장음표시 사용
721쪽
10. Macrob. Sat. 1, 16. Sison. de Iudic. I, 20 et III, 7.
Varr. L. L. V, 7. Ilurn b. ad G ΣΙΙ, 8. Bud. in Pandect. P. 29. Salmas. de Mod. usur. c. 16. laudati a Pittaco in Lex. T. III, p. 668 sq. - Vadimonium Gloss. Isid.: Vadimonium facit fideiussorem dat Vadimonia iudicia, unde apud Praetorem per fideiussorem videre liceat. Papias: Vadimonium, sponsio, fideiussio. Gloss. phil : Vadimonium γυλὶ, MGνοδοσία. Gloss. r.e ἐγγυη Vadimonium, fideiussio. ἱκανοδοσία satisdatio. ἱκανοδότης satisdator. Bud. ann. prior. in Pand. Vadimonium est sponsio sistendi in iudicio. Vadimonium promittere est δεναδέχεσθαι δίκην et εγγυῶσθαι, h. e. iudicium recipere et sponsorum fide promittere. Vadimonium obire est ad diem se sistere. Haci τῶν ἐπὶ την na&ντῶν ὶ την κυρίαν. Vadimonium Serere , Φυλοδικειν, καταλυπειν τὴν δίκην. Hoc nonnisi iustissima caussa et maxime sontica fiebat, ut in luctu publico et ubi iustitium indicebatur. Vadimonium desertum ἐρημικὶ δίκη, ἐρημοδίκιον. Vadimonium missum facere, est vadimonii obligationem remittere condonareque Vadimonio obstricti hodie dici possunt, qui ob crimina in iudi
cium vocati ab iudicibus, ut fit, impetraverunt ut aut sua aut sponsorum fide dimittantur ea lege; ut in diem certam aut quandocunque iudicii visum fuerit, ad iudicium sistantur, quos elargitos Vocant, id est ἐζηγγυημιόνους. Gloss. Isid. Vadimonium facit, sideiussorem dat. De Vadimonio et sponsione Vide Iacob. Nicol. Loens. Epiph. Lib. 9, c.
1. Vadimonium igitur actio vadis, nempe sponsio eius. 2. Sponsio in genere. 3. res vadimonio promissa. 4. obligatio ad Vadimonium, se in necessitas Vadi incumbens. 5. res definita, necessitas, determinatus ordo. Ita Manil. Lib. 1: Illio orta dies sopitus eaecita urbeSEt cum luce refert operum radimonia terris. Et Plinius: vadimonia tempestatum. Intelligit ἐμπροθεσίαν
Phil. S. v. cf. adhuc mindors ad Hor. Sat. 1, 11, p. 6 et
l, 9, 36, p. 192 sq. F. Id. Zenser tib. d. Vadimonium
722쪽
ou Annotatio in Epistolas Bunelli.
pata. Cic. Tusc. IV, 13, 2S et 29. Euhn. et Freun lat. V, D. T. 1, p. 1055. extra iocum J Nos: Scherz bei Seue I Cic. Fam. VII,
16: Sed meliercules, emtra iocum, homo bellus est. Conferas Horatii Sat. 1, 1, 27):
Sed tamen amoto quaeramus seria ludo.
rationem - ducis yJ Cic. Fam. Η, 3: Malui famae cedere, quam Salutis meae rationem ducere. Sest. 10: Ossicii rationem in omni Vita, non commodi esse ducendam. Suet.
