Institutiones fundamentales linguae aramaicae seu Dialectorum chaldaicae ac syriacae in usum juventutis academicae editae a Hermanno Zschokke

41쪽

g. 4. De syllabis et signis orthographicis.

IIdem pergonste masculin. tum nominis, tum verbi suffiXO, v. g. iam mi sabui) puter ejus, hroi) voeavit illum; in verbo Auxiliari lori fuit, quando cum altero verbo est mnjunctum, V. g. lom si holet vo) occidebat et in verbo in C dab) dedit, denique in nominibus propriis aliunde receptis He pro spiritu aspero positum Occultatur, v. g. Ρωμη, up 3oz Iudaei. γ, Occultantur et reliquas literas, quae bis scribuntur ad derivationem orthographicam indicandam et quidem in nominibus medias radicalis guminatae prior illarum occultretur, ut: - mamio) loquela, ' undae, si muria, mano) manna et aliis; doniquoti quae in Hebraico assimilationem subeunt literae, eRS-dem in syriaco saepsi Occultatas invenimus, et quidem: l) Lomast verbi Ril abiit, quando vocalem suam tu radi calem praecedentem vacum remittit, V. g. : pro di Ul. Si vero significat prodesse occultationem non admittit. 2) Litera Nun in pronom. 2. pers. MI, Mai tu, si vos et in multis aliis nominibus, v. g. urbs, lilda

3) Risch in voce abdi Alia et in imperativo pro

curre.

4) Litera Chet in pronom. .. nos, si praesenti sormando adhibetur, v. g. kOrennan) nos vocamus. e. Linea dia critica est linea superna et tran8versa, quae ci) tanquam compendium. Scriptionis usurpatur, ut Pro o et cetera, pro sancti, et literis numeros significantibug imponitur, ut: . λωαl anno 1869.

M Haec linea sub K ante in duriorem pam literRm mollius et cum eadem lenitate uti olaph efferendam indicat, ut oliad) recordatus erat. r) Denique mediae radicati subjecta verborum imperativum passivum ab infinitivo et praeterito discernit, V. g. h. tigi ethall) interflciaris.

42쪽

I2 Ι Ρars. De Eleinentis. L cap. De leotione ac orthographia. . 5. De Numerorum Rigni S.

I. Numeros Syri raro numeralibus, sed plerumque literis indicaro solent lin a dia critica munitis. Primis alphabetiliteris inde ab l usque nil vi unitntes, novom dein sequentibuSR usquΘ Rd cades et reliquis centurias notant, ceteroS numeros hstrum ladditione Supplent, V. g. - 444. Ad numerum 500 et ultra notandum Syri adhibent i it0ras puncto munitaη easdem: . t - 500,-- 600, k - 700, - - 800 et . - 900. Millis vero uxprimunt per lineolam a sinistra dextram versus obliquam et subjectum, quae quRmzunque literam ornat, ad millenariam profert Potentiam, V. g. l. I 000, 3. - 4000, - - 9000. Eadem linoola horigontalis in serna myriades exprimit i. e. quemviS numerum litera significatum cum decies mille multiplicandum innuens, v. g. i - 10 000, - 20 000, ι - 1 000 000. Numeros fractos ita scribunt, ut literae numerali imponant lineolam obliquam a sinistra ad dextram ductam, V. g. ἰ

23 Autiqui Aramasi Phosenicum instar ad numeros signi ficandos Palmyrenis inscriptionibus testantibus etiam signa adhibuerunt peculiaria, quae ηunt:

reliquos numeros his signis conjunctis exprimunt, ut: lY

3) In Masora litorao chaldaicao similiter ad numeros Si is candos adhibentur, et quidem re usquct is unitates, ' uS-que A decudes, p usquo n l00 - 400 designant; reliqui centenarii aut per finales, ut: ' 500, Σ - 600, l - 700, ' 800, - 900 aut per compositas literas pn, P, z'n, nn, pnn

