장음표시 사용
301쪽
a. ITO2. typis eXscripta de originibus et antiquitatibus mathematicis; itemque Catalogus mathematicorum exhibitus a Fabricio in Bi-
bliotheca h) Graeca. Nec ita pridem descriptoribus mathematicis egit, ferens de unoquoque sententiam, Christianus Mosus in
Tomo quinto Elementorum Matheseos anno 1 4O. edito. Solorum Noribessiensium m thematicorum, qui sunt trecenti seXaginta, cat logum edidit a. I73O. D. Gabr. Donetavrius. . Speciatim astronomici studii historiam a prima inde origine ad Brisei aetatem usque eXρο- fuit Gasendus in praefatione ad eius vitam, itemque Io. Keidius in Introductione ad ve- ram Astronomiam OXoniae a. III 8. . edita.
Nouissimi Historiae Astronomiae scriptores fiunt Ludouieus de t Isis et D. Frii missis rus: quorum ille suam Petropoli I 38. hic α Wittebergae I I. publicauit. Astronomos veteres Fabricius recenset libro ij laudato, qui eodem in opere h) de inuentis veterum astronomicis disputat. De historia studii arithmetici adeatur etiam Melius Diction. v. Tanaglia.
66 Lib. III. eap. 23. α) Maxima laude dignum est hoe opus, qua si eraeipitur in Actis eruditorum I a. p. 3II. sqq. Prioris liber recensetur in Biblioth. Germanique T. XLIX. pag. 394. sqq. oii Lib. III. cap. μυ Lib. IV. cap. I4. β. IL '
302쪽
VII. Post inuentas literas Grammaticae, Rhe- toricae, Poeseos ac Historiae studium quamplurimos habuit cultores. Ac Grammatici cor quidem studii historiam et antiquitates doctissime et copiosissime persequitur Mowerius in suo de Pol mathia opere: cui adiunges, si tu huerit, meam Dissertationem sm desectis sue haeresibus Grammaticorum. Grammaticae Graecae α) scriptores permultos omnium aetatum recenset Fabricius in Bibliotheca μ' sua et Morbo ius in O Pol histore. Nec imdigna lectu est Laur. Relahardi oratio de imcrementis,' quae Philologia Graeca inde ab
anno I7oI. Usque ad annum I727. opera Gemmanorum cepit. Latinae grammaticae origi- .
nem progressumque singulari libello demon- 'strauit Suetonius. Adiungatur Cessarii Dis- 4 sertatio
Iὶ Ad historiam Grammatiees etiam linguarum origines ae fata pertinent. Pulchre docet Vitringa obssaer. lib. I. Diff. I. cap. 6. et 7. ex lingua Hebraea ortas esse eaeteras omnes, adeoque et Graecam, ex hac Ver natam fuisse Latinam. Paradoxum, sed firmiter demonstratum est a Gaiahere lib. demto N. T. cap. I. primae Virgilianae eclogae priores quinque versus nullum haribere vocabulum, quod non sit stirpis Graeeae. m Reeusa ea est in 'eriles T. III. p. 63I. sqq. οι Grammaticam in Graecia iam ante Homerum floruisse, ex eo iure concludimus, quod alias Homerus tam nitide docteque scribere non potuisset. Phemium, Homeri magistram grammaticum, nominat Hetrodotus in
303쪽
sertatio defatis Latinae linguae, et Malchii
Historia eritica linguae Latinae. Quam ni per componere coepit D. Nic. Funccius Historiam criticam linguae Latinae, cuius iam quinque libros o vidimus, Ut quantOzyuS pe ficiat persectamque in medium proserat, Opi mus impense. Reliquias priscorum Grammaticorum Latinorum unum redactas in corpus ediderunt God redus ac Pulschius, quorum opera recenset Fabricius in . Bibliotheca q)Latina. Recentiores Grammaticos Latinos
exhibet Morbosus in opere modo r laudato: quibus adiungi oportet Georgii Henrici VNfini Institutiones linguae Latinae plenissimas,
Ratishonae editas a. I Oo. In Anglia Richamdus Isinsonus scribendam o suscepit pers Elissimam Grammaticam Latinam, eiusque iam specimen edidit eruditissimum. De studii grammatici apud Iudaeos Ortu progressuque accurate et praeclare agit Rich. Simonius in Historiae U T. criticae lib. I. Cap. 3O. et 3I.
