De Hesiodia scuti Herculis descriptione Commentatio philologica

31쪽

ribus et ore galea indutus peramque in tergo ferens per aerem avolat, secuntur autem eum duae Gorgones prioribus illi prorsus similes adsunt praeterea Minerin, Mereurius et interiectae Medusae corpus. Hanc autem imaginem frequentem fuisse antiquissima aetate eo videmus quod etiam in area Cypseli ei erat in nomnibus autem quas omni emoravi imaginibus non prorsus aequalis

argumenti eandem semper habuimus figuram Persei manus pedesque eodem modo extendentis, deinde peram quidem et ore galeam ubique ferentis e plerumque etiam alatis talarihus instructi, Moenautem raro manibus tenentis '. vibus adducimur ut persuadeamus nobis de aliquo fugientis Persei figurae quasi archetypo ouere omnibus illis rebus instruetae quae imaginibus illis communia essent. Talis autem peris inde quoque testimonium accipimus quod a pluribus scimus Perseum hoc modo fetum esse solum sine additis aliis figuris. Fecerat enim eum primum Pythagoras Rheginus ' deinde Myron ' quorum opera plures posterioris aetatis artifices imitati esse videntur Φ. cum hac igitur imagine apparet Hesiodiam

descriptionem tantopere convenire vi non possit non ex eius nolitia uxisse; nam etiam hie habemus festinantem Perseum omnibus

illis rebus praeditum quas in peribus illis habuimus duo cognito certius iam poterit iudicari de eis descriptionis nostrae partibus, quas imaginis rationi haud convenire vidimus; quarum primumaeeuratius Onsideremus postremam partem, qua Gorgones deseribuntur. Vidimus sane Gorgo Perseum persequentes saepe ab artiscibus repraesentatas esse unde aliquis versus illos apud H siodum non esse sol ljeitandos existimaverit. Imaginem autem ab artis operibus sumptam esse, hoc non ex e solo cognoscitur quod

72 CL Ap, nou. II. 4 et schol Ap. b. IV. 109 I. 15ici quorum auctor est Pherecydes.

τι Pausan. . 23. S in Mocino Πεοσέα ὀ ἐς έδρυσον ἔργον εἰργασμένον, quae verba sic tantum explicari possunt, ut secum portasse illum credamus edusae caput et festinauier nusugisse; nam alioquin illud non potuit agnosei, quod dieitur perpetrasse facinus istu ατοὶ Conspexerat talem imaginem Euriisses, Flecir. 4o S. tiam id mus porro in nummis Cadalvene Beeuei Pl. 4, 27 . ci peculis truscis Goliar etrusL. p. II. 21. 23ὶ.

32쪽

inveniuntur eiusmodi opera, sed describendi genus eis respondere oportet quod quidem lio loco tam diversum esse a superioribus apparuit ut haec ab eodem poeta prolaeta esse non potuerint. Immone eonveniunt quidem quae de Gorgonibus leuntur eum operibus illis nam cum expectemus de festillatione et amictu Gorgonum s militem ut de Perseo aliquid diei nihil eiusmodi legimus, nisi uepertinere dixeris versum 233, in quo Gorgones in Onis habere dracones dicuntur; sed hoc ipsum in artis peribus nusquam o,- spiritur. Deinde extitisse imagines in ivibus Perseus solus repra sentatus esset eum aliutide tum ex ipsis illis amplioris ambitus imaginibus cognovimus. Sed praeter describendi generis diversutatem aecedunt ex ipsis verbis sumpta vestigia, quibus Ognoseamus quomodo haec postea inserta sint M. Nam si hos ipsos versus a

curatius consideramus 22 αυτος δε σπευδοντι κα ερριγοm ἐπικως Περσενς αναιδης ἐτιταινετο. τα δε μετ' αντον

