장음표시 사용
341쪽
adeo ut quoties aliqua nova Lexici editio prndibat, aucti DIocupletati, Semperne sdiceret) veterem hanc cantilenam a diam 8 Nunquamne aliqua Lexici editio emendati etiam &correcti sive repurgati prodibit ' Ac prosecto ab hac repurgatione initium sumere olim ei in animo fuit, & tanquam Ueteres aedes instaurare ac resarcire , dum novas aedificandi facultas effeti sed postquam ibi Augire stabulum esse, postquam omnia ruinam minari comperit, sui illum incepti puduit pariter & pce. nituit. Patatu autem jam bona materiae, quae ad novum aedificium requirebatur, parte, mors illud nobis invidit. Quae quum ita sint, nonne de a fidelitate paterna descivissem ac degenerassem cujus potissimum haeredem se a me relinqui existimavit, ut antea dixi & privatim etiam fidem illi datam violassem, ejusque manes laedere dictus merito fuissem, si & ipse Lexicon vulgi.
tum, licet auctum, locu 'letatum, interpolatum, reconcinnatum, reconsarcinatum, emendatum denique passim & eorrectum, edidissem Θ Habetis, viri charissimi, cur a me haec opera minimhexpectanda fuerit. ια cur quidvis potius expectare debeatis. Sed quid de iis dicemus, qui lex icis illis freti, ac tantumnon pro oraculis habentes ea, quae in illis traduntur, interpretes agunt, &quidem librorum omnis generis ' aut de illis qui hujusinodi Lexicorum du tu & auspiciis, provinciam Graecas profitendi literas 1useipiunt ' Quid aliud hoc est, obsecro, quam caecos caecis vi
am velle monstrare Θ Et tamen haec sunt hodie praecipua non paucorum interpretum & Graecae linguae professorum arma, quihus 1cilicet adversus quantumvis implicitos scriptorum Graecinetum nodos acriter dimicant. Et miramur, tam pueriles, tam ineptas, tam ridiculas, tam falsas prodire quotidie eorum inter-Pretationes P Sed haec ιἰISm
SUPER EST Ut eos metu liberem qui tuti dixi in quoni'am vocabula in meo Thesuro longh alio quam alphabetico or dine digesta esse audierunt, quisnam is esse possit, valde mirant ar : ac, ne iis duntaxat qui in linguae Graecae cognitione velut veterani sunt, sut ita loquar) non item tyronibus labor meus titilis futurus sit, verentur. Sciant igitur illi, qui hcc timent, eam contra quae in meo Thesauro habetur vocabulorum seriem, tantum commodi vel iis, qui Graecam linguam discete incipiunt, afferre posse, quantum alphabeticus ille ordo affert incommodi. Hoc tamen ingenue fateor. si initio, quum illa serietati coepi, rem tot difficultatibus esse implicitam, quot postea sum expertus, exillimassem, & fore ut nullus mihi quicquam adeau auxilii afferret, neque ex priscis neque ex iis qui eos se quuti sunt, ad nostra usque tempora grammaticis, sed futurum
est eas Marte meo Perrumpere cogereret quodvis onus potiusquam illud suscepissem : Sed hac in re profecto, si alia in ulla,
342쪽
locum habet vetus proverbium, quod dissicilia esse praedicat quae pulchra. Reddit enim series illa multo ditiores ut ita dicam λGraecae linguae divitias, & quae hactenus locupletissima foecuti, dissimaque esse visa est, facit ut multo etiam locupletior se tundiorque quam credita sit, comperiatur. Quemadmodum enim opulenta domus longh opulentior videbitur, si in unum tota supellex comportetur locum, quam si dispersa sit: eademisque hominum multitudo, major multo, quum conferti sunr, quam quum dispersi, videtur : sic etiam vocabuli unius, tanquam stirpis, numerosa propago & soboles minimb dispersa divuliaque & in varios locos distracta, sed in unum ita collecta, ut uno propemodum aspectu contemplari universam possimus, mulo certe numerosior nobis videbitur. Quod autem studios olum linguae Graecae magis interest, seriem illam tyronum etiam studiis esse perutilem, res equidem ipsa clamat: quum plerumque mutuas operas in sese vicissim velut exponendis tradant, quae ab eadem stirpe ortum habent vocabula, & interdum per varia quae derivata vocantur, tanquam per gradus quosdam ad cognitionem significationis vocabuli illius, unde manarunt. asintendamus. Sed tam multa sinh exemplis, frustra fortasse. unigitur te non diu morans, ad illa veniam: en tibi in illis vulgatis Lexcis, Avini quidem quod est Cano) in litera prima totius
