De Hesiodia scuti Herculis descriptione Commentatio philologica

41쪽

τεῖχος μεν ρ' λοχοί τε φιλαι καὶ νηπια τεκνα ρυατ' ἐφεσταότες, ti ετ ν νερες νς εχ γῆρας.

omnium denique quae s. 248-27 de numinibus in pugna in sentibus dicuntur, nihil apud Homerum invenitur, qui tantum s. 535-538 de una Κere in pugna versante Ioquitur; unde sane consilium deseribendarum erum sumpsisse videri potest noster; sed prorsus diversa ratione ipsisque verbis diversis hanc rem persequitur. Huic tantum verba G2 254ον δε πραπον εαίποιεν κειριενον et πιπτοντα νεουτατον, ἀμφὶ μεν αυτω

obstare videntur, quae et argumento ipso et voce νεουτατον ad Homericorum versuum exemplum conformata osse videntur. Concurrunt autem in his versibus omplura quibus gravissime offendamus primum verbum βάλλ' v. 254 singulari numero exhibitum; ubi posses Hermanni explieationem, unam erem mutata constructione intellegi, sequi, nisi molestissimus tum rursus in sequentibus versibus sequeretur pluralis numerus. Lehrsius singulari numero hoc significari suspicabatur, singulas Κeres singulos sibi viros arripuisse quod vereor ut omisso καστ' aut simili vocabulo diei potuerit. Tum vero in versibus illis πίπτοντα vocabulum non commode repetitur post πτωτων 251. quibus eum accedat, verba Tύοταρον ς Ουοεν 255 primum antiquior aetati non convenire Tartarus enim promade simpliciter adhiberi non poterat ' , deinde etsi possent ferri, prorsus tamen supervacanea esse post verba isti χῆ δ' 'Aidοςd κατηει, quae sormula apud Homerum usitatissima semper in fine sententiae legitur: eertissime mihi hoc loco duplex recensi cognosci videtur atque genuina quidem verborum eoniunetio missis illis quae ab Homero sumpta sunt haec fuisse

αφ δ' tiαδον καὶ ωλον θυνεον αυτις ἰουσαι. ubi commode restitutum vides oneinnum actionis decursum, in quo

90 Sic enim aut κατῆεν sine dubio reponendum pro inaudito illo κα-τεῖεν, nisi malis emannum sequi scribentem ψυχον συωόσδε καθιε ψυχὴν enim multi codices exhibenti

42쪽

tantum de sanguine bibendo dieatur horum autem Iom ab Ilo quodam Homerum imitatur haec substituta esse

ubi γε μεμύοποι pro μεμάποιεν non omni ex parte mea coniectura scripsi, sed codicum vestigiis insistens, quorum consensus ostendit in odice nostrorum archetypo visse μεμαρποιεν M. SinguIarem autem numerum posuit Homerum secutus qui de una tantum Kere narraverat. - Iam videmus totam hanc descriptionem in duas a

te dividi, priorem ei minorem ad Homeri exemplum expreSsam, alteram et maiorem ab Homero alienam, qua de belli numinibus agitur. Hanc ver ipsam sic ut Iegitur ab uno poeta non esse prolaetam mihi persuasum est. Numinum enim illorum, erum 24S-257 Parearum 258-263 et χλυοι 264-270xetsi non prorsus eadem sit significatio, in universum tamen inter se eonveniunte quod mortem significant quem homines in pugna patiantur; atque fieres quidem mortem violentam hominibus inseriint; Parcae eum de omnibus hominum sortibus tum etiam de mori eorum deee nunt, de qua aut sane insolentius poeta dimicantes eas inducit' ' Achlye denique , quae propria est nostr nec usquam alibi ita adhibita est, id potissimum agi videtur ut celsi alicuius et in terram prostrati externa laete quam foedissime describatur Haec