Aug. 42. incumbendum in studia J Rectet Aliud est incum- here cui rei. cf. Vbss. Arist. VII, 39. Vall. Eleg. III, 45. Ceil. Antib. 251. Cur. Post. 236. Nouen. c. 15s6.
in hanc sententiam J ut in h. s. loqui. cf. Hermost. ad Caes. B. G. 1, 45. et ad D. C. 1, 1 p. 5. memini scribereJ cf. Nollen. c. 1569: Memini sequente perfecto Infinitivi v. g. memini, me leuisse, improbat Astroecius, vetus Grammaticus, in libello de Orthographia. Verum licet frequentius sit memini sequente Praesenti Infinitivi, V. g. memini me testere; est tamen et illud, sequente scilicet Perfecto Infinitivi, non infrequens. Nam ita Cicero saepe et Seneca. Cic. de Legg. Eoo memini, Summos fuisse in civitate nostrae viros qui , cet. Idem in Epp. Meministi, me ita distribuisse caussam, cet. Gocleu. Obs. 31. Schorus de Hat. Disc. L. L. 167. it. de Phras. Auchuer. de Cominiit. Rat. Dicendi 124. Franc. Sanctii Minerva 76. Voss. de art. Grammat. 52. Laur. Vultu , Λnnotati. in errores Anton. Haudensis plag. VI. ed. Ascens
723쪽
p. 201, Ep. VII, 1: Post Verba: memini, recordor, memoria teneo, audivi, poni solet Infinitivus Praesentis, qui est etiam Imperfecti, si quis ipse vidit aut audivit, quod narrando scribendOVe in memoriam sibi revocat, ob oculos quasi ponit. Redit quasi animus in praeteritum tempus et rem infectam , nondum perfectam cogitatione sibi fingit, quasi praesens eam Videat audiatve; Cicia de Legg. 1, 20 , 53: Me Athenis audire eae Phaedro meo memini, Gellium Athenis philosophos in unum locum convocasse. Ter. Αndi'. 2 , 5, 18: Recordare tua: nonne meministi clamare te, Omnia periisse, si ille funere elatus esset y At locus datur quoque infinitivo praeteriti, si qua res perfecta et transacta memoratur; Cic. ad Fam. 13, 72: Peto ut mem neris, te omnis, uuae tua sides puteretur , mihi comulate recepisse. Cic. Rosc. Ain. 42: meministis, me ita distriabuisse initio caussam. Vid. Rumsh. Gr. Lat. f. 164. 2. b.
uspiam J Cic. Legg. 1, 15: sive est illa lex scriptaravium , SiVe nusquam. Epp. ad Attio. I, 17, 3. 2. Oreu.: Sed tamen hoc me ipse consolabar, quod non dubitabam, quin te ille aut Dyrrachii aut in istis locis uspiam visurus esset. Terent. 1, 1, 12 : Ne aut ille alserit, aut pium ceciderit. Plaut. Ani. 4, 2, 13: Perscrutabor fanum si inveniam uspiam aurum. M. Cas. 4, 3, 12: Edepol nae
tu, si equus esses indomabilis St. quo argumento 3 Ol. nimis tenax es. St. Num me expertus uspiam ' Ol. Dii melius faciant Apul. Met. 7: Nec uspiam ruris reperitur ille, sed corpus eius membratim laceratum, multisque dispersum locis conspicitur.
724쪽
οέ Annotatio in Epistolas Bunelli.
Nae igitur vehementer errat Mebsius, praeceptor optimus , Anus. p. 640) damnans hanc Voculam ut Suspeetam. rehementiori J De Abi at. in i exeunte cf. Zumpi. g. 63.
Buboth. lat. Gr. g. 62, 2 p. 63.
totus efferor J Cic. Deiot. 9, Id. Harum resp. 2. Att.1, 8. Id. SenecL 23. i. q. Vehementer commoveor, Summa laetitia assicior. belle J Cic. Fam. 9, υ: Tullia nostra recte Valet. Terentia minus belle habuit. Martiat. Epigr. X, 46: Omnia vis belle, Matho, dicere: dic aliquando Et benς. Dic neutrum: dic aliquando male: Cic. de Orat. ΙΙΙ, 26, 101: Quare, bene et praeclure, quamvis nobis saepe dicatur; belle et festive, nimium saepe
Quid disserat bene inter et belle vid. Doderi. Syn. T. III, p. 23 sq.
