장음표시 사용
441쪽
perindustrius. Docet etiam apud Placcium Laur Νormannus, Suecus, istum Chemnitium aliquando se professum esse huius libri auctorem. Nec moror, quod adiicit, ioco id eum fecisse. Ρotius inde colligo, Gemnitium, non Omnis metus Vindictae expertem, ita videri voluisse auctorem, ut etiam posset non videri Certe non iocabatur, cum idem Conringio a. I65o. Holmiae versanti aperte fatebatur: id quod ipsuis Conringit manu perscriptum se vidisse, testis est ad suam Historiam Frisae orientalis Brennea senius.Ac hoc idem confirmat&ruuius
in Tabularii sui historico - politici Parte is se- cunda ex Horstii cuiusdam duabus epistolis Stetini a. 1649. seriptis: e quibus hoc quoque discitur, Gemnitium si librum hunc suum misisse
f p. 336. R. Vid. tamen Euhi Nova literaria anni I738. p. 272. R. J De egregia eius ustoria belli a Gustavo AA pho in Germania gesti vid. ωπbias libri laudati p. 69. Dusco quoque e fisce/OAnon. n. Is s. eum edidisse a. Ita Senatum Deorum de praesentibus Germaniae miseriis et Naeucenda pace: quem librum qui inspiciendi habet occasionem, is velim eum conserat eum libro HippiathuIta scribebam anno et 33. Postea a. t 39. docuit singularii in programmate Io. Sam. Mulieres, Rector scholae Ham- burgensis celeberrimus, librum hune quatuor duntaxat Plagularum, Holmiae r6so. reeusum, suas incidisse in mamus, eoqi e perlecto sibi assirmandum esse, eundem, qui in Hippsithi libro, ibi esse styluni, eundem Germanteae libertatis amorem, imo eadem omnia. Reeusum est hoc
Programma in Bibliothecae miscellaneae Hamburgensis Tomo III. p. 786. sqq.
442쪽
misisse Transeo recognoscendum preloque subiiciendum. Adiungo tertium testem, Is cum Volmarum, Ferdinandi III. Imp. ad I perii comitia legatum, qui in epistola quadam, cuius hanc panem e MS. inserui Psecius meae tomo M tertio, pro comporto narrat, libri illius, de quo disputamus, verum auctorem esse Chemnitium. Denique nuper Stiernmannus in Tomo secundo Bibliothecae suae Suiogothicae, Holmlae I7et I editae, et quidem p. a. de illustrissimo illo Axelio Oxeninerra ita scripsit: Illa dirigente et acta subministrante scripsit Philippus Chemnitius Hippolithum a Lapide Quod si quis ex me quaerat, cur is adsciuerit nomen Hippolithi a Lapide, Mhaud equidem dubitauerim, eum significatam voluisse patriam suam, mi aliam, quae Ge manice oollimin vocatur, et in Principis sui
insignibus praeter caetera candidum videt equum, Dimarsiae, quae pars est Holatiae, pr Prium: qua in regione natum esse hunc emnitium, qui inde colligere voluerit ei dicam ineptiae ego quidem impingere non ausim.
