장음표시 사용
101쪽
occidit, quo iacto omnes Myssini ei se adiunxere. Nuweirius rem paulo aliter exponit, quum, rem Paucis absolvens, dicat, Abranam collectis cos iis Ariatho supervenisse eumque trucidasse. Cum rex Abyssiniae, Ariailii frater, dariaschius, rem comperisset, ita exarsit, ut nullo tempore inte lecto cum exercitu instructo expeditionem contra Abraham suscipere vellet. Sed Abraha astutia et perfidia, Ariathum maxime calumniatus, regem placavit, ita ut Nadjaschius eum in dignitate regia confirmaret. Abraha, religiosus fidei
Christianae cultor, Christianis aedem sacram Sanaae exstruxit, eamque tanta magnificentia, quanta huc usque nusquam reperta erat. Ansam eius
aedificandae praebuit consilium Iemanensium, Sacram peregrinationem Meccanam subeundi, eum incolas, ut in loco propiore, Sine Omi m Iestia, cultum Persicere possent, a antiquo cuItu ad fidem Christianam perducere animum intemderet. Arabes, hac de re irati, templum denuo exstructum foedo vitio turpant, et cum Abrahasuspicaretur Κoraischitas eius rei auctores eSSe, templum eorum Meccanum destruere voluit, ad quod consilium exsequendum cum magno exemcitu, ipse permagno elephanto vectus, opeditionem iniit. Ad aedis . septum iam pervectuS miraculo quodam impeditur, quin prope templum acceuat, idque diruat. Etenim elephantus ille, quo vehebatur, nullo modo incitari potuit, ut propius adiret, sed in genua potius Procumbens progredi recusaret. Μiraculo miraculum additnP. Magna avium turba advolans totum exe eitum lapidibus proiectis necat. Ipse Abraha gravissimis vulneribus affectus Sanam reducitur, ibique paulo post obit. Princeps Κoraischitarum tune
102쪽
95 temporis Abdolmuthallebus fuit. Ob hanc e
peditionem Abraha , dominus et phanti dictus est, et hoc eius cognomen in Co- vano Commemoratur, unde Surata CV nomen accepit. ΡOcockius narrat, factum id esse a. quadragesimo secundo Anuschirewatii et auctores, huius rei qui sint tostes, laudat. At perspicuum est totam rem a Koraischitis exornatam esse, qui sanctitatem templi Meccant hocpi odigio defendere atque ostendere studebant, suam religionem Deo multo magis placere, quam Christianorum fidem.
Eodem Pocockio tosis Μuhammedis natalis annus in imperium Abrahae incidit, cuius imperii finis, reserente diu eirio, fuit tempore Cosrois Atiuschirewani. Prophetam vero, pergit Nuweirius, diebus LV post Abyssinorum illam invasionem, sive anno XXII imperii Anuschirewani,
Persae, natum esse. HamZa et man. Goth. comtendunt, Abraham per viginti tres annos imperio
esse functum . omnes consentiunt, post Abraham filium eius de hsumum, post hunc fratrem eius Mes-Pukum regnasse, tum vero Abyssinis imp Pium rursus ereptum esse. Regnante Jelaumo Himiaritae et Iemanensium gentes foede tractabantur et opprimebantur ab Abyssinis, cuius rei testes sunt Hamga et Taherila. Hamga addit, Jelaumum septemdecim annos regnasse ' . Mesru Lus novissimus rex ruit ex Myssin 'ὶ Ioctanid. p. 12. p. 40. p. 82 2. p. 10 126. P coch. l. l. 64 et ob. φὶ Ioctanid. 12. 40. 92. 108.
103쪽
rum gente, qui Iemanae imperavit, rovoluto deindo ad Himjaritas imperio. Rei summa a Nuweirio in
libello separato: umi o digi descripta est, neque a reliquis omiSAB. Testo Nuwcirio proceres Himjaritarum, Ut iugum servitutis ex uterent, rhgriante hoc Mestri tho ad
Solphum b. D si Iegen ') unum e posterisDsu Nowasii, se contulerunt, eum pae ad imperatorem grueCum Constantinopolin auxilium contra Abyssinios petitum miserunt. Caesar ille, utpote eandem cum Abyssinis fidem amplectens, opem serre nolui L Indo Seiplius Hiram contendit, Noomani ibn Mondsiri, praesecti Hi
vae atque Iraeae sub auspiciis Cosrois, opem imploraturus. Noomanus eum ad Cosroem adduxit. Cosroes primum Propter nimiam Jomanae longinquitatem repulsa data, mox Seiplii astutia, quippe qui, muneribus,' quae a Pege RCCePPrat, inter incolas dispersis, et hanc ob rem a rege obiurgatus, Jemanam velut ditissimum auri argentiquo sodinam celebraret, incitatus, magnam sceleratorum turbam, quam in carceribus in limsam tenuerat, duce Welirago auxilio mittit. Hi numero octingenti, quorum ducenti tamen tempestate in mari obierunt, traiecto mari, in Ιitus demanense advecti, contra Mesruki exercitum egressi sunt. Wehragus deindo victor Sannam ingressus, templum illud Christianum diruit.