alphabeti: at vero εἰ Ain, Cantus, & ωAc, Cantor, in litera ultima. Quin etiam inter illud verbum αέ, de verbale ejus ἶσμα. interiem sunt aliquot vocabulorum millia. Praeterea composito am unumquodque seorsim politum est, dispelsa & ipsum suae derivata habens. Duo vero magis etiam reprehensione digna sunt hae in parte t unum est, quod passiva vox ab activa semper sejunsitur, & quidem non parvo intervallo nonnunquam, multis aliis vocabulis cui poscit alphabeticus ordo inter jectis: alterum, quod de uno eodemque Verbo in diversis gatur locis: nimirum non sollim in ejus praesenti, sed etiam in infinitivo. interdum vero & in diversis temporibus , nimirum saturo, praeterito, aut alio: & quidem interiectis itidem aliquibus vocabulis. Exemplum autem habemus cum in aliis pluribus verbis, tum veth in Aiρελω. cum eo enim Polita non sunt, sed seorsum, ista omnia. Εἴλον, ἱλον, 11 λοιμ, EUλω , necnon : seorsum vero & pa vox Αιρέοι is, sejuncta habens & participia αρεξεὶς atque tantum abest ut verbalia suo verbo adiuncta sint. quinetiam quum unum idsimque verbum ex Atticae quidem linguae consuetudine in derivetur, ex communi autem iau: , ut quidem tradunt grammatici, qui tamen aliquid his verbis addere debebant in nihilque ex diversa terminatione mu- r significatior interdum tamen alio in loco, quod in o X a termina
343쪽
Et quoniam ut sunt diversae verborum naturae, ita etiam diver se habent derivata, quae sunt eorum velut soboles, proferam tialia exempla. Ecce igitur verbum A'γώρω cum universa sua propagine & sobole, aut certe hon1 ejus parte. fieri enim potest ut aliqua derivata me subterfugerint, sed quae alibi addi possisti. A'r g I' P Ω, A'γρε ,
344쪽
C. Mεγαληγορέω, o, νεγαλὲ γ cra ἀν . Υ' απρης, vel T' ηγορία. Sunt vero quaedam verba multo etiam opulentiora atque sce- candiora, & admirabilem quandam derivarorum varietatem habentia: atque adeo tantam quae nonnisi multis paginis capi pose sit: ideoque nullum ex iis proserre libet. Caeterum si qui vel a vobis, viti doctissimi, vel ab aliis reprehensione dignum inhaeserie inveniatur, veniam me tribus nominibuS conlequnturam spero : primum quod hanc viam primus omnium ingre-ἐiar, ti in ea quum alioqui caeca sit & latebrosa , vereque ferro a & anfractibus plena , ac non pacis erroribus implicita mihi ipsi tamen dux esse cogar. Sed unde tibi tantum audaciae, ut vel de tentand1 hujusmodi via cogitaris p Imo vero non au- aciae sed, sed credulitati potius tribuendum est. Magnam Ghim spem ostentabant de hac via mecuin indaganda veteres grammatici: Uerum eam spem prorsus esse vanam, magno meo Talo comperi. Deinde veniam ideo mihi polliceor, quod 1, mul & in vocabulis hac serie collocandis, de in significationibus certo etiam quodam ordine disponendis laborandum fuerit. Nec enim ignoratis quanta earum in vulgatis Lexicis ut falsas de commentitias omittam in perrurbatio sit atque consutio et ut poteλd uibus aut omnium rarissimae aut etiam metaphoricae significationi primus detur plerunque Iocus. Postremd, quod ad typ graphicum clepsydram ut alibi quoque loquntus sum haec scribere sid est, scriptionem mean typographi calum operarum
smis obnoxiam habete cogat: & quod ab infinitis curis Sex 4 occupationibus
345쪽
occupationibus quas secum ars ista trahit, temporis superest, ne id quidem universum huic operi possim impendere, sed ejas putem in lectionem typographicam eorum, quOS interim excudo, autorum ex quibus nunC est Plutarchusὶ necesIe habeam conferre. Haec, inquam, sunt propter quae futurum spero ut mi hi & a vobis & ab aliis venia detur, & quidem non eorum dun. taxat quae in illa serie, sed & eorum quae in ulla elus operis parte peccaverim. Absiit enim ut tibi quisquam persuadeat, iume aliorum errata proferre, quasi ipse sim & hωminem me esse non meminerim. id est, eum cujus sit labi, et. rare, nescire, decipi. Imo vero me & colloco in hoc numero, di jam nunc, in meo opere esse in quibus lapsum me existimem, ingenue fateor. Sed inter eos qui aliquando, & eos qui idea iidem ac subinde errant, discrimen statuendum esse dico. Quinditiam minime dubium est, quin varii sint erratorum in hoc eti. am genere velut gradus: S , ut quaedam veniam merentur, itι quaedam flagris potius quam venia digna censeri debeant. Illa porro tot tamque foeda Lexicoruna errata lectorem Celare, praterquam quod religio mihi fuisset, utpote qui silentio meo fit sana multorum de illis opinionem aucturus eram fortasse : tum veth, ne & ipse Lexicorum consarcinator existimarer, ea pate facere necella habuisse videor. Quomodo enim quid inter aedium & illorum opus discriminis sit, & cur velut a scindamentis construendum mihi fuerit Thesauri mei aedificium, ostendete potuissem , niti qualis ellet eorum structura ostendissem p Ut
