장음표시 사용
41쪽
V 75 Helene Vs Deiphobo DV 9 Polydamanta V 151 Pheraeas D M
Phasias Aeetin Helas. recte filia phasias et P. GE filia regis Oetae eσLph.dete o f. phasis elae
Achilliades Sedim. gradus P solus Aeci P Aeaci Lisse Tenaris Palasgiadas P Pelasgiacas
XI 15 Sithonio DXI 105 Erinyes DP XII 28 Scythia DXII 31 Aeeta DP XII 32 20 Graia DXII 129 Haemonios XIII 35 Phylaceides D P G ωὶ
XIII 45 aenariae DXIII135 Troasini Salmasius XIV 34 Argos I PXIV 23 Lynceu Disolus missius XVI 22 Phereclea DXVI 30 aenaris DXVI 198 herapnaeo DXVI 265 Schoeneida DXVI 267 Acheloia I Sthenelerius P Stheneleus Stellenius f Sthenelegius
42쪽
XVI 276 Taenaria DXVI 347 Pagasaeus
XVII 56 Tyndareique DXVII 233 est te DXVII 234 Chalciope DXVII 234 ipsa DXVIII 62 Latmia DXVIII 151 Andromedan XVIII 166 Eleo DXIX 128 Helle D
D olus. Hic locus in omnibus libris corruptu adhuc omnem reSpuit emendati0nem. Cf. Sedim . ad loe.
phicuSis Certe igitur ut verba Sedimayeri de c0dice Parisino mea faciam,s magna in eo posita est virtus huius libri, quod n0mina pr0pria, quae in omnium temporum codicibus notum est laediSsimis mendis detur-
bari c0nsuevisse, tanta cum fide integra servarit, quae quidem virtus Vel ex ea Scriptura singulari clarissime elucet, quam nunc in fine huius capitis pauli accuratius inspiciamuS. Legimus Epist. V 47 sq. haec: η Quid mihi cum Minyis, quid cum Tritonide pinu, quid tibi cum patria, navita iphy, mea 3 quae Verba sic vertit Plantides: Tt μοι τοῖς Ilγυαις, ot την ωδων tδ νζeii ), τ σο ναυτα Πις τη μὴ πατριδι.C0dice ad unum omnes praebent oritonide pinu. Accuratissime vertit omnia Plantides, nisi qu0d pro Tritonide legimus Do-d0nide, qu0 et sententiae et metro apte convenit. Quodsi quaeritur, ecquo m0d illam Scripturam ortam esse putemus, alterum Sit necesse est de du0bus. Aut enim interpres mera ex libidin traditam Scripturam, quae St Tritonide, mutasse aut re vera D0d0nide in codice, quem in manibus habebat, legisse existimandus est Res non est difficilis ad disceptandum, nam extra omnem dubitandi aleam p0nip0test interpretem egregiam illam lecti0num ipsi c0dici, quo usus eSt, debuiSSe, neque h0 quemquam mirum habebit in e libr0, quem t0t 0eis reliquis c0dicibus b0nitate pra0star vidimus Nam bonitate Semel dem0nStrata, lectiones eiusdem c0dicis, quem viri d0cti 0ntemnendum SSe putaVerunt, Statim maior c0nsiderati0110 digna 08SeVidentur, quam si aedem in libris, qui prorsus nihil habeant quoe0mmendentur, legantur. atque ea ipsa de causa factum est identidem, ut viri d0et unius c0dicis auct0ritatae adducti scripturas in textum reciperent, qua pr0cul dubio mnino sprevissent, si eaedem libris
d0teri0ribus traderentur. ii' Sic ubique lamides pinus fgura met0nymiae quae dicitur neglecta, vertere s0let cf. et II 85. XI 468. XIV 88. XV 42 quae rati vertendi vel ex e l0c0, quem egimus et XIV 535 liquid apparet, quod ea verba,
quae sunt pinus Idae Vertice caesas sic Graece expressit i τὰς ab ἐκ τῆς 'υαίας κορυφῆς τετμημένας et quo loco n0 est Omnin0, cur pinus pr0
pri sensu 0 intellegatur. Quae cum ita sint, n0n dubito quin e quoque loc0, in qu VerSamur, interpres pinu legerit. Solum p. XVIII 58 0rtasse de scriptura codicis Plantide ambigi potest pr0pter Varia codd. lectiones. ἡ θετταλη γαυς - pinus a d 1 gia puppi S navi G.