69 p. 4o7. '. . . ' α) Erravi. Veram huius appellationis originem mihi per literas aperuit elarissimus historicus, Ioannis, cuius verba inserui Κohlianis Nouis literaWrs anni I 33. P. 6,T. R. et postea vir doctissimus, Dan. Christoph Mamaelius, Pastor dioeeeseos Grimmensis, in Supplementorum nouorum ad Acta eruae Tomo I. p. 239. R. itemquφGn. Ioach. Wes phal tis vir perillustris in Praef. ad Tinmum secundum Monumentorum ineditorum p. zo. '-
443쪽
XXXVIII. Habuit et nostra aetas script rem quendam Pseudonymum pereelebrem, quem falsum gerere nomen, perpaucis fuit c gnitum, Thomam Crenium. Huic viro quae causa fuerit' abdicandi veri nominis, quod erat
Thomas TheodonPs Crusus, assumendique noui, fide historica me nunc iusto videar longior,) sum proditurus in Fragmentis historiae
uterariae. XXXIX. Pseudonymis scriptoribus subiungo aliquot anonymos. Glossa inter linearis in totam Scripturam S. auctorem habet
Anyelmum 60 Laudunensem; Gisina in eandem ordinaria Malafridum GJ Strabum; Glossa Bibliorum Erasinorum Germanica Gerhardum, Glassium, quosque praeterea alibi l) nominaui; Appendix ad Trithemii Catalogum scriptorum ecclesiasticorum Mimphelingium 3 Versio Latina Historiae Concilii , Tridentini Sarpianae ' domum uto-- num; is Testis est Henricus Gandauensis do seripi. eeel. gap. 3o. et Trithemius libri eiusdem argumenti cap. 362. I) Vid. Trithemiiιs de script. eccles. cap. 269. Auentinus Annal. lib. IV. cap. I3. g. 2s ; D. Hid. MIerus Biblioth. Bibl. Diss IV. f. a. p. so. R. Ant. Pagrus Crit. Baron. ad a. 849. β. II. l) Vid. liber meus de anon mis p. I84. R. Inprimis hie legenda Casp. Bindexi de his auctoribus Dis iertatio, in Actis historico - ecclesia ticis exhibita T. V. P. 963. - IOI . et T. VI. p. a7.-TO. et p. I . I97. m colam iut in Melange curi ux P. 3II.
444쪽
num p Historia Seuarambica Horaetium i quendam, alias etiam Mon eur ae Adais di- Aum; Cautio criminalis Friderisum Spe Iesiuitam; Historia belli Germanici ab a. Is7. Usque ad a. I9o. cuius nitidissima editio prodiit Viennae 1637. Leonardum Pappum, Canonicum Constantiensem ; Platoni me devoile Soudeminium , Reformatum Ecclesiasten; Derihelingimg des aureapistis Matthiam meum; Philosophia Scripturae interpres Ludovicum Miserum, medicum Amsteloda- mensem; Commentarii de flatu religionis et reip. in Gallia Ioannem Serranum; Historia ecclesiastica Gothana Sechendorsum, Boeck- rum, et Ariopaeum; Caroli CL IN. mahlaCapitulation Zechium iuniorem; Hercules et Herculiscus Andream Henricum Buc boletium, Superintendentem n) Brunsvicentem; cis eo-gitandi, partim Arniadum, partim Petrum O Bb 3 Nico-
445쪽
Nicolium idi Discouo fur la liberte de penser Antonium Colliniwm p Dubia iuris naturae Prosessorem Marpurgensem, Io. Frid. Hombem sum s Meduationes philosophicae de Deo, mundo, et homine Theodorum Ludovicum o
Lau. Nec debet hic silentio praeteriri Soci tas anonmorum Hamburgenses, a qua paucis abhinc annis editus per vices fuit Patrista Philopatrio Hamburgenses: cuius cum COllega Rutilus in noua operis editione patefecit singulorum nomina, hoc ipso docuit, claros lia bros solere fieri clariores ac prope meli re ubi, a quo geniti sint, constiterit lectoribus.. Certe ex eo tempore iudicatum est, toti Graeciae non cedere Hamburgum, uno scilicet tem- . poris articulo habens non septem, sed decem Iapientes, id est, philosophos, quorum ela- . quenuae an sapientiae vis maior sit, incertum videatur plerisque. XL. Ante, quam finio Caput hoc, de libris posthumis dicam, quae Videntur commemoratu digna. Sunt eorum tria genera.
Nonnulli enim libri sunt elaborati ac perpolitia suis
Per ultius in Les hommes illustrat p. roa. scribit, ab A ualdo aliquam partem Axtis cogitandi elaboratam esse. Auctor notarum ad Gunesi Epistolas in Tomi quinti Operum eius Parte prima p. 28. testatur, Franciscum Bonum. familiarem Launois, primum delineasse ideam huisius Logicae. m Vid. Mollitis Hist. literaturae P. II. Cap. 3. f. 34. p. 493. et Thomasius Frisifcher Handei T. I. p. 233. .