Γοργονες πλητοι τε καὶ ο πιφατο ἐρρώοντο facile sentimus ea quae versus M initio leguntii prorsus esse superflua nam Persei et nomen et stirps iam supra prolata erant; praeterea veis τινα iδης prima syllaba non recte produeitur. Hare igitur sine dubio eam ob causam inserta sunt ut sequentia cum superioribus Oniungerentur, quorum antea diversa fuerat ratio ipsam autem Persei deseriptionem antea versu 228 finitam fuisse eensem id

τ8 Afferrem hic etiam vocis πλωος veterior poesi non convenientem notionem, nisi seirem omnia in quibus de tempore carminis quaereretur inceria esse. Breviter tamen se loco significabo quid mini de hac voce statuendum videatur. Atque duarum Ormarum an λαστος - πλησσος es απλοτος α πλατος eam antiquiore tempore videmus esse rationem, ut prior illa a πελάζω derivata habeatur Hes theog. 35 l. lo3. p. 4S niteravero eum πληρωτος potione conveniat Theog. 315. 09. Vmn. Cer M. Simon fragm. de mul. 34 . Posteriore aetate prorsus inversam esse rationem et nan στος eum significare videmus qui satiari nequeat Theogn los. Aesch. g. m. O . Et tam anan o autem sive naremo eum ad quem nemo accedere audeat Pind. Pyth. . i. XII. s. Aesch. Prom mi Soph. Ai. 24s. Trach. iosa, unde uxit Hesychii interpretati ἀπροα- . ac igitii notione quater in armine nostro adhibitum egimus, A. 47. 230. 2GO. 26S. Erravit autem ut Zellius, cum de emend theog. P.M sq. unaq- τος apud utiquiores utraque Oilone adhibitum inveniri eleeret, exemplis usus theog. v. 53, ubi optimi codice hahent πλαστος, et cuti Iocis illis

suapte natura intertia.

33쪽

quod eo etiam eonfirmatur quod sormulae illae εοικως voee terminatae semper in fine sententiae Ieguntur yy In hoe autem primum desideratur verbum silitum, praeterea verba αντος δε satis sunt superssua, ac ne prorsus quidem recta nam si haec revera ita conivngenda laissent αντος iis requiri Lehrsius reete ensvit. Itaque non longe a vero aberrabimus si versum ab initio talem fuisse statuimus

επτατο ε σπευδοντι κα ερριγοντι εοικώς.

am restat ut de tota priore deseriptionis pars quaeramus in qua iam supra vidimus verba ' π νο se ποτατο nutus imaginis rationi haud convenire quae eam praeterea ob causam sic ut leguntur offensionem praebent, quia ineoncinne Persei amicius deseriptioni iam nunc inseritur sestinationis ommemoratio, quae repetitur,s 228. Aeeedit quod primum talarium 220 materia non indieatur, deinde contra imaginum quas Omparavimus rationem ensem ire humerum ferre dicitur Perseus, quod in operum illο-rum nullo habuimus. Videmus igitur poetam in priore descriptionis parte non eriam imaginis formam tenere quae profecto memorabilis est deseribendi generis discrepantia. Deinde adspicias quaeso quam miris ambagibus versibus 223-225 Perseus narretur Medusae aput auferre. Integro enim versu de capite quod non Gnspieitur exponit quod eum dicere vult in pera fuisse reconditum, artificiose hoc ita exprimit peram illud circumdidisse, myid ι ιν ιβισι θεε. Quibus omnibus aeeedit incommode in his versibus saepius repetita praepositi cimp πεοι), vs. 220. 21.221. 226. Quae eum bis eodem versus Ioeo reperiatur, vs. 220. χρυσεος ἀμφὶ δε et s. 224. 4 orol. ἀμφ δε μιν certissi,num mihi hin petendum videtur duplicis Mensionis vestigium, quo laeto

omnes istae dubitationes evanescunt. Priorem igitur hos versus continuisse existimo εν δ' ην ὴνκοφιον Λαναος τεκος, ιπποτα Περσευς, χρνοεος dii pi ὁ ποσοῖν χε πτεροεντα πέδιλαωμοισιν δε μιν ἀμ ut μελάνδετον ο εκειτο χαλκεον εὐτελαμῶνος ὁ δ' ἄγε νυγγι εποτατο:in qua iam vides sestinationis commemorationem apte in fine esse collocatam ipsius autem descriptionis eam esse naturam ut nequc