43쪽
Item et III 83 794. V 250 270. VI 1. VIII 548. XV 358.
Itaque nulla omnino causa exc0gitari potest, qua adductus Pla- nudes pro notissimo illo epitheto h0 unico 0c aliam vocem eamque longissime repetitam Substituerit. Sed etiamsi illum ex arbitrio tantum hanc audacem mutati0nem ibi permiSisse c0ncedam, quamquam Simile libidinis exemplum in t0ta interpretati0ne frustra quaeras, tamen Scriptura, de qua agitur, nullo m0do Planudi esse 90test. Nam negaverim illum habuisse omnino, unde eam lecti0nem, quae St so δω-veor, Sumere OSSet, idque ob causam, ut opinor, dilucidam. Dodonis enim, Argo navis epithet0n, in litteris et Graecorum et Romanorum bis tantummodo legitur, quorum quin alter l0cus insuper ab altero petitus sit, dubitare nequit.
Alter locus e libro, qui n0mine Ap0ll0d0ri bibli0thecae vulgo sertur, I 9, 16 continetur:
ii Quanta Pseudo-Apollod0rus Argonauticorum poetae deberet, Robert primus in illa dissertatione, quae est de Apollodori bibliotheca Berotini 1873, multis exemplis allatis luculenter demonstravit p. 77sqq. f. eundem virum doctissimum Bili und ted Philol. Unters V p. 246.
Itaque, si quis neget illud Dodonide pinu iam in codice la-
nude exaratum fuiSSe, eum Statuere oportet interpretem n0n solum
Ap 0ll0nium legisse, cuius rei in Scriptis illiu nullum apparet Vestigium, sed etiam ingens illud pus tam tenaciter mem0ria tenuisse, ut statim ei inusitatissimi illius epith0ti in mentem veniret, qu0 pro simplici c0dicum lecti0ne substituere n0n dubitaret. Qu0dsi verum esset, qu0 ne umbram quidem habet pr0babilitatis, nonne, quaeS0, Plantides talium qu0que versuum, quales hi Sunt, meminiSSet 3
sero Ἀθηναις τριτωνιδος. Quae omnia ita comparata Sunt, ut tantum abusset ut interpres illud Trit0nid temere mutaret, ut gravissimae causae ad vulgatam lecti0nem retinendam eum impellerent. Rem certam tertio denique argument communiamus. Si enim Plantides Scripturam, quae St Od0nide pinu, 0n ex codice vidiano, sed ex Ap0ll0nio Vel p0ll0dor Sumpsisset, permirum foret, cur n0 etiam illud φη Ιου qu0d, Si non ad ipsam Vim vocis, quae eS pinus, quadrat certe Sententiae quam maxime convenit, Simul cum ill sωoων de mutuatus Sset, praesertim Si re vera pinus in codice Latino legeret. Sed n0 est opus ratiunculas sectari in ren0 dubia. Cum igitur Planiades tali licentiae, quali ea mutati est, de qua agimus, indulgere non 80leat cum p0rro, etiamsi vellet Latina mutare, nihil haberet, unde Sumeret id quod apud eum legimus,c0nsequitur eam lectionem quae est Dodonide in ipso codice exaratam fuisse. Atque profecto hanc Scripturani, si non praeiudicata mente consideraveris, Ovidi eam n0 esse indignam iudicabis, quem p 0etam reconditas atque longe repetitas appellationes captasse Scimus.