Hebraeos Hebraicarum Grammaticarum au
ctores representat Wollius in Bibliotheca coHebraea. Inter Christianos eius linguae
10 Via.. Acta ervae A. I 2I. p. I4o. et A. I724. p. 83. et A. t728. p. 46. et A. 173l. p. 267. q) Lib. IV. cap. 6. et T. r) Polyhist lit. lib. IV. cap. IO. , . s) Vid. Biblioth. Angloise T. I. p. 29q. sqq. t Num. 639. Idem T. II. p. s97. sqq. Hebraeas Grammaticas tum a Iudaeis, tum a Christianis compositas editasque exhibet ingenti nurpem,
304쪽
grammaticos eminent Buxtorsus, Masmmctius, Danetius. Laudari quoque merentur
Loesheri libri III de causes linguae Hebraeae: Iod opus haberi potest pro polyhistore quo-am Hebraeo: ut omittam curiosas Verius,
quam solidas, meditationes grammaticas su) ' O. Neumanni. Caeterarum Orientis linguarum studii in Europa restituti historiam a , Mi anstudio expositam legere licet in Miaraei libro defcripi. saec. XVI. cap. LXXI. VIII. E Grammaticis Latinis celeberrima sunt nomina Donati et Prisciant. Vitia
u) Sectatores tamen hie nactus est duos theologos 3 Loescherum ae nereidum, quoruin ille et in libri II. de - . causis ling. Hebri cap. t. β. 6. sqq. et passim in Innoxiis 'suis, quas meat, Relationibus, eundem in modum philosophatur; hic in opere a. 17I3.-ITI8. per Vices edit quod inscripsit mulsitae EMί ung vir heillen Sehri , in eviusque Partis fine de unius literae Hebraicae nais tura et significatu praecipit secundum mira illa et Cabalistis digna principia. Merito vero grammaticam hane 'philosophiam reiecit A. Gotia Carptauius in critiea sm era C. T. Partis I. cap. s. sed . III. et separato libello C. B. Michaelis, quem a iri . edidit inscripsitque Dibser- tutionem de incum seminibus et literarum significatioue Herogl bicas et D. Christoph. HareMergius in Mufei me mei ir T. II. p. 3o8. et Theod. Hasseus Disp. de Ieschurune p. 27. sqq. ' et De lingius in Obs saer. T. III. '. cap. 23. f. 2O. et Rambuchius Instit. hermeneul. lib. II. cap. 7. β. a. Cons. Wolfi Biblioth. Hebri T. IV. pag. 13. R. an De Donato, quo Hieron mur magistro usus suit, et Prisciano vid. Fabricius Bibl. Lat. T. III. P. O. '
305쪽
stia illustriores secerunt e veteribus Orbilium, eiunioribus Antonium Οὰ Mancine dum: quibus associo Pedanum, a quo pedantismi no
men ortum esse, nuper Σ) docui. Prae caeteris Vero memorari merentur Reges is grammatici, hoc est, ii, quorum Grammaticae in scholis omnibus usu receptae sunt. Egraecae quidem linguaς Grammaticis hic nominari debent Melierus et Blechius: e Grammaticis Hebraeis Schichartas et Opilius: e
maniae Schmidius, Rhenius et Langius. Hi vero omnes regnare in scholis coeperunt, eκ, quo
sqq. et p. 729. sqq. Priscianus vero Latinam linguam non in sinu materno didicit, ortu quippe Caesariensis. Ae vel stylus ac praefatio operis manifestum facit, ei Latinam linguam non fuisse nasuam. Is, quia plures auctores edidit eum notis admodum Minellii, vocari potest MineEius ante Minellium. Eum grammaticulum diobolarem voeat M. Hor. Sabinus lib. II. Lest subcis cap. 2o. et libellos eius pro meris nugis habet. De eo vid. Baelius Diction. Opera eius re-eensentur a Sandera lib. III. de elaris Antoniis p. seqq. et meinvictis lib. de studiis humanioribus p. u. . seqq. et Poeciles T. II. lib. I. p. 82. sq. Approbat hanc meam sententiam Be chlamiις Sylloges T. I. p. 629. R. a Ιta et Celtarias multis est rex orthographicus, qui ita vel ita non alia , de causa scribunt, quam quod scribendum sie eensuit vir magni suo merito nominis. bὶ De hoc praeter modii Antiqv. Oxon. vid. ADΥ-h us lib. de pura dict. Cap. XV. β. 9. p. 279. seq. et quae ibi adscripsit Mothemius. Conc Acta eruae. Suppl.