I Huic ut, iam ante diximtu, nomen inditum est a valle Iemanensi Pococh. l. l. p. 107. ροὶ Sehullensius salso, siquid iudico imperatorem Romanum vertit. Ex Pocochio sententia hic imperator fuit H er ae lius. cs eius spec. hist. p. 65.
104쪽
perio demanensi praefecit, atque abhinc imperium a praesectis Cosroum administratum est usque ad prophetae expeditiones, ita quidem, ut Cosroi tributa solverentur. Taberita vero addit, cum Wehragus ad Cosroem revertisset, Seiphum dotivo ab Abyssinis infestatum, regno pulsum
et occisum esse, tum Wchragum iterum a Co Poe missum omnes Abyssinos eXstirpasse. Imde ipsum Wehragum regno Prae Ctum esse.
HamEa auctore, Wehragus post Seiphi mortem imperio lanctus est. Cosroes ille Abulseda res renis AtiusChirewanus fuit . Man. Goth. tradit, Seiphum insidiose ab Abyssinis in mare proiectum et interfectum esse. Adiiciamus paucissima de spatio, quo Abyssini imperium in terra demanensi usurpaverint. Dicit Hamga, hac de re auctores non ConSentiro. Ipse hanc probat narrationem, Jemanam ab Abyssinis occupatam esse tempore Kobadi, filii Firuetii, Cosroemque illum, cuius auxilium Seiphus
imploraverit, fuisse filium Κobadi eundem quem Abuliada Anuschirewanum appellat.) Abyssinos
per duos et septuaginta annos imperium in Iemana obtinuisse; nimirum Arinthum annos XX,
Abraham XXIII, Jelaumum XVII, Mesrukum XII. Wohragum dein decem annis post illud bellum imperium accepisse ' . Codex Goth. haec singulorum spatia exhibet. Arbathus XX.
105쪽
ita ut omnes regnaverint annos LXXII. Nuwe, vitis et ipse est auctor , Abyssinos per annos LXXII imperio esse sunctos '). Τaberita spatium LXXIII annorum eis assignat ' γ. Pocockius ex Aldiannabio idem temporis spatium constituit, sed ita ut Ariathus XX, Abraha circiter L, Jeksumus II rognaverit annos. Mesrukus igitur ne annum quidem regnavit Τ '' in Post Seiphum ergo octo viri ex Persis imp rium tenuere, quorum primus Wehragus. Hunc Sequuntur ordine Continuo: Falais ad ianus, Heret adus Iasch harus, Anus adjanus, Με gabanus, Bad sanus b. Sa Liban, qui postr inus sub auspiciis Cosrois Abemigi regnum administravit, et cuius aevo expeditiones Μuliammedis Susceptae sunt. Haec Hamga n. Numetrius et Abuufeda eorum mentionem non faciunt, nisi quod Abul da dicit, praesectos a Cosroe constitutos Jemanam gubernasse, quorum novissimus fuerit
Badsanus, qui ad Isiamismum se converterit 'lin. Τab rita perhibet, Μ erga banum, filium Wehragi, hunc in imperio excepisse; Memgabant autem successorem suisse ullum, hunc vero a Cosroe ab imperio remotum, atque in locum eius Bad sanum esse suffectum. Bad-Sanum usque ad missionem Μuhammedis imperii
administrationem continuasse 'l' . Chalisatu
106쪽
99 Abu Bokri filiust sororis Badsani, nomine Da-dui alio demanae praesuit, quem auctor codicis nostri iam Commemorat p. 3, l. 8. Hic fuit ut timus e praesectis Persarum, et post illum Κ mischitae sibi Iemanam subie ePe. Ρocockius, auctorem noscio qUem secutus, refert, post mortem Seisi Ihn Dsi Jegon silium eius, Maadijum Carbum a rege Persarum demanae praefectum esse; Sellam enim antequam auxilium a Cosroe impetraverit, exspirasse. Maa- dijo postea ab Abyssinis interemto, secutos esse alium post alium Wehragum, Mergabanum, Seh rum, Diordisum et Badsanum, qui, Ultimus eXΡersis, Istamiticam fidem prosteretur; mox filium eius Schahrum a Multammede Jemanam gubemnandam accepisse ).
