장음표시 사용
21쪽
frequentatae ab ipsis locutionis: resque omnis aut multum augere, autcontra conterere valde,& extenuare consuerunt. Hoc etiam , ut apparet, vidit M Ianthius: acutus valde&ingeniosus poeta, vitiumque nimis expolitae orationis significauit: cum enim qua itum esset ex eo quid sentiret de tragoedia Di senis, respondit non posse se ad eam oculis penetraro, nominibus undique t am atque obscuratam. Eodem igitur pacto acuti sensus Aristotelis nori poterunt indagari , si granditate verborum specieὀue, tanquam velis quibundani, operti fuerint atque adumbrati. Qua in resortasse plures, non partim lapsi sunt, qui diu versati in illo scriptore, verborumque splendore, ac copia dia ligenter notata stilum Ciceronianum huc transtulerunt, atque in hoc potius tur. Uerum autem hoc esse, prorsusq; probari debere, intelligitur etiaret auctoritate illorum,qui publicὰ Aristoteleos libros interpretantur. qui cum eruditissimi viri sint. acde hac re egregii possint existimare : quippe cum ipsos
tanquam incudem quandam, con nenter tundant: nec ullam quamuis minu
tam & exilem partem eoruni relinquans, quam non subtiliter perpendant de excutiant, rellicto labore hoc ipsorum, diatoreque suo ita concinnato , ut via agnoscant: veterem illam simplicem, puramq; tralationem seq uuntur. nee ab ea unquam,in quo sane multum vident, decepti elegantia , splendoreque ullo verborum diuelluntur: si quis enim illic aliquantulum a vero sensu auctoris digrediatiugiquod necesse est,si pluribus, verbis,automatioribus utatur, statim
plures, ne molestaequestiones moriuntur, quae magnopere perturbant test rem,ae snu cautaingenium ipsus exercent: cum calet nihil ab auctore unquI prolatum aut cogitatum st. I Cognoui To Perrum Halcvonium,qaimitum quantum in hoc valuit: ac s conat luc laudem inferna in aliquam habet non debuitnon magnopere comm mdari. ita se certo ille in ea rationea aut ut non veritus sit Theodorum insectari, a ceteros omnex, quos ille doctissi mus vi plurimumqt L hoc munero thudatut ecutus suetat, praeso contemnere atque conculcare. hie nonnullos libros Aristotelis interpretatus est, atquci
omnem industriam suam in eo posuit, ut sententias philosophi Ciceronis vcmbis exprimeret: cuius eloquentiam merito semper probarari & cum scribebat etiam aliquid, non infeliciter reddebat: quid autem praestare in hoc de quo
quaerimus potuerit,inon est tempus nunc accurate docereo laborem certe illum, non esse probatum testatur, quod in scholas philosophorum receptus non est, praeterquam quodnatim exortus est , eruditus sane & accuratus viri qui valde ipsum accusauit,acvolumen. etiam de illius in eo opere erratis diuulgauit. Possem etiam exemplis positis certorum locorum,vitium hoc ipsorum
patefacere, di quam nullo iudicio in hocvssint declarare: sed quia ab alio
rum cespis exagitandis toto animo abhorreo, & rem ipsam satis iam planam, ct apertam in diarbitror,omni hoc labore supersedebo. Nam ipse quoque huiuscemodi aliquid fortasse essicere potuissem , si conatus essein , atque id rectum esse, ac laude magna dignum existimassem: eam enim laudem esse , dignamque prorsus, quae soc nomine appelletur puto esse, quae a sapientibus viari iudicioque pMditis proficiscitur: non ab his nascitur, qui umbram potius rerum,& quod in promptu est spectant, quam vim illarum, naturamque reconditam intuentur. Huic igitur quoque periculo me exposui: nec voces mal hi a uolorum,
22쪽
uolorum, imperitorum S , fructus aliorum gratia reformidavi.&eum fide demum me in hoc, quemaamodum in alijs omnibus partibus gessi, atque eam in
primis seruaui. Nec tamen non auctor sum ijs, qui harum litterarum: a tiumq; omnium optimarum studiosi sunt, ut Gr cum sermonem perdiscant. quod non magno negotio , si tantum ipsus percipere voluerint, quantum