Neque dubito, quin id ipsum epithet0 ex poll0ni sumpserit. Cui opinioni nihil obstat, quoniam illum poetam quasi inscium, quae erat
44쪽
eius vis memoriae, cum ab aliis poetis tum etiam ab auct0reorgonautic0rum plus Semel versuram secisse n0ta re est. Haec habui, quae pr0ferrem de condici0ne eius codicis Her0idum, qui Graeca interpretati0n Maximi m0nachi Planudis ad nos pervenit. Atque mihi omnia, quae disputavi, respicienti haec demonstra8Se videor. Exempla Latinum, quo Sus est interpres, ex ull0, qui quidem exstat codice, aut riginem traxisse aut omnino pendere existimandum est. Rediit autem ad eundem archetypum, ex quo nostri libri fluxerunt omnes, atque non paucis locis s0lus servavit illius codicis integritatem. Quod ad rati0nem, qua inter exemplar illud deperditum nostrosque codices intercedit, attinet, id saepissim cum P contra reliquos, cum c0nsentire tum etiam Puteanum optimum atque antiquissimum codicem aut solum aut uno vel alter libro assentiente haud raro bonitate praestare vidimus. Quod etsi n0n parvi est aestimandum, tamen non magni momenti est, cum idem aliqua ex parte etiam de aliis libris recenti0ribus valet multo maioris est m0menti, quod codicem lanulleum, licet ipse satis multis corruptelis abundet, codicibus saec. XIII puri 0rem suis se comparatione, quam inStituimus, liquido apparet. Neque prorsus alia ratio est de Guelpherbytan0, quoc0dice exempla Planudis, praesertim cum copiam lecti0num, quibus dissentiunt, respiciamus, Si non melius, certe non multo inferius evasit. Versibus autem insiticiis, cum omnes fortasse praeter V c0dices
laedati sunt, tum etiam c0dex D liber n0 est, quamquam multi desunt, qui in aliis libris legunturii ). Qu0dsi reputamus lecti0nes exemplaris Heroidum Ovidii ex Graeca interpretatione quasi expiscandas fuisse; si 0rro non obli-
Viscimur sermultos errores ex parum id0nea linguae Latinae peritia et neglegentia interpretis ort0s esse quotiens denique etiam librarius in Graecis verbis describendi 80cordia peccaverit haec omnia Si 0nderamus, vel inviti eum c0dicem, qui tot 0cis cum optimo libro c0ntra reliqu0s 0nspiret, qui libris recentioris setatis prae Stabilior evadat, qui saepissime c0niecturas Virorum d0ctorum mirum in m0dum c0nfirmet, qui denique in nominibus propriis exarandis pr0rsu insignis sit, eum dico c0dicem non omnis virtutis atque auctoritatis expertem fuisse concedimus. Neque dubitabimus, quine hac interpretati0n utiles ad crisin in Her0idibus factitandam redundent fructus, neque reser quicquam, utrum c0dicem D ipsum antiquissimum fuisse an ad pervetustum redire statua eXemplar. Quae cum ita sint, iudicium, qu0 Dilth0ius de hac interpretatione Plantidea, una tantum epistula corruptissimi ap0graphi niSUS, his verbis fecit, nullo m0do pr0bare possum. Apparet lanudem usum esse vili qu0dam libro eius generis, cuius SeXcenta no 90SSidemus exemplaria ac b0num hominem desudasse in eisdem fere corruptis Sensuque haud raro cassis versibus exprimendis, qui h0die leguntur in interp0latis libris . . . . si nil aliud, certe hoc ex istis pagellis discatur ab is, qu0rum interest, lanudeam versionem ad emendandas epistulas Ovidianas nullius esse usus, ut, si cui sortet0tius dita versi0nis desiderium fuerit, h0 iam specimine contentus sit laturus. C
Initi disputationis mea delectum c0dicum, qui ad exemplar Pla- nudeum instaurandum adhibendi essent, aetate interpretis probavi. Qu0 tum p08ui, nunc mihi est dem0nStrandum. Planudi enim accidit, ut inde a Volaterra, quem omnes Hβ sine iudici secuti Sunt, plus quadraginta annis p08t 0rtem fl0ruisse cre- 1id Cf. Dilthey, De Callimachi Cydippe p. 139.
