장음표시 사용
11쪽
bitus inter Evam pereato inlaetam et Maria in Dei param eons maturr Mimale morara hi eum rui male gothi eum sive gallionum vel : Be sponsoriale et Antiphonarium romanae eccle sine: veteres Latinorum hymni et xequentiae: Greeorum Menaeir eorumdem Oetoeelius at- quo Triodium : praecedentium epilogus , et insignis eum eo cohaerens immaeulati coime pius probatio . sor Ami Lus VIII. De altero inelao eommatis de-eimi quinti ex tertio seneseos rapite: quaestio erit lea de germana inhieeti ieetione, uirum ea sit ipsa vel ipse: expenditur, et externis internisque argumentis ad gignendam fidem idoneis dirimitur: altera eiusdem indolis quaestio quae ad verba oonteret atque insidiaberis resertur: quid statui debeat, quo vo paeto quae prima fronto videntur dissila concilientur . . sisAnTicDLLA IX. De origine semininae lectionis ipsar propositae ab eruditis hypothesis pau-
eis examinantur e tum statuitur lectionemissa merito haberi non modo tamquam le-etionem Melesiastieam, quae a semio sexto
ad nostram usque aetatem in oecidente praeis aluerit ; verum etiam tamquam leetionem virtute ae potestate hihi iram: quid ex sese eum hae lectione eonsertum Ait: quid ad si hiliendum immaeulatum Virginia coneeptum ex ipga rite eolligatur: quidve eodem perintinens ex maiorum eommentariis Rententiisque dimanet . . 92sCAPUT II. De vatieinio penes Isaiam XI. irquae ad Virginem pertinentia ex eo eolliga tur: maiorum sententiae et eommentarii e dem speetantes, qui hua in laminata Virginis pnritas et nullo vel originali insecta naevo
a mi Lus I. Oraculum quod hahetur Ig. XI. i. ad Messiam pertineti perlinet et ad Virginem
Memiae genitrirem quae virgae g3mholo adumbratur , atque hoc uinolo ita adumbratur ut singularis eius origo atque eulpae expers non obscure signiscetur ..... . 955 Amicurus II. De maiorum eommentariis quihus dixi num penes Isaiam ciraculum cap xl. l. narratur: eo mirifiea quadam eonspiratio pertinent ut virgam de Virgine aeeipiendam csse demonstrent: quas dotes Virgini asserant, et quo paeto has inter immaeulatum eiusdem eo eptum enumerent , 959aamcLLLs Ill. De litur eis erelesiasti eisque monimentis quibus eaeleste oraeulum IA. XI. s.
de Virgine intelligendum esse significatur :periphrases et eommentarii quibus Virginis dolea explanantur, atque illa inprimis explanatur quae praerogativa immaculati eo eptus eomprehenditur . 974 CAPUT III. De L there Virginis tr po: quae ad hune habitum inter utramque eom prohan. dum necessaria gint: de Ps. CXVII., dupliei sensu eiusque historieo et spiritalit tam pri ris quam poclerioris materies definitur, et quod propositum initio fuerat, idoneis argumentis vindieatur: tandem ex omnium summa eruitur, ad praesignatas in Bibliis Dei parae doles immaeulatum eiusdem conceptum pertinere . 985 Iam us I. De Psalmo CXVII., eiusque aetate atque argumentor et de aptate quidem Ostenditur, illam merito soluta hah3lonim ea plixitate Neontiorem haberi r de argumento autem emeitur, nullum assignari posse commodius, nullumque verius liberatione populi Israelis per Mardoetiaeum . 988Aaracu los II. Psalmus CXVII. Upieus est: prae ignata eo suit liberatio humani generis per inearualum Patris Unigenitum: deleetus ero Mardoehaeus quo tamquam typo Christus redemptor adumbraretur . s sAnmci Lis Ill. De Esthere Virginis l3por quae hune habitum irpi et anilupi inter Estherem atque Virginem persuadeant: quae coniuncta eum illo sint: et nominatim de praerogati a. qua Virgo immunis suit ah universali lege pereati et mortis . . I 017 4PUT IV. Lirum in novo laedere testimonia reperiantur, quibus immaeulatus Virginis
eoneeplus rite graviterque eomprobetur 1 reponi inr non penitus deesse, atque hue ea omnino laeere quae habentur Lue. I. 28-30:
12쪽