43쪽

exprimuntur; multu eadum ratione, qua Syri componunt' Chaldasti, hinc: i500. g. 6. De Tono. I) Totius in dialocto chaldaica sucundum analogiam lingua hebraicas rosidet in ultima syllaba: in ponultima tantum figunt tonum: a) in formis segolatis, ut: T,B, C: E

si Xis 'a , Nn- , N)-, ' , et 'n, v. g. m)m, 2) Syri o contrario tonum figunt in penultima, v. g. l SQ mulco); ultima autem syllaba acuitur in vocibus, quae desinunt in consonantum Vacuam non quiescentem , v. g. . mathus); praecipuo terminationes . o. . . L et L . vel apocopata in ta et abjecto a finali) desinentia tonum sibi vindicant, v. g. - mathin), G

. T. De distinctionis signis. MagnR ost apud Syros in distinctionis signis varistas; sunt autem quatuor prinistria: iM :ὶ nostro commati simillimum in protasis membris sejungendis udhibetur. . . b) ). claudit protasin et otiam vim interrogationis signi habet. c) bὶ sejungit membra apodosis et longiorem interroga-

44쪽

14 L Pars. De glomentis. II. Cap. De Cons. et eat. permutationibus.

II. CAPUT. De Consonantium et Vocalium permutationibus.

g. 8. De Consonantium mutationibus. Omnes mutationes, quibus consonantes subjiciuntur, ad Supremam Euphoniae legem reducuntur, hinc consonantes transponuntur, aSsimilantur, abjiciuntur etc. ad gratam pronuntiationem Actu euphoniam procreandam. Sunt autem sequentes mutationes notandae: A. Permutatio consonantium. In omnibus linguis semiticis consonantes sono seu Organo similes et cognatae permutantur, v. g. pro Hebraeo petradicitur 'viro et ; hinc r i saepe mutatur in C I a in I , et

2 in n a, v. g. pro 'fil heb. dicitur nia; N permutatur cum ', V. g. pro 'INU, quae permutatio praecipuo Lexica respicit. B. Transpositio consonantium. Transponuntur consonantes Metam is), si altera propter dobilitatom liquiditatom) locum suum obtinere nequit, V. g. y Pi pro I 'R, y P pro 'Si); pro frequentissima est literae n a praeformativae syllabae passivae nN Ll transpositio cum sibilantibus oe, A, D, I et i, V. g. ypRI , , translocatione autem facta n, a pO8t A, . transit in ta

45쪽

g. 8. Ds Consonantium mutationibus.

C. Abjectio consonantitam. Consonantes quasdam in scribendo excidunt, quin suppleantur, praeprimis quiescibiles et liquidae, quais consonantium abjectio ab initio vocis literis vacuis plerumquo accidit Aphaeresis), similiter in media voce, si alia praecedit vacua

Syncope, Misis) et rarius in fine vocis Apocopo. 1. Abjiciuntur ab initio vocis: M N i, V. g. In , sed pro InN, Eu, pro Em, b) et i uti in imperativo, v. g. pro p p, pd

pro Na, a pro Naa, PTO Q. 2) Abjiciuntur in media voce eaedem literae et similes vocali destitutae; litera praecedens, si est vacua, accipit VO-culem literae elisae, v. g. pro , NN et li,

Fieri solet, ut euphoniae et facilitatis causa in vocibus formandis consonantes ab initio et in fine apponantur aut mediae voci inserantur; praeprimis Olaph cum reliquis quiescibilibus ac He et Nun rei huic inserviunt.1 Additio ab initio vocis literae Olaph I, osthesis) fieri

solet: a) in illis vocabulis, quae a duabus consonantibus in- '

46쪽

16 Ι. Pars. De Elementis. II. Cap. De Cons. et Voe. permutationi hun.

quam ut liquidae , ut 'i inseruntur, ut: κῆ pro N 2 cae,ia thronus, nec non post praeformativa suturi, ut Lial

3. Tandem et in sino vocum litorae adjunguntur Pura-yoste), pracprimis litera Nun in I. et 3. persona praeteriti, V. g. labeῆ --- L, iri P - imo et suturi quando ultima syllaba desinit in vocalem, V. g. Repn pro ' Epn; rarius tale Nun apparot in imperativo, V. g. -- l Pn videte, i te clumute. Raro aliis in vocibus Nun paragogicum additur, ut: psen Alemo, pWlO - pro heb. n D;-- heb. Similitor litora Jud

47쪽

3 8. De Cons. mutationibus. g. 9. De liter. infirm. mutationibus. 17

. . .

