장음표시 사용
701쪽
LL duplex habent libri veteres, teste Cossis Elymol. ad
I Oc. Sollicitus, et inscriptiones apud Manutium, teste Cel serio: cui scripturae favet etiam Etymologia Verior ab adiectivo Osco solius i. e. tolus, quasi sit solum cito, hoc est, totum commoveor ab eodem autem etymo Osco deducitur so Iemnis et sollers: de quibus iam vidimus. L simplex nititur: s) derivatione a solum i. e. Dcus et cito ex cleo, quasi loco aut de sententia movere;
2) falsa illa persuasione, primam in hoc vocabulo corripi, apud Poetas quidem produci per Diplastasinum; quum tamen, quod sciam, nullum eius certum et indubitatum correptionis exemplum in omni antiquitate exstat. R C. L. Schneider ementari. p. 417: sollicitus ist nicht wegen der AbieltiangI On solius, Melche selir unge viss, sonderii deshalb rathsamer ais solicitus, meil bloss jenes sollic.) avf alten Denh- matern vOrgulionimen scheint. Den bei Cellarius naclige-Wiesenen Deis pielen ist belZugesellen GruL p. 607. Ni . 4, 1. p. 982. Ni . 3. sollicitare. Vgl. aluch COSS. Elym. S. Ita SO licito. F. G. Grotes Gr. T. II. p. 203. nempeJ Frouch. ad Quinctil. Instit. Orr. X, c. 2, g. 4: De hac particula quomodo sentiendum sit quoniam etiamnunc permulti videntur ignorare, operae pretium facturum me putavi,' si adscriberem Verba Heindorsii ad Horat. Sat.1, 10, l. p. 2073: Nempe, nii gends uiiser liberali sine halbfragende Versicherungspartihel, So dasS man Sei-ner Sache gemiss voraussetZt und anileutet, aucti der Anderegebe sie Zu, ianser doch mohi, doch. Daher of t im Un villen oder mit einigena Troige. auch ironisch. C Nec multum ab Hein dors fio discrepabat alius V. D. , quum nescio quo loco scriberet hoc: Nempe bedeuiete nur in dem Blichen-,Ηloster- und Facultaten-Latein n lich, bei den alten Schris t- stellern aber fand es ah nlicli dem gi tech. ουκουν seinen Platgmehr im Dialoge und in der Abhandiung, hei lebhafter Unterbrechung des Schris istellers durch eine mit quid an sicli selbst gericlitete Frage, und bedeutet etWa unser nicht wahrbals Folgerung mit halber Frage, cf. etiam Nouen. c. 1057.
702쪽
68α ' Antiolatio in Epistolas Bunelli.
Iani. c. 1176. Grysar. p. 553. Heretis. ad Caes. B. G. VIII, 1. Ruhnken. dict. p. 26. Spaldius. ad quinci. III, 8, 9.
et 345. Corte ad Lucan. IV, 806. imprimis ineber. lat.
