장음표시 사용
11쪽
LII. De dialecto Syriaca MXIV. DE dialecti syriacae scriptura . XXVV. LitΡratura XXIVVI. Divisi O . XXVU
Elementa linguae et scripturae aramaica I. Caput: De lectione ac orthographia.
I. De Consonantibus earumquo figuris et nominibus . 1 g 2. De Consonantium pronuneiatione ac divisione . Ag 3. De Vocalibus . . -' . . 4si 4. Do syllabis et signis Orthogrisphicis . . ., . . . II 5. Da Numerorum signis . . . . . . . . in . 12g8. Do Tono . . I 13IT. Do distinctionis signis . 13II. Caput: De Consonantium et Vocalium permutationibus.
8. Da Consonantium mutationibus . .... οῦ . . . . . . . . I4
ο s. De literarum infirmarum mutationibus 17I 10. Ds rpgulis Quietis Uterarum infirmarum . I8ς II. De regulis Conversionis Uterarum infirmarum . 1so 12. De regulis Ariectionis literarum infirmarum ......... 20I 13. Do Concentratione 2I
I 14. De Vociatum mutistionibus .... t . . . . . . . . . . a 22
12쪽
g 15. Des Pronomine Personali . ' 24 g 16. De reliquis Pro minibuΝ ....ia...... 4 28
g 18. De verbi Formiου . 3II 19. Da verbi Flexione generatim . . 32 g 20. Ds nexione Verbi perfecti 33g21. De Imperativo formiae P-l , . . . . 37g 22. Do Infinitivo et Participio Peal 37ἶ 23. Do reliquis sormis auctis verbi persecti 40I 24. De infinitivis et Pariicipiis formarum Ructarum verbi perfecti . 44I 25. De Imperativo formarum Ructarum . 459 26. De Verbis pluridi texis et sorinis rarioribus ζ 45k27. De verbis gutturalibus . . in . . . . 47si 28. Do verbo persecto cum sustiXis . . 48li 29. De verbis imperfectis 51g 30. A. De verbis concentratis I. rad. Nun tu . 51g 31. Da verbis mediae gemInntais yy ae . t. .... 52g 32. B. Dis vorbis infirmis i. rad. olaph NE 53ς 33. De verbis I rad. Jud 'D- . . . b4ο 34. Do verbis syriacis med. rad. Olupti P . . 56ἶ 35. De Verbis med. rad. Vau y - . 56
I 42. De nominΘ generatim 65 g 43. De nominibus derivatis verbi regularis . 65I 44. Do nominibus derivatis verbi irregularis . . 67ο 45. Da nominibus denominativis . . 67I 46. De nominibus Qxoticis et compositis 88
13쪽
k 47. De nominum Genere ἶ 48. Dct nominum Numem . I 49. Ds nominum Sintu . I 50. De nominum Motione I 51. Dρ nexu nominis cum suffixis statu suffixo . . g 52. Do nominum De IinationΘ .g 53. De nominibus anomalis et leseetivis . g 54. Do Adjectivis . . g 55. Do Nnmei libi R
g 56. De Praepositionibus g 57. Do Adverbiis si 58. De Conjunctionibus et Interiectionibus . . . .
Sectio prima. De singulis enunciationis partibus.
si 59. De usu Pronominum personalium . 90 g 60. De usu Pronominis demonstrativi et interrogativi . 93st 61. De usu Pronominis relativi . 93I 62. Ds usu Pronominum reliquorum . 94
I 63. De usu Praeteriti . . . . . . . i. 96
g 64. Da usu Futuri . 97g 65. De Periphrasi quorumdam temporum finitorum 98 g 66. De usu Imperativi et Infinitivi . , 9sg67. De usu Participii . . 102I 88. De Optativo . z. . . .. 104I 89. Dct constructione verborum cum diversis ensibus ....... 105 g 70. De constructione verborum eum praepositionibus . 107g71. De verbis, quae adverbiis indicandis inserviunt 109
g 72. De numero nominum . - 109g 73. De usu status emphatici . 110I 74. De usu status constructi et Genitivi 111
14쪽
ὁ 75. De significatione ac usu reliquorum cRsuum . . k 76. De oasibus absoluti η g 77. Da Adjectivis h 78. Dρ Amsctivorum gradibus . . β 79. De constructione Numeralium . .
h 82. Do Conjunctionibus . . . . . . . . g 83. De Interiectionibus . . . . . . . . . a
Sectio Aecunda. De enunciationum connΘXU
g 84. De Substantivi et Ampelivi conjuncti O- . . . . I 2II 85. Do Verbi cum Substantivis conjunctions 122β 86. De Personis Verbi . . . . . I 25k 87. De enunciatione interrogativa 126 88. De nonnullis idiotismis I27
PPE DIX Observationes de arte metrica Syrorum.
I 89. Do Po0tia syriacis . . . 128l 90. De nominibus carminum . IM
15쪽
Die tricli de serm. chald. proprietate. Lips. 1839. G. IV i nor Grammati h des bibl. u. targ. Chaldaismus. Leip g. 1842. Ρg. 1 - 19.
