Matthaeii Deuarii Liber de Graecae linguae particulis. ..

241쪽

, ου, sen: casus articuli tam masculini quam neutri per

Porro Γυ, in articuli significatione cum πως. ἔνε velis o Et dicitur, in sinitivo verbo iungitur, ut apud Gregotium ολέγα, ἐγκυαλsων φιλοτ;φη- του μ δεπιῖν παντα ση Nουτωνί -υος εουν. quod plene dicitur apud Aristoph. - , ο alibi. Iungitur alioquin etiam infinitivo, sicut laeteri casus omnes articuli neutri, vi ολι- ναν ἰδμῶ ληγαις ἀιπεσεῖν, quod alia loquendi forma dicitur,παρ'ολουον λη- -ἀιέπισεν sic παόολίγον μέθαν ,&c.

Deum praepositione, φευ Cap. XXXIII

E praepositione es,annotauit Budarus in eadem perio. do ipsam geminari. ut apud Demosthenem Ῥη olim

λυτον χαίρων ηρνητα μη λαβειν, χ Γυτων νων λειτουργεῖν ἐλ- λω ν. Vbi alterum vacare dicit, quod ad senilim attinet. Verum non omnino alteram praepositionem vacare dice dum eli, sed eam dumtaxat quae secundo loco posita est, casumque iteratum qui cum copulatur. Porro non solum

O praepostlinem in eiusmodi loquendi sermis thina

eadem comprehensione repeti contingit sed sere omnes quocunque casu una qua: que iuncta fuerit,ut καθώνομα-λCraυό-θα,κῖ τουπαυαε ξύνει ι δὲ ο&ὶμ εφωγε τί πα L

bus praepositionibus loquendi sormam, uni tantum adscribi oportula.

242쪽

α ρῶν, voces Vt nam vocem quae suam vim naturalem, non retinet ut eius verbis utar describit Budaeus, ut αιεὶ'ων . non animaduertens praepositiones πιλω - , vice praepositionis accipi,esse quae πιθ άν,-ων,duas voces iuxta cuiusque naturalem significationem acceptas, pro h ἔ,vel Isocrates: δὸμ ιχιειν ωφωνο -- τηρ - παντας sc/ε,3 v. idest δι'α, vel ενευ, ωα, n δν. In qua Isocratis locutione,& similibus relativus articulusna ore Atticorum, in casu antecedentis, subsequenti verbo tribuitur. esset enim plena locutio, αντὶ μνων ὐλπαm1 - . . -νας ορο in L eo modo quo dicitur, εαμει μων ε

sicinω και ι εχ βιβλισις,pr- μου τις βιβλιοι. ε . De φεῖ ad uerbio.r, φευ adverbio,quoniam communi opinione genitivo iungi, idest construi creditur, ut φεῖ -ἀν,aduerten dum genitivum ελλ ά : ας dici, subauditaque adverbium ἔ, quo regitur genitivus, non autem aφεῖ, quod rus. Nκαὶκγ Πλια Dum dicitur. Accipitur etiam eodem modo quo,ουα , apud criptores eccIesiasticos, ut apud Proco

. particula χελιαπκ accepta,exclamantis est,non auistem vocantis. Est auten exesamantis intentio παεις

aliquod significare,puta indignationem vel admiratione:

Vocantis vero est, eum quein vocat ad se conuertere, vel attentum sermoni reddere. Porro quando vocatio cum, adverbio fit,semper adverbio ιδ, ad nominis vocativum casum fertur, ut 3 o ASEU, d Zευρα λευ, ω δυωεῖ - λία s. Cum igitur , ποκνων I, cum vocativo nominis coliaueat, verisimile est illud A quod vocativo non iungitur, 3Lλ. η rario non esse,& idcirco ad illius ditiarentiam diuerso quoque accentu regi debere. amquam enim notati c. voces certo quodam modo scriptaevi prolatae aequiuo

catio ae

243쪽

ationis ratione plura quedam sigirificant,atque etiam di. uersis modis construunturiat tamen hanc voceir , pro di. uersitate significationis diuerso quoque accentu in anti. quis auctorum exemplaribus notatam esse conspicimus.

