장음표시 사용
31쪽
mihi vellere iusta Gis a Lua a
nantis stertuit G ptam toto puellam
deleti in Gnomina, a placet, coauguror, V
En tabula ipsa loquitur Videmus enim codicem D, etsi plus centum quinquaginta l0cis a Guelpherbytani discedit scripturis, perpaucis tantum locis exceptis, Virtute hunc praestare. Ex qua re neSci an optimo iure colligatur exemplar Plantideum, si non ipso Guelpherbytano antiquius fuisse, certe ad puri0rem redire archetypum quod vel eo evinci videtur quod etiam ubi P deest, aut solus aut 0nnullis XIII s. codicibus assentientibus plerumque genuinas exhibet lectiones. Neque tamen desunt scripturae, si editoribus fides habenda est, quas et D soli praebent, quod saepius haud dubie factum Sse videremus, nisi libri III s. maximam partem ex Guelpherbytano vel recensito exemplari eius fluxissent mneS. I 48 esse solum D G
ossa Hos mecum S. De coctice GiSSenSi. Priusquam ad codice XIII S. cum interpretatione Plantidea comparando me c0nvertam, de c0dice Gi8SenSi a breviter agam, qui quamquam XIV s. Scriptus est et laedissimis insignis est corruptelis, tamen, ni omnia fallunt, ad archetypum vetustiorem, quam reliqui omnes libri, referendus videtur Sse. '' Iam inspiciamus, quaenam rati inter intercedat.
vita Teaehibetis solus mineta I
βε Quam rem Sedimayerus demonstravit in Pr0leg. p. 5 Sqq.
32쪽
numquam dicere causam mors mihi evmenides d
certas edim . culpa tumidas sn0Stra tnegare lassa dea
Ex quibus discrepantiis apparet exemplar lantideum non solum ex Gissensi non pendere, sed etiam multo purius suisse hoc codice. Quod si recte statuitur atque verissimum esse mihi quidem videtur, quaeritur, quom0do affinitatem quandam, quae ex his lecti0nibus elucet,
Aesonide os pigeat os placida os Ad quam rem disceptandam multum valet ea scriptura quam legimus Epist. IV 45. In omnibus enim codicibus praeter me o exarata est unice genuina lecti0, quae St Ver Sare. Saepe iuvat e Sare leves in pulvere curruge. Servare autem metor adhuc soli praebuerunt, quibus nunc accedit codex Planudeus. Mira pr0secto est haec c0nsensi0. Facilius haud dubie rem expediremus, si illi codices E, A D arta affinitate inter se c0niuncti essent; qu0d tantum abeSt ut verum sit, ut fere c0ntrarium obtineat. Nu0 cum ita 87 Cf. Vahlen l. c. p. 20 Sqq.
33쪽
sit necesse est statuamus Scripturam trium illorum codicum, quamvis sit corrupta, ad unum eundemque archetypum redire, quem Ommunem lantem necessario vetustiorem suiSSe undecim Saeculo, quo scriptus est tonensiS, nsem n0n videt. Nam in eam nemo, ut pinor, delabetur sententiam, ut 0nt0ndat tres librari0s, qui nihil inter Se haberent commune, mero casu in eandem infelicem coniecturam vel err0rem incidisset Itaque omnes lecti0nes, quibus c0nSpirant et L ad communem archetypum redire putandae Sunt. Veni ad codices s. XIII. Quo tempore cum interpres ipse viveret, profecto n08 non miros haberet, Si in numero illorum libr0rum mss. ipsum illius exemplar reperiretur. Nam per Se non SSet improbabile Planudem unum vel alterum librum s. Heroidum, qui h0die Italicis Germanicis, Gallicis, Anglicis bibli0thecis continentur, ante oculos habuisse. Quae quidem res, qu0m0d Se habeat, ea quae sequuntur docebunt. Facile autem quispiam, qui quae ratio inter codices G t intercedat, accurate reSpicit, in eam p0test duci sententiam, ut dicat paene Supervacaneum SSe comparationem c0dicum S. XIII instituere, cum non Sit verisimile eos cum exemplari Plantide arta affinitate coniunct0S SSe, quoniam Guelpherbytanum praecipuum ill 0rum lantem nullam cum D codice prae se ferre similitudinem vidimus. Verum hoc est prosecto Attamen scripturas codicum S. III cum Graeca interpretatione comparare op0rtebit. Habent enim illi libri n0 paucas lecti0n0S, quae, cum interpolatione n0 redolent, tum ex lante Guelpherbytan et arisino c0dicibus prorsus dissimili manasse putandae sint. Quid, qu0 codex Plantideus uni vel alteri exemplari, ad quod illa lectiones referendae sunt, sui simillimus Quod cum per se omnino n0 est improbabile, tum pro cert affirmare liceret, si in c0dice Planudis plerumque eaedem lectiones, quae unius vel alterius libri ceteroquin prorSus aliam c0nditi0nem prae Se ferenti pr0priae Sunt, legerentur. Videamus igitur, num quid certi ex comparatione instituta de hac re colligi 0SSit. 6. De coctice Francosurian 0.
