장음표시 사용
21쪽
ISI, qui ab antiquioribus in Argonautarum numero aemu prs sertur, inter Lapitharum nomina haud uiuenitur' ' De cuius porro vaticinio, quo maxime elisus habebatur inter Argonautas, miramur nihil Hesiodum proferre isto illo versu quo de eo exponati dum versum si postea adiectum habemus, restitutam aceipimus et imaginis symmetriam, in qua octoni ab utraque parte sese aggre diantur et ipsius deseriptionis, ubi quinis de utrisque versibus
Cum hac igitur imagine eam primum comparemus quae praecessit aprorum et leonum pugnae s. 168-I77 quam statim videbis ab illa esse diversissimam. am omnium illarum eruun, quibus illic vidimus imaginis rationem significari, hie prorsus nihil invenimus eum neque materiae indicentur, neque formulae quin imago ab ipsa re secernatur adhibitae sint reseria deinde sit oratio eiusmodi vocibus quae ad figuram ipsam quae conspiciatur nullius momenti sint deuique deseriptio ad uomericum genus uar- rationi similius aecedat eo, quod bestiae illae cum interfectos videant leonem duosque apros magis etiam ad pugnandum incitari dicuntur. Hisce accedit scribendi generis a sequentibus maxima diversitas; haec enim descriptio quantopere sit frigida e ieiuna, cum in sequentibus non possimus non elegantia inuandam agnoscere quisque sentiet '. Hanc igitur deseriptionem apparet non ex
49 Demopso omnia congessit Burmannus in alia Argonautarum, Valeri Flaoc editioni praemisso Lapitham eum Strabo nomina IX. p. 443 et Ovidius,et XII. 45s, qui potuerunt huno ipsum locum respicere. oo Huo maxime s. 176. In refero quibus eadem lare verba repetuntur quae s. m. 16 iam egebantur. Deinde miri maxime languere videntur versus ID. τι, quibus quod in superioribus iam indicatum fuerat, sese aggressuros fuisse illos, molestis ambagibus et vis serendo orationis decursu extenditur. His autem versibus mihi aliqua interpolationis iuviolo admoveri posse videtur e duobus oculis τῶν καὶ quae primum ipsa ineptissime scriptae sunt, quasi aliquid novi et inexpectati adderetur, deinde saepius in his Hesiodiis carminibus positae inveniuntur ubi aliis praeterea causis locum esse postea adiectum demonstrari possit quo mihi pertinere videntur versus Theogon. 4M sto. Scut. . S; quod tamen hi persequi Iongum est. - ceteris versibus restituendis bene meritus est Lehrsius, qui s. 172- τ ita cognovit contrahendos esse
δοιοι τε πωτες no βλοσυροῖσι λέουσι in quibus mihi interpolatio fluxisse videtur e verbis ex s. 26 in margine
22쪽
earum numero esse, quae ad erit alleuius operis normam eonso
matae sint N immo poetam persuasum habeo hane deseriptionem Homeri recordationi debere. Is enim primum saepissime ab apris sive Imnibus omparationes suas petiit Il. V. 782. VlΙ. 256. VIII. 378. XI. 413 in quibus vel pugnam inter leones et apros egimus D. XVI. 823; deinde in ipso Herculis balteo qui describitur Od.