quum- audiri- tum nescio J Vide ad Ep. IV. p. 698. medicinum J i. q. medicamentum. Cic. Fam. XIV, 7:χαλην noctu eieci: statim ita sum levatus, ut Deus mihi aliquis medicinam fecisse videatur. Plaut. Cist. 1, 1, 76: Si medicus veniat, qui huic morbo facere medicinam
Xen. Cyrop. VII, p. 115, 7: χαίρειν ταυτλὶν TVν εὐδ&μονίαν κελευω. cf. Valest. ad Herodot. IX, 41. Eurip. Hipp. 118. Sch . Melet. p. 34. inchoati operis I De huius vocis ratione scribendi cf. Scaurus de Orthogr. 2251. ModesL ap. Diom. 1, 361. Putach. Servius ad Virg. Georg. III, 223. A. Mutus ad Cic. de Rep. 1, 35. ib. 3. 2. ad Front. p. 154. ed. Rom. Voss. Elym. 264. Dausq. Vol. 2, p. 164. Murinius Frui. Arv. p. 363. Cellar. Orthogr. Casaub. et .Burm. ad Suet. Caes. 46. Schues ad Plin. Epp. 5, 5, 4. Gessuer in Thes. S. V. Doederi. III, 157. Stuerenb. ad Cic. Arch. habet m- coure. Rumsh. Syn. II, p. 49. Nr. 691 imprimis Mulier ad
725쪽
1 Orat. 2, 5 et me er dilectissimus ad N. D. II, p. 257
bare meum consilium illud, quod satis iam stoeum videbatur. petas - perscribi J Verborum iunctura minime imitanda, ac poetis tantummodo obvia; SOL Ach. 1, 352: Arma humeris arcumque animosa petebat Ferre, et Amazonio connubere pellere ritu. Mart. 5, 50: Meque petis sericio medium transfigere ferro. Sil. n. 3, 12. cf. Zumpl. f. 616. auctor tibi sum, ut ne - relinquus J Vt ne i. q. ως
Comment. g. d. Mater. 1, g. 31, p. 53. v Wenn der Ηaupt-saig in irgend einem Thelle noch einer Ergangung bedarfund der abhangige Salg eine Verbiitung enthali, so mussut ne stellen. Z. B. Opera datur, ut iudicia ne fiant. Oft wird jedocli das ut ne aucti durch andere Bilchsicliten herbeiges siliri, namlicli eniweder heim Gegensaig Σweter Absicliten, voti denen die eine Vertilitend ist. Z. B. Adiuvari se Volunt, non tit ne amigantur, sed ut ad altiorem gradum ascendant; oder menn ein Begriss, der den gangen Satet bestinimi, hinter die Negation geset2t, nur einen Thetidesselben bestiminen miti de , g. B. quamplurimis de rebus ad me velim scribas, ut prorsus ne quid ignorem, d. i. da-mit icti alles Wisse; dagegen ne quid prorsus ignorem Wiirde heissen: damit mir nichi etWas gang unbellaniat bleibe. 6 Gernh. ad Cic. de Amic. c. XIII, p. 99: 'O ne - non locum habet post Verba metuere , vitare, fusere, simit., Sed ubi verbum praecessit, quod emci aliquid iubet. Qui effectus si in vitanda re cernitur; ut interponitur, ad quandam constructionis lenitatem Verbo efflcere V. Operam dure, V. Orare, Simil. concedendam, a cuius notione prohibitivum abhorrere Videatur. Q - Oaener ad Olivet. Ecl. p. 145
726쪽
o6 Annotatio in Epistolas Butielli.
