Stephanorum historia, vitas ipsorum ac libros complectens ..

331쪽

ut antea dixi adeo quidem ut ex compositis illis vo Ibus qdas flam Centauri sermes appellare quis possit. Cujusmodi aliis si fingere liceat, non multum posthac in locupIetandis texitis Iaborandum fuerit: si nimirum quaelibet vox cum qu1libet

putetur polle tali compositionis forma coalescere. bed ad dite, oblecro, quis animo meo saepe obversetur metus. Metau

alias quamplurimas, iliclem commentitias aut quolibet meso mendolas, quas ego relegavi, vel potius ες iamiau amandavi, Tanquam per incuriam a me praetermissas, in meum etiam illam Thesaurum intrudant. Quod quum accidet, idem prorsus mi

hi quod patri meo, Roberto Stephano, id est, idem meis quod

ejus laboribus, usuveniet. Quum enim ille Venetiis agens quamdam ossicinam typographicam ingressus esset, in qua excudebatur eius Thesaurus Latinae linguae, sumpta in manus charta, inculos statim in quoddam vocabulum conjecit, quod se olim re jecisse, dum opus illud construeret, recordabatur. Miratus er. go. suum exemplar afferri ad se jussit, quod suae memoriae noa omnino fidendum putaret. Ibi certe vocabulum illud non ia, venit, sed margini adscriptum , ut insereretur, videt. Tunc eum cujus manu adscriptum erat, convenire: & quo id consilio fecisset, interrogare. Hic vero non aliud respondere quam serion vocabulum hoc solum. sed aliquot alia itidem adjecisse. Quequum patri meo ostendisset, ea ipia esse comperit quae itidem lim rejecerat. Qua ex re tanto dolore exarsit, ut continere se non potuerit, quin illum aliosque, qui ad ditandum praeclaris hisce divitiis Thesaurum operam suam itidem locaram, asinos Arcadicos vocaret. Uerum haes obiter. Quod si libeat ulterius in excutiendis illis Lexicis pergere, & aliud quodpiam erratorum

genus, quod summam illorum consarcinatorum reconsarcinato ruinque doctrinam testetur, in medium producere : de iis vocibus dicendum censeo, quae commentitiae quidem sunt itidem, ex alio tamen erroris genere ortae. Ibi igitur legimus. Α'π--,αlo', Stercus. Quid hoc vocabuli est λ dicet quispiam paulo plus in lingua Graeca quam illi, versatus unde prodiit pEgo certh eius orginem subodotari mihi videor. Solent nostrae

typographicae operae, quae compositorum nomine vulgo appellantur, syncopis plerunque uti, nonnunquam contra reduplicationibus, dum in propolitum sibi exemplar non satis intentis oetulos habent. Credibile est igitur quempiam ex ἀπιπατημα per lyncopen secisse anάm .. Aliquem deinde ex illis Lexi comminterpolatoribus, incidentem in eum libri Iocum in quo ames

syncopen hanc passum erat, non arte grammatica, sed arte

typographica, id est incuria ejus, qui hanc artem profitebaturidi mutatum in Gram ut, nihil tale suspicantem, di stercora

332쪽

ppellasones alioqui studiose eoiligentem, Lexieon suum statim diisse, & quum hanc ibi non inveniret, diligenter addidisse.

arundem certis operarum s typographicarum inquam oper acta fuerunt illa Lexica pletisque vocibus, in quibus a P Ο onere libuit: ac praesertim pro a praepositionis εώ , in quibus am compositis et habemus enim in illis A intineruisti,, Inscendo.