quid intres maioresque nostri de Λrehangesigalia latione animadxerterint: quam signis canis di potestalem subiiciendam eidem esse tradiderint : quove pacto eum eiusmodi signifieatione praerogativa immaeulati eo neepius de vinei tur : penitior ipsius testimonii eo iderati atque ex ea duetum argumentum quo praerogativam immaeulati eoneepius inter veritates divinitus revelatas numerandam esse eoiligitur . lo22 ARTI CLDA I. Ea est ex maiorum sententia A eliangeli salutatio Lue. I. 28. quae non plendidissima tantum, verum etiam nova, inusitata ne nuspiam ali hi oceurrens existimari debeati quid sit propterea eonsequens, qui vehermeneutiem eanon ex hisee sua sponte di manet . 1024 AmicLLLs II. De habitu oppositionis ea inter quae de Eva tertio Geneseos capite, quaeque de Maria priore Lueae rapite reseruntur eluculenta maiorum testimonia quae vel ipsum oppositionis habitum uni emim, vel speetatim multiplices eiusdem respectus oeulis subiieiunt: quo haee omnia speetent, quo enexu eum immaculato Virginis eonceptu -- eientur . . luauΛaTicLLis IlI. Latinorum patrum scriptorum- quo interpretationes de verbis Arehangeli Lue. l. 's: eodem pertinentes Srrorum Grae- eorumque eommentarii: ducia ex calaehismiseonsrmatio, et eum his omni hus eohaerens
splendidum omnino argumentum, quo im- maeulatus Dei parae eonee plus validius sta
AmicLLis IV. Superiorum illustratio ex iis potita quihus maiores nostri interpretantur Gabrielis verba Luc. I. 30: suecedunt quae
ex liturgiris atque e lesiasticis sumpta mommentis , quum ad rei gummam speetent, im- maeulaliam Dei parae eonceptum extra omnem dubitalionis aleam Olloeant . lopo AmicvLMs V. Maiorum commentarii quibus expoliuntur verba Luc. I. 28-42. benem tu Iuin mulieribus e quam praeclare cum superi ribus eonspirent: testimonia ex monimentigii turgicis atque Melesiasti eis eodem pertinen tia: uberior eius praerogativae eonfirmati
ehristiana antiquitas angelieam salutationem explanavit: verissimum est conglare illam verbis sententiisque tum splendidis ac naa-gui seis tum inusitatis ae novis: verissimum deinde est speetari non Meus oportere aenti expletionem vallei nil quod tertio Gene-seos capite memoratur : consectaria atque illud prae ceteris quo Virginis origines imis maeulatae ostenduntur: aeeuratius singulorum examen, consertumque cum eo Brgumentum quo decus immaeulati eonceptus dixi ni, comprehensum litteris esset tur smo
13쪽
De areommodato Scriρturarum sensu in mirum Ueribus librisque Melesiasticis frequenti: de huiusce sensus ratione: quo is pertineat, qti Moeeae illo rite relligatur: de oraculis ScriPtianarum ad Delmnam accommodatione translatis: quid eae eiusmodi oraculis illorumque receptis apud maiores commentariis sit consequens: et quam vie iis sive thesis de omnimoda Deiamnae innocentia, siue hypothesis de immaculato eiusdem conceρtu compro
596. oi proprie loquimur, non alterius rationis sensus divinis litteris subest, nisi quem litteralem et spiritalem nuncupamus. Quidquid ad alterutrum sensum non pertinet, id neque Scripturis contentum, neque Dei Spiritu significatum, neque eius auctoritate sussultum videri debet aut otiam potest. Nihilominus penes Christiarios seculorum prorsus omnium invaluit, ut in Bibliis enarrandis praeter utrumque eiusmodi Sensum, tertius etiam isque a Commodatus et investigaretur subtiliter et pie excoleretur. Hunc enim scnsum , cui et Philonem 'ὶ ct yὶ Therapeutas impense studuisse novimus, Praeclaro excoluerunt ' vetustissimi patres, Pantaenus, Clemens
tres insequuti, Basilius, uterque Gregorius naZianZenus et nyssenus, Epiphanius, Hieronymus, Ambrosius, Augustinus: excoluerunt 'mediae aetatis doctores, Beda, Oecumenius, Theophila tus, Euthimius, Hervaeus, Rupertus: et ii etiam excoluerunt atque excoleret De Philone, qui ah losopho antiquit . lu- date. lib. Xvall. eap. I x. audit -υ - . - .ae mmodatae seripturarum interpretationis aludioso, Merri possunt quas tradunt Ensctius 11. E. lib. II. eap. xviil . Hieronymus de seripit. Meletiast. n. II ...i Photius in Bihi. eod. CV. I) Videtis Philonem de vita e templativa et sebium 1list. Meles. lib. II. eap. XVll. . lib. v. eapp. Σ-XI. et Ith. VI. eapp. xiv v. a) ct Danielis Hainsii praefat. ad opp. Cle mentis alexandrini, qui et illud setis notat. tria praeelara opera Protrepticon, Paedagogon et Stromataiae ab eo misse digista ut gentilium mystagogorum
veterumqui philosophorum exemplo tres gradus ά--3 σιου. I ἰπο- - referrent. CL etiam Sudeeri thesaurum ad vores satio. . . priori. ἀ αγωγή
4) noe pluribus diligenter g ostendit Nirelaus Antonellus in prae t. ad opus Athanasii δε liltilla psalmorum, M. xv IlI. seqq. pagg. XXVIII. seqq. s) Notius hoe est quam ut auetoritata uatiis moniisque eonfirmari deheat.
