장음표시 사용
101쪽
Omnia existiment ac singula Helba mometis si iss pondeteri miisq; demum quam oporteat timeant quam libet prolapsionem. omnis profecto haec eludita quςssio det tanslationibus ab eo diligenter, eri id itaque eo loco tractaeta est. Demosthenes in eadem illa egregia oratione pluribus huiuscemodi imaginibus usus est. v 'cum ait.
,xitare e nἰ- ε- , α ιι ri . Praeterea alijs loeis . sed etiam liberates in libro, quem scripsit ad Philippia,cum ait, omnes uasuros este illi facere, qu*simul & voluptates eximias.& honores perpetuos tanqua fructus, latura sint. vcseba diligentillimi scriptoris haec sunt. Tu δ' ec. αε, K. in. μιτ Auit. iis,
, Q. e, . , ad Hilup ἶκ.ε ιν x ,- τωαc Api d Ciceronem quoq; plurἰmae huiuscemodi imagines inueniunt ut: nec in orationibus tantum, sed etiam in reliquis ἱpitiis scriptis. ut cum propὰ extremum Bruti inquit. Sed te intuens Brute doleop ius in adolescentiam, per medias laudos, quasi quadrigis vehensim, tian Giletia incurrit misera sortuna ieipublicae. item in Oratore. Est enim illa quasi pituitae eius Oratoris, quem insor mare volumus . nec non cum in epistola ad Luceium ait . Sedetnas hane quali tabulam, roiian euentorumque nostrorum. Sed fitiem iam fa
ciam exemplorum. undequaque aut cm multa occurrunt.
Optima autem , detur translatio AriLDteb, quae in actu manet: indeque appeltitur,cum res inanimae agentes aliquid inductaefuerint, tanquam οὐ males.ut EDd de telo,obc Abuerax cinoo,cmesco, ι Δεαυνων, ω iEuri cui
iabbus actionibussimilia sunt.
Cum de fra stat Io nibus aceu rate disserat, qua de re subtiliter eruditeq; antea Alistoteles disputarat, quod optimii ipsarum genus sit minus ille doctor iudicarit, oste' dit, dicens. Optima aut hin ei detur At istoteli translat is, quae 'votat, est. α r u. , --Η. ipse autem interpretatur quid valeat docetque ita appellatas cile, cum res in anima. se si sitaq; carentes, indurer fuerint aliquid agentes, ut coroles animi, sentuq; praediis. utitur autem uno exemplo huius translationis loco H in e-ii E quarto libro Iliadi .ubi plaeta eommemorat Pandatum G ecisse sis ita in Menelaum,& mi aute describit conatu ni illii ibestiarii: vel rotius ante oculos dini in eorum. qui lNunx, hohit. cum igitur in cit terno antecede iste vcrsu Pisa ro situm foret, primum verbum cons. quentis et iliato illius est, qtioer declarat velocii temiplius cui sus . ex eplum nantiue in postremo eius cat niti s vel bO cs l. altero viro , quo supra ς iani vius fuerat cum dissoluta membra abeuit, temptἰs coniunctio di-bus amplificate orationem. alium igit ut illic ot nati iti nunc indicat. contentu s ait - tem fuit duobus iiis I -metrius cia plura γὰili ho ilia poemate lumpserit Acis Vieres. Quin etiam ipse legi scholio Veteris alaeuius docti viri in aliisquo exemplari quod Ollendet ei intus ii - - ωM δ: sei, codem pacta a poeta prolatu es- e. tanquam enim sepectari posse sanguinis impetum illa, olyhr omnes palli, piaculi e filii deletur. Vnde assi rimat has este vlices illa s. quas apud euin poeta 'Alim,teles antiriales esse diceret. Adii ingit aut cin Demetrixis. Vnivcrsa enim h c. illud in is quam φαλ- ιι vi: nec non illud μω ἰν'. similia sunt actionibus vitalibus. id est proprii; ab Inrantii inti limquς vita Praedua u. Sigi iEcat ause in .c os a ita albe: eu
102쪽
etia .cum eius coloris sunt fluctus excitati ventis veheminatioribit , ac spumani agm-tAe . I . . m enim uocabulum est,qiiod rem valet, unde noui Da illa apta stitit. ιι ιι --.ω, item cupiens, & acri desiderio illius rei faciendὰ impulsus': nam vitili genere dicitur vocabui tu illud, quod sagitia Grae co sermone appellam r. iuintiliamis quoq; de hoc genere transsationis his verbis disputauit. Praecipueque ex ijs oritur mira sublimitas, quae audaciae proxima periculo translationis attollitur cum rebus sensu caerentibus actum qiiendam & animos damus. qualis est: pontem indignatus Araxes. & illa Ciceronis. Quid enim tuus ille disti ictiis in acie IPharsalica glad iis agebat cuius latus ille mucro petebat qui sensus erat at motum tuorum
uaedam tamen planius in translationibus dicuntur ω magis proprie ,
quam in ipsispropri'. Ni i uri Hpei ἱγ si non enim ipsim quia iam
pro ii sumptis propri, aut 'Perius, aut pc us diceret Liridorem enim i sum, qui e s iculis exoritur inquam in ipsis senum continenter, o πο:JGμxae appellauit. t