huic eruditissimo scriptori legendo, ceteriri; scienti)s eo scriptis percipiendis
satis est, neque longo tempore impetrabunt: ita enim paucorum mensium t bore, maximos labores, in quos necessario aliter singulis diebus incurrent,declinabunt: ac multo facilius ad occultos sensus auctoris penetrabunt: neque enim existimandum est, quemquam melius, aetiusq; sensum animi ipsus oratione editurum, quam auctor ipse secerit, e cuius ment intellectuque illi prodierunt. Qui vero semel gustata suauitate, copiaq; huius sermonis, contentus hoc non erit, sed ad sentcs etiam poetarum accedere ausus fuerit, atque inde iucundissimum liquorem haurire, & tanquam inamoenissimis Musarum pratis requiesce voluerit, laborabit hic quidem magis. quippe cum illi semuit tes omnes, ct lepores undiq; collegerint, & e vetere etiam memoria, peres i- nisi regionibus Verba quaedam cruerint, ut non pauca quoque libere satis &contra consuetudinem ipsam aut iunxerint au t immutarim. Vnde factum est, ut quidam ipsos alia lingua, quam ceteri scriptores, locutos existimarant, & ob hanc difficultatem illos attingere magnopere reformidarim. nec tamen non labor ille maximum fructum , voluptatemq; aliquando in animis ipsorum creabit,&molestiam illam non sine Pandi foenore compensabit.Cum autem iam, quae dicere cogitaram, ac consilio meo constituendo, necessaria existimaram, exposuerim , alacri animo ad auctorem ipsum ire iubebo. & ut omnes singula
ipsius verba diligenter expendant, admonebo. quem ipsorum laborem, si studio, diligentias mea plurimum leuaui, gaudebo, ac quod magnopere Cupi,
me plene consecutum putabo. Sin nullum magnum, ut studui, fructum ulis c. ituri; huius rei essiciendae, ut unicuiqvς
tuli, Voluntas certe non actui L: cor
appar e posse puto,non mediocris.
24쪽
D ir ., tam 'ibn m bris. Q. il latu εχ rimo et iboqA v cis proponiti Aristorales, quod toto linc Dpeta conficere debet: nequerentini nunc tantum indicat. quae primo hoc libro Pro . 1 eo ατ r cum enim m ni testo tradat se partes,speicesve poetices . explicare velle, in hoc verb deditii setaniam a N peripidaum est ipsum intellexisse etiam, quae rei ius ducibus. itabris persecutus fuerat: multo nanque plures species poetices stini. est igitur prima haec pars πρ/ειme, duos vis totius scriptionis, ut G ci vocam Onsuerunt. ----Cum lis autem Inter interpretes hilius libri exotta sit, appellari tie debeat procemium prima haec pars iplius, quid mei iudicij de ha edit aperiendum videtur. Arbitror agi ruri recte vocari totum hoc exordium Munsitum est ante explicationem proceptorum artis quod aliquantum initiva L .laetae rem, ac breui ostendat consilium auctoris, ut , Gnecix intispretibus appestatur pro remium naturalis auscultarion f, & aliorum Aristotelis librorum: nec tamen 'pia in par cimnino esse ac simile prooemiorum , quibus ututinir loratorum in cautis avgendis. Cum Cicero etiam In epistola quadam ad A tticum tradat Aristotelem vii precemljs ire his libris, quos ἰiam σκοκ voca vi qui crederet haec ipsa non appellam da prooemia, quibus idem in suiffrauioribus sit btilioribusq; scriptionibus, paucis In uniuersum agit de eo, quod postra accurateiexficate in anima habet et ver ita vocari debere,quae digrediantur a materia. speciemq; omatus habent. cpitiis di sunt,quibus iple usus est in suis de philosophia libris: neque enim Aristoteles huiusmodi protem ijs usus est in his quae testant de obscuris grauibusq; ullius philol, phiae quaestionibus. Sed ut intelligere licet testimonio Ciceronis , incommunia Dus popularibusque libris prooemia a erat, quae similitudinem recuerent Cieri
25쪽
- ronianoriim illorum. Sed his relictis. Cum Aristoteles dicat, I fu , σformis it t. indicans quam rationem in arte Poctiga trademutenere vesit, recte arbitror, v roq; hutici um a Madis doctaxat uia,qui Rutauit,au reni, im inquit. γρ