14쪽
pergunt qui nostris hisce temporibus ad enarrandas Scripturas suam
597. Equidem non ignoro, reprehensum vehementer suisse
Origenem fl) ab Eustathio, Basilio, Iohanne chrysostomo, Epiphanio, Theophilo, Hieronymo, aliisque quod in Scripturis interpre
tandis ab eo quod aequum rectumque est, praepostere deflexerit: sed et illud scio non propterea fuisse reprehensum quod idoneos, etsi accommodatOS, Sensus exquireret, sed quod ingenio nimium indulgens et litteralem sensum spernens nonnisi allegorias et accommodationes deperire videretur. Hoc suit Origenis vitium, hoc quod Ecclesia damnavit, quin tamen improbatos reiectosque vellet accommodatos et opportunos sensus, quos a patribus noverat sem
per adhibitos, quosque ipsamet in suis officiis librisque liturgicis
coustantissime ' usurpaverat. Probe ista vidit Cardinalis Thomasius, nulloque aptiori vocabulo accommodatos hosce sensus insigniri posse existimavit, quam si illos in christianos sensus appellaret. De quihus loquens Bernardus, adductis primum Scripturae verbis, hodie scietis, quia Meniet Dominuta, continuo subdit: e Verba haec quidem suo loco et temporc in Scriptura posita sunt; sed non incongrue illa vigiliae dominicae nativitatis Ecclesia mater aptavit. Ecclesia inquam illa quae secum habet consilium et spiritum sponsiet Dei sui, cui dilectus inter ubera commoratur, ipsam cordis sui sedem principaliter possidens et conservans. Nimirum ipsa est quae vulneravit cor eius, et in ipsam abyssum secretorum Dei oculum contemplationis immersit; ut et illi in suo, et sibi in eius corde pe-
serra. de Pythonissa, in Heraem. IIoin Ill. n. s. . In Genes. Ilom. XIII. ad Pammaehium epist XXXVII l. . praetiti ad Isb. V. eomin. in Isaiain, et praefat. In Maiaehiam. I) Sella Petrus Larrari praefat. in eomm. xu- per quatuor Evangelia saneti Bruti la astensis pag. xx xl.: a Deinde expileaiiones alias illas quae lo- tentae a Spiritu saneto nequaquam videntur. sed ab suetorihus illis de suo veluti mnu depromptae, qui damnandas et reiiciendas putant, eonsiderassa oportet quid improbent, at quos gihi a lorea eondemnandos repellendosqua sumant. sunt enim explieationes eamdem in patrum seripua frequentissimae, ut si dem plas eas ex eorum seriptis velis. poritura huiusmodi sint opera sere tota. Nequa ego Gregorium aut B dam dim dumtaxat, quos notum est istis plurimum delectari. aut ex antiquioribus Origenem, quem se, mus de allegoriarum nimia frequentia, negleeto tit-lerali sensu, erimen austinuisse; sed omnium senis tantia et Toeibus prohatissimos laudatissimosque M.tiquos patres Hilarium. Amhrosium, Hieronymum. chrysostomum, Augustinum. .
sit ad psalterium: a Porro. ιnquiι, ne atriua salistem de Met vel brevis manuduella ad Meretiora mysteria sensaque psalmorum tum de Christo et ipsius eorpore Ecclesia universa , et partieularthus huius eo poris sive eollegii membris. idest. fidelibus, tum etiam de raelesti patria . quos sonsus recte appellaveris senissus ehristianos patefactos no a tamquam Misso tomis pli velo, moris christi qui apostolia aperuit sensum ut intelligerent seripturas. . 4ὶ In *Igilia nativit Domini Sem. II. B. I. pag. 767. D-F. opp. T. Ili. Hue etiam Delant quas hahet pag. 7s . in excusatione quoia Metim euangelu e. I. post virisa ex auorea ιraeraridum rumpsaril.