45쪽
missa est, non improbabiliter Suspicatus est reii.
Nihil ox his versibus discimus, qu0d 0 etiam aliunde c0mpertum habemus, nisi hoc unum. Apparet ex septimo versu Plantidem
quinquageSimum annum non multum excesSisse. Qua cum re coniungendum est alterum. Disertis enim verbis Plantides in subscripti0ne codicis Marc. r. 481,λγη quo Evangelium Iohannis continetur, ab ipsius manu scripti testatur se illum c0dicem Sept. anni 1302 confecisse. Qu0niam igitur quinquagesimum annum aetatis non multum egreSSus est, Si n0n pluribus, id qu0d valde probabile est, at certe viginti annisant 135 e vita discessisse existimandus est. Multis autem annis ante illum mortuum esse extra omnem dubitandi al0am ponitur loco G00rgii Pachymeri de Andronico II. Palaeol. 0l. I p. 243 0kker B0n 1835 ὁ γὰρ βασtuis: μια με τω ταυτα γενεσθaerae ἐννota τενυμενος μην lata voir ως συμπράξειε δηθεν agitur de caede Venet0rum)πρέσβεις ἐκλεξάμενο τύ τε μοναχον Πύργον του Πανουδην at τυυροφανοτρόφον Αντα, νδρας aiore μου κα συνετους, ἐπ
Quae legati Possin auct0re Beliker I p. 846 cadit in annum 1296, non, ut omnes inde a Volaterra et Fabricio esse volunt, in annum 1327. Cum igitur eo ann0, quo legati munere functus sit ἀγηρ ἐλλόγιμος και συνετύς fuisse perhibeatur, qu0d non licet intellegi nisi de aetate matura, cum porro anno 130 codicem illum descripserit
atque tamen quinquageSimum annum non multum XceSSerit necceS-sario consequitur Plantidem, Si non ante 1302, certe non diu p0st annum 1310 0rtuum SSe. Quae cum ita sint, intra anno 12501260 natus esse putanduS St. 120 Cf. Epist. Plan. LXVII. iai CL Iriarte I 263. za Cf. reii l. c. p. s. . inhel. Die Ueberlieferun de Paraphras des Evang. Iohannis. aurich 870. p. b Sqq.
46쪽
Ad quam argumentationem firmiter Stabiliendam accedit nunc auc-t0r, quo nem in hac quidem re excogitari p0test gravior, Planudes ipse, qui in epistulis legati0nem illam saepius c0mmem0rat. Cf. Epist. V 39. O ' φανοτρύφφ κυρω Λαντ τυ mPodis .
Quae teStimonia epistularum, qu0niam omnes ante 1299λχὴ scriptae Sunt, nemo non intellegit quam egregie c0nSpirent cum eiS, quae Supra
De origine autem infelicis illius err0ris nihil certum enucleari potest, tamen equidem in eam delatus Sum opini0nem, ut arbitrer illum, quisquis erat, qui primus illa de aetate protulit, Andr0nicum II, quem anno 1332 mortuum esse scimus, cum Andronico III fili eius, quod Saepius factum esse videmus, confudisse atque si tibi ligas ei innotuisse lanudem legatum Venetia venisse, lacile eam legationem intellegi putare potuit, quae re vera anno 1327 Venetia missa est. Sed n0n uno numer fructu0Sae Sunt illae epiStulae, nam eademi 23 De rebus chr0n0l0gicis harum epistularum re in commentariis,
qu0s editiuus St, accurate aget.