amari in uniti sunt mener : fumi, titim ait illuxit, crs misi lius , eandem oditasse in artis suis distissm,m etiam,vt adiri multille diligenter, seruauli in extremo hoc tu ro Aristotςlesoni quae kse' 's ad eum locum facta ellent, breui illic repetiuit. Non Agautem dubium, quin utroq; modo de pollica liceat agerer potin mim explicari coluinnitar,quid si I eoes ecno seorsum quid cpicu carmen: qui tragoedia . seaconicvdia sit: quae sunt species poetice . puto ipsum vocastie vim ac potestatem: sereq; quod ostendit sc dicturum, quam vim singulae species poesis habeant, quid prestare ipsae Duint, atque in nobis moliri, sedeci
raturum : ea enim videtur esse vis ipsarum, cum inuentae snt nobis a vitiis purgamedis olue oblectandis: inis riseque Bim locutus est , ubi partec tragoediar 'valeGedulo ex ijs, quae tradit iam eiici est lisit; in vix enii' μ o Lin H,; -
αμiνrαγ ce', ἰλει--ο-: sed etiam in v.libro iis rep. quo loco ostendit, quae ca se sint . iuitiati; seditioniim; de s dod respublicae statutio moueantur: uti tui enim .his verbis, omnibus4ams Apositis: Lων δἰ tati hic vita rox ἔχουσι δ' aeuis, hi ens Mixeni se qlioquς explami Eum, quomodo decet fabulis componere, ut laudem consequatur id poema, lignificat coni postio nes .etiam rerum Susidat' es Ieyitiosas, quas oporteat vitare: alias autem rectas, mn es, labe carenta, quis luit miti plexandy : Nam quod ipse mista λα B μis sin quit, pluo verbumlio qu*muis patiendi formam habeat, agendi notione usurpatum hic este, .ut ipsς aliis tu locis et & alij itidem antiqui scriptores fecerunt: magis enim mihi conuenitae videtur hic selisus apertae rectatq; expositionI. 'Cum vero putet ipse contra non nullorum sentcntiatra fabulam xnteeellere ceteris pa tibus; quae redaunt tragoediam qualem, aeque hoc insta dilige tu disserat, lanxnunc semina
sua sententiae iacit: nam in artificiosa rerum coagmentatione posi timi est e villi, ut poesis omnis pulchra sit, & laudem undique mereatur. Adiungit autem se quoq; traditurum ex quot qualibusve parIibuumnstent singulae species poesios. ut tragoedia& comoediar numerauti enim parti uni ipsarum expilaabit: quomodoque partes Usae conformatae esse de an ti ostendet: qinc Nor, partiis snt quantae appellatae: Aquae quales iista accurate sectio 3 28 cui ita merith vocatae si ut cum nae corpus constituant poeseon: hae vero qualitatem tantum aliquam ipsis asperetant: Significant aut nic Parim quintai Vobo ηἰσειν et quales veil Io, quod consequitur ποι , ut interpletes accepertur sulendiim est: ipse nanque puto prius illud nomen positum esse ad numerum tantum partium indieandum siue illae quantae, sue quales snti posterius vero communit itidem pertinere ad vim naturamq; eartim omniuostendendam,quae sane diuersa est,ut breui a me nune declaratum est. ita autem sentio ex loco quoque illo qui est ubi incipit disserene de quaestionibus, quae nascuntur in seriptis poetarum. & earum dissolutionibus e cum enim proposim suo iam pate facto adiungat te πρὸ ν ri:mia που, xνων ἰαν, non possunt ill e ita inter se discrepare. in traditae sunt dimentire partes tragoediaruira: sed tantum, ut narraui. illo pacto s-gnificarur& ipsarum numerus &vis itidem,haturaque singularum. Pol licetur iti dem te quoque de aliis non nullis, quae fiant eiusdem rationi artisque verba factumine intelligit autem, ut opinor,invita quae 'inlde adiiman t cognitionem laartim remmi ac sine quibus vis & naturaipsarum harum partium plenὲ cognosci non potuisset, quae& in hoc primo libro Ec in reliquis cxplicata erant: neque enim puto Ipsum significare quaestioncm qiue in extremo hoc tibi posita est, ubi disi It utraharum poeseon, de quibus hic di instet, alteri praeponenda sit, quia hoc non est pineptum huius artis: ac sine ipso nis filior thtelligi potuit, quae vis Ipsarum sit, quamuis elegantiae causa id cumuli loco adciderii. Ostendit autem se expositorumέ quae propria sint huius methodi atque arsis vero sepe apud Aristot irin Idem valere, quod ars valo di scientia, indicauit Alexandet in primum Topia
