Palaeographia critica auctore Vlrico Friderico Kopp Hasso Casselano. Pars prima quarta De difficultate interpretandi ea quae aut vitiose vel subobscure aut alienis a sermone literis sunt scripta. Volumen alterum

371쪽

360 LIBER III. CAPUT III. f. 873.

litanum a Baccho Semelae filio conditum esse contenderent. Dui-hus sane locis illa quoque in postica gemmae facie inscriptio φλην τρεμουσιν δαι ιονες illustratur. Quumque simili ratione Theo. critus Id. I, II in de Hecnte canat et αν και σκυλακες τρο μοδυμ Cel. et Macrohius ab aliis, scribat, deam illam pro Semela, ab aliis eandem pro Hecate acceptam esse; in nrilica etiam gemmae tango tribua picta faciebus magis intelligitur. Ipsum itaque moni. mentum plures Consusas apud veteros de dea Syria opiniones uua complectitur; cui si minus Oedipus illo, quem Lipsienses deside. rarunt, suisse videar, majorem tamen ei, quam adhuc habuit, me lucem attulisse opinor.

874. Libenter hanc geminam a Capello aeta) et Monisauconio I. tab. 76ὶ editam hic repeto, quum nemo unquam verbum ei inci-

372쪽

sum explicaturus sit, nisi ad depravatam scribendi rationem judi. cium suum intenderit. Nullo quidem negotio in imBgine agnoscitur Mercurius biga vectus, cui duo galli gallinacei juncti sunt. Istud enim animal huic deo sacrum fuisse nemo ignorat Lucian. gail. 2 et 28. T. 6. Βω. P. 291 et 333. Amri . c. 6. v. Muncker. II. P. 3o7J: quo etiam factum est, iat in gemmis Deleci. geratnt.

marmoribus f iani inser. ρ. 422. Vetieri 'P. y. 367. Gria r. II, I. Murcitor. 48. Donii inscr. ad P. 2I. M. A. V. x' ab. bo) aliis que in monimentis Montae. I . tab. 166. Beger. thes. III. 448ὶ ad.

stans Mercurio insculperetur gallus Vel comes, Vel Pugrio ejus insistens Choul. rcl. Hom. 342ὶ, vel etiam sola sub Mercurii virga positus sma. Flor. II. tab. 9 i. n. b. Liceti gemm. p. 235 . Sunt oliam gemmae, in quibus Pariter atquc in nostra Mercurium duo bus gallis vectum videmias Hierr. grai'. ilia Diae d' in ana L lab. ul. IVinchelm. cataloss. P. 92. n. 4o3). Quanti autem fecerint hoc

galli gallinacei Mercurio tributum syna Ium, Sive eloquentiam eo denotari Luciano auctore sis. T. 6. ρ. 29i , sive vigilantiam voluetis, Praesertim ex gemma v. Auguδtin. n. 299. Mua. Flor. L71ὶ elucet, in qua multo major gallus, quam ipso Μercurius est; unde lectoribus considerandi ejus copiam pagina verea fecimus:

373쪽

362 LlBER III. CAPUT III. ε. 875.875. Vigilantiam inprimis gallis notari ante f. 692ὶ monui, et ad

hane eorum virtutem respicere etiam videtur inscriptio IPHIOPEI, quam evidenter explanari ego mea fide spondeo substituto verbororia ονει, vigila. Ita apud Romanos, teste Servi ο ad Aen. 8, 3 , qui belli susceperat curam, sacrarium Martis ingressus, Primo Ru- cylia commovebat, Post hastam simulacri, dicens: Mars uigila IAtque in mentem quoque illud Ἀννορει nobis reVocat ερο AZορους angelos a Chaldaeis p appellatos l. 459ὶ. Meam autem hujus gemmae intori relationem veram esse, ut mihi omnino persuasum est, ita lacile intelligo non nisi depravatam scribendi ration in Philologis, quotquot gemmam a Ine Propositam viderunt, impedi. mento fuisse, quo minus verbum illud intelligerent. Certe Mont-

374쪽

IX SCRIPTIONES GRAECΑΕ. 6 875. 363

sauconius I. ρ. I 32ὶ ad hanc non annotasset gemmam is literis ei inscriptis nihil significari si comperium habuisset saepissime dod pro Gamma scriptum reperiri sconioe in i amend. cujus rei causa unico in Ioniori hujus literae Appellatione est quRerenda. Ad hanc a Molineio stab. 28. n. ii. istin editam gemmam ille 876. quidem p. iast in illustrationis causa nihil attulit, sed tantum bar. harum in ea inscriptum esse verbum observavit. Mihi vero duo verba in inscriptione latere videntur, eaque breviata. Quumque nil imaginem, de qua supra s=. 728ὶ egimus, respicerem, in men. tem venit illud Callimachi επι et ης λεο ειας δομυς iisngmentiam Danh. 35. ρ. 284):

