장음표시 사용
731쪽
nebat, e. g. Si quis pecunia corruptus esset, ne investigari posset eius pecuniae improbe siVe datae sive acceptae profecti0. Quantum aliquis alteri expensum tulerat eumque fecerat accepisse, tantum hic illi acceptum referebat. Itaque
expensi lutioni, qua quis, se aut mutuum dedisse quod hodie significatur per Soll0 aut aes alienum solvisse, in codice Suo perscripsisset, respondebat accepti lutio, qua quis aut debitorem se profiteretur quod dicitur sulschreiben hodieque indicatur per Huben, aut iam sibi satis factum esse creditori. Itaque haec simul apochae habet Vim. Hinc scribere dicitur creditor vel pro eo tabellio, qui in tabulis alicui expensum fert etur Lust schreibi, anschreib0, nomina
bitor, 'qui, quod mutuum sumpserat, in suis tabulis creditori expensum refert, i. c. per Scripturam reddit, quo debitoris expensi latione s. Gessent echnuv) quippe solutionis comite et teste, tollitur literarum oblissatio, Scriptura i. e. creditoris expensi latione) sive nominibus facta. Iam enima creditore fit accepti lutio, i. e. eadem pecunia debitori accepta refertur mira absteschrieben). V. Barn. Brissonii l. VI. de formulis c. 116. ss. et vora Almendinyen uber dierationes domesticae der R. in Gro anni Muyuzin fur die
Philos. Nnd Geschichte des Rechis, T. II, p. 169 - 244.
Nonnunquam Vero ab hominibus rerum novarum cupidis et factiosis perlatum est cum ruina rei publicae, ut omnia debitorum nomina aut antiquarentuP aut mutarentur Per totum imperium Romanum ita, ut creditores aut Omnia quae iis debebantur, aut partem de sorte amitterent 78 s.) factis tabulis noris sein Strich durta die Rechnuno). De his Grae-rio laudatur . . Schesseri dissertatio. Pearce autem anno lavit, irrita Veterum tabularum auctoritate fieri potuisse, ut, qui ante legem pecuniam ad fundum emend nn mutuatuS eS-set, post legem et fundum emptum et pecuniam etiam creditam, qua emptus esset, sibi retineret, creditor autem nec
fundum, nec pecuniam Suam recuperaret. Qmulta tamen concurruntJ cf. Andr. III, 2, 31:
732쪽
7ia Annotatio in Epistolas Bunelli.
St. Unde id scis 3 Du. Audivi et credo, multa concurrunt simul, qui coniecturam hanc nunc facio. hactenus J Nouen. 971: x hactenus ab optimis Latinis scriptoribus, qui quidem in prosa scripserunt, non de te=mpore, sed de re aut loco usurpatur, et significat iisdem ad hanc rem, ad hunc usque locum V. g. Sed haec hactenus. Hactenus de literis. Hactenus Cicero. Hactenus Ciceronis verba. - De sempore vero ab iis adhibetur adhuc, huc NSque, i. e. ad hoc usque tempus. Poetis autem hactenus usurpatur etiam de tempore: quemadmodum et apud Scriptores Prosaicos posterioris aetatis idem obtinet. ε Addas
Cellar. Antib. p. 176. Cur. Poster. p. 405. Iuni c. 809sq. Mebs. Antig. p. 606. Bremi et Diitane ad Milt. V, 5. Mahn. in Epp. Socr. Philom. p. 179 et 223. Frie m. ad Bulinii. Epp. p. 536, u. Grysar. S. 304. Zumpi. 9 292.
Meiner. Uebei siclit alter lat. Part. p. 157. Sellino. Observ. criti. in Tuc. r. p. 12. Bottich. Lex. Tuo. p. 229. Binae literae J Cic. Att. 6, 1, 9: Credo te binas meas
literas) accepisse, unas a Pindenisso, alteras a Laodicea. Nouen. c. 842: Iis nominibus Substantivis, quae sunt Pluralis Numeri tantum, non alia Numeralia, nisi illa Distributi-Va itingenda sunt v. g. binae literae, non duae 3 trinae nundinae, non tres. cet. Becte tamen dixeris duae epistolae et binae epistolae; sed sensu diverso: quippe duae epistolae unam et unam; binae epistolae par epistolarum, quod simul
adsunt, . denotat. Iani c. 263. Mebs Antig. g. 110. Zumpi. g. 119. Rumsh. g. 157, 3, c. Must ad Em. Bentieti cet. p. 265. Lindem. Viit. Duumvirorr. et Ruhnsten. p. 245.'resi a libellis estJ Nos dicimus Requetenmeiater. DAIibellis ministri illi esse dicuotur, qui principi in hoc negotio subserviunt, ut supplices libellos accipiant, evolvant ii iisque respondeant. Suet. Dom. 14: Epaphroditum a libellis capitali poena condemnavit. Inscr. ap. Grui. 587, 9: Hermeros Aug. Lib. a libellis. cet. Forcell. s. libelluS. Cf. adhuc de dativo resti, Nollen. c. 1234.
