장음표시 사용
41쪽
Eius rei exempla haec sunt de off. I. 8 , Atque ea sic definiunt, ut, rectum quod sit, id ossicium perlectum
esse desiniant medium autem ossicium id esse dici intetc. Praeter aliquos libros impressos soli e et Gu qtus liabent , dicant , manifestum emendandi conatum. ibid. 17. Reliquis autem tribus virtutibus necessitates proposita sunt ad eas res parandas tuendasque, quibus actio vitae continetur ut et societas hominum
- SerVetur, - et animi excellenti eluceat ordo autem et constantia et moderatio - versantur in eo genere ad quod adhibenda est actio quaedam etc. Minimo quidem , versentur coniunctivum p0nendum fuisse puto, sed - nam tota haec enuntiatio supervacanea est Reliquis autem - ut et societas - Servetur et animi excellentia - eluceat, et h0nestatem decusque conservemus. vel tale quid. De sin I. 45 , Quarum ea ratio est ut necessariae nec opera multa nec impensa expleantur. q. 46. Ne
naturales quidem multa desiderant etc. Do or. Il. 4.ἡSed sui hoc in utroque eorum, ut non tam existimari velle, non didicisse quam illa despicere etc. Ant0nius autem probabiliorem hoc populo orati0nem fore censebat ei: Ibid. 293. - Summa denique huius generis hae est, ut si in refellendo adversario firmior esse oratio, mi iam in confirmandis nostris rebus potest, omnia in illum conseram tela; sin n0stra facilius probari quam illa redargui possunt, abducere animos a contraria defensione et ad nostram cono traducere. Tusc. IIL 73., ex hoc evenit, ut in animi dol0ribus alii solitudines captent, ut etc. - sunt autem alii quos in luctu cum
ipsa solitudine loqui saepe delectat ut et c. De sn. II. 11. Quis est enim qui non videat, haec
esse in natura rerum tria unum quom in voluptate sumus, alterum qu0m in dolore, tertium hoc in quo nunc equidem Sum, cred item Vos, nec in dolore, nec in voluptate ut in voluptate sit qui epuletur, in dolore qui torqueatur. Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum non vides nec laetantium nec dolentium 3 Quod expectabatur exemplum proponitur nullum sed iterum n0tionibus generalibus hoc tertium genus describitur. Recte Madvigius ad h. l. dicit indo hoc anacoluthon ortum esse quod dissicile suisset relativa in Sententiam apte specialibus exemplis explere quoniam in eam omnia caderent quae duobus prioribus generibus non continerentur. Ambigitur de loco qui extat in L de r. 12. Quod hoc etiam mirabilius debet videri, quia ceterarum artium studia sere reconditis atque abditis o sontibus hauriuntur, dicendi autem omnis ratio, in medio p0sita, c0mmuni qu0dam in usu
atque in hominum m0re et formone Versatur ut in ce
teris id maxime excellat qu0d 0ngissimo sit ab imperi-10rum intellegentia sensu quo disiunctum, in dicendo autem vitium vel maximum est a vulgari genere orationis - abhorrere. Atque quae uerit archetypi codicis v. Henriclisenium prolog ad libros de or. lectio difficii est diiudicatu. Quae vero Henriclisenius V. cl. utriusque locli 0nis pr0p0suit testimonia sit Haun. uter i. Nors. o. p. C. Iul. Victor in arte rhet a Maio
G fiuris civilis anteiustin. reli Romae 1823 p. 80.
et sic vulgo inde ab Aldo usque ad Gruti, item earc. Ern Sch. M ueller. - , est Z quem ipse Henriclisenius pr0legg. p. XII. omnium codd. fortasse optimum diciqI. . e. Gueis A. Εrs et fortasse Erlang. uterque edd. antiquiss.l ea mihi quidem ita comparata esse videban-
42쪽
iur, ut , est antiquitus triaditum esset si ι aut ut saepe - ex vetere illo fisi ortum esset aut notissimo librariorum anticoluthorum t0llendorum studio deberetur. Iam si Henriclisenius sit archetypi esse sibi videri dixisset, viro, qui uniuscuiusque illorum librorum dignitatem optime nosset et omnino carum quaestionum diiudicandarum esset peritissimus, cedere n0n dubitarem. Sed quod anacoluthon ideo defendi p0sse negat, quia nulla interposita sit sententia, id salsum osse de or.
