장음표시 사용
161쪽
Versaretur, trai Sierunt. Ileridioni versus ad
Monabiain usque progreSSi, Magnum, principem insulae, in verba Eua vi adegerunt, Duvgale vero, qui navibus effugit, potiti non suuL Hic vere proxime insequenti in Orcades trajecit et auxilia imploravit; cujus comitatui Se adjunxerunt, Liri-kus filius ejus, Eirihus Bosius et I in Τhjorius,lii, tres liabentes navem profecti Sunt Foliann Porieri S. ... hieme, post RStum jolense. Hujus hiemis sexto Jolensi rex Μagnus icum canoniciKBergensibus, autore Ascatino episcopo, praepositum aedis apostolorum constituit, huicque praebendaS et magnas pecunias adtribuit Εlapsososto jolensi tam gravi morbo tentatus eSt, ut Se oleo sancto ungi jubercL Moc eodem anno GregoriuS papa inauguratuS QSt; quo anno multi excellentet principes obierunt: Henricus rex Anglorum, Richardus rex, frater ejuK, Alemun-
ni se Germaniae) imperator, et Etrihus dux tranKamnan λ. 2 late proxime insequenti rex MagnuS prosectionem Bergis Orientem versus in Albim comparavit, regem Suionum Valdemarem ex condicto conventurus. Κongelam venit Subs tum Mariae posterius inutivitatiSin, ibique moratus est ultra sestum Μntibaei; aed rex Valdemar, ludicris in Suionia lintentus, ad eum COII- veni ndum non adsuit. Quare rex Magnus eum non diutiuK praestolatus boream uersus ΤunSbergum vie retulit, ibidemque rebus ad thiemandum nec sariis pr pexit. Hoc tumpore gratia, qua rex Valdemur, vivo Birgere dynusta, apud SuioneMvuluserat, admodum frigescere coepit. Superutiles Orant fratres quatuor, rex Valdemur et dux
ridianae a. Stesvicensis. I anaiamnanus, i. e. trans fluvium Suot-horgensem incolens.
162쪽
Magnus, princeps juvenis Eirihus ac Benedictus, quem ordini clerico adscriptum quidam hortabantur, ut dignitatem archiepiscopi adsectaret. Verum princeps juvenis Eirihus, se nihil habere
exiStimans, cognomen omnium egeni adsumsit; idem in Daniam prosectus et aliquantisper apud regem Danorum commoratus, jam redierat, et in aliquam Suspicionem regis, fratris Sui, incurrerat. Tum quoque rex Valdemar donem Philippidem in aede sacra comprehendendum et in custodiam tradendum curaverati duo sacto nuntium boream versus Τunsbergum ad regem Μagnum misit, ante omnia eum convenire cupienS, quocunque loco rex Magnus cum eo congredi velleti Cum vero rex Magnus longius quam BOrgam proficisci nollet, eo loco conventus condictus est Quo antequam rex Valdemar proficiSceretur, RC-cidit aliquo die, ut princeps juvenis Eirihus veniam peteret, ut Sibi liceret equiti excurrere ac se oblectare. Quod cum concessiSSet reX, ille, paucis comitatus famulis, in Norvegiam equo vectus eSt, regemque Magnum, ad conventum Borgae habendum proficiscentem, Varnae convenit. Λquo liberaliter exceptus dominuA juvenis Eirilius, eum ad congreKSum comitatus est. Hic rex Μagnus Sese interpoSuit, ut fratres in gratiam redirent, idemque Jonem Philippidem cum rege Valdemare reconciliavit; decretum, ut Skaris convenirent, et duodecim viri pacificationem jurejurando confirmarent; tum quoque Boius Galin, qui aliquantisper apud regem Magnum vereatuSerat, in gratiam receptus. Rex Magnus Valde- marem regem Summa comitate excepit, Arniumque episcopum Shallioliensem, aliosque viros eximios, Obviam ei misit. Rex Valdemar, quamdiu una suerunt, eum rege Magno convivebat, et exquiSitissimis epuliS exceptus est. In omni-