92 Videtur suuάποιεν, si Goetilingi silentio fides est, in sol Μed. B., de quo supra dixi, extare quae forma omnino prorsus inaudita eat, s. s. 24 Mέμαρπεν, p. 2os. μαρπώς. Tantum ubi reduplicatio mittitur, Iliteram omissam videm , μαπέειν ai. cf. adverbium ἐυμαπέως - Ἀμesinitis etiam legisse se testatur εiagonoιεν, eum in codice suo en 2 meistri restituendi gratia scripserit μάρποιεν.s3 Versus 26l-263 Iuris interpretum domeribus dici putaverant; quibus eum tamen prorsus diversa pugnandi ratio quam in superioribus describeretur, Lehreliis hio duplicem recensionem statui posse suspicatus ea quarum altera 25 sq. singulae,eres singulos sibi viros arriperentricensitit hoc propter βαλλ' verbum, de quo nobis aliter iudicandum visum est altera 26 sq. omnes de uno dimicarent. Huius postremae recensionis uno merit genuina forma vix sine artificiis assequaris. Neque erum notioni conveniret ut de uno viro dimicarent, quod tamen e Parcarum propria natura prodi uti odsi quis putaverit non pie Parcas secum pugnante cogitari, meminerit omnino ab aliis Parcas in bello praesentes haud introductas esso. 94 Cf. einci p. im. Huius vocabuli notionem non reuis intellexe

43쪽

igitur numina inter se simillima notione haud rediderim ab uno poeta in pugnae deseriptione eoniuncta esse. In qua suspicione mirum in modum adiuvamur primum eo, quod hae partes seeum ipsae non sunt neeessario grammaticae vitieul coniunctae, deinde

quod seribendi genere prorsus inter se differunt. Illud luculentissime in arearum deseriptione conspici iam Hermannus observavit 'Φ, in qua coniunctionis particula aegre caremus. Ad scribendi et describendi genus quod attinet, Rerum descriptionem videmus in fine maxime ad Homericum genus accedere quod in temporis de- eursu versatur initi autem eius eum stridere dentibus dicantur Eeres, Ontra imaginis naturam peecari ''. quae eum in Parearum descriptione paulo accuratius servetur, hane rursus unusquisque sentiet admodum esse ieiunam, impolitam et frustulis undique eonquisiti compositam y. Ab iraque autem ceterisque omnibus quae in hac deseriptione leguntur disseri χλτος descriptio eo , quod consulto in eam omnia coniecta leguntur quae taedium lectori et fastidium moveant ''. Iam eum satis luculenter patere videatur,

runt qui tristitiam esse sibi perquaserunt, an Faber ad Longin περὶ ἴφους IX. 2s, Oetttingiti', Hermannus, ulteriis caliginis enim est huius vocabuli notissima apud Homerum significatio, Il. V. m. v. 668. XVII. 59 . Od. XX. os. 94 ut cum nonnisi versus 24S-260 ad Parcas pertinere non recte putaret, duplicem hic recensionem agnoscere sibi visus est, quarum altera tantum de eribus diceretur omissis s. 25S-260, niter nonnisi de Parcis, ubi post versum les, in ullis ne scribendiim esset ι δὲ μεt- τις, statim sequerenturos. 48 26 et 3m 26 sq. Prior illa quam ferri non possit

unum iit que videi. - Ceterum, im iam virum doeium liquem totam arearum descriptionem posie insertam habuisse testatur Hei richius p. 84, pse mulintas ob au' an in ea offendens.

ss Uuamobrem caveas ne hae ab artis operibus sumpta esse eredan; quamvis teste Pausania V. s. 3 in area Cypseli e sueri repraesentata, , ὀδόντα ἔχουσα Ουδὸν υεoωτέρους θηρίου, και οἱ κα των χειρῶν εἰσιν ἐπικαμπεις ι νυχες ε m riuo primum traham tres ambages quibus tropos earum diei uenatu maxima et gravissima esse; tib φήσσων verbum prorsus inaliditum,

δερκδιιεναι ad versus spatium extensa maxime nutem ineptus versus 263 propter coniuncta verba νυχας θρασειας et propter inauditam vocis σε σον ro notionem nivi forte hoc verbum corruptum est.

