장음표시 사용
601쪽
mi , ct inhabilitationis με, ο morum masculorum ad obtinendum iam seuda quam Oscia 2 beneficia usique ad secundam generationem honoris is famae, ae communionis in co=siliis Principum. ιροι ipsum Trederi cum juxta constitutionem diva memoriae Caroli q/Grti contra tales facinrerosos er sacrilegos editam a Sede Apostolica canon sinam opprobatam , ct
Respondeo hoc loco Concilium loqui de bonis Frederici, quae ab Ecclesia & imperio oblitiebat in se una ; at satemur Ecclesiam habere potestatem privandi seudatarios Dominos iis bonis, quae ab ipsa in seudum possident, non tamen habet illam potestatem , quatenus Ecclesia est, seu quatenus potestate & regimine circa spiritualia praedita est, sed quatenus hal et possessiones & b na temporalia a quibus dependent alia bona; quantum vero spectat ad bona quae Fredericus ab Imperio in seudum possidebat: sente tia haec Concilii est tantum directiva, nec vim habere poterat, nisi ab Imperatore confirmata fuisset, imo & ante sancita : unde ait Concilium se id saluere juxta constitutionem Caroli quarti Imperatoris.
Secundus locus Concilii qui illa proferri solet, extat sess. 39. sie
habet. Cujuscumquestatus, gradus, aut etia Imperiali, Regali, crc. praefulgeant dignitate illas poenas i o facto incurrat , qua in constitutione Bonifacii odi avi quae incipit Pelicis, continentur, sed in ea Bulla privatio bonorum ut poena statuitur.
Respondeo constitutionem Bonifacii octavi excommunicationis dumtaxat poenam statuere in eos quorum regna vel imperia ab Ecclesia non Edent, illos vero solis bonis privare, qui Ecclesiae se datarii sunt iuxta haec verba : Qui vero fe a , iocationes , o tum aut beneficium spirituale vel temporale ab aliquibus Eiclesiis obtinet, set eo ipso jure privatu Deinde in eadem Felicis Bulla quae edita est contra interfectores Cardinalium, plurimae decernuntur enae, quae Reges aut Imperatores speetire nullatenus possunt. Primo enim decernuntur poenae civiles, putὶ inhabilitationis ad succedendum, ad testandum, &c. Et hae quidem spectant tantum communis sortis homines. Deinde inseruntur poenae communicationis, & hae ad plures spectant. Te tio, de seudatariis nominatimpcena depositionis statuitur. Demum omnibus Pontifex Dei iudicium interminatur. Clim ergo in Cousantiens Concilio insiguntur poenae quae in Bulla Felicis continentur, etiam in Reues & Iameratores, hoc debet intelligi per aequam
602쪽
DE ANTIQUA ECCLESIAE DISCIPLINA
distributionem , ut non omnes poenae in Bulli expressae iis imp nantur, poenae siquidem inhabilitationis ad succedendum , de aliae eiusmodi in Reges cadere non possunt, igitur insiguntur eis tantiim poenae spiritualas, quae solae in eos ab Ecclesia sciui positim, nisi sint Ecclesiae seudatarii. Tertius locus est se T 17. ubi Concilium ponam excommunic tionis di depositionis statuit in eos qui impedirent Sigismundum It manorum , di Hungariae Regem proficiscentem ad Regem Arago num pro pace Ecclesiae. Sca ibi Concilium non loquitur de Regibus aut Imperatore, sed de privatis aut Principibus quibusdam, qui se Sigismundi prosocii ni & itineri opponerent. Deinde vero Concilium non ferre in eos depositionis, ita tantum excommunicationis sententiam , addcnstantummodo ut ulicrius omni honore S dignitate, ossicio, beneficio Ecclesiastico vel saeculari sint ipso facto privati. Porio beneficium illud saeculare aliud intelligi non potest, qu in quod Ecclcsae deberetur, & ut seudum ab ea teneretur. Quippe id sancitum est in eos qui Henedicto XIlI. savcbant : Reges iacmpe Aragoniae, Castiliae, Navarrae,. Porrugalliae, & Comites Armeniaci N Fuxi, qui in seudum multa tenebant ab Ecclesia, ut patet sess. 2 o. ubi privantur iis quibus inseudati filerunt tempore schismatis. Quartus locus est sess. i . ut i in eos qui Concilium turbaverine haec saluit : Si per Ona usius secra Concilii partim in hac sessione