26쪽
. IN L LIB. ARIST DE POETICA I
corumlusus testimonio auctoris, assi insti; illum Ipsum hoe d ulta quam enim paulo antea MΘD dixistet,paucis verbis intericistis easdem scien tias significare voLns, nomine usus est. est autem ubi hoc facit quo loco ostendit, quae utilitates capi pol sint E ratione illa disserendi,quam tradit illis libris. Idem etiam ut op nor secit Aristoteles statim in initio librorum de motibus ad Nicomachum: immutauitque haec verba,contraria tamen ratione: quum enim prius dixisset, pro verbo hoc,insecus sumpsit imi tui: Inquit enim , πο - δε m Uuis ἐσαναὰ πι--γ rim M - ώλου. Quomodo autem Idem politissimus interpres alio loco definierit μίDδιν, refert Simplicius in .j.librum n turalis auscultationis . nam itinc quoque in principio eius sicliptionis Aristot les usiis fuerat eo noni Ine i locum autem monstrasse satis sit. Quem praeterea oldi in sequi eo thi in his illidendis ostendit, dicens, se initio diuis , primis, ut natura facere consueui illa explicat xviri: cum enim alijs etiam de causis ratio haee probari possit, ainstoritate quoque naaiarin, ipsiusq; exemplo, recta esse in teli igitur: illa enim serapet diligenter hoc se uata in cunistis enIm rebus, quas fingit, primum conformat ea quae prima siunr, a que antecedunt: deInde ea quae sequiintur hosteriotaq; sunt: neque unquam a pinsteribus orditur. Vnde Aristoteles multis in Dis,cum hoc facerevelit, se ducem Leam sequi pmfitetur ut In IIj. libro de arte dicendi non longe Ist Incipio: & In i m de elench Is sophisticis initio Itidem eius sitIptionis. hi extretho sempitino de
Partibus animantium,ubi consilium suum exponit, Mi hen Oem tenere velit, relicta smilitudine naturae, tantum significat terrimum a phimis ordiri velle . ut in h.q uoque eorum librorum,dicens, mi A λίμμυα κο α προ ont.
tia Ius,siquu totum simul specteti
Facit, quod discerat, summus Uctor a cox'mynthus erum orditur, quae naturae Prim simi, magismiosi cognita: commimqnguque getrus est: genus autem po seos est imitatio,vt Ieclarat, pluribys speciebus ipsius enumetatis. Non ostendit at tem nunc propinquum ipsariun genus, & quod commune primo sit mnibus partibus poetis: non enim dubium est, quin illud pociis sit, sed remotius quoddam, de quod insta se habeat allias etiam non nullas artes, quibus contaeniatin hoc et in mnibus generibus poeseon, quod nebe imitationes sint . Hoc autem iacit ea de causa, quia indicarat se non de diuersis solum Moeribus poetices veste praecipere, Ilutio ducto a primis,inore natura ,vexximeti m dpPoerica ipse . non secillet autem hoc, nisi genus etiam iosius poetices docuit luet, quod sanὸ imitatis est. Perspicitur etiam hoc verum esse e loco quopiam,qui infra postus est: via enim commemorat, quid usque eo factum sit, nat quae tradiderit cie variis diuersisq; generibus imitartionum, satis debere vide6mec significat se poetices solum species prosecutum sauscEuellitur etiam ita scrupulus ille seu molestu , qiua videbatur artes eorum, qui tibiis,& fidibus utuntur,in partibu poesis collocare. quod non omnino verum est. cum vero illae poesis proprie non sol, quin magna ex parte imitationes sim,dubitari mn potest, i Nec tamen me fugit, poEsin lyricam ab Athenaeo vocatam inruij. liabro,quo loco disserit de varijs generibus saltationis: quum enim tradidisset trias neraestus picae saltationis i tyricapi itidem poesin eodem numeros sum quasilarauaber Ostendi quas nominibus quoque diuersis appellari solitas rimat. Nec t A is Men.
