Matthaeii Deuarii Liber de Graecae linguae particulis. ..

271쪽

Corrige, pagina . linea ro. in structura. 9. 1 o. ita se habet. q. . se res

distinguntur. 3 s. et particula. o.16.γυῖαἰ M.q3. II. condicione Irr. q. I 3 est, quanquam aperte nunquam solet is particula cum condicionali coniungi. s. 3I.α δν. 9.33. ατεχως. l. 3 - ί l. 34νως. D. I. . est z. . μνόν sq. 3. propinquae alicuius rei 37. . se plenda est condicionalis. l. i'. pro sertur l. 22.-γs-m; 8. 2 P. A. 6s.2s. ο 67. I 6.η λεσον τιν. 68.11. quodammodo. 7O. 6. proprie. . I9. ne e&si, sed si ,veli etiam,vel quod si . l. 3o.Verbo ambitus. I 3α .ratiocinationum; 77 6 άλ. Emν. l. 3o accipitur,vt. l. 32 condicionem. 8.1 o. est idem Aristoph. 79. Deodem libro. 8o. II. ij qui. 22.2.

272쪽

REGISTRUM,

omnes sunt solia integra, praeter c, quae est semisolio.

a udFranciscum Zannenum. III. D. LXXXVIII.

276쪽

Vνα, causalis coniunctio futurum respicit Io . o. ινιι, pro δα. M,ut in epigrammate, ν ἀφαρπιξ. Io . 22.

pro causali adverbio ios. 27. εο οπ , limitationem interminata designat habens e particulam subsequenter Ios. I. η ο ν respondet ut Gyon pro qualitatis adverbio accepto

Io 6. IO. ι, nomen nomini connectit, verbum verbo. Io 6 2I.υ , superaddendi facultatem habet, pro Etiam. I . . υ , etiam quod, Im, vel καν

: ι, pro aeque ac , ierinde ut, quemadmodum apud Latinos

Atque Io 3. ΣΟ :γι, pro ii idest Quam Io P. 2.κ Ἀζην,κ μ ν i, Ma λ, superaddendi facultatem habent. 20. 22. U.1, non ,Vel non autem ad diuersa reserum ur. IIo. 3. - τα, tuque vel Praesertim auget condicionem. o. 8.υι mi τα, pro Usmρ,hoc est quamquam, vel ametia. II o. q. υίτοι, Atqui, tam verbo, quam participio iungitur. III. I. πίτοι χωοῖκας adhibetur, ratsermo bimembris. III. 9.υιτοι vi mi, ἐπει- όBλογικως. II 3. 29. υίτοι, Atqui , Verum, sed At,&Quamquam II . .

hi tu , aduerte di signum est,ut υἱ-

na X. III. 22.

καν, pro ε , pro etsi idest An si .

MMα, iurandi particula est, per

se posita, negat. I 2 o. I. iii ine δε subsequent RQαφικον est,ut 4. 23. q.

μύἰν concedendi vim habet sib-stea sub Astrictius aliquid subij

citur. II . . ιιεν, nonnunquam post duo uti duo. Pinueniuntur. Ita . r. μ ἰντηι, asseverandi vim habet, pro Vero. 23. 13. EI Hra , pro αυ α, A, accipitur. I 23 3 . μιεν - , Equidem vertitur a Cicerone I 26. 26.11ενοῶ, pro Immo, Immo vero. I 27 2ῖ. μεγι, quod compendium affert orationi. I 28 9. μὴ pro . , in recta enuntiatione.

I 19. I.

μου, optatiui modi vocibus iungi

μὴ infinitivis iunctum , modo pro in modo pro . 3I. 7. μου,idem quod εἰ ian. 13 2 9. μὴ praepostum praepositioni, cui contrariam significationem tribuit. 3 2. 7.μα , aduersaliua, significat si, utraque particula suum praestat effectum II 3 18. Fui . Um,m prohibentis. δοῦ, astauerantis est. I 3 . x - μ ὀπ, pro ου νιν, Neu Olum. 13 3.

277쪽

cit. 38 2 P. μητI,Nedum, non modo, pro multo magis multo riau S. 33 27. μηπ, de μηπς, nomen et suam significationem retinet. P . 3. Mum γε, leprecantis, a boni inantis, ut uiit, A ,idest Non quid E.

N IM, Latini a Graecis mutuati

sunt, pro ita,&etiam. 4 I. 8.νη δὲ at, idem, quod να υὶδ α i I. 3 νῆμα, pro simplici iurandi nota. νά δε Nunc autem , ad aliquid de praeterito resertur. I 3.3o. O articulus,pro . ., pronominis significationem induit. I

haestirespondet uc, Ima vel

idest Utcumque is 3 23. σς,articulus: eius obliqui in priori argumentorum parte primu

278쪽

1 I. 7 I. s. ουπεν, pro simplici negatione ου.

minus ITI. q.