Docet nunc non nullas transsat ones ita aptas esse, ut res quas significant planῖores reddant quam si sui villae propriisq; voeabulis exponeret ut id autem eo firmat exemplo Homeri e libro x iii. Iliadis, qui ostcdere volens ut accipit locum Demetrius) remissi im quendam sonum: eundem tamen iugem ac si e In tertii istione. qu ἰn proelio a spiculis lanceisque moritur, i r is inquit. id est cohorru t pugna. Verbum propitum illius rei, ut ostendit Phalereus, est . υκ Graeco sermone, quod verbum, quia fortasse poeticum est: certe infrequens, ipse declarat atq; explicat verba enim illa, quae supra ex pretii rγMiaco. v. in . rua .. σαώιχαc, ii uerpictationem esse puto. quam iiis, ut inferioris aetatis scriptoris fecera H. epis exari Pr v PDialum ita IIc non sit ita nanque veteres auctores s*pe locutos exemplis non nullis cost maui in commentariis in libros Alistotelis de arte diccdi:qui autem acculare leget .scripta illius philosophi, inueniet multis alijs locis ita eum locutu. vi Demosthcilem quoque. Altero autem illo nomine usus est idem Poeta in v. I bro ita can ns. Η- δ' Me
Iet. Ut grana irratici tet statur,. . Assirmat autem Demetritis, ii quis relicto ii ei botranss.Ho pro illo proprium sumpserit, fieri no posse ut veriuς id exponat,aut plani tis. undecurificinat ut quod proposuit: non nulla planius verbis tras latis dici, ac iliacis proprie quam verbis illius rei propriis. laoc velo videtur fieri no polle ,atq; olet .huperbolen: quod enim trallaxum cit, proprium nullo modo est, nedum vincat illa ipsa re illud, cui ucre conuenit id nomen. magis autem proprie dici tianslata inquit.' Mam Pryphia quia melius eorum munere mugiunt ut eodem autem pacto locutus est elegans hic scriptor sapra cum ait, laudas vctetes oratorex, qui r cte uti, locoque didicerant luminibus Orationis.σι γοάοῦ me λὶ te Tin me, σμιει 'υρει , --σι. g. rc 'riae .c τι ερ M. Idem etiam, quod hic tradit Deme- , trius, Praecepit Cicero in ii l. de oratoic: arque illustribus exemplis confirmauit ex- Ponebat autem illepli ira tempora. quibus translationibus uti oportebata Sed ea tras ferri oportet,qtiae aut clariorem faciunt rem ut illa omnia In horrescit mare:Tenebrae conduplicantur: noctisque & nimbum occ eat nigror. & quae sequuntur : nec
enim totum locum uetusti poetae eo ana: siti Ju ipsiHii. indica iste, Addit autem illic Ciceso ad extremum.Omnia sere, quo essent clariora, translat s et similitii dinem
103쪽
verbἱs dicta sunt. Quod vero poeta hic mare in botrescere dixit trastato verbo, erat id quoq; in usu soluti sermonis, ut testimonio hoc Ciceronis intelligi miis, citato a Nonio e primo libro de republica. Sed ut ille qui nauigat, quia subito mare ccupirhorrescere. Sed T. qtioque Liuius, ut Homerus a . a. ita ipse phalange ho rcie dixit, ad candem rem clariolem reddendam apte translato verbo. est enim illa non tantum par, simili sq, , sed omnino eadem, unde ctiam qu rere illic licet, signi scatus ne sit a Latino scit plore sonus ille quem hastae cum iiii cnduntur,edunt, an
tantum ipsarum erectionem, ut vidctur, monstrare voluerit, quia tunc Phalax resert animantem aliquam,in cuius corpore periculo magno propinquo, hoc corat in-gat: pilii, omnes erigantur ac stent, ut aprum aut erinaceum facere videmus, qlia
res ut in ipsis metu obiecto sit, ita illis qui laedere eas voluerint timore in cit. verba T. Livii hec sunt. Deinde dii iecerunt phalangem, cuIus consertae,& in tetis horrctis hastis, intolerabiles vires sunt. Nam quod piae dicat histolicus hic de robore, ae firmitate phalangis:& si hoc praeter rem est,iam antea a Polybio inemor x proditum fuerat, qui tradidit ipsam cum aptum sibi locum nacta cit:& no interrumpitur aut folia, aut aggere aliquo perstingi labefacti, riq; non posse. Eustathius superiore locum Homeri longe aliter interpretatur, quamuis translatum S ipse vel bum illud esse sentiat. nec enim horrorem accipit,qui sonor vel stridor est timilis sonori illi, qui editur ab Digore occupatis alitecedente quartanam febrim: sed intelligit spiculorum electionem cu increbra sunt, ut eriguntur capilli, piliq; corporis eoi si, qui re horribili vis, liorrescere dicum iri: nec non aculei es inacei, iuba lex nis, marς fiuctibus,aliaque huiuscemod , ut ipse narrat. Porphyrius Tyrius in quaestionibus in Homerum accurate docuit quid ν A. sit, cum sermo eil de mari, indicatis Plur bus locis eius poetς, qui plerunque horrorem illum atrum este significavit: at Ditra tur enim elle principium illud motus in mar cum fluctus scilicet ventis incipiunt agitari. Sed idem etiam alio loco in extremo ei qs questionis contra tem CDμxiam cuiusdam, allirmauit agitationem illam stuctuum leuiorem , cuin Ian ciccrς incipit mare appellari solitam elle ab Homero id est liotroiena , ix idectit mentionem fecit huius loci, quem ponderat nune Demetrius , ut ill iis etiam cuni idem poeta de sue inquit a tui: in quibus translatione in cile inquit.