44쪽

non esse hae numina omnia ab uno poeta exhibita sed aliam alius in Ioeum stibstitutam a diversis poetis deseriptionem, quaenam suerit veterrima quaerendum videtur. Verum enim vero si ut de haere erit aliquid assequamur horum omnium cum sequenti laetae urbis imagine coniunetionem consideramus, videmur in novas incurrere dimeultates eum prorsus non oniuncta ea esse nobis at . pareat. st verba ακουσι μυδαλέη quae versus et initio Ieguntur, primum si grammaticam rationem spectamus, eum praeco. dentibus non cohaerens deinde si sententiam consideramus eis quae

O Aehlye direntu prorsus inutiliter adduntur nam quivis se se frigide et superssu foedis illis pulveris, sanguinis et uiusque generis sordium imaginibus postremo etiam lacrimas adiei. Vnde si argumentum sumpseris Aelilyis imaginem inter numina illa non esse velerrimam habendam, videbis ieeta illa eum eteris multo etiam minus coniunctionem fieri posse; nam neque de Pareis neque de eribus dici possunt verba ἄκιγουσι μυδαλεαι. Ad hanc dim- evitatem dirimendam mihi ea considerati plurimum facere videtur, quod erum deseriptio etiam cum eis quae praeeesserint non itaeohaereat ut haec ab uno poeta coniuneta esse dici possint. ameum versibus 237-24 de pugna loeutus esset poeta, deinde de mulieribus et senibus lamentantibus sex versibus exposuisset, non concinne videtur ad pugnam redire quod ipsis verbis τοὶ δ' aes μαχ' εχον s. 24 senties quam inepte instituatur maxime si fierum descriptionem poeta addere voluit, hoc facere debuit post oecisorum ommemorationem 2413, quemadmodum fieri videmus apud Homerum s. 534βαλλον ν ἀλλήλους χαλκηoε νιν προεὶσεν ν ἔρις, εν δὲ κυδοιμὸς μιλεον εν Γ λον κή ete. Hisee postremo aceedit quod supra iam vidimus mulierum illam

descriptionem ab Homero sumptam esse, erum non esse. o

autem eonvenit nuptiarum imago eum priore illa, quod ipsa ad Homeri exemplum expressa est. Atque de mulieribus quidem aptissime dicuntur quae nuptiarum imaginem praecedunt verba δάκρυσι μυδαλμι. equis igitur dubitabit duarum urbium deseriptionem ab initio his versibus omprehensam suisse, omissis omnibus quae etiam ab Homero absint,

45쪽

μαρναντ' - - δὲ γυναικες ευδμντων ἐπὶ πυργων χάλκεον ξ βοων, κατα δ' ἐδρυπτοντο παρειάς, 270 δάκρυσι μυ δέλε α ι παρα δ' υπυργος πολι ανδρων e. q. s. usque ad . 2808 Nam et versu 244ζωῆσιν κελαι, εργα κλυτα πιφαιστοιο qui huic describendi generi non convenit, et eis omnibus libenter caremus, quae de senibus dicuntur . 245 sq. primum enim vix credibile est voluisse poeiam ea quae Homerus duobus versibus comprehendisset iam copiose enarrare, deinde haud apte dicuntur senes extra portas stare in ipso loco ubi pugnatur, Haec