446쪽
a suis auctoribus: ideoque iure eduntur, si ci rum iam et singulari eruditione cognitum a
ctorem habent. Accidit hoc Chamieri Pan-sratiae Catholicae, Dan. Maldonati libris, Gratis libro de imperio summarumpotestatum circa sacra, Gaiaheririduersariis posth mis, ac non ita pridem Gilberti Bumeti Hiasoriae Aui temporis , Petri 'ireti' umis, Fontanini Historiae literariae Aquileiense, et Ioannis la Haerere Iibro de Iustificatione. Hi enim singuli ultimam
operi suo imposuerant manum, idque publice legi voluerant. Quidam vero libri adhuc in incude positi amiserunt fabrum suum. Qui quidem si longe absunt a persectione, edi non merentur; sin similes sunt Apellis Veneri, luciet admirationi et utilitati exponendi sunt pu-hlicae. Alii denique in discipulorum gratiam compositi vel priuatum in usum congesti sunt, non eo scripti consilio, ut conspectum subirent
eruditiorum. Hos qui emittunt in publicum, ii, dum viros magnos non tanquam heroas galeatos et gladiatos, sed tanquam equitantes in arundine longa repraesentant, laudem eorum valde sic imminuunt, similesque se prae-
) Vid. Selianus lib. I. de synedriis cap. IO. p. 294. Hune librum Mesemamus in Disp. de motivo gratitudinis in sanctificatione f. s. p. 28. voeat librum posbumum posthumorum prefectionem et felicitatem ordianariam supergressum. γ α Etiam in Germanice seriptis Actis eruditorum P. CLXXII.
447쪽
hent superstitiosulis, qui etiam turpes Sane t rum reliquias asseruant atque exosculantur.
XLI. Do stissimus igitur quisque hoc fieri non vult scriptis huius generis .suis, legimuS-que, Liuium in testamento suo Diris eum de-Uouisse, qui ausus esset quicquam e suis scriniis Proferre in publicum. Etiam Minius in Praefatione a b opus suum de historicis Latiuis
grauiter vetuit, e manuscriptis suis monumentis quicquam edi in lucem. Cuiacius Uero rΟ-gabat ) Thuanum, ne pateretur post mortem suam publice edi ipsius acroases calamis auditorum eXceptas. Ac Morbosim quoque. morti vicinum interdixisse, ne quid eorum, quae in literas ipse retulisset, at extrema liama non donasset, post mortem suam edatur,nUper memoriae prodidit D. Petrus Loblius in Praef. ad posthumum eius opus de legendis, imitandis, et excerpendis auctoribus. Suilicet, P. CLXXII. p. I gr. et in iuveriasigen Nachi tuten
P. LVI. p. 693. R. reprehenduntur editores posthumorum librorum Gundlingit. Is tamen, qui eius Historiam firmariam edidit, haud inepte suum excusat confi- Iitim, dicens, cum multi MSS. has praelectiones redemerint viginti Ioachimicis, se hae cditione effeeisse, ut qui- Iibet eas habere poss1t et longe minori pretio et multo Becuratius descriptas. Scilicet duobus e malis eligendum erat minus. Sapienter vero ipse Gundi igitιs suis in Otiis T. III. p. 266. reiecit morem edendi praelectiones Prosessorum post ipsorum mortem.
- Id ipse refert Thuanus lib. XXIII. p. 4so. R.