π Cf. s. 206. Os 215. 3i4 Theocr. I. r. Apoll. h. I. M. 64. re Hanc vocem si propter V 222 non bene excogito in putaveris, videbis contra ut quidem versu nitrum in modum constrinari.

34쪽

eertae imaginis formam neque omnino artificii rationem severe eaneret. II hac autem re et quattuor versuum ambitu eam aecedere cognosces ad priorum imaginum summam similitudinem quibus quin ab eodem poeta addita sit spero fore ut nou dubites. Quod quidem ipsa comparatione illa o ε νοημα adiuvari videbis ; ea enim ipsa verbum in hymni ad Apollinem loco illo leguntur unde deorum chori descriptionem uxisse vidimus. Cogitavit autem Perseum sine dubio ad Medusam sessinantem ut eam interfieeret. Huius igitur descriptionis loco copiosior paulo e ad artis monumentorum similitudinem conformata substituebatur haereo δ' ἰν ὴυκομου Aανύης τεκος, πΠοτα Ιεοσευς, χρυσεος ἀμφ δε μιν κιβισι θεε, θαυμα ὁεσθαι,

χρυσειοι ' δεινὴ δε περ κροτάφοισι ανακτος

κε τ' 'Aῖδος κυνεν νυκτος ζοφον αἰγον λουσα. επτατ δε σπευδοντι κα ερριγοντι εοικως.

Aptissime iam vides de ipso Perseo, cuius tergum pera ireumdat, verba diei mpi δε μιν κιβισις Θεε ' ensem autem et alata talaria haud aegre desiderabis, quae in pluribus imaginum illarum non habuimus Medusae denique nomen quae non conspicitur recte omittitur. Hae igitur descriptiones postea versu 223 inserto eo iungebantur; quem unde sibi consormaverit consarcinator ille, infra videbimus luculentum vestigium inveniri Τ. Quinque igitur imaginum seriem aecepimus ita inter se convenientium, ut eas ab uno poeta prosectas habere nemo dubitaturus sit, Martem, Palladem deorum horum, portum M Perseum quae et deseribendi genere inter se congruunt et aequali singulae quattuor versuum ambitu deseribuntur. Hisce autem praecedentes duas et inter se et a sequentibus diversissimas esse eognovimus de quarum ratione postea exponetur. unc enim primum de earum imaginum serie quaeram, quae Persei descriptioni additae leguntur; quae quantopere ab omnibus superioribus diversae sint quamquamvs Hae verba videri possunt Homeri imitatIone orta esse, Il. II. 4 S. et iis ἔκαεῖν θυσανοι παγχρυσεοι ξερεθονra ι.M Gulenis iam voluerat pronomen μι de Perseo aceipi quod quidem sic quomodo haec vulgo coniuncta leguntur seri non posse apparet. Al)mirum de his verbis extat testimonium in additamento quodam ad Apollodori II. . . adscripto, quo et Pindaro et Hesiodo tribuuntur nisi sorte verba illa corrupi sunt.

