장음표시 사용
11쪽
riani Heracliotae tinerari' Antonini. XXII. Germania Notitiae Imperi . XXIII. Germania Tubula Peutingerianae.
p. 11 s XXIV. O i mania descripti' Bilibaldi Sim. heimeri, ari
N. diris nostris obseruaraombub. 1II.
I. π E Imperio Francorum eiusque incremento.
I I. Maiorci CAR OLI MAGNI G H singensi, additis nostris obferuationibus. aoa III. Matricula ordinum S. Imperi Romani, hoc esZ, eorum. qui ad Comitia euocarc inque s s iu APQ0 --bore silentatri
12쪽
183 Colonia Agrippinensis, Coelen.
13쪽
Seianum Valesiae, Sitten, Si sulcum. Solo rum, Solothurn, ira, Nemeeu M. Stada. Stetinum Pomeramae. Stoc holmia, Meriae. Tigurum, Zitricli. Traiectus inferior, Vtrecht. Tremonia , Dordimundi. Treuiri, TiterS.
14쪽
E R M A N I Ai vocabulum non admodum antiquum esse, autor
est Cornelius Tacitus, qui re cens illud Romanis fuisse , de nuper auditum testatur, quum antea veris & antiquis nominibus , nulla commu i tot populorum appellatione dicerenturalis Marsi, alij Gamh ivii, Sueui, Vandalij, Teutoni. CELTA-RVM quippe nomen mod Germanis inter um Graeci tribuunt , commune ip a fuit cum Hispanis, allis, Illyriss , Britannis : quumque aliae nationes Omnes sitis quae que appellationibus distinguetentur, Itali puta,Greci,Galli, Hispani, Scythae, soli Germani in plures diuisi gentes, commune tot populorum nomen perdiu nullum habuerunt, sed pro gentium ratione dicti sunt alij Frisit,ali, Casti, alij Cimbri. Rursum, quum reliqui Celtarum populi sua haberent nomina, dicti enim sunt Galli, Hispani Illyrii, Britanni, sola haec natio quae Celtarum omnium ut maxima ita etiam fortissima semper fuit, nullum habuit nomen, quo vel a Gallis caeterisque Celtarum populis di stingueretur, vel quod populis suis omnibus simili possiet xv ione communicare; donoc tandem GERMANOR V MA nomes
15쪽
nomen ipsi inuenere, atque illud adfinibus sibi populis cnambus tribuere, quod ipsiam nomen postea ad term ipsam derivatum fuit . Est enim Germanor x xiomen Germaniae nomine antiquius , neque populi a regione dicuntur ι sed a populo regio ipsa nomen inuenit. Vnde autem hanc si bi gentes illae appellationem desiumpserint ambigitur. Hoc certum est, Mam lingua genti vernacula vi rum significare, Mannen , viros : ut videri possint dicti Germani quasi Garmaxnen - sunt enim fueruntque ab Omni aeuo masculi, bellicosi, fortes, animi & corporis magnitudine ac robore iuxta nobiles , qua etiam Vocis origi natione postea dicti fuere ex iis quidam A LEMANN I, quod essent omnes virili pectore, talesque toto orbe haberi vellent hoc enim sonat Alle monen. Dionysius id circo in sua perlegesi eos vocat αἱ ειριπι εας , alius Hoροθ
σῶς, ευνεληκας, c ηιφίλους Alij ramen Germanos qua si Meermannos, vel 9uerriman s drchos putant, quod sint apti proelijs atque in bella prompti: nam Meeren est defendere, Merreu rixari, contendere, pugnare, ex quo Galli adiectu litterae suo more fecerunt 'ram pro bello; quod- ipsum quoque Iusto Lipsio adrisisse video. Sunt tamen
qui malint a mutua fraternitate hoc ipsis nomen 1 umptis: Vocant enim etiam hodie seinuicem Br iters, hoc est, fra tres sive germanCS , neque ullo utuntur in publicis priuatisqtie negoti s ad fidem conciliandam gratiore aut essica Cior incitamento; cuius etiam ex foedere ouod 1blennater flore Liberi sanciunt arctior nexus est; ita enim confirma tam religiosissime seruant: Contubernia quoque & loda litates vocant Bruti sciasten quali fraternitates aut germanItates. Hoc ergo blando Sc amico nomine tanquam