et peram scriptum Pro Ε saeiarast. de Ko-ορθόω, Emendo. ore igo: incorrecte certh scriptum pro Ε, ορθόω. . di A mi a Sum naturae ancipitis, nihilo certe emendatius scriptum

uim praecedentia, pro & A'-ρύγω, Juvo, nec on A-ρ'υς, opitulator, mendose pro U-ημ, Sc E'-ρωγάς.em AMELO , Execrabilis, Execrandus corrupte pro E Estio Ie autem putemus, huic tantum Voculae quae ex praepositionum umero est. illos suum a invidisse. ideoque in a mutasse: en ibi- vel potius ς-αώ - γ, ut genuina illorum mptura retineatur) pro A'mtim s. item Apro 'καλαά .. & A'in pro U-λλαξ. necnon A' ι-PI pro Ut autem praepositioni illi is suum a invidentes, inmutatunt, sic & praepositioni o ἰ suum o invidisse videntur et uippe quod in α itidem mutandum censuerint in quibusdam Ompositis: quorum unum est Umκρύομαι. pro hoc enim ibi:gitur Α'πακρουομαι, in eo quidem loco ubi post Amtκυζόω po itur. Uictilim tamen alicubi irati literae a, eam suis h sedius extruserunt, & o in eas imposuerunt : ut quum A'mion ro A'-αύνω scripserunt. Sed quae literae aliae pro aliis cutindem linem dicendi de hoc erratorum genere faciam) in lexis illis positae non fuerunt ρ Ibi est Διαrus pro Διαδυς, & qui

em exemplo etiam confirmatum scilicet: θαας τώ δεα . i legitur A'Me γ ωος, cum η, manifesto quidem errore Pro 'be γλωωος, sed cum expositione ei non conveniente. expo itur enim Eloquens. In iisdem extat Σι-χααλωlo' , quod idem mendose scriptum esse liquet, pro Σ ιυχμαλήκ, sed peraepretium est animadvertere quantum auctus sit hic error, trivationem quae mendosae scripturae congrueret, comminiscen γ. Postquam enim Σ Δ ααλωlος expositum fuit Concaptias: additur. ab χιια quod vinculum significat. Quum alio-

ii notissimum sit dux αλωlos dici quas ouis αλωνος : & ab illo

se συνωχμίλωlος, praetixa praepositione σὐν. Quid, quod eti-n ε quoci ex incremento erat, praesenti, necnon verbaIi nomini

itum fuit p veluti ubi dicitur significare Paro. ero, AEdifico : & Κατε-, AEdificium , quum vel

vstro , quam alia quaedam quae in iisdem occurrunt

333쪽

Per Urbes vagatus, errans. Mem1θεὶς, Iactatus, Hom. Multo, inquam, propius abest a vero illud thema Κατ quam hoc, quum in illo una litera mutata verum thema efficiat Contra autem non sine magna mutatione ex falso themate Exu λι-

facere possis verum U-λάοι . Idem dicendum ti de Pro Διαι εἰρω, seu potius Δια-omia. In iisdem enim Lexicis Transfixus, Trajectus dicitur elle athemate Δια-ρίηρω : quum esse a Δια-ρρωs ii soli ignorare possint, qui eadem, qua illi Lexicorum confarcinatores, igno rantia laborant. Idem denique dicendum de de participio Διε. δροι cui dant thema Διαδρ κω. Haec enim ibi haben tur rotidem verbis, Δια-, umhδρ κω, Diffugio, Aufugio, Evito, Effugio, Elabor, Decuria