tuta aut ordinationes te mere violaverit, infregerat , aut tra gressa fuerit ullo modo, tanquam umoni poturbans,schisma i ny de haeresi juspecta aut rea criminis sem e statis, perpetuosis infamis, omni reedirnitate, statu, honore, o Mo, ct beneficio Ecclesi. :cissi saecularibus. etiam Imperialis, Regalis, Carinulatus aut Pontificalis exibiat,
ipso jure privata , spe promotionis omni subta a, erc. Respondeo verba ista Concilii comminatoria tantum esse, nec ullum sortiri essectum; d inde intelligi posse ex consensi Principum , de ultronea subjectione. In Concilio Lasileens scissione 39. & qc. vetant Patres omnibus, et lain si R galis aut Imperialis, &c. subi cena privationi solliciorum Fc. lcsiasticorum & mundanorum. Ad haec respondendum est eodem pland modo quo supra; addo haec omitia esie Perperam decrcta eo tempore quo vulgaris erat haec opinio Ecclesiam habere aliquid potestatis in Reses. Nec vero Concilia allata quaestionem istam ex prostab dc unt, quippe quam . Gud
603쪽
haud examinarant, sed loquantur ut tum loqui solebant proceres Ecclesiastici, quare non possent ista pro definitionibus conciliariter factis haberi.
rum recentium. Uanquam Bellanninus opus sirum in Barelatum ordiatur 1 Theologorum Canonisurumque benὰ multorum, quos in sua sententia versari assirmat enumeratione, ut inde probet singularem ac temerariam esse Rarciali sententiam: nos tamen istud argumentum ad calcem reiecimus, eo quod omnium sit levis limum. Enim. vero quis non videat, eorum qui post motam inter Imperatores ac Pontifices ea de re litem scripserunt, testimonium nullius aut levis dcbere in ista esse quaestione momenti. cum studio partium abrepti in hanc vel illam sententiam iverint. Itaque hujusmodi hominum aueto. ritas , quam tanto molimine exaggerat Bella inus , fracta statim jacet atque prostrata. Haec quippe semper servata est in Ecclesia aequitas , ut ne in haereticos quidem alii testes ac iudices producerentur, quam ii qui ante motam litem seripsere, quique propterea in omni studio partium alieni fuerunt. Sic confossus Artemon. sie convictus Arius, sic resitatus Nestorius, sic repressus Eutyches, se Julianus ab Augustino exagitatus. Atque ut alia mittam in Concilio Florentino , inter Graecos Latinosque convenit, ut nullus ab utraque parte de processione Spiritus satam scriptor laudetur, qui post Photii tempora scripsisset. Eadem inter nos & Bellarminum servari debet aequitas, ut neque nos in eorum qui post Gregorii septimi tempora pro nobis steterunt auctoritate vim faciamus, nec ille velit a nouis eos scriptores qui postidem tempus in ipsius sentcntia fuerunt, in auctoritatem admitti. Illis porro quos laudat scriptoribus seminus sdei debetur, quod plarique eorum E Cani nistarum sunt populo, quos regibus iniquos Pontificum adulatores , ac solius Pontificii iuris petitos esse nemo nescit. Reliqui vero Theologi Canonistarum ea in re sequuntur auctoritatem, omnes non sacrarum litterarum, non traditionis a ctoritate, sinitantum gestis&di Pontisciun, aut sutilibus omniadio rationibus opinionem istini tuentur.
604쪽
DE ANTI A ECCLESIAE DISCIPLINA
Eat e , & quantum volet huiusinodi hominum patrocinio glorietur Bellarminus; huiusmodi nos aut patronos aut adversarios p rhin curamus. Quanquam & ex iis nonnullos possemus ei eripere ,& alios pro nobis stantes opponere, caeteros omnes fide prorsus i dignos ostendere; sed in istis tempus terere, nec libet, nec Vacat. hi studiosus istarum rerum fuerit, consulat Joanitem Barculum &Roffensem, qui ascriptorum a Bellumino laudatorum opsera sua exo untur.
