Tractatus de sensu et auctoritate decretorum Constantiensis concilij sessione quarta et quinta circa potestatem ecclesiasticam editorum cum actis et gestis ad illa spectantibus ... opera et studio d. Emanuelis a Schelstrate ..

221쪽

ipsos Galliae Oratores in Camera para vomu a sementorum fecisse protestationem secre , hi j tam, auod proner scandalum euitandum , ad egionem ibant, s non animo conficu 'i' ,, tiendi his , qua audiuerarat in Masa is tui debere. Quid potes ita de conclude ζrs est. d. sere Θ, Haec ibi Auctor ille, petens sub in de, numquamne legerim historiam de ali Uzi quo Conclaui , vel peruoluerim librum

famosum Pauli Suavis de Concilio Tri-o hieroi

dentino, in quibus refertur, quod post ma e non . p ur

nam animoru contentionem Omne Con iiij auolent, que

uenerint de certo Pontifice eligenta a Vel in e 'Decreto in sessionibus publicando: , Sic, a mih ense inquit, laetum est Constantient , Uno ce Concile de , , doci ponamus utile magnas Oppositio velix ii nes, contestationes, protestationes secre iton, des con

istas. omne id, quod placuerit D. Schel f o olla ioci, strate nos ex Manuscripto suo docere ii i ais Post hoc Cardinales, alli j que omnes, qui ό. se contestati, secrete protellati sunt, ve nerunt ad sessionem quintam. Et sicut tr is Spiritus Sanctus nil omnium animos ni

in Concilio, ut dici possit, y ,, ritui Sanctos nobis, sic postmodum duo di Decreta huius sessionis communi conis sensu statuta silerunt Prout rcserunt Ac na,

222쪽

s Dissertatis II. i bii ii L quibus D. Schelctrate nihil habet, quod

ex anuscriptis suis opponat. Sic enim nobii lus dona sitis legitur uibus articulis situ

te session passe' constitutionibus lectis Concilium eos

Manus cxiis, qu lum a1ileensium 1ententiam de Onhr- sero ic co manda Decretorum auctoritate sequi, sed

Reies: Garti artem eorum In ea contra Oblectiones

creti Vant est Pro Pu Enanda inaltari Voluit. Quod Vt cla

ueram cum enim illi Orbi Cathos co obtrudere conarentur, quod Decreta Constantiensis Concili summo animorum coim sensu, nemineque penitiis discrepante publicata fuerint, Eugenio IV contrariurrita asserenti Gesta eiusdem Synodi hac arte obiecerunt, ut verba pro se facientia afferrent, causae ero suae minime fruentia omitterent Verba , quae Basileenses pro se facientia attulerunt, indicaui fuisse se-

- fcriptis.

nalium faciebat difficultatem interessendi,

omnes tamen prater infirmos venerunt ad

si fionem prasini Rege Rumanorum in I

223쪽

Caput L sperialibus insigni , rassidente Cardinalid Vrsini Episopo Albanensi, G celebrauit Missam de Dominica Onaldus Archie sopus Rhemens is Verba autem causae suae minime seuentia , qua omiserant. ostendi esse illa superioribus immediate subiunctari Fuerunt pronuntiata

tiones sequentes per teritum ornaniensem, quia Cardinatis Florentinus illas noluit pronuntiare. De quibus vltimis verbis chim sedulo inquisiuistem rationem , cur a Basileensibus omissa essent , aliam , non inueni, quam quia insituto suo minime fauerent ubi enim ex verbis per ipsos citatis colligi poterat, omnes consensisse,

ibi ex verbis subsequentibus constabat de oppositione Cardinatis Florentini, im-nium ipsi adhaerentium , ex quibus plane

colligebatur contrarium. His praemissis, videndum est, quam manifeste D. Maimbour vestigia Basileensium insecutus fuerit. Admittit Auctor ille verba Gestorum Constantiensium, quibus asseritur,qubd non obstantibus Patrum contradictionibus,in Cardinalium protestationibus secrete faetis, omnes tamen adsessionem quintam venerint omittit Ve

