장음표시 사용
711쪽
Stasib. Biliroth. lat. Gr. f. 73. Nol. 4. p. 78. in primis
Olynthiis I Recte ita. cf. P . IV, 11, 15. Melu 2,
2. Senec. contr. 5, 34. Forma Olynthiactis nusquam legitur. in manus sumere I Nollen. Antib. c. 1766: Sumere aliquid in manum et in manus non tantum apud Ciceronem et Iustinum occurrens, sed etiam apud Plinium Lib.
1, Ep. 16. Lib. VI, cp. 7. Lib. 8, ep. 3 et 0. Lib. 9. ep. 22. Iuni lex philol. c. 1638: sumere in manus, in die
Susp. p. 162 ans siliret. ludum aperiat J Cic. Fam. 9, 18: Dionustus tyrannus, quum Syracusis pulsus esset, Corinthi dicitur ludum ape
quicquid statues J Malim statueris. Diesionarium J Nouen. c. 502: Dictionarium, ein WOr-terbuch, Vocabulum medii Aevi est. Grammatici, inquit Vos-- sitis de Vit. 71, ipsi dictionaria inscribunt libros de vocum significationibus: Aliis est dictionarius, subaudi liber; sicut
dictionarium, subaudi volumen. Antiquis vero ignota sunt haec vocabula. Satius ergo sit, vel ἐξηγητικα cum Graecis dicere: sic enim solent Veteres appellare, quae iuniores VO-
citant vel possis περιωρ ζειν, ut P. Manutius Comment..ad Cic. Lib. II. Attic. Ep. 1: meo, inquiens, ex eorum libris, qui dictionum sensa colliserunt , euiris licet petere. cf. Cael. Curio in Praef. Fori Rom. p. 4. - Iani phil. lex. c. 567. Grysur. Antib. p. 272. eaecuditur J Malim typis describitur. Non magis latine dicitur imprimitur , typis eaeuratur cf. Matthiae Ent'purpetc. p. 10. et moly . Anal. 1 S. 490. Grysur. p. 285. exorsum J II. l. Passive acceptum, quod raro legitur. Proeter Plautum, Bacch. II, 3, 116; Morsa haec tela non male omnino mihi est; et Visell. ap. Priscian. 8, 793 nemo facile hoc partic. passive usurpa Verit.
712쪽
69ti ' An notatio in Epistolas Bunelli.
commentarii J De huius vocabuli significatione cf. WoILap. Quinctil. Inst. or. Lib. X, c. 7, 9. 30, p. 223. Frotich.
haec affert; ' Commentarii, ut Ernest. Clav. Cic. dicit, sunt libri, schedae, pugillares, in quibus memoriae causa TeS qud cunque scribuntur: 1, 8, 19: strummaticorum commentariis
VIII, 2, 12: pontificum comm. Sic. III, 6, 59. Sunt libelli, in quos Cicero retulit, quae discipulus a rhetore praecipiente audiverat; add. II, 11, 7. Sed X, 7, 30 sq. commentarii sunt libri summam caussae agendae complectentes , qui ab oratoribus ad rerum dispositionem et memoriam conficiebantur. Interdum eiusmodi rhetorum et grammaticorum
commentarii Vulgabantur 1, 5, 7. - Vid. dicta ad IV, 1, 69. it. Sison. aut Andr. Patric. ad Cic. fragm. Or. pro Gabin . Spald. cf. Euendi. Histor. Eloq. Rom. 50 p. XCI sq. Frouch. Addas Hertos. ad Caes. B. G. p. 1 sq. Forbiser,
lib. h. V. Grysar. p. 251. mansisse debuiIJ Bectissime se habet indic. Perfecti. cf. A. G. Gernhardi diss. de Latinorum Indicatiro et Germanorum Coniunc reo in usu verb. debere , al. in Gebodii Archiv f. Philol. und Piidag. Vol. II. P. 2 , p. 302 - 315. Friedem. ad Ruhnsten. Orat. p. 1l3,9. Muster. gramin. Un- ters. Hes t II, S. 331 sq. A. Grotes Comment. Exc. VII,
p. 281 sq. Beter ad Cic. Osr. II, 19 p. 132. 189. Benecke ad Cic. Catil. I, 1. g. 2 , p. 15. Geuz. et Moser ad Cic. N. D. 47, 121. Rumsh. Gr. p. 410 sq. Frotach. ad Quinctil. X: 1, 118. p. 102. Mim. ad Sall. Cat. 51, 4 p. 236; Jug. 95, 3. 110, 1. Gernh. Exc. 1 ad Lael. p. 240. minrich. ad libr. de Rep. p. 172 sq. et p. 165 sq. Hartuns. griecti. Partili. Th. II, p. 235 sq. Zumpi. g. 77, p. 387. Whn. ad
Tuscul I, 9, 49, 116 p. 163. Gr. Gr. g. 821, 3. p. 557.