aetas, Politiani S. δαδροφιούσης ρ νυκτης, Nocte exacta. Haec autem tam foeda ignoratio thematum in his verbii, facit, ut minus mirer eam, quae ibi est, permistionem compositorum, quae sunt a themate tam, cum iis quibus thema est in m. Adeo quidem ut etiam scriptum sit, Παριηιυ videri duplicem habere derivationem: nimirum vel a misi di ει υ, vel a mρα & ista: quum contra ex me , Sc μμ fiat σαρει , non mea ημ. Quam boni kutem thematum in quibusdam verbis, tam boni nomini. tivorum in quibusdam nominibus fuerunt. Verum ut ad com mentitia verba revertar, in iisdem Lexicis inveniri dico Ilus --O' pro Πολλ-λααος, & Α'πιλερι- ς pro A' Haec autem, sicut & praecedentia, aliaque quam plurima, non ita posita sunt, ut errores typographici vocari possint, id est operarum typographicarum : quum habeantur seorsim , S 1uo in loco, sequendo ordinem alphabeticum : qui in illis non obses valetur, nisi mendose, ut scripta sunt, scriberentur. cquum ti men alioqui habentia alteram etiam scripturam alibi ponanturi Praeterea vero non in prioribus tantum Lexicis haec verba, sed di in posterioribus. atque adeo in omnium novissimo legi 1 ciendum est. Quo magis vereor ne haec, sicut & illa monstroles cuiustam sermae composita, quorum antea memini, aliquando iri meum etiam Thesaurum in trudantur. Sed magnam illi hac in re factum iri injuriam, haec saltem epistola restabitur. Hoc certe assirmare possiam , si Oirmia omnis generis errata , quael ibi fiant, col ligere velim, sicut praecedentia collegi, libro tantae molis, quan rae meus Thesautus futurus est, haud comprehensum iri. Nam,& loci scriptorum infideliter saepe citantur, infidelius autem e I Ponuntur. Quin etiam ipsa eorum nomina interdum depravata lunt. Sed quod multo majoris momenti est verba, quibz iraeci lexi cographi ad vocabuli alicujus expolitionem uuiunt, duas pluresve tignificationes habentibus, praeponere in

Terpretantur, Di iii od by Corale

334쪽

terpretantiar, & in alium omnino sensum quam ipsi intellexerint. Et Quod foedius est, etiam Latinae Budaei expositiones saepe aut non fideliter descriptae, aut non suo Ioco positae, nec ei verbo datae, cui eas ille tribuit. Ad locos infideliter citatos quod attinet, multis id modis fieri dico. interdum enim depravati aD

seruntur, nonnumquam perperam truncati, interdum duo in unum confusi. Truncati, ut in ex Plutar. Apophth. τη βοιωτα, , &c. nam ut significatio pariter &constructio cognosci postet, addenda fuerunr haec verba, φνομον μίμαι. Duos autem locos in unum confusos habes in verbo Παρο υλ θω. ibi enim affertur ex Luciani Anacharside, η δέ -ρα λελυ- τουτοις διξιι του πιανος αξία τοῖς νενικ13-

π, ὀνιους 3 ψ-Haec enim e c&c. hujus loci non sunt. Quum apud Lucianum post νενικη-MVI, sequantur haec verba, carie M as λακπζεα, νπλως ἔχει τοῖς

qua agitur, alieni omnino ,& quibus nihil minus quam ea significatio aut eonstructio, quae confirmanda est, confirmatur : quum videlicet casus. quem cum uno verbo iungi putant, iungatur cum altero. omitto verba Latina aut etiam loquendi genera quae ex probatis quidem aut etiam primariis Latinae linguae scriptoribus petita sunt, sed valde alium apud eos habentia usum, quam sit is, qui ipsis datur, ut respondere his vel illis Graecis vocabulis aut loquendi generibus possint Quinetiam non unus invenitur Iocus ex quopiam Graeco scriptore allatus, in quo vox, de qua agitur. & propter quam is affertur, illa ipsa desideratur. Peccatur autem & alio modo in proferendis autorum I eis, quum nimirum mendosia lectio, quae affertur, ea est, cujus autoritate ad probandum quidpiam nituntur. Quod in locis Graecorum saepe contingit. ut in nomine Eυδώρεlo, dicitur eo

significari Facile scissilis, Citissime penetrans, Pellucidus, Qui sicile aperitur, Qui facii dividitur. Quibus additur,