II. 4. h. l. p. et de oss. I. 8. p. dii exemplis
facile demonstratur. Quae exempla cum pr0rsus eam rationem habere videantur, propter quam advigius Vir clarissimus nostro loco anacoluthon ferri n0n posse censet dicit enim in Eme nil in Cic. de legg. libr. et Acad. p. 52. ubi fn0stro loco cum in hoc genere sententiae vis omissis coniunctionibus in tota orationis forma perspiciatur in ii ac re acu ratus suisse Cic. putandus est ' ea qu0que , est reiciendi caussa n0n satis valere videtur. Alterum genus es eorum anacoluthorum quibustius nomen imposuit subordinativis i. e. quae existunt si sententiarum, primaria et secundariae, altera aut prosus desideratur aut alteri n0n recte resp0ndet. Quod t0tum genus cum vertatur in aliqua duarum c0gitationum confusione haud abs re lare visum est, si eas eius rei species praemittimus quae cum minus in
lentes suerint tamque usu firmatae ut paene legitimae Viderentur non in anacoluthis habendae sunt sed ad eam saguram quam breviloquentiam dicimus pertinere identur. Atque saepe - quam salso Rh0dius ellipsinesso dixit -- adducendi verbi notio cum eius rei n0-
tione ad quam quis ad luci iur, ellectum dico, qua est sententia aliqua vel opini0, ita confunditur, ut quod ad lianc resurri debuerit, ad illam reseratur utra delegg. 6. ἡ ut iam Videar adduci, hane quoque quae toprocreaVit, esse patriam tuam. epp. Att. XI, 17. sed ego n0n adduc0 quemquam b0num ullam Salutem putari mihi tanti fuisse ut etc. pro Cluent. 104. -Αdducti iudices sunt, non modo potuisse honesto ab eo reum condemnari , - Sed . alibi. Similiter quae a sentiendi notione pendere debebant, cum ea ita c0nfunduntur, ut tamquam eius l0co posita, ab Aut pendeant velut in I de in l4. ἡ Nam illud quidem adduci vix possum ut ea quae senserit ille, tibi non vera videantur.' de sin IV bb. , ipsa veritas clamabat quodam m0d0 D0n posse adduci, ut inter eas res qua Zeno exaequaret, nihil interesset. Simillimum es in or pr Sulla 40. nec Vero p0ssum me tantum ingeni dare, ut t0 res, tantas tam Varias tam repentinas - mea sponte dispexerim. hoc est rimo dispexisse credam. Eadem confusio - ut Madvigius ait ad sin I, 14 - rei essectae et n0tionis iudicii quo de re effecta est in cogendi Verbo, quom de necessaria conclusione dicitur u in III de sin. 42. eorum autem ratio certe cogit, ut in omnibus tormentis conservetur beata vita sapienti. alibi. Res essecta dicitur pro radorei essectae quamquam eius significatio non desideratur in or de pro uvo coss. 16 39. , per quem ordinem ipse amplissimam gloriam sit c0nsecutus, ei ne libertatem quidem relinquat, adduci ad suspicandum nullo m0do possum. Sed adnotandum est Cicer0nem eam addidisse, cum istam confusionem iam admisisset ut hoc ipso rursus rationem avertisse videatur.
43쪽
66 Qua Madvigius ad sin. II, 6ae p. 145ὶ ἡ hoc
Ver inquit, optimum, ut is, qui nesciat. particulae hui' pro infinitivo positae exempla p0suit, ea non quidem ad breviloquentiam pertinent, quia oratio ea re non brevior redditur, at similis perspicua est duarum notionum confusio. I lectissime ibi vir illo clarissimus, p0stquam inunderi de ea re sententiam lJahnii ann. a. 1827. iom. II. lasc. 2. p. 15 ad 163 reiecit,liae dixit: ἡNam quom multae sententiae obiectivae et subiectiva hanc haberent naturam, etiam pr0pter pri mariae sententiae verbi genus, ut facili transitu earum sormam subirent, in quibus effectus significatur, i iis propter hanc inclinationem ut positum est, cuius particula lut sit in omnibus huiusmodi vocabulis non iam certa aliqua prima significatio, sed generalis quaedam vis in sententiis vinciendis percipiebatur. Manifesta est haec ratio in iis verbis quae pr0prie ecfectum signiscant ut in hoc ipso hec scio', quom de conclusione p0nitur,sequitur aliis. Sed quid horum similius quam hoc ficoncedo ut ita sit conssata sentiendi et permittendi notione Atque huic cognatum est Gadsentior etiam,teneo, retineo, ut sentiendo ecficere quodam modo videamur ut aliquid alicuiusmodi siti Perspicuum etiam illud, quod Cic. numquam dixit se probo ut ita sit sed
te saltem illic II, 10 Tusc. III, 5, pro Flacco 33ὶ , qui