27쪽
. men, ut dixi. dii illud lunplex proprie poeta vocari posse arbitror. Propter
hanc igitur instrumentorum communionem: & quia pleruntiae hymnos odasque cytharcidi c.inunt,ut auctoritate etiam A thcnaei declaratum cst, vers,niuxque ine dem maturia, S ipsae quoque poesis vocatae sunt: N hie ab ave re numerantur in partibus poetices. Non numerauit autem Omnes attes, quaeiuni Mntur, in picturam
quae fingit e luto comi, siue e marmore, aereq; , aut ligno eiu es diicit Deorum aut hominum,quia non utuntur ijstem rebus in imitando hae, quibus vlluitur poe lices species,quod faciunt duae illae artes,quas appellauit: habent enim praeterea Lacconiunctionem eum omnibus partibus poetices attes tibicinum ac fidicinum, quia xxprimunt, quod volunt,Vtentes duobus illorum tanquam instrumentorum, in qui biis itibus exercent vim tuam cunctae tres poetices. quod si ut cantu,& rhythmis utuntur,metrum etiam usurparent, estent dc ipsae quoque panes poesis. Nunc amitem cum ipsus ex Ges sint eliciuntur ex ipsarum choro:&cum prope ad ipsas accealant, non fiunt omnino eaedem quae illae. Absoluta igitur putς illa, quap posvita breuiq; nota secit,quq agere Hllet, primum docet qua in re conueniat inter se omni parti poescos,&qi; od commune omnium ipsarum sit: neque tantum quid conu niat omni parti poeseos,verum etiam arxibus nonnullἴs, quae & ipsae plerii naue imi tantur, illud auteri est imitatio. Quare imit tio, genus ipsarum est: in appellandisser. sex uis poesio primam ponit epo Amalecutus comune iudicium, cui etiam
assentiebantur docti quidam viri qui putabant. quod ad dignitatem pertinet, pri' in s huic generi carinisus ςsse viserenda quamuis ipse ali ter sentiat. Deinde tragoediae studium ponit ac post coi di m : quarto loco stultium grandis illius carminis
pangendi,quod dithyrambicum vocatum est: adiungit etiam bona magnamq; partem eam artium,quas qui tractant tibicines,fidicinesq; vocantur, esse imitationem. - - , captant isque canunti quis Inon accidit superartibus: neque enim epicum opus manere potest,si non liniretum neque tragoedia aut com dia fingitur, quς non more , saetaq; hominum exprimat . Verum autem est quod diu, artes illas non semper imitari, intemset et Iam testimonio Aristotelis, qui in problematibus . quin nρ-um,.qina iii arte musca sunt ν, ἰαν μιμοῦ 1μαῖως D. . qi reiat autem time, sis ominis vox quolibet i strumento musico suavior est,cur ea, 'uq a naδnte nonrtestic ruti ne i intcss g p
test: α ut ipse loquitur,msi λ; est, huiuscemodi non sit, sed 1 tibia fidibusq; vineatui . tradit igitur ptino Id eianire possi , quia ne illi equidem. Id est in alte Iei-cisae cithariste, nisi illae imitati eantu suo Miqua fuerint . idem vis venit rictgignunt ipsi eandem voluptatem quam clim imitantiit. Epopogam autem vocat homicum argumentu carminis i , eius,quod ἰ- pellatur, eonformat onem. unde
Cieero etiam in epistola quadam ad Q. fratrem inquit Habeo absolutum suave. mihi quidem vii videtur. I,κ ad Cresarem h ellerit enim opus hexametris versebus consectum . epic'; poetς appellantur,qui lii genus poematis colunt ἰ Immittis autem nune Aristoteles iuncto rurinine,cumili, eius eonsectionem appellaui time tamen in altero quod sequitur,genere poematis appelliu οἱ eomplieau t verbum si duabus vocibust quarum althra poema ipsi ini: altera isto stliditum fibri conemq; Hus significaret. secutus ut opinori. semionis eius eonsuestid nem atq; elegati tiam; nam non omnino necessariam hic esse vocem ut pangetidi studium ostenderet, Intelligitur,quia tertium genus poematis, id est Ἀμω eo simpliciter appellatur,atq;
vno tantum nomine: nec requirere tragoediam praeter alias speetes poematum, ut
ita appelletur docet, quod primam quoque ita Plato separatim vocavit, i. - πο- in tertio de Rep.qtiam comi statis nominibus vocavit Aristoteles. ηΘ μῆ-ω- His ver, iuncto verbo appetitauit studium lyricorum quorundam, quῖ grande hoe carmen , ac licentie plenum adhibebant ad Liberu patrem ornandum, factaq; eius Des canenda: unde ipsi nomen impositum erat: in aliis in m multis nominibus. - a Gya .rt si aps: ...in P .in vii, dius' i P Ucimi non 'quibus
28쪽
quibus hunc Deum signiflaabant, μὰ insuν etiam ipsum vocabant, quia duabus tanquam seribus vlus esset,atque inde exisset: vicis inquam Semeles ac semore Io uis.Sed hoc ipsum nomen a Deo ipso translatum in cantum quo celebrabatur, usurpatum etiam est a Latinis scriptoribus. Discrimen autem hoc seripi uti; hic inueni tur, quod in plurimis calamo exarasis libris legitur numero multitudinis W- κιquod verius puto,ex eo maxime, quod consequitur σ-a ον: neque enim illς sunt mnino imitationes resq; prorsum cedem, sed liquis ex ipsis decerpat, in quo conuintiit illis inter se,erunt imitationes: locum tamen esse receptς lectioni, cetium estiua
sirepant autem inter se tribus, aut enim quod rebus tenere diuersis
imitantur,aut quod res Auersas,aut quod durior non eodem mori.