733쪽
cum ea esset aetate, ut non iam solum de eo bene Sperare,
sed etiam confidere cires possent sui, talem futurum, qualem cognitum iudicarunt. Cic. pro Mil. c. 34: Valeant Valeant, inquit, cives valeant: sint incolumes, sint storentes, sint beati. Omnino reiicienda ut barbara est Vocula illa concisis, qua de re audiatur c. 476: Conciris Tertullianus, Hieronymus Frontinus aliique iuniores: praestat cum Veteribus loqui, civis, municeps, cui eiusdem civitatis ius est, si sit non nisi eadem civitate vel oppido; sed eodem solo natus dici debet, conterraneus, popularis, sentilis. Andr.
Borrich. Vindic. 31. Seiopp. de StiL Hist. 223 ot 229. Goclen. Obs. 23, et in Silri 11. Voss. de Vit. 79. 80. Borrich. Cogit. 71. Cellar. Antib. 19. Curr. Post. 351. Quibus addas Iani c. 403. Erebs Antig. P. 592. Grysur.
p. 254. Forceu. et Fre md V. oratoris I Nostro sermone Gesancter. Nouen. c. 1082: vorator est, qui in caussis publicis et privatis perfecta utitur eloquentia; unde Latinis interdum pro leuato ponitur: Rhetor, qui artem eloquentiae profitetur; Declamator qui aut docendi alios, aut se exercendi gratia fictam caussam privatim agit, ut possit Veram publice orare. Iuni 1245. Gry- sui . p. 338. Curr. L. L. VI, 13. med. Liv. 1, 5. med. :Veientes pacem petitum oratores Romam mittunt. Id. 30,16: oratores ad pacem petendam mittunt triginta seniorum principes. Cic. Brut. 14: C. Fabricius ad Pyrrhum de captivis recuperandis missus Orator.
EPISTOLA VI. Ouu scilicet amissa J Rectius: qua emm am. eL MULad Epp. uenti. p. 261, 7: εeilicet ponendum est, si quid non Serio, Sed ironice amrmare velimus, vel si quid alii familiariter concedimus; cf. Rumsh. Gr. g. 174, IV, N. 1. Zumyt. g. 345. Webers Uebungsschule p. 4, n. 5. Ruhust. Dict. in Terent. Andr. 3, 14, 14. mretos ad Caes. n. G.
8, 1. ad Mil. Cat. 16, 3. 55, 10. Heindors ad Hor. Sat.
734쪽
a 4 Annotatio in Epistolas Bunelli
1, 10, 1. 2, 3, 106. His adde Grysar. S. 553. Erebs Λnlig. g. 586. tantillum J Terent. Ad. 4, 2, 24: Quem ego modo
puerum tantillum in manibus gestavi meis. Plaut. Stich.
4, 2, 40: Tantalum l0ci, ubi catellus cubet, id mihi sat est loci. Id. Hud. 4, 4, 106: Si hercle tantillum peccassis,
quod posterius postules te ad Verum conVerti, nugaS m3gnas egeris. Et saepius. Apud Cic. nusquam reperitur.