15쪽
rennem faciat mansionem. Cum ergo ipsa in Scripturis divinis verba vel alterat vel alternat, sortior est illa compositio quam positio prima
verborum: et fortassis tanto fortior, quantum distat inter figuram et veritatem, inter lucem et umbram, inter dominam et ancillam. 598. Ceterum est cur non antea ad alia Progrediamur, quam Paucis Compendioque explicemus tum quae Sit propria accommodati sensus ratio, tum quid nobis Pro tuendis comprobandisque veritatibus ex eiusmodi genere interpretandi non iniuria polliceamur. Itaque accommodationis ratio sita in eo est, ut SCripturarum voces quae in seipsis spectatae et a Contextu avulsae id sitiunt, ad rem aliam ac ea sit quam auctor expressit, significandam declarandamque transferantur. Certe verba ) Psalmi, cum Sancto sanctus eris, Et cum Perseerso Perseerteris, ex Serie ductuque orationis nihil cum iis commune habent quae ex hominum consuetudine bona pravaque oboriuntur; comparata tamen sic fiunt ut ex sese atquc Seorsum inspecta
eiusmodi essectus significare non inepte queant. Si ergo de hisce essectibus accipiantur, id nonnisi accommodatione factum existi
mari debet. 599. Qua praestituta accommodati sensus ratione, nemo non videt quae eo Confirmantur, Scripturarum auctoritate ' nullatenus confirmari. Unde ergo eiusmodi sensus Vim suam mutuatur, quidve ex eo eruere prudenter licet λ Quemadmodum vim suam omnem ex illorum auctoritate ducit, qui co utuntur; ita duo potissimum sunt quae ex eo dimanant. Inprimis enim dimanat, accommodationis auctoribus visum esse, obiectum Cui Scripturae aptantur, ita sese habere iisque dotibus insigniri, ut illarum verbis scite Convenienterque Exprimatur. Tum vero dimanat aptatas Scripturarum sormulas non
ac ι. θ . ri . . In sanetis ganeius est Deus et in innoeentibus innoeens in electis etiam eleelus; ed in pervor Is non Item perversus. Led simul eum ipsis pervertetur honi ominis gratia. Nam perversum die re Deum refugit. Boa versus simplieiores quique da liominibus frequenter usurpan . Sie auram simul pervertitur Deus, ut in Deuteronomio idem dieittat impediemini aduersum me obliqui. Ingrediar et ego adtersum vos in ira obliqua. . Celerum quod diis
eitur . alpxandrinos interpretes religiose vitasse ne scriberent, perversus eris, quum in reliquis seriis issent . sanetua, inaueras, eleetua eris . nos usque adpo verum est, quum In rediethus praestantissimis legatur non .s,oc ισα, sed omω3.irit sanet flectheris
IJ Agerent ergo inepte qui propterea quae a
nobis dei ops statuentur . non satis probarent. quod illa Seripturarum vectia sententiisque non eontineantur. A nostro enim eoasillo alienissimum nune est auetoritate Seripturarum pugnare . eaque eaussam quam defendimus reminuuire.
16쪽
6oo. Inter haec autem obiecta nulli posthabenda est Dei para,
de qua non immerito affirmaveris, perpauca esse caelestium oraculorum effata quae ad illius innocentiam, Sanctitatem, praestantiamque esserendam maiorum pietas non transtulerit. Ipsorum namque
animis pcnitissime insederant quae de typis symbolisque ) disserentes retulimus, quaeque ) Bernardus his verbis complexus est: a Missus est Angelus ad Virginem nec noviter nec sortuito inventam, sed a seculo electam, ab Altissimo praecognitam et sibi praeparatam, ab angelis servatam, a patribus praesignatam, a Prophetis promissam. Scrutare Scripturas, et proba quae dico. Visne ut ego aliqua ex his testimonia hic inseram Θ Ut pauca loquar de pluribus, quam tibi aliam praedixisse Deus videtur, quando ad serpentem ait: inimicitias ponam inter te et mulierem p Quam vero aliam Salomon requirebat cum dicebat: mulierem fortem quis inoeniet ρ Quid deinde rubus ille quondam mosaicus portendebat flammas quidem emittens sed non ardens, nisi Mariaua parientem et dolorem non sentientem P Quid, rogo, virga Aaron florida et non humectata, nisi ipsam concipientem et Virum non cognoscentem p . MI. Quaenam Vero sint sin minus Omnia, praeclariora Saltem
Bibliorum oracula usu maiorum ad Dei param accommodata, ut illius puritas atque innocentia significaretur, exponendum illustrandumque in praesentia suscipimus. Quibus Curis practer alia consequemur, initio quidem ut lectores suis prope oculis eam usurpent Deiparae Speciem, quam patres scriptoresque christiani insculptam animis gerebant: deinde vero ut iidein plane intelligant quid patres scriptoresque christiani censuerint sive de ea thesi qua summum creatae puritatis apicem Virgini deserimus, sive de ea hypothesi qua omnem culpae labem ab eiusdem ablegandam primordiis tuemur.