αρκτοι γρουοοι τε συες χαροποι τε λέοντες
quem locum eo magis respexisse nostrum credendum est, eum in eo sol apud Homerum de Herculis armis aliquid praedicetur. Hauo igitur imaginem et sequentem Lapitharum pugnae, et describendi genere et sonte inter se diversissimas, nemo putabit ab uno poeta in eadem descriptione exhibitas esse posuisse. Ab utraque rursus imagine distare videmus eas quae Lapse
iliarum pugnam secuntur; in quibus primum consideratio duas illas sibi respondentes Martis et Palladis imagines IsI-200 Φλ. Non desulit in iis indicia quibus prius illud describendi genus agnoscatur primum enim non relinquitur unum temporis momentum; deinde verbis ocε ζωους ναρῆων Is4, ωςει τε μαλιν ἐθελουσα
κορυσσειν Is imaginis ogitatio inculcatur; postrem materia indieatur equorum Is et Palladis galeae 199, in personis aurein omittitur. Ilo eo ortasse excusares quod e praecedenti imagine eam intellegendam esse diceres; verum in sequentibus imaginibus eum sane eodem modo personarum materia omittatur, in Persei rursus imagine indicatur . 220. Hic igitur plenam perspiculi te assequi noluit poeta euius rei in eteris quoque inveniuntur vestigia. Primum qui verba eoςε ζωους ναριῆων scripsit, is veram formulae illius vim non satis perspexit id enim quod de Marte diei expectamus, iam perspicue eum fietum esse quasi viveret, de iis dicitur quibuscum pugnet, de quibus praeterea nihil audimus h . Deinde vero maioris momenti illud est, quod pugnae qui-
θl uuamqnam scio, eiusmodi estia vario modo antiqtiissima aetate saepissime fictas esse, et Jahn in . p. XLIV. In psa amphora Francol-siana habemus leones cum apris tignantes. Peculiares eas magines ense habendas propter verba, δὲ recto statuit Lehrsius Anien enim ad Lapitharum pugnam pertinere de illi eredebantur, chlichtogroll. p. sq. WeIcver. p. oττ. Mulier p. 622.5a Haec difsculina sane eo mihi evanescere videtur, quod alta praeterea accedunt quibus adducamur ut uno versum spurium ludicemus; nam nimis multis hoc loco coniiunctis participiis σχων - κελμων - ἐναριων -
23쪽
dem interesse numina illa e vertim πρυλδεσσι κελινων, λεν καταδόρυναν ἀνδρων, - έχετο, ἡ πιν clare perspis tur haec autem pugna a quibus geratur et quomota in imagine repraesentata sit ne verbo uidem exponitur', Videtur igitur hic poeta certam imaginis sormam non sibi cogitasse, genus autem deseribenti ad illius similitudinem, quod aut ex antecedesti imagine aut aliunde sibi cognitum esset, euius topriam vim e rationem non perspiceret, imitando onsormassae. Cui rei convenit quod leguntur hic etiam talia quae ad narratquiem non uillit accedant, ἱέμενοι ταδύμεναι Iss, i loro 200, aut omnino ad visum non pertineant, βλοσυροιο, Ποdωκε casI, ναοφοοος Isa, cuius generis in priore imagitio nihil habuimus. Quae cum a sint, laudἐπευθεβαως istut molestior oratio procedit. Simili ratione infra versum sopostea adiectum esse videbimus. Et cum propter eandem illam symmetriae Iegem poetam credi conveniat hos deos, quos sine dubio sibi oppositos esse voluit, aequali etiam versuum ambitu descripsisse, non possum non etiam do versuras dubitare. Cuius rei intra luculentum accedere videbimus ar
on id hoc Hermannus. Lehesius fieri posse putabat ut haec non do vera pugna nociperentur; quae mira esset dicendi obscuritas et ambiguitas. 55 Hanc difficultatem Hermannus audaciore mutatione removere vo-Iuit. Nam cum etiam us 237 sq. incertorum populorum de expugnanda urbe bellium describeretur, Gorgonum commemorationi non apte additum, ubi οἱ δὲ orba signiscarent aliquid quod praecessisset, an descriptionem coniecit antea cum Palladis imagine coniunctam suisse hoc modo
EO ἄθίδα et ἀμφ' ὁμοις - n δ' χει φυλοπιν 23 δεινον δερκομένη με ιαλῆς δ' ἀμει στήθεσσιν TMγγειος ωονεigo θας φοβος οὐδ' nὲ αυνέωνανδρες ἐμαρνάσθον nouu ια εύχε' uo ντες quod quidem mihi nullo modo seri posse videtiir. Nam primum quod populi de urbe pugnante non certo nomine designantur, cum tamen huius rei certa possit imago cogitari, nihil habet offensionis ; deinde ne est quidem imago illa eo qu Hermannua putavit cum sorεonibus coniuncta, cum nὲ praepositio novam sciti meam sighinees; porro siquidem οργειος κεν - ὀβος de Gorgone in Palladis aegide conspicua dic voluit, incommode ad aegidem
describendam rediret poeta eum iam ad pugnam transisset a 200 denique ne tenuit quidem Hermannus quod initio voluerat; qui eum Rusea id assecuturus esse videretur ut Marce Pallas ipsi huic pugnae interessent, νο- stea nihilo minus peculiares eis imagines emo voluit p. 213 . Coniunctiο-nem autem Persei mnginis eum obsessa urbe, quam si prorsus obscuravit Hermannus, multo mollius explicari posse apparebit.