Unde conjeci quidem rari&ν legendum esse. Sed quod sequitur ΘΡΟΗ oo dissicilius cum priori verbo conjungi potest, quo negligentior Μolinetus fuit, qui quamquam in gemma hasce lite-

375쪽

364 LIBER III. CAPUT 1ll. t. 876.

1 ni una sorinas UPU ll ediderat, nihilominus EPOti legi ii Atque

hoc modo secum ipbos Pugnantes viros doctos non Semel f. 779. 78o) deprehendi. Fieri igitur non Polost ut coriam interpretalio notia illius asseramus Verbi, quod forsan ΠPωκον Pro πιπωικον Ie. gendum. Ad heroicum enim illud legumentum adspirat Herculos

877. Omnis vialem illa expJanatio Corruat necesse est si litora, de qua suspensos nos Molineti negligentia tenet, verum in gemina Desi. Quo posito, nisi Copticam esse inscriptionem statuere liceat, ne conjecturam quidem asserre POSSum. Illud nimirum notatu di gnum , Graecae voci σκυλον similem esse Copticam V ΕΛ sive u ΩΛ. In qua quum prima litera ui Graecarum una vix reddi poterat, literas ΣΚ pro ea positas esse eo mugi8 suspicari licci, quo Certius Copitiae ipsi ui inierdum cum I permutarint f. 4 et M. Si igitur σκυλ pro Coplico Uisi x habueris; quod sequitur ΘPOΗ proxime accedit ad verbum illud ΘΡΟΥ, quod praegnans esse ei Plerumque ποιειν reddi supra l. 595ὶ monui. Attamen dissicultas aliqua manebit in illorum verborum conjunctione, siquidem illud DPOY non nisi pro infinito aut imperativo modo sumi Polebi; Et voltum fac sive ea ut ia3 Para verba Herculi in gemma adscripta vix Placere Possunt. Silentio tamen praetermittere nolui quidquid ei, qui hoc aliquando aenigma soluturus sit, ad jumento esse POS. sit. Certe Κ illud in postica ter rope illum, quod in Hebraea IH- scriptione J. 73 et) v p. sanetua, interpretatus sum, Px Thehi no-

376쪽

rum dialecto neque lanctus, Praeposito articulo, voce KOYAB Georg. ei'. Ah. P. 456) explicari potest. Servatur haec gemma in musis Brunsvicensi, ubi priorem 878. hanc ejus faciem delineavi. Ex Posteriori autem non nisi haec in schedis exscripsi:

Duae si atin lare neglexiMem, de verbis γουσα ιυμων in antica inscriptis ne conjecturae quidem Iocus suisset. Jam vero quum haec inscriptio in utraque gemmae sacie repetita exstet; illa verba ad

377쪽

879.

Hecalen speclare arbitror, nomina autem Sabaoth Do nil mori. sirum illud, Solem repraementans. Νihilominus linguae peritiores in auxilium advocare liccat, ut illud γουσα, quod a lexicis nhest, explicare velint. Νum forsan a nomine γοης, γο - , negligenter pronuntiatam roυσα est saClum Z Vel a verbo ροαειν id repetendum Z0uod quum lamentare, mur Hrare Sonei mngox ut id in vocru non edidisse claram, Sed murmurasso supra . 497) monui. Romani etiam pro Graeca illa voco ultilare usurparunt: unde Circo ap. Ovid. metam. 14, 4o5 longis dicitur Ilecaten ululatibus orasse; nique Hecate ipsa a Virgilio Aen. 4, 6o9ὶ seululata per urbes sinagitur. Νum igitur Ox illo apud Homerum II. ε. 4 3ὶ γοοωσα, γοωσα, corrupta denique Pronuntiatione roDσα sactum fuerit Z -- Facilius aliorum Hecates cognomen αἱμων intelligitur. Theocritus enim et,1 3ὶ Hecalen jam dixerat quom ναν πικυων ἀνα et' Mioin και Πελαν αἱ uia. A reliquis explicandis omnino abstineo, tolumque hoc aenigma solvendum me doctiorihus relinquo. S SCH

378쪽

νωι μνησον, Vel υδουσα γρηγορου /ινησον, quarum neutra IFacet. G ro quidem breviatain nomen esse puncto adscripto significatur: sed reliqua omnibus perscripta sunt litoris, neque ob8curn ea ess arbitror, modo verba melius distinguantur f. II 3). Hoc enim negotio non rite curato interpretes saepe in errorem inductos esse

vidimus 3 steti. 374 . Equidem ita lego: 'Ο δους Γρηρο ριοψ: ιιν - σον 1 et verto: qui dedit gemmam) Gregorius serat): commonefae

hujus tu gemma). Hunc enim inscriptionis sensum esse PersvR- sum habeo, quamquBm lexica nostra imperativi a μνα υ exerta. plis carent.

