장음표시 사용
51쪽
tamquam liae primaria sit, ad eam secundaria reseratur. Sic in II. Vorr. Is 158 post , de quo homine hoc auditum est umquam, qu0d tibi accidit pergit Cic. - ut
eius in provincia Statuae - per vim deicerentur 3
tamquam praecessisset iacui homini hoc accidit umquam Θ' III. Catil. 21. 40st Illud ver n0nne ita praeSen e St. ut nutu d0vis Opt. Max factum esse videatur p0nitur
videtur 3 In I. Tusc. 88 dicit Cic. Hoc premendum etiam atque etiam est argumentum, confirmat illo, de quo si mortales nitimi sunt, dubitare n0n 0ssumus quin tantus interitus in na0rte sit ut et c.', ut li0 ei laversatum esse videatur fic0nsirmato eo, dubitari n0n 08se quin et c. In II. N. l . 23. Sed quoniam coepi secus agere, atque initio dixeram, negaram enim hanc priniam partem egere orati0ne, quod esset omnibus persilicuum deos esse. Cic. apodosin a ista inen incipit -tamen id ipsum rationibus physicis confirmare volo quasi praemisisse , sed quamquam negavi. - Hii igitur sententia' intermedic prorsus primariae l0cum occupa8se videtur Poterata Cic. pro negaram dicere i , quamquam negavi ita ut haec esset ap0dose0s prior pars.
In verborum temporibus idem accidisse putandum est in II. N. D. II 8 Ex quo eventurum nostri putant id, de quo Panaetium addubitare dicebant, ut - ignescere etc. His contrarium esse videtur qu0d legitur in I. Tusc. 73. nec vero de hoc quisquam dubitare posse nisi idem nobis aceideret diligenter de animo cogitautibus, quod iis saepe usu venit qui cum acriter oculis delicientem solem intuerentur, ut aspectum omnino amitterent etc. Hic enim quod ipsius sententiae Secundariae trelativam die ἡ qui cum etαμὶ erat membrum necessarium, id sententiae primaria i , qu0d iis usu venit in app0siti0ne adnectitur. Qu0d II ein ius l. l.
p. 32. aut ficum aut , ut extrudi aut se ita occaecati sunt ut vel tale quid in Sei iubet primum quemadmodum se ut extrudi p0ssit quin durissimam et quae nullo exempl0 confirmari p0ssit, accipere necesse sit et tonali 0ris et m0di attracti0nem, equidem nescio. Facilius sibi taSSe ficunt voce careri p0SSit. Denique si illo ita 0ccaecati sunt ut ingerimus id obtrudimus Cicer0niqu0 me ad uiitteret, ipsiani 0 anac0luthon, non quidem consilii et voluntate sed sensu quodam ductus et
sere invitus admisit. Qu0d idem do , ut exulando valet Naui etsi intellegi 0sset Ciceronem si ita scripsisset sensisse iis qui intuiti esserit, id saepe accidisse ut amisissent, tamen, Si 0gicam Spectas adhuc expectari poterat dum diceretur quid esset idqu0d iis saepe usu venisSet, qui cum intuiti essent, ita occaecati essent ut et c. Praeterea ne dignitas ac pondus istius sententiae minueretur, n0luit Cic. id qu0d caput rei esset, sententiae secundariae apodosi contineri. Itaque a aluit avertere rati0neni quam aut parum commode Sic ut c0epta erat ad finem perducere aut litura uti et commodiorem urinam temtare. Immerito igitur He inius Wolitanam sententiam, vacitasse Ciceronem inter duas c0nstructiones, abiecisse videtur. Sed veri simile est eum haec si iterum legisset emendaturum fuisse. Simile est durissimum illud in I N. D.
125 Ranae autem marinae dicuntur obruere Sese arena 80lere et m0 veri pr0pe aquam, ad quas quasi ad escampisces cum accesserint, confici a rani atque consumi. μAperto enim enuntiati relativo adiuncti had quas -
52쪽
cum accesserint μ apo l0sis c0nsci a ranis μ pro fasi non convenit, Sed - si sola ui sormam respici - tamquam superioris enuntiationis praedicatum ad se dicunturμ resertur. Q iod ei durius est qu0d ipsa sententia prorsus pervertitit r. Hoc anacoluthon non arti imputandum esse vel Rh0dius concesserit. Itectissime se habet quod saepius in anac0lut his enumeratur epp. ad sana V, 2.