24쪽
certe credideris a veri s. sequimatiae , hvm M mim quas eunua luculeuter demomgr ri ineis ustineri reeurda uoua d beri. Primum enim quae de Palladi armamr proferuntur, eao i copiosius enarrata poeta invenir potvit IL V. 738 similli mi, adeo ipsis ver s. Martis antem comitumque eius adoria et Pavφris ogitationen patet pri in se e sinuluinorum verborum imprdatiqh Il. XV. 119 'κα ρ' ἱππους κατ δε εο τε φοβον τε
cyniuuetus dein e M rtem e Palladom haepissime apud Homeruinhabemus, II. IV. ι39. V. 30. XX. -- LIV. 3 et tu ipscseuti Achillis descriptione XVu . Sis uisce postrem Meediit, quo sinimagines a praecedentibus disserant, uod singulae elim verba omnia fere ad umeri imitationem xpressa sunt λ; u iam noris eontigerit tu hac priore descriptiquis paris trium diversorum pueritarum peram dignoseere. Quor imi eui sequenti a exilienclati sun
Versibus igitur 20I-206 describitur deorum ηιι an Mime Ii or αὐδη, in quibus Apollo κιθαριζει, Musae canunt. De huius ause: tem iiii inis describendi genere non potest prius iudieium formari quam de ei is genuiua sorma uepto additamento iuquinata pro certo nobis constiterit. Verbis enim λων ' ο αγνος λυνκπος ' is x γορο εο δ ολβος ἀπειριτος στεφαν ' eli
apparet deorum saliatiqnem et Musarum eantum, quaei arcte interl56 0uod quidem in artis imaguae eo minus est veri simile quia eius figura antiqitissimo tempore nondum erat iam certo definita certisque signis exornata; qui ubi proeli interest vix a ceteris pugnantibus distingultur ulter Handb. d. Arch. S. 372. m. ah Beschr. o. M. 57 Cf. οδώκεες ἔστασαν Innot - rario ἔσrti σαν κυποδες Il. X. osis, πρυλέεσσι κελεύευν - γεμ α ρυλέων l. V. 37, notεtio κατα- ωιιε - δεδρίν - μυχν καεα πινα ἀνύοῶν l. Ii1 24ν, σιὸς γαιηρθεtitia ριιογένεια - eisdem verbis d. III. 37S, denique si nις συνΗ0merum notissima, s. l. Iv. io eteora Ita recte vocem χορὸς mihi interpretatus esse videtur eliserius , quod necessariun . videtur maxime propter reo voeem 206, cf. Athen. p. So D, t. Vill sim munerus putavit 'ρ- - quoque, uΦHepi i' pug ψιν - 491 - igvisto ro, in quo avaretor quod de deis quidem inauditum esset neque omnia satis pie diceretur.
25쪽
se eoniuneta esse debebant, molestissime divelli In quibus alias praeterea ob causas superiores offenderunt loeumque vario modo sanare studuerunt. Primum cum verba λων δ εδος ἄγνος ηολυμπος non essent coniuneta eum praeeedentibus ne ferri posse Ioeleommemoratio tam sero posita, . eitisius, quem permulti etiam rerentiorum feeuti sunt, emendanda haec esse si putavit θεω δ'
ἔδος αγνυτ' resonabat πιλυμπος. Sed neque adhiberi ita potuit αγνυμ ora verbum sine addita elius notione cf. s. 27 περὶ δε σφισιν πνυτο ναὶ neque hae soni significatio in Musarum eant serri potest δ' Relinquerentur etiam sic gravissimae de sequenti versu dubitationes duo quidem emannus describi putavit forum in quo pretiosissima quaeque venirent coniunctum igitur eum antea fuisse eum sequenti portus deseriptione, quibus omnibus una humanarum ortunarum imago emeeretur inde iniusto loe a librari quodam positum. Sed huiusmodi forum a portu in quo piscator sedeat diversissimum est neque unam his rebus imaginem effici velle potuit poeta quod ipse diversissimus