tessera verisimile est ipsos olim seinuicem ad fidem & so cietatem mutuam constrinxisse, siue pelle lus ipsorum terris horici, iret, siue quaerencae alibi sedes armisque via i ter ignotas gentes facienda: quumque initio proprijs diastinctisque suarum gentium singula Vocatentur nominibus , postea muni omnium appellatione di istos fuisse G E R M A N O s, nomine, uti initio dixi, a seipsis inuento. Videtur autem haec sententia ipsius quoque Taciti testi
monio confirmari posse: sic enim ille. uuidam piares Deo ortοι, pluresqM gentis appellatim , Marsos, Uambrivios ue-
uos, Vandalios ad birmant, eaque vera esse O antiqua nomina. fiserum Germania vocabulum recens s nuper aliaetam,quo-ma qui primi Rhenum transgress Vallas expulerint, tanc Tu gra, sic lego cum Acidalio nunc Germani vocati sint: Hanationis nomen nongeniis maluisse paulati in t cmum primum a victora . mox a seipsis inuento nomine Vermani vocarenthr. Quibus ex verbis, licet ea obseura sint, haec mihi videor posse colligere. Primum, Germanorum nomen Romanis recens fuisse, hoc est, non tam vetus quam sint nomina vel Gallorum, Hispanorum, Scytharum; vel Marsorum, Sueuorum , Vandaliorum, Teutonorum ; tametsi positea ipso etiam Taciti aeuo ita receptum fuerit, Vt nutri aeque.
Deinde, Nomen istud ab ijs fluxisse, qui primi Rhenum
transgress1 Gallos expulerunt. Adhaec, Eos populos , si vera est lectio apud Tacitum fuisse Tungros,& ab hs caeteros eodem nomine, poste paullatim Germanos dactos fuisse, eo quod priore abolito, Germanorum nomen sensim eualuerir. Praeterea Tungrorum nomine gentcm pro' prie designari, Germanorum nomine totam nationem.
Postremu,Eosipis primum Tungros fuisse dictos a victo
re ob metΓ Ii, Germanos vero postea nomine a semetipsis inuento: sius ego orationis priorem partem , Ut ingenucquod res , i , proiitear, non capio: postenorem sic Inter pretor , V a mutua fraternitate ermani seIpsos vocari
Voluerint. Quocirca sunt qui ab acipsa fraternitate Bructer
16쪽
fuerant pollitici. Victor namque Drusus, equos, pecora, torques eorum , ipsosque etiam praeda diuisit & endidit ac praetere in tutelam locorum praesidia atque ubique di posivit, per Moiam flumen, per Albim , perque vibur in , ubi ac troplixa fixit, loco quem Ptolemaeus Tabula quarta Europae vocat T P Ο Π AIA AP Ο Σ O T. Ac per Rheni quidem ripam quinquaginta amplius castella direxit, usque ad Oceanum, quae ego Burgos vocata fuisse a Belgis c tediderim, & creuisse paullatim aediliciorum hominumque frequentia, atque in magnum etiam populum coaluisse , qui posse, nomen acceperit Burgundionum. Hunc populum constat ex eo auditam potentia cum vicinis etiam gentibus bella gessisse, utilemque fuisse Imperatori Valentiniano, quod se Rola istorum progeniem esse iactarent. Talia ego castella fuisse suspicor, Roombugi, Rhenoburgi, Valhoburgi, Voorburgi, Lugduni δc in ostio Fleuo ipsum illud castellii Flevum
de quo in Tiberio fiet mei tio. Neque aliam originem putat Lipsius esse tot insignium urbium quibus Rheni ripa ornata est. Castella autem ista pacatis rebus in horreorum usum postea celsisse, testatur Ausonius in Mosella,
Latius Antei praeconia persequar amnis, A Zam urbes, tacite quas sulterlaberis alueo, oraque antiquis te prospectantia maris, Addam prosit 3s du&arum cstndita rarum,ded modo securis non castra ed horrea Bilis. Addam felicia ripa ex utraque colenos.