. Addam et illud etiam, quod iam ego curare non debui, sed tamen sieri n0n moleste tuli atque etiam ut
ita fieret pro mea parte adiuvi, ut senatu consulto meus inimicus - sublevaretur si modo , qu0d n0n pr lir0Ii0naine rei itivo, sed pro c0niuncti0ne accipias et Gut- Sublevaretur' a . histri ' lieniter tibi persuadeas ut
id dicendi genus in li0 loco agnoscendum sit qu0d Madvigius En istud. Tuli. I, 2 Sic desinit , Est enim
Veterula linguarum proprium, duas sententias ita inter Si coniunctas u altera primaria si altera ad illam illustrandum' vel confirmandam vel observati 0 ne aliqua accuratius desiniendam adiecta, cum vis orationis insit in primari: illa sententia aut eius cum altera nexu, tamen ita est erre ut simpliciter connectantur, illa autem ratio nulla particula s sive illa ficum sive , Si Sive, quamquam' esse debere videatur insigniatur, sed ex
N0nnumquam etiam ipsa enuntiatio primaria a Sententia aliqua p0st primum verbum interiecta, suspensa est, ut si solam grammaticam orati0nis formam
respicis - praeter sententiam interp0sitam nihil nisi enuntiatio secundaria adsit, primaria nulla. Exempla liae habes de or. IIJ, 3. ἡ Ηic ut saepe inter homines sapientissimos c0nstare vidi quamquam h0c Crasso cum
aliquid aceti ratius dixisset Semper sere c0ntigisset, ut
numquam dixisse melius putaretur, tamen omnium c0nsensu sic esse tum iudicatum, ceteros a Crasso sempero in nos illo autem die etiam ipsum a se Se Superatum. μd 0ss. I, 22. Sed quoniam ut liraeclare Scriptum est a Platone n0n n0bis Sol nati sumus; - atque, ut placet Stoicis, quae in terris gignuntur ad usum hominum omnia creari h0mines autem h0minum caussa esse generatos etc. de re p. I, 37, 58. ἡ Si, ut Graeci dicit ni 0mnes aut Grai 0 esse aut barbar0 etc. Ferri
n0n li0sse videtur qu0d legitur in Brut 3I, 121. Iovem si ut aiunt philos0phi, Si Graece loquatur, loqui ' ut rectissimo Oti latinius ut extrudendo l0 cum omendasse putandus sit. Nam qu0niam I0vem praegreditur de ista duarum c0gitati0num c0nsusione cogitari nequit. Sed ad n0tandum est h0 argumentum , quod ut philosoph0rum serm0ne utar, eX pSych0l0gia repetitur, pr0pterea tantum valere quia haec quaesti sit de singulari aliqua licentia, quippe cuius aliud exemplum apud Lati-n0 0Ite nullum. Enimvero apud Graecos h0c idem dicendi genus Saepius admissum est v. Hein dors ad .
l . II, et ad lat. S0ph. q. 105. Quae species cum
10ia in attracti0ne verSetur, occasi0ne oblata id tantum addam n0n 0n ineli attracti0nem esse anacoluthiam. Namque ea attracti0ni genera quae tam usitata erant ut prorsus legitimae c0nstructionis locum obtinuisse videantur velut quod , non quo dicebatur pro fin0n eo
qu0d', alia magis in idiomatis quam in anac0luthis
habenda sunt. Jam ad tertium genus transeundum est, qu0d ea ana-c0lutha c0ntinet quae in simplicis enuntiati partibus
53쪽
sunt At quo idonei ina a leguli uia oratione ad haec nac0lutha transitum praebeii aliqua exempla quae ita comparata sunt ut, quam quaties iii ipsa verborum constructi0no offendi non possit, duae tamen enuntiati partes inepte coniungantur Sic id. in illi Titse. 4' Quod ergo postulatur a soanibus et laudatur cum iit,
id aut extim sest: e re veniens ut non ferre prae, en n0nne
turpe est 3 Sed extimes itur d0lor iton d0l iris intientia. I. de oll cit: quam illo irili licem putavit esserali 0nem in illi inque liailes distri tui deliere repetatur. Ratio vero in t alios distri inii nequii. Neque id recies habo quod Cici ili id i dicit omnes enim trullimur ut ducimur ad cognitionis et scientiae cupitlitutem. laeonina duae c0gilat innes . trahimur et lucimur ad cognitionem et scientiam et , trahimur et ducimur cognitionis et scientia se cupiditato in unam c0nllatae sunt.
Iam ad O exemida quae ipsam orati0nis formam
rtim eadem est divisio atque pri0ris gelieris. Prioris igitur speciei prima s0rma ea duarum Deitationum P0nsiis i0ne c0ntinetur qua sit ut simplicis o nuntiali aliqua pars initio posita in sine iterum p0 natur, Sic ut --Ν Ν0lam grammaticam flarmam respicis- non it illa releratur.