306쪽
quo pulsa barbarie pristinus nitor redire coepit literis. Antea, hoc est, in obscura luce medii aeui, Graecae institutionis regnum toto
Occidentis orbe tenuisse sc) Herhardum B thuniensem, Latinae Alexandrum Dolensem, testis est Henricusuel Gandauensis. IX. Sequuntur Lexicographi. Ac sane cum ad summam perfectionem Lexica fortasse e) nunquam sint peruentura, nostro aeuo in praecipuis linguis Lexica exstant praestantissima. In Hebraica quidem lingua prin- εcipem locum tenent G fetii Commentarii linguae Hebraicae: in Graeca Thesaurus Henrici Stephani, cui adiungendi Budai Commem arsisH Edidit hie etiam adscito Labstrinthi nomine Iongum carmen de hul agistrorum molesitissimis labor,bus, in quo historiam institutionis scholasticae sui aeui describit. Ineditum id eredebat Leaferus in Ustoria
poetarum medii aeui.' Sed habeo editionem eius Erfurti factam A. IsoI. . Ac iam I49 . excussim fuisse Coloniae hune librum satis noui. d Lib. de seripi. eecl. cap. s9. et 6o. De Vimque
agit Dyferus Hist. poet.p. 6 . sqq.et 793 sqq. De Gerhar vid. et Oudimus T. III. p. 37. de Alexandri Doctrinali . Burosthardus lib. de fatis Lat. linguae cap. V. p. 284. sqq. et P. II p. 4O7. sqq. Id facile credet, qui legerit, quae scripsi Poecia ks T. I. p. 427. sqq. In magno illo Fabriano Lexieo hos superesse defectus obserilaui. Primo saepius ominsus est significatus voeabuli primus et proprius. Deinde
saepe adscriptus est alictor argenteae aetatis, cum vocabulum sit aureae. Tum haud raro una alteraque verbi
notio silentio est praeterita. Denique praetermissa pi ne sunt aliquot voeabula optimae auctoritati .
307쪽
tarii linguae Graecae: in Latina Fabri Lexicon a Buchnero Cedario, Stubelio Ge ero, et Fusero nuper etiam a Menuenio, ita auctum, ut nulli sit secundum, meritoque inscribatur nam non verbale duntaxat est Lexicon, Verum etiam reale,) Thesaurus eruditionis scholasticae. Imo habemus Lexica particularum, Hebraicarum Noldii et Merberi, Graecarum Deuarii, Latinarum a) Tufessini. Caeterum de Lexicis Hebraicis singularis di triba exstat Io. Christophori Nossit: qui et in Bibliothecae suae Hebraeae Tomo secundo
Catalogum Hebraicorum Lexicorum exhibet. De Graecis Lexicographis consulatur Fabricis
D Ienae i it. Ille liber quam brevis, tam elegam appellatur a Theod. Hasaeo in Sylloge Differt. p. 4. Recusus nuper is est et subiunctus Concordamiis parare. Hebr. Nolianis. g Turselliamini hoc opus multum auxerunt Iaci Thomasius et D. Conr. Scinvaritus. Multa tamen adhue ei deesse, pluribus exemplis feci manifestum in Poecile mea: quibus alia, quae addam, sunt in promtu haud pauca. . Auctor Eumae Europaeae P. CCCII. p. I3I. narrat, Romae sub Benedicto XIII. ortam esse eontrouersiam de sensu euiusdam Latini sermonis particulae, per iocumque optat, ut Romae instituatur Congregatio de particulis. hoe est, concilium perpetuum de vero sensu et recto usu particularum.
0 Lib. IV. cap. 7 et S. G i. . . . ut T r .
308쪽
LITERARIAM. CAp. v. ' an 'brim' qui et M Latinos persequitur L
st) Cap. 9. 6. I. sqq. Omissum ibi Iuniani Maii,
Prosessoris Neapolitani, Lexieon Latinum, I473. ae pomea saepius editum: id quod e Niceronia Vitarum Tomo XLI. cognoscas. Volumen hoc grande et insigne sita Trithemius appellat cap. non mediocri usui fuisse Calepino dicitur. I De arduo negotio Grammatici hoe est Critiei disserens Erasmus in Vita Origenis p. z. tandem addit, posse aliquem ter prius fieri Doctorem iuris, quam Grammatucum, qualis fuit in Latinis Seruius et Donatus, in Grae- eis Aristarchus. Verum dixisse Erasmum apparet e per- tenui prouentu criticorum, et criticorum quidem veri nominis. ' En et Scalleri testimonium e Scaligeranis primis p. 67: Non omnibus datum, etiam doctis, jed νm e cuiusdam felicitatis est, bonos auctores corrigere, et suae dignitati atque nitori resiluere: nec quenquam hodie noui, qui id praestare pos , praeter Cuiaciunt et Ai ratum. Causas huius paucitatis exposui in Poeciles T. III. p. saO. R. Nunc hanc adiicio. Plerorumque doctorum hominum, etiam philologorum, studia non tam generos. sunt, quam lucrosa. Iam ad unum emendandum locum saepe plurium horarum meditatione et labore opus est. Quantillum, inquinat seeum, hine luerit Ergo scribamus multa, iusto bibliopolis redimenda pretio. . m) De veterum studio eritico agit Immeritis P
lym. cap. I6. I . et I8. Pristos inter criticos tam magnum est Aristarchi nomen, ut κατ' αντονομασίαν usurpeo tur de quouis magnae existimationis eritico. Christianae Ecclesiae primus Critieus suit Dionflas Alexandrinus ceculo tertio episcopus. Vid. Valesus ad Eusebis Hist.