porro eos in caeteris imitatus non sum, ita nec in praetereundi silentio eorum, unde aliquid mutuatus sum, nominibus. Noa enim nomina veterum duntaxat scriptorum ti Graecae lingua autorum adscribo, ex quibus exempla Ioquutionum ut vulgatvocarὶ a me petuntur: sed & interpretum, aut expositorum, aliorumve, quicunque aliquid ad expositionem alicujus vocabat: pertinens scripserint, siquid ex iis in Opus meum transferam. A L TER A aurem epistolae meae parte aut certe altera mei epistola , siquis vestruin tanta unius longitudine offendatuit quem a mensibus aliquot concepi moerorem de misera veterum scriptorum sorte ac conditione in quorundam typographorum prela incidentium, vobis exponere vel potius veIut in linunvestrum effundere statui. Qua quidem ex re non minus ad vos quam ad me aliqua doloris mei parte exoneravero qui alioqui inclusus strangulat, ut aiebat Naso in Sc vos cautiores , ni fallor, reddidero. Ego igitur olim quidem veterum scripto rum sortem eo nomine deplorabam, qu id in illotas ut prover hiali utar verbo in manus multorum vel interpretum Vel expc sitorum inciderent, qui sua Dinnia illis delitiaque a Tragerent: at nunc eorum , qui in quorundam typographotu ira prelὸ
346쪽
si incidunt, non minus sed potius magis deplorandam esset dico. Quorum vero ' nimirum qui quum sint omnino liter rum rudes, aut certe illis vix tincti, quaecunque ii, quos pro doctis vel ipsi habent, vel ab aliis haberi vident, in castigando h quopiam scriptore ausi fuerint quid autem non audent nonnulli y ea, tanquam oracula, in ipsa ejus scripta inserunt. Hinc enim factum est, ut quum antea veterum libri iis tantum mendis inquinati esse solerent, quae ex antiquis exemplaribus es manarant, aut certe typographicis, id est iis quae typographica Committunt operae, cujus generis mendis & proph infinitis &monstrosis plerisque refertae erant Herodoti pariter & Thucydi-
dis interpretationum editiones: quorum exempla etiam qua
dam in calce Latini mei Herodoti habes) nunc ad illa duo maIapetus illis bonum accedat. Quid istud verbi est Θ Hoc ego
nomine voco castigationes quorundam, quae ejusmodi sunt, ut .. mialto mendis illis & periculosiores & pernicioliores judicati de- heant. Castigationes, inquam, quae quum ex son conjecturavroficiscantur, qua nihil fallacius esse scimus) extrusis tamen iis, s quae veterum codicum autoritate nituntur, squalescunque ii sint in earum locum quo jure quaque injuria intruduntur. Aefuit quidem tempus, quum in minus celebres duntaxat scriptores arae audacia grassaretur: sed tandem ne a primae quidem notae es Criptoribus manus temperavit. Ecce enim Titum Livium ante liquot annos multa huiusmodi castigationum vulnera proh n-5 oiciuo passium t ecce Μ. Tullium Ciceronem ante aliquot memo ces non paucioribus scedatum. De Plinio taceo, quem sit no
xunt omnes omnibus omnium Coniecturis, tanquam communem
scopum, miserὲ fuisse expositum. Tandem vero & in Graecos i ta saeviri coeptum est, & quidem in nonnullos etiam, quibusi olim vel ipsi hostes pepercerant, & quos prae caeteris ipsa venera
G ta erat antiquitas. Horum in numero est Euripides, in quem - ego nuper nescio quid annotationum scribens, quum multis ca- sigationibus vulneratum, multis conjecturis sauciatum eum
Haetile, aperti ostenderim, totum illum Iocum huc proserendum ce niteo, & quidem altius repetitum. Ista sunt igitur, quae huc o-rtinentia ibi scripsi. Addam nunc, quidnam, praeter illa quae dixi, ad edendas hasce a rotationes me impulerit. Incidi aliquando in quosdam Ioeos Horipideae editionis, quae prodiit ex Hervagii ossicina anno I. D. XXXVII, in quibus mirabar tam fideliter retineri potuisse omraia menda, & quidem etiam levissima, quae in Aldina erant. ood ego nimia quadam religione potius quam ignoranti 1 fa- iam esse interpretabar: donec quosdam locos offendi, qui sectias me id interpretari debuisse, aperth ostenderunt. Ex iis uinxem fuit iste in Helena, pag. o. οἱ ον δ' oml.