Matth. Gr. Gr. g. 510. Mebs Antig. g. 293, 3. Biliroth. g. 243 Anm. 1 etc. nonnullam J cf. Grysar. p. 107, 2.
Dquentiae I Profecto Bunellii oculis obversata videtur lectio illa Sallustii Catil. V, 4. obvia: s fastis loquentiae Sa-
713쪽
Plentiae parum. H Becte autem recentissimus et optimus Sall. editor, Miletius eloquentiam ut genuinam lectionem restituit, quem Vide p. 29. mehercle J Ridicula profert Nollen. c. 974 sq. Ceterum audiendus est Gellius N. A. XI, 6. p. Bip.: Θ In veteribus
scriptis neque mulieres Romanae per Herculem deiurant; neque viri per Castorem. Sed cur illae non iuraverint Herculem, non obscurum est. Nam Herculaneo sacrificio abstinent. Cur autem Viri Castorem iurantes non appellaverint, non facile dictu est. Nusquam igitur scriptum invenire est apud idoneos quidem scriptores, aut mehercle feminam dicere , aut mecastor Virum. Aedepol autem, quod iusiurandum per Pollucem est, et Viro et feminae Commune eSt. Sed M. Varro asseverat, antiquissimos Viros neque per Ca-Storem neque per Pollucem deiurare solitos; se id iusiurandum fuisse tantum feminarum ex Initiis Eleusiniis acceptum: paulatim tamen, inscitia antiquitatis, Viros dicere aedepol coepisse; factumque esse ita dicendi morem: sed mecastora viro dici, in nullo vetere scripto inveniri. R Consentit Churisius p. 183 P. sed videas Forcellini Thes. s. Hercule
et Freund lat. WB. S. Store. Sermonis perestrinationem J Nescio an non recte se habeat perest inutio 3 equidem praetulerim perestrinitatem, cf. Ouint. XI, 3. med. : Pronunciatio emendata erit, Si fuerit os facile, explanatum, iucundum, urbanum, id est,
in quo nulla neque rusticitas, neque perestrinitaS PeSonet.
febre laborare I Usitatius febri. cf. K. L. Schneid. Forment. p. 228. ritu defunctum J Viro. G. IV, 475: Defunctaque cor
pora Magnanimum heroum. Curi. III, 11: Circa currum Darei iacebant nobilissimi duces, ante oculos regis egregia morte defunctri Suet. Caes. 89: Neque quisquam sua morte defunctus est. Absolute: Curi. IV, 10: Mater Darei defuncto assistens corpori. Flor. III, 20: Duces δε--
