De crimine vouleuseōs

31쪽

dubito, qui ita responderint iuris exegetae Is qui caedem effecit statim e lege Areopagitica accusandus est alter ille e cuius comsilio atque mandatu morte affectus est occisus, non minus μου reus est, quia οὐ σας interfecit, quam si χειρὶ rem peregisset cessaria autem utique erat talis lex, quae cunctam complecteretur caedium varietatem - nisi sorte alia ratione maluerunt Athenienses expediri e angustiis quibus inciderant namque una quidem pra terea eis via patebat potuerunt e usu magis quam e lege ad φονου leges simpliciter reicere eas etiam caedes quae cum νον ρnon maiore necessitudine coniunctae sunt quam arma cum veneno.Quanquam tale aliquid Atheniensibus non placebat veram enim: νου vim nulla oblivio eis eripuit neque o usu ad quamlibet caedem actionem eam deflecti passi sunt, quippe qui γράφουνόμει Ουδοί uterentur. E lege atque e iure reliquas omnes referri

iusserunt caedes ad eas quae de cruenta caede statutae essent

Cruenta caedes, quippe quae vetustissima sit ex omnibus civiumque vitae et securitati in sestissima primum in iudiciis obtinuit locum, primas nacta est leges. Ἐκ hisce reliquae pendent. Duo secundum sanae mentis rationem Athenis statuta sunt φονου genera alterum, et gravius illud quidem, φονος κουσιος H. προ- νοι ), cum dolo malo atque interficiendi consilio peractum levius, ut par est, crimen habetur φονος κοισιος, qui Casu non e voluntate accidit. Prius illud voluntarium facinus Areopagitarum sancti SSim coli io convenit reus cum esset convictus summo afficiebatur

supplicio ). De altero genere, cui deerat dolus, Ephetae indicabant apud Palladium lenior in eo poena erat statuta exilii neque ea sempiterni Aptis ita atque iustissimis cruentae caedes praemunitae erant legibus ad easdem nunc resertimur eae actiones cum quavis ratione alia mortem quis alteri struxerit. Nemo, ut opinor, talem imputabit Athenientibus imbecillitatem atque incomstantiam, ut e summo principio, quod et mente sana et iustitia postulatur dolum esse spectandum in maleficiis vel hilum decesserint

32쪽

ideo, quia clandestina ortasse atque insidiosa ratione magis res peracta erat quam vi manifesta et cruenta Quasi levius esset crimen, inclusum aliquem same necari longinquis et inhumanis doloribus oppressum . Nihil ad summam rem iacit modus inter ficiendi, non minus quis scelestus videtur sive trucidavit alterum uno ictu, sive mortem ei paravit dolosam nec repentinam aut o satione salsa aut salso testimonio aut quavis ratione alia. Nihil

,om leges in eum quoque valent qui βουλεύσας interfecit et apud Athenienses et apud nos et apud quamvis aliam gentem cui iustitia

cordi est at siue equitRS. Ergo qui ratione non manifesta interfecit καθαρος τας χεiρας)modo consilium habuerit interficiendi, Praeter omnem dubitationem ad Areopamias deducendus est. Bene edunt res ex hac sententia duas habemus tales actiones ad Areopagum re vera illatas: Dem. 34, 23 narratur Pater Sacerdoti Brauronicae reus iactus esse, cum mandato alteri dato tertium quendam interficiendii curavisset auctor

caedis liabendus est βουλείGaς quoniam non imprudenter Sed cum consilio videlicet incitavit alterum, apud Areopagitas accusandus erat; quod re vera factum esse luculentis verbis dicit Demosthenes os . . 'ait'oθεν -- πατέρα. . ἐξέβαλεν

Philippi quidem cui molestum est hoc testimonium, quoniam βουλασιν omnem Palladio tribuit Philippi nos docet virum illum ex Areopagitarum collegio esse eiectum in non intellegenda esse

