장음표시 사용
11쪽
movis Schola . 46 PRIMA CONCLUSIO a Uamna diυiua praei a Goperaraianiἶus υἰιalibus inultictus voluntatis, non est principium quo proximum ct immediatum divinarmis macesionum . 47SECUNDA CONCLUSIO. Sua relatioris ditana non videntur esse principium quo
maximum immediatum airimerum processionum. SMυuntur obuctiones.
TERTIA CONCLUSIO. Primimm quo proximώm d vinarum pracessionum est intellect , prou/ron tam in obliquo relationem , tanquam conditiomm necessariam. QUARTA CONCLUSIO. Actus in .linendi-υolendi Milanatissuparsonales non distin es essentiatibus. virtuabter qωdem. ae per mentem,tanquam actus ab actibu1. 6ARTICULUS i U. Da discrimina proe/sioni, Elii a proe sona Spiritus Sancti οῦ IedM e ratio, non processo Spiritus Sancti. I CONCLUSIO. Discrimen ossa inrar tenerationem Filia O proe sionem Spiritus licerta tura aeter ι nulla ac fatis firma setio demonstrat. 39μοιμυμ ex SL Patribus, nutum proferri posse imis firmam , ae susciantem rationem diseriminia inter generatio nam Filii Cr proe ionem Spiritus sancti. ibid. Expenduntur praeipua earufa, ae rationes, quaι tum Heteres tum Reeentiores proferunt, discriminis quod est inter g/nerationem Fι sit is processionιm Spiritus Sancti. 6 Expenditur opinio Riebardi a Sancto Retore ibi d. ΣxpenAtur opinio S. Bon ventina . 62 Expenditur opinio Seori. Expenditur opinio rasqu/xii. Expenditur opinio Suareotibi d. ' .
ω- sint in Deo vera Niationes. 15 d. CONCLUSIO. Sunt in Deo πιν , ae reatis relatio-s originis. 7Suid sint in alvinis νειαι, iss oritἰmr . An reatis sine , --ηείεεν εῖ CONCLUSIO. Originis relatioms in Deo accidentales non sunt , Seogontiales, interna , subsistentas, ct omni respectu vera, ae reales. 69
CONCLUSIO. Miauioris divina Iarmatiris vi relatiosti sum, ae De tam G. dd . vera fuit, ac reales perfectiones. ibid.
ΑRTII. an , quomodo reicltion/s divina tum ab egentia,tum a se inestam distingu tmur . 76 PRIMA CONCLUSIO. R Niatioris originis, qua Fbi mutuo opponuntur, paternitas , filiario , o spiratio activa comparata eum passiva , realiter inter se distinuuiuuν . ibid. SECUNDA CONCLUSIO. Spiratio activa non disinquitur realiter a paternitate o filiariana, Iea Zirtualiter tantum . Tysolvunt- Οἶjectiams. ibid. ARTICULUS III. Suia sis relationum in Deo ostium, qua parras. An ct quomst Io di vas Hrs. ι ς- tuant, O a se invicem disinuant. 79
12쪽
Um M . missur Cristem Hylagum in v - -niem Ε Μ-- --rrae et Idaeius Clarus, aut Vigilius Tanenses. - .rictor Virra sis, Eugenius Carthaginenses, eum ipso Mo. Episcopi Tertium argumenrum. Ex ipsa seris' eontextus Epistola S. 'an'. Meunda pars versus ' eapitis Epistola Sanctis Banais. Ruis ejuι βημν - , Meunda robatis. Ex eon uti ae perpetua Eeel a Traiatrionaeo Probatur primo pineralibus quibusdam momenti is , Probarur feeun o resimoniis ovesorum Patrun D umur objectiones Socinianorum Objactiones ex Traaitione. Objσctisara ex ratione.
13쪽
14쪽
Moto QUARTA. D. anti Ianetorum Patrum Anteiacanorum Traditione inea peria senartim trinitatem, Verbi ritani aternam generationem , σε eo ubstantialitatem. IstcONCLUSIO. Constans ac perpetua ab Apostolis a Sy. Patribus usque ac Nisanum Cone ilium L Uι, qua ad Fane usque arem peraucta ess , Traditio de tribus ta Desuno distinuis personis, da Mema Filii oncratiosa, ac comu tantiaritate. i Probatur I. ex SS. Patrιbus Gracas.
ARTICULUS III. Da irinitata Spiritus Lancti. 226 PRIMA CONCLUSIO. Spiritus sanctus vera Hi ac per se subsissens p.rsona. ibid.