autem omnia ab eo superioribus addita sunt habenda qui sierum descriptione adsuta obsessae urbis imaginem augeret. Huius autem mihi non omittenda esse videtur mira quaedam scribendi generissimilitudo cum curruum certaminis 305 imagine in quarum uir que habeamus quae artis naturae obstent 249 30s. orationemque ad narrationem accedentem 255-257, 308-3093, denique similium verborum repetitionem δῆριν χον 251. 306. Has igitur imagines ab eodem homine consectas et duarum urbium deseripti nibus additas esse rediderim; nam eurruum certamen, quod eum ceteris illis certaminibus quae praecederent ab initio coniunctum non fuisse apparuit, nihil obstat quominus statim versui S ab aIiquo additum cogitemus. Sed gravissima restat et dissicillima quaestio de Obsessae, bis imaginis initio. Atque additam quidem eam videmus ei Persei imaginis parti, quam non esse genuinam supra ognovimus, ita

quidem vi postquam Gorgones Perseum persequentes commemoratae sint si pergatur . 236επ δὲ δεινοῖσι καρήνοις Γοργειοι ἐδονεδεο μεγα φοβος οἱ δ' περ αυτεωνανδρες ἐμαρνασθην πολεμή in τευχε εχοντες,

Verba enim ἐπὶ δὲ - φοβος ad hane imaginem, non ad praecedentem pertinere mihi Goetilingius rectissime statuisse videtur, quae

si ad priora pertinerent prorsus explicari non possent, cum sequentibus autem eonivnta lacile si explicantur ut φοβος vocabulo

ssa Bonis sane codicibus matur lectio a Dindorso recepi εντοσθεν pro Droσθεν sed omnino non velle poeta videtvr eonsple etiam ea, une intra urbem fiant.

46쪽

hellum generaliter signisseetur, similiter vi II. V. 39. mi πέο μεν πάντη φοβος ἐστεφάνωται hoc verbum alio modo explicari nequit. Habet sane etiam hoc aliquid miri bellum primum hoc inceritore vocabulo indicari, deinde luculeni ius describi Magis etiam mirum est quod haec pugna tam certo dicitur supra Gorgonum capitibus accidere, de quarum ipsarum loco ubi in scuto cogitandae sint nihil prolatum erat. Supersunt alia in illis versibus quae vix explicari possint, haud minoris illa momenti. Nam quamquam e s quentibus colligatur voluisse poetam Homericas illas urbes imitandas sibi sumere, haud intellegimus cur neque a prineipio hoc perspicue significetur neque utriusque imaginis initio oppositi clarius indicetur cuiusmodi in obsessa quidem urbe tantum abest ut aliquid indieetur ut ne ab initi quidem dicatur omnino, de urbe pugnari, sed duobus demum versibus 237. 2380 praemissis hoc sequatur; alterius autem urbis descriptio eum medio versu incipiat ipsa obstat quominus Iara fiat talis oppositio. Postremo vel eius rei causam non intellegimus, cur poeta ordinem quoque Homericum reliquerit, apud quem laesa urbs primum obtinet locum. Quibus omnibus effici videtur in prioribus versibus Homeri imitandi onsilium nondum pro rerto adfuisse. Huius autem dimetitialis ertissima explicatio inde mihi petenda esse videtur quod verba illa quibus haec imago incipii imitatione sint expressa versuum qui in ipso earmine nostr Ieguntur 147. 148., quorum cum illis similitudinem brevissime iam emannus significavit. Hoc vero plenius et luculentius demonstrare non prius potero quam de tota prima scuti imagine diversisque eius partibus certius iudicare conatus fuerim. Aecedo igitur ad considerandas priores duas euii imaginesdraeonis 14 160 et serpentum 161-1673, de quibus coniuncta debet esse quaestio propterea, quia alteram ad alterius mutationem consectam esse Lehrsi acumine patefactum est. Ηο pluribus indiciis ertissime cogitoscitur repetita enim in utraque habemus verba ουτ φατειος l44 si , repetitum integrum versum 5 - 163 οἱ τινος αντιβίων πολεμον Λιὸς es φεοοιεν, cui etiam quae praecedunt 14s. 62. eandem sententiam prae se ferunt; simillimis porro verbis addita quae de dentibus dicuntur 14 - is του καi dui etων eici, postremo ipsam rem simillimam, quoniam θοκοντες et φιες ab epi eis non distinguuntur Il. XIl. 302. Theog. 322 '' duae imagines eum coniunctae ab Iori uuamobrem mihi lecti συμμαντος pro δὲ odκοντον, quam