quam ob rem nec ita claudenda est res familiaris, ut eam benignitas aperire non possit: nec ita reseranda, ut pateat omnibuS. muriscentius J Festus: Munscior a munifico identidem Cato dixit, quum nunc Munscentior dicamus: quamvis munificens non sit in usu. utriusque linsuae - eruditionem consequutus estJ cf. Cic. Oir. 1, 1: ut par sis in utriusque orationis facultate. occurruntJ in mentem veniunt. cf. Frotach. ad Ouinctii. J. o. Lib. X, c. 1 p. 15: Satis haec nota verbi significatio. Monendi sunt tamen tirones, ne credant latine dici, quod frequentant recentiores, verbum, εententia, locus occurrit apud scriptorem pro altero invenitur, reperitur , habetur ,
Imitur. Nam quod apud Cic. legimus orat. c. 32 f. 115)D Haec tenenda sunt oratori; Saepe enim occurrunt. ViX ΡΟ-
tost aliter intelligi quam ut dicas: saepe per occasionem Oseferuntur, ut iis utendu- sit. Optime Orellius ad Wo sit scholas in Cic. Tusc. p. 349 haec addit: Θ Nur gehen ei-nige Eiferer, die uns in thren Recensionen bei solchem immer den Iani, Nolteia und andere Antibarbaros ost aus eine Walirhasi lacherliche Weise citiren, in threm Zorne gegendiess occurrere viet Zu meit. Sobald es deii Begriss hat, es triti mir selir aussalleiad, oder meiner fritheren Ansichtetumideriaufeiad, ent gegen , so isi es gan Z richtig, Z. u. D m-hil mihi unquam oecurrit in Ciceronis libris, quod huic resulae adrer Saretur. cf. de Rep. s. c. 35. si primo
703쪽
Gutem senere , quod hoc loco appellatiar , occurrit nomen quasi patrium resis. Addas etiam Mihner. ad h. l. p. 98. Matthiae Exempl. Eloq. p. 60. Wolf Anal. I, p. 491. Erebs Antig. in Antibarb. S. V. promissu eaesiJ Cic. O T. III, c. 25, f. 94: Quanto melius fuerat, in hoc promissum patriS non esse SerVatum lQuid, quod Theseus exigit promissum a Neptuno 3 -- pendeo animi J Cic. Tusc. IV, 16: qui appropinquans aliquod malum metuit exanimatusque pendet. animi. - Ad quem locum recte Euhner: De legg. 1, 3, 9. ego animi pendere soleo. cf. Ramsh. Lat. Gita f. III. p. 190. f. 112. p. 331. Ed. II.) Ceterum in hac similibusque locutionibus animi non pro genitivo habeo, sed pro locativo, ut in domi, humi ceti. Etiam simpliciter pendere hac vi ponitur. V. Ruhnken. Dictata in Terent. Heaul. IV, 3, 5 et mytteub.
ad Cic. de legg. 1, 3, p. 25 Cr. EPISTOLA II. Fundamenta - iacta J Lix. 1, 12: Iupiter, tuis , --quit, iussus axibus hic in Palatino prima urbi fundamenta ieci: ibi 1. Drustenb. Cic. Philip p. 1, 1 g 1: In quo templa,
704쪽
684 Annotatio in Epistolas Bunelli.
des Conit. de Τοulouse et memoir. de Langued. Ste. Mar- me Gall. Christ. etc. Q Haec Morerius in Diction. Hist. S. V. patientia armareJ Cic. Invent. 1, 1: Qui ita sese armat eloquentia, ut non oppugnare commoda patriae, sed pro his propugnare possit. I p. Dion. VIII, 3: Callicrates se armat imprudentia Dionis. orid. Met. XΙΙΙ, 544: Nunc pο- siti spectat vultum, nunc Vulnera nati, Vulnera praecipue, Seque armat et instruit ira. Horat. Ep. 1. 18 , 16. Alter rixatur de lana saepe caprina et Propugnat nugis armatus. GLIB. 1 , 183: Armata dolis mens. cf. id. 11, 6; 15, 6M.
EPISTOLA III. Ouatenus ostendis I Nos : in tuis feram in someli aD. cf. Cic. Div. IV, 4: Accipio excusationem ea parte, quatenus aut negligentia aut improbitate eorum, qui epistolas accipiant, fieri scribis, ne ad nos perferantur. Iuni p. 1454. Grysar. p. 580. purum abest, quin J Caveas ita dicas pro non mullum
abest quis. cf. . Antig. p. 552, ed. Vinis Zumm. q. 540; Hunish. f. 180, 2. Grysar. S. 342. Heretos. ad Sall. Cat. 22, 4. Doederi. Syn. II, p. 145. III, 333.