Decreto sacrae Facultatis Parisiensis a re
Henricum tertiuM. THuanus ita narrat lib. 9 . ad annum i 189. id quod in domo
Sorbonica adversus Henricum tertium gestum est. Factiosi, inquit, libellum Praefesti Mercatorum De Vionum nomine Sorbonicorum Theologorum Collegio porrigendum curant. Ou rebarut illi an populus Gallia jurejurando fide, Henrico tertio protio solutus esset, o sine morsu consilentiaeposset in hoc re no arma capere, fotaus inire, pccuniam cogere pro defensione Religisnu Catholica, Apostolicae ct Romanae , contra perversu machinationes ct conatus ipsius Regis , ejusique fautores ob violatam ab eo Blesis fidem publicam in Catholicae Reli: nis detrimentum , ct edisti unionis ct tibertatis praejudicium. His duobus libellis ab iis quae memorati comprehensis in coetu sexaginta Theologorum in schola Sorbonica congregatorum , post sacrum Spiritus se Ii more selemni celebrarum mature expensis a Decano Collegii pronunciatum est, ct populum jurejurando solutum esse , ct contra Regem pro defensione Religionis arma capi posse r visum insuper Collegio ut Decretum ad rini cem mitteretur, isque rogaretur Collegii nomine, ut auictoritatesera illud approbaret, ct asellia Qicta in Francia Ecclesiae submitteret, monumentum publicum ea de re confectum , Oppis mandatum est. Addit deinde plures anonymos ea de re scriptisse libros, &Joannem Bucterium S. Benedicti Pastorem Doctorem Sorbonicum, Henrico tertio trucidato, librum in si nibus Nia vellii typis impressum in lucem emisisse, de iusta Henrici tertii a dicatione qui etiamnum reperitur. Lib. 98 . narrat idem Thuanus Col um Sorbonicum sanciendae se unioni
605쪽
unioni in Henricum quartum fuisse patrocinatum, & congregatum mandasse suis Theologis, ut etiam cum vitae periculo execrarentur hanc propositionem, haereticum nedum relapsum, & extra Ecclesiae communionem positum jus regnandi in Gallia habere non posse. In Facultatis Decretum iurarunt Episcopiis & Parochi, & probavit illud Caietanus Legatus Apostolicus, eaque pars Senatus quae Parisiis commorabatur. Et lib. eodem addit decrevisse idem Collegium, etiam destinet o Cardinali Borbonio: Hristico num7uam esseparendum propter metum simulationis, est eos qui a anguinis usque est oneri resi, ierent, . aeternum in caelo praemium, ct ut fidei propugnatores immarcescibilet
Martyrii coronam proculdubio consecuturos.
Respondeo primo haec Decreta quae non toti Facultati, sta quia busdam privatis ascribit Thuanus diligens&accuratus Scriptor a Bucherii de aliorum factione condita Rine, non libero totius Facultatis Parisien sis judicio consecta. Respondeo secundo plures ex iis Doctoribus qui aderant, huic
Decreto non consensisse, ut testis est Thuanus lib. V . ad annum 11 89. Instrumentum, inquit, pu-licum ea de re confectum mox Vpis
mandatum est, quod in concordi omnium consens est nemine repugnante Decretum dicitur, cum tamen constet seniores adeoque ipsum Decanum Dannem Fabrum hominem antiqui moris , nec vulgaris inter eos eruditionis aliter sensisse , valde juvenes rampernicios consilio inpraesens temerario apud posteros insaniae pleno dehortatum esse, ac censuisse ut res integra ad Pontificem remitteretur. Mirum esse non debet, quod plures non fuerunt qui sese opponerent, imo mirum potius est in calamitosissimis temporibus ausos fuisse quosdam reluctari. Respondeo tertio nullius esse momenti hujusmodi Decretum per vim extortum, eo tempore quo tutum non erat desectionem non probare , quo caedibus & rapinis omnia erant plena. Respondeo quarto Facultatem Parisiensem infamiam quorumdam
statim atque liberd potuit convenire, delevisse, de d suis tabulariis abradi jussisse quidquid ejus nomine a quibusdam fuerat in regiam Maiestatem consectum, ac solemni Decreto sancivisse obedientiam Regii praestandam, licet nondum a Papisuisset absolutus.