47쪽

tino poeta exhiberi non potuissent, genuinam esse serpentuin imaginem Lehrsius arbitratus est, quia draconis imago praeter imitalionem etiam inutiliter aucta esset et Obscurata. Verumtamen natu ad dii amentorum quae in priore imagine leguntur plurimorum Avidetur esse conditio, ut non ab imitatore exornandi ausa, sed

ea scholia exhibent quae sub Reistae nomine seruntur, consideratione digna non videtur esse. De variis nutem Iectionibus, quae in his scholiis inveniuntur, paulo certilis mihi videtur iudicari posse. Sunt enim in codicibus nostri duo, qui cum inter se sere ubique conspirent a ceteris omnibus diversi sunt, Paris in v I Bankil , cf. p. 292 326. iiiRell. de m. h. p. lom et Venetus I. Perspicitur hoc comidunibus utrique corruptel Is quae R -- teris omnibus absint, των γ' nIω pro των γ' γιέζει v. 2ι ος καὶ νυν Pr ῖς νυν v. ss, γορα et μέλι aera pro γῆρυς τε μορπεν V. do ἀοιδον pro υδον v. 27S, πέλεν pro δει 3i , missum δωρ lτ, missum αι ili' 464. Eisdem autem codicibus videmus pluribus locis veram lectionem solis inesse quae in ceteris omnibus sit corrupta. Fic primum f. 160, ubi antea seribebatur καναχ NI Ῥεφριθυῖα, quod ferri nequit, exhibent illi quod pridem coniecerat Bulinventus, βεβουχυIα. Versu deinde azo pro ἀποθρωσκουσιν, ἐπ' ἀλλήλαις δὲ nέσωσιν praebent ἀποθρώσκουσα ει ἀλλήλαισι πέσωσιν, quod multo aptiua et concinnius est; nam non ἀλλήλαις verbis comparationis vim sitam esse iam Rankius intellexerat. Pore v. 40 praebent μάχοντο pro μάχεσ3ον undo si Hermannum seqliari verum dixeris esse μάχωντοι Certe facile librarius eo poterat adduci ut dualem inceret, cum Praecessisset κλαζον tε. Exhibent porro Περυοn σοῖο pr Tερμησσoi Tlieog. V. cf. mutZell. p. 33sq. , γηρυσασθαι pro μυθήσασθαι Par. I. in margine us in quod molle poterit exquisitius videri vulgoll. p. 374. , ἄπλαστοι pro ἄπλητο v. i . cf. supra adn. 6 . Cum his autem ipsis odicibus saepius videmus scholiorum nostrorum auctorem conspirare, Ne vera sit lectio aut consideratione digna, ut μι ρυχυi so. v. 160, Περμοσσοῖο Th. , qρυσοσθαι 2S, εριδείκει theog. 43 pro ἀριδείκεt', sis aperte corrupto, ut ἔγχεος αἰχμῆ pro εγχεος ορμα seu t. 864, Περχνως Pro Περ- χνόν β , Veg et μέMaerre v. 2lo, ubi sane ceterae quoque lectiones ei notae Alint. Apparet igitur ex uno exemplo derivatos esse codices illos Venetum Parisinumque et praeterea elim quo scholiastes usus sit quod exemplum Al nisi superesset, facile omnium se ut et theogoniae codiolim optimum ludicaretur. In versu igitur 44 si scholiastes Iectionem rἀδάμαν ro in codice suo invenit, ut eam in hoc ipso depravatione ortam esse, quam ab illorum archetypo abfuisse codicum Ven. I. et Par. I. lnlectione δε δράκονro consensus quibus accedunt ceteri omnes docet uuodsi ea coniecturae docti alicuius grammatici debetur euius lamen puto nomen indieasset scholiasta, ut fecit s. i5. heog. TR, non apte eam excogitatam dicemus ausis supra prodatis. i. '