In quibus exemplaribus, χελια Πκον,&. Θαυ DM cugraui acceni scriptum habetur; sicut omnκον, semper cum circumflexo Hoc etiam annotandum est, sine ullo etiam casu particilla oran ueniri apud Aristophanem: ο

sed δε- nκας, potius accipiendum est, quemadmoduna in Pluto in illis verbis, δαπί- δαῆδε κημι -ψσ My. Quae quidem particu Leia,&ά, vehementiore spiritu proferendae sunt,4 cum diastoles remeti c. Inuenitur etiam κλητrato, cii, sine vocativo, mω m, apud eundem in Nebulis, τι μίnti, destio,quid te nominem. est aut εἶρος,

indignabunde loquentis.Qua aposiopesi ostendit non posse satis congruum lagitio sui fili a quo caedebatur,nomen

inuenire,non ναξαλριαι, non σεβε non αλ- ειε, non aliud quicquam.Ceterum quod ad syntaxim pertinet huius particulae, Olmκῶς, et Θαυμωςγκας, vel alio quodam modo praeterquam κλητiaecis acceptae meo quidem iudicio nullo casu regitur particula haec,Ied δεεςαλ ως,quibusdam casibus praeponitur. Nam cum genitivo praeponitur genitiuus iunci rati πικΔι dicitur: ut cum dicimus,c της μ έ Θ λοπτος subintelligitur enim οενε ω. sic genitivus non

abi particula,sed ab Hiis regitur eodem modo quod di, citur, apud Gregorium, ais Θαύμας γναρο- φόσν rL ρεουσαν. ubi Budeus delectitiam oratiotiem sic an . notauit quoniam genitivo accusativum subiecit tametsi non propterea, sed propter ε'ειψ ου Lεm de se est uia dici debeat illa oratio. in qua accusativus διε λ -gei mulus ubsequitur qui accusativus,τφ- videlicet, a participio κυεπυλοί regitur, quod loco infiniti accipitur. ac si dixis

recto etiam iungi particulam hanc dicat, si iungi tanqualm Dd 4 cum

244쪽

2 Ia I cum suo casu intelligit, idem erit error de quo proxime

dictum est. Iuliani verba de libanio citat Budaeus ad probandum propositae particulae cum recto constructionem, o Mesu , ἄφρωc,ου συα επις. de Gregoris, diu ac Dρεα αι οδύρεται τί η απάων συγχυ- In quibus si ipsam recto iungi concedamus, cum πως etiam adverbio copulari concedendum erit apud eumdem Gregorium, ἄ-σάδε ' cita Γυτων εγκώμνημίαν tametsi nec adverbium cum adverbio, nec rectus nonam is transitive cum alijs partibus cohaereat. Dicendum itaque δε αλμΓω , praeponi της me τή -e, adverbio cuius rei signum est, sine ipso etiam posse easdem sententias efferri, rumor rura ὀδύρετου &c.4 ἀὶάδε κροτὶ τ

carebunt tamen indignationis signo. Ceterum quia in Iuliani admirativa illa de Libanio locutione si ti, particulam detrahas,no modo admirationis signo carebit, verum etian ullo modo constabunt casus illi, idcirco necessario ab particula regi videbuntur , sciendu est cum qualitatem sermonic senilis, ingenisadmiretur, ad eius locutionis integritatem qualitatis nomina ποιος, videlicet,vel Lesubintelligenda esse ut sit integra locutio, d ος, vel,olic ρος. λἰαs,vel οἶ τρενε ,ώποία, vel οὐ came quemadmodum in Aesopi verbis illis,d OA Mφαλ Hiγπιφαυνάκh .Vbi etiam το, non κληπώς, sed Ῥωπι γυ-i Θει,dicitur. Atque ita in illa etiam Iuliani locutione δε- ἄωe proferenda erit particula d sine qua etiam posset proferri

eadem sententia. σῶος,vel οῖο λως,-- , vel in 'binc, mist, vel ονα σώσεις.omnino enim huiusmodi particulae que: πα- esignificant,si inter alias dictiones interserantur, παρω- Θευ e, ab alijs separantur sin autem praeponantur, e γε--λ inode, separantur nec ulli modo inter constructionis

es genitivus pluralis articuli neutri Eraa es, nonnunquam dicitur.Vt ων ἔλαθεν,his M.deest enim causalis

