장음표시 사용
391쪽
intrahar ad mimum in honorem Gallieni cusum ιn mus. Flor. IV. ab. 84), in quo idem Solis caput cum inscriptione Genius P. H. conspicitur, nec magis Galieni nomen additum, quis navis ipsum genium illum esse significatum voluerint. Ad confirmandam de Hique quam ceperam conjecturam multum faciebant similes inmemoriam revocatae Poetarum locutiones, ut Claudiani consul.
Cantantes sublime ferent ad aluera ni,
- - - - hinc uaeque ad aidera notias.
Haec ego quoad Graecas esse literas in gemma inscriptas Pulabam. Νunc autem, quum aeque Latinas illas legi posse viderim, priori interpretationi OInnino renuntiavi. Legenda enim Solis imagini adscriptu verba sunt, nisi omnia me fallunt, MAximo PYthio. Atque Pythius quum non solum Apollinis, sed virorum etiam nomen fuerit Cic. osse. 3, I 4. Plin. 33, IO, 47. Senec. ira 3, 17 ; Iegere quoque licet Maximi Pythia, ejus nimirum, qui gemma ad obsignandum olim usus scierit. Quum enim ima. ginibus nomina etiam propria saepe expressa fuisse dilucide f. I 23.
392쪽
84Iὶ ostenderimus; conjicere licet Pythii nomen non Illeris ian. tum, sed capite otiam Solis sive Apollinis esse denotatum. Alia men haud repugnabo si quis, Verbis Maximo Pythio Iectis, Apollinem ipsum intelligere et gemmis Votivis hanc adnumerare malue rii. Ceterum hoc, quod ipse nunc praebui, exemplo monitos esse veli in obscuras interpretaturOS inscriptiones, ne Primam, quae ipsis in mentem veniat, explicationem Pro Mnice vera habeant atque in ea acquiescant; Sed mente potius animoque circumspiciant, maxime intermisso Aliquo temporis sPalio, an melior sorte succurat obscurorum Verborum SenSus. Namque in eo praecepto et Apostolus, et Comicus conVeniunt δε lectum para tibit
scriptionem illustrandam attulit: neque lare quemquam arbitror qui istum desideret interpretem, quem ne vulgaria quidem et promta ad intelligendum explicare Potuisse salis Superque Constet. Nostra contra inscriptio adeo est perplexa, ut Poene desperassem
393쪽
382 LIBER III. CAPUT IV. f. 891.
linguam eruere, cui verba essent tribuenda. Ex imaginibus ianadem nomina in aversa gemmae facio inscripta Isidis et paguri primum divinavi, deindo verba aliqua Latina, Chaldaica alia deprehendi, ita ut circulatorem aliquem Judaeum hujus amuleii aucto rem fuisse suspicarer, quum de hac gente Romanorum l. IS)uolum judicium esset Oualiacunque voles Iudaei δοmnia vendunt. 892. Duoniam autem maxima difficultas ex Graecis oritur literis, pro uehraeis et Latinis adhibitis, ante omnia has illis substituen das esse duxi; deindo versionem subjiciendam, quo facilius Praeter sermonis vitia ea otiam distingui possint, quae meliorem sorsan intorprolationem admittant:
Annulus benedictus I Circa haec a gigno
Pra igno amuletum Mamiliani ubi
394쪽
INSCRIPTIONES LATINAE. f. 893. 383
Quae si quis non bene cohaerere dixerit, sciat memet ipsum 893. hoc quidem non Iatulisse, sed salis habuisse aliquid saltem lumi. Dis perturbatae isti inscriptioni attulisse, cujus sententia clarior sorsan eluceret, si lacuna in gemma aliquas literas non absorbuisset. Ad singula aulem verba et orthographiam haec observanda esse videntur. Graecum alphahelum quum careat Latinis li-ieris C, F et II; pro prioribus hic usurpatas animadvortimus Κet B, Η autem prorsias es8e omissam. Hinc Iegitur κιρκα, βοριικοῦ ,εκ, Pro circa, hi mei, hec. Diphiliongus ae Graecorum more Ii. teris αι in syllaba prae expressa est. In voce ιφ ipsa) omissam literam a videmus, quia, quod sequitur, vud ab eadem vocali incipit. Possessor amuleti Mamilianus appellatur, cujus nomen rectius forsan Mamilianus D. Gruter. in ind. in scribendum. Dis et pagurus tam imaginibus, quam literis, notantur, atque hunc quidem sapientiae vel prudentiae 3Imbolum esse novimus anh. I. ρ. 167. Beger. L. 34 ). Cujus rei causam aperire videtur Aelia nus F. A. 9, 43 . Ex verbis autem inscriptis inprimis molesta
mihi suit vox καμμώρα. Νam 3i a camera erant a Verri neunda maia Ia; perspici nequit, quare in annulo, qui ad eam neque perlinciaret, neque semper in ea remanere posset, Characteres sint in sculpti. Conjeci igitur auctorem voce illa voluisse intolligi 'tipvel 'rari, amuletum. Νamque in hoc ipso Vocabulo variaro scri hendi rationem, ut modo χαμαρ, modo και - legeretur, Su Pra
f. 68i in ostendi. Reliqua a quario inde versu, quae Praesertim Diuitigod by GOrale
395쪽
384 ' LIBER III. CAPUT IV. A. 893.