Areop. u. ph. 47. 'κβάλλειν de iudicibus poenam exilii statuentibus

33쪽

verba ἐξ iiαλεν η βουλῆ ἐξ Ἀρειοι τἀγου , exilii damnatus est

in Areopago . At primum quidem, quae haec est in homicidio poena de collegio moveri t deinde, unde compertum habet Philippi, Areopagitam sacerdotis patrem suisse, ut pro poena collegio moveri potuerit Tertio, quid exemplo hoc effecturus erat actor num Cononem etiam, quem perse quitur accusatione, ex Areopagitis eiiciendum curat quasi Conon esset Areopagitat Quanquam hoc quantum laboret, Philippium non sum ipsum; docemur igitur ab eo, actorem decipere voluisse audientes cum enim dicturus esset: e Areopagitarum collegio eiectus est taliaesegit verba, quae ita potius intellegerentur: ab Areopagitis exilii

damnatus est itaque actorem captatione usum esse dialectica. Quanquam vereor ne nos quidem actorem simplici mente vera protulisse censeamus, captatione talectica ipsi Phil ippio relicta. Neque enim equidem video, quomodo apud Areopagum non Potuerit

reus fieri, qui consulto ad caedem alterum incitaverit. Neque minus luculentum alterum est testimonium Lys. Io, 3l: Actor enarrat Patris mortent vindicaturum reos se secisse triginta ViroS. o λενωντες nimirum non χειρί caedem effecerant ) neque ut opinor involuntarie se consulto ergo actio in AreOPagum erat deserenda quod re vera se secisse dicit actor: 7rεξῆλθον

τοις τριακοντα- λει, πάγιὲ, Qui contra haec Philippi ne conatu quidem ho refutare tergiversatur suspicatur intulisse quidem actorem actionem in Areopago non vero acceptam esse eam causam a iudicibus p. o nota er an wege Niclitetustandigkei de Areopa ab wimen sein, was pater et meiden naturi lch nichi in seinem Interesse lag. - Hoc commentum nescio an nemini placeat facilius erat suspicari hunc quoque ora tinem captatione aliqua usum alia atque discerit, re vera dixisset Venimus ad eam nunc orationem, qua potissimum adductus

est Philippi ut omnes Deucum actiones Palladio soli tribueret, ad Antiphontis orationem L

de iudice et de accusatore. -

34쪽

Nemo dubitat quin consulto noverca viris mortem paraverit:

dolus malus in aperto est ergo, ut Verum dicam, non possum ulla cogitatione consequi, qua de ratione negare quis possit Areo pago eam actionem convenisse. Miror imprimis Philippium, qui de Antiph or. VI verba faciens discrimen e dolo malo sumendum esse

ipse dicit Ar u Eph. 3M , derigosui misellite also die προνοια unddas allela solite os die Annalime hinsithren, asinu an das Palladium , icht an de Areopagois Gerichtshos et de enses. - Probatur mihi hoc principium vice versa autem o dico,in Antiph lacrimen cum malo dolo coniunctum esse nemo negat, quod solum iam sussicit ad demonstrandum cogitari non posse nisi

de Areopago. Praeterea Areopagitas fuisse iudices, e ipsa oratione testimonium demonstrat luculentissimum actor enim ad paelicis a carnifice iam necatae mortem y respiciens, ut eandem novercae etiam poenam infligant iudices perorat iso trict co με dicra omζ- aσα εχε τα πίχειρα ν citia ην Ουδεν ἐτέλουσα - τι ra θη- ιοκοένti τροχισθε DIa παρεδοθη - αιτία τε et δη και ἐν91μηθεῖσα καὶ χειρουργήσασα εχ ει εα υμεi τε κα-θεο ΘΠ σιν. D.

minoris ordinis iudiciis, Palladio vel Delphinio, quibus leviora

iure neque accusari paelex potuit ἐκουσίου v. neque summo astici supplicio nefastum novercae consilium o natu non perspexerat, Philtron non venenum molliseriun dedisse se rata. mulierem quae philtro dato imprudenter maritum inte fecerat liberastam me ab Areopagitis Aristoteles narrat inam Moria i6li 7). E iure igitur non potuit mortis condemnari noue condemnata est mortis, ne in ius quidem omnino vocata. Statim ex ipso acto amisici tradita est quippe quae civis non es et Atheniensis sed serva aliter enim Philoneus non poterat eam ἐπὶ ποσεio καταστῆσM .

35쪽

- 3 crimina competunt ). Namque ea inter omnia iudicia intercedit ratio, ut priorem quod obtinet locum maiorem habeat puniendi potestatem ergo in Areopago, cuius auctoritas facile summa erit,

poena capitis infligebatur reo, levior in Palladio exilii. Quae cum ita sint non potest dubitari quin apud Areopagitas Antiphontis or. I habita sit. Contra Philippi invitum quam maxime coactum se esse satetur ut Palladio tribueret omnia crimina οπιλεπιτως quamvis cum dolo malo essent commissa hanc ipsam enim orationem Ant. I nullo modo Areopago posse tribui Magnum id est sine dubio ita enim primum quidem videremus sine ulla in causa recessisse Athenienses a ratione iustissima ea - e voluntate crimina distribuendi deinde videremus re vera Ephetas capitis reum potuisse condemnare Qualia autem sint tandem eius argumenta iam videbimus. Atque primum quidem unum ex ipsa profert oratione respicit

