Prolegomena ad Homerum, sive de operum Homericorum prisca et genuina forma variisque mutationibus et probabili ratione emendandi

271쪽

deleta sunt in doctissimis seboisis et ad Ar stare, Plutarchi evolve loeunt, ubi docet, quatuor eo sus iii Plioenicis oratione ab Aristarcho sublatos esse et restituendos 7ὶ ne hi quidem in Eustathio

aut Scholius nostris autemorantur. Iam convocatis cunctis, qui coniectores perhiberum et ira erinotes priscae vetustatis et tarnae epultae , Verum amas, consuli nobiscunt, mim is , qui tot verisus, forte casuque id nollia in aetatem delatos, loco iovit, aut, si id forte in quibusdam illorum ante ipsum iam Zenodotus vel alii fecerant ), utrum qui in Homero sic versati sueuit quasi exasciando et obendo, integra opera eius edidisse queant videri, an aliquid praeter illa recidisse, quod hodie husquam supersit denique num ex tum vel habeamus vel norinius adeo Aristarcho superiorem. Qilippe ad hunc in primis auctorem ferendas ess lituras istas, jollata inter se et emittata omnia rerum .menta docenti Verum istae liturae ut defendi possint omnes, ac mihi quidem non in idine legimus, vix alii Critie debetin

quam Aristarcho. ' De aud pociis p. 26. F. 'o Φοῖνι δια ηυ παλλατα τα ἔπη φοβηγεις re Il . 458 sqq. 8 Hoe ulterus opponebat Giphauio, illor erit.

272쪽

intiam noriticis versiis incis digiu videbantur nia si me gravium et acutorum virorum consensus deterruisset, nuntines, ampis probabilis est illa Ariastarchi ratio, qua, si fides est Athenaeo, versu in Iliade deleto sententiam pem extit, eundemque versum cum quatuor aliis alieno loco transtulit

In Odysseam' ' , Tametsi de probabilitate'

'' Athen. IV pag. 8o seq. quo loco nullus est omnium, qui sunt de Aristarcho, memorabilior. Qua propter saepe sum miratus, eur, quin is locus d . . ctis editoribus satis notiis fuerit, atque bene explicitus a Calaubono, Chu k etiam verba an posuit, tamen a quo illorum adhibitus si ad vulgarem.

textum emendandum. Numne Athenaeo minus quam Plutarcha fidem hahendam putahant At ute que sua retulit e Commentariis veterum, Pluta elim latium ex Stoicoriam, ille se Grammaticoruni Nam, seliolia hic quoque tacere, non mirum est, quoniam ea in tota . et proxime seq. rhaps iam dum mine sunt et interrupta vitio codicis. Iam ut

Faues rem persequar, 'istarchus in Scuto 6 . postvsinum προομενω seu τεροι ενος delevit mentionem se, sed resiquit rursus hunc versum in Odystea, quum mos tres, τερπομενοι ἐθους, in quarti imbia principium transierret, additis adeo, Ehio, de duobus, qui nunc numerantur proximios I 6. Quanquam hae in re erravit Athenaeus, sivstis, quem illo exscripsit. Tum Critieus ibi , insi'

- mutatur pra genitivo εξάρ eοντος, qui olim constam . ter lectus ad cantorem pertinet, fecisse nominati

273쪽

his totius intime rationis non quaerimis; nec materia exstat quaerendi. Nam et hic quodam modo mum. --αι. Habemus mine Holnerum in manibus, non qui viguit in ore Graecorum Morum, sed inde a Solonis te Aoribus usque ad hae Alexandrina mutatum varie, interpolatum, eastigatum et mmdatum. Id e disi xis quibusdam indiciis iam duduna obscure colligebant homines docti et merrea nunc in iam ii coniunctae