ἀνεμ ος , Xenoph. Ventus apertus. Extat autem is unde haec petita sunt. Iocus, Hellen. libro t. pag, 262. meae editionis, circa finem : verum ibi ἀδατερει non ἀδαύρετος habetur. Ita enim legitur, Κονων 3 as λιγωσαι τὰς ναυς, ετω οι τε πιλεμοι - δεδροι σαν, D o ἀνεικος Eδουτερος iis, ἀπαλέσαι milli Alataia'οις, &C. Fateor tamen quaedam exemplaria habere ἀδεέρετος et

ted qui vel minimo praeditus judicio fuisset, alteram illam lettionem sequendam esse, faciis animadvertisset: praesertim quum &multorum veterum exemplarium autoritate confirmetur, & ea dem servet literas alio tantum ordine eas collocatas habens: quin

etiam bene cum re, de qua agitur,conveniat,ut cuivis manifestum esse

335쪽

esse potest, est enim ab Am. Idem poreb dicendum ἁ

isto Herodoti loco quem Lexica illa in nomine Eυ-prosertati Διαsi πνάσι-n-, Pro Secundo vento ulus. Nec enim dubium est, quin veterum codicum lectionem sequi beamus, in quibus Aetii habetur, ab ἀκης. quod est 1b is, significante Flo, Spiro. Locus est in Euterpe, Lauri in uri χρησάHMO'- λαιαν 1. Quod si hanc lectionem non , bere rius, tunc aliqua fortasse ejusmodi interpretatio noritis dasi ibi excogitari polIet, qualem attuli in Thesauro. cate rum ion in Graecorum tantum scriptorum locis interduci testi Ones mendosae afferuntur, dc quidem mendosae in eo ipso voca hulo do quo agitur sed in Latinorum quoque nonnullis: it et adea commentitiae etiam fortasse. ut in fili Θ novissima editio, postqua in tradi ἐit κηαν e te etiam ἀ Φηeau π των Hui31i Hesychio : pecti nem, muliebrGque pubem, inguina de verea da mulierum: chie enim scilicet ostentandae erant Latine hager opes uibus subjungit apud Diogenem Laertium, Stilydata negare Minervam deum esse, quia icemina esset. Quem ita, risisse Theodorum Cyreniacum , Onθεν ο -' ἔδυ Σπλπν , t ἀναάρος ἀυνς τ κii ν-; an rete ita de subbla xiit eius hortum contemplatus est Θ his addit, Hortum enim in dicii pnificatione honesta metaphora cui & genitale arvum visti lius) usurpavit Ovidius in Μetamorphosi, Foemineos hortos is

olentes vertere menthas Persephonae licuit. Atqui hoe in lo: non Vocem hortos, sed vocem artus praeter Aldinam editioata quae emendatior est quam alia cujusquam poetae ab eo profesti aliae quae apud me lunt plurimae, necnon vetus exemplat scit 'tum habent. Et 1eu quis lectionem illam 1Amniarit, sellucodice quopiam sumpserit, non solum foetidam hoc in loco, sed ab eo etiam alienam esse, nemo, nisi qui iudicio careat, M'garit: si quidem qua de re agatur, expenderit. Aliqua yti afferuntur ex authoribus , quce apud eos quidem inveniuntati sed quovis potius quam eo pertinentia. quo pertinti dicuntur, & in alium omnino sensum ab autoribus Bipta. Cuius erroris & paulo ante mentionem obitet is Exemplum autem ejus habemus in vocabulo Aorquato . Fessi enim GeIl. in sine capitis I, lib. i 3. scripsisset, Quod citas fatum atque naturam videtur dixille, id multo anth Demosthead τώ m πρωί lis Uι τον ἀυπ- αν θαναπν appellavit. ἐοῶ enim Θανχlος quali naturalis de fatalis, nulla extrinlecus ficoactus venit. Quum, inquam, his verbis Gellius pia libri 3. caput claulisset, interpretationem hanc quae ab illo tirbuitur nomini ἀυτόμιος iuncto cum Θανοι , quae voI 'tem significat) vulg. lexicorum consarcinatores huic ipsi spmini tribuerunr, dicto de conviva Allato enim hoc vesta