Fecit quoque Drusus sos iam admittendo in salam Rheno, qui duobus a Sala miliaribus recto cursu Batauiam inter Germaniaq; voluitur: Haec ab ipso vocata est FossADRusi ANA . Molem praeterea, qua Rhenum prono alueo in Galliam ruentem circa principi vi agri Bataui coegit in
oram Germani serri,ut ita maior a luet vis lassae illi Dinitanae inc ,eret, profundiorq; fluminis inter Batauia se
Germania alaeus munimento esset Romanis in Gallica ripa aut Batauoru insula agentibus. Sed mole istam postea ierum potiente Vespasiano disiecit Civilis, cffecitque ut
amnis vetere cursu seruato sele iterum in Galliam effunderet Vahalimque aquis augeret. Sic ergo veluti abacto Rheno Batauiam omnem adseruit Germaniae, visusque est insulam inter de Germaniam tractus omnis Continentis
habere speciem, qui Drusi opera disiunctus a Germania, Galliae factus fuerat pene conterminus. Sed praeter alias commoditates consilium ego Druso suisse puto, ex Vbijs quae sedes belli erat,militem, si quado id ustis exigeret,per Vahalim nauibus in Oceanum tuto deducere: Nam quum videret no posse Chaucos & Cheruscos, terra, ob siluas Scpaludes invias superari, statuit eos a tergo petere. Dextero autem Rheni alveo ferri illuc naues non poterant, quod& minor is esset, de Germanis nondum domitis vicinior, a quibus periculum ipsi erat. Ducta autem ea quam dixi, fossa, id consequutus est, ut nouo alueo naues per paludes ferri possent in Oceanum: Iniecta vero sub initium agri Bataui mole ea qua Rhenum ae Gallica ripa abegit, hoc est ecit amplius, ut Vahali vostae nanes Inter socias gentes Batauorum , sine ullo periculo in Oceanum agi possent. Castellum quoque idem contra Barbaros ad Lupiae 3c Alisonis connuenteis, aliudque in Cattis ad ipsium Rhenum exstruxit. Inuium praetere ide inaccessum in id tempus Hercynium saltum patefecit. Atque haec omnia Drusus: cuius tantus Germanos te rorinuasit, ut matres liberos suos solo illiderent, mallentque ipsos vita quam libertate privari. Perrupit ergo Drusus usque ad lateriora Germaniae, de Visurgim transgressus omnia populando ad Albim us e perrexit. Cur aute Albim non transmiserit, putat Str/ o, qui illis tempori
bur vixit, in caussa suisse A ugustus :qui exercitus incol u
17쪽
ritum. 1nfimus est amicissimus mihi, du vixit, Collerus. Ad tempus autem inditae huius appelIationis quod attinet, fater, Ii; his tur exserte Lapsius , Caesaris id aeuo factum. Nos non ve αε Moria remur suspicari. id factum bello Cimbrico, quod quidem ι--rm. circa natalem incidit C. Caesaris: finitum enim est uno ante anno quam ipse nasceretur: indItum vero ex eo,quod Teutonum legati imminentes Italiae postularent sibi ac fratribus suis, ipsi Brutteros vocabant, terras urbesque ido ne quumque rogarentur, quinam illi fratres essent, responderint esse Teutonos, ipso etiam Mario, ut refert PlutarchuS, nouitatem appellationis admirante. Illa igitur expeditione factum videtur, ut Teutonorum abolito nomine, ipsi postea ob mutuam inter se conspirationem, societatem, ac fraternitatem Germani Latinis vocarentui.