J. Furst Goschichio dor bibl. Litoratur. Leipetig 1867. J. B. Wonig Schola syriaca. Oeni p. 1866. Prolegom.
16쪽
Lingua, quae appellatur Α r ium ae a, nomen ducit ab A r ama ea seu Aram N regione, cui olim erat propria, et stirpis linguarum Semiticae ramus e8t, nam Aram, qui et terrae nomen dedit, Senai filius orat Gen. I 0, 2'2. Denominatio haec duplici sensu obviam venit, ita ut latiori permagnam Asiae anterioris partum eamquo Assyriam, Me80potamiam, Babyloniam, Syriam, Phoeniciam Palaestinamque complect0rotur, strictiori autem sensu praecipue tu codice sacro obvio hunc tractum praeter Phoeniciam et Palaestinam significaret, cujus incolae Aram api, 'Αριμοι Homer ..Ilia. 2, 783. Hesiodus
a Graecis ot Romanis otiam Syri quod nomen tamen serioris est originis) nominabantur et ab his cum Assyriis pro uno populo habebantur Diodor. S. II, 13. Herod. L. VII, 63. Strabo Geog. XVI, 2. Xenophon. Cyrop. VII, 5, 3 l. . Cum autem Arami posteri, qui Euphratom inter et Tigridem ac terram occidentalem hujus permagni tractus inhabitabant, Re Separarent ab iis, qui orientalem plagium incolebant, Aramaea vel Aram divisa suit in partem occidentalem Mesopotamiamao Syriam complectentem et orisntalem Babyloniam Assy- ..riamque compIehendentem, quae divisio geographica et politica etiam linguam communem in duas dialectos primarias abire secit, quarum prior dialectus ara maea Occiden talis Aou syriaca, qua usi sunt Mesopotamiae Syriaequo in-COlRe, aramaea orientalis seu babylonica clialdaica altera audit, quam locuti sunt Babylonii et Assyrii. Cum jam Judaei exulus in Babyloniam, Assyriam et alauontes regiones transportati ossent, 80nsim liuio dialecto orioniali assuefacti sunt uam quo quamvis non puram, sed cum hebraico
serm0ne mixtam in vernaculam adoptarunt. Dissilirco by Corale
17쪽
NO i. v. Dialectus Orientalis seu babylonica' minus recto ac improprie tantum appellatur chaldaica, quia scilicet in ea terra erat vernacula, in quam Chaldaei per reliquod tempus, praeprimis inde a Nabonassare dominium exercuerant ; hinc in nonnullis sacris locis Ezech. ll, 24. Dan. 5, 30.ὶ Babyloniis nomen Chaldaeorum inditur. Chaldaei non ad Aram neos, sed ad gentem medo-persicam pertinuisse a nonnullis creduntur, qui proprie in Armeniae montibus habitabant, ab Assyriis autem devicti et in Babylonias meridionalis partes trans locati septimo ante Christum saeculo adeo potentes sunt facti, ut ipsis Babyloniis praevalerent. Lingua horum Chaldaeorum vix eadem suit cum illa Babyloniorum, ast verosimi. liter non adeo diversa; nam si Chaldaei zm a descendunt a Cesed,
filio Nachoris Gon. 22, 22), qui suit Abrahami frater, tacite infelligitur, eorum linguam hebraeae ideoque et aramaeae fuisse cognatam. Lingua chaldaica ' festo Daniele I , 4 erat lingua aulica Nebucadnegaris regis. Not. b. Etiam in codice sacro mentio fit linguae aramaeaen' n N; e 2. Reg. 18, 26 et Jes. 36, 11 colligere licet, tempore Iosaiae tam magistratus assyriacos quam primores Judaeorum hujus linguae suisse gnaros. Chaldaei astrologi regem Babyloniorum aramaice alloquuntur Dan. 2, 4; et ex Esdr. 4, 7 patet, a Persarum rege negotia cum praesectis Asiae provinciarum sermone aramaeo suisse habita.
2. Lingua aramaea omnium cognatarum est simplicissima ideoque antiquissima et merito propius, quam reliquae linguae cognatae accessisse videtur ad originalem Semitarum linguam; hoc jam inde fluit, quod Aramaei sem-por in suis sedibus manserunt nec coeli diversitato sunt impulsi, ut vernaculam a majoribus acceptam admodula mutarent. Rudis in consonantibus est et ob vocalium inopiam durius sonat. Praeter ea, quibus omnis Semitarum lingua ab aliis linguis dissert, Aramaeo sermoni multa insunt, a cognatis dialectis aliena.' Aramaot enim nominibus a parte posteriori articulum assigunt, quo statu empliatico) saepe utuntur, qua e DuuSa totus sermo grata soni varii suavitate curet; accedit forma propria Schaphel, significatio genitivi per Dolatii, creberrimus structurae participalis usus, sibilan-
18쪽
temporia eam πλατυστoi ou evasisse l. e. in plures dialectoΗ minores diffluxisse constat.
maritana, quae mixta est ex Hebraea et Aramaea simulquo alias sormas vocesque Cuthaeas continet, quae mixtio ex hujuου populi origine facito repetitur, hinc do multorum sententiudialetius haec Aramaeae linguae filia, melius tamen, Praesertim cum praeter propriam scribendi rationsem etiam varia utatur singularitate, hujus soror uterina putatur. Egestas dialecti famaritanae tum in vocibus ipsis tum in earum formis satis conspicua, ex singulari gentis origine adversaque sortuna est explicandis.