245쪽

7,σω. ut sit integer sermo, sitis, et πιθεν, vel cap I 1 dii, Detac ad uerbM,&omnino de voceo ς Cap. XXXV. QVemadmodum ουτως adverbium,ab ουτος, pronomine. vltimae syllaba productione,deducitur, sicut nonnullae aliae orationis partes ab alijs, quae inordine partium quatenus partes ipsas praecedunt, deducunturi de quibus non est hic dicendi locus cita abet articulo relativo deduci adverbium ορς ὀξυ Γνον, non modo vocis similitudo, sed etiam analoga signi Matio declarat.nam sicut o pro ου Gς, per enallagem accipitur, sic in οξ ρυν, adueibium . pro ου--σ, itidem adverbio, ponitur,n6iolum apud poetas, quod semper accidit, sed saepe etiam in oratione soluta, vi apud

quod socratis loco το δως pro ουδουτως respondet in GVis antecedenti. alibi autem τα - νω , vel, ,et vel alij conditioni, siue concessioni.saepe etiam antecedens supprimitur subintelligendum. secus ιτα ι τοδόσεο S a D Cολων

refertur.Verum sicut α ὀξυτονον,ab articulo reletitio deduci deprehenditur, sic, σβαρυτονον κλανου κενον,idest accentu carens,ab Larticulo prolactico, quod itidem βαφυάνωι, idest sine accentu , prosertur, deduci analogica ratione

conij cere licet Praeterea quemadmodum τοί υτονον ως, naturam sui originalis videlicet ος, relativi retinet,eo quod . ruic Σποδε σι et gολων adhibetur,& ad praecedens

aliquod refertur disic το βαφυτονον,ως, quod o ταὶ - οπισε ιβολιοῦν, praeponitur, indicat abo prolactico,quod nominibus praeponitur, originem ducere. His tuaque de utriusque adverbii origine positis,patet o εαρυτονον, semper praecedere, subsequi autem το ὀξυπνου φον. tametsi του--αδοπικλ quandoque supprimatur ut cum in communi sermone ducem vel militem aliquem laudare volentes,di

246쪽

κελευσε mempe subintelligendo quemadmodum Cariat suis temporibus; ευοet, sic laudandu huc nostris vel alijs

temporibus Contra nunquam onM,,inuenies nisi Tu res Σαψrκον, praecesserit praeterquam sit quando comparationum membra praepostere ponantur Illud etiam non praetermittenduntia duerbio ιύς, ut dicit Aristot τας ἰωνας,

a parabolis distare, quod hae absque signo οἱ fieri non possunt, qualitatique qualitatem conserunt ut cum scimus,

hic sicut Caesar se gessit,uel sicut leo; illae personam lauda-di alicuius in alterius personam hominis siue animalis trans serentes, qualitates quoque illius subiecto applicant. ut si ducem aliquem laudare volentes, Caesarem,vel Leonem ipsum esse dicamus, Caesaris etiam,vel leonis qualitates illi tribuimus. Videtur autem ἐν τιῆς, Dλλῆς, secundum quid fieri assimilatio; is τέσει vim vero, simpliciis ter. Porro quia το ὀξυτο--, non nisi εν τι i. re δό-m II malis βολων usui est,de ipso nihil est, quod praeterea dicendum sit. Latio usus est, τοῦ βαρυτλώς,quod quidem perenallageia,tum praepositionum quarundam, tum sui generis adverbiorum tum etiam coniunctionum significatio nem induit Praepositionis itaque M.& -ής, significatio nem induit iuxta Atticorum idioma, ut apud Aristoph. in

Pluto χμL ω τον Θεὸν utar τοῦ Φεις τον λον apud Aeschinem. pro A E δε τοίνων ηκοώρ. Mακεδονim . Vbi patet, pro εις, accipi, vel cetae loco ιύς, praepositionem scribendum esse. Vccipitauin pro in Λέπειδὴ δονικῶς, Demosth ac in mi ηι νεπύθοντο id est ἐπ- ,post qualia. bl capud latinos acii se particulam vi,annotauit dudaeus,afferens ex Cicerone. Est cnim annus ut repulsam tulit.Virgilius, ut vidi, ut peiij ut me malus abstulit error, Theocrituimitatus qui Mem in via in eodem carmine, ως ἴδεν, α συ iasia γλυια ι πιυς ειλε. ter iterauit cίς particulan