347쪽
nam quum Aldina editio habeat hist quicunque illi ed i os
praesuit. a sua illa religione sid est religiosa mendorum obsit. Mationein discedere ausus, pro istari, reposuit o/-ι. id est, provoce quae ita depravata erat, ut cuivi, obvia es Ie Pollet ejus e. mendatio, squis enim, nisi iit omnino obelae naris , mendum quod huic loco subest non odoretur , & ἔμω locum adverbii Ομως hic occupasse non animadvertat ξὶ reposuit aliam, quam tii piam mendosam esse manifestissimum quidem iit, 1ed ita ut eiciemendatio non itidem in promptu cuivis esse possit. Uerum multo maiorem ignorantiam mihi patefecerunt loci quidam, iaquibus ne legere quidem potuerunt quod Aldina editio habebit, sed hanc notam compendiariam, aut certi huic similem, vi. Iete idem quod τὸν putarunt, id est, illud ignorarunt quod pue. Tu qui alphabetum Graecum per mensem in manibus habueruat,
si ignorarent, flagris digni iudicarentur. Et quoniam hujusmo. di lapsum incredibilem visum iri scio . aliquot exempla proferre Iibet. En tibi igitur in Troadibus pagina I 4, Versia A, TUM δ' ἔγη α δ es: quum Aldina editio habeat dictas halibi in eadem tragoedia pagina 26, Versu 9, Ποαποστε τὸν τυα.-, quum in Aldina editione legatur invi τεμου ν. Quo exeae. plotum tanquam testium pari liquis contentus non est, adji. ciam & aliud par,& quidem ex unica Pag. 3 . depromptum. mia Nersu 1 legitur δε ιν ναν quum Aldina editio habeat
dixi, par exemplcrum ξ imo di te tisin in hac ipsa pagina M. bes: videlicet versu I3, αν ἀν P O-άυτά. quod in Aldin1 legatur αυy. Dicerem alarum eum
qui huic editioni praefuit, aut eos qui praefuerunti quod audis 1 erat Euripidem Au γ las fuisse, sid est osorem sexus muliebri, in ejus operibus di i plos ρυ - ἰαι suae specimen dare voluisse genus foemininum tot in locis vertentes in masculinum e nisi iaPlutarcho quoque talia contigisse animadvertissem, quae maignorantiae duntaxat nisi quis 1 ocordiam dare ei comitem velit imputanda esse manifestum est. Itidem in ea opusculorum Plutarchi editione, quae anno M. D. XLII. prodiit, sub Hie. ronymi Frobenti & Nicolat Epitcopii, typograph. nomine, De dissima errata contigerunt, non tantum ex eo , qnod intelligi scripta hujus autoris non potuerunt ab iis, quibus editionis illita demandata cura erat, sed ex eo etiam, quod ne legi quidem ab iis nonnulli loci potuerunt in editione Aldina. Ut autem ne hic quidem ἀφαργυρως loqui dicar, en tibi in libello qui σωπMδυν ἀγωγῆς inscribitur, quum Aldina editio habeat, pagina ς, Versu Io. γε μει άοργητον ἀνθός- φου, compendium illud
quod vallat', putarunt boni illi viri valere A : & hanc suam
348쪽
rabi nemo non videt εω minime convenire. nec celth id Aldinaeditio habet. pag. io. legitur enim ibi, Eri ἰώ mlesore δευλm GDνωήν. sed compendium valens idem quod κῶ, docti illi valete ἐώ erediderunt, idque tanquam certissimum nobis in ipso Plutarchi contextu proposuerunt. Sed ad Euripidem ut revertar, quum docuerim quomodo in illa priore editione Germanica acceptus fuerit, superest ut etiam quomodo posterior eum acceperit, omnibus patefaciam: quae ut verum fatear multo etiam magis desiderium edendi has annotationes mihi accendit. In ea enim tantae tamque per niciosae audaciae specimen editum est, ut nisi ei fraena injiciantur, sed in caeteros quoque scriptores grassari itidem permittatur, merito clamaturus sit aliquis, de omnibus Graecis ictiptoribus, deque universa lingua Graeca actum esse. Quum enim depravatis antiquorum scriptorum locis nonnisi cautb ac timido atque adeo religiosd adhibenda remedia sint, & quas ex conjectura habemus emendationes, id est dubias , pro certis afferre, eundemque illis dare locum, quem merentur, quae ex veteri quopiam exemplari proficiscuntur, piaculare semper ex iis