sunt obscura, ad priorem gemmae faciem spectare videntur, ita ut voce ubi locum sorsan designarit auctor, quo Signatum a fio esse muletum dicit. Ita enim illud verbum praesignare intelli. go, quod raro obvium est. Ulitur eo Plinius, ubi sa8, 4, 7)suranculorum scribit remedium esse, is inciPientes eOS ter Pram signare jejuna 8aliva. Vocabulum ανητο explicavi augmento, quia cumulua respondet augmento. Ipse Cicero ad divers. i 3, 6αὶ ὐheneficium cumulo augere scribit. Augmentum autem hoc loco ipsa Dis esse videtur paguro additα. Aegre sero literas in anti incisas a me non intelligi. Neque plura ad iuustrandam hanc gerri. mam n fferre licuit; unde sini melius conjecerit, hunc Vatem Perhibebo optimum. x λψo HOC Hλi Ab ls.. vlis χε - 6A-αλ
396쪽
ad ejusmodi monimenta interpretanda doctissimi etiam viri, quip. Pe qui rerum et formularum in amuletis plerumque obviarum prorsus sint ignari. Nola mihi sunt de illius laminae inscriptione judicia Κircheri, Lambeccii et Glancsichi, quos triumviros ante omnia audiamus. Ac primus quidem Κirchorus, vir cujus judicium leve erat, eruditio eximia, audacia Summa, hanc nil arichiducem Austriae transmiisit interpretationem Lambeccii commentar. I. I93 edit. et
dominatoria CaucaδLRationes autem singulas, quibus hanc interpretationem ex linguaium Bavhavo - Gracca, tum Graeca pura, tum Colchica etiam, ct Turcico - Arabica erulam lucri conatus est hic exscribere nil
refert, quum ne sileras quidem hene ille legerit. Sequitur Ι.ambeccius, qui i9vi, postquam a Grelieriana in- 895. torprolatione jure recesserat, is filii videri, ait, semonimentum illud luisso ethnici cujusdain aacerdotia, idque Per SeceSpitum, uri Ceolum , ac pol oram in codem sepulcro reporta) significari. Qui bus deinde 195 addit ispersuasissimum se habere linguam et literas, incisas haud alius esse, quam quac temporibus imperatoris Anim
397쪽
386 LIBER III. CAPUT IV. l. 895.
iiiiii Caracassae linjus enim numisma simul cum Iamina reperatum erat in in Pannonia superiori suerint vernaculae. Conjicit de scriptionem esse ex illo miliolarum genere, qua8 Cellae defuncto rum imposuerint rogis, ut ab illis in alia, Post hanc, vita lege rentur. mo autem non Videt nuntiam illum aliud nihil pro hare posse, nisi Aepulcrum Caracalla non esse antiquius, minime vero hujus imperatoris aetate incisas esse literas. 896. Post hunc tertius interpres exstitit Mali lineus Petrus Κntac Sichus in specimine philolog. et geog r. Pannon. Zagrab. I 797. 4. p. 89ὶ qui priscas has literas Pannoniacas verbaque Illyrica esse contendens sic legit:
Latina hac versione s9 et in subjecta: is Scriρtiam hoc est index 'actorum limitea esse Dratroa a porta auguδla ad confinea Pannonios: concordia vobiδcum Pax et gloria a m 'iterna. uam quidem intea Prelotionem ut Comprobaret, multa congessit, quac npud ipsum legas malim, quum frustra cum laborasso mihi sit persuasum.