Hονικως ubique .sed pri nOqiudem locbiae; κnsis, rei quis duobus αἰτα που bac si disset,simul ac vidi, sta- tunsurere caepi. sic apud Virgilium , stimulac vidi, latim

247쪽

perii. Ex Italorsi autem vulgari sermone quo nisstris temporibus utuntur, monemur, is particulam in supradictis exemplis G αυβολικου aiae μυιωγκαπικου in Εονιραν sensum transire diam apud Italos voces illae vulgares quaesi- cur,&,su. πιπιπτύοπώ significant κονι etiam accipiuntur puta illud Virgilii,ut vidi ut perii, dicerent , Cona'ioviddi, cosi mi persi. Potest etiam, secundo tertio loco politum tite, apud Theocritum, itemque apud Virgilium

λυμ μοκὼς, χύλιας Me,accipi,ut indignetur qui loqui. tur, quod in huiusmodi almeditam adeo facile inciderit. In hoc sensu, iungitur etiam τώτα, ,adverbio. fit, ω --χm,pro, επει δε τριχ , idest statim ut assimul atque; Notandum autem duplicem sensum esse vocum Ue χ .ur enim absolute, nulla respondente dicatur, tunc particula, pro ut superlativis praeponitur, pro se , vel pro οσον nomine, quae intensionem significant, usurpatur ut apud latinos

Quam particula, cum dicunt, quam celerrime: de quibus infra dicetur.Si vero particulis. τυχω, respodeat aduerbium aliud siue eκpressiim, siue subintellectum, tunc ut dictum est heu particula,ηονικῶς accipituravi apud Aristo

248쪽

re latiuum caulalem vim habere alibi dictum est ut si di

ξεμ,& reliqua, non dissimile esse illud Ciceronis de De-naosthene V non iam sine causa Demosthenes tribuerit primas& secundas tertias actioni. Millud Plinii Vt nos mirari satis naturae prouidentiam. In quibus Ciceronis Plinii locutionibus, cum illativam ex praecedentibus doceat esse, ut, particulam, miru cur hanc causal ως ,qua Ie est insuperiori illo Luciani loco, non dissimilem esse tradat. Porro exempla PHM M Deo οἱς, sexcenta sunt apud auctores. Accipitur etiam limitatiue pro Dum taxat,& In quantum, vel Quatenus,& Secundiim aristot. in decimo Ethicorum de commentatione loquens , --ο--ργαὶ iam χολα oes ι in αξυτο ιος ΗΘ ππον , ars οσα πύ, . GL - πώματα, 6 ταυτί τί is 1 P αν φωνετο- ἔν - αἰ- Θω-ον. deit,dumtaxat pro hominis ingenio, iroi

mana condicione, ut sunt humana; sic dicimus,cii τοι αλλαὶ,

ως - των λυ, id est, pleriique linitiatiue Nam apud Latinos in hoc sensu accipi Vt,particulam annotauit Budariis Cicero, di hi quidem, ut Atheniensium saecula mi merantur,adolescentes debent videri . id est, quod alii mi.

Seleganter dixerant, prout , inquantum,vel secudum

quod Atheniensium saecula numerantur sic alibi dixit idem Cic. ut in malis, Malia huiusmodi Sic apud Xenophontem in primo, προ δύας ά 'ημμιμνῶν τοἀπολ ωους ἀμνίσαο bi quadein nobilcum conter alitur, idest si certa