48쪽

postea ab interpolatoribus adiecta sint habenda. ue primim ea reserenda sunt, quae inde a versu 154, ut plerumque dieitur, debelli numinibus legunturis δὲ ποοῖωζις τε παλμοξις τε τετυκτο, εν δ ομαδος τε φοβος, ανδ ooκτασμ τε δεδηει. quibus adduntur quattuor versus ex Homerie descriptione subiret si XVIII. 34 4373. De his quidem eum mulsi alii

tum etiam Lehrsius dubitavit, qui de duobus prioribus incertus haesisse videtur. Quibus tamen ipsis mihi certissime persuasum est non belli numina personarum forma praedita significari sed verae pugnae imaginem, ubi videamus hostes persequentem victorem, altera autem parte videbimus enim huius imaginis satis magnum ambitum sibi Ogitasse poetam ab iosi rursus oppressum ieiο- rem, denique varia proeliorum genera ' . am priora illa quae

v. 35 eommemorantur cum nusquam personarum iee langantur

παλίων nota ex Iliadis libro XV ad euius exemplum sans inepte poeta sibi uxit alterum προῖιους), posterioribus notissimum est ab Homer pugnam tibique significari Il. VII. 237. ανταο res εὐοιδα μάχας τ' ἀνδροκτασιας τε, es. XXIv. 1ουὶ quod nostrum hic significare voluisse e voee δεδήει mihi certissime intellegi videtur, ef ll. lI. 35. μάχη λοπή τε δεδήει, liI. 36. πάντη γάρ σεπεοι στεφανος notis οι δεδηεν. Denique versus 156-15s prorsus hie sensum non haberent nisi pugnae omnieinoratio praecesSis sei; quos eur ab alio poeta quam qui 154. 55 scripserit profectos esse eredamus iustam ausam desidero 'in. Iam videmus horum versuum a draconis imagine tam diversum esse argumentum, ut laee

in una imagine cogitari nequeant immo novam versu 154 imaginem incipere etiam e verbis ora initio positis inteIlegitur. Hanc autem imaginem non ab eo poeta prosectam esse qui draconis imaginem omposuerit, e repetita ridis commemorat,ne 14Ν. 563loi Prior erat sententia Schilolitegrollii Goeitlingit, Hermanni. Uuod in vocibus non ξις et αλιευξις fleri non posse elevertis monuerat, qui hos versu subditiclos hahint.102 Postremum tamen horum versum 60 ινυν δερκομένη καμπῆσι et βεβουχυια suspectit habes, in primum in nomerie isto laco haud egitur praeferex et argumenti ineptiis et seribendi generis moIesaia a ceteris ah hovret. Ipsum deo versum ab una mis haud esse consecim erediderim, sed verbis δεινον δερκοαέν nescio unde adscriptis cerer postea q-dita ut versus emueretur.

49쪽

eeriissime mihi mei videtur quam etsi priore etiam Ioe postea

inseriam esse infra stensurus sim hoc tamen ipsum ab eo fieri non posuisse apparet qui Eridem iam commemoratam legeret. Huius autem pugnae deseriptionis quaenam fuerit genuina conditio, eum in ea modo versemur, paucis quaerere Onabor. Et eum earum quidem imaginum serie quae post Lapitharum pugnam leguntur neque describendi genere neque versuum ambitu convenire eam apparet ipsis autem his rebus similem esse videmus aprorum Ieο- numque pugnae; nam primum in neutra earum aliquid legitur quod ad artis naturam pertineat tum ver eonveniunt orationis quadam inopia, quae in illa ipsis verbis perspiciebatur, hi vero eo quod integri quattuor versus ab Omero sumpti sunt. Utraque porro descriptio, siquidem de versibus 170 17 l. recte dubitavimus sex versibus continetur. Hisce postremo exoptatissimum aecedere videmus argumentum, quod ex eodem ut ita dicam lanie suxerunt imagines illae. am in ipsa illa Herculis baltei deseriptioneid. X l. 6l2. unde aprorum pugnam petitam esse supra intelleximus,