336쪽

subiungitur ἀκλη- r deinde , quasi naturalis & fatalis, quIque

nulla extrinsecus vi coactus venit, autore Gellio. Quod erratum adeo monstrosum est quis enim, nisi qui communi sensu omnino aut etiam sana mente destitutus sit, non animadvertat absurdὲ diei de conviva, eum esse naturalem di fatalem, & nulla vi extrinsectis coactum venire ' ut vix meis ipse oculis illud

intuentibus credam. Nec verb contenti fuerunt, quos proserunt autorum locos modis omnibus depravare, decurtare & mutilare, duos in unum confundere, quae ab iis dicuntur, in alium omnino usum convertere, aut in alium prorsus sensum interpretari quam eum quo scripta sunt: sed ed audaciae proruperunt, ut quaedam etiam illis auderent assingere. Cujus audaciae exemis

plum habemus in κνεφικτος. Ibi enim affertur ex Lucianica Alc. ἀμφιαρο-ὲἀν ουρονος. quum tamen illa ibi non legantur, sed ista, επεἰ τὸν ἔλον ουν νον mσω πιι α τοδ δοκῶ ςει--: Φώχως ἀν; Σ. Υἱς ἐπ άν,ώπων ω 'Σύκems P -' ίν η ονοι istia se των τηιου- ς ου δε si iam ιν ιφικτόν. haec autem Merba quam pulchri & quam fideliter in illam epitomen redacta sint, vestrum esto iudicium. Hie celth Lexi ei Iocus, ut multos alios ejusdem audaciae suspectos habeam, facit. venio ad id, quod multd majoris momenti esse dixi, nimirum ubi verba, quibus Graeci lexicopraphi ad vocabuli alicujus expositionem usi sunt, binas pluresve significationes habentia, praeposterh interpretantur, & in alium omnino sensum quam illi intellexerint. Cujus errati exemplum habemus in Σ ανγ. cuius antea mentionem iaci, quum falsarum significationum exempla proferrem. In illis enim Σ-ανΘ redditur, Laudix particeps. Unde autem orta est falsa ista interpretatio p Ex Hesychii expositione, cui σ ανος est οωδεξκ. Quum enim Ouόδετος utpote a quod non solum opinionem seu sententiam significat, sed etiam gloriam J existimarent debere ignificare Laudis particeps, de altera illa nominis lignificatione nihil cogitantes, praeclaram illam interpretationem tribuerunt nomini σ--ος: quum alioqui debuissant interpretari, Qui eiusdem est opinionis, Qui idem sentit, mi assentitur. sicut Σ-ωνειν est Amentiri. Libet autem duo non minusnsignia huius erroris exempla proferre. a me annorata in verbo

R,hκω. Ita enim ego ibi: Apud Thucydidem autem ἀνηκουρονulgb exponitur Rediguntur , in hoc loco libr. 3, εις ω- α, iam od δεηκουα. ubi tamen scholiast. exponit ανέρουν'. At Suidas, quum dicit ἀνηγμm poni a Thucydide pro τελ -rωM , λώσων , non dubito quin de illo similive ejus locontellexerat. Sed vulgarium lexicorum consarcinatores, imis

teritissimi & ineptissimi, & stiva vel flagris potius dignis,

imi homines , quum Suidas dicit τ ιτ , putarunt eum iccipere Pro τ- ωα τὸν βιον. Moriuntur, non animad

vertentes

337쪽

vertentes subjungi ab eo λη-ὶ atque ita scripserunt. A uctor pro Decedunt, Moriuntur, apud Thucydidem. Itidem quum tradat Suidas a Demosthene ἀνmων ita sumi pro δατε&Hος, setipserunt illi Demosthenem ἀνηυνως pro Excellentes dixille. quali vero significet duntaxat Excellere) eum taπen Demosthenis locum in exemplum attulerunt, in quo ipse Suidis