remo

249쪽

re nobiscum instituerint.& apud Lucianum. φλος ο Λυγ-

tim mes. sis, si mecum comparetur.Iungitur etiak praepositioni in limitatiuo sensu Aristot. de sue loques in .emi Ag, πιν m. M M o G αεγέdite, proportione magnitudinis. Vbi sine α)ς,etiam praepositio vim coercendae orationis haberet Accipitur & pro ἔ, c ad . uerbio. Demosth.s, Atia γγνουα ιυς τια-τα, circiter tri ginta.Vbi τούς, non siimptinue adstringendi est, eo γε ci-- limitati loci vel temporis spatium, vel numeri quantitatem, quo sensu idem significare videtur quod, , particula. Super latiuis etiam tam nominibus, quam ad uerbijs praeponitur, ut Quam particula apud latinos. quemad. modum ora, intensionem significat,ut supradictum est decise ταχςα. Vnde κ π)υMi1λρυ,etiam Mari praeponitur. Di scorides: αλὸς α'.on σίκοτα Γυ. salis quam candidissin i, vel perqtiam albi.sic Galen.ως 3nλωλακώτατα . Exempla simplicisως,cum nominibus innumera sunt. Xenoph primo, παιδιας ἐγ Ram Multa cis λαμπόταΓν υπου Aduer-bijs etiam subiungitur in intensiitia significatione ut nomeοσον. Aristoph. in Vespis αλ-λεο-σοφος.& in Auibus αφα

interponuntur voces, OG φη. continuate aut cως βούλοιιο diceretur, idest, magnopere cupio. Alibi,ώς σφόδλα dixit c. et α'ηλου, quemadmodum Perquam voces dicuntur apud latinos, ut annotauit Budaeus. Alioquin adverbij praepositum v, ως, meo quidem iudicio, non magis intensilium est quam mAM . ut cum dicimus, Ἀλη-

Quemadmodum autem relativa nomina saepe, Gog π coeci usurpantur,ut Ἀν, pro πόσον, sic e pro et M . veluam, saepe accipitur.Xenophon. ωὐ si πάψου δε ιυ ο Θό- τατ ευ ρω scit . idest, quonam modo Pro ειας etiam, quod non raro pro γνα accipitur, particula ς, Inuenitur in αδλη κῶς. Nam quia . pro lim. accipitiir, -ους aute in νιν nonnunquam significat, id circo fit, ut in pro

250쪽

ai m. 1 in accipiatur: obseruandum est autem datie adverbium non semper pro h usurpari,sed pleruque qualitate, modum significare Midcirco cum ως, pro Βας accipia tui 3πως autem non semper το - significet, sequitur neque equidem pro semper usurpari,sed etiam modii in significare.Vnde fit, ut ἁ-s, vocis aequi uocatio dubium sensum

tribuat particulae ς.quae tamen dubitatio, per ea quae pre cedunt particulam ciplerumque tollitur.Notandum etiai superior Xenophontis loco, Budaeum pro una voce accepisse voces οὐ ia. In quibtis tamen uesima σ, in constructionis distributione, verbo adiungitur. Vt aut e pro antecedete et ς, ωοπως,accipitur ιίς particula in qualitatis & modi significatione,ut modo dictum est, sic etiam pro ουτως, consequenti accipitur, quando verbis cis τελον, ω placao praeponitur, facitque sensum cκπικον,si tantum supradictis apponitur ut apud Homerum . que Θανα- τος mi αδῖν,νυς ὀππότε δῖει Her ραμ .άπα κπα me ro dicitur, si verba cum negatiua iungantur ut apud H

μηχάτυ ιν. In quibus exemplis illud Synesi j, ως ω πιξες - δῖά bis, pro,ουτως es tu surpatur itidem apud Homerum, ουτως ωφυ Θανα τος vi Gis. Cum autem conte. quentia supponant antecedentia, in his quoque ipsum prout antecedit c. Nu miωσε - - βολαῖο, subintelligitur. ut in exemplo Syne sit, ουτως ωιΡς ει ἀτυχ- , ως ουαδδε Mil. Interdum etiam ipsum ς, in significatione antecedentis accipi potest in eiusmodi locutionibus qualiter potest accipi in illa locutione ,αἰ.μὴ f,εὶ his .Hoc tamen interest, quod cum pro οἴτως accipitur, inin Macia sententia messicit, cum autem in propria significatione accipitur,modum simpliciter sigruficat ut in ιους - ω sis P . Animaduertendum autem est , in fragmentis quibus- da,quae Tryptioni grammatico tribuuntur, το - αιτ paΘεcκnκου accipi doceri nos, in illo caruitne Homeri: ως ο ξω