장음표시 사용
2쪽
LIBRORUM , ΕΤ CAPITUM VOLUMINIS SECUNDI.LIBER SEXTUS.
De existentia Iuris Naturae. CAPUT I.
D. Atur aliqπιν norma seu requia nais turalis, ad quam humactionessuas Iiberas exigere debet, is quae Ius na
Extat div na Iex mora iter nos adigens od ictiones liberas eidem refuta conformaudas, quae propriissime dicitur In naturale . Quare Schmausius piaue insipienter ait, Deum creasse hominem ex g m.
Leges divino natura es sunt vere, ac pro prie leges non ea so 'um ratione , quod supremi Luris latoris autoritate muniuntur; sed etram o mia sanctionem habent ad unctam , praem 'm nempe vel ρ nam custodientibuς stat Tiolantibus rependensa, etiam fi pr. ens tantum haec vita spectetur.
Praedicta legum noruWalium savctio vera quidem sed im' Uecta est, atque insufficiens. Sed alia sutyetit perfectissima sanctio, futurae scilicet retributionit post mortem; quae mel fora lumine naturali fatis innotescit . Refel itur Arector Co- dici 1 naturae, quξ docet , mala moralis punitionem 'ugnare eram' dea Emis in
tor Meisiberus Jus naturale vel nimis extenuant, vel prorsus evertant , dum leges divin naturales oonsilii Aeo b bendas sise deeermur.
De primo & universali juris naturae principio. CAPUT I. SEntentia Valentini Auerti asserentis
primum Juris naturae princistium CD convenientiam cum flatu integritatis, in quo conditus est homo , expcidenda penitus est: sicut etiam iturum opinio , qui pro primo principio constituunt vetvoluntatem divinam, vel convenientiam eum divina sanctitate.
Ηοbbolas absurde flatu i , sui ipsius eo servationem ut primum integrum νδ i ris naturae priscipium, is pro prima , is fundimentali naturae tere, quaerendam GD pacem, ubi haberi potest, ubi Noro non potest, auxilia belli.
Dufendorsus inutiliaee fatigatur in sa- tuenda pro primo Juris ua:arae priscipio Socialitate , seu bae propositiona :euilibet homini eolenda is fruanda est
3쪽
CAPUT VI. . . . C A P U T III.
4쪽
eitat vitae futurae , quae inde consuroit, supremi Cond toris , is Trovisoris gloria.
De obiecto Iuris Natura . C A Iλ U T I. Odiectum juris naturae 'erperam Itamitat Selan.iinsp/ρ ad illa trine pia , quia intimo is Uu quisque com erit iου- nata sibi QIs , atque congerita ἰ quae vero ex principiis eisdem diduci per
ratiocinationem ρ ssunt, ad ius naturae nequaquam pertinere contendit . Sed ad ue absurdius deeit , eadem naturae principia non in rations, sed tu Tolum rate duntaxat, tanquam in prastria δε- do estis quarcnda.
Frrnt haud leviter Tufendorsis dum bo minis e a Deum, ἐν Iemetipsum o stac: a a iuris naturatis obiecto , U' con- de ratio re festu O .
nes humavas necessarias esse conteu-dunt. Jus naturale a funda neutis ever
De prima juris naturalis proprietate, videlicet o5 ligatiori C
CAPUT I. Wolfius baud recte demit obligatio
nem activam, dum ait, esse con- Υionem motivi eum actione is
Admittenda non est Estisevi Gastrelli semten:ia docentis , obligandi p incipium essu desideris,n beatituάinis nostrae, seu
men nou es, De=ὸν praemiorum, poenarumquo metu a maenum esse , necessariumque ad virtutem incitam πἰum.
CAPUT V. AE ' δ δε se , ne perniciosa est Imbbes
opinio docentis . naturae I Rer 1cmoer quidem ob uare tu foro interno , si P. conicienti. e. id re quoad animi di poli ationem easdem te andi, quotiescum rvidebitur ear mdδm observantia coad cera are finem i uo dirisuntur , per autem in s oro externo, ira quoas actum exercitium illarum . in eo hο- n. num satu, in qua non exerceatur.to
5쪽
mo per se vel solum per accidens moribui noxio . Hubnerks qui nimias in obligatione Riioni partes tribuit , re-fomtur.