Et simul attigit aliquo modo translationem ex actu, quaesupra Etata eLI,
cum pugna m horrere dixerit, tauquam animantem.
Aliam dotem aperit eiusdem loci quam paulo ante docuerat, mir fice probatam fuisse optimo magistro qui libentius etiam ipsam commendat iit, litia vidit freque
tatam filiise ab eo poeta .cuius ingenium in primis admirabatur: ac diuinum clic exiit imabat. Astit mat igitur Demetrius una cum virtute iam declarara attigi isse quodam modo Homerum translationem, quae uocatur καὶ ' in , iam explica tam , cum pugnam horrescere dixerit tanquam animal. animum enim hic quoque, sensumque aliquo modo dedit rei inanim et . & quod proprium animantium t it , tribuit pugnae sensu carenti. η- autem ut consueuit utque mos cst etiam Aristotelis, addidit, quia id non omnino penitus mi facit: neque est ex prella & Omnibus numeris abibluta haec uirtus,cum in translationibus illis planior certiorq; actio appareat. Cum ἰηι αμβα/i, ita plerun lite significet corripere, atque em dare, iridet ut
hic Potius ualere attingere, ac leuiter capessere: neque enim locum hic nisi fallor habet notio illa.
104쪽
Oportetsane nonfulgere nos, quod quaedam translationes tenuitatem efficiunt potius quam magnitudinem . st iranslatio ad tumorem sumitur,
decebat compar resonanti tubae. ni P mul defendat Homerum, d
Affert nunc Demetrius rem nouam auribus multorum. Extare inquam quas latranslationes, quae minuant Potius conterantque, quam augeant, quod proprium videtur transsati num: ac commune opus otiani uin illarum ei se existimati iri quare accurate subtiliterque de hoc dimetit contenditque, si pollia ulla ratione, ad aliari naturam vimque ipsas redigere. Inquit igitur . fallere nos nullo modo debet nonnullas translationes humilitatem potius tenuitatemque gignere, quam amplitudi-xem,& si translatio sumitur ad granditatem, & tanquam molem adlugendam ora tioni, atque hule uni rei inuenta videtur. . . ipse dixit, ut no multo supra fecit ubi de genere verborum apto tarmae hule amplae diiserere in erepit. utitur alitem ex rio Homeri, quando saeuam ille horribilemq; pugnam et positurus, xxorta etia inrtet illos contentione, leos ita concurrit se inter se narrat, ut lata terra fremue
lumque sonorem ingentem ediderit. inquit igitur, ut antecedentem quoqi versurii hic ponamus. Σί δ' , Ἀσει μεγαλη . μαμ : ἀγχι δ' εἰ - α λεαν Αμφὶ δ' οἰναπε ανδ ia A is e 1 v. Demetrius autetis adiungit, declarans illic poetam non serui me amplitudini. Non enim oportebat unluerium caelum tonitum clamoeremque edens, simile facere iube sonanti, si augere scilicet rem voluisset, hoc ex-aenuet manifestin pusillus enim prae illo cium sit sonus tubς, facit ut modicum et a caeli sonitum, strepitumque sui Te putemus ipsi collatum. Homeri autem dignitatis merito studiosus noster hie doctor tationem excogitat, qua villo carere locutu eum ostendat: amplificarique translato illo verbo rem, non minui iudicemus . Nisi alI- quis ita patrocinetur Homero: culpaque ipsam liserare studeat. dicens. Eodem pacto sonuit magnum c lum, ut sonaret, si tuba uteretur uniuersum caelum. tune enim mente concipere postumus vastum quendam,immensumq; sonum. cum tuba quet in usu hominum est,prς magnitudine ipsius no mediocrem sonum edat. quare tu balantet magnitudinis,ut coniueniat moli uniuersi caeli, non facile existimari potestruantum sonum editura sit. Eustathius quoque putauit non valde iseruis te illo tranato verbo poetam dignitati nititurque & ipse purgare illum, afferens no nulla ditauersa a ratione hac, quae in mente venit Phalereo, cuia sane,& non contemnenda Ut opinor autem valde similis est huic Homeri locus ille nostri poetς Damis, euvocavit solem α; -- lucerna mundi: putareq; aliquis Won insulse possiet, id ve hum illie non solum non augere, sed etiam conterere amplitudinem solis. cu tameeode pacto defendi possit: & a vitio