Et quid mirum 11 ipsi procul patria, In alimo ito errates, Periculiique expositi squibus malis augeri amicitiae solet seipsbs fidi es vocaverint, otium rebus secundis isti ulmodi titulos seleant inuicem deferre Respublicae' Rhemiapud C. Caesarem Suessonas vocat fratres suos & Colas an gumeos. Haedui se socios Sc hospites Pop. Romani: Et in veteri inscriptione legitur, GENs BATAVORUM
AMICI ET FRATREs ROM. IMP. Hanc igitur B Hrterorum appellationem Romani verterunt in Vocem Germanorum; & quos antea Teutonos Vocau rant, eOSCO Perunt postea appellare Germanos. Quae res me inducit ut credam, apud Tacitum loco paullo ante cirato pro Tungris legendum esse Teutonos: primum, quia nullI Vnquam Tungri ex Germania iri Galliam traiecerunt, neque ullus est in Germania Tungrorum populus , Inde , quia quae hic de Tungris narrantur , optime coni 'niunt TCutonis; a quibus cor stat Gallos sivis sedibus julsos fuisse, quorumque nota n confiugi illi Trant amanarum
gentiam quae Galliam exavit,fuit impositan Certe an in empora C. Matij igno terris fuere Germaniae & Geria
nanorum Voces. Homerus enim ipsorum nusquam me m ue Albis, neque Rheni,neque siluarum Germaniae aut montium,quam Iberorum non semel faciat mentionem longius multo a Graecia dis 1lorata a. Sed nequo Herodotus illos memorat, neque Thucydides , ne VOX nophon , neque ullus scriptorum veterum in historia re rum ante C. Caesarem gestarum. Nam Γερριανιοι qui loguntur in Clio, Periarii sunt populi Quae vero 'apud historicos de Germanis aut Germania ante illa tePO-ra sub hisce appellationibus refertitur, ea καῖ προ ψιν capienda sunt, tanquam dicta de ijs qui postea Germani appellati sunt. Tale illud est quod scribit Liuius, Tarqui- Lib rinio Frisio regnante Vermanorum manum favente Pelioveso transscendisse , spes: manifesta enim est nominis aliquot post faeculis nati per anticipationem usurpatio, praesertim quum aliter loqui non potuerit, quod & totius nationiS nullum adhuc tunc temporis nomen esset ,& ipse gentis eius quae id fecerat Propriu nomen ignoraret. Quapropter erroris deprehenduntur ij, qui contra manifesta autoritate Taciti tradunt Germaniae nomen esse vetustius, nimirum, quia legunt apud C. Caesarem Rhemos profitentes, pleros C mmer. qcie deum ortos esse a Germanis , eosque Rhenum amnem ami- o tquum transductos propter loci fertilitarem ibi co edisse,s G Los qui ea loca incolerent expulisse: volunt enim Rhemorum legati dicere, eos qui tunc temporis Germani vocabantur, olim transmisisse Rhenum, allectos soli ubertate, atque ii lac pulsis Gallis InsedIsse loca amni proxima: quumque illiipsi magna sint Belgarum pars, ijdemque pati atlm in letiora quoque Galliae inuaserint, me zo 'Ari posse, plerosque B elgas ortos esse a Germanis. Quid enim dixissent legati illi, aut quam vocem exprimendae menti sitiae adhibuissent, loquentes de rebus eo cempore gestis , quo
18쪽