functi proelio. Orid. Am. 1, 8, 108: Ut mea defunctus
714쪽
694 Anno latio in Epistolas Bunelli.
molliter ossa cubent. P . Epp. IX, 9: oblivisci defun
EPISTOLA IV. Intervallum mearum literarum I cf. Cic. sani. VII, 18:
Si interrullum longius erit mearum literarum, ne sis admiratuS; eram enim abfuturus mense Aprili. accidi I s Non raro hoc Verbum apud Veteres scriptores scriptum reperimus de laetis et iucundis rebus; Cic. ad Attic. 1, 5: Mihi omnia , quae iucunda ex humanitate alterius et moribus homini accidere possunt , eae illo accidebunt. Quicquid enim casu et nobis nec opinantibus ea enit,
id accidere nobis dicimus cf. Bremi et Dὰhne ad Nep. Milt. 1, 1. Beneoste ad Cic. Cat. IV, 2, 3. Heretos. ad Caes. B. G. VII, 4. Ruhnsten. ad Ter. Andr. 1, 5, 29.6 MULad Epist. Benti. p. 262, 3. - Accidit, contingit, evenit.
Accidit Wird Von ranslucklichen , contingit Von flucklichen und evenit Von sDichynuisen Ereignissen gebrauchi. Den Unterschied ZWischen continsere und accidere erhennen mirbesonders aus folgender Stelle des Seneca, Epist. 110, 3: Adhibe duisentiam tuam ei intuere, quid sint res noStra non quid vocentur; et scies , plura mala continsere nobis quam accidere. Ouoties enim felicitatis caussa et initium fuit, quod calamitas rocabatur ' cet. Allein sowie die Schris iste iter uberhaupi nichi immer den eigenthiim- lichen Unterschied der v di ter auf das gena ueste beobach-ten, So VerWechsella sie biswellen aucti diese Verba. Accia dit Wird mitianter von oleicisseuisen Dingen, Sellen Von
enim erat populo persuasum , et adversas SuperioreS , et yrreeSentes secundas res ac cidisse eius opera. Contin-
sit Stetit nur sulten von etwas Unyliacklichem. Bremi ad Milt. 1, 1, f. 1. - Aecidere fero de rebus malis dici ostendunt Donatus ad Terent. Λndr. II, 2, 24. et Burm. ad
715쪽
s uinctil. Decl. V. p. 104. cf. Euenilius ad Cic. Brut. 22, 85. pag. 65 sed de tota re et Vero discrimine verborum accidere , continsere , evenire, Omnium, quotquot apud nos de illis scripserunt, rectissime iudicavit Pausserus quem tamen pusilli quidam paedagogi nostri dictatorio supercilio fastidiunt) ad Corn. Nep. Milt. c. 1, p. 20 ed. 2. Caeterum
de frequenti confusione verborum accedere et accidere cf.
tantum superest temporis - quam J Pro tantum quam legendum utique est quantum. cf. Brod. Gr. g. 159.
episcopus I Rectius scribas literis Graecis ἐπίσκοπος. cf. Cic. ad Att. VII, 11, sub f : Vult enim me Pompeius esse, quem tota haec Campana, et maritima ora habeat galσκολτον, ad quem delectus et summa negotii reseratur. melius scis J Mallem dixisset rectius novisti. ab eius latere nunquam dicessiJ Cic. Lael. 1, 1: Ego autem a patre ita eram deductus ad Scaevolam sumpta virili
716쪽
606 Annotatio in Epistolas Bunelli.
toga, ut, qu0ad possem et liceret, a senis Ialere nunquam discederem.