vacuus eme demostrari ut Homericus ille. Se sotta me etiam admirabilis ingeni j poeta vidit hoc:ipseque id muniuit, orianiq; periculo reprehesionis liberauit. neque enim simpliciter tolem lucerna vocavit, ted addidit m udi quae ratio est ea, qua commemorat Demetrius usurpatam esse aquibusdam poetis, cum intelligunt se subire periculi aliquid in verbis transferendis cum igitur in qdibus nostris lucerna in obscuram aliqua partem domus importata, repente inde tenebras pellat, spledore'; omnia impleat, cogitare possumus infinitum lume parere lucernam, quet mundo ipsi res dea quod manifesto sol ipse fa-
105쪽
pit, qWod iij eandem translationem *lio nomine aecusarunt: dixeruntq; tr satum id uerbum sordidum esse ac scelidum , sitnς ς usa sertasse id fecerunt, cq ςnim i l ce uocabulum id conformatum sit, A decus d: honcstatem in se summa habςt ; nςς Wων tantum lucernatum est in culina, sed in aliis etiam splendidisti mῖ spar; ibui domus, ut in mensii quoque nobilium ci opulentorum hominum . nam ii
oleum tam moleti in m n tibus cillat, tamque male olςtet, male nobiscum ager eruta
heram igitur excogitemur troilurionem exit talis potius causam , quam magnit dinis: oportet cuim ex mioribus troferre M parua , no contra . ceu Xenophon iri it. EIO A susων Hς ψωλαγγη ciet enim perturbationem fluctuanti mari comparauit , inde et
Quamuis Hometri locum ς'lpa vacare con rus si ost dere,vldςtur tamen fateri posse quempiam in id uitium incidere, qui non didicerit unde sint uerba transsere'
da, de a re minori ad maiorem amplioremque traducat: cum contra omnino facie- dum si x. Inquit igit it, reuerxςni ad id, quod proposuerat, non nullas iciliςet translationes contererς portu rps,quim amplificate. Aliud igitur translationis xenia extare cognitiam h bebimus, quod magis aptum sit ad res minuedas, quam pli scandas. Oportet enim a maioribu rebus sumpta ad minore. comportare nominu non contra a minoribus xenuioribu si, ad grandiores traducere . id autem elegatem eruditumq; scriptorem seruare Xenophonterii docet in primo libro δε- η , cum narraret, propinquis iam ςxercitibus duorum fratrum ac conprςdi parantibus,pa tem quandam G raecarum copiarum ordinem non remi ille.in hac enim re exponenda uerbo translato usus est: dixit,Id est fiuctuavit. nam uel hum etiam hoc Latinum b eadem re translatum ad ali s si inites o studendas ab optimis auctoribu et aducitur. T. Liuius certe in pugna illa magia exponenda, qua P. Scipio Hanniba- Iem in Africa vicit, ut Xenophon Grςco, Latino hoc ipse usus est. inquit enim .Pri e pum quoque ligua fluctuarς coeperunt. cui tamen malo confusionique ordinum, quod remedium statim adhibuerit optimus imperator diligenter narrat. Explicant autem Demet ius consilium auctoris , tran lationemque illam, inquit. Atici enim ordinisque aberrationem similem fecit mari fluctuanti, uentisque agitato: indeque sumpto nomine ipsam appellauit. consequutus autem est quod voluit X cnos hon: nani & dignitatem & splesorem seu entiae illi attullit. Addit Phalereus, quod iradebat nunc confirmare volens. Si quis immutata & conuersa re, ostendere inquam volens mare commotum ventis ac fluctuas, nomen duxisset ab ordine militari e Geu bato : acieque aberrante, si xiisci . κ*αλαν ἰσασπι -υ ε λανα, ut sortas o non a- te; neq; ratione Usus fuerit ea trasta tone,ita omnino ac sine ulla dubitatione tenuila atqucii mi ohi isset, videtur autem adhuc ambivere Ucας trius ,
106쪽
an probar; debeat, recipique genus hoς translationis discrepas a reliquῖs, & quod