nimatum sit: ii contra qui editioni illi praefuerunt, perinde acsi profananda Euripidis scripta & suae posteritati magna ex parte intervertenda susceperint, non illotis solum, cui est in prover-hioJ manibus, sed pene dixerim sacrilegis, ea tractarunt. Qu1 de re plura niti productis testibus, id est exemplis, haud dicenda
existimavi. Ad ea igitur ut veniam, en tibi in Rheso pag. 2.sῶς δ' - D rata sis seMγο- σά Θορυα σκυμιν. Hic παῖς mendosum esse siquis non videt, is Τiresii caecior est. sed e vicino peti potest emendatio. ex --δε enim tollendo ι, ha-heS νες, germanam Iectionem. Minime igitur periculosus fuit hic in error Aldina editione, sicut nec in illa Germanica priore. At in posteriore nescio qui tanquam ad id quod vicinum & lo-Co accommodatum erat, oculos claudentes, ad aliud remotum &a Ioco alienum eos converterunt, videlicet ad est adjicien
icisque Θ ad suam αμαθω, ut & hle verum esse experi amur quod dixit Thucyd.ὶ non tanquam divinationem suam. seu coniecturam, margini adscripserunt, squod tamen alioqui &de παι faciendum fui siet, nisi veteris alicujus exemplaris con-1ensus accessisset sed in ipso textu collocarunt, ejectis verae lecti- cinis vestigiis, simulque copulativam particulam immerentem CXtrMierunt. Midem
349쪽
Itidem in Troadibus, pag. 41. editio Aldina habet, itemque Germanica prior. α λαι β δ'ο--quae Iectio de pravata quidem est, sed iliab periculo, id est. ita ut haec depia. tio nemini imponere queat. Quis enim est qui nullum hic lo. cum habere particulam δἰ animadversurus statim non sit 8 quotusquisque vero qui non sit de reponendo σ cogitaturus p At posterior editio mendum quidem subesse loco illi Se ipsa depre. hendit, sed dum eum emendare voluit, id repotuit quo occubrius quidem , sed periculosius ille depravatur. Reposuit enim δ' O,set, novum quoddam loquendi genus, id est, quod novam quandam barbariem habet Euripidi assingens : sic tamen ut tyronum oculos fallere haec depravatio multo facilius quam illa
possit. Nec vero mendolissimam illam emendationem, de vere κομώπν μανlura in margine annotarunt, sed ea contextum tyium polluerunt ac foedarunt. In Bacchis pag. 4 , quum Ald. codex habeat pro a nominativo , significante teram, illa editio augeris nidem errorem. Vel potius ex levi errore gravem faciens, pro reposuit tanquam a nominativo Nest, quod est venatio
Quid ' quod ne a Cyclope quidem licet nobis describatur monstrum horrendum, ingens) manus editio it Ia abstinuit padeo non solum υλωρ , sed fuit. Loccis autem in quo marius ei attulit, est Pag O, ubi legitur, ἔγχτοῖιξενοκ --Πεψαν - σ' ειδεν. hic enim pro ' γε teis
