장음표시 사용
411쪽
se, saepe docent d) falsiis suis interpretationibus. Libet exempli gratia sex messii pro
duCere errores , in quos incidi superioribus diebus, tractans secundum librum diuinae M-neidos. Igitur P. IIT. taciti exponit per tacentis , cum το taciti sit nominativus , et significet tacentes. Taciti autem Pentura remnere hoc loco dicuntur eodem sensu, quo Cia cero ad lam. lib. V. epist. II. dixit : cerno iam animo futura. Ad D. GL tectusque recusat
prodere voce fua Φvenquam , haec adscripsit Misellius: tectus, id est, domisuae abditus. Male. Tectus enim hic eum significat, qui,
quae cognita habet, non expromit. Duo loca Ciceronis hanc in rem allata iam video in
Lexico Fabra - Cedariano. Ad D. MI. haec verba: Puod te rogo, Misellius apposuit hane interpretationem: quod, id est, propter quod.
Male. Nam το rogo hic loci duos regit accusativos, alterum personae, alterum rei. Vi
in D. Clericus Artis crit. P. I. eap. a. f. p. 64- iudicat, utrumque et plurima omisisse necessaria, et in plurimis errasse. Quod verum esse iudicium , ego quidem usu deprehendi. Qitanquam Misellio eruditiorem se praebet Famabisi, agnoscente etiam Fabricio Bibl. Lat. lib. I. cap. Is. p. 26s. Vnde et Gibenus, rhetor Parisimis, in Actis erva. a. IIII. p. 263. notas Fumahir laudat tanquam accuratus et eruditas. Ac Matth. Rea riggeνus ira Praef. ad FPrtim notas Farnalii vocat breuiculas quidem illas , υertim ita neruosus bonique siιcci ple- Nos, Ut quantu is prolixi ac luculenti commentarii ω-
412쪽
LITERARIAM. CAP. VI. 35 gilius igitur in connexione pro id te persuperos rogo dixit mo quod te per superos rogo i Ouidius Amor. I. 8. 89 : Et sibi pauca
rogent: multos pauca rogabunt, Caetera. Ad v. I De Fas mihi, Graiorum sacrata resoluere iura. en adscriptum a Minessio: Ego obtestor, quod fas es mihi. Absurde. Sem, sus poetae hic est: Fas mihist squae vox subaudiri debet,) hoc est , liceat mihi id facere, ut nullo me peccato obstringam hoc faciens. Similis est locus Curtii lib. X. Io. II: precati, vi ius fasque esset mortalibus attrectare De- um. Et alter Virgilii, ita praefantis sermoni, quo arcana sacra aperit, lib. VI. as: Sit mihi fas, audita loqui. Porro acrata iura refluere significat superiore Virgilii loco contra iusiurandum agere. Verseu 2 N. dicutur secreta parentis domus. Hic Minedius putauit; το fecreta esse adiectivum, cum sit participium passivum. Parentis mei, inquit Aeneas, domus ab aliis domibus secreta seiunctaque est et separatim iacet. Ver FIs a dent animi, id est . vehementer desiderant, inquit Minellius. Recte. Sed addere debebat , pluralem poetico more positum esse pro singulari, et ardent animi dictum esse pro a
dri Eundem, quem dixi. errorem errauit Minellius ad illud Aen. VI, 336 r suod te- - per genitorem oro. Nam et hie adscripsit, quos positum esse pro quo
413쪽
XXV. mlto vero plures commiserunt e rores plerique, qui urgentibus bibliopolis festinanter θ) adiecerunt auctoribus Optimis a notationes γ) suas, Misellii aemulationem' in ipso titulo prosessas. Nam ne textum quidem a Criticis emendatum omnes exhibent, sed saepe scripturam vitiosissimam. Ex paucis vi peccatis discas caetera huius generis, in Cumrio editionis Iunckerianae lib. IV. I. 13. pro oblon ineptissime exhibetur Bablon, et cap. a. 23 pro ictum editum est iactum, et ex iumentis pro rex munientibus. Pariter in Cicer . aeris Orat. Catri. cap. II. pro hisce ominibus, editio pseudo - Minelliana exhibet hius omnia his, subscripta hac interpretatione: postquam, haec omnia dixi. Rursus apud Curtium V. 7. II. Minellianus interpres το respicere idem esse ait. 'quod colere ac venerari , scilicet Gallicam iu
lam phrasin respiciens, einem Respin und EN regeben: cum significet intueri oculo inuidiae pono. Qualia quidem legentes qui risum t
o Hi , quia pueris suffeere putarunt annotati Res suas, adscribere potuissent earum fini duos illos verissus, quibus Labrinthum suum conelusit Eberhardus gemuniensis: ἀ. . Simplicibus quia simpliciter mea earminuscripsi, Iure meae lector ignoscere debet eclipsi. Catalogus auctorum Lipsiae ab a. I699. usque ad I I3. editorum eum notis Minellianis Stubelli, Iunis
keri, Temelii, rasti , mei ichii , maluit, et Gan-brechri, praefixus est editioni Minellianae Episesarum ciceronis adfamiliares Lips tria.