probari potest, ut. Iam in adiectivis eandem esse rationem, vel inde manifestum sit, quod Cic. numquam dixit hverisimile est, ut μ, saepe , non Verisimile est,uιμ, id est sere 4non seri potest, uti similiterque dici- tu hintegrum esse, ut alia. Atque hinc particulae,ut usus transfertur ad omnia illa quae per adiectiva sic enuntiantur, ut levis aliqua sit ecfectus consecutio
nisque significatio et a declaratione sive iudicio da subiecta sententia declinatio. Pro Flacco 65 quom Cic. sic dicit Quid in Graeco serm0ne tam tritum atque celebratum est, quam si cluis despicatui ducitur, ut My-s0rum ultumus esse dicatur 3 hoc significat quid tam volgo sit 3 Si posuisset , quam dici significasset quid tam notum et saepe dictum est 3 Atque hoc ad hunc
quoque locum, a quo Sum exorsus dicere, pertinet. Nam si sic dixisset Torquatus , eum - nescire. tan
tum, mirum id esse simpliciter indicasset nunc simul dubitar se ostendit, seri ne possit. De div. II, 5 ἡMagnis cum et gloriosum, utμ et de r. II, 178 ἡ nihil est in dicendo maius quam ut faveat oratori is etαμὶ Cice
ronis animo obversabatur ecfectus notio ecficere, ut . μ
Quae vero Rh0dius attribuit breviloquentiae exempla plerumque ad tertium anacoluth0rum genus spectantia , ea primum non breviter dicta sunt, deinde quae in iis cogitati0num duarum apparet 0rasusio, ea nou tam sitata et volgaris suisse videtur ut in guris habenda sit Quamquam id recte sensit ille et istam fguram et ana- coluthiam ad eandem singularem animi sollertiam et quasi promptitudinem reserendas esse. Atque duae huius generis species sunt; altera cum duae similes sententiae aut eiusdem sententias formas ita e0nflantur, ut scriptor alterius priori parti alterius adiungat posteri0rem altera cum sententia primaria eum sententia aliqua interiecta ita confunditur ut quae sequantur ad sententiam interiectam non ad primariam
1. Prior species triplex est Ac primum Saepe, aperte duarum eiusdem sententiae formarum permuta
44쪽
solo nomine sit ad tertium genus pertinet, si toto nuntiat secundario ad secundum. Huc spectant de oss. I, 104. Gallor sc illiberalis iocus ne homine quidem sc. dignus esti, si rerum turpitudo adhibetur aut verborum obscoenitas. 1 De sin I, 19. ait enim declinare at0mum sine caussa quo nihil turpius physico, quam seri quicquam sine caussa dicere. I) or. I, 53. , Quis enim nescit maximam vim existere oratoris in hominum mentibus vel ad iram aut ad odium incitandis vel ab hisco revocandis quae nisi quae natura hominum vimque omnem l humanitatis etc. perspexerit,' dicendo quod volet perficere non poterit. - Sic , quod pron0- minis sententia ad rem antea expositam relati, paullo post accusativo cum in sinitivo repetitur de oss. I, 29.
III, 112. De sit II, 12 ibid. 67. III 8 r. 16 52. ibid. 62, 210. De nat. Deor. II, 24 de quo loco n0n satis recto disputare videtur Handius in annot 225 ad Wophensii lecti. Tuli. de legg. III, 2I. Etiam plura eius rei exempla exstant in Wophensii lecti. Tuli edd. ab Handio p. 76 p. 143, p. 162, p. 173. Sed adnotandum est plerisqne iis locis quo proposui, pron0minis sententiam non simpliciter repeti, sed generalius proferri quo magis id quod do ea praedicetur recte praedicari patefiat. 2. Deindo Cic. nonnumquam prioris orationis partis, Dropter interiectorum longitudinem oblitus, eam prius uam sententiam absolvit, aliis verbis repetit indeque reliquam sententiae partem nectit. Eius rei exemplum est in I, do or. 133. Anunc enim te iam exoremus necesse est, quoniam retines nos in hoc studio ne ad
aliam dimittis artem, ut nobis explices, quidquid est istud, quod tu in dicendo p0tes, meque enim sumus
nimis avidi ista tua medi0eri el0quentia c0ntenti sumus, idque ex te quaerimus ut ne plus nos assequamur, quam quantulum in dicend assecutus es qu0niam quae a natura expetenda sunt, ea diuis non nimis deesse nobis, qΠid praeterea Desse assumendum tutes. Primum adnotaIa lum est, ipsam Selitentiae primariae repetitionem ἡ idque quaerimus aperta oblivione tamquam se ii lentiae ciliteriectae lartem pr0serri, deinde eo hoc a Dacoluth0n lenius esse qu0d reliqua sententiao pars qua explicandi verbi 0biectum contineri debebat, continetur quaerendi ad utramque sententiam primariam quadrat. Ea ex parte durius est qu0d legitur in I. Tusc. 67, ut cum Videmus Speciem primum, candoremque coeli deinde conversionis celeritatem tantam etc. - q. 70. Haec igitur et alia innumerabilia cum cernimus, p08Sumusne dubitare quin his praesit aliquis vel effector