Ron te inter hono ei desa est, 'vi G e x u , e. -δε exercitum, diceretur ; quζm titulum postea Imperatores ea teri inco h
19쪽
nullum adhuc erat in natura nomen Germanorum Θ H die qui Gallica lingua populariter Ictia exponeret, diceret Belgas ortos esse ab Allemannis , quod quide gius abscedat a vero, est enim Allemannorum nome multo posterius , tamen pro Vero a Vulgo intelligitur : quia Gnim quos nos Germanos dicimus, Galli hodie Aliemam nos vocant, fit, ut vere ab istis gesta credantur, quae multo ante gesta sint, quam vel Germanorum v pl Allemannorum nata in terris essent vocabula. Ex quibus omnibus hoc et rcitur, GERMANORVM nomen ipsa regionis a Dpellatione esie antiquius, neque ut Galli a Gallia, sic Germanos a Germania terra nomen suum traxisse , sed
vocem istam primum de populis quibusdam usurpatam
fuisse, postea vero ipsi regioni coeptam esse accommodari, Praeterea, Germanos Latina appellatione ex eo dictos esse,.quod Romani quum intestigerent ipsos inter sie Bratterorum hoc est fratrum nomIne gaudere, vocem istam sua lingua expresserint, cuius rei ex eo quoque est fides, quod neque Olim, neque nunc terra illa ab incolis suo idiomate
vocata unquam sit Germania , sed semper seruato primo nomine l. elatorii ab Dars lanin; sic tu etiam incolae ipsi non Germani, sed Teutoni, T si monen semper appellati
sunt. 1 euronorum ergo nomen antiquius est , Germanorum recens: quique populi olim Rhenum transgredi Gal-lOS pulerant , vocatique sunt a gente una dc adhuc suo idiomate vocantur Teutoni, ij postea a Latinis Germaniciisti sunt. Ita stilicet apud rech rem Orbis populum nationis nomen non gentis eualuit paulatim , & qui prim tam a Victrice gente Teutoni, ii mox a seipsis inuenton iterarum norvine Germani Latinis vocati sunt. Sic γnIm 1 aciti locum interpretor cum bona doctorum venia. 4UOCirca errat Strabo qua illos ita nominatos putat,quod
hodie vel olim magis dis simile, quam Germanus & Gallus, ipQ etiam teste C. Caesare, qui scribit, Germanos mul- Commeta tom a Gassorum consiuettidine d ferre , resque ipsa indicat coelum, selum, leges, moresque hominum plurimum distare inter se, nedum ut ob adfinitatem aliquam & indolis
cum Gall1s similitudinem dicti fuerint quasi veri S germani Galli. Recteque iudicauit Diuitiacus Haeduus, non
esse conferendum Gallicam cum GCymano a ro, nesue silodium confastidinemvssim cum 1 storμm consuetudine comparanta.
Ad T Evaeo Nos vero siue TEUTONAs qod attinet, fuere illi Iugaevonum paIs, Ptolemaeus eos ad sitium Codanum locat, ultra Albim , non in insulis , sed in contatinente GermanIae, vicinos Cimbris & Saxonibus. Pli nius de iis sic scribit, iterum GermAnorAm genr quin- Lib. IV. que enim esse dixerat) siunt iugavone , quoram pari Cimbra Cv. δTeutoni, ac Cauchorum gent . Ac de his proprie capien
Gustica Teutonicos arcendat Jama capi os, Epig.ac. Captimis poteris cultior esse comis.