pruesertim quum J Nouen. 1713: quum praesertim elegantius et usitatius a quibusdam habetur, quam praesertim quum. V. g. Cic. pro Rosc. c. 8: quum praesertim tum multi occupationem eius obserrent. Sed errant, qui ita Sciscunt. Aeque enim crebro posterior nexus invenitur apud Veteres, ac Prior, nec sane huic maior elegantia, quam illi inest: Pari modo, ut apud nostrates promiscue dicitur be-sondera da et da besondera , insondet heu da et da rnS9u--
705쪽
Sertim , quo ad caussam aliquam vel diserte memoratam Vel
cogitatam v. Beier. ad Osr. II, 16, 56 exti'.) alia quaedam
cum Vi adiungitur, non minus probum est quam Vulgatius
ProeNertim quum s cf. Jug. II, 4. III, 2. Cic. N. D. 1, 10, 26. MUL ad Mureti Epp. p. 254. - Αddas Velim
706쪽
686 A tinotatio in Epistolas Bunelli.
fiir uvas mala sicli unter Allen am liebsten entscheiden, Wasman malileia, mem man folgen soli. . pure - loqueris J Adiecti x um pure hoc significatu apud optimos scriptores legitur, cf. e. g. Cic. de Opi. gen. Orat. c. 2: Quoniam eloquentia constat ex Verbis et sententiis, perficiendum est, ut pure et emendate loquentes, quod est latine; Verborum praeterea et propriorum et tranStatorum,
elegantiam persequamur Geg Ν. Α. XVII, 2: Q. Metellus Numidicus, qui caste pureque lingua usus Latina Videtur in epistola, quam exsul ad Domitios misit, ita scripsit
Puritas sermonis est dictio cadentis Latinitatis, ideο-que evitanda. Audias Nollen. c. 1683 : Puritas sermonis tam usitatum est , ut Vix sciam, quis non loquatur hoc modo. Quum autem Vocabulum Puritas unicus tantum . argenteae aetatis Scriptor, nempe Palladius, habeat; reliqui omnes, qui eo utuntur, Sint inferioris Ordinis: satius sit, pro eo dicere, Munditia, elestantia, proprietaS Sermonis.
Sciom. in Scalig. Hypobol. 24 l. Voss. de Vit. 585. Borrich. in Voss. 208. sqq. et in Sciopp. 269. Cellar. Antib. 131. C. P. 154. - Addas velim Iani c. i 1441. Mebs Anti-barb. S. V.; Grysar. p. 360.
si aliquando J Cic. Catil. IV, 10 : Quods si aliquando
ista manus plus valuerit, quam dignitas Vestra: me tamen
Consiliorum meorum non poenitebit. ODic. 1, 39, 139: Aliter ampla domus dedecori saepe domino sit, si est in ea solitudo , et maxi e , si aliquando alio domino solita est fre-
707쪽
queritari. - De discrimine inter si aliquando et si quando adeas EllendI. ad Cic. Brut. 41, 151. Moeb. ad Cic. Ca
limatius J cf. de oratorio huius vocis usu Ernest. Iex. Iechnol. DL rhet. p. 244. NOSSE-mysteria J Cic. Tusc. IV, 25: Ne rhetorum aperiamus mysteria. Epp. ad Attic. IV, 18: Epistolae nostrae tantum habent mysteriorum, ut eas ne librariis quidem
non quod dioidum J quid disserat inter non quod et
Mion quo, his Verbis egregie illustrat Euhner ad Cic. Tusc. II, 26, 64 p. 220: Inter utramque dicendi rationem hoc discrimen videtur intercedere: I. Non quo c. coni. ΡOnitur I) ubi sinis V. consilium designandum est ; tum in altero membro sequi solet: sed ut, sed ne, ut Acad. II, 42, 131: introducebat etiam Carneades, non quo probaret i. e. n0nes consilio, ut) sed ut opponeret Stoicis, summum bonum esse etc. - 2) ubi notio significatur particularum: hora quuSr, nichi aD ob, ut de Orat. ΙΙ, 18, 74: non quo mea quidem intersit neque enim aetas id mea desiderat -) sed tamen
ista tua - tantum cognoscendi studio adductus requiro. II. Non quod c. coni. ponitur, ubi notio designatur particularum : nichi desshara meit, tum in altero membro Sequi SO-i
Ned quod, sed quia , ut Acad. II, 40, 125: me accusaS, non quod tuis rationibus non assentiar, sed quod nullis: Supra II, 23, 56: pugiles - ingemiscunt, non quod
Ieant, animove Succumbant, sed quia profundenda Voce omne corpus intenditur. Hinc semper dicitur: non idcirco, quod - , non ideo , quod - non eo quod - non ob eam
cauSSam , quod non id v. c. indigne fero) quod. V. Exempla a Rumshornio g. 181. p. 753 Ed. II a Mitrio ad Sall. Cat. XXXIV, 2. ab ollone ad Fin. IV, 1, 2. allata et doctissimum censorem Gottingensem in Goti. Anz. 1831,