606쪽
I. VIII. censura in Abros tibertatum catacanae Ecclesiae.
ANno i 63 p. duo volumina prodiere typis excusa, ita inscripta,
Tracta iusi juribus en tiberii ιs E iesia Galli raser alterum, probarrones libertatis Ecclesia Gallicanae. De iis conquerente Nuntio
Apostolico, emit Cardinalis Richelius, ut sanctioris Concilii placito coriun commercium interdiceretur, utque Epitcopi Lutctiae d gentes, in aedibus sancti Genovesae congregati, duo illa volumina nulla singulari propositione notata proscriberent, re litteras ad reli quos Episcopos ea de remitterent. In iis postquam pluribus diis ruerunt Pi aestiles, quantum sit in iis libris offensionis εἰ periculi a Ge. runt ea duo volumina sibi visa esse passim & pene ubique vitiosa, plerisque in locis haeretica, schismatica de impia, verbo Dei contraria, in hierarchia di Disciplinae Ecclesiasticae, sacramentorum & sacrarum observationum perniciem, in sanctam sedem Apostolicain, Remmnostrum, ordinem Ecclesiasticum, totamque Ecclesiam Gallicanam contumeliosa. Hae litterae datae sunt decimo mense Februarii anno 1639. aderant huic Conventui unus Cardinalis &i8. Archiepi xo
Porro praecipuum caput istorum librorum est, Pontifici nullum esse s in temporalia Regum Franciae; alterum vero quod Ponti scis p testas sit moderanda iuxta Canones in Francia receptos. Respondeo, ne iudiciums iudicii autoritatem delirectem. factum id filisse ut seret satis ad Nuntii Apostolici querimoniam, & generatim ita proscripta suisse haec volumina, non ob ea duo capita quae proponuntur in iis probanda, quae semper fuerunt in Galba approbata; sed ob liberiora & duriora aliquot recentiorum dicta quae iis in serta fuere, 'it verbi gratia, quod nihil iuris in Gallicanam Ecclesiam priamis saeculis Romano Episcopo competierit, quod Chlodovaei temporibus Rex suerit silminum ac primum a Christo capi Ecclesiae Gallicanae, &alia ejusmodi, quae licet habere possint bonum sensiim, duriora sunt,&, ut patet, videntur haeres c.
607쪽
Immunitate Clericorum. 3 mi poteriti Ecclesiasticae temporalem aliquam tribuunt autori.
tatem solent asserere Clericos iure divano non esse subjectos Principibus, nec ab eis posse iudicari, sed tantum a Judicibus E clesiasticis. Licet autem istud falsum esse ex principiis hucusque stabili is abundὰ demonstratum sit, speciatim tamen ostensuri sumus, Clericos in civit bus &politicis, sicut & in causis criminalibus . tum a tributis, tum a poenis, & iudiciis civilibus non esse jure natur ali aut divino, sed solo Imperatorum beneficio in nonnullis casibus inuti
I nc Apostolus R. om. I; . vers. I. & sequentibus, Omnis animaρο- reditatibus se perioriri subdita sit, non est enimpotestas, nisi a Deo, aviem sunt a Deo, ora natae sunt. Ideo qui potesea i resi it, Des ord xationi resitit, qui aurem resistunt, Esi sibi Aumnationem ac Fcrunt, est v. s. necessitare biti estote, non Dium propter iram , sed etiam proptercon cien iam, iura enim di tr. tapraestia G. Ibi enim Apostolum re de civili, non de Ecclesiastici potestite indicant verba quae si quuntur, Nec enim bustra gladium poetat ET hac ideo tributa prostat s.
Generatim autem de omnibus Christianistam Clericis quam Inicis haec verba interpretantur sancti Patres a nobis supri laudati. Irenaeus lib. s. cap. ro Just. in Apologia 2. Tertullianus lib. de idololatria, Theodoretus, theophilinus &alii. Speciatim vero de Clericis loquuntur Origenes in Episto ad Rom.