SECUNDUM ARGUMENTUM. Dirisus sanctus non tantum a Parre, Fι
TERTIUM ARGUM. Spiritiu onctus ead/m exterius eum Pam Filio operaruν. ibi lQUARTUM ARGUMENTUM. Spiritussanam sub spuis visibili aliquando apparuis. 2Io
2IL 234 1ri ibid. ibid.Σ3y241 PRIMUM ARGUMENTUM, ex nomine o natura Dei Socinianorum responsio.sECUNDUM ARGUMENTUM, ex divinis auributis. TERTIUM ARGUMENTUΜ, - operarionibus. QUARTUM ARGUMENTUM, ex eustis o adoratione. ProbHur saeiando diminisas Spiritus sanctι, ex Traditis, Sanctorum Patrum. Solvuntis Objectiones Sinnianorum. QUAESTIO U. De personis divinis D eommuni. ARTICULUS I. An sine in Deo admittenda eres sub Montia νεIMA a , o, una absoluta tribus personis remn Mnss. 242 PRIMA CONCLUSIO. Tres sunρ in Deo subsistentia relativa. 243 SECUNDA CONCLUSIO. Nulla est iu Deo sub Maria comminus es' absoluta. 244Solυuntur objectioues. - - ibid. ARTICULUS II. An sivi. aedisiρ ιλιι in Deo reo existensia relati , ct una absoluta. 20 CONCLUSio. Prater absolutam o eommunem existentiam , tres relatiυas in divinis admissere nihil vetat. 248 ARTICULUS III. An quaeumque 'ne in Deo absoluta , eribus personis eommunia flutilan wro per quamdam appropriarionam , etiam inter absoluta Dei attributa quedam ρ ρersonis propria. PRIMA CONCLUSIO. Suammua in Deo fune absoluta, tribus divinis p.rsonis eo musa fiant. ibid. SECUNDA CONCLUSIO. N nnulla proprietates absolvi aestris personis speciati qua am
15쪽
ARTICULUS VL De mi ne in Gisias. OUAESTIO VI. Da personis divisias Auratim sumptis.
abilisnullatenus distingueretuν. ib.
16쪽
EM de Sanctissima Trinitate disceptationem septem maestionibus
Prima erit de cognitione Mysterii Trinitatis , & necessitate illud credendi. Secunda, de prociniolubras divinis. Tertia de relationibus.
Quarta, de plurali numero divinarem in Deo personarum , dc unitate effatae ; ubi suse de Divinitate Verbi, & Spiritus Sancti. iinta de perionis divinis in communi. Sexta , de personis divinis in particulari. Septima denique de cautione , qua in hoc exponendo Mysterio loquendum est, certisque terminis, qui solent usurpari.
De eognisione Masterii SS. Trinitatis, ae neeessitaris iUud credendi. Qintuor erunt hujus primae Quaestionis Articuli. Primus , an Mysterium Trinitatis sola ratione naturali duce demonstrari possit. Secundus , an Iudaeis, ae Gentilibus quibusdam Philosophis cognitum fuerit. Tertius , an Mysterium istud sundamentalis sit articulus fidei , ab omnibus, qui salvi esse volunt, necessario credendus. .a furveb de Trinitate. Α Qyar- Dipiti od by Orale
17쪽
Quartus, de variis eruoribus&Haereticis, quibus Mysterrum imid impugnatum aliquando fuit.
An MUerium Trinitatis Iola ratione naturan duce demonstrari possit.
MYsterium Trinitatis in eo positu in est , ut unum Deum in Trinitate ρe o,garum , Trrnitatem in ian: tale essentiae agu camus , neque conjundentes personas, nequesubstantIamseparantes . Ita symbolum, quod S. 'Athanasii nomine circumiertur. Igitur ut naturali ratione Mysterium istud demonstietur, certo, a evidenti naturae lumine innotescere debet tres essem Deo perlbnas realiter distinctas, in una di eadem iis merica essentia. . Demonstratio est syllogismus constans propositionibus claris, immediatis ac r te notis. Demonstratio vero vel fiat a priori per causas, vel a posteriori per effectus. Rursus aliquid demolistrari potust vel positive , vel negative : positive quidem, cum ex intimis rei principiis, aut ex aliis necessario , & stricte connexis probatio colligitur; negative vero , Cum solvuntur quaecumque advertus ici possibilitatem adducunt momenta.