stati ne gebrauehi. Man hann sagen, ut driiche eine Ab- siclit, einen Zmech im Aligemeinen, ne die nahere Bestim-mung aus, Oder sei fur non gesetZt. De Offlc. 1, 7: Iustitiae primum munus est, ut ne cui quis noceat. 20 extrHis idem proseositum fuit, quod restibus, ut ne qua TH merent, ne cui parcerent. Epist. II, 7 extr. Petiri saepe - nunc a Curione Iribunos non tit decernatur aliquid novi - sed ut ne quid novi decernatur. Cornel. P. Themist. 7: ersque praediaeit, ut ne prius testatos dimi
terent f Th. Ruddim. Synt. 1, 2 p. 346. Beneste ad Catil.
elma: NI - ne, dass nichi serast. Ceaeemplis aufereJ Cic. Osr. 1, 1: propter summam et doctoris auctoritatem et urbis, quorum alter te Scientia --9ere potest, altera eaeemplis.
interpellatoribus J Cic. Oss. III, 14, 58: C. Canius, eques
Romanus - dictitabat, se hortulos aliquos emere retra, quo invitare amicos et tibi se oblectare sine inter ν ellatoribus POSSet.
Nisi forte - eristi,nus J Nisi forte. Serv. ad Aen. 1, 203: Forsan, fortassis, forsitan, forsit Vel forSet, orte, fors unum significant, sed varie pro metri ratione ponuntur. cf. Io. Conr. Schwaret ap. Tursem p. 403. Munut. in
727쪽
Orat. pr. Rosc. Amer. α XXIX, p. 51. p. in. ad Div. II 13. init. Gessar, Thes. L. L. T. III, c. 444: nisi vero,
nisi forte, nisi tamen , quoties in argumentationibus subiecta est, absurditatem quandam sequi significat, ex sententia, quae nostrae opposita est. Iani philol. Lex. c. 750 sq.
Pen. lex. Antib. c. 1593. Se eris lat. Sprachi. Th. V. 2663, D. p. 215. Corte ad Sall. Cat. c. 20 exti'. Meiner. Uebei siclit all. lat. Partihelii, p. 310. Hand. Horat. Turseli. T. II, p. 730. Gorenet ad Cic. Finia. 1, c. XVII. g. 56, p. 78: s Nisi forte iunctim positae, non nisi cum quadam irOnia, et maxime ad instantias, quas vulgo vocant, dicuntur:
si secus feceris, elegantis latinitatis leges migrabis; quandoquidem elegantia ne Scliellerorum stomachos moveamus) a Vera scriptura seiungi nequit olim quidem hunc ipsum dο- cuimus. cf. 1 Legg. 1 , 2. nunc legem ipsam scribimus , t0t exemplis firmatam, quorum dubitationem iniicit nullum. Addimus hoc seque firmum, ad has parit. iunctas unice indicativum poni posse etc. Matthius ad Cic. pr. Rosc. Am. c. XXIX, f. 82: 'Est formula, qua id, quod contra dici possit, absurdum esse significatur. H Mose ad
C. N. D. II, g. 63, p. 173: γ Nisi forte habet significationem
ironicam et apte praeponitur eiusmodi argumento , quod ex absurdo ducitur, quodque vulgo nominatur vasvicum.
rnh. ad Cat. Mai. g. 33, p. 62. et Idem ad Lael. c. XIII, p. 104. Frolsch. ad Quinctil. Lib. X, p. 63 sq. myt. Gr. f. 526. Rumsh. g. 193. Not. 5. f. Hermos. ad Caes. B. G. III, c. 18, p. 184. Beneste ad Catil. II, c. IV, p. 123. Mire ad Sall. Catil. c. XX, g. 17, p. 105. Id. ad Jug. c. III, 3. 4, p. 18. Mebs Antig. g. 588. A. Grotes Comment. Z. d. Material. I, f. 18, 6. Id. auff. lat. Gr. g. 548,Th. II, p. 456. Schulgr. g. 406. Anm. 1, p. 330. BDib h. lat. Gr. g. 561, 3, p. 358. O. Schula ausf. lat. Gr. g. 101, 8, p. 583. Bilboth. lat. Gr. g. 333. Anm. 3, p. 382. Gn- manu ad Viti. Hetiisterii. et Bulinhen p. 41, 48. 75.100. 255. Wolf Anal. Litt. IV, 331. Matth. ad Exempla Eloq. Lat. p. 220 istic a Frolsch. laudati. Mania Episti. Beni- leti cet. p. 307. Eund. ad Mureti Varr. Lecti. p. 250,
728쪽
o8 Annotatio in Epistolas Bunulli.