Exquiret enim a nobis tribu a terrae ubi ae vecti alia negotiatibni nostraeer quadico, de verbis exolvit etiam tributuni Dominus noter IESUS
CHRIS OS. Quodsi ille qui nihil habibat in se Caesaris , in quo
Princeps hujus munae veniens non invenit quidquam de suo cum liberes et, fore t tamen re butum, quanto maris nos necesse es ira faearnis expendere. Basilius in ron contractioribus, regula V . iubet
ut si quis ad fratres veniat, asserat aliquid quod sit Caesaris, debitorsit ille solvendi tributi. Grcgorius Naa. Orata ad Praesidem iratum & populum pertimesi centem, subjeὶti rei, tum Deo , ιum invicem iani ata , tum iis qui
608쪽
cum Imperio nobis in terra prasunt Magistratibus propter ordinis e servationem. Eturan haec in legum nostrarum numeros, ut citum L modum heri servis, uxores maritis, Ecclesia Domino, nsi puli Pastoribus ac Doctoribus osse crant, ita nos etiam rara, tu pote alibus jupe se eminentibus subjectis mus , non tantum propter iram, Ita etiam propter conserentiam ut qui tributo penuendo simus obnoxii , lex Christi vos ciue motum Imperio, tu tio subjicit, nam est nos in pote leseu
Chrysostomus homil. 13. in Epist. ad Rom. Potestatibus ex debito obedire jubet, ostendens quod ista imperentur omnibus O Sacerdotibus O Monachis , non solum secularibus iis quod statim in ipso exordio declarat, cum dicit , omnis animatotestatibu sublimioribus subaetasit, etia Apostolusi, Evi geosta, si Propheta, equi quis tandem fueris , non enim pietatem evertit ista ubjectio, , Ambrosus in Luc. lib. q. cap. s. Magnum quidem Osse alerici mentum, quo Christiani virisublimioribus potestatibus docentur esse su sedis, ne quis constitutionem terreni Regis putet essesolvenda Et lib. Io. cap. 2 o. Si tu non vis es se obnoxius Caesari, noti habere qua mundi sunt , se habes divitias , Obnoxius es Caesara, & orat. contra Auxentium Epist. 32. lib. s. si tributum perit Imperator , non negamus, agri Ecclesiae solvunt tributum: si agros desiderat Imperator , potestatem
habet viκὰ candorum, nemo nostrum intervenit.
Augustinus in Joannem tract. 6. Legantur leges manifestae, ubi pro ceperunt Imperatores eos , qui praeter cisa communionem usurpant sibi nomen Chri hasem, nec votam in pace colere pacis autorem nihil nomine
Ecclesiae audeant pusidere, nolite dicere quod mihi est Regi, quia tibi e ses est ρ es ni per jura Regum eo iniur posse ones , siccine loqua tur Augustinus, si ii se jure divino non ex beneficio Imperatorum Clericorum bona fuissent immunia, unde ex hoc loco in iure Canonico caus. II. q. t. Si quae ca se, haec inferuntur, Curici ex olficio I pycopa sunt An siti, in pus sonibus praediorum Imperatori sunt Ob-
Gelasius Epist. 8. Quantum ad ordinem pertinet , publicae disi linaco ubcentes Imperium tibi suprema dispositione coitatum, legibus tuisi parent Rel gionis Antistites. Symmacsus in Apologetico, defer Deo in nobis , est nos deferimus Deo in te, nos emm potestates humanasse loco pusillimus. Pelagius primus, ct monobis iuuio ac laboresatage Mum est, ut obsequium confessionis noesis a Regibus ministremus. Gr gorius Magnus Ita a. Epist. 6a. Potestas inpra omnia homines domis
609쪽
normn meorumpietati cretitus data est.... Ego quidem jussioni subjectus. utrobique quoduebui, exolvi, ct Imperatori obedientim praebui, pro Deo adsensi, minime tacui. Leo IV. Epist. ad Lotharium dist. Io. cap. de capit. De capitulis vel praeceptis Imperialibus, velpraeceptis vestris, vestitorumque Pontificum Opraedecessorum irre' agabiliter custodiendis 2 co ervandis, quantum va- . luimus est lemmmodis omni sprofitemur. Item Epist. ad Loth. Σ. cl. 7. c. s. Nos, inquit, si incompetenter aliquid egimus, crissu Hiis justae legis tramitem non conservavimus , vestro ac vesti orum Mis rum cuiata volumus emendare judicio. Fatentur ergo ipsi Romani Pontisces, se coeterosque Episcopos&Clericos in rebus civilibus ab Imperatoris imbus & iudiciis non esse jure divino immunes. Yvo Epist. 2 2. ad Philippum Regem: Respondere Μ-μbterfugiam vel in Ecclesia, si Ecclesiastica sunt negotia , vel in Curia sicurialia. Bu- nudus Epist. r. ad Archiepiscopum Senonensem, Cui honorem,