Atque huc trahi non licet si qua res initi appellata
post relativam sententiam iterum Signiti datur pron0mine demonstrativo. Enimvero quoniam ipse script 0r e pro-n0mino n0 ad superiora revocat, de o0rum oldivionec0gitari nequit. Jam si quis dixerit in his exemplis
initi itistitutan coii Structionem cum ea c0niundi qua aliqua res non pr0pi suo nomine appelietur sed relativo tantum Teii untiato quod pronomen i demonstrativum vel
-i, se , ille excipiat significetur id etsi si ori potuisso negari nequit, unde tamen pr0babitur scriptorem non p0tius perspicuitatis caussa vel cum explicandi studio qua Si arderet, ut rem gravissimam magis mentibus insigeret, eam, n0u nullis interpositis pronomino repetiisse ΘRecte igitur Rh0dius dicit Mathiadum salso haec exempla
in ana colit illis enumerasse Phil. I, 42, 10 ex tr. Signa tabulas quas populo Caesar uno cum h0rtis legavit eas hic deli 0rtavit otc. Tusc. III, 71. -ltaque Oileus ille apud S0phoclem qui Telamonem antea de Aiacis mori c0n80 latus esset, is, cum audisset de sua fractus e St. N. I . I, 6 l. filiaque ego ipse p0ntis exilui caerem0nias religi0nesque publicas sanctissime tuendas arbitror, i lio quod primum S esS deos persuaderi mihi velim. ibid II, Iol. Basis autem trianguli, que in giues est iciunt recte enim Ile ind0rsius ex optimo cod. s; loga v. ἡ quena ' rev0cavit pro vulgari sequam μὶ ea tamquam a puppi ventis adiuvatur. Verr. III. l34 . tu Apronium, hominem vix liberum-qui-p0tuisset, dum in tanto tu dedec0re n0n pr0 secto, ne Verbo quidem gravi 0re appellasses etc. ibi IV, 30 67. Rox Antiochus qui fuisset, is exturbatus est. Phil. II, 10 l. ἡ Agrum Campanum qui- hunc tu c0m pran80ribus tuis et c0llusoribus dividebas. de opt gen dic. 6 17. - Quin ipsun IS0 cratem, quem dixerunt, tamen iuncin numero non rep0no. Sic nulla esse potest oblivio
in eo qu0d in II de 0li. 16 ἡ qui c0llectis ceteris caus- Sis, eluvi0nis, pestilentiae et in quarum impetu d0cet
parat, quanto plures deleti sint h0mines hominum impetu etα' quae in abi absoluto collectis caussis
54쪽
i inest temporis notio, ea paullo post , deinde v0cula repetitur. Rectius isertasse quamquam hic quoque dubitari licet, oblivioni attribu utitur, si cum aliqua re pr0Π0mine demon Strittivo quod relativa enuntiatio excipit, designatur, ,hic vel aliud eius generis pron0men p0st relativam sententiani denus insertur ut in I do in v. 31, 59 Au etiam illud, qu0d diali iiiiii videbatur. Si quis
separatim qnaereret id pro certo prolitur rati0nem rogandi, concederetur. I dea r. 10 Sin autem ea quae observata sunt in usu ac rati0ne dicendi, haec ab hominibus callidis ac peritis animadversa ac notata Verbis designata, generibus illii strata, partibus distributa sunt etc. ' ibid. II, 125 sed liue ipsa quae nunc ad me delegare vis ea semper in te eximia et praestantia fuerunt. pro Cluent ii, Mi - si hoc, iluod in c0mmunibus hominum sensibus atque in ipsa natura p0situm atque infixum est, id eg0- non Viderem. Apertissima vero est oblivi si qua re aut, quia nota erat pr0n0mine designata, postea pr0prio Suo n0mine repetitur, aut et initio et in sine enuntiati similibus nominibus significatur. Exempla haec Sunt deor. I. 9l. in qu tau etiam istuc ille irridens sive quod ita putaret atque ita audisset me in illo numero qui illa non didicissem et tamen - possem aliquid in dicendo, proserebat. Ubi recte Matthiaeus Scintlgium temere , in illo num clo' voces delevisse dicit. Ibid. I. 17 75. -Ηae cum eg praet 0r Rh0dum venissem et elim summo illo doctore istius disciplinae Apoll0nio, ea quae a Panaetio acceperam, contulissem irrisit ille quidem - philosophiam etc. Tusc. V. lli; , Omnesque
id nos in iis linguis mitas non intellegimus, quae Sunt
innumerabiles surdi prosecto sumus etc. Falso cinius l. l. p. 27. cum concessisset pronomen neutri generis interdum pro eiusdem aut alius generis adiectivo poni
ut in III legg. 16. V. sin 92. alibi dixit non potuisso
Ciceronem dicero , id nos surdi sumus φ. Isto enim m0do omnia haec anacolutha serri 0 p0sse es scitur.