ςxtenuat,conteri tque, cum dicat eum, qui inde trans serat: fortasse non translaturii esse verba ratione: neque accommodat E. Cicero quoque in i i l. libro de Oratore hoc ad in onuit, quo loco etia indicauit pollie peccari in vcra ratione. si quis illic in dum non teneat, & a nimis magnis tenus sumat nomina ad tenues parvasque illustrandas. Inquit ςnim. Nolo eisse,aut maius quam res postulet, tempestas eo mellationis:aut minus com essatio t em pestatis .Quintilianus praeterea in uri i . his verbi . Sunt etiam quaeda dc humiles translationes, ut id, de quo modo dixi saxea est verruca. Intellexit autem locum hunc eius de libri. ubi de varijs viiijs orationῖs loqui-xur. De imitati proximum est humilitatis vitium: vocat. qua rei magnitudo vel dignitas minuitur, ut saxea est verruca in summo motis vertice Animaduertedum aute translationem hanc, quam vituperat Quintilianus: de si extenuatrem, atque humilis, vitiosaque videtur, tamen receptam olim fuisse, probatamque consuetudini: nam in agro Pisano editiis mus collis, ac superans altitudine vicinos omnes quamuis ingentes montes, non solum translato eo nomine vocatur, sed etiaimminuto illo, 'πιHeiςικ' que Verrucula nominatur. Similitudo aut e cui arbitror quae maxima inter eas res est,tatum valuit, ut humilitatis periculum negligeretur. nam quod ad exemplum ipsum Xenophontis attinet,nos quoq; patrio nostro se mone segetes grandiores fauonio motas, translato amar; leuiore vcto agitato, nomine,ondeggiare passim dicimus. non tamen contra, quamuis res similis sit, mare statu aliquo agitatum, fluctuansque, ficto a seg et ibus verbo, quas biade vocamus , bia legetiare d ceremus: atque id facimus a natura ipsa docti x instructi, non praeceptis eruditorum hominum imbuti. Cum auxem, ut declaratum est, Angelus P litianus nostro illo vetbo μι-; d.ωc uti post et in poemate quodam suo , quod in iore animo inchoaqit quam absoluit, maluit tamen ex eo imaginem facere: in ce lebrandis enim voluptatibus, quas capiunt qui in agro otiose vivunt,cum hanc etiaposuillet inquit. Et lebi adeon deggiar, comς fa linate ,
idam autem muniunt translationes epithetis admotu, cum ipsi speriaculo se mi uerint . Ut Theognis v ἱ ocat coa γγα an de illo qui arcuseriret: noque, Alricum P dum de arcu: AD ore munitum esu
Vsum translationum lubrῖ cum esse t ornatumq; hunc non sine periculo quopla adhiberi ora toni supra indicarat: nunc rat lonem, quam secuti non nulli sint, ut malum declinarent: remque omnem in tuto ponerent, ostendit: illos enim solitos dicit, cum visae ipsis fuerint translationes aliquid in se periculi habere: metuerintq; , ne explodantur sulcire ipsas epithetis illatis, ilicoque adiunctis. exemplum autem Prosert Theognidis, prisci poetae, atq; id diligenter explicat: ille nanq; , cum arcum lignificare vellet, ut ollendit Demetrius pro Ui,, quae vox id valet, posuerat ΦΟΩ; H ο χονδήν.idest lyram sine neruis. loquebatur autem de eo, qui arcu uteretur, agi iisque feriret. recte autem ipsum fecissemec sine causa remedium id adhibuisse docet magister hic noster, dicens. σ: μινἐ enim periculi plena res est, ii quis eo vocabulo pro arca utatur, cu lyra valeat; epitheto tamen illo eius vocis translatio munita est,atque omnis metus lapsionis depulsus . Plures aute huiuscemodi iranslationes spud Poetas inueniuntur. na noster etiam diuino ingenio praeditus, i naturaq; ipsa factus
107쪽
factus, Dantes, in gramii suo poemate. quod omnibus luminibus M verborum, Zesententiarum ornauit, cum in collatione quadam exponenda inquit. Si come nevotrale vive traui. usus sane est verbo iratastato: arbores enim stantcs. abietes ite trabes appellauit, quia ex ipsis illis arboribus caesis trabes conficiuntur: metuens tame ne durum id videretur, atque exploderetur, munἰuit illud epitheici vitias enim appellans. declarauit quas trabes intelligeret: docuitque se abietes pias, ac siluas significate . Non arbitror autem alienum esse exemplis etiam nostri sermonis aliquando uti l cum elegans in primis sit, ac diligentia summorum ingeniorum valde expolitus . praesertim in ea materia doctrina lite explicanda , cuius praecepta nore Graecae linguae propria sunt, sed omni sermoni cum ipsa communia .