Den wnstratio autem 1lysterii Trim talis si quae fierintesta attenditur, vel supposita fide hujus Mysterii, vel nulla supposita revelatione . His positis' Opiniones
Claudianus Mamertus Praesbyter Ecclesiae Viennensis Lib.de statu animae c. 6.dum probat Platonem unum Deum bitres 1n divinitate personar audabili ausu iratui ingeaio,inimitabiti eloquio ριι sis e. inmemsse odadissedis, indivisa irinitate non solum credi oportere docuissed ed is convicisse; hoc eu demon strasse, iis innuit ex stimate se mysterium Trinitatis naturali rationedemonstrari posse. Petrus Abaelardus, vir Dialecticis subtilitatibus nimium deditus & plus aeqtio fidens, dum multum sudat, inquit S. Bernardus Epist. I9α ad Innocentium S. P. cap. a. ut Platonem faciat Christianum . in probat ethnicum quippe usa Philosophia fretus parvius erat de omnitus Weddere rationem, etiam quae sunt supra rationem , contra rationem praesumit, O, conra fidem , inquit ibid. S. Doctor cap. I. Quid enim magis contra rationem , quam ratione rationem conari transcendere i Et quid magis contra fidem , quam credere noue quidquid non possis rasione attingere t Unde, pergit Ber-
nardus , auditoribus suis promittebat inteuectum, in his etiam , quae subiri ;miora is, sacratiora profundo ilio sina saerae fidei eontinentur. Raymundus Lullius Tractatu de alticulis fidei & Libro, quem vocat et De demonstratione aequiparantiae , tertium quoddam genus demonstrationis distinctum a demonstratione a priori & a posteriori eκcogitavit, quo vocat demonstrationem aequiparantiae, quod fit abaequallibus, idest, a propositoniabus, quae aequales sunt in evidentia & certitudine. His autem detrionstrationibus sibi visus est tam clare, ac evidenter demonstrasse Mysterium Trianitatis, ut Gentilem & Mahumetanum quemlibet con vinscere valeant, s eas semel ille animo penetrare voluerit id illae momenti, ac pondetis habeant, constabit ex solutione Objectionum: unum hic praejudicatum volu mus, quod a Gersonio resertur, nempe methoetum, ac doctrinam Lullii Iu- .dkio sacrae Facultatis Palisensis e Scholis eliminatam fuisse . Sic ille loqui' .
18쪽
mr pHma operum Epistola a. ad Fratrem Bartholomaeum Carthusianum: Sic nuper actum est Parisiis perfacram Theotagis Facultatem, adversus Pas. a 46. Hus, qui doctrinam quamdam Romuni Luura conabanti r inducere , sua δε-cet an multis altissima on merisima , quia tamen in aliis discrepat a modo δε- quendi Doctorum sacrorum is, a regulis doctrinalis suae Traditionis is, Misatae in SeboBs Ua Edicio pubAca repudiata prohιbitaque est Pergit ibid. Gersonius Dicam , quidsentio, si tales locutionum modos publicari perciperem apud almam Univer statem Par ensem, veIper Sermones, HI per Seboias , deducerem protinus eae officio, cui indignus deservio, ad censuram Theologicae Facultatis. - Et Tractatu de e minatione doctrinarum, eadem parte I. pag. S 2. sic riirtus loquitur di me unum placet inferrere temporibus nostris in sacra TheoAgiae Faeultate Parisiis institutum . Habet ipse Luttius modum traditionis Derialem sub magnis tolaminibus ad certa nomina , ad charactereris figuras . Sens eadem Faeiatas nonnulios de suis Suppositis , ut proni fumus ad novitates, veiae traditionem bH modi multi teare per studium; nam in Aruonia dieitur edoceri constituit protinus Matutum , quod Patribus Caribulensibus prope Parisos rimicavit per Litteram , .raabent enim copiam Librorum dicti LuVii quo Statuto probibebatur omnibus Suppositis
Dia , ne de Minquentes modum doctrinaum Ss. Doctorum per Eecti m approbatorum, is, qui tentus es hactenus in facra Tneotigiae FacuItate , transirent ad novam hanc phanthinandi cariositatem. Plura de illo Lullio vide apud Val questum I. parte dii p. cap. q.