Recte vero aduigius offendit in III de fili 4 l. ἡ Ηis
igitur ita p0sitis, inquit ' sequitur magna c0ntentio, quam tracta iam a Peripateticis m0llius, est enim - Carneades tuus egregia quadani exercitati0no in dialecticis
Summaque el0quentia ren in summum discrimen adduxit etc. Quamquam enim interp0sitorum brevitati non tantum tribuerim, illud ptimo dixit ipsum ordinem Verborum , Carneades tuus subiecto initio p0sito minime aptum videri orati0ni p0st parenthesin in aliam
sormam transeunti sed peri0do recte decurrenti. Itaque cum Guieti c0niectura qua tractata pr0pterea n0np0sset probari quod veteres scriptores huius maxime aetatis illo ablativo in c0ntrariis coniungendis et mutati0ne significanda n0n usi essent, unam esse mendi tollendi viam, ut , rem, deleretur. De oss. I. l. 2. Sed tamen nostra legens, non multum a Pori pateticis dissidentia, quoniam se Volumus, do rubus ipsis utere tu iudici - , orationem autem Latinam es siclos pr0secto legendis nostris pleniorem. Tusc. I. 70. , Sic mentem h0minis quamvis eam n0nvideas, ut deum non vides tamen ut deum agnoscis ex operibus eius, sic e mem0ria rerum et inventione et celeritate m0tus omnique pulchritudine virtutis vim divinam mentis agn0scito. Dicturus erat Cici: sic mentem agnoscit0μ. Sed interiectorum l0ngitudine factum est ut obiectum repeteret Qu0d vero dixit , vim divi-
55쪽
nam mentis seliteiitia nilitatio esse non videtur quia sententiariun nexus in erat, ii quivis, et Si obiectum n0n
sic repetitum esset, hic de vi olivina mentis agi intello geret. Durius in i Tu se bi, o uitii num ipsum si . nihil esset in eo nisi id ut per cum viveremus, tam natura putarem hominis vitam sustentur iluam vilis quam arboris.' cum aliquam sententiae mutatione aliud Sub ieelum l- hominis vitam' prioris i , animum' hic ponitur. Sententia haec est iliam Cic. Superioribus aninium sua vi m0 veri dixisset ad aliud argumentum quod ex actionibus animi recordanii discendo repetitur transit. Atque ut ad has divinas animi pioprietates quasi ascendat gradationem qiuinitam instituit, sic ut primum dicat de rebus quas cum cerni possit quemadm0dum factito atque unde concretae sint etiam interire necesse sit; deinde de iis retriis quae qua urituam earum fguram et undo concretae sint dicere non possimus, tamen cum nihil esticiant nisi ut aliqua res per eas vivat, aeternae dici non p0ssint, do animis- Si filii Sunt plantarum et bestiarum. Jam quibus rebus humanus animus illis praestet, memoria inventi ibiae etc. exponit. Quo sententiarum nexu apparet nostri enuntiati sententiam circumloquendo sic declarari p0sse , animum ipSum quamquam unde concretus sit dicere n0n possum, tamen si nihil esset in eo nisi ut per eum viveremus aeternum non dicerem. Sed maiora in eo sunt ei: Ergo planum est Ciceroiaem pro fianimum n0n aeternum esse dixisse , tam natura hominis vitam sustentari quam vitis etc. e0que
ideo de hapsum esse quod cum animum linxisset in quo nihil inesset nisi ut per eum aliqua res viveret, ad eam rem adumbrandam istis planiarum exemplis opus
osso sensisset nec tamen de . animo ' earum dicor voluisset. Ita quo non probo II einii l. l. p. 26, sententiam, eam n0tionem fanimum quae urgeretur accusativo praemissum esse et cum p0st parenthesin verbi structura alium casum eX peteret, per pronomen i , in
e0- repetitam esse. Durissimum est quod in il deliri 2 5 - ui ut ilii coelestibus sic hi adversentur magistratibus. ut pro Rab. P. R. 0 , qu0d, utinam Quirites ego id aut primus aut Soliis-su Stulissem. pr0 pronomine relativo, ut hi Sontentia interposita sed post aliqua verba quae necessariae Sunt Sententiae partes, demonstrativum substituitur.