Omnium autem oe aborum consuetudo magi a eLI, ω maxime translationum parum enim ferme abest quin omnia tranatim verbis vocas Llat, quia tμto transfert Verba: cum Vocem agam appaget, ς' acutum hominem, eros more , ω longum oratorum, aba, quounPjic lo
de transfert, misi ilia Uideantur propriis nominibus.
PraecipIt nune Demetrius siligeter, ut qui culpam In haere vitare velit:laudemque no mediocrem adipisci,ieserat se totum ad consuetud nem loquens, atque illam imitetur: ipsam enim, ut alias etl virtutes oratiqnis pos Ie tradere, ita etiam optimam magistram elle verborum transferendorum: Praecipue lite in hoc multum ualere. signo autetia huius rei hoc utitur, quod cum paene cuncta , quae dicit, verbis trauitatis exponat, fallit tamen hoc ipsius studium multos. nec mirum est ipsos hoc non animaduertere, quia tuto id facit: utitur lite transsationibus ab omni periculo offensionis remotis ponit autem statim hoc prolato Demetitus exempla plura transsationum visitatarum,& in communi uni loquendi freqtientium: earundemq; extra omnem casiam periculi postarum. assirmans ipsam dice ieeadidam uocem, Macutum hominem & aspςros mores: nec no longum oratorem asiaque huiuscemodi non nulla,quae adeo apte venusteque transfert, ut similia trassata ea non a propriis videantur, Quam candidam vqcem dixi, vocat ipse hs..is, appellari autem in voce docuit etiam Aristoteles, in primo libro topicorum, ut cotrarii in quoque ipsius, αἰ M. An candidum album ve in Latina lingita; voci tribuatur assimare non austra: nos certe patrio sermone, quod respondet Graeco nomini,duc unque uidetur a Latino: aliud tamen significante,chlara vox e dicere consuevimus. Asperum autem Sc durum Latini usurrant. ut Cicero in iii. libro Tusculanarum hῖs verbis. Sed Epicuro, homini aspero re duro non est hoc satis. Consuetudinem autem loquendi plenam esse translatorum verborum testatur etiam Alexander Aphrodisiensis in primum libr*m analyticorum priorum: locum auteni ipsum non monstrabo: neque sententiam omnem illius aperiam quia accurate hoEieci in commenta ijs meis in librum, qui extat, Aristotelis de arte Poetarum.
108쪽
Hanc ego normam ADtuo translationis, quae in orationesit, confiuetud nis artem, rue natur . sic igitur quaedam trossulis con uetudo besie, radit
m pro ijs quidem a sius eguerimus mansit translatiosede proprij. occupatu, ut retulis ρ αλμος, sist si quid alia huius muri.
Manet in eadem re declaranda Demetrῖus,qiiod peccare nullo modo possumus, s sequimur consuetudinem sermonis: consuetudinisq; ipsius in hac re iudicium vir intemq; amplificat hoc pacto Si quis ex me quaerat qua norma huius boni adipiscedi: vitiique declinandi uti possit, hanc ego certam esse statuo normam transsationis aptς solutae orationi: consuetudinis inquam ipsus artem, siue naturam dicere volantu: sconsuetudo enim prosecto non nulla transtulit adeo apte,ut ne proprius quidem amplius eguerimus: studii ve aliquid in ipsis consormandis posuerimus. veruinquit mast translatio.occupans alienam sedem tanquam suam : fungensque oss-cio proprij nominis . cuiusmodi est inquit vitis is Θαλμαe. Graeci nata lite, ut nos P trio nolito sermone facimus,oculum vitis appellabat, quam Latini gemmam di xerunt.translatis ambo nominibus a diuersis rebus. apposite tamen propter similiti dinem rem eandem significantibus. Addit autem Demetrius . Et si quid aliud huiuscemodi est plura veid esse facile intelligimus.ut quae Cicero collegit,cu tenuem oratorem formaret dixissetque debere illum esse in omni ornatu orationis verecunaeum ac parcum: adiunxit enim. Translatione sortasse crebior, qua frequentissime
sermo omnis utitur, non modo urbanorum, sed etiam riasticorum. Si quidem est eorum gemmare vites. sitire agros. laetas esse segetes luxuriosa frumenta:cuncta enim
smilia sunt superiori. Quid intellexer Demetrius,κMaiae dicens, manifestum et Leodem autem pacto Cicero verbo hoc is o Gicco usus est, de trassationibus itidem disterens in epistola quadam ad Tironem : haec enim eius verba sunt. Sed heus tu qui esse meorum scriptorum soles: docet enim se s blitum iudicIo Ipsius tanquam norma quadam dirigere sua scripta: cum tamen tunc ille in transferendo vertio lapsus esset.
z MAM: tamen st indo, cum de corpore disuntur , milvo, non pertranslationem nominat unt,si per Dii tudinem quia hinc quidem pars pectini: haec autem claui: Aia vero vertici su similis est.