35쪽

puto a Lebrsio salis lueulanter demonstratum esse, tamen qua ra-

siqnera exta illae et qua via paulatim uetae sint videtur mihi paulo ersius d*siniri posse. Dimam in igitur in Nirum ex Homerica senti Achillis deseriptione sumptarulum primmi alier m voluptatibus diversi generis splendet tem 27q- 313 , quae apud umerum prima si II. XVIII. 4sI- O, consideratio. Atque duarum rerum quas Homerus in ea a eidere mi, uptiar si et litis ivium priorem solam videmus nostrum mit ilone express isse v. 272-280, ipsis plerisque verbis ex Homer petitis , γοντ0 274 - ἡ γινεον num 4m, αἰθομενων

αυλοὶ φορμιγγες τε βοὴν χον. Addita, einde brevi comissatiouis descriptione 281 283 non ex vomer petita transit poeta ad enarranda ea quae ante urbis portas aecidatu ipso consilio ab Homero alieno in quibus primum equitatum commemorat . 285 deinde breviter reddit Homericas segetis messis et vindemiae tui gines 287-30o quarum unaquaeque apud illum propriam imaginem efficii 541 549 , 5M GO, 561-572L, ubi rursus singulas opes illinc petiit, ροτῆρες 286- 5ax, βαθυ χlis 288 550 ῆμων αἰχμfς ο σι 288 28 -

ἐμων ξειας ρεπυνας εν χε os is εχον c. - Ηes 292. MI λ, δε ελ δανοισι εο 291, 553, τρυγων 292 - τρυν 'εν ωβι ενταλαροις φορευν 293 - πλεκτοῖς ἐν ταλαροῖσι σερον 562 μ λανες βοτρυες 291, 562, αργι ρεαι κα/ιακες 298 - μου, βριθύ- μεν0ς σταφυλοσι 295 - σταφυλῆσι βριθονσαν λωὴ 5M. ilibus peractis adicit pugilatum et Iuctationem 30 I. venationem 302 304, denique curruum ertamen 305-3ia, quorum omnium nihil apud Homerum legimus. - Haec vero muta non ab uno homine esse

m videmus non prorsus firma memoria poetam illa imitatum esse, qui naud perspicue distingueret, quae pud Homerum ad dive fas ima in

pertinerent.

36쪽

consuripta, eum e mira illa rerum diversissimarum coacervatioue pari si ab u9mer suiust rum partim ex ipsi iis poetae ingenio prosectarum, tuin vero eo recie affirmamus quod maxini evm b-seuritate ut ueglegentia haec omnia conuincta sun Atque in eis priustum quae extra urbem fiant tria maxime reprehendenda effie limius extissime intelinxit primuin quod hae omnia, quae inmte se maximopere uas dixersa, iam diverso singula verborum am- in deseribaimur; deinde quod non sint eouiuneta quae ipsius rei similituta coniuncta esse postulaverit; postremo quod nusquam sere singularum partium termini pro erio dignoscantur. Haec duo quae postremo loco posui in eis maxime locum habere apparet, quae ad agrieulturam pertinen Hisce enim primum divelluntur equitatu 285, pugilatus e luetatio 201, quae inter se similia sunt tum vero in illi potissimum singularum rerum terminos haud erio

dignosci disere possumus es 288 2923 quibus accedit quod agri-eu Iturae descriptio ipsa ab Iomero sumpta eis inserta legitur quae ab Homero aliena sun Ipsam nunc verborum eoniunctionem si adspicimus videmus agriculturae descriptionem sine ullo sententiae aut constructionis dispendio eximi posse cuius rei tam certa e bis insunt vestigia ut cum istis offensionibus quas antea exprompsi coniuncta nihil dubitationis relinquant. Verba enim quibus certamina continuantur οἱ δ' ἐμάχοντο 30 eodem versus loco

leguntur quo ea quibus agricultura incipit, i v ἀροτῆρες res illa

vero quae versus mi initio leguntur ι γε υεεν ραπεον, τοὶ δ' 'ηρυον neque Homeri exemplo orta sunt et vindemiae seseriptionem incommode augent diverso ab tua negotio Quamobrem nullus dubito quin omnibus sus antea missis hae suerit genuina verborum coniunctio 2- νωθ' nubis ἐπιβάντες ἐθυνε m/. οἱ M sιάχοντο

quorum loco alius Homericam illam agriculturae descriptionem reeitaverit versu ut 295 aut seu 300 finitam Sed ne