. E. De literis gutturalibus. I) Literas gutturales N, n, n, ν - l, m, quibus

et litera n , , adnumeratur, amant vocalism a, cum harum pronuntiatio e gutture jam natura sua essori hanc vocalem; proclivitas illarum literarum ad vocalem a imprimis in filio vocum cernitur, V. g. CN, pCE , . etc. 2) Praeterea in dialecto chaldaica his literis eaedem regulae sunt applicandae, quas valent in lingua hebraea, uti: compensatio signi Dagusch sortis, quod gutturalia non serunt, prolongatione vocalis praeeudentis, V. g. II; USus Pathach surtivi, v. g. ΠΠ, et Schwa compositi, V. s.

g. 9. De literarum infirmarum mutationibus. Literae N, , l, o, a uti apud Hebraeos et Arabes, itastiam apud Aramaeos consonarum Ot Vocalium viceS gerunt, .hino juro semivocales appellantur. Ubi talis litora conso nans est, mobilis, ubi viro vocalis vicem gerit, quiescens seu quiescibilis nominatur; quia dein literae hae non semper figuram suam retinent sed variis mutationibus Ruut Obnoxiae, in oppositionem consonarum firmarum eiR nomeΠinfirmarum est impositum. Nonnunquam enim litorae has praecedentis vocalis sonum induunt et quasi vocalescunt seu qu Iescunt, aut a vocali proxime praecedente vel a consonante conjuncta influxum patiuntur, ita ut in aliam literam infirmam vocali praecedenti homogeneam aut con80nanti annexae respondentem convertantur; aut plane tabjiciatitur; hinc regulae, quibus omnes literarum infirmarum propriolatos innituntur, triplicis sunt generis: Λ. Quietis, B. Conversionis et C. Abjectionis. i) Us. W. Gesonius, Hebr1iselle Grammati h. l. c. g. 22.

48쪽

l8 I. Pars. Do Elementis. II. Cap. De cons. et Voc. permutationibus

M. I 0. Do rogulis Quietis litorarum infirmarum. I. Rogula Quietis: Literae infirmae ad quietem -- diguntur, Si vocalis, in qua possunt quiescere, aut jam praecedit, aut e litera infirma in proxime praecedentem literam Vacuam est praemissa, v. g. in stitera N quiescit in Zoro sit i in Reboeto); similiter 'ς vel 'i pro C i , Ni es Pro Q. Ao Pro o.

Not. a. In quibusnam vocalibus literas infirmae quiesc ropo8sini, supra g. 3. Adnot. 4. jam dictum ost. Not. b. In dialecto syriaca Jud ab initio vocis positum qui oscit in sua vocali liomogenea, v. g. iled non illed). Syri et Olaph, quod ex renalogia proprie osset vacuum, ab initio vocum quiescere jubent atque voculis tantum sono esserunt, quin et hujus vocalis signum appingunt, V. g. Mol emar) Pro chald. N,

alolio) pro AbN. II. Regula Qui otis. Si praecodit vocalis holerogenen literam quamdam infirmam, ista vocalis ussimilatur, subsequenti litorae infirmae, ut haec in vocali assimilata quiescat; hinc dicitur nντου pro In dialecto autem syriaca in tali casu vocalis non assimilatur; dicitur enim