ad iudicum allocutionem, inde enim facile et certissime posse dignosci, utri iudicio quaelibet ratio Comentat. Secutus enirn Maur. Herm. d. Meterum docet nos e Consensu omnium quae in Areopago habitae sint rationum pro certo demonstrari Areopagitas non potuisse appellari nisi s βοι ληι cum autem oratio Ant. I hanc formulam non eisibeat, non ponse Pam ArctopAπο tribui. Sane, non appellantur iudices ci βουλή, tamen utillo, Un Palladio convenire eam orationem Philippi concedam: arnque aliquantulum, ut opinor, ea quoque valent argumenta quae equidem evom neque uno pulsantur verbulo.

Iam vero, ne temere illud allocutionis testimonium praeteriisse videamur, inquiramus age, quot sint omnes illae orationes Are pagiticae, quibusque auctoribus conscriptae tres tantum feruntur ;trium anim omnium unus est auctor Lysias Iam labitur hoc

Schoemami, Antiq. ur pubi Graeci p. 94 condemnatis summum suppli- cium imponi non potuis videtur si Pall. vel Des ).

ηmmer, De bonis damnat adnot. 5 p. I. Foresiliamino, d Areop. myriv. p. 36. maletne 282 Philippi, r. u. ph. . I h. p. 33. s. r. III habita post a. 393 or. IV, - - post a. 397.

36쪽

- 32 argumentum constringari si Antiphon ipse hunc secutus esse usum demonstrabitur si Andocidis fortasse vel alius cuiusvis praeter Lysiae asseratur testimonium. Ita vero Lysias quidem licet Areopagitas appellaverit eis μυλ quid hoc ad Antiphonten, Corruit propositio, corruit tota ea conclusio. Nobis hoc videtur efficiem dum Antiphontis oratio I in Areopago habita est. Appellantur autem in ea iudices: ω ανδρες. Ergo non antiquitus appellatiocis βουλὴ quam Lysias exhibet, in usu erat pace Areopaitarum Antiphon allocutus eos est lIam vero nondum res consecta est secundum enim Philippi , producit argumentum, quod F inhammero debetur ille enimen eavit artificiosa leo Areopagiticae interpretatione novercam omnino non potuisse in Areopago accusari contra sacere luculenta

legis verba δικαίειν τον βουλαὶ . . . aes ακ- ών τις ασψκτείνοως - δοις velim animadvertas verbulum, solet enim praete videri hoc ansam dedit dubitationi, ea enim de causa additum esse eis videtur ne omne veneficim Areoparitis Iribueretur iudicandum sed id tantam . . . quod qui Sua manu PenenuINUO VI HS dους rerfecisset . Venia mihi sit cum ad absurdunt hanc educam legis inter. pretationem ad abs uidum enim declinat, neque multum inde videtur abesse. Iam fmgas tibi casum molitur quis alteri mortem venenum Comparat, immiscet in at neque ipse offert tristem potionem neque servi ministrant ipse interimendus aSSumit Poculum, haurit,

ipse e tali legis interpretatione certe non potuit reus fieri, quoniam venenum non dederat ipse Falsam vim leum illatam esse in aperto est. Obsecro te, num is tantum venenum dedisse habendus est, qui manu altera os aperuit victimae infudit venenum altera Nonne φαρμο -- est reus, quicunque aliqua ratione per venenum alteri

37쪽

- 33 mortem paravit sive dedit ipse, sive per alterum dandam curavit, sive nemo dedit, cum ipse interimendus hauriret potionem . . veneno in puteum iniecto . Num re vera quisquam sibi persu debit in talibus minutiis tantum posuisse Athenienses ut, cum quis

sorte ipse non dedisset venenum, propterea ad Areopagum deduci eum non paterentur δους illud verbulum quod hunc produxit

errorem Iorsus alla de Rus addituri esse e verborum tot CCII.