perneyut J Cic. Ccel. 27: Imploraret hominum fidem, atque a se illa pyxidem traditam pernestaret. Ter. Eun. prol. 33: Sed eas fabulas factas prius Latinas, Scisse, Se , id Vero perneyut. Plaut. As. 2, 2, 56: pernessebo, atque obdurabo, periurabo denique. Aul. IV, 10, 34: negasi Liv. pernego imo. Mart. IV, 82: Negare iussi, pernesors
non iussi. accersitum J Praeferenda omnino scriptura arce3situm,
de qua audias Kuhnerum ad Tuscul. IV, 1, 2. p. 296 ita
disputantem: arcessita. Sic R. Gr. L. Seqq. Pleraeque Edd. Veteres accersita. Arcesso et accerso sunt diversae tantum formae eiusdem Verbi. Arcesso ex ar, i. e. antique pro ad se arbiter, arveho, porro in SC. de Bacch, arfuerunt, arrorSum: plura contulit Ramshorn L. Gr. Gr. T. 1, 3. 9, p. 10. Ed. II)et cesso, quod ex oleo, ut facesso ex facio, lacesso excis factum est, ortum, sine dubio antiquior et genuina forma est. Accerso ex transpositione litterae r et geminatione litterae c natum est. Orellius comparat Toscanorum 'ebbe pro obbre, enterpetre pro interprete. V. Ramsh. l. l. et
doctam observationem Miletii ad Sall. Cat. XL, 6. p. 190 Αddas muris. 1 p. 227. Diomed. 1 p. 375. Cassio. r. in Colleci. de Orthogr. Manut. in Cic. lib. VII. ep. XXIII. uter. Inscr. p. DVII. Vel. Lono. in Orthogr. p. 2252. Priscian. 1 p. 559. quos laudat Cossit El. p. 40. H. Graev. ad Sueton. Tiber. c. 52. Pier. ad Aen. X, 11. Drustenb. ad Liv. IX, 9, 12. Lvomursini Noti. ad Pogium in Gebod. Misceli. Criti. II, 3, p. 433 436.) Mifert lat. Sprachi. Th. III, S. 122-124, g. 1622. Fere ad Hor. Ep. 1, 5, 7. Stu-τeren ad Nep. Att. c. 21. et Obbar in Gebod. hrit. Scliuib. 1828. nr. 15, S. 114, laudatos a Doderi. Syn. T. III, P. 282, 1 quibus addas Nollen. lex. ant. c. 23. Schneid. Elementari. p. 257 et 5s4. G Fr. Grotes lat. Gr. T. II. g. 209 p. 227. Ramsh. Syn. T. 1, p. 13, 20. Oreui Wol Vorlesg. Zu d. Tuscul. p. 408. Heretos. ad Caes. B. G.
1, 3 p. 66. C. Beier. ad Cio. Fragm. 79. a et 134, b.
717쪽
Rumsh. in Iulinii Annali. Philol. et Paddag. 1827. Fasc. 4. in Indi c. litter. p. 2. Erire. ad Sall. Catil. c. XL, 6, p. 190 ad Jtag. c. XXXII, 1, p. 195. Giesse ad Cic. Divin. Lib. 1. c. 16, g. 32, p. 62. Liuilem. ad Cic. In v. 2, 31. Forcellini Thes. S. V. Freund lat. WB. T. 1, p. 354 etc. ceris non eritJ s Certe significat idem fere, quod profecto ; semper enim certe habet Vim amrmativam, ponit aliquid, non concedit; sed amrmatio potest esse, ut barbare loquar, aut subiectiva, i. e. ad loquentis iudicium relata, aut obiectiva s. generalis, i. e. ad factum relata. Certo significat rationem , qua quis ad alicuius rei cognitionem Vel iudicium pervenit. Cf. elegantissimam Observationem H.
Heravit ad Quintil. X, p. 91. De discrimine loquutionum
certe scio et certo scio nuper exposuit Stuerenburs ad or
pro Arch. 3. 32, p. 191 sq. hner ad Tuscul. 1, 1, 2 p. 47. sed. ait.) - Addas, si placebit, Hand de Particc. Lat. Vol. II, p. 14 ad 29. Milet. ad Sall. Catil. LI, 16, p. 246.