Altera huius speciei urina est, cum aliqua enuntiati pars pendet quia, nonnuliis interpositis tota sententia alia flarma repetitur. Lenissimum est quod Cic. , ut μparticulam post sententiam intermediam ropetiit in or. pr Planc. 3i, 92. - Η es ver ipsa publica si loqui p0sset
ageret mecum, ut quoniam ibi Servissem Semper, numquam mihi, Tructus autem ex sese non tulissem, ut
iam mihi servirem. Sed quamquam ea p0test oblivio esse, tamen, qu0d ita secundum naturam est ut omnes omnium linguarum homines admittere soleant, id Ciceroni non licuit praesertim cum nusso structurae damno fieret Sed vere et, Σκυλυυθο est oratio in Brut 37, 140. Verba ipsa non illa quidem elegantissimo Serm0ne. μPost phi res sententias interpositas pergit Cic. , sed tamen Ant0nius in verbis et eligendis coll0candis et comprehensi0no devinciendis nihil non ad rationem et tamquam ad artem dirigebat. 'In II de in . 29 verba Hoc vero non videre maximo argumento eS8 V0luptatem iliam, qua Sublata neget se
56쪽
intellegero omnino quid sit bonum sequi debebat
ne expetendam quidem esse. Sed quo Cic. tamquam admirandi obiectum ladmiratio enim in sinitivo significatur elaturus erat, id per se posuit Glio igitur quod
solum bonum severus et gravis phil080phus n0vit, identn0n vidit ne expetendum quidem esse elo le in .l07. haec levi ira p0nam p0ema rati0llem quom aut scribis a ui legi s, qvi0n om n iit in facti rura quo in region uni conquiri liis toriam, signum tabula locus ani0enus, ludi venatio villa s. uculli sud ea quae dixi ad 0rpusne refers 3 pendent n0minativi signum etc. v. advigium ad h. a Matthiae adversantem. IV de in il , ceterae phil0s0ph0rum disciplinae, 0nanino alia magis alia, Sed tamen omnes quae rem ullam virtutis expertem aut in bonis aut in malis numerent, eas non modo nihil adiuvare arbitror etc. Quam sententiam Cic. per se p0Siturus erat, eam postqvana subiectum nominativo pronuntiavit, nonnullis interp0sitis, ex verbo sentiendi suspendit et
subiectum accusative repetit. Tusc. II, 1, 3 Cic. dicit fiet enim si orationes quas nos multitudinis iudicio probari volebamus ip0pularis est enim illa facultas et effectus eloquentiae est audientium approbatio sed si reperiebantur nonnulli sui nihil laudarent nisi quod se imitari posse considerent, quemque sperandi sibi eundem et bene dicendi sinem pr0p0nerent ei: Aperto dicturus
erat fietenim si orationes meae nonnullis displicebant. μNon recte Ilein ius l. l. p. 25. - in liis igitur verba si orationes post parenthesin non m0do casu cum reliquis discrepant sed ita negleguntur ut prorsus nova ea ne
tangens quidem sententia incipiatur. Sed qua Cic. dicturus erat ea generalius profert ut liberius quae fuerit sibi l adversandi eaussa denotare possit. Tule. II, 16. Ergo id qu0d natura ipsa et quaedam generosa virtus
statim respuit, ne dolore ni summum malum dicere Op- .p0sit0que dedec0re sententia depellerere, in eo magistravitae phil0s0phia t0t saecula permanet. ibid. I, 14. -0mne enuntiatum sic enim mihi in praesentia occurit ut appellarem χ ι 0 αχ, utar p0st alio, si invenero melius id erg0 Si pronuntiatum quod est verum aut salsum. ibid. V, 2 Melius equidem asserre nihil p0ssum, sed a te impetrarim libenter ut, nisi molestum sit quoniam te nulla vincula impddiunt ullius certae disciplinae, libasque ex omnibus quodcumque te maxime specie veritatis movet, qu0d paullo ante Peripateticos veteremque Academiam h0rtari videbare, ut sine retractatione libero dicere auderent, sapientes esse semper beatissim0 - id velim audire quemadmodum his putes consentaneum esse id dicere. Immerito Helvius Matthiaci sententia Ciceronem dicturum suisse , ut demonstres tum vero t0tam sententiam verbis se id velim audire repetiisse praetermissa ad Ernestium et Davisium confugit ut anto finis molestum nonnull0rum codd. auct0ritate delentes. Rectissime vero Matthiaeus c0ntra eos opusc. p. 68ὶ at
unde librari0 id ἡutμ assumsisse dixeris delevisse illos
quod ad nullum Verbum referre p0ssent, nihil mirum. Tum verba impetrarim libenter usque ad , beatissimos parenthesi inclusit i n. ut verba a te id velim audire c0haererent quam orationis s0rmam vix quisquam pr0 Ciceroniana agnoverit. Singularis ratio est
loci qui extat in II. Tusc. 57 militiam vero nostram dico, n0 Spartiatarum qu0rum pr0 cedit acies ad tibiam nec adhibetur ulla sine anapaestis pedibus adhortatio nostri exercitus primum unde n0men habeant vides; deinde qui lab0 quantus agminis etc. Cum Cic. con-