μολ' o Nam proprium id est eius, qui Ethara vel tibia canit, seu praecinit choro. Ut Uine ap. Imdamni laut αγαξιφοροι τες iuvat, ita luia apud eundem erant ἀτεσικορα προομα, et apud Stesichoriun ἀιιι μολπος μα- In Focilare Aristarchus omiecturis ibam forsan ineri potuisset Me re signi

non dubito tamen multis de ausis assentiri reprehensoribus illius in Odyssea vero tuis varianas vix ineus erat propter ea, quae verissime monet AtheI . . I 8 I. E. Et quod που remo κορουτον ἡου emis, huius rei probabilem rationem nullam omniissem, audisesamiuem corrigendi et limandi nemo non intelligit insignem esse. At tam maiorem, utpote certe pluribus et pulche rimis versibus minantem, adhibuit Diodorus Aristophratem, delanda tota et is se Odyssia -- Verum hoc aliter Meepit apud Acten eum Casin, quem vide p. 326. ubi reet etians ex hoc ἰoeo olligendam dicit, nostros 4-- odiis Homeri ad mirionem Ar -

274쪽

PRO LEGOMENA CCLXV voees cuinuum temporum testantur, et loquitur iustoria. At historiae quasi obloquitur ipse vates, et contra testatur sensu legentis. Neque vero ita desis ita et dissicia sunt carmina, ut in rebus singulis priscae et suas formae nimis dissimilia esse videantur lamio congruunt in iis omnia ferme in idem ingenium, in eosdem mores, in eandem

formulam sentiendi et loquendi. Zam rem quis

que intime sentit, qui accurate et cum sensu legit: ac ne id sentias tantum, sed causis sius cognosco, saepe tibi ab his Carminibus ad Apollonium Rhodium, ad alios Alexandrinos poetas et ad eum, qui vulgo Homeri inlago putatur, Quintum Smy naeum trRnso rrendum est Quid intem si miri- seum illum concentum revocatum in primis Aristarchi eleganti ingenio et doctrinae debemus. Quid Z si hi ipse Zenodoti et antiquiores interpo lationes multosque absonbs versus sustulit tales

dico, quales paullo ante notavi 'ὶ quos qui forte exutos nobis postliminio restituere vellet -

In notis s. et 46. Illisque addenda videtur -xilam pars versuum eoruna, qui in vulgari nostro textu adhuc haerentea, mihi pistique nrinati, pla, ne absunt in optimo eodie Veneto. tunero sunt a 5. Nec horum magis quam illoruin ab Eustath. servatoriam invictum fit in Schosiis nostris.

275쪽

cccxvi PRO LEGO MENA. vus editor, rideretur, ut opinor, ab iis ipsis, qui nunc Aristarchi aeumen rident. Quid si Aristo phalaes et Aristarct ars comparandis vetustatis montunentis omnibus proprium aetatis cuiusque sonuin hi legisthias ainiquae orationis formas iuuluerunt, et iidem Hymnos ceterosque libros, olim inagno . numero et meri cito mine venditatos; tan- quaen purios Homerica tantilia sui in overunt, pri . utique in hoc genere altioris ac stibtilioris iudicii; sed hominibus. Graecis minus diffcilis, excelsueἀ

rent atque praeclara, exempla dederunt

Nequq s Rupi Hi innis , , ut puto. Nain, - . . Hos potissimini Criticos vel discipulos eorum et

τεριγ, ut ait Ioseph. Sed de Hymnis prope eoin pertur habeo, quod moro di , nullum Miser α

lite sileima loquunturi. hisn quod talibus' invia fleationibus multum tribua n, querilis est v 'obi lon Lex. v. λ ομηui Q, etsi istae non de nihilo tulit. Nusquam in tot Scholiis ad Iliadem et Odysseain, ne semel quidem , auet'ritas Hymnorum affertur, quum eius rei occasio esset. Immo munexempli των νεωτερον l. - μεθ μηρον, ponarum Homero Hierιον rom, quae afferunt, a illis, comvenit nonnunquam plane hic usus Hymnorum. Quae si vera sunt, facile potest eoniici, qui fictuin sit, ut olim nulla celebris fuerit collectio Hymno mo parata ab erudito Grana naati eo. Nimirum suis et talis , ut equum Solicitata n com