Eadem parte cap. I. varium laudat Henricum , Ricardum a S. Victore, & Geribnium ipsum ; quasi voluerint, supposita fide, ac revelatione nonnullas excogitari posse necessarias & evidentes rationes , quibus Mysteiii nostris veritas demonstrari possit. S. Thomas I. parte qu. I a. articulo I. responsione ad a. quam sibi proponit , Richardi auctoritatem benigne alium in senium interpretatur. His ita pos1tis sit C O N C α ia S -F -OaΤrinitatis Mysteri uin, sola ratione naturali duce &magistra etiam supposita il- lius fide ac revelation non potest demonstrari positive, seil negatio tantum. Duae sunt Conclusionis partes. Prima pars probatur: I. Scripturae testimoniis, tum iis quae generatim ostendunt altiora esse Religionis Christianae Mysteria, quam ut naturae lumine attingi unquam possint; sed revelatione, ac fide pIane opus esse, in cujus obsequium captivandus est intellectus tum iis , .uae specialiter cognitionem Trinitatis sola divina revelatione haberi posse pronuntiant. Prioris generis sunt haec, Hebr. II. v. I.o autem fides sperandarum s stantia rerum, argumentum non apparentium: idest quae essentialiter obicurae sunt. I.Cor. 2. V. 6. Sapientiam loquimur inter perfectosonquut Apotatus,sapientiam vero non huJus secuti..sed Dei sapientiam in insterio, quae abscondita est. Unde Ephes. r.V. I 6.dc I7.dicebat idem rivulus Non esiso gratias agens pro vobis,me moriam vestri faciem m orationibus meis, set Deus D imi nostri . C.Puer goriae det vobisviritum,i sapientiae revelationis in agnitione ejus. Denique a. r. IO. via ..Arma, nquiit,militiae nostrae non carnaliasunt sed poterita Deo ad destructiorem munitionum , eonfitia destruentes , is omnem altitudinem extollantem fe. ivemus scientiam Dei , is in captivitatem red gentes omnem inteluctum ιπ
19쪽
obsequium christi . Plura alia congentinus in Tractatu nostro de divinis Attria butis initio, ubi ad verius cinianos disputabamus de vero dc legitimo ra tionis, ae Philosophiae ulti in rebus Theologicis; consulat, qui voluerit.
Posterioris generis sutit haec , Isaiae 33. U. 8. Genervi ronem ejus quis enarr.riabit i Dan. I. v. IS. Deum nemo vidit unquam ; unigenitus Firius . qui ess in s nu Patris, ip9b enarravit. Mati. II. U. 27. Nemo novis Filium nisiPater, neque Patrem quis novit, nisi Filius , cui volueris Fitius revelare . Et cap. I 6. postquam Petrus praeclaram istain fidei prosellionem Christulti allu quendo emisit: Tu es Christus Fitius Dei vivi, statim declarat Christus , fidem ha1κ nulla humana industria comparatam , ab una Dei revelation prosectam esse , v. I 7. 5e..tur es Sin ore Bar ona , quis caro sanguis non revelavit tibi, sed Pater meus , qui in Coelis est. Probatur a. Ex SS. Patribus. S. Hilaritas l. a. de Trinitate loquens de generatione verbi divini n.9. alta. Ego.
nescio , non requiro consolabor me tamen. Archangeli nesciunt , sueti non audierunt ,saecula noa tenent,Propbeta non sensit , Apostolus non interrogavit, FiAus ipse non edidit. Cesset dolor queν elarum . Et postea addit ho exemplo ignorant 1ae humanae in rebus naturalibus , quo exemplo frequentii simo utuntur Veteres eorum Proesumptionem ire primit , qui ausu temerarita reqdivin- mente perluetinere tentam Maro , inquit , unae ista iis se quos generes , industeas ; qualιι r sensum inseras , oculos accendas , cor ari. s . ILic , si potes , enarra. Habes ergo , quae visc.s , tribuis , quα non intellais et aequanimiter imperitus in ruis , insolenter in Der rebra ignarus.. S. Athanasius ad istud Alari. Naemo e diu cit Patrem nisis 1Aus,aut Filium nisi Pater ic Arianos exagitat. aut Igitur impii bis de rebus, quas scrutari ne sis se futire non verent cir : illi, Inquam , qui se homInes fust , nec Telauam rerum terrefixium naturam ρο sunt evoctere Imo, qtiae veIσsos oect .int, ipsi exρL-cent nobis , num videticet suam i oram natura porcistere queanti Et Epist. ria ad Serapione in eoidem sic inrequitur Ostuor atque ad omma audaces On pr.ecipites s Ouare non pol Ius sanctum Trinitatem curiose scrutari de stis, eamque esse dumtaxat cxcditis , Magrstrum . osioram hac in re imitati , ecui bine sunt verba a Credere enim. ορ Det primum. Deo , quia es ZS Auibrosius Lib.. I. de fidei ad Grati Arium Au istum, cap. Io. sic loquitur : Impossibile es generatιonis Verbi divini scire decretu.)a r mens eit , vox figet , non mea tan um, sed by . vetarum ; supra. Potestates , supra' Angelos , supra Cherubim , supra Seraphiis, supra onnem se resum es . S. Aug. Lib. de symbolo ad Cathecuine nos cap. s. de Trinitate loquelas : Ca rerum , inq uit, i Eud , quod est ineffab Ie, incomprehensibisi es, ncc verbis Ave licis exhiscari porest , quanto magis humanis Et Lib. I s. de Trinitate cap. i c.