57쪽
suetudinem laborum perpessi otiem il0locis red lere suciliorem me conlirinasset quod ii qui tiraecia sorina in rerum publicarum dedissent, eade iii sentetitia ducti corpora iuvenum strinari lubor voluissent idque partiatae etiali in seminas traiistulissent, tu id ibi tu i iceronem ne sui dissimilis esset dicturum esse expectari
p0terat qualia Roman0 in ea re etiam niuiores e SSer
i Iaud dubio igitur de ingentibus militiae apud Roman0s laboribus dicturus erat dam igitur apparet salii Iei-nium L l. p. 25. contra molli eniendationem finia litiam
vero Ἀ- n0 tri exercitu primum unde n0men iubeat, vides deinde ulc. - pri serentem hic n0n militiae Sed exercitus v0cis originati0nem spectari. Vir enim celeberrimus liaud dubio intellexit Ciceronem dicturum fuisse quantus lab0 militiae ive exercitus esset pud
Romanos, ista vero de origine exercitus vocis subito intervenisse. Itaque verisimile est Ciceronem ne ea quae dicturus esset omitteret, sententiam interiectam cum primaria tamquam aequales partes enumeratione coniunxi SSe. Sed Cic. 0n ipsas res tamquam aequale en ulnerat, sed sententias quas dicturus sit. Quae res circumloquelidi sic declarari possit - primum li0 dicam I
sese et ad propositum redeuntis. Cuius enumerationis
quae alia poessi esse interpretati equidem neScio. Neque illud mulium valere videtur quod Orellius cui II einius adsentitur et Gnostri voce carer ViX 0sse et rivides deinde languere videri dixit. Sed illud sortasse gravius est primum quod seni sti exercitus primum
aliud membrum qu0d ex se nosti pendeat postulare videtur, deinde quod ne sic quidem anaeoliathon tolli videtur. Quamquam in eo qu0d W0lsius anacoluthonn0n sustulit, si tolerabile effecisset n0 offenderem. Enimvero qua cogitationum confusione fieri potuerit ut Cic. ac c. militiam praemitteret eique p0st parenthesin aut Volsi una illa, aut quae libri mspti tradunt adiuti geret nescio. Id vero Wollius rectissimo secit qu0d pluralem numerum , habeant sustulit. Iam si sententiam spectas, num quid aptius exc0gitari potest quam , militiae ver qui labor ' Sic igitur
Cicoronem dicturum fuisse eamque lenissimam d. F. Gr0- novit c0niecturam recipiendam eSSe cela Seo , Nostri exercitus autem pro genitivo accipiendum est, ut lic post parenthesin -n0stram dico μ sacili 0-tionum c0nsusione Superi0ra repetat, iam quam fin0Stri exercitus qui labor Θ dicturus. Cum igitur hexercitus v icem admisisset, tum subit ista de eius origine intervenerunt, ut p0tius Sic scribendum Sit militiae vero - nostri exercitus - primum unde nomen habeat
vides dein tu qui lab0 etc. 3 u0d vero is vocem desideramus, durum sane est, sed, ni fallor, serri potest. Duplex igitur hoc l0c anacoluthon agn0scimus. Alterum est in repetitione, alterum in eo quod p0Sterior enuntiati pars, propter sententiam interiectam Vocula aliqua quae pri0ri parti minime conveniat Mes nostri exerc. deinde qui lab0rlμ introducitur. Sed hoc aliorum an acoliathon ad tertiam huius speciei 0rmam pertinet. Mem0rabilis repetitio est in I de oss. 153. Placet igitur apti 0ra esse naturae ea 0ssicia quae e communitate quam ea quae ex cognitione ducantur idque
h0 argument confrinari potest quod si contigerit ea
58쪽
vita sapienti ut in omnitum rerum asiluentibus c0piis, quamvis omnia quae cognitioiae digna Sunt, Summo otio secum ipse consideret, et contempletur tamen si s0litudo tanta sit, ut hominem videre n0n p0ssit, excedate vita. Aperte Cic. dicturus erat , quod ut in omnium rer am cop. tanta solitudo sit ut hominem Videre non possit - quamvis se tamen excedat exit a. Sed quod ista , quamvis etαμ enuntiat n0ndum absoluto, statim post , copiis interposuit, pr0hibuit quo nainus peri0dus rite decurrere p0sset. Sed iochuius anacoluthi pr0prium est quod quae enuntiati secundari per , ut introducti desideratur parS, praedicatum dico, ea posta sententiam interp0sitan. - quam-
Vi etc. - primari Re forma Iesertur , cyga ditiqni iun, si sol L si ij hi contigerit ea vita etsi ipsa sententia secundaria est tamen ad sequentia i , u etc. - qui ieinde pendeant vel pendere deberent est primaria. Itaque haec repetiti nun est Sententiae Sed formae. Iam ad ultima formae exempla accedamus. Ac primum non adm0dum raro Uic in sine enuntiati aliud verbum p0suit atque nominis initio p0Siti casus postulabat Sic I de os L It accusativam, nam regna divitias opes sequi iubebant , tempora gubernant sed