De reliquis proprietatibus Iuris Naturae, nempe de aeternitate , necellit te, immutabilitate , & universalit te, certitudine, dc claritate.
I ri Naturali aeternit item p mcram adimit Thomasius, atque injcite osserit, is contendit, Legem aeternam e se Sebolasticorum figmentum.
Tufendorsus perperam negat , Jus naturae necessarium esse ante quamlibet legem , contcndem, actionem emuem ante legem diminam esse inditerentem . Itaque humanis actιbus praeconceptis ante Dei legem moralitas aliqua , quocfundamentalii, is obiectiva dicitur , ino; imo etiam formatis , tametsi imperfecta. CAPUT III. De immutabilitate Juris naturae inepte di
Inter Iuris Naturalis stroprietates ad-meranda pariter universalisar est; nemo quippe mortalium est, qui non semper, ἐν ubique Urius vincuris ad iringatur. Quapropter immerito a P et do- PDticu excipiunt ar Principes summi ,
rentis, neminem habere posse de t aeceptis naturalibur certitudinem citra revelationem d vinam, eamque Ni peculiariter factam.
Juri Naturali m n me, ut par est, pro spiciunt . qui peimaria it ut principia
tanIummodo ex Traditiona corto nobis innotincere arbitrantur.
CAPUT VIII. Tr.ecepta Iuris Naturalis non solum sum deri rationibus probabilibus post unt ,
sed argumentis etiam evidentibus demonstrari. Ad hoc tamen necesse non est methodus mathematica, sive geometrica; imo ea in re nostra ne commodior quidem est , nequa aetilior ; sed Scholasticam methodum in traden o Iure naturde praeferendam censemus.
Iuris Naturalis praecepta generatim ades 'elara punt. Au coetuitu sacona, ur --mo possit eorum ignoratione excuJa,
6쪽
test pro ea furit naturae parte , quae mutua gentium inter se moderatur officia a
CAPUT IRNultam metat Jur gentium νη-rsale . VEures Latini scriptores , positivum, or volantarium, quodque exque Iaris emfulti nomine Juris parta materiae disinctum fit a iure u
gentium inteΠexerunt ver initarum ius turri. murale, NI potissimam partem imius.
Iuxta S. Thomam Ius Gentium ratisne materiae pars est Iuris Naturalis ; ν time autem formae di inguitur ab illo. Probabus es, in eadem Sententia fuissa Romanos Iuris-confultos.
CAPUT III. Ira cerni fatis emgmenter accipi p
Era tur idea Ictis Gentium ἰ quae meanium probabitu a videtur.
Animadversiones in Heam Iuris Gentium a Ci. Emanuela Dunio ad mentem Ioannis Baptistae mei pro tam is explicatam. Viei eommentum da ferino b minum flatu refellitur.
7쪽
A Vendo uedum per la Fede di Revisione, ed Approvaxione det P. F. Fili ho
Noo Lanes Inquistor Generat det Santo Ossicio di Vener a nel Libro nostritto intitolato. De Trincipiis Iuris Naturae, Gentium, adversur Hob-besium, Tufendosum iso. Auctore Io: Francisco Finetti non v'esser cosa aliacuna contro la Santa Fede Cattolica; e pari mente per Attestato det segretario Noltro, niente contro Principi, e buoni cocti irini, concedianao Licenaa a Ton asο Γιttinetia Stanapator di neetia che possit essere sthnarato , ymem
8쪽
Potiri ii , quae hactenus duplici propositione rem istam expedi
dicta sunt , nihil amplius mus, in quarum altera regulae natura- obstare videtur, quominus .liter insitae, in altera legis a Deo latae ad quaestionem omnium , existentiam demonstrabimus. Deinde umquae deinceps occurrent , ro ostendemus, leges naturales non m s avissimam, nempe de eXistentia Iu- ram supremi Principis ordinationem esiaris naturae pertractandam accedamus . se , sed di congruam Dactionem tum Oubniam vero naturae juS speriari du- pro hac, tum pro altera vita , adjuniari elier potest; primo, prout λlum re- ωm.habere: atque adeo Trima m. xula est, dc norma quaed4m nobis na- qui leges divin naturales eo illorum i et uraliter insita . ad quam actiones n- eo perperam habet, consutabimus. sti as liberas exigere debeamus : secundo, prout vera leκ est ab autore natu Tae descendens , stricteque ad eandem normam sequendam nos obligans; ideo IL A CL
9쪽
Datur aliqua norma seu regula naturalis, ad quam bomo actiones suas libe ras exigere debet, ἐν quae Ius natu