M Trium enim hae recensionum vestigia indorsius adnot. ad h. I. detexit, primam s. 293-295, ulteram eorum Iom s. 296-29S, eruam pro 29 vs. 30 exlubentem us 2svis optimis codicibus abest); quamm altera id agi videtur ut proseiatur aliquid quod ad artificium specteto indicatur enim materia et Vulcanus Acuti artise nominatur. - e praeterea in hac agri culturae descriptione versum DO

37쪽

ea quidem quae iam ex eorum numero quae extra urbem fieri dicuntur ut genuina retinuimus ita comparata sunt ut ea si ab uno homine exhibita esse credere possimus. In quibus summo cum iure Lehrsius diversum verborum ambitum notavit; nam cum primum equitatu, deinde pugilatu et luetatione vix singuli versus

expleantur . curruum certamen novem integris versibus deseribitur cuius argumenti vis eo non infirmatur, quod hanc deseriptionem ab initi breviorem suisse pro certo cognosci potest. Nam si deseribendi generum discrimen illud in ea adhibemus, invenimus quae sibi prorsus sint ontraria eum in prioribus versibus certae imaginis cogitationem prorsus omitti orationemque adeoneitatam propemodum narrationem accedere videamus 208 30s ubi curruum rotas sonasse adeo poeta diei contra imaginis natura. 30s), contra postremis versibus artificii cogitationem retineamus materia indicata et Vuleano nominato quibus cum primum voeis αεθλον 305 3II deinde maxime lucommoda verborum εχον πονον 305. Io repetitio accedat, pro certo mihi mei videtur duplicem hic recensionem huius imaginis onivnetam esse utramque eodem versu incipientem, alteram versibus 305-30s comprehensam νω παρ r αυτοῖς ιππῆες εχον πονον, ἀμφ ὁ αέθλοις δῆριν χον κα μόχθον te. alteram versibus 31o-313 ,πα δ αυτοῖς ἱππῆες εχον πονον, ου ὁ ποτε σφιν νικη ἐπηνυσθη, αλλ' ακριτον εἶχον αεθλον. τοισι δε καὶ προυκειτο μεγα τριπος εντος γωνος, χρνσειος, κλυτα εργα περιφρονος Ηφαιστοιο quae eum Oniungerentur, inserebantur quae versus 10 initio Gguntur, in quibus primum zdιος vocabulum picis poetis non esse usitatum observavit Hermannus, deinde molestissime contra metrum

βριθουενα rανων, ωςε Aquvrερος κτην plures ob causas suspectum habeo. Cuius prior pars ad versus 29 sive 30s similitudinem cohfecta est in Itera vero verbum ςει sensum non Rhet, quo apparet voluisse liquem imitari formulas illas imaginis rationem significantes, quarum tamen vim non perspiceret. B μη eo ἀκr sumptum ex P. 46 l. 84 Hanc autem ab eodem homine prosectam existimo, eodemque consilio conscriptam, quo niterum vindemiae recensionem es6-29S , ubi versus 29 et 313 inter se simillimos esse videbis.

38쪽

peccatur 'di an autem eurruum certaminis descriptionem etiam sic ut secimus in brevius contractat et versuum ambitu et ipsa describendi ratione a prioribus illis ertaminibus distare vides ea

enim verbo tantum ommemorantur, eurruum autem certamen e

piose describitur. Quibus aecedit primum, quod his certaminibus,

quae cum inter v similia essent coniuncta esse debebant, non concinne interponitur venatio, quae ferri posset in fine posita deinde quod vel similiora inter se erant equitatus 285 et curruum certamen ιππῆες quas quae ab uno poeia quasi diversa in una im gine exhiberentur 'si Quibus omnibus mihi effici videtur, priora