facillima duarum eiusdem sententiae s0rmarum c0nsu Si 0ues actum est ut Cic. nominativos posuisse sibi visus adderet temporibus gubernantur. Quae sit in quoque horum anacolit thorum sententiarum vel notionum confusio
explicare supersedere p0ssum. Epp. Ati XV, 3, 2.,nam illa, quae recordaris Lentulo et Marcello coss.acta in aede Ap0llinis nec caussa eadem est nec Simile tempus etc. de or. I, 86 quaerebat cur de pr00emiis et de opil0gis - reser hi essent eorum libri etc. oss. I, 135 neque enim omnes de iisdem rebus, nec omni temp0re nec similiter delectamur. Tusc. IV, 82. , tamen in ceter0s, cum sint in aliqua perturbatione aut metus aut latitiae , commot0 m0do et perturbatos dicere s0lemus etc. 0ss. I, 23. Ex qu0, quamquam h0 videbitur s0rtasse cuipiam durius, tamen audeamus imitari St0ie0s qui studiose exquirunt unde verba sint ducta credamusque quia fiat qu0 dictum est, appellatam fidem. Dicturus erat Cic. Ex qu0, quia sit, qu0d dictum est, appellata est si des. Sed aliam Seu tentiam immiscuit haudeamus imitari credamusque μeique quae dicturus erat subiecit. Tusc. V, 42. An Lacedaem0uit, Philippo minitanti per litteras, se omnia quae c0narentur pr0hibiturum, quaesiverunt, num Seesset etiam mori prohibiturus etc. Sed praesto est sacillima emendati ἡ minitante lut primus Erit edidit in ita ut nesciam an hoc ana coluthon librarii esse existiniandum sit. De II. Tusc. 37. supra disputavimus. Fortasse de senili 0test quod Cic. in L de or 108. dixit ἡNam si ars ita definitur, ut paullo ante exposuit Antonius, ex rebus penitus perspectis et plane c0gnitis etc. in quo Matthiaeus ossendit dixitque , constare eam μvel ἡessici ex etc. Ciceronem in animo habuisse. Sed nescio an hars desinitur e etc. ' dici p0ssitur hartis desinitio repetitur ex . ut non sit in anacoluthis habendum. Quamquam me aliud eius rei exemplum non habere sateor. Ferri non posse videtur, - quia fieri non p0tuit ut Cic. dativi pr0xime superi0ris oblivisceretur, neque quidquam unde anacoluthon natu ut sit
exc0gitari p0test, quod legitur in V. Tusc. 63. , Quam
59쪽
li omini praesertim dueto a puero et artibus ingenuis erit litot a Musicorum ver perstudi03ρι iii, p0etam etiam tragicum: quam bonum nihil l ad I rem etc. Sic ut accepimus vel l tale quid p0st , perstudiosum' excidisse cum Ernesti, putandum sit. Huc qu0 lite spectat sim0dus verbi n0u convenit particulae unde 0 tum enuntiatum pendet. Sic post ..ut in licativus p0nitur III de oss. 45 - Damonem et Phintiam, M'ythag0re0s, serunt lio animi inter se fuisse, tit curn 0rum alteri Dionysius tyrannus diena I iocis destinavisset, et i qui morti addictus esset, paucos dies c0mmendand0rum su0rum caussa sibi p0Stulavisset vas factus eri alter eius sistendi, ut si ille non revertisset, moriendum esset ipsi. Si quis Qu. secundi testimonium alteri, mai0ris interpunctionis p0st , fuisse admittendae in ea re c0dicum auet 0ritas est nulla. Sed haec sententia, quam
Gesta erus v. cl. etiam Sectatus e St, quamque B0nn. V. l.
defendit, Ui0 animo ad supelior . viris sapientibus μs-L0qu0 autem de c0mmunibus amicitiis; nam in sapientibus viris persectis quo nihil p0test esse tale. - re serendum esse, ut ver exemplo pr0p0nendo in Servire ideo displicet a quit pr0xim superioribus' de e0 dictum est amicum amici caussa iniustes sacere non licere, n0n de utilitate honestati postponenda. Apparet igitur n0stria in exemplum nulli m0d eius rei Xem
plum esse, quod in sapientibus iris persectisque
saee re sibila lieere putetὶ Seda Cie. li 0 exemplo ad utilitatem honestati p0stponendam rediit e consili ut p0stea duo haec praecepta dein posita brtius sic distingueret um igitur id qu0d utile videtur in amicitia, cum eo qu0d 40nestum est comparatur iaceat utilitatis
species, valeat honestas Cum autem in amicitia, quae hone Sta n0n sunt po, tu bibuntur: religi et fides anteponatur amicitiae. IJeinde equidem nescio num plura ist0rum anticitiae apud ceteres prolata sint exempla, ut Cic. h0 tamquam unum multis protulerit. Contra, hac una re, qllo animo fuerint inter sese isti declarari videtur de r. 23. Sic enim res habet, ut, luseni adm0dum V0lucres videmus proe reali 0nis atque utilitatis Sua caussa siligere et construere nidos, easdem autem cum aliquid os secerint, levandi laboris sui cauSSa, i assim ac libere solutas opere V0litare, Sic nostri animi breusibus no gotiis atque urbano per defessi, gestiunt ac volitare culit uiit et . ti0 du recentiorum