SI id, quod mod5 diximus, ita intel
ligatur, quali integrum. nobis no insit, indiscriminatim agere quidquid n bis libido suggerat , quin exinde damnum, vel incommodum aliquod incurramuS, aut certe amittamus aliquod bonum, quod per actiones ad eam normam exactas nobis comparare possem tis; res adeo perspicua est , ipsaque experientia confirmata, ut nemo , nisi rati
ne, sensuque communi sit destitutus eam vocare in dubium possit. Q iocirca & ipsi Epicurei hujusmodi normam ultro libenterque admittebant; immo
tanto accuratius prae ceteris illam se . Vabant, quanto majori aviditate quaerebant voluptates, vitamque transigere
jucundissimam . Sed haec nullatenus est regula illa, pro qua nobis dimicandum in praesentia sit e sublimiorem aliam , ac praestantiore m inquirimus, quae propria sit hominis , quatenus per rationem ceteris animalibus praestat nam illa priore vel ipsa bruta pro suo modulo utuntur oc qua servata actiones nostrae laude , praem loque dignae reddantur, habeanturque, & lint re ipsa, moraliter bonae: ejusmodi scilicet , queis homines probi ab improbis secernuntur. Hanc porro rejiciunt , & negant Epicurei, iique omnes, qui docent, b num , malumque morale vel ex sola hominum opinione pendere, vel ex mutuis pactionibus inter se initis , vel cxlegibus publica autoritate ilat ut is , Vel
demum ex eo , quod bonum Omne ,. vel malum sola sit utilitate metiendum . Contra hos igitur omnes propositionem nostram his evincimus argumentis. Primo. Dantur actiones aliquae, quae ab omnibus omnino nationibus tanquam malae, & vituperatione . ac poena dignae judicantur: quae enim natio ut ait Tullius superbos, qaec crudeles , quoc Deingratos nou aoernatur , non odit Athoc prosecto esse non posset, nisi extaret aliqua norma, aut regula naturalis, seu a natura statuta, naturalique lumine maui festa, juxta quam homines actiones suas lil ras componere debeant: non enim alia ratione malas hujusmodi actiones judicare omnes homines possunt, nisi quia norunt , eas haud esse , quales esse deberent; quod perinde est,
ac eas neutiquam exactas ad eam normam esse, ad quam ex gendae sunt: igitur talis norma reipsa existit . Secundo. Q iisquis ad intimum pro prium sensum parumper attendit, comperit, se ab aliquo facinore naturaliter abhorrere, etiamsi occulte , dc impune perpetrare illus pessit: quod sane indicio. est validissimo, esse in nobis aliquam,
naturalem, normam, ac regulam, a qua
recedere malum , seu vituperatione paenaque dignum sit ; ad quam idcirco actiones omnes nostras liberas componere debemus, quamque , Jus naturale
Tertio. Εκ actionibus, quas libere exercere possumus, aliae quidem sunt naturae rationali consentaneae , aliae vero contrariae: quod aliter esse non potest, cum natura rationalis, sicut ceterae quarque naturae sua propria principia, suanque inclinationes sibi proprias. determinatasque proculdubio trabeat: quare contrariarum actionum alias Mortet eidem convenire, alio adversari. At procul dubio homines debent illas quidem sponte amplecti, has autem sponte omitis re: quid enim tam cujusque naturae individuo debitum, quam consentanee ad propriam naturam vivere, dc operari ;praesertim cum hae operationes ipsum conservent, ac perficiant; illae vero in ipsius nocumentum , ac destructionem
Quarto. Qui naturalem normam , acre viam liberarum actionum nostrarum inficiatur, perinde facit , ac si homini adimat naturalem. rationem: s enim in nobis ratio inest , profecto ea actiones. bonas dc malas , lati naturae rationat . . consent eas, & adversas , discernem
10쪽
Et Gentium. lib. VI. Cap. I. I
debet , dc manifestare ; alioquin ratio
non esset: ad ejus vero ductiim sequendum nos adstringi, tam certum esse debet, quam certum est , honum esse amandum, curandumque I malum evitandum , odioque habendum : repugnat igitur, esse in nobis rationem, ac non esse normam aliquam, ad quam achi nes nostras liberas exigere debeamus.