S. Fulgentius i. a. ad Tras mundum c. I Sola, inquit, immutabιlis tua sempiternitas Trinitatis reperietur imo rebon bιδε ratιs digna mira si,quae H cxcedit omΨe quod cog ιtare et Iopere possibmus, ficu'supc. at omne , quod sumunDenique S. Bernardus Lib. 1. de Consideratione cap. 8. Sacramentuluboc magnum est . m qu t, ii quidem venerandum, non scrutandum . ati modo pluralitas in unitate, aut ipsa in pluralitate i scrutari hoc temeritas es ; credere, pietas : nosse, via vita e terna. Idae c SS. Patrum testimonia paulo fusus a nobis enumera ada suere, ut intelligat Christianus quilibet , quam . coeci, ac temerari j sint S imai .
20쪽
ita Trinitatis Mysterium naturae lumine rimari tentant, iilludque , quod
mente non assequantur, perfracte n re non pertimescant Probatur Conclusio ratione Theologica .
I. inita Mysterium Trinitatis est obiee m fidei, quae per se obscura esto inevidens, ac proinde sub demonstrationem cadere non potest. II. Quia omnis demonstratio vel a priori ς , vela posteriori: atqui nee a priori ., nec a posteriori demonstrari potest Mysterium Trinitatis..Non a priori; quia demonstratio a priori fit per causas et atqui sanctissimae Trinitatis., ut & Dei, nulla est causa. Non a posteriori; quia demonstratio a posteriori fit per effectus, juxta illud Apostoli Rom. I. ua sto. In vi uia ipses Dei) per ea, quae facta sunt inteludia conspiciuntur. At nullus est effectus ad extra, qui proprius si alicujus personae Sanctissimae Trinitatis. & ad cognitionem illius nos quasi manu ducere possit; omnis enim Dei effectus ad extra est a Deo
praecise ut unus in natura: unde vulgatum axioma , opera Trinitatis ad extra indivisa esse. Confirmatur: tum quia .veteres Philosophi saniores Ac oculatiores mundi productionem ab uno in natura Deo esse intellexerunt, qui tamen Pes 'simarum Trinitatem ne vel minimum quidem subordorati sunt: tum qui λunitas essentiae in tribus personis realiter distinctis naturae legibus parum consona videtur, in qua unaquaeque res suam habet ab altera discrepa tem saltem numero naturam: tum denique, quia, seposita fide, nulla ratione naturali demonstrari potest, cur processio Filii potius sit generatio, quam processio Spiritus Sancti ; igitur ratione naturali demonstrari non test Mysterium Trinitatis. Ista porro momenta ostendunt pariter, etiam supposita fide, non posse naturae lumine Mysterium , de quo agimus, demonsari. Omnis siquidem dinmonstrationis medium debet esse rei demonstratae intrinsecam, & necessa Tiam habere cum illa connexionem: atqui revelatio, quae facta est My-i Trinitatis, nullum induxit creatum effectum , qui possit reis medium intri
secum necessariam habens cum illo Mysterio connexionem e ergo , neges-dem supposita fide & revelatione, potest Mysterium illud demonstrari. - . Revera, supposta fide hujus Mysteri t. potest rationibus rossibile suaderi. exemplis de similitudinibus quibusdam illustrari & confirmari, scut illustrarer a SS. Patribus, modo exemplo hominis, in quo anima & eorpus unum hominem inciunis modo mi ius & unius animae, cujus esse, nosse, a velle distinguitur, cum tamen una si animae substantia. quae tota in tot corpore, & tota in singulis ejus partibus diffunditur; modo fluvii de sentis, Solis & radii, caloris & splendoris; modo trium lucernarum, quae revera in ter se distinctae, lumen tamen idem diffundunt i modo scientiae, quae una dc eadem est in magistro tradente, dc in discipulo aeripiente : quae proiecto exempla, quantum distenta distinctione reali personarum divinarum in unit te ejusdem essentiae , nemo non intelligit. Potest denique Mysterium Trinitatis ab omnibus, quae ab Infidelibus dc Haereticis opponuntur, argumemis di dissicultatibus uindieari; sed hoc ipsum non positive sed negative ea tum, ut ajunt, demonstrare est, quae pars est secunda nostrae Conclusionis . Probatur secunda Conclusionis irars. Illud demonstratur neotive, quod
non probatur impossibile: atqui non probatur impossibile Mysterium Trinitatis i Verum enim non potest demonstrari esse latium, sicut constabit ex solutione Objectionum .