nullius m0 menti est cum ceterorum consensu dem0nstret indicativum archetypi fuisse. u0d Henriclisenius
ad h. l. dicit , verum an ac0luth0n in sententia non perturbata neque aliter inita aliter continuata, sed rite pr0 cedente, nullilla esse p0test equidem n0 intellego cur non p0 tuerit Cic. - ut initio positi oblivisci Nam primum qu0tiens ei talia acciderint satis vidimus, deinde ipsa haec comparati erat occasi vacillandi err. IV, 15 At ita studi0sus est liuius praeclarae existimaticinis ut putetur in liis c rebus intellegens esse ut nuper IOStquam cum cum dignitate L. Sisennae d0mus esset plena h0minum 40nestissimorum accesserit ad argentum, contemplari unumqu0dque otiose
et considerare c0eperit. Matthiae iis indicativum dicit verum videri qu0d eum habeant duo inspti apud Graevium et Guelph. Qua in re cum 0mnia posita sint inc0dicum auct0ritate, qua 0la quae lectio tradita sit diiudicari potest, quia quae illa sit nescio rem diiudi-
60쪽
ear non possum. In II. Tusc. 62. Cic. scripsisso traditur: Videmusno iit apud quos eorum lud0rum inamem ito Corradus sive F 40d suo interli 0luto, sive ipse ad alia coluthon tollendum sibi exe0gitavit, scripsit apud
magistr0 eor. hi d. - quem secuti sunt Ern alii sententiam reddi perversam Minime enim de magistris agratur sed de ipsis iis sui labores sit scipiunt, neque cuius rei apud magistr0s istos fiolios sit quaeritur, Sed quantos lab0res fui in id certamen descendunt, ho- Iioli cauS, Suscipiant. Cicero igitur haec ScripsisSetrudituri se Videmu-ne ut apud quos eorum ludorum qui Gymnici n0minantur magnis honos sit, nullum abiit qui in id certamen descendant, devitari dolorem 3 ut has constructiones confuderit Avidem sit ut devitetur et mut Ore illius edidit hvidemusne nullum devitari dul0rem 3 Multa quoque ex prioribus
Oratio initi abrupta non abs0lvitur eadem forma sed id quod interiectum erat sensim in idem exit in Ill.
de siti. 35. - nec vero perturbati0nes anim0rum quae Vitan insipientium miseram acerbamque reddunt quas GraeSi πχθη appellant, poteram ego, verbum ipsum interpretans, morbos appellare sed n0n conveniret ad 0mnia quis enim misericordiam aut ipsam iracundiam m0rbum solo dicere at illi dicunt πάθ6: sit igitur perturbatio, quae n0mine ipso viti0sa declarari videtur omnesque eae sunt genere quatuor, partibiis plute S, aegritudo formido litudo quam quo St0ici communi n0mine corporis et animi r. appellant, ego malo laetitiam appellare, quasi gestientis artim elationem voluptariam;
perturbationes antem nulla naturae xi commo Ventur,
omniaque ea sunt opini0nes ac i icia levitatis itaque
his sapiens semper vacabit, v Madvigium ad h. l. et in L de ossi Ib3. ἡ Ρrincepsque omnium virtutum illa
sapientia quam σορια Graeci vocant prudentiam enim quam Graeci ρθυησι, aliam quandam intellegimus quae est rerum expetendarum fugiendarumque scientia illa autem sapientia quam principem diti, rerum est divinarum et humanarum scientia in qua continetur deorum et hominum communitas et societas inter ipsos. Ea si
tate dueatur ossicium id esse maximum. μOmnis enim Ciceronis oratio e spectavit ut ostenderet etiam ex sapientia notione sequi ut communitatis ossicia maxima ossent. Ilia simile est Tusc. IV, 77. rara Vero quae quamdiu perturbat animum dubitationem insania non habet cuius impulsu extitit etiam inter ha- tres talo iurgium etc. Quis homo te etc. 3 Nosti quae sequ0ntur alternis enim versibus intorquentur inter fratres gravissimae contumeliae; ut sacile appareat, Atrei filios esse eius qui meditatur poenam in fratrem novam.
. Maior mihi moles etc. Quae igitur hae erunt moles 3 audi Thyestem ipsum: Impius hortatur etc. Eorum viscera apponit quid est enim quoi non progrediatur eodem ira quo suror Itaque iratos proprie dicimus exisse de potestato id est de consilio de ratione de mente.
horum enim potestas in totum animum esse debet. Apertes ira non habet praedicatum. Atque quod Tregii erus , quae uncis inclusit, Ern , quae vel deleto, quam in , quom mutavit: propterea ferri non possucenseo quia hoc loco nihil minus agebatur quam iram insaniam esse. Enimvero omnem animi perturbationem insaniam esse longe longeque peractum erat. Recte K lota ius Tischeruste inius anacoluthon hoc esse statue-