163쪽
bus negotiis agendis intima inter eos familiaritas intercedebat, multisque de rebus, de quibus non
facimus mentionem, inter se collocuti sunt. Proficiscentem regem Valdemarem rex Magnus eximiis muneribus donavit, et Olavum Steinensem pluresque viros excellentes comites ei adjunxit, qui eum orientem verSuS SharaS comitarentur,
ut juramentis, eo loco edendis de reconciliatione inter fratres ac Ionem Plii lippidem, quae juramenta rex Magnus consensu regis Valdemaris eis injunxerat, praesentes arbitri adessenti Quae juramenta cum non ita ederentur, ut constitutis
arbitris placeret, discordia inter Suiones denuo exorta esL Rex MagnuS E congressu Borgensi ΤunSbergum reversus, ibi quod reliquum erat hiemis se continebat; quae hiems imperii ejus decima suiL Eadem hiente grave bellum in Dania fuit inter regem Danorum Etrihum et Germanos. Τum Danorum rex legatos ad regem Iagnum misit, qui amicitiam ac fidem ejus impense expeterent. Quibus hic liberaliter acceptis, legatos vicissim misit; quaeque inter reges
per internuntios agebantur, mutuam amicitiam confirmabant. Quibus rebus factum eSt, ut Urihus Danorum rex, ea hieme, rebus eum inter ac Germanos intercedentibus superior esseti Rex vere inSequenti, negotiiS Sui S peractiS, ΤunSbergo prosectus est Lidandisnesum, dou Plii- lippides eum cum aliqua eohorte adSecutuS, nuntiavit, Se a rege Valdemare expulsum, promi ΝSaque ab eo Borgae regi Μagno data non Servari. Quapropter regem Bergas QSt comitatus.
Rex Magnus insequenti aestate Bergis se continens, quod hieme proxime antecedenti TunAbergi consilium ceperat, peragendum curavit; tum quoque Omnes provinciarum praeSides, qui
164쪽
in Vilia Drant, ad se convocaverat sesto Pauli, et cuni eis colloquium habu rat, atque constituerat, quantum cuique ex quaque provincia rediret, quum diu nollet parique modo qui procuratores ejuS essent. Aderat tum Bergis Jon archiepiscopuS, omneSquo regni epiScopi suffraganet; aderant et barones et plerique omneS praefecti. Duabus post festum Petri noctibus
rex Magnufi, concione aulicorum convocata in
palatio aestivo, palam fecit, quos dignitatis titulos siliis suis tribuere constituisset; item aperuit,
quem morem observari vellet tam de cultu armorum, quam ceteris de rebus. Postero mane
dies festa Drat, missa in honorem Jesu Ct Dei a canonicis in aede apostolorum celebranda; qua in sede rex Magnus primo mane rei divinae ac missae intersuit, juvenes autem principes in sede Christi missae de spiritu sancto interfuerunti P thaeo comitia in coemetorio sedis Christi posita, itaque constituta, uti rex in conventu praeceperat .... y regemque Salutavit; dein Viglethus nutae- magister nomine aulicorum verba fecit; post hunc archiepiscopus Orationem habuit, orsus a dolore illo, quem omneου Νομogiae incolae obitu domini
juvenis Olavi, regis Magni) silii, conceperant,
et demonstravit, quantum benescium Deus omnipotens universo Nooegiae populo tribuisset, et . . ei pomeSSioni, quam haereditate accepisset qua de rB longam thabuit orationem ac disertam. Post haec rox pulchram thabuit orationem, peroransque silio Eiri ho regium nomen, Ha-koni ducis titulum dedit. 'Quo 'facto ad scri
h. l. amplius una linea In niembr. legi nequit. hic unum verbum legi non potest. φὶ duae voces lectionem refugientes.