Cum ostendisset in quo conuenit inter se pluribus partibus poetices ac pKterea duabus artibus, nunc aperit quibus rebus ridem vaclentur, ac diuersi nant: nisi cnim differentis quςdam extarent, quς separarent ipsas ac distinguerent, illς pro sus unum,atque iidem forent nec diuerias sermas constituerent. Inquit igitur discrepare ipsas Inter se tribus rebus: trium autem illorum disertiminum, primum est: quod nςc adhibet ad imitandum hanc rem: hqc vero, illam: utituritae tanquam diuerso Instrumento. Secundum vero,quod imitatur res diuersas. Tertium quod alia ter insituur quod vult: &non eodem pacto , uo alia. Hqc autem ipse intra exemplis positis explanat. Animaduertendum vero hic est, quod tertio loco posuit : nam πι -ἰν τρόπει:videbatur nanq; postremis verbis supersedere potuiste: nyhil enim noui affert, cum idem prorsus Di, aliquid non eodem modo neri assi Dre quod idem diuerse pacto fieri asseuerare: dc men boni auctores aliquando hoes isse inueniuntur, In quibus et Iam AKstoteles Ipse est: habet enim non paruam vim confirmandi quod dixeris,si idem hac latione iteratis. Magistri etiam dicendi serio in hanc loquendi adnotarunt, vocan tque -δ-ν καm H Aa G1ν. Huiuscemodique est illud Homerῖ, cum finxit Paridetri Hectori fratri, qui eum acriter Obiurgarat, ita respondentem, επ. μι--sz,α . Nee non hoecuam Sophoclis in ore regis Oedipi postum, gregem puerorum miserabili habiturresitum, alloquent s, οὐ παυGai κτργγνωα κουκ αγνω; μοι. qui tragicus non nullis etiam alijs locis eodem pacto locutus est. Sed Aristoteles etiam non multo Instacu . ci Mnὸν iaci μή uini a rem. In ij.prieterea libro de animo, cum Inquit maxime naturale esse omnium operum, quae a vinentibus eficiuntur, 3ignere aliud citiusmodi ipsa sunt, excipit quae manea sunt & debilia, dicens Dα α, se i: tillic enim quoque videbatur sententi et satis esse dicere αλια , idest Integra, & ad tanem perducta, & tamen addidit, - - ρέμα re idest non Inchoata, neque debilia. Addam etiam tertium exemplum eiusdem auctoris. In libro enim .am η -- , in-8uit, locens quae plures orationes serent.