J Rem ita se habuisse etiam eo aliquo modo pr0babile sit qu0d, cum legatio anni 132 saepissime in chronicis Venetianis commem0retur, tum de priore legatione anni 296 altum est Silentium apud omnes. Neque enim apud Muratori neque in Dand0li chronicis neque denique in eiusdem libro pactorum adhuc inedit ullum vestigium legationis anni Ita invenitur, ut Sorango comes Venetiis et Dr Met2ger Vind0bonae libris illis 8s inspectis, in litteris ad me datis, quae erat e0rum beniguitaS, mecum e0mmunicaVerunt.
Si 0nimus ultimum annum qu haec epiStula Scripta eSSe potest, i. e 1299, quamquam VeriSimile S illam iam antea SSe 0mp0Sitam, consequitur, illum B00thii librum, spectat autem lantides ad 0s libros qui sunt de c0nsolatione phil080phiae, iam anno 1295 0n
Iam ver cum illa B00thiani peris praeclarissimi c0nversio ita)inter omnes interpretati0nes Plantideas principem l0cum obtineat, qu0d vel unius capitis lecti0ne prima statim fronte intellegitur, cum porro nullam habeat verisimilitudinem interpretem, quo magi aetate pr0gressus sitis inferi0rem Latinae linguae cientiam artemque vertendi prae e tuliSSe consequitur Heroides vidi ante B00thianum pus in Graecam linguam 880 tranStatas. Quantum autem temp0ri Spatium inter utramque c0nversi0nem interces Serit, h0c diiudicari nequit, quamquam pra0Stantia huius, levitas illius ad magnum temp0ris intervallum Spectare videtur. Certum est Planu de Her0ides ante annum 1295 verti SSe. Si denique quaeritur, utrum Planudes illud exemplar Latinum ex Italia secum dep0rtaverit an C0nStantin0p0li invenerit, n0 ambigitur, ut pin0r, in utram pini0nem abeundum Sit Si enim recte statui-
47쪽
mus Heroidas ante annum 1295 0nversas esse, iam consectum erat hoc opus, cum Venetia prosectus est interpres. Sed etiamsi hoc verum non SSet, haud credibile est, qui t0 tantisque periculis in Italia circumventu erat, quot ex epiStula quinta v. 40 sqq. elucet, ei omnino lacultatem Latin0s codices c0nquirendi datam fuisse. Contra nihil prosecto obstat, quominus illud Heroidum exemplar Byganti invenisse putetur, praesertim cum videamus, iam alterum codicem Heroidum adhuc Superstitem, dico Argentoratensem, lim Constantinopoli suiSSe.
EPISTULA OENONES AD PARIDEM MAXIMO PLANU DE
GRAECE REDDIT RESTITUITURI EAM FORMAM QUAM ANTE OCULOS HABUISSE VIDETUR INTERPRES.
48쪽
Perlegis, an c0ntu prohibet 0va perlege n0n est ista Mycenaea littera Scripta 3 manu Pegasi Oen0ne, Phrygiis celeberrima SilviS, laesa quer0 de te, Si Sinis ipse meo. Quis deus pl/0suit nostris sua numina v0tis 3 ne tua permaneam, quid γ mihi crimen obest 3 Leniter, ex merit quidquid patiare serendum est: quae Venit indigne p0ena, dolenda venit. Nondum tantus eras, cum te contenta marito edita de magno flumine nympha fui Qui nunc Priamides, Habsit reverentia ero SerVUS eraS: Serv nubere nympha tulit Saepe grege inter requievimus arb0r tecti mixtaque cum latiis praebuit herba 0rum. Saepe Super Stramen sen0que iacentibus alto depressa est humili cana pruina caSaQuis tibi m0nstrabat saltus venatibus apt0Set tegeret catulos qua fera rupe Su0S3Litteris latius dispositis designantur in textu i loci, qui a Sedimayeri
editione discrepant, in adnotatione eae lecti0nes, quae genuinae habendae Sunt. Nova P tuam perlegis hanc c. p. n. perlegere, scripta e cf. V. 26. ipsa PQ, ipse, si recte' querar t. o 236 tibi ἐν quid G indigno P Meerp. ut indignem rc recte indigna Heinsius.1 abiit adsit - gris da pro . l. 93 23.12 diva tuli t. 1 de fensa Parrhasius depressa P Eigri deprensam etyr ra.