Jam enim in literis logendis erravit, quum unam eandemquo liguram modo pro B, modo pro D, aliam modo pro L, modo pro
398쪽
R, modo pro Z acciperet. Ac ne unius quidem verbi sensum bene ab eo captum esse mox videbimus. Equidem non nisi haec pro certis offirmare ausim, lite Pas 897. omne8, qualenus distinctas agnoscere licet, esse Latinas, neque Graecas Latinasque mixtas, ut Kirclicrus voluit, neque Pannoniacas, ut Lambeecius et Katancsiclius Pularunt: deinde, moiit
mentum hoc verum esse amuletum. Quamvis enim non omnia
me legere et interpretari posse videam, quum ne ipse quidem Lambeccius, qui laminam ante oculos haberet, omnes literarum ductus distincte videro potuerit, nihilo tamen minus ex ebs, quRelegi possunt, dilucide nunc probabo, Amuleti vicem sustinuisse hanc Iaminam. Hauit enim semel amuleia in Iaminis aureis et argenteis inscripta, et una Cum defunctis eorum Possessoribus Aepulcris tradita fuisse supra f. II 8ὶ docui. Sed haec leviora sunt: majoris momenti argumenta ex quibusdam Verbis inscriptis sumi pos. sunt. Ita in sine versus secundi et ab initio tertii comparent ver-ha: DAMNA ΜΕΝΕv. Ad Ephesias literas ista perlinere, vel certe unius cx Idaeis Dactvlis nomen iis conlincri, eaque in alio etiam amuleto esse incisa, suo loco f. Io4ὶ demonstravi. Subjecta est
illis notissima f. 58έ formula: ABLAsian T ALBA, in qua duas
literas non hujus solum amuleti, sed globuli etiam crystallini auctor omisit l. i56. I 84). Deinde legitur ACBAMI HAMARI, sor mula s=. 68 i) haud minus nota, sed hic Latinis literis adhibitis
corrupta. Vox SVAM , quae sequitur, sicut ipsa literarum sori
399쪽
388 LIBER III. CADUT IV. f. 897.
ma Latinum produnt auctorem. Conferri possunt in lapidis iiivio anno post C. n. 279 exaralo ast. Luρ. Seo. mari. P. 28) literae B et L pariter atque in lamina nostra A et , formatae. Jam vero quae ex verbis modo explicatis extorserint, qui ante me eorum interpretes exstiterunt, relegantur olim; et prosectos foret in terris rideret Democritua. Patet igitur nihil proficere viros vel doctissimos in explicandis 1 aominentis antiquis, nisi mulla ejusdem generis viderint, eaque sedulo inter se comparaverint f. 5573. Reliqua vix audeo Iogere. Extrema autem vox videtur esse AB AUGEAT. Abaupere scilicet, infimae Latinitatis verbum, Significat Abigere sive Areris
400쪽
tamen summa id cura eademque sorma, et magnitudine, qua monimetitum ipsum, in lignitan incidi, suppletis a versuum initio quibusdam litoris, quas interiisse manifestum est. Quod quidem argentum adeo erat extensum et adtenualum, ut quae Atilo exarata , vel quasi in lamella impressa ossent, Eadem elata et caelata Pagina versa comparerent. 1 quo aliter ita inscribi Polorat perte- nulla haec lamina, quam subjecta materia quadam molli. Color nunc quidem nigrescit, sed olaiae in versa Pagina Iiterae, frictionem P Sue, colorem pracboni argenti. Quo fit, ut clariores etiam conspiciantur quBmvis retrorsum Versae. Equidem in delineandis eis interdum dubitans pagina Versa Verne illarum formae Ceriatior sactus sum. Plures huic monimento interpretando operam dederunt: quorum quidam non nisi divinando sensuin eruisse si hi visi sunt, sed neutiquam eruerunt. Sic in Κolhil lexico Ba
densi I. 96ὶ legitur, is a quodam Lucio Gellio illud inscriptum et dedicatum suisso genio loci Than- Alba, ut is silium Luciolum
servaret. - . Scilicet ex formulae illius notissimae literiis quibus.
dam abruptis Ablana THANALBA genium illum loci finxserunt lAlii hanc Iaminam epistolam esse putarunt. Atque haec suit 899Ρre cliensi 8enientia, qui primus, quamvis non satis accurate, monimentum descripsit. Legit enim sin libro: Den mater tron alten nevoliationen. Frankf. I 787. P. 23οὶ: