장음표시 사용
391쪽
gέφ DIssERTATIO QUINTA templis ad memoriam rei gestae adpendi olim conses
Vcraiat, & ad quos crebro provocant antiquae historiae
stirps Ala- enarratores. Apud MACEDONAs quidem, fund
torcs amplissimi illorum imperii, ab HERCULE
Leonicida genus derivalle, vel eorundem imagines In Nummis obviae cum Leonis exuviis etiamnum a
guunt. Quod ipsum tradit ex corum fide, non e vul go, sed vere natus in ostro Imperator ; qui exuvias te C,ustini. nini capitis stirpis auctorem referentes, Macedonum Porpii ro- Regibus familiares, & quibusvis apud eos coronis ac ς' Thςm gemin s potiores scribens, addit, Κα μ πρ
λωπιζοιδνυον , T E S TIS hsus reissis di us s N u M- Mus Alexandri Macedonis ejus figura insignitus. Vides hic utique eruditissimum Caesarem, ad Nummos, lai quam ad indubium originis illius ac moris indicium secure pravocantem. Hic vero vir doctiis illius editor, ipsum profert ALEXANDRI Nummum cum illis leonis exuviis, detracta etiam omni galea capiti aue aptatis , quod postremum singulare & minus obvium in iisdem numismatibus credit. Idem vero capitis imsigne in antiquioribus etiam AMYNT E, LPHILIPPI Nummis adhuc hodie intuemur, ut p terram Pharetram & Gaiam , quae tum in ejusdem Amyntae, Philippi, Alexandri, tum posterioris PHILIPPI numismatibus , ejusdem originis fidem faciunt. Ut fac, te videas, non Dustra esse omnino, quae de antiqua HERACLIDA Ru M in Macedonia sede, prisci a ctores magno consensu tradidere. Idem certe hic Nummi, quod Tabulae veteres apud Synesum pra In Citasta. stant , quas tradit successionem Regum ab H E R C ML E , suo tempore adhuc apud Cyrenenses arguisse.
Neque aliter eadem leonina pelle amictum Polynicem legas
392쪽
legas apud Hyginum, quem alias Ursi pelle induunt
Tragici, quam ut illa Thebanam originem argueret. Jactata nempe passim apud Veteres, neque ab unis N potibus, illa Herculis successio, quem c solemni adhuc temporibus nostris insania, Gentem tuam ab an tu quis Regnorum aut Imperiorum Conditoribus dcrivandio generis sui auctorem talium aucupes passim referebant. Unde etiam eosdem a Socrate apud Platonem explosos videas, & illis opportune inculcantem, vigesimum ab Hercule, etiam quinquagesimum repu- In Theaet tare debere illud esse fortunae. Quod autem Heraclidis pellis Leonina toties in veteribus Nummis obvia, stephan.
idem Tydeo pellis Aprina praestitit; qua auctore Hy- sino opertus itidem incedebat, quo a Caledone Apri
interfectore genus se suum derivare indicaret. Si vero Philostratum audimus, non inane solum fuit generis
insigne haec pellis leonina, sed singularis cujusdam vim tutis & praestantiae. Tradit enim ille, sed fide Sophistica, Ajacem adhuc infantem leoninis illis Herculis ex Heroῖ- viis involutum, in eaque parte factum invulnerabi P γ 'lem. Antiquissimis nempe mortalibus primo e foliis arborum, mox exanimalium exuviis quaesita corporis tegumenta; de quibus Lucretius, Pesilius os bis corpus vestire ferarum. Lib. v. Hinc, quod notum, & pelliti olim Patres conscripti,& serarum pellibus induti, Mauri, Germani, aliaeque strabo lib.
horridiores gentes, veteribus commemorantur. Immo
progressu temporis, non Qtum gentibus minus cultis, idem vulgo habitus retentus; sed iis quoque, qui horridius aut simplicius vitae genus professi, se ad pristam illam simplicitatem componebant: quales nempe aut sanctissimi illi Viri, Elias, Eseias, Zacharias, ServatoriSPraecurser, aut Gentilium etiam Heroes, de quibus X x aperte
393쪽
3 6 DIssERTATIO QUINTA aperte id testantem video Apollonii Scholiastem, Ac
θ ο συνηλς τηις Hρωμ τὸ Αρμ ια οφορῶν Pellis quidem , consuetum Heroibus pellam gerere: aut sapientiae studiis apud eosdem Gentiles clari, sicut de Dionc oris aurei constat, quem saepe leoninum exuvium gestasse Suidas&Photius tradunt. Inde etiam priscis Christi,norum Ascctis, simile quaesitum corporis tegumentum , qui nempe taculo renunciantes, vel ex arborum foliis, vel cx ferarum pellibus indumenta sibi confici Invit. pau- bant. Talis vel Paulus ille Eremita, qui authore Hic-h rortynao, eontextis palmarumfoliis vestiebatur , aut Hil Iii vita Hi rio apud eundem,sicco membra coopertus, sepedi eum ham laxionii. epen 'ten ; aut Simon ille Monachus, de quo refert Lib. i. E- Isidorus Pelusiota, η-- ας γυμνον ἰ- άριτάχετ' ' 'IS' ex caprinis pellibus contexta vestis qua amicius es, nudum esse ostendis. Scilicet his insignibus, seu animalium exuviis , sicut Macedonum Reges sese Herculis traduces, ita isti se Eliae, aut Joannis succetares contestari cupiebant. De Corum Sed splendidiorum adhuc Natalium, qui Alexandrum Herculis non tam traducem, quam Datrem pro-Mo ' barent, CORNIGER I ejusdem in Nummis habitus fidem facit , qui illum scilicet Jovis Ammonis filium non minus arguit, quam inscriptio ejusdem apud Phi-
Lib. devit. lostratum, ΑΛ E ANAPOC Ο Δ IOC; aut altera apud ApDllon i- cundem , PATRI AMMONI. Unde & Alexandrum,
non alio nomine designat Ovidius in Ibi ,
Ita ut eodem illo habitu se adhuc hodie conspicien-' dum in Nummis praebeat, quo illum Clemens Alexandrinus depictum refert , quo teste scilicet, voluit autem In protre- ct Alexander Ammoni lius videri, o CORNUTUs iu-8 'P sul ά Statuariis. εcύλευ γ
394쪽
innuit Ephippio apud Athenaeum; indutum nempe Lib. vr Ammonis vcste, Coae NUBUs, Clava praeterca &pelle leonina. Eodem nempe quo frater Bacchus instituto, cui ideo Cornua adscribit alicubi Diodorus, Lib. Liquod Cornigeri Ammonis esset filius ; quibus certe generis insignibus nescio an aliquis hodie Natales suos aut Patrem ambitiose adeo probari vellet. Ut tamen non mirum sit amplius, cur Era Alexandrina apud Arabas Epocha Alexandri Eicornigeri dicatur, ut observat illustris Scaliger, aut cur ille ab iisdem
ri soleat. Ita enim Heros ille cum in Alcorano, tum in aliis scriptis Arabum vulgo designatur. Si vero rationem hujus appellationis ab iis quaeras, continuo audies ita dichram, quasi nempe Orientis & Occidentis domitorem. Id certe tradunt praeter alios &Glossator eorum Gieuliari, & clarissime in compendio Astr nomico & Nautico Achmad ben Magad, Cl. Scide-no citatus ad Origines Eutychianas ; cui vocatus eo nomine Dusi KERNA II M, seu Bicornis Alexander, quod, ut habent Arabica, Orbis totius Rex erat a Comnu seu plaga orientali, inque ad Cornu seu plagam occidentalem. Consona iisdem lego apud Abul Pharagium,
appetiatus ue es Dhul arnain, id est, duo habens
Cornua, quod duo Solis cornua adsecutus est Orientem se Occidentem. Neque etiam Graecis scriptoribus ignota illa Orientis & Occidentis Cornua, arguit praeter alia E mr γιον, seu Ornu Occidentale apud Diodorum Lib. mde Africae regione usurpatum, cui praeerat Amalthea. p-g Q XX et Vcrior
395쪽
Lib. I. G2 De Cornu tis Nummis Successorum Alexandri, aliisque e
3 8 DIssERTATIO QUINTA Verior tamen & simplicior meo judicio hujus denomia nationis ratio, quae scriptores illos Arabas fugisse vid
tur, petita nempe a cornuta hujus Alexandri essigie, quam vocis originem apposite cum altera illa de Oriem tali & Occidentali plaga indicavit etiam O A'υσικωτα- Golius, meus olim in hac lingua informator. Immo neque Alexandri solum apud Arabas , sed quasi ejus, sit Diis placet, superstitum adhuc Nepotum retenta alibi in Oriente appellatio. In provincia certe quadam Balaxiae, singulos Reges tanquam ab Alexandro genus ducentes, ZULKARNEN, DULΚERN Α I IM verius) seu Sicornigerum dici resert Paulus Venetus. Horum autem omnium ratio lateret ferme nos
hodie, ni opportune Cornigerorum cum Alexandri, tum successsiorum Numismata appellationis hujus causam & fontem indicarent. Transiere enim ad ejus Successeres, una cum imp
rii dignitate, cadem quoque Capitis insignia, quo se
utique vel oris & habitus similitudine, necessarios quasi & legitimos haeredes probarent. Hoc studio certe incensum Philippum, penultimum Macedonum Regem, narrat Polybius , illum serio nempe in id per totam vitam incubuisse, ut ex cognatione Alexandri &
Philippi videretur , quod arguit adhuc hodie depicta
ejus in nummis cmgies cum leoninis Herculis του cxuviis. Neque cnim solum projectam Alexandri cervicem, & levitatem oculorum in aliquot Haeredum ejusdem imaginibus spectamus, quod adnotaveratjam olim Plutarchus; verum etiam leoninam pellem, &CORNUA ARIETINA, quae Ptolemaeorum, Lys, machi, aliorumque in nummis capita etiamnum d corant. Nec jam an ARIETINA illa, ut modo in
396쪽
boro , quod sollicitum habuit virum doctiim in notis ad Graeca Goligii numismata, ob Plutarchi Caprina Pyrrho tribuentis auctoritatem. Utriusque enim g
neris, nempe ab CAPRIS O ARIETE cornuras , ut vocat illos Tertullianus , in his monumentiS Videas In Apolo
ut de TAURINIs jam nihil dicam ); quae nec gravissimi auctoris fidem minuunt, nec ideo eadem inter se confundi patiuntur. Tryphonis certe nummum cum HIR cIN o Cornu protulit Willalpandus, cujus ectypum etiam e Cimeliis Christinae Augustae depromptum infra subjiciemus. Equidem non uno Comnuum genere insignes occurrunt in antiquis nummis Gentilium, DI I, FLU v I I, HEROEs. De DIIS, ita jam olim illa distinxit Porphyrius in aureo libello, ut Iovi Arietina, P A N I Hircina, L I B E R o autem PATRI Taurina praebeat Cornua, ii τωμῆ οὶ De Absti-E λληνες τω H. . Διος-Κργου προσηψ --, T-- ρου γ τω Διονυσου , τ Πανα ἀνθρωπου- μελκαν. Ita vero Graeci, Iovis quidem simulacro Aristis Cornua, Ea ni vero Taurina adaptarunt , Panem autem ex homine se
Capra composeurunt. Quo nomine etiam hos Gentilium Deos suggillat alicubi Arnobius , sed quid ego Diis datas Lib. vi falces ofuscinas rideo ' quia Cost Nu A cstgaleras ' Ac de J o v E quidem seu A M M o N E trita videntur omnia , nisi quod haud vulgarem ejus effigiem ex antiquo Cyrenensium nummo protulit doctissimus Isaacus Vossius, in eruditissimis notis ad Melam , & eandem ex emendato Curtii loco praeclare assi seruit.
397쪽
Neque piguit hic eandem essigiem lectorum oculis subjicere, quod diversam rursus figuramJovis itidem
Ammonis in aliis nummis antiquis signari haud ignorem. Talis certe, quem apud Cl. Seguinum inspectum, ejusdem beneficio hic vulgamus. Ammonem, ut vides, aperte arguit non tortum solum Arictis cornu, sed vel sola inscriptio ΘΕΟC AMMsa Deus Ammon. Signatus autem ille nummus a Mytile naris Lesbi incolis, ut liquet cx aversa nummi parte,& in memoriam quidem concordiae & communionis cum Pci eis. Unde autem oriatur illa discrepantia in tradenda Dura hujus Ammonis aperiendum. Juppiter nempe sub Ammonis nomine & Arietis forma cum Afris, tum Graecis etiam cultus. Prior ille vulgo cel
brior , sede nobilissimi Oraculi sacratus, ac Libyci Dei nomine passim dictus. Dionysius,
Et Templum Libri Dei in arma multa. Et
398쪽
DE PRAEs T. ET USU NUMIS M. Et Nonnus, po D ἐφ' Ευφωπιο Λίcυς κεκλημυ Α κ μ ων. Lib. x L. Zelus ad Euphratem Libycus vocatus Ammon. Dionys. Sic Propertius, Hoc neque arenosium Libyci Iovis explicat antrum. Lib. i v. Quae loca in rc alias haud obscura ideo adtulimus, ut Ly g x cadem opera Suidae medicas manus praestaremus, apud quem legitur Αμμων ονομα, EMGικῆ. Eruditissimus Reinesius explicabat Dei Gentilis , non Graeci, juXta Portum, quem eo nomine perstringit. At uterque fallitur. Legendum enim omnino, Λι-cυκου, quod vulgo Ammonis, ut videmus, adtributum. Neque certe Suidam in explietanda Ammonis voce, de hoc Jovc Libyco mentio eligere poterat. Celebris itaque passitas non apud Afros solum, sed apud Graecos aliosque hic Libycus Juppiter , quamquam Vulgo minus nota esset ejus effigies, quod satis
innuit Curtius , Id quod pro Deo colitur, non eandem σμ Lib. I v. nem habet, quam vulgo Diis artifices accommodarunt. --bilico maxime similis es habitus, simaragdis se gemmis
coagmentatus. Postremum observat etiam Diodorus. Lib. xvit.
Huic vero consentanea illa effigies superioris nummi ab ipsis Afris percussi , quo rcfercnda ctiam illa Afri Scriptoris, huncJovis habitum ridentis, Si nudo Po- Arnob. C o R N U A detrahat. At vero non Afris Qtum, sed Gnicis etiam cultusJuppiter Ammon, cique simul crum cum Arietinis cornibus crectum , figuria in reliquis consentaneo illi, quam vulgo Jovi Graeci artifices commodant. Tale simulacrum apud Megapolitanos Arcadas observat PausaniaS, ἄγλμα. Lib. v m.
-κυῆ Ammonis simulacrum domi quadratis Mercuriis iis, Arietis cornua capiti habens adposita. Cu
399쪽
3sa D IssERTATIO QUINTA jus Ammonis simulacrum τε γωνον opportune exhibet sequens marmor, quod inter Illustrium imagines Illustr. Vir. ab Achille Statio funeriori taculo vulgatas spectatur.
Agnoscis utique quam praeclare Pausaniam illustret, equo vicissim explicandum veniebat hoc Marmor. I de etiam lucem mutuatur Nummus ille a Mytilenaeis percussus, cum adposito Dei ipsius Ammonis nomine.
400쪽
Nihil enim singulare habebat Graecorum Ammon Praeter Arietis cornua, ut innuebat Pausanias, & liquet cx residuis statuarum& nummorum id genus monumemtis , non vero peculiarem illum habitum umbriculo similem, & cx smaragdis ac gemmis coagmentatum, quem Libyco tribuunt Diodorus & Curtius , ac vinducat eidem Cyrenensium nummus. Immo inde factum observo, ut quum Libycus Ammon, quantum nomisne & fama pervulgatus emct apud veteres, tantum ob itineris molestiam incredibilem, vulgo ab hominum conspectu remotior ageret, inde etiam minus notam. ejus erigiem sub illo Graeci Ammonis habitu, veteres nobis aliquoties adumbrarint. Certe cum alias in denariis aliquot Gentium Romanarum, tum in pluribus nummis AE ptiis sub Trajano, Hadriano, aut Antoninis perculus, occurrit aliquoties Serapidis autJovis Egyptii caput cum Cornu Arietino, ad Graeci Ammonis formam depichiam. Quin non Iuppiter selum , sed Ju No etiam A M M o N I A apud Eleos culta, ut in Eliacis observat itidem Pausanias. Ad quam spectare videtur sequens nummus Pyliorum apud Goliatum, quod jam vidit Nonnius. Haud vero praetereundum, inde etiam Dinim, utJup