versuum numerus Oeere potuit riuuerus eo versu denuo significari putavit deorum Onsessui Musarum eantum audientium quod Lehrsius ideire fieri non posse eete monitit, quia ἀγορη non omnem eonsessum signifiearet sed eum qui onsilii capiendi ausa iniretur. Et hune igitur et praecedentem versum Lehrsius voluit spurium haberi. Sed eum verba ρνσει, φορμιγγι aptissima sint et vix deesse possint pollinis ommemorationi contra verba ἀθανάτων ε αγωνι 205. prorsus sint stipectu et molestam repetitionem
prae se ferant ἀγῶν - ἀγοnη, ἀθανάτων us 201),.si mihi videtur hae deseriptio restituenda esse δε ν ἐν θανατων εοὸς χορος ἐν δ αρα μεσσωι ιεροεν κιθαριγ ιος καὶ γους τιος χρυσειν φορμιγγι λα M ζῆρχον ἀοιδῆς Μουσαι Πιεριδες, ιγ μελπομένης εἰκουιαι '. Iam de deseribendi genere quaeri potes duod mihi videtur prioribus duabus Martis et Minervae imaginibus similius esse quam Lapitharam pugnae; nam in universum quidem simplex est et imaginis rationem sequitur λιρο μελπομένη ς κνῖαι 206); sed primum
os Frigidissimum est quod Lennemus proposuit γρος ωυμπος, neque
omnino ferri potest quod olim Guletus coniecerat rint' ωυμπος. so Eadem dicitur ab editoribus esse Bauerme ster sententiam A. inues carm. p. 6, cuius lihello mihi uti non tolliti
26쪽
eitharae tantum materia indieatur, non ipsarum personarum deinde quod Apollo εμεροεν κιθαριζε, hoc certe in imagine non conspuciebatur; postremo miramur quod tam inceri tantum deorum chorum nominat, ubi is qui Lapitharum pugnam descripsit sine dubio
singulorum nomina numerasset. Iam intellegimus hie quoquo er- tam imaginis formam poetae oculis non esse obversatam , describendi autem illud genus imitando accommodatam esse argumento aliunde petito. Nam huius similes imagines e veterioris artis monumentis non sunt cognitae, in quibus cum Apollinem et Musas eant anies' , deinde deorum pompassi saepius exhibitas videami deorum tamen saltationem nunquam conspicimus. Immo veteriorum imitatione hanc deseriptionem ortam esse et e duobus quidem antiquiorum poetarum locis, quos iam Rankius Omparaverat, quasi coiissatam omnium mihi certissime videtur cognosci posse. Primum enim brevem illam saltationis deseriptionem quam Homerus vindemiae imagini addidit t. XVlIl. 569 572, ubi ire puerum eanentem saltant eteri, respexisse nostrum similia verba εν μεσσοισι, φιεροεν κιθαριο, φορριιγγι λιγει ostendunt. Saltationem autem eum ad deos reserret, in animo habuit narrationem quam in hymno ad Apollinem s. 182-20 legimus, in qua prorsus eadem res nonnunquam eisdem verbis exponitur , vs. 82 ητονς
χρυσεου πο πλήκτρου καναχήν εχει μεροεσσαν.
Inde etiam explicari mihi posse videtur, quomodo ea quae s. 203. 204 inserta leguntur irrepere potuerint scilicet is, qui narrationem illana accuratius teneret memoria, cum recordaretur verborum illorum s. 186 18 .
ἐνθεν δὲ π οὐ 'O λυειπον ἀπο χθονὁς, g ε νοργιαεiσι ιος ποὸς δωμα, θεων μεθ' ιιηγυριν αλλων' ea in Hesiodi deseriptione redditurus salis inseite eam si immutavit
si Videmus eos fuisse in arca Craseli, Paus. V. 18. i. t. o. Jahnarch. Audi. p. 10. ovem musne in amphora Frant Oislan pompae deorum intersunt ad Pelei et Thetidis nuptias euntium. In posteriore quodam vasculo descripto abis. Jahnto eschr. o. MI habemus novem usas et
in inferiore area Lapitharum et Centaurorum pugnam; quas qui ita composuit, respexi sine dubio estodiam descriptionem qualem non egimus 62 O. ab archaoI. uis P. 1 3.