708쪽
688 Annotatio in Epistolas Bunelli.
p. 1446. - Non quo sine dubio per attractionem natum est ex non eo quod. Comparari potest graecum g et φτε pro τουτρο ο. V. Muster. UnlerSuchranseud. lat. m. III. Hest, p. 260 et 297. - Denique monendum pro non quod non quo' sed quod saepe in altero membro a Cicerone poni sed tamen. 1, 1, 1: non quia philosophia graecis et literis et doctoribus percipi non posset; sed meum semper iudicium fuit ceti. III, 22, 54. V. locum de oratore iam allatum. Alia huius generis exempla collegit Mulier ad
h. l. p. 234 et Ollo ad Fin. IV, 1, 2.
leni deambulatiuncula J Deambulatiuncula est Vox Veteribus prorsus ignota. Non item deambulatio fugienda, quae Vocula reperitur apud Terent. Heaut. 4, 6, 2: vel me haec deambulatio, quam non laboriosa ad languorum dedit.
De loco dicitur Ulpian l. 7 ss. 1, 1, b. 13 f. 4: Deambulationes arboribus Opacae atque amoenae.
Notae sunt etiam deambulationes stercorum in libris se talis mediae. Erant nimirum latrinae seu loca alia quaevis ad exonerandum ventrem. cf. Vii. S. Batililis Restinae num 11: Ita humilitatis magnae fortiter exhibebat exemplum, ut ipsa quoque in coquina ministraret sororibus et munditias vilissimas, etiam Dambulationes stercorum ipsa mundaret. percontandi J Alias scribitur percunctandi, sed perpet amul ex iis, quae sequuntur, perspicue patebit. Donat. Hee. 1, 2, 2: et Non. 1, 211. Et percunctatum et percontatum scribitur. Sed percontatum a conto dicitur ; quo nautae utuntur, ad loca navibus Opportuna. Si Vero percunctatum ab eo, quod a cunctis perquiratur, dicitur. FeStus S. V. yercunctatio pro interrogatione dicta videtur ex nautico non qui conto pertentant cognoscuntque navigantes aquae altitudinem; ob quam caussam ait Verrius etiam secundam sillabam per o solere scribi. Mihi id falsum videtur. Nam est illa percunctatio quod is, qui curiose quid interrogat, Per cuncta visit; ut recte per u litteram scribatur. Gess-ner in Thes. L. L. s. v. T. III, c. 780: Percontari semper
est in optimis Terentii editionibus , Paret, Fuerni, Neu
709쪽
Dii. Et sane duo verba esse arbitror contari et cunctaris unum modo percontaris percunctari autem inductum ab liis, quibus cunctari notius esset et c. Sic percontari solum agnoscit in Plauto Pareus Lex. Crit. Apud Horatium percontari semper Benueius. In Cicerone Variatur et . cf. etiam Is. Voss. Elym. M. f. V. cunctus. Nolten. Lex. Αntib. c. 47: Percunctari et percontari, utrumque. Prius est Festi in percunctatio , quem Manutius sequitur, insuper etiam Carpensis Virgilii auctoritate inductus; posterius Verrii apud eundem Festum, quocum Fremshemtus facit Indice Curtiano in cunctanter. Miror, addit Nouen. , sane Grammaticorum intempestivam sollertiam in his Verbis, quae eadem quidem subinde significant sed ea,propter non eadem illico sunt vocabula , ut adeo dispicere haud opus sit, utra Scriptio praeferenda sit. cf. etiam Iuni philol. Lex. c. 1295: Besser thun dieienigen, melciae dieses Wort Von contus, eine Stange herle iten, und also heissi es mit metirerem Rechte
percontari. Addas Hubitat. synon. HWB. p. 376, 549.