stitutione facile dei tonstrabitur. Respicias vel uno oculo ad totam legem: τ. 'ovλ. δικαζειν φόνου κovsto κ τραυματος κ προνοίας, πυρκαῖας, φαρuακω requiri vides statim necessario inseri Criminum genetiUum aestaκων additur ei nuntiatum condicionale ἐαν τις αποκτείννὶ δους scit. φαριιακα nimirum aut bona esse possunt aut mala et φάρμακα et venena agitur autem de noxiis tantum quibus mors effecta sit ). dempto autem illo

participio quid acciderit legi, iam videas qu--αυν iubetur reus fieri ἐαν τις-- Quid hoc est num veneficii actio instituitur, si quis occiderit alterum' claudicat lex deest id ipsum, in quo totius rei cardo versatur. Sic, ut intellegatur, in quam interficiendi rationem statuta sit φαρμαγαυν actio, onusino necessarium

est participium do . Quis porro ignorat, quantum amaverint Graeci participia hic vel illic addenda ad complendam sententiam atque planius exprimendam, ne unum scilicet deesset in descriptione actionis membrum vel parvulum atque minutum de pleno depromam quae in promptu sunt frequentissima ἔχων - παρ- έλ- - alia imnumerabilia es dem notae quae quidem omnia in nostro quidem

Sermone ver tenus si vertuntur, supervacanea saepe videantur atque inania - minus enim accurate nos et cogitamus et loquimur Graecis non abundabant suoque iure posita sunt. Adeo simple est puerisque decantatus hic participiorum usus, ut pluribus Xposuisse eum P Rene me pucleat, hunc qui noverit non ostendet ni verbulo Oίς neque a PerverSana iuris interpretationem deflectere idem conabitur'.

Idem censent Meter Schoemamn ip ius Att. Proc. p. 38a nota sa

Aut possit effici namque si veneficiis ad finem suum non pervenit, prolite conatum reus fieri debet eodem modo atque φονευς, qui vulnerarit tantum, non necavit τραυματος ἐκ πρ reus erat.

3 Recte ita Bo inius iam legem intellexit. Ind. lecti Berol. 1826la p. inuninio propterea vituperatus a Foro iamnem.

38쪽

- Si autem re vera voluissent Athenienses eos eximere e reliquis casus, ubi ipse quis venenum dedisset, tum ut opinor non obscure sed luculentis verbis dixissent: ἐάν τις ωτοκτώνη - αιτος Ergo haec quidem non vincunt. Noverca in Areopago να μακων accusata est; cui iudicio omnia competunt crimina contra vitam hominis, quae sunt cum malo dolo continissa. Atque haec quidem de voluntario βουλευσεως genere et de Areopago.

TranSeamus nunc ad alterum genus sine malo dolo commissum;

quod quidem e universa, quam novimus iam distinctione Palladio

debet conUenire. Summa autem in hac re difficultas posita est in eo num omnino cogitari quis possit oDλεxsae interfecisse sine voluntate a κουσι 59ς . Xercuit homine doctos de hac controversia dubitantes

imprimis Antiphontis r. VI de choreula namque ibi idem homo ab iisdem et βουλασας φ 6 dicitur interfecisse et ανε προνοίας G 9 . Dum βοιλειαν intellectum est, xincitare , contradictionem ea verba proserunt apertam, id quod supra demonstravi p. 3ὶ Incitatio sine voluntate esse omnino nulla potest neque igitur placent artificia quibus alii aliter conciliare ea inter se conati sunt ). Solam

quae ferri potuit solvendae huius dissicultatis viam indicavit oecishius si . Berol. 8- , . Suspicatur ille re vera primum quidem

accusatores concessisse, casu mortem pueri accidisse namque statim

post mortem Diodoti pacati erant Dassi postea vero mutata

sententia actionem instituisse eos, arguentes reum βουλετσαντα

Diodoti mortem effecisse . Sic conciliari fortasse possunt quae dixerant adversarii go et se atque sola haec erit ratio, nis, sorte quis cum agenero ad id quod nunquam deficit ultimum refugit, ut totam orationem insulso tribuat sessario, cui nulla absurditas non possit imputari ' Haec quidem sententia nemini,

den od ur Folge gehab hin. Quid ita, dimis, non est βουλευσις λ 'maeunem Antiph Mo probatur oeculii sententia. 3 moner, inde sue aut hemini duraraeouora' Antiphonis. r. c43. p. s. Je ne vias quanto mo meu moen rationne de sorti de ceu contradiction.