Inter c0dices autem S. XIII facile princeps Si Francolarianus, quia n0 Solum Saepe una cum arisin contra reliqu0s libros aut Solus genuinam praebet lectionem. Sed etiam quod corruptelis
tuas factos PGigilacis num satos; e Phoebique t soli
34쪽
ora Den ἰδου D recie tegendo D sublimis ut tempora Oeta Agrio D solus insidiata D ἐπιβε βουλευ-κέναι clamanti I, a banarraris Disoluta excuteretur ἐκτιναχθ-
denaque tamen μέντοι Di δευVulnera alter petit alter habe
n0naque s soli vix flanere fallera petit et altera habebat f
62. 113. 114. 63 infra non repetiti
haud fline est σω animi it pressa sis quid nunc tamen iuvenum T V Pgi Sacra tua De lectionibus codicisci ad pist. I 80 sq. et VI 266 sq. tacent
exigue t , exugue mittit si splacitas
Itaque n0 temere agere mihi vide0r, si affirmo exemplar illud deperditum, licet 0mpluribus l0cis inferius evadat, etiam codici ib0nitate praestitisse. Quod 110 parvi aestimandum St, qu0niam Francolarianum inter omnes reliqu0s eiusdem saeculi libro principem l0cum obtinere ScimuS.C0nsentiunt autem metes his locis singularibus: Mi IV 67 Eleusin fimυσῖνα, VII 106 admissi Di Eleusis G comissit amisso G80 Ipsa forma, quae est EiευσDa, ostenditilantidem non Eleusis sed Eleusin legisse quod lepido tantum errore pro accusativo habuit Solo alter loco, ubi hoc nomen proprium occurrit Met.VII 439, exhibet Eleusis, qu0 deteriores libri praebent. Sed codicem Latinum Metamorph0Seon, qu0USus est interpres, multo inferiorem fuisse exemplari Heroidum, facile demonstrari 0test.
35쪽
T. De codice Argentoratensi α). Codicis Argent0ratensis 110titiam Vit0 L0ersi debemus, qui primus
eum satis diligenter excussit, ita tamen ut versus insitici0 tranSpositos OmiSS0 prorSu neglegeret. Cum primum verba L00rsii 'in de h0 libro Se reperto legi, magna spe ipsius exemplaris lanudet inveniendi mihi excitata est. Dicit enim vir d0ctus illum codicem, ut ex Schedulis, quae ei praefixae int, appareat, ante aliqu0 Saecula Constantin-0p0li in Germaniam translatum esse, qua de causa verisimile esSe Sine dubio, ait Loersius illum e liquid et vere antiquo lante fluxisse. Exaratum autem esse decimo tertio saecul0. Quid Potuitne lanu-des, qui in illa urbe totam lare vitam degit, illum codicem sub oculis habuisse At prorsus aliter atque expectabam Venit, ut e comparatione diligenter instituta apparet. Codex enim D ex Argentoratens etsi n0nnullis scripturis singularibus conSentit, non Solum n0npendere certo affirmari p0test, sed etiam ad lantem multo inceriorem redire putandus St. - Ι17-Ι28
quaque Menecladen a facta Neleida a tenet,
I 25 Sthenelegius pro Stheneleius. Quibus exemplis ex a et Puteano depromptis, evincitur hanc scribendi rationem iam archetypi propriam fuisse, cuius vestigia praeter P. unus Argentoratensis, ceter0quin in nominibus r0yriis corruptiSSimus, SerVaVit.