Tradἰt nunc Demetrius partes quasdam nostri corporis, quς nominibus proprijs
aliarum rerum videntur vocari, non dici με mi κικῆ , sed propter similitudinem e Tum rerum,unde nomen existimantur accepisse, illo modo primum esse appellatas:
quare nomen illud non minus ipsarum proprium haberi debere, quam pri inarii illarum,quibus primo impositum fuit: consilio enim eorundem. quibus id facere ii
cuit, hoc quoque gestum est cogitarunt uero illi tunc nominibus t aquam notis quia busdam res indicare, no orationem expolire. Ne quis igitur eo errore teneatur, admonet hoc ipse diligenter.atq; inquit.σο ιδ hoc vero test autem spinae humanae os: nec non η ., quod clauim valet, partem corporis nostri. praeterea κ v, quod eius
dem generis est, non sunt vocata verbis translatis, sed propter similitudinem ita appellata. quia haec pars nostri corporis instrumeto, quo capillos pectimus,similis est: naec claui: hcc vero turbini,& ipso instrumen to, quo mulieres in librando fuso, dum nent .viunt ur, unde a fuso ipso in patrio nostro sermone nomen impositum habet.
109쪽
Ad in Irandum autem videtur, si vocabula haec translata non sunt, quomodo In vite se, siue ge inina translata vere dici pollint: illa enim quoq; palmitis Pars cuiui urget appetente vere. propter similitudinem earum rerum diuertis linguis & ocalus, ec gemma, vocata est. nec ulla sane translatio est, in qua similitudo no requiratur: nam Ai Istoteles etiam iii ii l. libio de partibus animantium,cum animal nullucornua habere tradidit let, quod non animantem pariat: intelliger eique vocari vulso cornua multarum aliarum rerum, inquit illa dicta cise propter similitudincm Miran stato vel bo: nec esse vera cornua, quia munere proprio ipsorum non fringuntur. v eiba ipsius ponam. E-δ A . : καθ' ἡ/ian, m A uti Mimi , . -
- ,πι - τινων κ .extet . & quat sequuntur. Dicere autem potuit Demetrius, partes eas
nostri eorporis similitudine, quam habet cum illis rebas nomen nactas, quia maior est ex pretiiorque In ill A similitudo,& quae oculis cernatur,cum tranatorum verborum linii litudo non appareat, sed animo tantum percipiatur. Animaduertendum praeterea videri Aristotelem illic appellare verba tras lata, quae sunt e ις--α, cochlearum nanque cornua aliarumque bestiolarum, manifesto sunt. a cornibus boum: nomen enim prorsus idem e stiliis autem ipsius, ratioque longe alia. unde mere, qui dixerint translata nomina atque ae eadem cis . Quae certe supra Demetrius exempla ponit tianslationum nequentatarum certum est Atistotelem vocare μα--α. Intelligo autem vocem ingenium asperum, hominem acutum, longum oratorem . Quid igitur inibi in mentem venerit : quidque existi itient de hac controuerita. volo aperire. Consi it Aristotelem aliquando o. u.; cepi isse late, omnemque E sua. sede In alienam verbi comportationem vocat se metaphora. quod vidit etiam Cicero. cum igitur ut opinor hoc pacto sumptum est iu verbum, μῖα rc te appellatur tinnitatio t translationis naque pars est : Intelligo autem cum
Plures res eodem nona ne uocantur, cognominesque lunt. quod tamen nomen v-nius illarum proprium sit: ceteret autem nomine carent ut pes lia nauid c tur. vocatur item pes betae .pes mensae .pes lectuli, ε res animanuum, quarum ipiunt proprium suumque est:ctim aut cin aliquid alieno nomine uocatur suauitatis, elegatiς- . que causa. quia tuum propriumque res illa nomen habet, quo commode appellarἰrosset, sed i me spledore dignitateque ulla, haec vocatur translatio. qua pars & ῖ p aest, speciesque amplioris illius translati Qnis . hanc autem videtus Porphyrius distita suere ab εὐ- iari neque enim vult res temporis causa. que alieno vocabalo appellatas, cognomines esse illiς quatum id propatum est . quia illae non semper: neque ab omnibus illo modo uocatur, sed a quibusdam tantum, voluptati seruiet ἰ-biis eorum qui audiunt: concinnitatisque studiosis: cognomines ver b res sunt, quae Perpetuo id seruant,quamuis aliunde olim sumpserit inopiae Ou i. cognomin es autem inter se,& illis. quarum nomen illud proprium est, quod sibi asciuerunt. sed de omni hac re copiosius in somnicularis a nauis in librum de arte poetarum diste tui.