Clinithidis, uti in hac gemma sap. Capeli. iob. Monoe. II. tab. 880. ibi) conspicitur, imaginem admodum frequenter obviam esse Disitirco by Corale

379쪽

368 LIBER III. CΛΡVT III. l. 880.

f. 484. 487. 638. 78i. 783ὶ haud mirum videri potest, quando

quidem salutarem essectum ei tribuerat superstitio. Testis est Ac lius stetrab. I. δωνι. 2. cni'. 36. col. 84ὶ scriben8: sequidam annulis aspidem viridom includunt, et uraconem radios habentem in ipsa sculpunt ex Praecei'to Xecepsi regis, qui prosit Ventriculo. Ea

dem Galenus saimpl. med. L. 9. e. 4 , Mi sanioris erat iudicii l. a IIJ, sic jam protulerat: - proprietatem non nulli lapidibus quibusdam

testimonio suo adscribunt, qualem revora habet daspis virens, nempe stomachum adhaerens, ventrisque adjuvat. AC non nul.

ii quoque ipsam annulis inserunt, scalpuntque in ea draconem vadios habentem cons. II. 783ὶ; velut rex Νechepsos memoriae prodidit in quarto et decimo libro. Sane hujus ego quoquo lapidis abundo soci periculum: torquem enim ex ejusmodi lapillis coria sectum a collo suspendi, ita ut in PidcS OA Ventris contingerent. Apparebant autem nihilo secius Prod se, etiamsi sculpturam non habercnt, quam Praescripsit Nech opsos. Antiquitas igilii P hujus amulctorum generia salis maniso,ia est, quum Νechepsos rex Ac-gxpii Polosiridis aequalis iueuute Olvmpiadum serie, ut seruul, vixerit Fabri . bibl. Gr. II. 517. cons de eo Creuzer. I. 396).881. In inscripilano apud Capellum et Monisauconium penultima litera negligenter est incisa. Equidem Cassellis inspiciendae gemmae copiam nactus literam A restitui. Verba illa legi posse negat Monti auconius, quamvis lectu quidem facillima; intellectu autem dissicillima sint, adeo ut, qui eloquendi rationis in ejusmo-

380쪽

INSCRIPTIONES GRAECAE. l. 881. 369

rus, vix Graeca ea esse concedet. Equidem tam verba distingue

quam inscriptionem explanare hoc modo tentavi:

Ia vox, festivus ille sonuar tolaama Iaanito Videri possit u υια, qua incipit inscriptio, nomen esse ex duo. bus conlitum. Origenes contra Cela. L. 6. p. 297ὶ inter nomina a praestigiatoribus iano et ευν 'Gωαικων γραφων ficta etiBm τον Ιαευρα παρ 'E' ωοις ὀνομαζομενον memorat. Sed suspicor, neque R Spen-Cem, neque a Grolio, locum hene intellectum esse. Hic enim frustra v inserendo correcturus erat sic. Iu; quod minime est opus. Diistinguere enim Spencerus hina nomina debebat, siquidem Celsus, quem resulat Origenes, pro illo nomino nonnisi Doprotulerat. Ad quod hic respondens repetit τον Ιαευ, u si 'Eβρω- οις oroua Θμενον. Compositum igitur talo nomen minus probans verba melius distincta Dιυ ια, δεο vox, Verti. Αδρα ara ad n

mcn Jao refero, quia ex Apollinis Clarii oraculi verbis suaerob. Saturn. i, I 8) αβρος μου hoc hujus dei cognomen fuisse patet; unde Proclus hymn. in Sol. v. 26. in Fabrie. bibl. Gr. 8. p. III inter varia Solis nomiua Aδωνιν αβρον quoque refert. Ino enim Sol ipse erat f. 4633. . - ΙΩ pro simplici exclamatione Dio 6o, 39. P. 9, 7. yy etcher. migr. P. I 7 in accepi. Φωε, simili ratione atque Minραξ pro MιΘρας f. 476 , loco φως est scriptum. Ac se