276쪽

Fateor, haec omnia a rhohis non posse eoise firmari ob egestates sentium et clarorum temporum lucem exspectanti senum subrepit taediuinconiecturarunt: at unam rem non debeo munere, ad iuέicium nostrui de hoc vulgato Hom ero gravissimam Nam ut Aristarchus a pluribus veterum partim clare partim tectius insimulatur mari. ange hemeritatis in corrigHndo, in tollendis, et ex

cernendis homi versibus ita nemo unus

suetudinem moro, ut alicubi salter eius nomen. Astaret Nunc Hranni ab optimis scriptoribus antirim talia n lecti, praeter ausimam et similas antli . . quarios, ne desiderium quidem nostrum moverent, nisi rara fortuna aliquot codicum foliis pepereῖsset. .

Vide sup p. CCXXXII sqq. et CCLIII. R. At fortas normiuili etiam ἐξαιρεσι, liturani subie

erunt vocabulo ἁγετήσεως. Nam litis duo coim fundi videnta linterdum et Iuli licite confunderes,. praesertim v b περιγραψαι et ἐξεμεῖν. Cuiusmodi 'rium exemplum p:aebet Eustath ad Odyss. p. 48o I9. coisto loco Athenaei. Ceterum sibidinem corrigendi, quae proprie dici 1 in verbis et miten. tiis singulis, veteres arillime reprehendunt in Ari-ρ veho, etsi non raro recedunt a decretic eris. raetor hae siligi lares sunt in sestollis Ioel diis

unus ad . 22a alter ad r. 466. In priore Aristarcho etiam reverentia veterum recensionum tribuitudet περ 'i εὐλαβεια si posteriore coiistantia em ne '.. fouis eorum, quae praeceptis sius contraria putas: et Quum enim ibi aliquid tale sit, enarrator corbiicit, in exemplari illius aliam scripturam olim fuis:

277쪽

ritur, qui ipsum narret aliquid insigne subieeisse poetae, aut a se compositos versus inculcasse. AN - id ab illo non esse factum, etiam verisimis est propter ea, quae de ingem ei diximus, pinillo quidem et trito iudicandis carminibus, haud seribendis. Itaque ut omnia mima tribus ves seomplecta , Aristarchus id, quod audacia et ii suae propria, atque adeo misonsentanea in iniaque sobrietate acumiitis deliquit, pensavis via detur religione et cura et omni cautione, ne quidquam in exemplum suum admitteret, nisi quod Homericae aut exin priscae monetae essediliquum, ut de ἀθετησε Aristarchi proprie dicamus. Macrobius quidem scribit, tria his ex aequo impossibili iudicari vel Iovi fulmen, vel Herculi clavam vel versim Homero submittere Hoeis recte sensu illo quo dixit sed perperam transfertur ad an rationem criticam. Nec rimam quo de versibus, quos dudin oblitteravit Aristar-ehi recensio. Subtracti sunt illi Homerus passus est; nemo senti sed nullum est omnino genus seriptorum , cui iaςilius et cum unore dispendis

starentinum aliquid demi possit. quam his . i.

278쪽

PRO LEG*MENA. ccinxquippe quorum oratio iuvenili ubertate per longas ambages deviicitur et R)ud quos saepe leviunt, ad

nostruit quidem sensum, ac minutarum rerum im go pirati Neque apud eos com p Sensio et ambitus verborum sic terminatur artifidiose, ut pedipetuitas contextus tollatur dempto aliquo verseu lo quin contra ita nonnunqu in ad doctas aures gratio currit sententia. Sed nolo nunc causas huius rationis emendandi persequi quid Ax ebo placuerit, breviter et sinpliciter tradam. Enimvero primum nobis fons indagandus est, unde inam in exempla petamus. Namque eleberrimi illius obeli tam rara vestigia exstant sub Aristarent nomis, ut ongesta ex Sehesiis, ex Eustathio, ex reliquis scriptoribus, omnia vix trion' versibus suspicionem importent. Ea res me pedetentu adduxit in hanc senionem , ut hodie ΘUri ις clarissimi Critie multo saepius legit,utem quam nomen is, citoque maiorem p. tem notationum huius generis quae in Scholiis

sine auctore ageruntur '), ad eius auctorita Mn

Sive verbo ἀθετειται, in Seholl. 2d seripto impliel.

ter versibus iis, qui in textu praestantissimi od virgula gnati sint ut in rhaps α. 9 - si II 333. 39. 9a 4a4. 444. 474 , ve addito voci

4ειλος utra. 233. at Id rarissime. Sunt tamen etiam loci, qui in textu quidem habent virgulam s. obe.

lum, sed indicium eius deest in Seholl. Vid. ad α. 96 493. Catin tio. 338 38 I. 8a. 3. 49. .

279쪽

referendam esse. Id quibus argumentis ori rim, paucis docebo an probasilia ea argumenta sint, cuiusvis erit iudicare. Primo enim apparet, totum hoc corpus Seli liorum potissimum ad Aristarchi recentionem fleomparatum arguunt id librorum subsempti nec arguunt plurimae lectiones et correctio-.nes arguunt omnici. Tanta autem ille fuit exi. stina atione apud Grammaticos citiusque sectae, ut vel omisso nomine satis significatus videretur legentibus. Huc accedit gravissima ratio, quod verim aliquot simpliciter θετημεινοι esse tradunturi in scholiis, et in textu codicis obeso notantur, quos alii perspicuo tradunt ab Aristarcho notato x

α6r. .. 677. 78. Aliquoties adeo obelus positus'. est onisse et salso, ut hae de re si minim dicti

dum sit in descriptione codicis.. Ubi primo loco promittuntur in Schosiis τοι Sat; erit hic quos lue tribus exemplis defungi ' eruis Odyss. . 583. in Ven Schol. l. Catal Io . 397. resertur, τα κατα την φυιαν ἰθε' 1. με. α totique illi loco de antido adscriptuni est in codd. quibusdam NOS ET STAI. Iam dudum κ. Sehol. Pind ad Olymp. I, 97. constitit, κατα ρι- σταρχ ο εiναι τα ἔπη χαυτα. Ad Catal.

i Gai olim editis, hunc et duo proximos versus Ia Hσθαι si nonnullis; in ἀθετουσι nominatur icenodo-

280쪽

Denique quid boo , M. quod tam frequenter

egregiis illis Sehol1is legimus, Zenodotum et Aristophanem aliquid προηθετηκεν M i. e. anis rotario, Guim antecepisse ') Cuius obsecro. . Num cuiusquam alius quam eius, qui unus studiqsissime

lorum vel illi in igni dant auctorem critaeos Aristar-

Nunc etiam necessarium versum Odyss. . 344 ab ilio notatum legimus addendique sunt alid dubie 7a6 8i6 Pettius insignior testis est Athen. II, p 39 α de versa Il. 2. 23 , queam: ob inepte. 6- aqvam sententiam ab Aristarcho not rum s. deletum. st ibit, habet περιγραφειν, et plati probat illud im dieium Ebrietatem spiritus acgre, non κρεωφ γίαν. At utroqtia etiam fiunt mellias Quod mirum es.set, ni et Aristarchus sensisset Quid ergo, si pro .

ximus s. τώοντα recentior fuerit illo, et additus a novo, eorrectore L Valde laborat is versus ab συνδετω, euius exempluin admodum dubito, an alibi

reperiatur tale in duobus participiis Quanquam Aristarchus hanc figuram amavit, et aliquoties primus in textum intulisse videri potest Ut a38. p. 9 I. et aliis exemplis aptioribus, quae nunc non sunt ad manum Sed de incrure illius ἰθετήσεως nihil liquet ex novo e ice , qui beluna hahet in