17 monstrabitu venantibus salus G. Is quid e.
49쪽
Retia saepe comes maculis distincta tetendi 20 saepe cit0s egi per iuga l0nga caneS.
Incisa Servant a te mea nomina fagi, et legor en0ne falce n0tata tua: 25 23 Populus est, memini, fluviali 0nSita rivo, est in qua n0stri littera Scripta memor. 23 25 Et quantum trunci, tantum mea nomina creScunt: Crescite, et in titulos Surgite recta meos l PopuleJ Vive, precor, quae conSita margine ripae hoc in rugoso 0rtice carmen habes: Cum Paris Oen0ne p0terit spirare relicta, 30 ad sontem Xanthi versa recurret aqua'. Xanthe, retro propera, Versaeque recurrite lymphael sustinet Oen0ne deseruisse Paris. Illa dies satum miserae mihi duxit, ab illa pessima mutati coepit amoris hiems, 35 Qua Venus et Iuno sumptisque decenti0 armis venit in arbitrium nuda Minerva tuum. Attoniti micustre sinus gelidusque cucurrit, ut mihi narrasti, dure , per SSa tremor Consului neque, enim m0dice terrebar, anuSque 40 longaevosque senes conStitit SSe nefaS.
Is distincta P distentae. 20 longa rufa r tis summa ν ω).23 recta sit myrra recte disite mina aucta s. 25 sq. omittunt 25 sq. 23 sq. E gr a m 23 sqq.
2 rivo scdgrtσgara ripa, ω cs. Benti. H0r C. IV, 2, 31. 26 scripta P G tis facta turo v. l. 27 consita P conscias concita ι conditae. 2 carmen P nomen at 93.2s poterit FG poteris e potuit ra. 3 lymphae G cis nymphae Pra septem ' Heins.
36 Minerva ti, numina e flava M. t pro v. l. 37 micuere, metuere ν tremuere e recurritygr.
50쪽
CaeSa abies, sectaeque trabes et classe parata caerula ceratas accipit unda rates, Flesti discedens. 0 saltim arce negare: praeterito magis est iste pudendus am0r45 Et osti et n0str0s vidisti flentis ocell08; Miscuimus lacrimas maeStu Uterque UaS. Non sic adp0sitis vincitur vitibus ulmust, Ut tua sunt c0llo bracchia neXa meo. A qu0tiens cum te Vento querere teneri, 50 Riserunt c0mites ille Secundus erat. Oscula dimissae quotiens repetita dedistit Quam vix sustinuit dicere lingua ale' lΑura levis rigido pendentia lintea vela Suscitat, et remis eruta canet aqua. 55 Prosequ0 infelix oculis abeuntia vela Qua licet, et lacrimis umet arena meiS. Utque celer Venias, viride Nereides oro Scilicet ut venias in mea damna celerV0tis erg0 meis alii rediture, redisti: 60 ei mihi, pro dira paelice blanda fuit Aspicit immensum moles nativa profundum; mons fuit, aequ0reis illa resistit aquis: Hinc ego vela tuae cognovi prima carinae,
et mihi per fluctus impetus ire suit.
si sectaeque u Pptaeque r. M parata ' peracta de r ra.
accipit, adspicit fg nostos P illi vidisti madidosis vidistis E L flentis ex flente a flentes Ἀω).o adpositis oppositis oppositis G.
52 quam vixi quam vi illi P quamvis si 5 suscitat sustulit . 55 abeuntia albentia D. 57 utque atque e.