N o t. n. A quieto literarum infirmarum distingui debet Oarum otium; otiantur seu plano non pronunciuntur lituras infirmae, si Post literam vacuum aut aliam quiescentem efferri nequeunt orthographiae autem et etymologiao gratia scribuntur; hoc otium rarissime in dialecto chaldaica, saepius in syriaca occurrit. Otiatur

autem

si) OIaph in pronominibus eatas si participio praesentis formandi cnuga additi η, v. g. e - kotli tun ultimo vocis Praecedentis Nun non audito; similiter in tuo moin centum, i

mutius, N Obtulerunt.b Vau in terminatione verborum vocali nulla praocedente, ut k'fal), 'quod Vau suope abjicitur dein in nonnullis nominibus post aliud Vau quiescens, v. g. schudHοὶ promissio. i)3ὶ Juxta ulios grammaticos Vau hoc occultatur. Dissiligod by Coo e

49쪽

g. lo. De reg. Quietis lit. infirm. g. l le De reg. conversionis lit. infirm. 19e) Jud quoquo otiatur in terminationibus verborum, ut k'tali) interfeeisti sem. - k'tul , in pronomino

maluauin reges ejus, math) reae meus; denique in nonnullis substantivis et adverbiis, v. g. - emath quondo. Not. b. A quieto et otio iterum distinguenda ost occultatio literarum, de qua vide g. 4. 4. d.

g. 11. De regulis Conversionis literarum

infirmarum.

Litera infirma nonnunquam mutatur seu convertitur in aliam literam infirmam et quidem: I) aut ob vocalem, 2 aut ob consonantem annexam; statuuntur ideo duae Conversionis regulae. Si convortitur litora infirma in aliam infirmam ob vocalem annexam, dicitur applicata prima conversionis regula; si conversio dependet a consonante, statuitur secunda conversionis regula. Ι. Regula conversionis. Si litera infirma non est homogenea vocali, quae aut jam suit in litera proxime praecedente, aut ex ipsa litera infirma est praemissa in literam proxime praecedenim vacuam ideoque quiescere nequit, aut diphthongum sacere non amat: a) litora infirma non raro abit in aliam litoram infirmam isti vocali homogeneam, v. g. /Aleph, quamvis nonnunquam immutatum manet et quiescit, tamen Saepe convertitur in Jo, quotios praecedunt vocales e

b) Literas infirmas praecedentibus helorogeneis vocalibus abeunt in aliam literam infirmam, quas quidem non omnino est homogenea praecedenti vocali, hute autem proprior ac cognatior est, quam litora infirma originaria; sic in utraquodialecto Vau mutatur in nonnullis casibus in literam de, quia haec proprius Accedit ad vocalem a Praecedentem, quam

50쪽

I20 I. Ρars. De Elementis. ΙΙ. Cap. De Cong. et Voc. permutationibus.

II. Rogula Conversionis. Si in Chaldaico litora infirma aliam literam infirmam proxime praecedentem sequitur, illa in hanc infirmam mutatur, quo facto geminatio per signum Dagosch locum habet, V. g. M a pro 'N Id. g. 12. Do regulis Αbjectionis literarum infirmarum. I. Rogula Abjectionis. Λbjiciuntur literae infirmae radicales in media voce ob proximo subsequentes literas sormativas: de et Vau, v. g. Nan revelabis semin. , revelabunt; ob Nun epentheticum et ante su D fiXa, V. g. : 'uli , t In N, ostende nobis pro QU),riri cu me pro ML s). II. Rogula Abjectionis. Litora infirma per regulam conversionis in aliam infirmam mutata aut per regulam quietis in quietem redacta excidit plerumque, si est literta Aleph, v. g. docebit pro et nba revelavit, raro vero, si est Je vel Vau et quidem non solum in syllaba clausa, sed ot in syllaba aperta eo tantum discrimino, quod in dialecto clialdaica in syllaba clausa adsit vocalis brdvis, longa autem in syll&ba aperta, quae regula rursus exceptionibus locum dat, V. g. CR proz i , e quo per 1. reg. conv. fit Σκῆ vel zi , 8imiliter ωgo pro

regularum nuno enumstratarum classi innitantur, tamen istae regulnis non semper in lingua aramaea sunt upplicatae.

Not. b. In dialecto syriaca Olapii ex Vati ortum et Hoctum requirit vocalem Schola pro Peiocho, nam Selioso respondet voeali chaldaicae - , hinc a. Diuitiaco by Corale