ἀνηκον πι dicit significare Δελθῶτες. Is est, quem antea Citavi, Q Hu is Q Mγειν δ άμυε- ουκ επι πιπυτον ἀνη ντες. Hacte nus quae in Thesauro scripsi huc pertinentia. Foedius autem Peccarunt in eo, quod plerumque ne Latinas quidem Budai expositiones fideliter descripserunt, nec suo loco posuerunt, eique verbo non dederunt, cui ille eas tribuerat. Cuius peccati exemplum vobis suppeditabit vocabulum Aνυπι τας. Ibi inter alia significare dicitur Sedimentum, & Quod ex urina sublidit. Quae expositio sumpta quidem est ex Budaeo, sed eam tribuente nomini Vm μα, non autem nomini Abii σο lος, ut videbis Comm. pag. 497. editionis patris mei. quum enim Budaeus de

loqui coepisset, dicens poni pro hypostasi, & interj

cisset aliqua de Abinro lος, revertens ad nomen illud π πο μ, addidit, significare etiam Sedimentum. & Quod ex utina subsidit. Sed fingamus, tale quid apud Budaeum aliumve legi de A'ν πο τος, nonne hoc aut librario aut typographo imputandum esset Z Quis non videar, ἀνυπο τος , quod & adjectivum eis,& praefixum habet a privativum, non posse Sedimentum signi cate ' Huic similis commissus est error in voce 'Aυλωον, & qui dem in excerpenda ex Budaeo itidem expositione. Quum enim seripsisset in suo Lexico Budaeus. A n apud Athenaeum p. 242. pro triclinio praegrandi, id est oeco, in quo nuptiae in regia ce lebrabantur. hodie saliam dicimus. Quum inquam haee stiseripsisset, & vocem AJλωα illi alteri proxime subjunxisset cum expos Hesychii, quispiam ex consarcinatoribus Lexicorum. Gialiquid inde excerpendi cura demandata erat, quae a Budae pro expositione nominis Avλη dicta erant, ad expositionem nominis Aυλωα pertinere puta it, atque adeo suo iudicio utens huic non illi eam tribuit, sed decurtatam : ut ibi videbis. Hoeautem inde contingit nam & hoc crassae ignorantiae specimen silentio praetereundum non est quod Budaeus inter haec verba Triclinio praegrandi, & illud OEco, interjecisset notam quan dam habentem punctum duabus transversis lineolis interclusum. qua significabat Id est : ut certe plerisque hic est eius usus Verum hoc a me velut obiter dictum esto. Iibet autem, quandoquidem in mentionem hujus nominis ἀυλπια incidi, quis praeterea circa ipsum commissus sit error, admonere, aliosque

item ejusdam generis clicet diversi a proxime praecedentibus ei adjungere. Quum ἐυλassa Graeci dicant sceminino genere. Liuiu

338쪽

Latini autem Au aeum potius neutro. sicut in aliis plerisque vo cibus. quas hi ab illis mutuati sunt, idem genus non retinue sunt ide6que Bud. Annot. post. in Pand. Latinis scripsisset literis pluralem numerum Aulaea, afferens alioqui & Curtii locum. in quo aulaeam dixit) illi diversas illas in diversis linguis nominis

huius terminationes confundentes, scripserunt, AuλMον, Si a gula, Plagae, Velum picturis intertextis variegatum, ,-τα ς. quibus falso nomen Budaei tanquam testis subiunxerunt. Sed eadem opera addam quid miserae huic voti praeterea contigerit, lichi alio errati genere, & potius referendo ad quandam eorum quae supra commemorata fuerunt, classem.