honorem; omnis ani potestatibus1ublimioribussubdit lar si omnis vestra. Quis τοι excipit ab universitate ' siquis tentat excipere, conaturaecipere. IlInnocentius IV. de sententiae communicationis p. Noverit. n. et Iutemporali generaliter , cstgeneralis Eccles olus Imperator, qui Ur Cleoricis idi tarici spraeesse debet , privilegium concedere potest. Ipse sanctus Thomas in Epist. ad Rom. cap. 13. ab hoc debito liberos esse ait Clericos ex privilegio tantum Principum. Petrus de Alliaco q. de rescript. conclusione prima: exemplo
Christi qui se Pilato iudicandum commissit, &Apostolorum, qui
nullam sibi in iudiciis civilibus auctoritatem arrogarunt, sed intus subjecti fuere legibus & Judicibus civilibus & Ethnicis; nec non ex dictis Petri & Pauli, ac demum ex hujus provocatione ad Caesarem, ostendit Clericos iure divino non esse immunes 1 Judiciis civilibus. Mitto Cusanum, Valdensem, Alcvinum, Almainum,&alios complures Theologos, qui in eadem opinione versantiu . Haec autem aliunde probant verba illa Pauli, omnis anima , ctc. tam de
Clericis quam de Laicis esse intelligenda, & illos non minus quam istos in rebus civilibus de jure sublinos esse , ita ut aequὰ tributa tendere debeant & de criminibus civilibus, ac Magistratibus civibus iudicari, & poenis etiam civilibus coerceri. Quod si quibusdam in casibus, tum 1 tributis, & aliis oneribus immunes sunt, quando a iudiciis civilibus se se eximunt, & ad Ecclesiastica remit-
tur, id habent ex beatae principum, qui istud ipsis in gratiam
610쪽
Ecclesiae indulgere voluerunt, . ut ex innumeris legibus liquet Idem demonstratur ex usu Ecclesiae de exemplis. Primo autem certum est tribus primis Ecclesiae saeculis Presbyteros & Clericos ad Tribunalia I ratorum & Magistratuum Eclinicorum pro robus civilib stetisse. Postquam vero Imperatores Christianisuerunt, licet aliquibui legibus cautarum quae ad Clericos spectabam, judia .rium Episcopis commissum saepE tiim pro rebus & criminibus, rivilibus ab Imperatoribus & Judicibus civilibus iudicabantur. Ini Concilio Nicaeno Episcopi sese invicem accusantes, libellos accusationis Constantino vel istarum rerum judici tribuerunt. Is vero sinculorum accusitiones accepit & sigillo obsignavis , ignique tra-idi sit, ut sic iurgiis omissis illa quae ad fidem pertinebant absque lulla animorum contentione exquirerent & definirenti; idem Constantinus Caeciliani causim quia de crimine quod in examine facti consistebat, asebatur, ipse iudicavit. Idem Athanasium insimulatum laesae maiestatis suo judicio damnatum in exilium mi
Huius filius Constantinus causim criminalem Stephani Antiocheni. Episeopi in Laico iudicio, in Palatio Principis agitari voluit. quicum in eo convictus foret: praeceptum est Episcopis, ut eum d
Ponerent, testeTheodorito, lib. 2. cap. 9.
Valentinianus Chronopium Episcopum eo quod provocasset a iudicio 7o. Episcoporum argentaria mulctataecit lib.z. Cod.Theodosi quorum appest. Idem Ursicinum & uus sectos tranquillitatem tur bantes in exilium pelli iussit. Priscillanus&Insta mus quoniam de criminibus & obscaenitatibus agebatur, a saecularibus judicibus sunt damnati, teste Severo. De causa Felicis. Aptunsitani, Caeciliani & Donatistarum iudica
verimi saeculares Magistratus, quirin iis agebatur de rebusfacti. tu i Episcopi omnes Itali Gratianum& Valentinianum rogant, ut de Damaso judicium serat secundum confitetudinem, IV rex iuni, inquiunt, petit Dama is , se e risitur exempla maum innut Di acopus Romisistio, si notio Uus cim an erediturapud Gareui se peririe defeti N. Nam Er vester af Mi saccusitus apud pari renum vestrum Goautin m cum o rei prosecutus est, descriptis rusi ita exemplas pediti Ar , qu cum. Praeside S. otic viis sineretur , ferem appellavit, istis sarem istisi est. 3Theodoricus I taliae Rex Symmach pae accusationem admisit, vi-
statoremque dedit sedi Apostoli a lyiud repugnante Symmacho, qui