Quemadmodum enim re coloribus Ο figuris multa quidam imitantur, Ufitiem illorum exprimentes: A quidem per artem: hi vero per consuetu--m .' al, vero fer vocem imitantur scin anibus dictis, cunctae sitie ALeationem e ciunt in rithmo σ orazione CT harmonia. b
29쪽
Cum tribus rebus discrepare inter se dixisset species illas poetices,& praeterea a te; tibicinum, ac fidicinum, quas et Iam dissimilitudines exposuerat,nuuc primam earum rationem explicat. Vt autem quod vult facilius probet, rei explanandae in f, simili utitur: quod enim in eo, quod ostendere vult, Obscui um crat, id in ea re, unde simile ducit,est apertum. nam quosdam, qui non tam propiὶ accedunt ad poesicam,nec commune hanent cum ipsa aliquod tanquam instriimentum, imitari multas res, variis rationibus utentes, perspicuum est: non tamen omnibus flanum di uersas species poetices: nec non artem tibicinis atque citharoedi diuertis rebus vuad imitandum. Tradens autem quasi instrii menta corum,qui imitantur res aliquas,emgiem illatum exprimendo , appellat colores, figuras de vocem: antequam tamen tertium nominaret, in medio posuit inculcavitque,quod ad superiores duas res pextineret,'quas non omnes, qui ope ipsarum aliquid reddere atque exprimere conantur,eodem pacto tractant: eorum enim aliqui praecepta certa secuti: cognitisque illis artibus,ea faciunt: alij vero non omnino ipsarum periti,sed tantum consuetudine quadam ducti, quod in illis rebus antea studii aliquid posuerunt: est igitur hoc primum molestum,quod non continenter,& nulla re Interrupta, tria haec posuit:sed alterum etiam hoc non minus,quod non eodem pacto postrenui in hoc appellauli: cum enim supra dandi casu - μασι, & dixisset, gener adi casti hic, qui pendet a praepolitione, inquit 2α σειοῦ , quomodo Iocutus fuerat cum de illis, quae inculcauit, dissereret: V nde dii scultas adhuc maior exorta est: Nee tamen dubito, quin ita locus accipiendus sti voce nanque manifesto non nulli res aliquas imitantur. Quare h. vc ratio omitti non debuit.& Plato in iij.libro de Rep. ubi docet quid sit imitari,vocis de ipse meminit: intelli pens ipsus auxilio Id tape tractari ut figurae quoqM: ambas enim has res coniungit. inquit igitur. ἐκενον, ἐμέ tD ο
sacit. Nec arbitror ordinem verborum a librariis deprauatum : inuenitur enim Ariastoteles hoc idem eluribus lucis secillia, vinnaequam exponeret ea, quae proposis rat,in medio quippiam incluserit, quod ad 'plicandum aliquid iam traditum pertineret: nec tamen, quod nullo negotia facere possem, multa huius a. r. excpla ponam. in ii certe libro de rc . ubi docet ciuitates ab hidem semoer regi optimucsse, quae genus hoc rei p. ferret'Mint, in quas vero hoc genus inauci non possit, quia cuncta ciues illic pates ingenio naturaque sunt, 'portere uniuersos variJs tem- roribus participes puplicorum munerum ci se, antequam sententiam hanc claud
ret,inquit, aequum simul essessu boni vim habeat, siue mali, hoc quod pi eipem locum in ciuitate obtinere appellatur, omnes eiuς participes fieri, atque illud aliquando degustare. Vbi igitur hoc docet, iboe manifesto facit. Verba eius sunt.
. Nec putanda est manis δύ importuna haec animaduersio, qua . ocuit non mnes qui aliquid imitantur coloribus aut figuris eodem pacto ia moliti: videmus enim quosdam id facere summo artificio: alios autem usu quodam tantum . nec vμdebatur tertio tanquam membro necessaria esse haec distinctio , cum non extet ars ulla, qua tia tantur pra cepta imitandi cantum auis,aut aliam rem,voce. Nam quod δὶα inquit,non a - sicae uim in omnibus calamo exaratis libris inuenit j pi to hoc ipsum secisse, secutum consuetudinem elegantIamque sermon 3 : ita enim quoq; Liteianum in libro et locutum video cum ait: α-ἰo :
rint quidam eruditi de itigeniosi viri, an illud, quod auctor inquit, coloribus de s-dris,ad pictores tantum pertineat, sue artem etiam eorum qui fingunt ex aer auto complectatu cum figurae sine coloribus ab his exprimi videantur, quid sens vi in de hac re,apparet . nec tamen id repudiandum esse ullo modo arbitror, cuni pluctores etiam quiq; similitudinem aliquam eorum habent. colorib. illis figuras retias nitentur. Quin etiam Plato in x.libro de rep.matiisestb de arte pictorum loquens.