110쪽
ampliussistites sint ,sed costationibus poeticis: casiationes autem bas,neque facile inped in oratione ponere oportet, nequesinesῖmma cautione.
n Cum auctor nobis supra fuisset Demetrius ut si quando transsatio dur or ἰnuerecundiorque visa sueti t. immutemus ipsam:ex eaque faciamus imaginem,quam ψ απιαν Vocat. quomodo cosormetur haec imago docet. nam hic quoque peccari possetata non minus fortasse periculum crearetur ei, qui fingere ipsam nesciret quam illi, qui non ratione transferret. Admonet igitur, ut cum v su in nobis fuerit a transa-xione, imaginem facere. studeamus breuitati: nihilque amplius adiungamus ei verbo trassato, quam particulam, qua similitudo signincetur: multo enim minus peccare possi inta tutioresque sunt ab omni prolapsone, qui aliqua tem at cui similemelle dicunt, quam qui illam ipsam elle affirmant. quod faciunt qui utuntur imaginibus. geri , autem ipse adponi debere ostendit. quod valet hiasi, tanquam , velut . Narrat Longiuus quoque,de hac & ipse re sedulo disserens, Aristotelem ae Theophrastum ex illi malle no nulla adhibeti oportere ad leniendas audaciores translationςs:& esse illa tanquam remedia quaedi ac medicamenta halus mali μω δμα mi ipse vocat. qui tamen in illis non tantum ,σπι ponit, ut hie & supra Demetri ut, sed alia D sterea qu dam, quae vim fanὰ eandem habent, quamuis non sint omnino similia
Nam cum alterutrum horum fit. no arbitror amplius illas appellati polle imagines sed tantum liberare peticulo ac culpa et sessionem hane rei lubricae, quam attingἰζ. oratorem. quare similitudinem non partiam habent posteriora haec cum eo , quod Praecipit alter eorum in it t. libro de arte dicedi ac communi petu ut dataque Voc confirmat. Verbis autem ipsorium utar in exponenda latione quam illos Longinux dicit reddidisse sui consilii . do Mini: ἰrra m ra ρα. Eodem pacto Cicero translationem muniuit, cum inquit. Ego itaq; pacis, ut ita dicam, alumnus. Cum autem supra exempla no nulla imaginum posuerim & Graeca,& Latina nunc locos, quosdam . T. Liuii adiungam. quibus intelligatur sc ipsum hoc pacto munire volui ne pe riculosiores translationes, simulq; res illas illustrare in xxxi x. igitur lib.cum inquit sunt autem verba ex oratione Lycortae ad Ap. Claudiu,ὶ Vestrς enim illae sese in es veluti cicatrices seruitutis erat.de post in eadem oratione. Muris velut compedibus circundatis.vincti per c. annos fui itis.& alio item loco. Cuius residua quaedam velut semina ex prioribus malis item priore anno apparuerunt. Eiusdem generis est illud C xxxx. libro . Huius atrocitas facinoris notiam velut flammam regis inuidiς adiecit
Quid autem mali gignatur illis, qui in simili explicado prolixiores, accuratioresq; fuerint, declarat Demetrius hoc pacto.Quia nisi breues ad modii fuerimiis:contraq; diutius in imagine illa fingenda commorati erimus , pro imagine collatio poetica
erit. poetica autem addens, apertius vitium ipsus demonstrauit: nec aptam eam esse
illi personae ac tepori ullo modo significauit. utitur autem exemplo collationis loco enophoris e primo libro π δέ-.cu enim Cyrum, puer uni adhuc magno impetu In A sssyrios ineutrisse narraret: plusque studi j in hoste sauciando. qii .mi in semetipso regendo posuisse, rei declarandet causa simili generosi canis usus est . qui S ipse rudis adhuc temere irruit in aprum site vlla cura propriς salutis. sed aliud etia sta-Tim Dcmettius ponii. concise ut superius.ἰllud ta inen illustri loco positum ad quid
explanandum adhibitum si, Allere non potuit: cum posterius hoc inuentum a me apud auctorem non sit. videtur autem alicuius spiritus magnos declarare. qui toto corpore gestiret. Simile igitur est . Veluti equus solutus vinculis per campum fertur erecta ceruice exilitas ac cale it rans . Addit autem Phalereus huiuscemodi locos non esse pares imaginibus, sed collationibus poeticis atque ea tum speciem habere, nas autem eollationes non facile in prosam pedestremque oratione recipi oportere
Scinat nec sine magna animi prouisione.locum enim ipsas quoq; illie habere ali-