non esse ae mmodatos sensus qui ad ehristianas va ritates asserendas admodum eonduoaut. Quod enimae mmodatis gansibus ex sese deest, illud abunde suppetit testiseailani eorum qui amommodationem Murpant. M nn. 451. 1em. aὶ Ilom. I. super Missus es , tin. 4-s. p. 744.c-F. opp. T. MI
17쪽
De cantico canticorum deque sumptis eae eo testimoniis et M Demaram accommodatis, ut eius Puritas atque innocentia exprimatiar: cuiusmodi illa sint et quibtis ea commentariis maiores explanarint: quid eae ipsis testimoniis, qui e eae illorum commentariis sit consequens, ut non minus thesis de omnia movi Vironis innocentia, quam hae thesis de immaculato eiusdem conceptumite comprobentur.
6oa. Plurimos omnino novimus patres scriptoresque ECClesiasticos, qui sollicitam dederunt operum ut caelestem sapientiam eo contentam libro qui inscribitur tam)dri NU, ἄσμα ασματων, Canticum canticorum, minime vero Cantica canticorum, editis lucubrationibus patefacerent. Ne autem Sina Prolixior, contentus eron minatim recensere sive Gregorium nyssenum, Nilum et Maximum e quorum commentariis ') Ρsellus continentem paraphrasim denovavit, suisque auctam animadversionibus in lucem edidit: si vo cumdem Gregorium nyssenum, Cyrillum alexandrinum, Origenem,
Plii Ionem carpathium, Apollinarium, EuScbium caesariensem, Didymum, Isidorum, Theodori tum et Theophilum, e quibus suam epitomeu Procopius collegit: sive tandcm Aponium, vulgatum Cassi odorium, Bedam , Iustum orgelitanum, Bemardum, Honorium augustodunensem, Philippum abbatem Bonae Spei et Rupertum tuitiensem. 6o3. Horum vero omnium cocicors Sententia est atque unanimo
suffragium, huic canticorum libro mysticum dumtaxat sensum inesse, quod ipse etiam Dynamius Grammaticus Christianus significavit, quum A) interrogationi, prudentiae intelligentia quot primas partes habet 8 E vestigio respondit: α Trifaria est: nam aut historia tantum, ut decem verba legis: aut utrumque commixtum, ut Sara et Agar ;
18쪽
vere enim homines fuerant, et tamen mystice duo testamenta praefigurarunt : aut mystice tantum, ut cantica canticorum. πQuum vero ad mysticum sensum definiendum propius . accedunt, in duas potissimum sententias abeunt, quae licet prima fronte ab invicem dissitae videantur, penitius tamen inspectae in unam eamdemque concurrere deprehenduntur. 6o4. Priorem sententiam enarrat ') Gregorius nγssetius inquiens:
. Sub epithalamii specie coniunctionem humanae animae cum Deo auctor describit. a Enarrat, et multo quidem plenius Theodoritus, qui in illos principio ' animadvertens qui sensus nescio quos hist ricos Profanosque Commiuiscebantur, scribit: α Atqui debebant isti se longe vel sapientia vel spiritu praestantiores agnoscere SariCtos patres, qui librum hunc inter divinas Scripturas ColloCarunt, eumque ut spiritu resertum comprobantes, Ecclosia dignum censuerunt. a Quinam vero hi patres sucrint, explanare ' pergit subdens: . Quin etiam multi ex veteribus illum commentariis et interpretati nibus illustrarunt; et qui deinceps nota sunt interpretati, eius tamen sententiis scripta sua decorarunt. Nec solum Eusebius Palaestinus, et Origenes aegyptius, et martyrii corona redimitus Cyprianus
ιὶ quihus vectis Em. editor liane subitest adis mus. . Diserat autem in praelationa ad T. Ix. classie. notationem e . En ut Dynamius librum eantiet Salo- auetorum paga. vi-vII. ubi et istud adieeerat: a Quianonis mystim tantum sensu seriptum existimat. vero . praesertim ex reeenitoribus, aliter gentiunt. non autem historseo; quam e g rommunem sanam. hi partim inani abrepit euriositate vagantur. partimque sanetorum patrum aenientiam . alibi noa dixi. vero impietata subversi in praereps ruunt. a