magnam parva bet minus arci Sedim ad loci
SthenelegiuS tincta a sublime sub α
36쪽
Voluntas relinque D solus. Sessim.
disiecta Gavivet a vivit pr0fundere quivi a olus tum a Ga
Pegasaeus a Gam tua altera a solus voluptas relinquen αtanta
non Sine teste Desinit in v. 23
Iam de reliquis saec. XII libris quaestionem absolvamus, interqu0s Treviranum Ersuriensem Dresdensem Gothanum Bernensem 478 9i tantam prae se erre c0nstat affinitatem, ut ad simillimum lantem eos redire probabile sit. Sed hi 0dices mne nullo necessitudinis nexu cum exemplari lantideo cohaerent. Non est igitur, cur in scripturis afferendis diutius versemur, praesertim cum iam in tabulis, quae praecedunt, satis multae horum librorum lecti0nes a me citatae
sint. tque etiam Guelpherbytanus I gii, ut nihil habet singulare, quod dignum sit, qu0d 0mmemoretur, ita innumeris l0cis c0ntra genuinas c0dicis D Scriptura exhibet 0rruptelas.
10i CL Diligentissimam descripti0nem a Wartenbergio confectam in Wochenschr. fur class. Phil0l. l. 44. 47 1887ὶ qui etiam de indule atque auctoritate huius c0dicis No. 47 p. 1466 sqq. accurate est.
37쪽
vitae nocens ira 3 cf. Sedim. Victus a captus o Sedi. JSunt 1 viri a
continuaSSe e ramystica currere plenae dracf. Sedim . ad loe. meritis e numina Vaiussit e cornu , ga
141. 139. 140 menti e ramea De numina , rutimoris
XVI 223 quidni tamen D XVI 269 audacia Di ita dii h
satis De ga soli hic ea, , hinc Burm. turre t hibent e bis Vanotata τά sundis manus Suis cogebant Sentient to G II nepotem ab
habet e desunt in iis G , cs. Sedim.
Prol. p. 70 et 0ersium retenta e grtristitia rara ij,
Sod fuit iis Sedim ad loc. terram Ii nostram si quid tamen viet 0ria bis G ardi
38쪽
XVI 322 sacra iura XVII 31 contenta fuisset I PG. XVII 64 minora Dri a cis XVII 157 re cogente Di e sXVIII 91 sqq. recto ordine XVIII 218 ipse DP uos XIX 165 tempora DPM co)XIX 181 relinquis Dis G υ,)XX 1 sq. desunt in DXXa ante subit Di XX 118 sq. eae hibent GXX 199 maior D V Α Ρ G desunt)
XX 21 lapsa D tua iu88 II et tua iura ducontentus abisses e fuisses maiora 1 In e inde ab XVII 8 omnia desunt
meli0re tia Seiam. nostra , Ex qua comparatione c0dicis D cum libris saec. XIII iam absoluta, Si quaeritur quid effectum Sit, Sine temeritate, ut Opinor, SSeverari potest exemplar illud Latinum lanudis n0 80lum ex nullo eius saeculi 0dice originem traxisse vel omnino pendere, Sed etiam puriorem exhibuisse textum, quamVi8 0rruptelis abundet, quibus ne Parisinum quidem liberum esse constat. Ill0s igitur l0c08 Singulares, quibus c0dicem cum hoc vel illo saec. XIII libro consentire videmus, ad 0mmunem fontem eumque n0n recentiSSimum reserre n0ndubito. Qu0d si recte statuitur atque verissimum mihi quidem videtur, esse iam actum est de c0dicibus saec. XIV-XV. Qu0 qui Hero idibus recenSendis operam dederunt, recte indign08 esse intellexerunt qui attenderentur, tribus libris exceptis, qui identidem tantam cum Putean prae se ferunt affinitatem, ut ad vere antiquum et liquidum exemplar, utean n0 pr0rSu dissimile, redire videantur. In his igitur lecti0nibus, quaenam ratio sit c0dicis Planudet,
videamus. Agitur autem de Guelpherbytan ga, apud Loersium GHVide Vindobonensi III v, de Gothan II r se
Ut a postremo initium sumam, Gothanus II et artissima amnitate cum c0dicibus ira e c0niunctus est, et his locis aut 0lus aut cum Putean Singulares praebet ScripturaS.