nonnulli ειχον, cum in soIomedio eo . GoeitI. Flor. B. Lem. inserta particula d legatur. Codex autem ille quamvis omnium qui carmen nostrum servarint antiquissimus sit, haud tamen dici potes sincerius quam celeri genuinae lectionis testimonium praebere; cuius scribam cognoscere licet pluribus locis poetae verba suo ipsius arbitrio, plerumque metrorum restituendorum causa, immutasse. Huc pertinent verborum transpositiones πτους και σιος υἱός v. 202 et ni δεινοiσιν καρένοις v. 236 qirorum causRmmcile cognoscimus tum verba τε ε v. 397, cum in librIs traderetur rhveram autem lectionem or r firmatam versu l. II. 47i praebent tym M. p. 40o, S plures denique Theogoniae loci, maxime . 3ου φo κλυοιμι pro ἔνα κλυοιμι, corrupto ex ινα κλείοιμι. Horum igitur numero etiam δὲ illud v. io adscribendum est, quod metri restituendi causa inseruit huius codicis scriptor. De quo codice pauca addam. Duarum enim scuti codicum familiarum quas recte distinxit Rankius p. 322sq. eum prima cui praeter Rankianos libros e Lenneplanis adnumerandus est Flor. - ed. oetu. nonnullis Iocis ita convenit med. s. ut cum litoriis exemplo robe po communem sontem Rhuisse dicendus sit. Communes enim e sunt eum illis de pravationes ὀλοας pro πεινα v. ioci, omissa, particuIa v. iis, διαποαδέειν pro noαθέειν v. 210, δονέονro pro ἐκλονέονι v. 357 mxime autem memorabilis ἐερσήν pro αοιδήν Theog. 3. cf. utZeII. p. 386 etc., propriae autem ipsi sunt corruptelae veliit ευξαοθαι pro ιεύξεσθαι v. II Πιερίοδες pro Πιερίδες v. 2064 ἐλάειν pro ἐλέει 337, missus s. 37S, omissum δεινόν verbum M. Ss Hoc etiam confidentius contendere ausim, si recte suspice poetam tribus istis prioribus recordatum esse certaminum illorum quae omerus II XXIII. 262 sq. ln Patrocli honorem celebrata esse narrat, quorum prima sunt curruum certamen lanavor nodώκεσιν 262), Πυγμαχιν 653 et παλαισμοσυνο 7003 quam respexisse nostrum prodire videtur e voce ἐλκο-

δίν, cf. ἔλκουεν Il. 23. lG. Tum enim si pro curruum certamine noster equitatum substituit, certe non poterni praeiere curritum certamen addere.

39쪽

illa certamis et curruum certamen unu ab eodem poeta profecia esse. Quod quomodo aecuratius aplicandum videatur, postea indieabo. am si quoque mulium mihi abesso videtur , quominus huius imaginis pristina sorma restituta sit. In cuius prior parte in ipsis verbis aperiissima onspiciuntur interpolationis vestigia ab Hermanno monstrata; qui mihi tamen ipse in restituendo genuin versuum ordine haud selieiter versatus esse videtur. Quicum ferri non posse iudicaret primum repetitum προσν κιον 278. 284. deinde riuulia verba ἀγλαίακ τε χοροις τε . 272. et θαλίαι τε χοοοι τε γλαίαι τε 284, postremo simillimos inter se versus 282. 283. τοι γε μὲν ὁ παιηοντες π ορχμμω καὶ πιδῆ,