224쪽

rb, quae de Cardinali Florentino, eiusquet, sequacium oppositione ex ijsdem Gestis asiunxeram: iunc asserit, de communi om-hium consensu Decreta fuisse publicat , nihilque in Manuscriptis Codicibus reperiri , quod his Actorum verbis opponer

potuerim Concilium ea uniformiter probauit, s conclusit Manifestius, ut puto , Auctor ille sequi non poterat artem Basileensium in reserendis ijs, quae pro se faciunt, filentio praetereundis, quae menti ipsius contradicunt nullibi tamen incautius quam hic egit, cum eumden errorem , quem in Basileensibus notaueram, ipse committere voluerit. Neque mirari satis possum, quod tam asseu ranter scripserit, me nihil haberes, quod ex Manuscriptis Codicibus opponaian, cum ex illis, isqualium Scriptorum testimoniis expresse ostenderim, Cardinalem Florentinum cum sequacibus, ac ipso in primis Ioanne XXIII repugnasses. Quae ut clarius constent, fusius comprobanda

sunt.

Et de Ioanne quidem constat ex Appem dice Constantiens Concili Tomo I.

collectionis Philippi Labbei, quod sese pro

225쪽

Caput f. sy certo S indubitat Pontifice habet volens numquana probari eorum hiatentiam, qui Concilio avictoritatem aliquam super ipsum tribuebant. Nota sunt cedulla ex parte Ioannis XXIII initio Constantiensis Concili publicatae, in quibus per modum Conclusionis querebatur κ Papa verius canonicus de haeres non infamatus, nec si jectus post contra ea, qua sunt sui iuris, ab aliquo compelli, vel amctari eumque non haereticum condemnam

tes, haretici sint censendi P Et responsum, ad hoc conchisone . datum io fore manus ponere in Christum Doynini, neque immerito dubitari , an ille , qui talia pijs auribus ingerere ausus erat, bonus Catholicus censeri poterat . Cumque Petrus dα Alliaco Cardinalis Cameracens in casu schismatis, ut tum erat, de Ioanne iudicari pos. contenderet, fatetur in Traehatude uictoritate Cardinallium , se hanc ob rem graue s periculosim dici Ioannis Papa in incurrisse e quod Ioannes semper existimari , se pro indubitat Pontis. Me L. . sis a ce haberi debere, proindeque a Concilio

cogi non posse. Vnde cum pos secundam sessionem tres Nationes conchasissent,qubd

ipse

226쪽

ς Dissertatio II.

ipse ad cessionem Pontificatus ob schismatis X tirpationem cogi posset, factui , est, quod ab ijs, qui Concilio interfuerunt, sese audiuisse testatur Rodericus Calaguritanus Episcopus Dialogo de auctoritate Pontificis, Ioannem XXIII ea de causa infeliciter fugam arripuisse Post fugam autem illius contigit, quod Cardinalis Turrecremata , qui in minor,bus cons itutus Concilio Constantiensi interfuit, de graui Ioannis X XIII querela memori prodidit Cum enim post fugam

eiusdem Ioannis Cancellarius Parisiensis nus ex Gallii ratoribus sermonem coram: LP Patribus in diminutionem Iura monis postolica habuisset, idque Cardinales a Sa-

Tti, Fbe bmissi cro Collegi ad Papam cassus te constitu-T GJ tuna ni Issi retulissent : Dominis orator,bus Regis Francia Uistantibus eum , inquit Turrecremata, amaro animo conquesus est Ioannes, falsa quadam cirronea aduersus auctoritatem Romani Pontificis Decreta per mulos suos Ipost recessum eius esse conclusa. Ita Scriptor ille , qui occatione Decretorum querelam illam interpositam putauit,cum tamen occasione se

monis Gersoni interposita fuerit,ideisque

227쪽

Caput II. 99 cum Collegis Gersoni potius, quam cuni

aliis Ioannes conquestus fuerit. Nequeuhaec a Ioannis XXIII mente aliena, sed eidem omnino consona esse , firmatur ex testimonio Niemi in Vita eiusdem Papae referentis de Cardinalibus Scamus a Constantiam reuersis, quod Concilia ex mandato Ioannis dissoluere voluerint, lau- noritatem dissoluendi eidem competereia propugnarint. Verum de Cardinalibus posea redeamus ad Ioannem , qui q. Λ1ensis Mariij in epistola ad Poloniae Regem inter varias rationes , quibus fugam suam a Conci

de ab ips Concili principio ita omnia

peruertere ista omnia perturbare concup/uit, ut non concordiam sed dissensionem

non unionem N pacem Ecclesia, s schismatis scandala quarere viderentur, qui nullo antiquorum Conciliorum ritu obsem

nato non publice, sed sparsim α' iuatim de rebus Ecclesiae Conciliabula celebrabant in contem um Sedis Apostolica, sint, lipendium nostrum fictas , dissens tonerique aduersivi nos seminantes, ac non per viam a Sam