Ramsh. Syra. T. 1. p. 306, 396. T. II. p. 97, 75s et p. 621.
Doderi. Syn. T. III, p. 294 sq. merenet. ad Cic. Acad. 1, 1, 2 p. 2: percontuntibus Vulgatae scribendi rationi praetulimus, cum aperte hoc Verbum nauticae sit originis, scriptique sic ubique exhibeant: Festi contra ratio a cunctus id deducentis, parum in se probabilitatis contineat. Eritz. ad
Sall. Cat. c. XL, g. 2. p. 187: Cortius variare dicit Codd.
inter percunclatus , perconclutus et percontulus , idque Gerlachius repetiit, non enotatis suorum librorum lectionibus. Uterque in textum recepit percunctatus, quod nobis minus probatur; assentimur enim Verrio apud Festumh. V. et Donato ad Ter. Hecyr. 1, 2. 2. Verbum ab usu nau tico ducentibus, quia navigantes conto pertentant et cognoscant aquae altitudinem. Quae ratio, quam etiam Herzosius sequitur ad Caes. B. G. V, 13, multo certe simplicior est altera, quam Festus amplectitur, percunctor, scribendum censens, quia is, qui curiose aliquid interroget percuncta visui, aut, ut Donatus refert, quia a cunctis per--
710쪽
69o Annotatio in Epistolas Bunelli.
quisui. Quivis enim videt in ista explicatione notionem cunctortim aeque incommodam esse, atque ellipsis Verbi, facile vero a conto fieri confari, ut a rima rimari, ab aqua aquari, et huius generis alia. - Hertos. l. l. p. 256: percontationibus. Diese Form ist orthographiscli riclitiger, ais percunctatio, Wiemolit heide in den Codd. und Editt. Vermechseli vperden. Vgl. Gernhard gu Cic. de Seneci.
I, 20. Grotefend Gramin. II. f. 193 minime 144.) Giesse ad Cic. de Divin. II, 36, 3. 76: Perconturi scripsi
cum Sch. es Oreli., fide Edd. Venet. 1494. Marsi, dunt. HerVag. Sturm. Vict. Reliqui percunctari. cf. Verrium aP. FeStum S. v. Gorenet. ad Acadd. p. 2. Mulier. ad I. de Orat. p. 67 sq. Mitet. ad Sall. Catil. p. 187. qua die J Beneoste in Cic. Catil. II. c. III, p. 122: Der Ungesibtere merite, dass dies danti ais Femin. gebrauch twird, Wenn es die aligemeine Bedeuiung stir Zeit, tempus,liat, Wie ad fam. VII, 28: quanquam me non ratio solum
consolatur, in Sed etiam dies, quae stultis quoque mederi solet; oder Wenn es bedeutet einen best niten, anberaum-ten Tus , Termin , Wie Cat. 1, 9, 24: quum sciam pactum et constitutam esse cum Mallio diem. Igi. Drahenborch ZuLiv. IV, 36, 3. Docli findet sicli dies in dieser Bedeuiungliaufig auch als Masculinum gebrauchi, wie Cic. de Oss. 1,
12, 37: status dies cum hoste. Ferner Wird dies ais Femininum gesetZt, menta es das Datum des Bries es hegeichnet. Cic. ad Q. Fr. III, l. In alien ubi igen Verbindvngen mird dies gemo liniich nur ais Masculinum gebrauehi; manmuss also Sagen: hodierno, hesterno, postero die, nichthodiernu etc., obgleieli sicli auch davon bei Cicero einige, jedocli nocti streitige, Belspiele snden, Wie Cic. de Or. III, 16, 22, Wο aber Lambin hesterno die andern molite. Die Dicliter und spatere Prosather sind indess in dem Gebrauche des Femininums nicht so genau. cf. etiam Nouen. lex. Antib. p. 910. Vall. Eleg. Lib. IV, c. 80. Heretv. ad Caes.
B. G. VII, 3 p. 378. B. C. I. c. 2, p. II et III, c. 26 p. 376. Zumpi. f. 86, Anm. Ru im. Institi. T. 1, p. 21, 15 -