Latinitatis scriptores non raro ponitur forte pro fortus3e: tamen haec consuetudo idonea Veterum auctoritate non firmata improbanda est. Nam forte est nostrum: et dilis,durch Zusau, Gallice par hazardo at cavendum eSt, ne ponamus post particulas: Si, nisi, ne, num, uno ecquid, si significare Volumus nostrum etina , Nielleichi, quod sane mirum videri possit. cet. Beter ad Cic. Osr. 1,
33, p. 254 sq. Id. ad Or. pr. Tuli. p. 44. But . ad Quint. Institi. XII, 9, 11. Mihner ad Go. Tusc. IV, 23, 3. 51,
p. 330. Grysur. p. 523 sq. Forceu. Thes. L. L. S. V. Georses in Lex. Iat. Germ. s. V. et in detitsch-lat. WB. S. V. Nielleichi. Sanctissimorum amicorum I i. e. bonorum, probatis moribus , inteyrorum. Cic. Rose. Com. 15: Viri ordine SenatoreS, aetate grandes natu, natura sancti et religiosi. Id.
Verr. 2, 5, 19: Vir in publicis religionibus foederum sanctus et diligens. Id. Fl. 29. med. : Homines frugalissimi,
sanctissimi. Sall. fragm. ap. Macrob. Sat. 2, 9: Veteres et sancti viri. Cic. Or. 1, 53: Cum esset ille vir exemplum innocentiae , cumque illo nemo neque integrior esset in civitate , neque sunctior. Ouintil. 1, 2, 5: sanctissimus praeceptor. Macrob. Saturn. III, c. 3: Sacrum est, ut Trebatius libro primo de religionibus refert, quidquid est, quod Deorum habetur sanctum est, ut idem Trebatius libro decimo religionum refert, interdum idem, quod Suorum, idemque , quod religiosum s interdum aliud, hoc est, nec Sacrum, Nec relisiosum est. - Superest, ut, quid sat religiosum, cum Vergilio communicemus. Servius Sulpicius, religionem esse dictam, tradidit, quae propter sanctitatem aliquam remota' ac seposita a nobis sit, quasi a relinquendo dicta, ut a caretido ceremonia. - Secundum Pompeium Fe-
729쪽
stum religiosi εunt, qui facienda et vitanda discerarunt.
Murtis. lex. philol. s. V.: sanctus, οσιος , nullo Scelere contaminatus, immunis a caede perpetrata, et generaliter innocens, purus. Dicitur de persona et re: ut οσιος ανζP, Oσιος τρολιος, οσία ψῆτος , κέρδος οσιον, ὁσία τελετή , dies festus est et οσιον debitum, το δωειλόμενον, concessum, Permissum. Aliquando οσιον opponitur τ P iEρω. Suid. Oσιον χωριον το βέβυλον καὶ ἱερον , εἰς ὁ ε ξεστιν tiςιμναι. Sic ergo est licitum ad usum publicum, profanum. mnon. οσια τὰ ἐδιωτικὰ α ἄν ἐνίεται καὶ εξεστι προς - ψασθαι. ἱερὰ τὰ τῶν θεων ia ουκ εξεστι προς ψ ασθαι. Ergo ἱερὰ καὶ Oσια sunt sacra et profana, seu publica. υβὶρ ἱερῶν καὶ δσίων pro aris et focis. cf. etiam Do rL Syn.