228쪽

protum es contumelias in rebus sum lis aduersus nos moliebantur , multa machinabantur indigna relatu contra decus Anstolica edis, honorem nostrum Ita immediate post sermonem Gersonij Ioannes XXIII in literis ad Ladisaum, Poloniae Regem , iuxta quam formam ad alios Reges de Constantiensi Concilio scripsisse creditur. Clarius mentem suam exposuit in arti-Dβη et XXIII cessis o uos ni cum litteris ad Ducem

Gμrigis Biturigum Scamisa Patisios mitit. Eorum P 'r 'Vnsi publi unus erat. Quod licet conciliis Genera- in Nob libus non debeat ner1 Nationum clineren-

publice aperire oporteat,Vt nius instructione informentur alij: hoc tamen Constantiae non fuerit permissum , quin imo statutum , quamlibet Nationem nam tantummodo vocem siue usagium liabituram, etiamsi in Natione Gallica essent tre- Centae voces notabiles .in Italica tot dem , quoniam erant ex duabus illis , tionibus ducenti Praelati personaliter ibbdem comparentes 4 de Anglicana essent tantum tres Praelati, ac caeteri Clericii

229쪽

Caput II. IOIuem numero Alter Vero erat, quod cuna

in Conciliis Generalibus secundum statuta Canonum ius sui ragi non competat nisi Cardinalibus, Patriarchis, Archiepiscopis, & Episcopis , quorum ustragia requirenda sunt in sessionibus publicis,4 non priuatis consiliis nihilominus quicumque ad eiusmodi consilia fuissent admissi , nullo

discrimine personarum habito , Omnium suffragia etiam Laicorum , subtractis Praelatorum suis agijs, recepta sint Vsquequaque etiam Praelatis contradicentibus Aliusdem him articulus, Ut caeteros omittam, Crat, quod, licet in Concilijs sui ragia debeant esse libera, nihilominus multae extiterint cavillationes , S subornationes per minas, terrores ab Imperatore proce

dentes.

Scripsit haec omnia de prioribus Constantiens Concili Aistis Ioannes XXIII. quae reperiuntur in duobus Manuscriptis Codicibus Vici orinis, ubi D. Maimbourgea legere poterit: a me autem hoc loco allata sunt, quia Pariiij in publici niuersitatis Congregatione lecta dicuntur

non parum conserunt ad monstrandum ,

quod Ioannes XXIII obstiterit ijs , quae

230쪽

1or Disseriatio II.

Constantiae contra Sedis Apostolicae aues oritatem acta putantur,vi numquam a sententia sua hac in re discesserit, ut inmisssertatione Antuerpia edita indicaui Meminit Ioannes dissensionu, cavillationum,& contradictionum, quae si vilibi procul dubio quoad Decreta sessionum quartae, inquintae locum habuerunt sic enim testatur in Apologia sua contra Basilienses Romanae Ecclesiae Pontifex Eugenius IV.

quod contra Decreta de auetoritate ComEugemui IV. in ciliorum nonnulli reclamauerint grauio-

fassice res, qui strepente multitudine Iuperati, sicut his nouissimis temporibus, quibus camnales exuberant pallones factum esse, manifestum est, audiri nequitierunt. Eadem refert Rodericus Calaguritanus Episcopus in Dialogo de auctoritates potenate Romani Pontificis, sese nimirum audiuisse, a magnae auctoritatis Viris, qui Concilio. Constantiensi interfuere, quod contra D

guritanus iii se creta 1estionis Quintae reclamauerint com-

flare Par.e. plures Praelati s Doctores de quibus etiam assirmat Cardinalis Turrecremata

. libro et de Ecclesia, cap. 99 quod plures Patres doctissimi non praestiterint consensum aut assensum suum. Quae ultima Verba