totus Aristophanes Graecus I Haud scio an illa fuerit editio Basili ensis, cura S. Grynuei 1542. Authenticae Graecae J i. e. Norellae Justiniani 535567) maiorem partem graece, conscriptae. Pars latina dicta est Authenticae s. Versio Vulgata. Editio princeps. Bona. 1476. cf. F. A. Biener Gesch. der Nov. Iustin. Beri. 824. 8. ydunt Iezicon Hebraicum J Haud dubie lexicon Santesii Punini, quod nomine thesauri linouus sanctae. Luyd. 1529 deinde saepius editum eSt. fuculum J Cio. Amie. 25: Secernere fucata et simulata
a sinceris et veris. Id. Brut. 9: Succus ille et sanguis incorruptus usque ad hanc aetatem oratorum fuit, in qua naturalis inesset, non fucatus nitor. Planc. 12: Haec sunt
signa probitatis, non fucatu forensi specie, sed domesticis inusta notis Veritatis. Gell. 13, 26: Versus Homeri Simplici0r et sincerior, Virgilii, quodam quasi ferrumine immisso, fucatior. certum nescimus J Cic. Att. 12, 23: De Oropo opinor,
haec misceat J Cic. Har. resp. 22: Eas habet conciο-neS, ea miscet ac turbat. Nep. Paus. 1: Qua Victoria elatus plurima miscere coepit. Cic. Cat. 4, 3: Ego magnum in republica Versari furorem, et nova quoddam misceri et concitari mala, iam pridem videbam. Id. de leu. v. II, 33, 91: Homines non inerant in urbe, qui malis concionibus, turbulentis senatus consultis, iniquis imperiis rempub
licam miscerent, et rerum novarum caussam aliquam quaere
rent. Id. pro Milon. 9 25: Quanto ille plura miscebui,
735쪽
tanto hic magis in dies convalescebat. Vest. Put. II, 2:
Omnibus statum concupiscentibus summa imis miscuit, et in praeruptum atque anceps periculum adduxit rempublicam.
simulationum intestimentis inroluta J Similiter Cicero pro Pis. 6. Vereor, ne qui sit, qui istius insignem nequitiam , frontis involutam intestumentis, nondum cernat. Id. Or. 2, 86: Libenter te aliquando evolutum illis inlesumentis dissimulationis tuas, nudatumque perspicio. EPISTOLA VII. Scribe anJ Non recte, pronum. cfi Antig. g.
367, 4. Grysur. S. 547. Zumpi. f. 353. Beier: ad Cic. Osf. T. 1 p. 335 sqq. et imprimis ad Amicit. ed. mai. p. 203, 4 sq. Hunil ad Tursez 1, 296-361.
HeScio , quo pacto is retardatus est J Immo sit. cf. ad Ep. IV: nescio a quo Esnatius adterum acceperat. EPISTOLA VIII. Dum abesset J Cur positus sit Coniunct. equidem nescio.
cf. Zut t. q. 575. si quae eruntJ Dicitur etiam si qua cf. Zumpi. f. 136,
736쪽
i 6 Annotatio in Epistolas Bunelli.
praesenti sermoni reservemus J Eodem modo Cic. O. Fr. 2, 8: Ceterat praesenti sermoni reserventur; hoc tamen non queo differre. Spem mihi adhuc praecisum J Cic. Verr. 1, 20: Id sum aSSecutus , ut una hora, qua coepi dicere , reo audaci, Pecunioso, profuso, perdito spem iudicii corrumpendi
quis εcit an peraetua haec erunt' J Vix latine dictum, Pro num - futura sint. cf. ad Ep. 1, p. 659 sq. et ad Ep. VII in. quos pondus habeatJ Cave hanc dictionem germanismum putes; legitur enim saepius et optime se habet, ut ex his elucebit exemplis: Cic. Topic. 19: Persona non qualiscunque testimonii pondus habet: ad faciendam enim fidem auctoritas quaeritur. Famil. 13, 25: Pergratum mihi feceris, si dederis operam, ut is intelligat, hanc meam commendationem magnum apud te pondus habuisse etc.
futura estJ Quidni erit , qu0d equidem praeferendum duco literas permutationis I Ni erro, dicit eas literas quas
Sermo patrius nominat 'mechselbris'; alioqui syngraphus Vocantur. De permutationis et vi et significatione audias Nisest. 19, 5, 5: Si pecuniam dem, ut rem accipiam, quia non placet, permutationem rerum emptionem esse, dubium non est, nasci civilem obligationem. - Permutatio pecuniae est Geldmechsel. Cic. Fam. 3, 5. med. : Perpaucos dies, dum pecunia accipitur, quae mihi ex publica permutatione debetur, commorabor. ad Attio. V15: Vereor, ne illud, quod tecum permutari, versura mihi solvendum Sit. h. e. quam pecuniam a te accepi, solvendam hic tuis procuratoribus. Manut. cf. Forceu. Thes, S. permutatione. EPISTOLA IX.