qui non sic persuasus erum J Barbare loquitur h. l. Bunell.; dicendum enim fuit: cui non Sio persuasum erat. Jam Nouenius hanc Verborum iuncturam recte vituperat his Verbis c. 1645: Persuasus sum minus commode, si quidem ad id, quod plerumque apud Veteres Occurrit et ad normam rationis hunc loquendi modum exigas , qua quidem 'constat, non hominem sed rem persuaderi homini. Interim militant pro inconcinna hac loquendi formula, non tantum ea: quae auctore Munio in Specimine anima ersionum ad Ioannis Vorstii librum de Latinitate Merito Susp. Amentorati 1715. edito nr. 33 p. 17 et 167 proferuntur, sed etiam alia Veterum loca, in quibus hoc praeteritum Participii passivi,
quin immo tota coniugatio passiva ita sumitur, ac si hoc Verbum in Activo adsciscat Accusativum perSonae. 'E. g. Phaedr. L. l. F. 8. V. 7: Tandem persuasa iureiurando gruis. Grtiis l. l. dicitur archaice pro Grus.) Id. L. 3. F. 5, V. 9: Persuasus ille, fecit, quod monitus fuit. Cic. ad Herenn. 2, 6: animus auditoris persuasus Videtur. Id.
718쪽
698 Annotatio in Epistolas Bunelli.
L. 2. Ep. 13: uum populum Atheniensem persuader idissideret. Caecina L. 9. Ep. 27: Si scit et persuasus est; quid irascitur ei. Iustin. L. II, c. 11, n. 14: YNihil erat
dissicile persuadere persuasis mori. Longe rectius et elegantius pro per Sussus Sum cum frequentiori antiquitatis usu non dixeris Nini persuasum est, de tua side mihi persuasum est , Persuasum habeo , persuasissimum habeo, Persuasissimum mihi est. HAddas Zumptii Gr. g. 407 et Forceu. Thes. S. v. peius successitJ Ter. Andr. IV, 1, 56: Parum succedit qu0d ago. Nep. Dat. 6: Haec propter hiemale tempus minus prospere succedebant. Caes. B. G. VII, 26: Postquam res nulla Successerat. Liv. XLII, 58: postquam inceptum non Succedebat.
mansuetiora haec studia I Cic. Fam. I, 9 med. : Refero me ad mansuetiores muSAS.
nescio a quo Gn. au. acceperat J cf. quae notavimus
ad Ep. 1, p. 656: in eo ipso declarundo, quare εcribo. si aliam habeo J De hac formula videa. Bremium et sonium ad Nep. Them. VΙΙΙ, 7. Benecste ad Cic. Cat. 1, 5, 11. Grysur. p. 303 etc. Graece Latineque doctissimo J Cic. Brut. 46: Doctus
et Graecis litteris et Latinis. Suet. Gram. 7: Nec minus Graece quam Latine doctus. cum tum J s Saepissime ab Editoribus permiscentur inter se particulae tum - tum et cum - Ium. Nuper Stu-renbursus ad or. pro Arch. p. 164 sq. harum particularum discrimen accuratissime ac strinissime constituit. Scilicet
tum - tum nunquam significant sorvohl - ais auch, sed Semper, ut modo - modo, nunc - nunc, referuntur ad tempuS, respondentque plane nostris bald - bald. Particulae autem cum - tum temporis quandam consequutionem indicant, ut vel post unam rem factam Vel cum una re facta altera facta esse dicatur. Jam vero quoniam temporalis consequutionis notio ad caussalis consequutionis notionem tranS lata e3t, caussalis autem consequutio a generali noti0ne ad
719쪽
Specialem descendere solet: factum est, ut hae particulae ibi usurpari solerent, ubi priore membro res generalis Vel res minus gravis, p0steriore res Specialis Vel res gravior contineretur: quanquam haud pauci leguntur loci, in quibus utriusque membri aequa plane est ratio, ut supra c. 14, 41, nec desunt loci, in quibus certis quibusdam conditionibus prius membrum specialem, posterius generalem notionem designet, ut de Orat. 1, 48, 211: innumerabiles alios cum eae nostra civitate, tum eae celeris, quia hic omnes modo laudati viri Romani erant, ut Brul. XLIX, 183: eae his Cotta et Sulpicius cum meo iudicio, tum omnium fucile primas tulerunt sic optim. Cod. Guelferb. B.) quia hic ipse Cicero loquitur et sic recte suum priore loco asseri iudicium.