bent, exemplari lanude nunc accedente.
IV 27 carpe D VII 18 tu tales Di solicui proxime accedit illis ga illo mali0Mo carpi Pio capies, qu0d lecti0ni genuinae proxime accedit, quae eSid O tales Salmasius
DG os Habuit autem c0dex lanudeus etiam permulta lecti0nes, quae in nullo qui h0die exstat libr0 leguntur, qua8, etsi in tabuliS, quae praecedunt, iam allatae Sunt, nunc in uno conspectu p0nere non inutile lare existim0, ut e clarius eluceat, quae uerit condicio illius exemplaris. Deinde ad n0mina propria tranSeo, in quibus exarandis diligentissimum fuisse librarium c0dicis D videbimus. victus
39쪽
D recte' X46 desierant D ἐπαυσαντο)X46 quis scit an et haec . . i. h. XII 19 semina iecisset totidem sevisset et hoste S - Muhburgh. Sedim. XII 17 Nec tener in miser pectores0mnus habet i Merhel XIII 60 quotacunque D Heing.
XVII 192 saepe πολλάκις DXVII 205 relinques καταλειψεις D
Hae fere Sunt Scripturae singulares, quae aliqua cum probabilitate ad ipsum codicem, quem interpres in manibus habebat, referri poSSunt. Quamquam n0 mirarer, Si codicibus n0Stri accuratius excussis hanc vel illam lecti0nem iam in libro Servato XStare appareret.
106 De singulari numero pro hirali Latin0, cf. . PSq. neque St, cur offendatur in repetiti0ne V0cis ac0lESir. λ07 Cf. Metam. IV 278 tantus d0lor urit amantes. llantides: τοσουτον diro τοὐς ἐρωντας ἐχ χ αδει Hanc figuram in deliciis habuit Ovidius.
Ex quibus lectionibus non uno tantum numero p. X 8 digna esse mihi videtur, quae attendatur, qui locus inde ab stinsio viros doctos adeo s0llicitavit, ut alius alium emendando vel potius divinando vincere Studeret. Nam saepe sit in rebus philologis, ut coniecturae, Si 0d confidenter prolatae Sunt, procreent aliaS, quamquam ipsae coniectandi causae Vanae Sunt. VerSUS autem, de quo agitur, varie ita in libris traditus est: s Quis scit an et haec tigridas insula habete, a Qui Scit an haec .... tigrides insula habet q)3s Quis scit an haec saevas tigridas vel tigrides insula habet, M. Scripturam, quam legimus in , metro laborare nemo n0 Videt, tamen c0dex ille solus exhibet et, quam voculam ad sententiam aptissimam, etsi in reliquis libris deest, omnes fere viri d0cti, qui ad hunc locum coniectura protulerunt, retinuerunt. Sed VideamuS, qua rati0ne adductus Heingius illum versum tentaverit. Ex depravata codicis neScio cuiu Scriptura, quae est Quis Scit an haec saevas insula tigres habet, quamquamluteani lecti ei inn0tuit, profectus, primum offendit in e qu0d in ea voce Latina, quae St tigreS P0- sterior syllaba 0rriperetur Deinde dubitavit, num recte hoc loco dici p0sset habet pro habeate. His igitur de causis, ius huius versus emendandi ibi sumpsit atque simul duas exc0gitavit coniecturaS Vel: s Quis scit an et saeva tigride Dia vacetqs Quis scit an et saevis tigrisin illa vacete. Sed prima offensionis causa vel e c0rruit, quod optimi libri 0n tigres sed genuinamserinam, quae est tigridas, exhibent. Atque quod ad illum indicativum in quaestione indirecta, quae vocatur attinet, certe a vulgari Latini sermonis c0nsuetudine abh0rret, tamen SeScenties l0cis n0n 0lum p0etarum Sed etiam Scriptorum Satis Superque
708 Sedim. Prole p. 53 saevas m P V lacunam quidem praebet sed aliud quoddam verbum quod extricari nequit pro saeva immo saevasti suppletum. In editi0ne sic refert scripturam V an hec tia 3 tigrides..ssaevas haud dubie mero errore ni omissum est. Qua re id, quod etiam aliunde constat, c0mprobatur, schedas Vindobonenses ex exemplari Parisino simillimo originem traxi88e.