Quum scripsisset Hesychius, Αἱ ἀυλωα, τά υτ i λυ' - .sed forth a typographo omistas fuisset apex spiritus index, qui primae nominis άυλωα syllabae superponendus erat, unam illi

vocem ex nomine & ejus articulo ei praefixo facientes, A/αυλωα scripserunt, & exposuerunt, opercula, Ἀτανπλυμ ματαJ Ut porrd in voce Αυλουον peccatum est ab istis Lexicoriam confir- Ciriatoribus, in eo quod vocabulum Graecum legi Latinae voluerunt subjicere. se & alibi idem fecisse comperiuntur. ut quum pro ἀρέμα da scripserunt, ἀω χρου , volentes videlicet ἀν-

Convenire cum nomine Latino Hastae, quod formininum est i quum a)ioqui Graeci dB ααχα scripserint, ad suum nomen auram, seu οπλα, quae neutra sunt, accomodantes, & de Latina illa nihil pensi habentes: idque merito. meque tamen errore hoc contenti fuerunt , sed vocem alio insuper modo corruperunt, et ιι λαι pro suo illo ἀω avra scribentes Itidem. vero quum apud Pollucem legatur ἐυλὸς, nisi sotth θήρων potius legendum existimemusὶ boni illi viri ex masculino

fecerunt Remininum γε , ut conveniret non cum αυλὸς, sed eum Tibia, quod Latinis id sonat quod Graecis ἀυλος. Imo veris pravius etiam peccarunt: quippe qui per se quoque signioficare tradiderint tibiam ex hinnulorum ossibus. Uerumenimvelle quamvis ego non singula errata, squod & infiniti Iaboris emties librum immensae molis requireret sed singulorum dun. taxat generum, vel potius eorum quae in his sunt praecipua, paucula exempla colligere velim, vel horum numero me obrui sentio. Quare duobus duntaxat generibus praeterea enumeratis, finem huic tam molesto ac taediose sermoni imponere statui, caetera aut alii, aut mihi ipsi in aliud tempus r servans: si tamen a magis seriis , quod huic rei impendere

possim, supersit. Quinam igitur sint Iapsus illi y Activa pro passivis, & vicissim passiva pro activis plerisque in locis posita. Quanta enim licentia in hisce confundendis usi fuerint, vel inde patet quod Graecis etiam lexi cographis sua activa in paD siva, aut passiva vicissim in activa commutaverint. In quodam

autem

339쪽

autem Iom cuius recordor, uIterius etiam progressa est illa sive licentia, sive vecordia. quum enim Hesychius scripsisset Em his& exposuisset ἀνοποιουμαι, itidemque Suidas expotuisset ἀm Πτω, illi E iis, activa, non passiva, voce scripserunt: deinde ut Hestitati & Suidae expolitionem aecom modare illi possent, voeem quoque quam ei adhibuerant. ex passiva activam fecerunt, scribentes ἀνπαιω. quasi vero ut Pasisiva vox et Ουι- , multos usus libi peculiares habet, ita etiam mius composita suos non habeant praesertim vero illud --συι M. Alterum autem errati genus de quo verba facere institui, est earum vocum, quarum scriptura aliquid dialect. cuipiam peculiare habet cum iis , quae communis linguae sunt permissio. Contingit autem haec in iis potissimum, quae ex dialecto Ionici Petitae sunt, utpote quarum major sit numerus. veluti quum novi quod est apud Herodotum pro φθιεν a μεθιηιώ ex Ionicae linguae proprietate usurpantis tenuem τ pro aspirata dicitur esse a άτει a. Sic quum δὶς - quod est Ionice itidem scriptam pro a themate dian--, dicitur habere thema δαξέω. Hic finem facturus eram, ut modo pose licebar nisi calamum h manu deponens , recordatus fuissem mendi cujusdam inter ridicula maximh ridiculi, inter inepta ineptissimi vel potius inter monstrosa monstrosissimi: de quo admoniti isti Lexieotum consarcinatores ac locupletatores, si &Metamorphosin Ovidianam locupletare velint, aliquid iam paratae materiae habebunt. Est enim in eo, de quo loquor, voca. hulo mira quaedam facta Metamorphosis, ex ea videlicet parte

orationis, quae verbum a grammaticis appellatur, in eam quae Nomen ab iisdem vocatur, nimirum ex Verbo Κυαάν mira 3κάνεις, in Nomen X titulina. Quoniam autem rem, quae multorum