Alioquin J cf. Schneid. GP. 1, 165 et 497. Huud. ad Turseu. 1, 241 sq. Grysar. S. 484. qui sine id0nea caussa
737쪽
sumptus I De scribendi ratione sumtus et sumptus cf. Schneid. Eleinentari. II, 1. p. 466 sq. G. Fr. Groles T. II,
9. 196, 37 p. 214. Zumpi. g. 12, S. 10. Ciceronianis I cf. de his S. Fr. IV. Hos anm die A terthumswissensch. LeipZ. 835, p. 6 et malost. hissi erit. Lat. Ling. Lips. 761, p. 718.
EPISTOLA X. Ouum - missus essem, quum - curassem I Minus placet coniunctio illa repetita. Poterat facile evitare molestam istam repetitionem, si participium posuisset: Myer Pal. ab Oratore missus. Saepius dormitat bonus Bunellus. experiri an J Imo scribendum erat num, ut Supra Saepius obSer 3tum.
re tentata I Brut. ad Cic. ad Brut. 1, 16: Experiar, et tentabo omnia. Cic. Tusc. 1, 4: Tentavi, quid in eo genere POSSem.
Disrumpor J Vulgo scribitur dirumpor. es. Nollen. c. 51. G. Fr. Groles. Gr. II, 3. 209, p. 228. Cio. Att. 7, Dirumpor dolore. Fam. 12, 2: Fratris tui plausu dirumpitur, i. e. invidia rumpitur. Attio. 4, 16. a med. : unum omnia posse, dirumpuntur ii, qui me aliquid posse dolu
eoeulcerati J i. e. eaeasperati, eaeacerbati et delerius facti. Cic. de Clar. Orat. 156, c. 42: Simul illud gaudeo, quod et aequalitas Vestra, et pares bonorum gradus, et artium studiorumque quasi finitima vicinitas tantum abest ab Obtrectatione et invidia, quae solet lacerare plerosque, uti ea non modo non eaeulcerare Vestram gratiam, sed etiam conciliare Videatur. umbire, prehensare, supplicem esseJ cf. Adams mn , buch der rom. Allel m. r. Meyer. Ei I. 818. Bd. 1. p. 168. Ho unu, AlterthumsW. p. 508 sq. - Dr. min. IV, 5, 4: Consulatum petens L. Crassus, quum omnium candi-
738쪽
7 18 Annotatio in Epistolas Bunelli.
datorum more circum forum supplex populo ire cogeretur, nunquam adduci potuit. - merarius in oras. pro Muraena annotaVit, ambitum et ambitionem ita disserre, quod illud sit criminis Graeci δημιοκροπιαν vocant) hoc cupiditatis. Nam licebat quidem circumire et prensare, hoc est, benigne manus omnium prehendere, ad suffragia impetranda suae benevolentiae significatione: at non licebat corrumpere profusione et largitionibus; quod crimen ambitus Vocabatur, et latis legibus puniebatur. ei. Voss. EL Musu. p. 22, b. EPISTOLA XI. de eius humanitate -- dioidebam J Barius ita dioidere iungitur. cf. Auci. Pan. ad Constantis. 1: Cur ego in me de tuo favore dividam 8 Non minus rara est iunctura eum
Ablatiro. . cf. Mebs. Antig. g. 210, 2. Ramsh. g. 144, not.2. Heretos ad Caes. B. C. I, c. XII, p. 52: Dispidere mitiuem satis construiri halten Hir hier stir angem essener, alSden Ablutio, der Viellei chi begriindet stelit, Wo Wie D. C. III, 97 hier lesen nanilich 2 Codd. distisi eo loco) etWasTodies, Lebloses ais Ursache des Misstrauens genarint Wird. Rumsh. g. 118. glebi einige Beispiele des Datius. Ugl. Sum t. 31, 3: sibi patriaeque dioidere. Das. Korus. Desgi. B. G. VI, 38 und Cic. ad Div. IV, 5, 18: ne Videar prudentiae tuae dissidere. Vgl. Ramsh. S. 433. Not.
2. Ueb. considere f. uni. Zu III, 24 in. Ebenso mit dem verbo insuescere Ugl. Imalther gu Tac. Anii. IV, 39. in . Benevolentia- insuevisse , andere: benevolentiae. - cf. adhuc Grysur. p. 273. prohibebar ne J De varia huius Verbi constructione cf.
ad Caes. B. G. IV, c. XI. Heretis ad D. C. Lib. II, c. 14. P. 252. demisi pudorem J Demiuere pudorem dicit ex analogiae legibus, ut Cic. o. Frat. 1, 1, 3: quapropter hoc te primum
739쪽
rogo, ne contrahas aut demittas animum.- quoniam Verosaepissime demittere et dimittere inter se confunduntur, haud scio an sit praeferendum dimittere, de qua confusione cf.