triplicem hic recensionem ognose arbitratus est, quarum prima versus 270 28 et 292 sq. eontinuisset ubi tamen primum f. 281 haud apte nuptiis additur cuius diversa est notio, deinde agriculturae descriptio ab Homero petita divellitur. Iteram reeensionem comprehendisse putat us 270-274 omissis verbis τοὶ νένδρες - εχον mutatisque si uvisu in το ς ενδον, quae responderent versui 285 deinde vi 28 et 284 - 29l. Sic vero divellitur iptiarum descriptio, quam credi eonveni unum poetam ab Homero totam recepisse. Tertiam denique constitisse voluit versibus 270- 274, 28 et 28 sq. ubi ne saltati omitteretur, ηρεικον in πέπληγον mutandum esset quam quidem minime omnium ferri posse puto; e enim quae secuntur apparet nullo modo posse ad saltationem pertinere deinde sic quoque agrisulturae initium obscuratur. Mihi ut de his recte iudicetur hi quoque distinguenda Me videntur quae ab Homero petita sint, quae non sint in his enim ertissime plurium poetarum Onsilium perspicitur. Totum autem illud consilium addendorum talium quae extra urbem fierent vidimus ab Homero alienum esseri neque eum imaginis cogitatione nisi eam ingentis magnitudinis suisse arbitramurhapte conciliari posse videtur, quod in ipsa urbe nuptiae elebrautur, ante portas autem eius diis versi gener oblectatione eonspiciuntur. Nunc vero ipsa eorum quae extra urbem fiant deseriptio verbis προσρο κιον e versu et repetitis introducitur, eis autem adduntur verba illa θαλίαι τε χωροι τε versui 27 simillima, quibus praeterea breviter comprehendividentur quae 277 - 28 de saltatione dicta erant. Quibus rebus certissime mihi cognosci videtur duplex recensio. Prima enim ea-

40쪽

que genuina nuptiae tantum deseribebantur usque ad versum 28o' eorum autem quae extra urbem fierent nihil legebatur altera vero saltatio 277 Im omittebatur sive potius brevissime comprehem debatur 2843, eontinvo antem post s. 27 quae extra urbem fi rent describebantur lio modo 276 εοσὶν εν --ον τα δ' ἀγλαῖν τεθαλυῖαι

284 ποοσν κιον tiσαν δὲ ὀλιν θαλία τε ono τε πλαία τ' ειχον το δ α ποοπύοοιθε ποληος te. IIae vero recensiones eum postea coniungerentur, ne alierum προσσεκιον sine eoniunctione prioribus adderetur, insertam esse puto

brevem illam omissationis deseriptionem s. 28 sq. '', quam haud commode cogitaveris in ipsa iam priore recensione, in qua omnia ab Homero sumpta erant, additam esse quod eum argumenti diversitate, tum etiam nimis diverso versuum numero mihi confirmari videtur '' - Genuinam igitur e tota ac imagine nonnisi nuptiarum deseriptionem ab Homero petitam retinuimus. itaque iam ad praecedentem imaginem pergamus, qua pugna de obsidenda urbe describitur s. 236-270. Hic quoque praeter cetera ea secernenda erunt quae ad Homericorum verborum

imitationem Il. XVIn. 509-540 expressa sint. Versibus primum 237-24 breviter comprehendi videri possunt quae apud Homerum multo copiosius narrantur, quamquam neque re neque verbis omni ex parte cum eis conveniunt comparare tantum possis πραθδειν 240 eum διαποαλειν Il. S. 11 . Quae deinde s. 241-24 de mulieribus in turribus clamantibus senibusque extra portas precantibus exponuntur, his ea redduntur quae uomerus duobus versibus 514. 15 protulerat

SI In quibus tamen de v. 27 ondito στομάτων, περὶ δέ σφισιν ωγνυro latis admodum dubito. Nam mollia ora illa quid sibi veIint nemo

dicat echus significallo imaginta Riurne non convenit, verba autem sumptae versu 18.

In qua versus G sine dubio postea additus est habendum; nam primum σοι γε μὲν αὐ verbis oppositio fieri nequit, deinde verba d αυ- ληrορι κασto prorsus sunt superstu cum totus conius tin re ino celebretur . St. 89 Conmissation im morem ad posteriorem aetatem se reinrendum observavit Ieiurichius p. Lix. Unde inmen inerti nihil colligi posse apparet, quod nobis alleuius momenti sit.