praeterea repraesentata esse dicuntur

quorum quae sit cum versu 155 similitudo quivis videt. Itaque in his duabus imaginibus habemus unius poetae peram . qui eam Homeri descriptionem, quae una in eius carminibus ad Herculis arma pertineret, imitari voluisset. Horum autem quae suerit anteaeoniuncti postea quaeram. Ad draconis igitur imaginem redeo; eui etera quoque illa ilibus elimius ostendit postea ab interpolatoribus inseria esse mihi certissime persuasum est 'L Gravissimas primum dubitationes praebent versus Id sq.

του κα οδοντων μὲν πλῆτο στοι α λευκα λοντων, δειν ων, Ἀλη - , ἐπὶ δὲ μοστροιο μετυόπου δεινῆ Τρεις πεποτνγο ορτσσο os κλονον ανδουον in quibus ridem non personae vicem sustineres, sed horrendamiantum draconis adspectum significare plures arbitrati sunt. Huic vero quae iantum cogitaretur ridi haud eis venire versus Ias. 5 sensit Lehrsius o deinde omnino error quem draeonis taetra

103 Animadverterat ho iam chlichte ollius p. 7. Ren. aut De emanni sententia quam . m de dunbus prioribus magi nibus protiilit, hi ne ongus sim nihil dicam; qui lio hi gravissimum erat, iteram ad alterius imitationem expressnm 'se, nud perspectum

50쪽

bellantibus moveat non recte diseordiae notione exprimitur. Contra mihi ipsa verba κορυσσουσα κλονον ἀνδρων apertissime siendere videntur poetam de persona Discordiae cogitasse quae pugnam excitaret in ipsa imagine expressam in qua sententia adiuvamur locis quibusdam Homericis quos respexisse videtur noster,

ut Il. IV. 439ωρσε δε του με 'Αρης, τους δε γλαυκωπις Ἀθηνη, δεῖμος, ἡ δε φοβος καὶ Τοις μοτον μεμαυῖα ερχομDη καθ ομιλον, φελλουσα στονον ἀνδρων ' De hae autem ipsa discordia quomodo versus I 49. Ibo.

οιτινες ἀντιβίην πολεμον ιος ιι φεροιεν apte dicantur equidem non video discordia enim homines ad pugnandum incitantur, non ab eo deterrentur, ef Il. I. I. Ἀχαιοῖσιν δε μέγα σθένος εμβαλ' κα- lκαρδιη, αλληκτον πολε ιι ειν ἐδε μοροσθαι. Ipsa autem verba illa in serpentum imagine imitatione repetitale guntur 162. 63. , ubi eum de ipsis serpentibus dicantur , iure suspicamur etiam in priore imagine ea antea de raeone dicta suisse, cui aptissime eonvenirent. Aceedit quod ea quae de deviibus praedicantur in serpentum imagine post versum illum 163 οἱ ινες te. in draconis autem descriptione ante s. Ibo leguntur. Quibus omnibus mihi effiei videtur, haec esse transpositione inscite saeta depravata versus 146 Id antea post v. 15 lectos sive auditos esseri draconis autem genuinam deseripitonem lianc

suisse εν μεσσω δὲ δρακοντος η φοφος υτι φατειος 145 εμπαλιν σσοισιν πυρι λαμπομένοισι δεδορκιος, id σχετλιος, ο ρα νοον τε καὶ κ φρενας ιλετο φαλτων,οuινες ἀντιβιην πολεμον ιος ιι φεροιεν.

των κα οὐ οντων ριεν te. loci Erat baeo etiam sententia SohIichtegro lii et uel ichil ue non ipsius uuinti Symrnaei, cum in scuti su aeseripilone haec verba in redd