19쪽
carthaginensis, et his antiquiores, apostolisque propinquiores; verum etiam qui post in ecclesiis excelluere, magnus ille Basilius Proverbiorum principium exponens, et uterque Gregorius, quorum alter sanguine, alter amicitia Basilio coniunctus suit, et sortis illo pietatis propugnator Diodorus, et Iohannes qui ad hunc usque diem
doctrinae suetitis irrigat universum Orbem terrarum, et denique, ut paucis rem complectens consulam brevitati, qui postea suere, librum hunc omnes spiritualem esse censuerunt. . Quibus laoc subi xit ' epiphonema: a Ouae quum ita se habeant, consideremus, an aequum sit ut tot tantisque Diris despectis, contemptoque ipso sanctissimo Spiritu, proprias opiniones consectemur . .
6o5. Quod pressius circumscribetis et reliqua ) Scripturarum cantica eum hoc conserens h) ait: . His igitur in canticis regis victoriam celebrant prophetae, eumque laudibus esserunt quod ca-
ἄχροστον, μη μονον ἀπαλλάξω θανατου, καἰ δώβολικως τυραννύος, ἀλλα καὶ ἐλευθεριαν
20쪽
520ptivos vindicarit in libertatem. At Canticum canticorum illius nuptias describit, et cma sponsam amorem Explicat. Sponsam autem appellat eos, qui in illis canticis a servitute liberati memorantur, et libertatem consequuti ad regis Partes se applicuerunt, eiusque beneficia immortali memoria complectentes, magnamque in illum benevolemtiam atque amorem declarantes, ipsum assidue Se tantur; immo qumque caelestes potestates, quae dum quaerunt, ecquis sit iste rex gloriae , simul cum illo esse Concupiscunt, ac ne exiguo quidem temporis momento ab eo, per quem salutem acceperunt, se disiungi patiuntur. Hac de caussa Canticum canticorum hic liber inscribitur, qu niam reliqua cantica propter hoc Canticum facta sunt, et ad hoc illa perducunt. Hoc enim est bonorum caput, divinae benignitatis summa, inestabilis bonitas, incredibilis misericordia, immensa cic- mentia, inenarrabilis caritas, quod auctor ipse et essector et procreator et Dominus et Deus et princeps et qui semper idem est, luteum hoc animal et passionibus obnoxium et corruptibile et ingratum et inutile non solum a morte et servitute diabolica eripuerit, sed etiam libertatem illi largitus sit, ut non solum nos liberos constituerit, sed in filios quoque adoptaverit: neque solum tribuerit
adoptionis munus, verum etiam sponsam et vocarit et secerit, eodemque modo quo sponsus cum ea connubio iunctus fuerit, atquc innumerabilia dona sponsalia dederit, et cubile et thalamum adornarit, et nudam induerit, et denique factus ipse sit sponsae et amictus et cibus et potus et via et scutum et vita et lux et resurrectio. Canticum igitur canticorum hic libcr inscribitur propterea quod maiora Dei bonitatis genera nos edocet et maxime recondita atque arcana, et sanctissima divinae benignitatis mysteria nobis pa
6o6. Sentiunt igitur patres eo dirigi Canticum canticorum, ut eximium ac plane summum divinae in homines pietatis pignus argumentumque Celebretur, atque adeo celebretur hinc quidcm Uniugeniti incarnatio, inde vero eiusdem ) cum Ecclesia, et in Ecclesia
) De quo Christi eum Melisia rennuhio diis aertissima sunt quae in veterum eommentariis pas. sim Oeeurrant 23 Da eoniuretione christi eum euiusque tu.ati anima. singulari nimirum sponsa prae reteris canti m interpretantur Orisines. Gregoriua nysae. nus. Philo earpathius. Theodori ius, et Bernardus