448쪽
cet, ut Plinius ait, i ratisipem posteritatis habeas, quicquid non es peractum, pro non
inchoato est. Ac sane pluribus docuit eXemplis q) Ballistus, editores operum posthumOrum inimicos esse gloriae magnorum Virorum: id quod nuper in Suacheburgio deprehendi, qui Curtio suo quasvis adiecit coniecturas criticas e Nic. misit codice .descriptas. Critiacus enim ille, quicquid legenti veteres auet res in mentem veniebat, suis solebat margini- . hus inscribere, alio tempore eas, coniecturas eXpensuruS, ac plerasque reiecturus. . Qui si haec sua somnia critica Videret legi publice, haud dubie et erubesceret et editori grauiter irasceretur. Idque futurum esse, iure colligo ex eo, quod factum est. Cum enim a. I675. Ceneuae editus ab Oldenburg ro fuisset Comringii Theyaurus rerumpublicarum totius orbis, id est, ea, quae de hoc argumento in scho' lis suis disseruerat vir maximus, adeo illi hou displicuit, ut statim publicaret Admonitionem atque ad ipsam posteritatem Protestationem, ex qua haec verba repetenda duco: Pridem didici, quid conueniat tironibus, quid orbi rudito. - - In uniuersum non a Wco lia
Φ Lib. V. epist. 8. Obseruo hae occasione, longe meliorem esse partem priorem Eselliam in Epistolam ad Ephesos Commentarii, ab ipso auctore editam, parte istera, quam post eius mortem publicauit filius. q) T. I. Iudiciorum P. I. p., sqq. et T. H.
449쪽
Dum vitam, quom non ipse publieauerim. Si quicquam aliud meum nomen habeat prae
lint, etiam atque etiam peto. Idem accidit, cum quidam praelectam a Buddeo in scholis su is Historiam eriticam Theologiae dogmaticae et moralis edere ausus fuisset. Similem enim protestationem, quam Iuris cultores V
cant, emisit in publicum, simulque insertam voluit editis eo anno Nouis ro literariis. Nec omitto, quod de Thoma Maluenda narrat in suo de scriptoribus Dominitanis opere is Pueri s. Eius cum Annales ordinis Domianicani a. I627. editi essent Neapoli, profitebatur, librum hunc a se haud agnosci pro suo:
esse enim rudem indigestamque molem et mera collectanea, quae non fuissent ante edenda, quam ipse ea redegisset iustum in ordinem, veraque a falso narratis seiunxisset impensissimo studio.
XLII. Quid λ quod posthumorum talium
editione saepe macula inuritur existimationi s) auctoris, ut, qui vir orthodoxus fuerat et pius, pro haeretvo habeatur vel impio. Haud igitur immerito dolebat Sechendorsus, epistolas Lutheri edi promiscue, idemque Una cum aliis
ν Gel ne Z tangen a. I 24. p. 284. R. Consciteri Theol. Bibl. T. I. p. 367. R. α Tomo II. p. 4ss. R. 8υ Egregium, qui huc pertinet, Iocum habes in eoireri Posthumis p. s3o.
450쪽
aliis t laude indignam censebat eius industriam, qui collegerat edideratque viri summi Colloquia mensialia. Nec melius de Luthero' meritum esse puto, qui nuper iu) euulgauit, 'quicquid suo Noui Testamenti codici is adscripserat: nisi sorte hic editor id spectauit, ut
in apricum producens Lutheri naeuos, detra- heret nonnihil praeiudicio auctoritatis eius.. Caeterum ne, quae in hoc posthumorum scriptorum veluti fimo latent margaritae, Una pereant, ego quidem suasor sim, ut, quaecunque manuscripta nondum persecta in viri docti nuper mortui scriniis reperiuntur, tradantur
homini eius disciplinae, ad quam liber quisque/relictus pertinet, eXCellenter perito, qui, quae digna sunt luce publica, excerpat atque edat, atque ita et communi utilitati et honori defuncti consulat. Quam prudentiam ostendit Hugenius, in testamento suo iubens omnia sua scripta dari Burcardo Voldero, Prosessori
iam exstincti carmen quoddam ederet. Ita enim prae
fandum duxit: Condidit mitenus, non edidit. Ergo futurum uvia fuerit melius, coniice, quicquid erat. Vid. Bure aria Vita Hulterii P. III. p. 322. ) Niceronius hoc refert in . Tonio XXII. Vitarum p. sa