Di akenb. ad Sil. It. XI, 142. Frouch. ad 2 1inctil. 25, a. Mitz. ad Sall. Jug. c. CII, 11, p. 552. quid denotet dimittere idem V. D. docuit ad Jug. c. XXXI, p. 186:
dimittimus id quod pro confecto habemus, eoque non amplius indigemus , aut certe eius usum non amplius utilem aut necessarium putamus. In disputando et disserendo igitur dimittuntur ea, de quibus satis dictum videtur; omittuntur vero, de quibus dicere nolumus, quia aliena sunt, aut non satis digna aut gravia videntur. fresi me ipsum J me ipsum vici. cf. Cic. Fam. IV, 6: Cum frangerem iam ipse me, cogeremque illa ferre tole
quaterniones Demosthenis J i. e. folia in minora quattuor complicata , ut Iani lex. c. 1455. interpretatur. No ten. c. 697 haec assert: Ouaternio, quinternio et octernis dixere iuniores pro folio in minora quattuor rei quinque rei octo compliculo. Ceterum ipsum vocabulum veteribus Latinis fuerit incognitum. Coss. de Vit. 587.
lucro deputabo J Terent. Ph. 2, 1, 16: Quicquid praeter spem eveniat, Omne id depulare esse in lucro. Id. Ad. 5, 3, 30: Quod hinc accesserit id de lucro putato esse omne. Cic. Fum. 7, 25: Id ego in lucris pono, non ferre hominem pestilentiorem patria sua. Hor. Od. 1, 9, 14: quem sors dierum cunque dabit lucro Appone: . Orid. Trist. 1, 3, 67: Dum licet amplectar: nunquam fortasse licebit Amplius: in lucro, quod datur hora, mihi est. cf. adhuc Iani lex. c. 541. EPISTOLA XII. Ouae et uisares amicitius dissolvere potestJ Similiter Inocr. ad Demon. 1: τους μόν τῶν ναυλων συνχsθαας
740쪽
Io Annotatio in Epistolas Bunolli.
sidem liberareJ i. q. praestare promissum est Cic. FL20: Fusiis satisfacit absentibus et sidem suam liberat. Suet. Claud. 9: Cum obligatam aerario simem liberare non posset, in Vacuum lege praediatoria Venalis pependit. in ne pluris emerem, praescripseras pJ Etsi apud Plautum s AnL 2, I , υ: γ neque aequum est, Occultum id haberi, neque per metum mussari, quin participemeso te , et tu me ut factus 9 legitur uno loco quin ut,
magnopere tamen dubito' num usquam reperiatur quin ne. Equidem nunquam legere memini. mercatus sum ad eam summam J Usitatius ea summa dicitur in sexto casu, magnopereque dubito utrum se recte
habeat dictio ista Bunelli nostri.
non relie J Praeferendum est nolle cf. Cic. orat. c. 45. Budaeo J s Guilletinus Budaeus nominis Grammaticus, cuius fama ad seram posteritatem propagabitur. Natus erat Parisiis a. 1467. et totum paene sese dederat Graecarum literarum studio, cuius testis luculentissimus praeter alia multa scripta opus praeclarum illud: Commentarii linguae
Graecae , Paris l529. Basil. 1530 et saepius postea repet. Vitam eius pluribus narravit L. Reyius , Paris 1540. 4. Praeerat Bibl. Francisci I, regis Galliarum. Haec Kra'. V. D. ad Em. Benu. cet. p. 335, 2. in eoetremo literarum J Alioqui dicitur in eaetremis literis. cf. Cic. Offlo. 3, 2: In extremo libro tertio. Id. or. 1, 10: quod vero in extrema oratione sumpsisti. Id. Att. 14, 8: Literae, quibus in extremis erat, sibi insidias fieri. Et A. 13, 45: Lamia epistolam attulit, in qua extrema scriptum erat ceti. cf. Mebs Ani. f. 93. Zumpi. g. 685.
Si rero J Utrum recte dicatur sin vero etiamnum m3gnopere dubitatur. Quid discriminis sit inter si rero , sιu autem , luculenter exposuit Auton in Pros. Rost. 1834 p. 32. Nonnulla etiam attulit IV. Fiubven ad Iustin. Halle