fidem su peratura sit, narrare me scio, totum locum in quo pulchram illa Metamorphosin habemus, proserendum censeo. Haec sunt igitur illorum verba Κυμιαῖα, vocabulum castrense, ad significandam militum seriem fluctuum instar tradientem. Arrianus in expeditione Alexandri, η Φι-- μη δα- ῶν-n D τῆ ξ-πναπέρα ne phalan gis undatim incedens series aliqua ex parte divelleretur. Hanc

fluctuantem seriem intelligit virgilius in Georgicis, ubi, Ut saepe ingenti bello quum Ionga cohortes Explicuit legio,& Campo

stetit agmen aperto, Di rectaeque acies ac lato fluctuat omnis Aere renidenti tellus. Atqui κυμιωταν participium aoristi temporis a

κυμήνω , non autem nomen accus casus, a nominativo Missisa.

vel haec docuisse debuerant quae a Budaeo traduntur in Graecae linguae commentariis, Κυμουνω κυι- νομα. PIut. de acie flu

verbi

340쪽

infinitivo μιυαMM usus hic esset Xenophon, magnum celth &huic loco ab illis consarcinatoribus periculum impendebat, nevi delicet ei suum verbum itidem rapientes, in nomen μιυμοῖα converterent. Sed quid ego hic de consarcinatoribus loquor ppraeclarae illius Metamorpholis totam laudem, quantacunque est, unus sibi consarcinator vendicat, is nimirum cui adscribitur notissimae editionis consarcinatio atque locupletatio. Ea inquam illi soli debetur, quam tamen ego paulo anto cum aliis eum communicare volui. Sed ignoscat mihi, rogo: non enim id a me malevolo animo & debita eum laude fraudandi cupido fastum est, sed memoriae in colligendis tam multis hujuscemodi gemmis occupatae culpa. Quid si verb potius suum is erratum aimadvertens dicere autem supersedeo quam bene interpretatus sit vorem illam suam verbi nominem,aut nomini Uerbem, ut in nova barbaraque grammatica novis barbarisque verbis utar) ut sibi ignoscatur petat, ac dicat, si quidem in κυmuris aut aliud tempusitIVansvi incidisset, nequaquam se suis te erraturum : sed illud in errorem eum impulisse, ob assinitatem quam cum se a nominis habet: quid illi respondendum fuerit Θ Ad me ςς te quod attinet, non habeo quid respondeam potius quam Horatiana ista, sit modo unicam in uno ejus verbo literam im-Rutare liceat -quc d medicorum est Promittant medici. Nisi sene gratius illi futurum est proverbium, Ne sutor ultra crepi-

ta hae sut ita dieamὶ anatome vel minimae alioqui partis cap istam vitioli ac morbidi, de caeteris partibus judicium fetapoisi existimo: &- siqui mirati sunt anteaThesaurum ante multos λη00s a patre meo Roberto Stephano promissum, nondum Pro itisse, futurum ut mirari de sinant, quum totus velut a funda-Rζntis construendus fuerit. Uignum enim scilicet sua existi Ratione opus, dignum superioribus laboribus, ac praesertim lucit linae linguae Thei auro. edidisset. 6 Lexicon & ipse auctum dataxat & locupletatum dedisset, aut etiam ementitur a Thesauri homen ei tribuisset: ut a quibusdam unum ex illis tam miseres uptis ac vitiatis Lexicis inscriptum est Thesaurus, quum iebuissent addere vocem Carbones, utpote quod introspicientibus, vere comperiatur esse quod veteri proverbio obiici solitum M , Thesaurus carbones dignum inquam ea fide quae ia' iis ejus variorum librorum editionibus perspecta erat, edi hici tandem opus , si caeterorum more, non in emendandis 'ulgatis lexicis, sed duntaxat in locuplerandis Operam PO Atqui hoc ipsum erat de quo potissimum querebatur: X , adeo

라틴어 텍스트