166쪽
HALvDAN niger, natus annos Octodecim, mortuo patre rege Gudrodo robusto venatore, regiam
dignitatem in Optandis accepit, jam tum ingenti statura et magnitudine virium insignis. Proximis regnis bellum intulit, eaque subegit: armis in Romarikiam versis proelium cum rege Sig- tryggo robuSto commiSit, eo exitu, ut rex Sig- tryggus caderet, Haludan Romarthio potiretur. Dein cum Εysteine, Heid marhiae rege conflixit, et victoriam reportavit. Rex Εystein in Hada-landum ad ducem Gudbrandum profugiens, ibi copiis sublevatus esti Eadem hieme in Heid-marhiam descendentes, Haludanem in insula magna deprehenderunt, acreque proelium commiserunt, multis utrinque cadentibus. Eo loco cecidit Guttormus, ducis Gudbrandi silius, qui exoptandi cis juvenibua ad gerendum principatum aptissimus videbatur. Rex Εystein lagae Se mandavit, insequenti autem vere Haludant tributum misit; quo facto Haludan, consanguinitatis habita ratione dimidiam ei Heid mactiam concessit. His gestis Τhoinum et Hadalandum sibi subjecit, Vest-sbidiam fratri Olavo Goirsiadensi dediti Dein Haludan niger uxorem duxit Ragnildam, Haraldi Gulskeggi, regis Sogniensis, siliam, ex qua filium, nomine Haraldum, suscepit, qui apud avunculum Harat dum in Sognio educatus eSt, donec annum petatis decimum complevisseti Tum ei Haraldus
167쪽
Gulfheggus regnum et regium nomen dedit; pauloquo post HaralduS Gulskoggus mortuuN ESt, eademque hieme regina Ragnil da obiit. Vere
insequenti rex Haraldus SognienSiου morbo mortuus est; iquo Haludata niger cognito, prosectionem boreum versus in Sogniunt, magno comitatuK militum numero, comparat; liberaliter excipitur; cumque regnum mortuo filio jure ad se rediisse contenderct, nemine resistente, id in Suam risdegit potestatum. Τunc ad eum venit Attiuου Guu- lensis, ipKi amicissimus; quem rex Haludan pro-,vinciae Sogniensi dynastam praefecit, ut ibi jus diceret et tribula regis nomine exigeret. Qui-hus consectis rebus Tex Haludati in Optanda, regnum Ruum, rediit.
2. Λutumno insequenti, cum rex Haludanpraediis suis in Vinguimarhia ageret, vir qui equo- streS excubias egerat, ad eum media nocte veniens nuntiavit, hoKtilem exorcitum adventare. Illo conlatilina stratis exiliens, aulicos induere arma jussit. Extemplo iii aream egrediuntur. Μox adsuctre Hysingus et HahiuΗ, magnum habentes militum numerum. Fit pugna vehemen
Rex Haludan, numero QOpiarum inlarior, multifiamisHis, in silvam aufugit. Quo cognito OlverSBpiens, B ducator ejuS, magnum cogit militum numerum, regi Haludant auxilio venit. Qui confestim advorsues Gandalvi filios copi duxit, quos in Eldo sisthmo) juxta inSulam aKRecutUS, praelium commisit; cadunt HySingus si Nelsingus, Iahius fuga evadit; quo facto 'rex Haludan totam Vinguimurhiam in potestatem redegit, et tributariam fecit. Una post hismo in Heidmurhiam proseutuS eμt, qua hieme ducta Nagnildo, Sigurdi Cervi filia, 'naumarthia et Hadulando potitus esti Cum Halvean niger ex Vinguimarhia imoverat,
168쪽
eodem incursione laeta Gandalvus et Hahius filius multa terri inria subegerunt, multa populati sun Post haec longo tempore magna contentio interregem Haludanem et regem Gandalvum intercedebat. Rex Italudan ex Ragni Ida filium suscepit, nomine Haraldum. 1 ira Haludant res usu
venit, quod nunquam SomniareL Quam rem cum ad virum, nomine Τhorleivum Sapientem, reserret, ejusque Sententiam exquireret, quo pacto
ei rei medendum esset, ille, quid ipse sacer soleret, docuit: nimirum se, cum aliquid sibi vellet praesignificari, in suile aliquod cubitum
Secedere, quo lacis Se nunquam Somniorum Dustrari.