309쪽
magna iuniori aeuo cepit incrementa, sed praetice tamen magis fuit exculta et empirice, . quam theoretice ac scientifice. De scriptis spuriis a genuinis dignoscendis perdocte egit Ioannes Daliaeus libri primi de inu Patrum toto capite tertio: cuius vitulo arauit Gericus
Artis Criticae P III. feci a. Cons. Riueti
liber de auctoritate Patrum, Critico scro annexus, capite Xl V. Idem Curicus omnem artem Criticam singulari opere complecti feliciter aggressus est: quanquam in Commenta- tione mea de arte critica ostendi, multo ampliorem esse criticae artis sn) ambitum, simulque artem therapeuticam desideratum ante ita ordinem redegi, postquam iam antea artem criticam inuestigandi scriptores anonymos et Pseudonymos composueram. De scriptoribus artis criticae adeatur et ob Morhinus. Huo' perti-
eeel. lib. VII. cap. 2s. De duobus insignibus Iudaeo, rum eriticis, quorum quisque suam sectam habet, vidis Buxto us lib. de abbreu. Hebr. p. 43. et sq. . De -- sora, doctrina Rabbinorum critica, plenissime . exponit mosus Biblioth. Hebr. Tomi secundi libro tertio. Ne mulieres quidem deesse criticas, nostra aetate docuit exinemplo suo Daceria, magni critici filia, et decimo sexto saeculo Margarita, Thomae Mori filia, de qua vid. Cre nius Animadu. P. I. cap. 7. I. p. IIa. De Iudaeo quodam critico, eoque insigni, vid. Mosi Biblioth. Hebri 'T. III. p. 668. n) Cons. 8a Hur Philos ration. p. I. cap. I4. I qui tamen meam distinctionem philosophiae in arealem et verbalem haud recte cepit.
o) Polyhist. lit. lib. V. cap. I.
310쪽
pertinet ars et mologica, de cuius scriptoribus agit idem H Morri s. Scripsit etiam D. Georgius Eccardus doctissimam Historiam sudii et mologici linguae Germanicae. NΟ-
stra quidem aetate non vixit maior et acutior. etymologus Theodoro Haseo. XI. Artis criticae non postrema pars est ars hermeneutica, quae olim misere habita, maxime a Rabbinis Iudaeorum et Theologis ante-Lutheranis, hodie satis laeta gaudet facie,
postquam ducibus ICtis illis clarissimis, Gratio et Pinendorso, etiam Logici eam doctrinam sibi vindicarunt, Thomasius, Claubergius, Budictus, alii; ac Theologi quoque in eam ar
tis criticae partem non segniter incubuerunt,
Flacius, Frandius, βω Dunbaverus, Glossias, esierus. Clericus quoque eruditissimas animaduersiones exegeticas inseruit opere
Lib. IV. eap. 3. et q. et s. ' ρὶ Hie primus haberi vult Artis exegeticae eonis cinnator. Ita enim scribit in Ideae boni interpretis a. I63O. editae, eapite siue, ut ipse loquitur, artieulo primo, et quidem 4. 2: Speremus, posse veperiri, quod vel occultum adhuc est, vel in promiscuis a Zυτum chartis
inspersum per siporium adhue se praebet conspiciendum. HERMENEUTICAM videlicet tradituri sumus, adeoque fines organi Arisotelici adiectiones NOTAE CIUITATIS
Ου Nuper quoque Rambachii Institutiones exeg ticae magno fuerunt exceptae applausu. Quam hodie ferueat studium exegeticum, vel ex eo Catalogo recentiorum N. T. interpretum apparet, quem Curis suis in