27쪽
ιμεο/εν-to uoti Biις καὶ Ani ολ ιος χρυσει si χροοιειπι θειδν δ εδος, γνὸς Ἀνι πος. εν ν θορη, περνὰ ολβος ἀπειριτος ἐστεφάνωτο. ivitiarum autem quae in olympo essent cogitationem sumpsit ex hymi, Merc. 249 verborum autem illorum περ δ' ολβος etc. sium illima leguntur hymia ven. 20. Iam ex omnibus quae de hac imagine disputavimus apparuit Ilii Ohsiare quominus eam ab eodem poeia profectam esse credamus qui superiores duas Mariis et palladis imagines composuerit; in quibus omnibus animadverias tuaeso aequalem quastitor versuum ambituin cf. adii. 53). imagine quae sequitur exilibetur portus cum delphinibus ei piscibus, in cuius ripa piscator cum iaculo sed et 207 2153. Quam videmus eadem quae in superioribus habilimus vestigia simplicio-
is illius describendi generis prae se ferre formulas κλDζομεν οἴκελος, πο γριφ0rri 0ικ ος , deinde materias accurate indicatas;
ubi tamen diversi talem aliquam habemus in eo Onsiste litem quod
augetur inateriarum numerus; nam delis hines argento, portus κασ-
σιτερω pisces aere facti dicinitiir, cum in superioribus aurum an- tui, et ar rentum notitinat uni invenerimus. Ovare utilii hoc non certae imaginis cogitatione luxisse sed tantum eam ob causam prolatum esse videtur ut Plendoris aliqua cogitatio augeretur. certae deinde imagini neque quod pisces tremere dicuntur convenit neque epitheia illa cossio et 3 αι1ιακετος Aecedit quod ii-iusmodi imaginem ex artis antiquae uiuiiuuientis non habemus ο-gnitam euius ipsum argumentum eum non e mythica historia sede vita quotidiana sumptum sit ab eis rebus differt quae antiquissimo tempore plerumque ab artificibus fingebantur. Ad omericae eontra comparationis exemplum quae legitur . XXI. 22 hanc imaginem et ipso argumento et singulis verbis expressam esse iam Rankius observavit ob δ' cno ελφινος μεγακμεος ἰχθυε αλλοι
36. Deinde 'i revera versus illi e Titanomaobia servati Athen. VIII.
28쪽
quamobrem hane quoque deserip ionem et generis M. iiii similitudine cum tribus prioribus convenire, a Lapistiarum pugna di-Versum esse ieendum ridetar. - De uitis genuina Mina pluranshi monenda restare videntur. Versus primum 209-2s eum aliis vitiis a Lelia si tuo stratis laborant, tum molestissimis relarii sunt repetitionibus κλο εν ' ἰκελος - ποριενοις κελοι, δε Dνες 21 - 212, Θ n/εον χθυάοντες α φοιτων δελοπας ἰχθυς . Duamobrem elimius hie duos alitum ab initio versus extitisse
statuit, in quibus cum nplex ferretur retio ἀργυρεω δελφῖνες εθυνεον et δελφῖνες τῆ κα τῆ θυνεον, ab inscito quodam homine eetera illa addisrentur. Vbi amen mira videtur cum in versu 12 codicum consensu firmetur aetio εφοίτων ' quod de deIphinibusninito aptius dicitur quam insolens illud θυνεον ψ, veri similius
esse hane fuisse horum versuum gemtinam formam κλυζοι ενω ἱκελος πολλοι γε ζεο αμ μεσον αντου
dono εο δελφAνες ἐφολων ἰχθυάοντες. Tum vero admodum dubito de tribus postremis versibus 218 215. Νam, imum in Homerica illa comparatione unde haec imae sumpta est, de piscatore nihil dictum est; quod potuit sane noster de suo addere. Deinde autem valde molesta est in his versibus pia scium bis repetita commemoratio cum praecessisset χθυδεντες. Denique mihi vestigium superesse videtur unde haec verba imitatione expressa esse dicantur, mulio illud quidem posterioris aet tis. am simillimum versu 21 initium habemus in Antiphanis comici fragmentosi', in quo hi versus leguntur
νέοντες παιζουσι δι οδατος ἀμβροσέοιο n scuti deseriptionem quae in eo carmine legeretur pertinebant quae Wel overi est suspicio Ep. FcI. II. p. 40s et Bem de rel. com ait p. 2M ;almiIis argumenti imaginem ex ea sumero potuit noster. 6ι Solus Diaconus habet ἐθοίνων cuius nuη est auctorit .so Invenitur haec vox nonnisi in carmine nostro, et quidem loeis qui alias ob causas postea additi habendi sunt us. 56 257 2M . os ipsos locos respexisse videtur grammaticns Ile qui Hesiodiam vocem IIam dicit Crnmer a ed. Oxon. p. o , ii tamen ipse testatur se hanc Vocem npud alios scriptores non invenisse Eandem notionem Hesiodus voco λυειν exprimit Theog. 73. Op. is 3 Homerus θύνειν. . 66 Frgin 10s. ein. ex ProbIemate comoedia servatum ab Athenaeo . p. 4J C. Incipit aenigma illis verbis, quod Antiphanem nescio an iure suspleamur ipsum antiquioris alicuius temoriae debere.