Hosce ferunt desertis quondam sedibus suis una cum vicinis Cimbris, quod ip1Orum terras inundasset Oceanus, Germaniam peragrasse, Galliae partem pulsis indigenis obsie e , Italiam adfectasse, magnaque parte a C. Mario caesos fuisse. Exstant in Germania etiam nunc illius Crroris velfigia in nomine Teutoburgi de saltus Teutobur gensis, in quo legiones Vari a Germanis oppressas narrat. Cornelius acitus. In Gallia quoque Aduaticorum op- pidum quo dam describit Cae 1ar egregne natura muni H
tum, cui S i ura erant ex Teutonis pr reati r qui tiam iiὸν si in prouincian Romanam atque Italia facerent, impedmen-
20쪽
Rhenum depositis, cis odiam ex so is , M praesidi in rex millia
hominum reliqAerant. Hos,post alioram obiicim multos an os
a timis Magitates, quum adias bellum inferrent , alia, ulmeum defenderent , consensu omnium pacefacta illa bi domicilio locum augio. Ab iisdem quoque omnem Galliam vexatam conqueruntur alibi Remorum legati. Progressi A ne βῆ longius iunctis sibi Tigurinis & Ambronibus miserunt VC PQ havit multd post legatos in castra Silani tunc in Gallia ἐφ agentis, ut Martius populus aliquid sibi terrae daret, quati
in Ii' stipendium; caverum ut vellet, manibus suis atque armisi essem Vteretur. Ea res suspecta Senatui multis de caustis, &FI h ς ζmpio atque euentu periculosa visa est. Placuit ergo fi aD eo j. Hibus non Italiae tantum, sed etiam imperii Barbaros extaria.., cludi. At illi exclusi responderunt, . Od nequirent pre- rtiri cibus, se armis perituros. Pugnatum ergo est aliquoties 1 trop. ad Rhodanum. Ac primum quidem impetum ipsorum non potuit sustinere Silanus; non secundum Manlius; Unon tertium in Seruilius Caepio. Omnes fugati exacti
que Castris. Constat ea tempestate M. Aurelium Scaurum Consularem captum atque interfectum fuisse; duos filios Consilis ca bs, octoginta millia Romanorum sociorum que trucidata quadraginta millia calonum atque lixarum anterfecta; vix ut ex omni exercitu decem homines quia ferum nuntium aci augendas miserias reportarent, superfuerint. Tanto vero exarsetant VI chores odio Roma
norum , vi nihil sibi de omni illa victoria superesse volue rint. Vestem etgo detracham discerpserunr, aurum & argentum in flumen abiecerunt, loricas dalciderunt, pha Ierus equorum disperdiderunt, equos Rhod i gurgitibus demerserunt, homines laqueis collo inu is ex arboribus suspenderunt: omnia, ut inquit OrosiuS nova quadam atque insolita secratione possumdede unt. Missus adversus ipsos C. t ufius quartum Consui quum non auderet tot victoriis sei fientem populum, ac Lamero ir
siuper & vitibus maiore adgredi aperto Marte, mora Cen τ' ir de arte bellum conficiendum esse. Continuit ergommiet i castris qua Isara de Rhodanus iunguntur, Teia' tonosque & Cjmbros cum Tigurinis & Ambronibus toto triduo lacet Tentes Romanos, & cirCa vallum oberrantes, patienter tulit. Quod illi factum timori deputantes, ferociter admodum retrocessere, rogantes, num quid ad uxores stias Romae mandatum vellent. Nec segnius quam minati fuerant, tripartito agmine per Alpes, ipsa scili cet Italiae claustra ferebantur , quum MariuS OcCUPatis mira celeritate viarum Compendiis, praevenit hostem,
prioresque Teutonos sub ipsis Alpium radicibus adsecutus, in Gallia Narbonensi, ad Aquas Sextias collem CC cupauit qui campo & fluuio ubi hostes sese diffuderant, imminebat. Cumque exercitui eius aqua ad potandum deesset, querelisq; omnium fatigaretur, aquam quidem in conspectu esse respondit , sed eam ferro vindicandam. Consilione id egerit Imperator, an errorem in consilium
verterit, dubium : certe necessitate aucta virtus, Caussavi choriae fuit. Primum igitur calones cum clamore in pu gnam ruentes subsecutus Romanorum exercitus, mox. iusto certamine compositis ordinibus hellum gerens, Vi
Cit Teutonos, tanta hostium strage, ut victor sitiensq; mi-Ies non plus aquae biberit quam fanguinis Teutonorum. Quarto inde die producta rursus utrimque in campum acies usque ad meridiem pene pari pugnauere discrimine. Sed ubi incalescente sole fluxa Barbarorum corpora in
modum niuium distabuerunt, usque in noctem caedes PO-tius quam pugna protracha est. Ducenta millia armatorum in eo bello interfecta sunt,octoginta millia capta; Vix tria millia fugisse referuntur. Regem quoq; ipsorum Teri robochum proximo in saltu comprehensum; cuius tan imit robur, ut quaternos senosque equos transsilire solitia i