414쪽
neatis, amici 3 Ad annotationes quod attinet, . saepius eae affusae sunt locis clarissimis, obscuris vero locis vel nihil lucis illatum, vel etiam offusa noua caligo. Memini, me alia quando serente occasione perlustrasse Curtia um ρὶ et Ciceronis Epistolas Iuncilierianae ediationis , ac obseruasse , vix ullum in auctoribus istis occurrere locum paulo difficiliorem, quin annotator ei tribuerit sensum alienissimum. Nuper etiam deprehendebam in Orat. Cicer nis pro Archia cap. 8. vocem reuocatus non solum a Latino, sed etiam a Germanico intem. Prete poni per rursus rogatus, cum idem sit, quod interpellatus, quo sensu το reuoc
re bis usurpat Plinius lib. I. epist s. Discamus hinz, non esse cuiusuis, interpretari classicos illos scriptores, sed, quae co) Lipsis verba sunt, Ciceronem intelligere, inteuectumque interpretari, praestantioris cuiusdam ing
g Ε. g. lib. V. s. in. restiti vertit iu habe inieb Herstetet, et nomen, vir Nahme, eum prius hoc lo- eo signifieet ita his stilen gillieben unae habe mich nichini er gestetet, posterius debitum, die Scbutae. hin In Orationibus Ienae habitis p. 37. Lipsium id, quod verissimum est, seripsisse , manifestum quoque fa-
eiunt nonnullae haud obleurorum virorum versiones lubrorum Ciceronis Germanicae, quae videlicet multum aberrant a vero eius sensu. Recordor nune duorum,
quorum alter non ita pridem Officia Ciceronis, alter eius Oratiouer pro Archia et pro Ligario ita interpretatus est, ut nihil peritis elarius ostenderint, quam, se minime implesse mensuram interpretis. Quanquam hi duumviri pensant grammaticum hune naeuum magnis aliis laudibus.
415쪽
mi esse, quam aliquis de populo existimet. Ab hoe errore ita idem paulo post pergit, et ab hoe fonte tam multi 'hodie et ieiuni si
XXVI. Non est vero dissimulandum, suisse quosdam, qui Mnesili doctrinam diligen
tiamque non aequarent solum, sed superarent. Certe Cornelius Nepos Stubelianus notiS Ornatus est doctissimis, itemque Curtius. Neo mediocri laude digna est Verportentana Ouia dii Tristum et in Ponto scriptorum carminum editio, ac saepe dolui, viro illi vitam non suppeditasse ad parem lucem afferendam auctoribus pluribus. Egregie quoque de studiosa iuuentute meritus est Neinrichius pererudita sua illustratione operis Ciceroniani de incit et sua Epistolarum Ciceronis editione Bengelius. Ille quoque, cui sub Emanuelis Sinceri nomine latere placuit, persectam prodidit Latini sermonis peritiam: ad cuius formam
o Eadem querela est ML Maresi epist. Ig. itemque Pauli Manutis, Epist. p. 93r. edit. Kraus memorantis quorundam notatiunculas in Ciceronem , leues omnino, minimeque dignas quae legantur. λ) Loca tamen corrupta emendandi artem non callet, ideoque ad huius generis seopulos haerere cogutur. Verum huius interpretis nomen est Esaias Schnei erus. Fungitur Diaeonatu Eeclcsiae D. Virieo olim saerae Augustae Vindelicorum. Iustini tamen ac Terentii editio non isti, sed Schoenemanno Wmtembergico debetur, qui eo consilio Ein. Sinceri nomen assumsit, ut pla--rme
416쪽