29쪽
οχθεις, μεγάλη απάνη ειαν ιλκυσε περκην. Hane in verbo haud admodum vulgari ongruentiam casu accidisse nemo putaverit ab Antiphane autem eum verba illa aptissime siniconiuncta eum ceteris, apud Hesiodum dativus ἰχθυσιν molestissimus est et vix serri potest. Hae igitur verba crediderim inseria esse ab aliquo multo posterioris aetatis poeta qui euigmatis illius memor esset quae si recte disputavi, hanc quoque deseripuonem apparet quattuor versibus terminatam esse, ἐν δε λιμὸν ευορμος μαιμακετοιο θαλάσσης
αργυρεοι δελφινες φοιτων ἰχθυάοντες itaque omnibus numeris tribus superioribus respondere. Videtur ergo in hisee iam consilium unius allevius poetae patefactum esse qui seriem imaginum eodem describendi genere versuumque ambitu deseriptarum exhibiturus esset. Veni ad omnium diiudieatu difficillimam Persei festinantis deseriptionem, in qua mirum in modum permixta habemus diversissima describendi generarius. 216 sq. . In cuius maiore parte certa imago simplieiter et perspicue deseribitur, materia plene in dicata nam Perseus ipse auro factus gladium portat aeneum Medusamque in argentea per aureis propendulis ornata formulaque
σπευδοντι κα ερριγοντι εοικιος vs. 228 adhibita. Ab hisce primum verba ὁ δ' ςτε νόημ' εποτατο v. 222 diserepant, ita CO parati imagini non convenit distant porro quaecunque s. 229 sq. de Gorgonibus Perseum perse quentibus dicuntur, quibus a descriptione ad narrationem transiri sentimus Uno το, ἐριεναι μαπέειν)ornatam grande sonantibus epithetis πλητος ου φατος, eum de Gorgonum gura et amictu nihil proseratur immo inserantur quae cum artis natura pugnent sus. 32. 235). Maxime autem a ceterorum simplicitate abhorret mirum illud ommentum quod 217
θαυμα μέγα φρασσασθαι, πελουδαμῆ στνρικτο. quae verba qui explicando ad artificii rationem referre conati sunt ' poetae mentem mihi non intellexisse videntur, qui miraeu-
30쪽
Ium proferre volint ab humano artifice haud perseiendum eam autem ipsam ob ausam hie Vulcani mentio inicitur, qui in superioribus nusquam erat nominatus. Quo quidem luculentissimo utimur argumento, postea additos esse hos versus cui praeterea Medit, quod eius poetae eonsilium, qui hos versus omposuit, quibus voluit erte volitationis eleritatem aliquo modo exprimere , differt a ceterorum ratione , quibus apertum est voluisse poetam primum figuram Persei describere, ium vero demum de eius festinatione e ponere v. 228. His igitur versibus , quos qui inseruisse videatur postea indieabo resectis leni mutatione cursum orationis si restituimus o r i ηυκομου Λανάης τέκος, ιπποτα Περσευς, χρυσεος ἀμφὶ δὲ ποσσὶν χε πτερωντα πέδιλα. Ceterae illae difficultates priusquam removeantur, mihi quaerendum videtur de fonte huius descriptionis ulliam eum magnam quidem partem severum illud genus prae se e re appareat, iure nostro suspiramur ab artis operibus petitam esse Perseum autem eo quo hi describitur habitu post interfectam Medusam fugientem saepissime in veterrimae artis monumentis conspicimus. Videmus eum in vaseuli Vulceis reperti ' imagine nigro colore picta talaribus stricta veste et rei galea indutum, κιβισιν et αρπην manibus tenentem et extentis pedibus fugientem praeterea Medusam abscisso capite in terram proiectam, denique Palladem cum aegide gladioque Prorsus eodem modo repramentatus est in eis imaginibus in quibus Gorgones eum perseeuntur. Huc pertinet vascuIi antiquissimi temporis si imago, in qua Perseum manibus pedibusque extentis fugientem et κιβισιν in tergo serentem sequitur primum Mercurius ipse festinans, deinde Gorgones duae horrenda facie strictis vestibus indutae alisque praeditae quantumque possunt festinantes; postremo videmus ipsam Medusam in terra iacentem cum Pegasi capite. Eiusdem generis vaseuli imaginem Gerhardus publici iuris fecit ' in qua Perseus eodem corporis habitu, pelle, alatis tala-