poni debere ἔγωγt, quod valde vicinum estὶ quum marii festi Lsmum esset, & vel ira emendari deberet hic locus, vel iudicio te totis telinqui emendatio, Aldinam illam lectionem interim retinendo, ac nullius conjecturae praejudicium cui ita dicam)asterendo : contra certe, illorum qui hanc editionem architectati sunt, θεσπιάγνοια, emendationem ante pedeS positam transiliens, aliam, ut e longinquo petitam. sic longe ab hujus loci 1ententia remotam, nobis protulit. Quid dico longe remotam Τimo vero ei ex diametro repugnantem y nam pro ἔγωε reposuit εγὰ ου, ut chorus neget, quod assirmare illum sequentia satis ostendunt. alioqui enim nequaquam diceretur Addam vero & alius loci emendationem, quae vel ipsi CycIopi inter graves illos dolores elicere risum posset. Is est in calce tragoediis. quum enim in ultimis hisce Cuclopis verbis,A νω δ' επ' ιδε -φλὸς, Δἰ ἀμ φιτρητρο τῆςδε προσcetiiων mia,
negotium facelleret vocabulum ἀμφιτρη-, in ἀμιτρίτης id mutare editio illa non dubitavit, ut videlicet sicut naves ponti- gradae , sic de Cyclops pontigradus diceretur. At Brodaeo quoque emendatio illa placuit. Placuisse ei fateor : sed ita placuisse, ut in contextum reponendam eam censeret, hoc vero ne
go. Sed de hac Brodaei emendatione, aliisque nonnullis, di
350쪽
eam & pauid post. Nunc addo, me mirari quomodo tantum negotii exhibuerit illis vox ἀμφιτροτο-, quum subaudiendum esse πετρα, cuius substantivi quodammodo supplet pronomen demonstrativum πιτ in mentem venire posset. conside-aanti ubi Cyclops esset: nihilo autem magis novum videri deberet ἀμφιτρητο T M. quam ἀμφιρρωγγ πέτρα Ne ipsa quidem Helene violentas atque adeo crudeles illorum
assini fuerit tuum illi aurare nequaquam fuit A'ντ' ἀι-αν άπα σων, 'ντ εω-απανὶων ad Mersus eos. ram Sc ipsa ab illis vulnera passa est, di quidem atrocia. ac quorum nomine videri possit miseranda vel hosti, ut Latinus poeta loquutus est. Sed ego nunc ex multis unicum in apertum proferam , quod videlicet accepit pag. o. quum enim ibi dicat Theonoe Helenae, Η κει πόεις επι Mενελεως οδ' ἔμφυὴς,
deinde ad ipsum Menelaum sermonem convertens, dicat cui quidem in Aldina editione & illa priore Germanica legitur
λῆμ', οἴκους δ ἀφυγην, ουλ mνους . Ut autem l-gitur in vetustis cooicibus, & ut legendum est, στλοῦαον, οἱους διαφυγοῦν ἡλθες πόνους :illi Contra nec οὶκους nec aους agnoscere voluerunt, sed ita hunc Iocum 1cri serunt, id est, ita depravarunt, λημν, οῦ σους δαψυγων ηλεις πόνους. At sensum minimh alienum a re de qua agitur, lectio ista habet. Sit ita sane. quid p liccine nobis divinationes nostras, licetne somnia nostra in veterum scriptorum libros intrudere, simulatque habent aliquid eorum argumento consonum 3 o miseros scriptores, vel potius, o misera scripta tot excellentium poetarum, oratorum, historicorum, & aliorum, nisi fraenis, nisi cate nis furiosa ista audacia compescatur. Cuid enim in illis salvum M incolume tandem manebit Θ quid integrum, quid impollutum posteris nostris relinquetur, si cuilibet quaecunque assequi non
potest, ea mutare transformaroque pro arbitrio conceditui 3 Sed de his alias plura. Ut autem ad tres illas lectiones redeam, BrociaeUs Οικους retinens quum videlicet alia lectio in mentem ei non vera iret) hoc excogitavit effugium, ut πως acciperetur pro εἰς πονουia quae ejus licet violenta expolitio, innoxia tamen est, ait pote quae contextum nobis intactum relinquat. At expositio
quam editionis illius autores asserunt, videlicet ista, Haud perfunctus tuis venisti huc laboribus, haec inquam expolitio Dori se submittit textui , sed ipsum sibi , contra fas omne, stalamittens , in eo ex οικους facit ου σύς. Atqui si οικM r Iiciquentes illi , annotassent in margine se non posse com