proxime accedunt, interdum etiam ob adiectos locos parallelos praeferendae, pleraeqUes , auctorum Latinorum editiones ossicinae Halensis Rengerianae, notis instructae Germanicis. Reiecit quidem Germanici sermonis vim in eiusmodi annotationibus Stubelius m modo laudatus: sed rationibus vliatur parum firmis, , minimeque audiendus est. Quare nec Ioan. Matthias Ge erus dubitauit, Chrestomathias suas, Ciceronianam et Plini
nam, a. I7I . et I723- editas, annotationibus
n) prosequi Germanicis, quibus non verba solum obscuriora illustrat, verum etiam artis criticae, et historiae vetem, imo philosophiaeo etiam facem adhibet ad res ipsas reste percipiendas. - Addo, primum finite Le h. CHLstoph. Rublium, qui Graeco scriptori notas eius generis Germanicas adiiceret edita 1727. Cebetis Tabula. : . XXVII 'Ad βιβλιογνωσίαν etiam pertinetrariorum notitia librorum. Hi tres dispesci
eerent populo scholastico, quas secisset notulas. Gessae quoque adscito Eman. Sinceri nomine notas in Horum et Helleium Patereulum edidisse Aormannum, docetur in a Nouis literariis Κohlianis anni 1732. p. 4 9. D Rengerianarum harum editionum Catalogus anis nexus est editioni Epistolarum Cis. ad fana in a. Irao. Vna atque altera harum editionum me habere annotatorem dicta est. Sed errasse hanc famam, non fuit mihi hie Ioel dissimulandum.
m beschasiten Secretario P. 3l. p. 6s7- sqq. n De his iudicium meum iam expromit in Actis d. Tum, . Supplem. T. VII. p. 223. R.
417쪽
possunt in classes. Alii sunt rari pariter et impii, de quibus paulo post dicetur. Alii r
ri sunt et minus erudite conscripti, e. g. Hor- .
phisa. Hi ob id ipsum rari fiunt, quia ne-- gliguntur ab eruditis, nec digni habentur ediatione noua. Alii denique rari iuxta bonique sunt: quorum raritas has potissimum causas' habet. Nam interdum liber aliquis argume tum tractat de priuato quodam facto, cuius notitiam exactiorem habere perpaucorum i
terest. Huc reser les Factums, id est, acta iudicialia de certo quodam casu, in Gallia typis exscribi solita. Uertinent hue etiam seriasta eruditorum antagonistica, e. g. in causa oletistiea, Terministica, similibusque. D inde et illi libri rari fiant necesse est, quorum argumentum non nisi ab exiguo eruditorum grege capitur et magni fit, e. g. libri critici,
quorum aliquot nuper coniuncte recudenda curauit Staminkius. Tertia raritatis causa
est paucitas cf exemplorum typis exscripw-
a. ποῖ HLActa eruae III3. p. 399. Cons. ibid. p. IOI. et I 8. fine. Aliud exemplum inuenies in Finieli Biblioth. Lat. lib. II. cap. 23. p. so3. et in Actis eruta. supplem. Tom. IV. p.ras. Testatur et O s inDissi epist. ad mormrum I 28. adita p. i6. Ge. Hooperi Episcopi Angliae, libellum de Zalentinianorum haeres, eiusque origine, Londini IIII. editum. . ideo
418쪽
rum: uuarta desectus commerciorum , ob quem libri in Hispania excusi his in oris sunt rarissimi: Puinto non possunt non rari esse libri, qui publico edicto supprimuntur, vel aliis fortunae casibus, V. g. incendio, ad pa
citatem exemplarium rediguntur.