Somnium restis Haibdanis. 3. Itaque rex fecit, ut in suile aliquod secederet; hic obdormiscenti mox SOmnium memorabile visum: visus Sibi eSt caeteros mortales comae magnitudine praestare, capillis in cirroAdivisis, tam promiSSOS, ut quidam ad terram pertinerent, variis coloribus inSigneS, quorum uuum reterοS pulchritudine ae candore superare; dispari erant longitudine, quidam ad terram demissi, alii ad medium crus aut genuum tenus, aut ad medium latus, alii collum tantum attingebant, alii
eorniculorum instar capite modo emerserant. Hoc
somnium Thorleivo sapienti retulit, qui id ita
est interpretatus: magnam ex eo orituram progeniem, regni S magna gloria imperaturam, neque tamen omnes pari; ex qua progenie unum lare, qui OmneS magnitudine, praestantia et dignitate SuperaturuS eSSet. Et vulgo pro explorato habent, hoc cirro Significatum esse Olavum Haraldi filium, qui propter sanctitatem suam Omnibus Νorvegiae regibus major et, id quod inter Omnes constat, in coelis et in terra clarior est. Halv-dan erat Rapientiae et sequitatis studiosissimus;
169쪽
leges poSuit, ipse Sancte custodivit, et ut alii observarent, diligenter curavit; atque ne legum auctoritas insolentia hominum violaretur, ipse
multas constituit, certaSque pro sua cuique auctoritate ac dignitate formulas praescripsit. υρ reste Hesudane. 4. Accidit vespere quodam sesti jolensis,
cum rex Haludan cum Omnibus aulicis mensis accubuisset, quo loco convivium jolense ei apparatum erat, ut omnis victus, cibus et cereviSia, omnisque convivio destinatus apparatuS, de mensis subito sublatus evaveSceret. Suam quoque domum repetente, rex Halud an tristis remansit; et ut certior fieret de causa hujus novae rei, multis modis eam investigaviti Finnus aliquis magiae peritus cum rege Haludane versabatur; hunc prehendi et ad verum latendum torqueri jubet; neque eo magis quidquam certi indagare potuit. Finnus ille auxilii ergo maxime confugit ad Haraldum, regis Haludanis filium, qui cum ad patrem accedenS, pacem ei laustra petiisset, eum dimisit seque ipse fugae comitem addidit. Iu quo itinere cum ad principem quendam, qui sorte convivium agebat, devertissent, liberaliter sunt excepti. Hic
cum aliquantum temporis esSent morati, princeps Haraldo: magnam sibi pater tuus in eo factam injuriam existimat, quod eum copia quam Convivio jolensi destinarat, spoliavi; qua de re ego tibi satisfaciam, si me consilii ergo adire volueris. Tu jam primum domum repetito; is enim, cujuS
liberatio tibi soli reServata PSt, a quo maXima ad te ornamenta proficiscentur, nunc in periculo versatur; tibi enim sortuna dabit, ut totius Νοrvegiae monarcha fias. Dein Haraldus se ad redeundum paravit. Nunc ratio demonstranda eSt, quapropter ethnici sestum jolense celebrare con- Sueverint, quae ratio ab christianorum diversa est;
170쪽
hi enim sestum jolense celebrant propter nativitatem domini nostri Jesu Christi: ethnici vero convivium instituerunt in honorem et gloriam mali illius Odinis, qui multis nominibus appellatur; scilicet vocatur Vidrer et Har et Τhridius et Jolner: Vidi er, quod tempestatibuS praeesSecredebatur; Har, eo quod dicebant, eX eo quemque celsum seri; Jolneris appellationem a sesto jolensi deduxerunt; eundem Τhridium appellabant, quod certiores facti erant, Deum optimum
unum ac trinum esse, quam trinitatis notitiam in
errorem converterunLHaragdus Domium libm avit. 5. Jam de rege Halud alie narrandum esLQui cum in Optandis quietus Se contineret, res
nova accidit, quod magna pecuniae Summa reS-que pretiosae ex aerario regio Surreptae erant, cujus facinoris auctor ignorabatur. Quae res regem valde sollicitum habuit, cui persuasum eSSet, eundem saepius eodem adlaturum. Itaque rem
machinationibus et validis devotionibus ita curatinStituendam, ut, quicunque domum ingredi et
pecuniam Surripere conatus eSSet, ibidem remanere hominumque adventum exspectare cogeretur. Cumque rex non dubitaret, magna esse Statura
et viribus, qui talia in se facinora admitteret, eximias compedes ex durissimo chalybe labricandas firmissimaque vincula plumbea contorquenda curavit. Inde id memorabile accidit, ut primo mane diei alicujus, cum homines in aerarium venissent, ibidem gigas aliquis inusitatae magnitudinis conSpiceretur, monStrum eraSSum et procerum. Illi se magno numero in eum ingerenteS, compedesque injicientes, majorem in modum robore valentem experti Sunt. Τandem, eum sexaginta viri manus ei injecissent, compedibus eum incluserunt, vinculisque plumbeis manus pοSt