Quinto. Natura, ut probavimus su- pra, hominem condidit socialem , seu egentem , naturaliterque cupidum s cietatis, non utique qualiscunque , sed tranquillae, dc ordinatae, qualis nempe omini utilis est, ac necessaria : at simulta adsit naturalis regula , ad quam hominum a tiones sint exigendae , pr secto societas nec tranquilla esse potest,
neque ordinata ἱ adeoque nec ullo pacto utilis, imo summe noxia , & exitialis. Sexto. Evidentius est , quam in dubium vocari possit, cuicunque homini inesse ordinem aliquem, imo triplicem, nempe ad Deum , ad seipsum , & ad ceteros homines; istumque ordinem ense omnino necellarium : Non enim ab hominum opinione, vel voluntate penis
det, quod homo sit creatura , ac Deus ipsius Creator; & consequenter , quod hie sit Dominus, ille servus, Deus superior, homo inserior, Deus ultimus fimis, ad quem homo ordinetur die. Si etiam necessarium est , hominem anima, & cccpore constare ; animam esse
corpore praestantiorem, seu naturam rationalem superiorem esse natura animali ; indeque hujus appetitum illius inclinationi cedere debere : necessarium demum est, ut omnes homines natura quidem aequales sint; quoad statum v
ro sint invicem superiores , & inferi res, ut pater & filius, dominus & ser vus dcc. At vero evidens quoquo est , nos ordinem istum in actionibus nostris liberis servare debere exempli gratia, p ocul dubio debemus Deum ut superi crem agnoscere, di venerari ; homi-Nes tanquam nobis aequales habere &tractare, appetitum rationalem animali, seu colpus animae praeserre : non preest enim non malum esse pervertere naturalem ordinem ἰ cum ordo ex
sua propria ratione quid bonum sit , imo bonum in ordine consistat: extat igitur certissima naturalis aliqua norma, & reputa , eui actiones nostras liberas
consor mare debemus; eam vero Ius .
Extat divina Iex morister nos adigentaed actiones liberas eidem retulae conformandar , . quae propriis me die tur jus naturale . quare Schmaufius plane insipienter ait, Deum ereasse b
Haec propositio , quae iuris naturalis essentiam , seu essentiale illius exhibet complementum nam sola ratio regulae naturalis non est nisi inadaequatus juris naturae conceptus quodque non simplicis regulae , sed imgis proprie dictae rationem habet, utpote rigorosam Obligationem imponens ex Superioris voluntate pendentem ἱ haec , inquam, propositio complectitur duo . Primum, quod Deus verum jus habeat serendaram legum, earumque hominibus imponendarum . Alterum, quod re
ipsa uti voluerit hujusmodi jure serendi, dc imponendi leges hominibus: lex
quippe omnis, ut reipsa obliget , praster jus, etiam actum imperandi requirit. Porro Deum summo nobis imperandi jure naturaliter se ui , jam lapsrius probatum est. Nunc igitur contra Sebma um, qui non dubitavit asserere, hominem a Deo suisse creatum ex apem , luculenter ostendam , Dcum O. M. praedicto jure usum reipsa fuisse, legumque naturalium observantiam hominibus imposuisse. Probatur itaque primo. Deus ex una parte persectissime possidet praerogativas
omnes, quae legitimo Legislatori conveniunt, ut supra probatum est; ex alia ut sapientissimus Auctor , condidit hominem legibus recipiendis aptissimum, videlicet intelligentem, &liberum, aeque boni, ac mali, praemii, ac poenae capacem ζ nullatenus igitur putandum