Euhner. ad Tusc. V, 25, 72 p. 401
praetuleras J Scribere debebat praetuleris S. Praetu
EPISTOLA V. Dicum intendere I γρ νειν δίχρην. Donat. ad Terent. Ph. 2, 2, 15: inice causa est Graece, quae sit Latine dica, ut Acte Acta, Calliope, Calliopa. R Dicitur etiam dicam Scribere cf. Ter. ib. 4, 3, 63: Sexcentas scribito mihi di- eas, nihil do. Plaut. Poen. 3, 6, 5: Cras subscribam homini dicam. - Porro dicam in insere , Ter. Ph. 2, 3, 91: Si tu illam attigeris, dicam tibi impingam grandem. - cf. adhuc Pitiso. Lex. antiq. Rom. T. 1, c. 42. Turneb. Adv. XXVII, 4. XIX, 14. Sison. de Antiq. Iure Proxinc. Lib. II, p. 289. Hunov. 1609. fol.): s Moris- fuit, ut cum res ex lege Rupilia gereretur, dicae scriptio praecederet, inde citatis litigatoribus una sortitio post triginta dies, inde altera , et quidem ex Voluntate litigatorum, fieret. Dica Vero Graecorum more, nam Siculi Graeci erant, et Graece loquebantur) scribi tum dicebatur , cum lis intendebatur, id est, iudicium p0stulabatur. Sortiri vero dicas erat iudices ip-
720쪽
oo Annotatio in Epistolas Bunelli.
Sos ex lege sortiri, non autem, ut Budaeus existimavit, litem
intendere. Qquartunam J cf. Geli. XVII, 12. Ceis. II, 3. Cic. Fam. XVI, 11. Hor. Sat. II, 3, 290 al. - Caveas dicas quartaractrius pro quartana laborans. Dictio illa barbara reperitur apud Maet Pluton. de Mediciti. Animal. Lib. 1 c. 2. Gre-sor. Turon. de Vit. Patrum c. 6. Matth. Paris. an. 1259. p. 326. in Actis elevationis S. Agricolae num. 4 iu Vita B. Coletae, in Gestis Gaus redi de Lod uno apud Mabillon. Τ. ΙΙΙ Analeel. et alibi saepe. - Fugiendum est etiam Vocabulum Ouartanicus quod legitur ap. Guilletin. Brulon. Lib. XII.
Inradit febris Reyis Ouartanica cor PuS. Barbare sonat item Ouartenarius pro Ouartana laboran cf. Matthaeus Paris. ad ann. 1239: Auctumnus innaturalis diverse morborum pericula neruuit, qui siccus et 'sidus naturaliter fuisse tenebatur. Hinc contistit quod instruente dyscrusia , non Se meminit aliquis tot ridisse in tino anno Ouartenarios. Vid. Dumnse Gloss. med. Aevi Τ. V, c. 575 sq.τadimonium obiret i. e. ad diem constitutum se in iudicio sistere. Vid. Plin. Epp. VIII, 8. Dicitur qu0que ad radimonia renire cf. Cic. pro Quint. 15. ad radimonia Occurrere , Suet. Cal. 39. ad radimonium curreres Properi. IV, 2, 57. ad vadimonia descendere, Senec. eo 8. radimonium sistere. Nep. Att. 9.Vadimonium non est itio in ius pro altero, sed est promissio dato vade se sistendi in iudicio, quod faciebat is, qui Vocatus erat in ius. Is promittebat τadimonium, quod est, promittebat se die, quam finierat praetor, in iudicium Venturum, et ne petitor dubitaret de eius fide, rudem dabat qui pro illo spondebat. Dato rade licebat in ius Vocato Na-dere , donec dies respondendi in iudicio venisset. GraeP. Thes. Antiqq. Roman. Praef. Tom. ΙΙ. Vades si dati non essent, reos in carcerem coniiciebant, atque ibi eos usque