Narratis hisce addo, in codice nostro ni istoria Lebi diu regem Harit sum b. Abdollati Athimiari commemorari, qui primus fidem Is-lamiticam asciverit. Hu;us nemo praeterea mentionem iacit '' . Sacyiis, postquam aeram elephanti ad annum quadragesimum primum regni Nuschirewani, sivo in a. DLXXI. p. C. n. retulit , et hoe ipso anno Muhammedis natales posuit ' ' , pergit, 43 annis ante hanc aeram Aethiopes imperio potitos esse, igitur imperium eorum a. DXXIX vel
temporis constitutione removeri non posse, quod maxime confirmatur, si conseras Rasmiissoni nist. Praecipuor. Arab. regnorum ante Isiamismiim p. 126, ubi Hameta longe diversa roseri de elephanti aera. Duiligod by Corale
107쪽
100 DXXX incepisse. Cum hoc convenIre Ham edictum, Aethiopes rerum potitos esse Sub regno Kobadi, qui in Persia ab a. CDXCI usque ad DXXXI regnaverit. - De regibus postmodum secutis nihil exposuit, nisi quod in tabula regum
Jemanensium hunc eorum ordinem statuit: Aethiopes potiti sunt Iemana a. 529.
Abraha successor Arnassii 549. Vincitur Abraha. Aera elephanti 571 - anno 41mo regni NuschireWani; epocha a natali anno Muhammedis a. CCII. aera di Jeksumus excipit Abraham. Μesrukus succedit Iehsumo 589. Persae ingrediuntur Iemanam.
Finis imperii Aethiopum, Initium regni Seisi
Dsu Jegen anno XXmo Misammedis. Pervenimus iam ad id tempus, quo auctorcodicis nostri coepit enarrare gentis suae hist vias, easque ad suum deducit tempus. Atque expletur quidem hoc codice lacuna satis magna in historia Iemanensi, quoniam de primo post Μuhammedem tempore pauca, de posteriore nihil notum erat. Quae vero post Muhammedem res gestae enarrantur, hae a fabulis omnino sunt immunes et historiae dignitatem tam aperte prae se serunt, ut verissimas potius atque ab omni dubio remotas eas liceat existimare. Comspectum vero historicum huius eodicis ita pro viribus instituemus, ut neque res maioris momenti omittamus, neque, quae ad historiam Ze- .
108쪽
101bidi Iomanaeque adumbrandam nihil valeant, a tingamus. Ubi autem noster codex historiam concludit, ibi libri, quorum tituli sunt Arabici:
historiam celeb. Sa us in libro copiosissimo simul et eruditissimo, qui inscribitur: Notices et Extraiis tom. IV. p. 412 - 537 publici iuris iacit.
109쪽
ο ὐ- Quemadmodum innatum sere est hominum naturae, ut quam quisque rem pertractandam sibi proposuerit, eam reliquis quoque hominibus pro facultate commendare studeat, ita codicis quoque nostri auctor, consilium annalium comscribendorum mente fovens, in primordio libelli id praecipue agit, ut nobis de utilitate artis chronicae quam plurimis potest argumentis persuadeat. Quae autem asseri argumenta, sapiunt ea ex parte cultorem religionis Istamiticae, cum imprimis hoc posuerit: Deum in Corano iussisso, ut homines exemplis seculorum praeterlapsorum edoceantur; hoc autem, nisi annalibus, cie anti uitate reserentibus, percognitis, fieri non posse. adem sero ulterius argumenti est ratio, qui- artis chronicae sit imperitus, eum relationem de dictis lactisque Muhammedis, nomine Hadiis notam, in usum suum convertere non posse. Quod tertium affert argumentum, in universum potius est dictum, annalibus scilicet percognitis iudicium hominum acui, sin minus, ne vora quidem a salsis distingui posse. His avgumentis Praemissis, eadem de re aliorum
110쪽
quorundam scriptorum sententias laudat, quae ipsius sententium confirment, tum vero tertium illud argumentum, sine artis chronicae cognitione vera salsaque distingui non posse, exemplis eX historia petitis, uberius collustrat . Cum igitur annalium conscriptio magnae sit utilitatis, cumque multi iam antea docti in ea studium posti
rint, auctor noster eorum Vestigia secuturus de
historia urbis Zebidi potissimum aget, eamque a primis urbis initiis usque ad suum MVum, id est, usque ad finem seculi noni deducet.
Nominat tum eos , qui antea iam narraV
rant de urbe Zebid, inter quos praecipue excellit Sehersoddinus Ismail b. Abi Bokr Almoliri ). Praecipua causa, qua commotus ad opus suscipiendum se accinxerit, haec suit, quod nemo omnium huc usque historiam Benu - Τhaberidarum exposuerat. Cum igitur ille primus eorum historiam narrare velit, dicit fore, ut mox facile ab aliis superetur, quia, ut quisque Primus negotium susceperit, ita maximis disticultatibus negotiisque urgeatur. Ρrima historiae sundamenta auctor a magistris accepit, tum ipse multa addidit, quae partim ipse praesens vidit, partim, ab aliis accepta, diligenter exposuit. Eam vero in conscribenda historia rationem se secutum esse, auctor Scripsit, ut res, quibus legens et delectaretur et edoceretur, side dignus et,' Conferas, si placet Inn Chalduni disputationem de utilitate annalium, obviam in libello: Sur te grandouisage d'Ibn Chaldun, p. Schul g. p 16 seqq. '' De eateris, quos hoc loco affert, auctoribus, vida