30쪽
n=Mx' ν άη dia Mem. 2. Lenσιν Sed non inutilis mihi videtur haec amplior partitiincertum nanq; est opifices quosdam & ut opifices,ita etiam alios no nullos valde studiosos alicuius rei ante oeulos eotistituendae,non adhibitis coloribus,sormas rem exprimere,quos vitiis esset relinquere: Non Possum autem probare sententiam eoru, qui istam ut per 3 uαm poste quoque accis ginus corporis, motusq; varios, aptos aliquibus repraesentandis: & si enim huiusnodi figuris imitantur fastatores, saltandi ars uti tur rhythmo. quare una in earum, qtur copulantur in communione quasi instrumcntorum cum partibus pociis: quarumq; nunc differentiae ostendendae in , quod diuersix rebus utuntur, sedulo incumbit: atque ut id magis illustret, simile
inscrt aliarum aut omnino artium , aut inchoatarum: quae quum sint magis rem ab illis,quia neque oratione,neque harmonia,neque rhythmo utuntur, pares in
hoc illis sunt,quod & ipsae ad imitandum diuersis rebus utuntur: quamuis non issidem, quibus illae. Quum vect voce quositam lupra imitari tradiderit, pe spicuum est,Orationem, quamuis & Ipsa vox st, non esse in telli edam: in idem enim vitiae Pod nune demonstratum est, incularemus: sed intelligi debet vox, quae quamuis homine edatur, non tamen sua propriaq; ipsius sit: nec Ita distincta conform in luc ut hominis est vox: sed communis ipsi sit cum beluis,&sane quum voces sit
rum exprimat ut auis aliculus, beutis, asini, aliarumq; rationis expertium animarincum,ut Aristophanes secit ranar, quales ipse sint, talis &ipsa sit necesse est. Sed voce etiam hominis reseruntur sonores quarundam rerum animo carentium .i Simili autem expos to, docens id valde accommodatum esse huic rei declarandae, inquit ;idem usu ventre in enumeratis artibus . intelligit autem species a se supra appellatas imitationis, id est eportam tragoediam, comoediain. dithyrambicam: nec non rentiquas duas sine ulla dubitatione artes, id est quasi vocat αὐ-τια - , & νωθαρὲν M: . nam non sine causa quaereret aliquis 'ua ratione priores illas appellauit artes, quoesiam nomine in illis significandis infra utitur, ubi inquit,r c μμ οῦλί- δι via, ν άς ποι - - τ ut ιι radiis, an quum sint artis cuiusdam partes, non mala
ipse quoque artes vocari possunt: artem vero existimari studium imitandi oratione vincta pedibus quibus lam, apertum est. rsas igitur haς omnes exprimm quoque atque imitari inquit tribus rebus, idest, rhythino & oratione & harmonia. rhythmum autem in motu considerari esseq; ordinem breuis ac longi motus, siue celeris ac tardi in alio genere motus eonstat. Cum i tur varia sint genera horum numero Fum , non alienum erit ostendere,quem pol mimum numerum putemus hic ab auctore intellist: res enim est magni momenti. multumque alet ad pellendam calia ginem uae totum hune loeum occupauri: paucta enim & obscure profecto erudieiismus doctor de hac re disteriit ut quae tunc nota omnibus peruulgataq; sciret. Heuta audem postea sunt secula,quibus haec ratio oblita est e vetusq; illa musica e manibus dira tua. nee tamen non extitere hae aetate docti quidam & diligentes viri qui de numeris his,qui a Graecis 3 . vocantur, accurate egere: natique sunt opera da studio suo totam hanc rem in lucem reuorare. Existiirio igitur accipi hic debere rhyssimum, qui nascitiar e motu eorporis, pedumque aut manuum moderata atques ordinem quendam habente elatione ae positura. ει non rhythmum illum, qui noritarii r in sonore musicorum illorum instrumentotirin. nam indς quoque proficisci rhythmumsuum apertum est: cum enim dixissetin arte tibicinum, ac citharistariuri existere harmoniam eodem tempore aliquo modo significauit illic etiam manere rhythmum, qui perspicitur in sonore illoordineque eorum temporum, id estbreuitato ac longitudine ipsius: vix enim numerus hic ab harmonia abesse potest , ae in mitatur pleruraque illi: ubi enim ordo est acuti&grauis, illic etiam breuis ac longi motus est ordo. Cum igiti it varia instrii menta eisse ostenderet diligens magister. quibus uterentur hae diure rationes imitandi, remota magis discrepantiaque re