40쪽
defendituri 3 Heingi autem argumenta parum valida multis Viris
doctis perSuaserunt, Sed protulit Suam quisque coniecturam. Ita a Quis scit an et Saevam tigrida Naxus habet Grononius squis scit an et saevas tigridas illa ferat Lennepius a Quis scit an et saevam tigrida Dia ferate, Palme auctorem
et quae sunt similia iisti. Iam respicia velim scripturam exemplaris lanudet Jla toεν εἰ μη καὶ alaπας ex ιδας ηοξ γ νησος ο ει
v Quis scit an et haec saevas tigridas insula habet. εApparet codicem meandem atque Parisinum habuisse lectionem, nam omisSi vocabuli saevas in nullius est m0menti. Supra de-m0nStrare Studui non SSe, cur in p0Steriore versus parte Mnderemus. Vitium igitur quo laborat versus, nisi in iis verbis, quae Sunt et haec, haerere n0n poteSt. Qu0d cum ita sit, necesse est alterutrum deleatur; quaeritur tantum, utrum ad Sententiam aptius sit Equidem
n0 dubit0, quin sic scripserit Ovidius: s Quis scit an et saevas tigridas insula habete
qui antecedunt, apparet Ariadnem in insula SSe; V. 59 Sqq. imm0, si omnino pronomen dem0nStrativum requireretur, non h0 loco, Sed in versu 9 ubi legitur vacat insula cultu desiderandum esset. Nam in ea parte, quae huic Versu praecedit, ne verbo quidem locum vel situm, in quo riadne versari fingitur, tetigit poeta. Si denique quaeritur, qu0m0d illam corruptelam ortam 8Se XiStimemus, etiam ad hanc quaestionem habemus in promptu reSponSum.
Αgn0scimus enim in illa lecti0ne nihil nisi vestigium eiusdem rationis scribendi archetypi, qu0d in Parisin et Planud00 0dicibus solis hodieios De hac t0ta quaestione lim acerrime inter viros d0ctos exagitata, nunc vide etsi Haase-Schmalκ Vortesungen at Synt. 0l. II 49 sqq. 110 Erant etiam, qui in elisi0ne in quinta sede versus insula habet offenderent. Sine causa, qu0niam haec elisi cum metricis rationibus, quas vidium secutum esse Scimus, n0 pugnat. s. L. Mi illorum De re metr. p. 291 qui tamen temerius quam accuratius de hac re egisse videtur. Apud Horatium duo tantum similia in eadem sede versus leguntur exempla elisionis
Seoatum St, qua de ratione iam supra diximus p. 153. Ex duabus Scripturis, cum eligenda esset una, librarius Guelpherbytani fortasse primuS, ne VerSus claudicaret, Scripsit haec Vocula et miSSa, quae lecti p0stea obtinuit. 0dices autem me P soli 0rruptam archetypi scripturam Servaverunt integram.
quam accuratiSSime ostendam, nam multum haec res ad rectum de auctoritate exemplaris Planude iudicium faciendum Valere cenSe0.
das Acheiadas P teste Milio Sedim. Inter et Achidas E inter et Achaidas tradialii Quid logerit interpres diiudicari nequit. Ea larma quae est 'Iχαιιάς, ὰ ς perrara est. Ts Ap. Rh. Ι 84. Callim. Del. 100. 0nn. 7. 636.