4. Quarta linguae Aramaicas dialectus ost lingua Z abio
ruminctu dialectus Zabion, manda ea seu na sapaea, quisenon solum scribendi genere figuraque literarum ab reliquis aramaicae linguas dialectis differt, sed et singularibus vocum formis et flexionibus. 5. Utraque dialectus Aramaea tum syriaca, tum chaldaic quod nomen usu receptum in sensu supra explicato hic retinemus) intime est connexa ideoque in essentialibus grammaticae partibus convenit, quae sunt sequentes: I) Consonantes praedominantur vocalibus in structura grammaticali,
23 status omphaticus loco articuli linguae hebraeas otarabicae praefixi adhibitus,3 nota genitivi η δ et aceusativi litora , 43 formatio pluralis masculini in t b) distinctio generis in 3. persona plur. praeteriti, 6) sormatio passivorum et reflexivorum praefixa syllabamin,
19쪽
XVIII) tertia et quarta vorbi forma Aphel ot Sohaphol utri-
quo proPria, 83 occurrunt et imperativi passivorum, b) duplicia participia activorum in omnibust formis cum . significatione activa et passiva, l03 participia cum pronominibus junguntur ad tempora diversa sormanda, il) in fino vocum litora es loco n praedominatur,l2ὶ suffixa pleonastico anto genitivum ponuntur, la) usus 3. personae pluralis activorum pro DRSSiVO, lo) formatio pronominis possessivi per , I Nar addito
Inter pauca et praecipua distinctionis signa, quibus dialectus ohaldaica disserro videtur a syriaca, pertinoni: l) syriaca amat vocalem o loco chaldaicae a, 2ὶ chaldaicadovitat diphthongos et litoriis otiantus, 3) sormatio Infinitivorum Ρoal excepto) chaldaicae dialecti sino P, 4) formatio
3. pers. sut. chaldaicae loco Syriacae a - quae ut veri nominis distinctionis signa a nonnullis Furst, Lehrgebd. S. 6 ss.)negantur et resutantur; idem nuctor l. c. S. 14) potius defendit, utrumque Sermonem chaldaicum et Syriacum non esse duas sed unam tantum dialectum hoc solo discrimino, quod chaldaicus judaeo-aramaeus, syriacus autem christiano aramaeus sermo sit nominandus, o qua distinctions religiosa doducit, quaro in illo tanti Hebraismi, in hoc autem tanti Graecismi N. Τ. occurrant.
l. Sermo chaldaicus linguao Aramaesto dialectus veri nominiA est, minimo autem dialectus a Judaeis plano corrupta seu e Syriaco ot hehraeo mixta, uti volunt: Michaelis, Dissiliria by Cooste
20쪽
u) nonnullae A. T. librorum partes eaeque: Esrn 4,
b) Τ argum im seu paraphrases librorum A. T. R Judaeis consectae, quilius accedunt o) dialectus talmudica, dialectus aegypti O-Rramae Ruec non reliquiae linguae tempors Christi in Palaostina ugustiis conservatae in Ν. Τ. ot apud Josophum
Flavium. Νo t. a. Si characterem lingui8ticuui et puritatem respicias, horum scriptorum tres ordines sunt distinguendi: in ' ordinem primum referendae sunt paraphrasos OnkΘloqi in Penia istichum omnium antiquissimas ad purissimae, quae excipit Chaldaismus biblicus, qui quasdam sermonis hebraici proprietates adoptavit; loeum ultimum tenent reliquase paraphrases, quarum lingua non tantum vocibus oxoticis multis sist consecta sed et non paucas formationes o Syriaco vol Rabbinico mutuatas exhibet. Not. h. Charactores dialecti aegypt inco-urumue Re Palmyrensibus valde similea sunt et in quibusdam papyri voluminibus. quae ab Aramaeis cultui aegyptiaco deditis originem petunt, inveniuntur; dialectus haec chaldaicae ost proprior, quam syriaeue. Νo f. c. Dialectus chaldaica in Palaestina usunt is iterum in
duo et si diale tum smaritanam adnumeros in tria) idiomata ) divisioni torrae in tres districtus Galilaeam, Samariam et Jud Asam)correspondentia abiit, quorum primum idionia gallinicum Dominatum valde erat corruptum et clara Honorum distinctione carobat, quas corruptio cs. Matili. 26, 73. Marc. l 4. 10. e connexu commor-cioque incolarum hujus regionis cum populis sinitimis facile explicatur; altorum idio na judat eum seu li te r o s o i y in i t sinu in in Judaea et Hierosolymis usitatum, valde degenerabat et vicissitudini Erat expositum; hoc idiomate scriptum est Talmud hierosolymisa num. Haec Palaestinensium lingua minus apte s y r o-c hal da ic a quas donominatio verosi militer ex S. Hieronymo coni. Pelag. 3, 1.