XXVIII. Sexto denique libri quiuis rari
fiant necesse est, quorum exempla decursu temporis a bibliopola diuendita sunt, non si cedente, ob metum paucitatis emtorum, editione noua. Hinc rarissimi non ita pridem
erant Tuldeni libri de cognitione fui, Suefferi de philosophia Italica, Gerardi a Ros Annales Austriae, Metiriaci Vita Aesopi, Sexti Empirici opera, Redenhusieri Annales r) Ferdinandei, Dunois liber de fortuna Aristotelis Parisiens, Naudaei Additiones ad historiam Ludovici XI. Richardi Burii Phialobolion, etc. qui nunc, postquam iterata soeorum
ideo rarissimum esse, quod tantum viginti quatuor exemplain via eius sint impressione typorum consecta. sie Ioanniscimnent edita a. x o . in Walachia Descriptio monsis Athamansura videtur suisse incognita, quippe paucis eius exemplis a lupographo descriptis, nisi eam in septimo suae mistaeographiae libro iterum edidisset Monte stonius, qui. quae modo dixi, refert lib. I. p. lir. 6 Vid. Catalogus Hisoricorum Fresnsio- Meneste nianus p. I3o. et Germanice scripta Acta Erud. T. II. P. 38,. sqq. s Hoe modo multis historiae Italicae scriptoribus raritatis pretium detraxit Burmannus, dum eos Ooli
inuit in I besauro suo Ustoriae Italicae.
419쪽
eorum fuit editio venales passim prostant. Adeo quoque se subduxerat eruditorum ocuculis Hawelmanni Historia Euangelii renati per inferiorem Saxoniam, a IIII. recusa Lem-goviae, ut in sua Historia Lucteranismi uti ea non posset t) Sechendor s. Hac eadem de causa Disputationes Academicae, etiam longe eruditissimae, exiguo temporis spatio fiunt rarissimae: adeoque laude digni sunt, qui Graeuii Geniique exemplo selectas Disput tiones Unum u in volumen collectas iterum numerosissime exscribendas curant; cuius laudis, in .societatem etiam illi sunt admittendi, qui praestantes libros e tenebris eruunt, nouaque editione reddunt parabiles: item ii, qui saltim excerpta e rarioribus libris exhibent:' H
a Obseruauit hoe D. Gudentur, eriaditissimus Saxoniae nostrae Theologus, et Gottingensis tum Ecclesiae, tum Scholae Regiae nuper doctor primarius, in Dissert. de Erneso, Duce Br. et Luneb. IX.
u) Sie Kappius edidit orationum, Gabr. Terniue Programmatum exegeticorum Syllogen ; Gotho r. Men-thenii auspiciis prodiit Thesaurus Dissert. philolog. ad N T. duobus tomis constans; Bernitir et Arhelti cura Fasciculus duplex Dissertationum philologicarum. ΕΟ-dem consilio Struvius raritatis maximae praestantissimos libellos luci reddere instituit, editis a. I i9. B bliothecae ramorum . hirorum Tomis duobus. Pertinet huc longa illa et docta Seuerint Litrupli Distertatio de optimis Aeademicis Disputationibus in volumina colligendis, quae partitim exhibetur in Nouis literariis maris Baishici a. TOL. P. 176. sqq. et a. ITOM p. I8 . et alibi locorum.
420쪽
id quod secit Richartas Simonius in Biblio
chius in Bibliotheca curiosa , atque Gros inus in Rengeriana librorum rariorum Collectione.
XXIX. Eiusdem Groschini lectu digna
est praefatio, qua de libris rarioribus docte disseritur: cui iungendae duae de eodem asegumento Dissertationes Reimmanni, Tomo decimo Obseruationum Halensium insertae, Octava et nona. Neqtie contemnenda estinendieri Disputatio de variis raritatis librorum causis , in Academia Ienensi a. ITII. edita. Exstat etiam Theod. Criuii de libris perraris Dissertatio in AmoenetiaIIbus literariis Germanice scriptis, ocrgiissimi; I musitIer Scinaden, et altera Schelhornii in huius et Amoenitatibus doctjssimis: quibus postea accessit Aug. B eri libellus de libris
rarioribus, et D. Lud. Bunemanni Catalogus librorum rarissimorum, et Io Vosti, Catalogus Historico- criticus librorum rariorum, et Theophiti Sinceri choc est. Iac. Schwind nil, Pastoris Noribergensis,) Ura ricl)t vori neueri numeria. Memorari et hic debet Io.
Christoph. Coleri Anthologiae quippe quo in libro
xὶ Vid. Acta Ervae. IIII. p. 388. Ηue pertinet LaBibliotheque Dolante, quae a. I oo. aliquot fasciculis prodiit. Vid. Monati. Ausetige R. OO. P. XV. ri t. p. 383. sqq, et P. 239.