. in I iiin,ad negati ire qualitatem

augendam Atticorum more

οὐδὲ ulta, idem quod ουώ, id est

Neque vero ι72. O. ai elum, Minime, negatio cum asie ueratione II 2.2.9 Od ML ,circumflexum pro simplici σαώ Igitur, itaque. 7 3. I 6. κώιω, penaculum, connexa nega tionem exercet. 7 . I auratiυ,interrogatiue,Vt 'κ 7ε. 27.

ου ἐν , oro L,ideli, Minime. 7 . 7.ου μέν τοι ἰαὶ idem quod 'Ata ιλλα idest, Verumtamen. 7s. Σοουμεντοι,yer se,Non tamen, mecvero significat. 7s. 9. ια , negatio cum prohibitione irs, 3 o. ivlui, idem quod ου μέντοι, negative

significat 79. 33. .' Lut γ ἀ- οῦ oro, differt ab

Non quod modo pro Non lotu

Piorsus,& sane quide. 8s. II πανυτοι, affirmationibus subministrat, eodem sensu quo τανυγ- is s. 3. λιν, itertim. Denuo, ut εξ α - λιν ,s Nam , idest retro .l86.3οαρ'ρ,idium quod δῖο, διὸ τουτο, si gnificat. 86. 23. et i ο ν Praeterquam , idem quod

. idem quod πι τά ru, idest pra

is , modo genitivo iungitur in sensu exceptino , modo nomi

ita ιυυῖ, idem Quod μη. 18'. IS. - , interlogatiue in suo accentu Vbi significat, αρρίζω autem Alicubi iseo. - ιν, idest pridem dicitur cum rei pectu ad praesens tempus .i9icii orae, gznitivo lacta , in genealogiis adhibetur. I9 a. o. c. etiam genitivo iuncta, obtestationibus cum iuramentora seruit. I93. nitit,ad aliquem ας- τάται ideli propterca. 96. M.

279쪽

πῖς, in erroratiue proprio accei tu regitur, alieno autem accentuario negativum sensum insert. I9s.

τῖς, pro haeri, in negative prolatis interrogationibus. 96. I. Otiose, Tarde,opponi

tu et ατιαίως I96. s rQ υεν, τι A.&τα ἰν, et ii aduerbialiter accipiuntur. 97 19. ταυτα, pro διὰ narra accipitur. I98. - ,πυ ,adverbium temporis, in omnibus casibus variatur. 99. 6. 22. υτ , ad uerbialem induit significationem I99. 29. di , ad uerbialiter acceptum op ponitur m χολη. oo. 23. m neutrum nomen, pro δίν. ΣΟΙ. 8m, in interrogationibus, pro accipitur. 2OI 28. N AOμὶ, coordinatae voces quibus subauditur vox ααο 2o2. . τ . , ut formale signum describit Budaeus, cuius opinio refelli

tim di partim ignificant zo s.

τοιουτος, rr spondet,d,si1ς, ωia,ti. pro ομοιο usurpatur. 2CI. 3 τουτο μεν, o P, Partim, partim vel tum, cum Simul, simul fgnificat. 2o6. s. σοι vim affirmandi se confirmandi habet partibus declinabilibus apposita . 2o6. 2Ο.ται, poli positum, tam δε, quam τι

usum praestat que vi , ουκραώ.

-νων, transitioniblis seruit,xtagia

, Q, progenitivo, Vativon pronominis accipi utur. 2oya Ym , praepostio geminari anno tauit Budaeus 2 9. o. in zν,pro δἰ te, vel minis, a

Τλια, ricum graui accen -- tu scriptum habetur sicut το

ών, genitivus pluralis articuli neutri ,ελλι ms .dicitur. 2I 2 3 .ως,ὀξυτονον, ωος articulo quemadmodum τωs,ab uos,deducitur. ιυς ρυύτονον, etiam accentu carens,

ab articulo derivatur as 3

280쪽

ι; ρατυ - , praenositionis 4 , significatione induit 2i .

ι ita κονιο sensum transit, ut apud latinos illud Virgili , Ut vici ut peris, Cona 'io viddi, cost

di notio.

κῶς acceptiam 224. a. .m, vox pluraliter formata ,horta liue pro adverbio accipienda a M. 6. - pro Interdum, Nonnun

tenus. xa . 8.co. vox articulis relativis praeponitur. 126 2G. π K, et ovi, interrogatiua .gna.

227. s.

ἄπαγε, adverbium, iuxta sui originem verba liter quandoque construitur adverbialiter vero acceptum,opponitur Ita et P

ει υ, plerumque comminantis ell, nonnunquam condolentis , ut Vae, interiectio apud Latinos.