Th. III, S. 198. De ἱερος Niresch gur Odyssee III, 278, p. 195. Apud Hebiaeos ita quoque de hominibus dicitur, qui sunt pii. cf. Ies. 4, 3. Ps. 16, 3. 34, 10
Deut. 33. Apud nos nefasto more hoc nomine appellantur Pontifices Rom. , quibus nemo unquam minus sanctior cogitari potest. redire emistimatJ Immo scribere debebat: rediturum se
eaeistimat. cf. Zumpi. f. 605. eum ad Lutheranos inclinasse J cf. Lis. IV, c. 48:
haud gravate acclinaturos se ad caussam senatus. Nolteu. c. 569: inclinare , inclinatus, et inclinatio Vocabula sunt quibus hodie multi utuntur, si de amore et voluntate Pro-uina erya utiquem loquuntur: sed Cicero aliique Veterum his quandum status conversionem, rerumque permutationem fere significant. cf. Grysar. S. 312. adeo ut J Frolscherus ad Ouinctil. X, c. 5, P. 178. de adeo suo more bene disputavit his: proprie est ad id usque tempus vel ad illum usque Iocum. Cf. Terent.
II, 1, 1. Deinde non loci et temporis tantum, Sed omnem accessionem et intensionem significat: qui usus est notissimus. Tum continuationem eorum, quae ante dicta sunt, indicat; Velut: Id adeo sic cosuoscite; id adeo, si' placet, couεμ
730쪽
1ο Annotatio in Epistolas Bunelli.
derute. Qua vi saepe apud Ciceronem legitur. Cum hac
significatione cohaeret ea, quam explicandi Vim, ἐπεζηγV--σεως notionem dixit, quem sequor, Lindemannus ad Vitas Duum Vir. Hemsterii. et Rulinheri. p. 5, quam habent formulae atque adeo , adeoque. cf. Terent. Andr. V, 6, 13 Virs. Aen. II, 567. Consequentiam vero nusquam Significat, neque dici potest pro istitur vel ideo , pro quo ab n0Stris hominibus usurpatur saepissime. Vid. Spuldino ad XII, 11, 16. Addas A. Matth. in elo I. lat. exempl. p. 196. Hund. I urseu. 1, 135 155. Drahenb. ad Liv. X, 5, 14 quod ad novas tabulas pertinet J Quid sibi velint tabulae illae novae, optime illustravit beatus Belerus ad Cic. Osr. II, c. 33, p. 159: s liabulae novae, Volgo dicuntur codices accepti et expensi, n p. a mentis ratio domeSticu , quae patris familiae continet censum, das Hausbuch , Ein-nuhme- und Aussabebuch, Rechnunysbuch tiber Einnah- me una Aramabe, inoleichen tiber Ruben und Sollen i. e. tiber Schulden und Forderunoen ; Verzeichniss des Activ-und Passiv - Vermostens. Nostris negotiatoribus usurpatuΓBilanz-Buch. Soli filii familiarum, qui essent in patria p0- testate, nullas sonficiebant tabulas, propterea, quod nullum haberent patrimonium Gel. c. 7 pr.); ab omnibus reliquis civibus Romanis, stante re publica mos erat, ut diligentis-Sime conficerentur tabulae, ex quibus appareret, quid quisque de reditibus suis , quid de arte , fenore lucrove εγο- auisset quoque die aliquid idem sumptus damnive fecisset
Ascon. in Act. ΙΙ. in Verr. l. 1, c. 23) et ut nihil p0sset neque additum neque detractum de re familiari latere, Cic. p. Cluent. 14, 64. 30, 138. s. ed. Beck.) Si quod n0men
quacunque de caussa non relatum esset, ea pecunia extra-
Ordinaria dicebatur. Rosc. Comoed. 1. Verr. l. l. ct 39. ANcou. ad h. l. c. 23. testatur, totam hanc Veterem con-Suetudinem cessasse, postquam obsignandis literis reorum ex Suis quisque tabulis damnari coepisset: deinde notat ad Dyendu furtu pertinuisse istam praetermissionem rationum. Sed