39쪽

- 33 quantum video, aut probata est aut poterit probari Boecisti autem commento, quanquam per se inpectatum non displicet, non opus est, postquam quae inesset vera vis verbo βουλευσας αποκτείνω perspeximus. Cum enim ipso eo quem tractamus loco

s Q ἐγω si uir πεῖναι μή, ε χειρὶ ράμενος μήτε βουλευσας duo sibi opponantur genera caedis, in utroque nihil inest de consilio, in hoc βοελευσας non plus quam in illo Quis

autem negaverit ανευ προνοίας auctorem aliquem fieri posse mortis ratione non manifesta cis p. a)ὶ Involuntarium igitur est crimen, cuius reus est 'tiph. VI orationis actor Quae cum conveniant omnia Palladio, huic iudicio

necessario orationem eam convenisse censebimus. Et prorsus ex hac opinione accidit, quod accusatores dicuntur reum ζημιωσαι καὶ ἐξεωσα ε τῆς γῆς citeti ). Ephetae enim apud Palladium

Sauppium ind. oti. I 8'in ' p. 7 et Koeliter coniecturam resutasse, et ipsum restituisse verbum βουλευειν coniecturam quam proseritorum' nescio an posthabeam ei, quam Langius V sibi quondam placuisse dicit . . alaιtim φονον ἐνέχεωθοι ὁ τον φόνον βουλε σαντα. Prope ita legis verba conveniunt cum Andocideis se βουλευ--ντα--αία β ἐνέχωθαι καὶ τον τῆ χειρὶ ἐργασαμενον . Aliter autem ac Langius ad incitationem ille cogitat ipse intellego verba

Queique choquante u 'elle soli, i salit se rilsoudre a 'admetire. Mais h lor cen' est plus Antiphon, 'est aran aussa ire mala droit qu' i convient dea attritineru' Ignatius incl. elocutionis Antiph. s. v. βουλευω, levissimam φονου κου κνίου specimi crimen esus probat habendum.

accepit coniecturam C. I. A. I i , quam multis rationibus impugnatam cum ferri non osse videret, Sauppii coniectura lacunam supplevit C. I. A. IV . Epheten . Areopagi actis Ges. d. issensch. 7. 879, p. 29. 3.

40쪽

- 36 ea ita in eadem lege teneatur is qui non χειρὶ - sed βουλεισας i. e. ratione non manifesta mortis fuerit auctori in hac enim sola antithesi, cui omnis doli mali species adempta est, explicari poterit in eo loco verbum μυλοειν. Quod quo planissime exprimatur, equidem es cogitari possit vel unam litteram non accurate esse lectam ab V. Melitem, commendaverim ipse, quae hanc antithesin

luculenter praebeant, vecta haec δι-ειν ει το ς βασιλέας latiis ιγνόν mi ξ χειρὶ πι--ἰνα- , βουν - υτ ιγ haereo autem in eo,

quod pro postrema littera octiem edidit αε non ιε ).

Quacunque autem ratione totam restitues lacunam, semper cum SauPPio βουλεισανra Scribendum erit, quod lentini fere non probatum est hominum doctorum. Sic modo νευ προνοίας quis interfecerit, in Palladio reus inducendus est, etiamsi ratione non cruenta caedem effecerat;

quodque in intentae quidem caedis Θμου legibus imprimis atque unicum spectatum est: consilium , reperimus apud reliquas omnes; eae quoque e summo hoc discrimine in duo genera divisae sunt, ut aut Areopago tribuerentur aut Palladio, prout inerat malus dolus reo aut non inerati emur autem in hac quoque re Harpocrationem duplex enim idem testatur iudicium: το μἐν ἐν προτερου ιαρτυς Ἀ-ioς ἐν τέ προς ιαλείδ ἐπὶ IIαλλαδέ ν λέγων ἀναι - δέομας -- ναρχος ὁ ἐν τψ uis Πιστίου ἐν Ηρείφ παγ μ' Ἀριστοτέλης ἐν

τῆ Ἀθηνatio στολιτεια τε 'IGaiv vsι glori l. Philippi vero, quem cum reliquis desinitionem Harpocrationis prorsus negleXisse supra demonstravimus p. in ne in hac quidem re Harpocrationem secutus omne genus βουλευσμὸς et involuntarium et voluntarium soli tribuit Palladio'.

Bergkium quoque ad sinulem coniectiiram video cogita Re Rh li set. 8, 33I . Non vero quae scribit mihi probantur: atris νονου κοεσίου καὶ νονον

τινὶ βουλευσα - . Quid enim φόνον μυδείειν per se murum signisi i nisi caedem motu i conari conatum autem caedem vicere τραυματος, προν ας in Areopago reum fieri supra vidimiis p. 4 et p. a n Harpocratio s. v. ἐπὶ Παλλαδίεν quoilue nomen initis criminis reseri; quainquam inde non coneludendum soli Palladio eam convenisse quamvis

enim in Areopago non commemoretur, tamen e silentio exicographi vix poteris aliquid efficere. Nos ipsam hanc rem alio modo iam sumus explicaturi cis infra. p. -