etc. Aperte Cic. dicturus erat Gut, cum Videmus dubitare non possumus; - sic etc. Non modo ea
quae initio dixerat, repetit cum cemimus sed etiam
quod primum comparationis membrum sacere volebat id comparatione neglecta per se ponitur , possumuSne μὶ . Si Cie. IL Tusc. 75 ut si iam ipsa illa accusaren0lis, stupra dico et corruptelas eici sed ut haec omittas, perturbatio ipsa mentis in amore laeda per se est. Protas in non adm0dum multis interiectis non modo sic repetit Ased ut hae omittas sed etiam se hoc tamquam effectum prolaturum suisse oblitus, non ex priore protas , ut si nectit, sed aeque ac posteriorem per
se ponit Explicatione non egent quae etc. dixit, in II. Tusc. 17. amrmat enim quodam l0co, si uratur
45쪽
sapiens si crucietur, exspectas Artasse dum dicat patietur, perseret, n0n Succumbet a Magna me lierculo laus et eo ipso per quem iuravi Hercule digna Sed Epicuro lionii iii aspero et duro non est lio satis In Phalaridis tauro si erit dicet , Quam suave est hoc.μIII, 16. Veri etiam simile illud est, qui it temperans, quem Graeci σωγρου appellant, eamque virtutem et αμῆ. 18. qui sit frugi igitur, vel si mavis, moderatus et
temperans, eum neceSse est esse con Sicintem. II. N. D.
95 ἡ si essent qui sub terra Semper liabitaviSSent. Nec tamen exisSent umquam Supra terram, accepi SSent autem fama et auditi0ne esse quoddam numen et vim deorum, deinde, et illis abditis sedibus evadere -- atque exire potuissent, cum repente terram et maria
coelumque vidissent, - cum autem terra nox Opacas
set, tum coelum totum cernerent astris distinctum; haec cum viderent, profecto et esse deos et liae tanta opera deorum esse arbitrarentur. III de oss. 7. Utilo
videbatur L lixi, ut quidam poetae tragici prodiderunt nam apud Ilomerum P0ptimum auctorem talis de Ulixe nulla suspicio eu - sed insimulant eum tragoedias simulatione insaniae militiam subterfugero voluisse. Tusc. III, 36. ἡ Pythagoras mihi si iliceret aut Socrates aut Plato Quid iaces aut quid maeres etc. - . 37. Ad haec bona me si revocas, Epicure, pare0, Sequor, utor te ipso duce. - Sed traduci c0gitati0nes meas ad voluptates. Quas corporis credo etα Quamquam in multis veteribus editi0nibus , sic reperitur pro Si', tamen sino dubio G si archetypi erat v. Otto Ile inium
de Tusc. dispp. diss inaug. malae . Recte is p. 28 , Ibi nostro locoj enim mete. protasin i, Pythag0ras mihi si dicereι- cui addere debebat , sequerer vel , pr0ba
per duas paragraphos continuat, deindo prioris
enuntiati prorsus, ut videtur, immemor, subito ad ipsum Epicurum orationem c0nvertens ad haec b0na Ep. te. μΚIuigius qui prioris sententiae apodos in SuppresSam putat, universum Verborum circuitum non intellexit. Durius etiani Cic. in II do in i ap0d0s in rhetorica interr0gati0ne praemisit , sortemne possumus dicere eundem illum Torquatum etαμ et 0st l0ngam parenti iesiniuitii prorsus oblitus protas simplicis negationis sorma iterum subicit j. 73. ἡ- si v0luptatis caussa Gallo apud Anienem depugnavit provocavit et ex ejus sp0liis sibi et t0rquem et cogn0men induit ullam aliam ob caussam nisi qu0d ei talia lacta digna viro videbantur,
Singularis ratio est l0ci qui extat in I de oss. 105.
ἡ Quin etiam si quis est paullo ad voluptates propensi 0r, modo ne sit ex pecudum genere sunt enim quidam homine non re sed nomine sed si quis est paullo erectior, quam Vis voluptate capiatur, occultat et dissimulat appetitum voluptatis propter verecundiam. Aperte Cic. illo sed protasin repetiturus erat. Atque Pareus quem Zumptius secutus est paullo erectiorem esse idem esse atque paullo quam deceat hilariorem putabat. Quam Sententiam B0nn. v. cl. recte sic reiecit ut diceret eam huius vocis significationem n0n suisse. Iam vero si illud vocabulum tale quid sonuisset, inepte Cic. addidisset, quamvis voluptate capiatur. Recte igitur Bonn haec Verba Sic explicat figeni e sicli nur etWas liber dis Niud righeit rhebi. Itaque Cic. protasin duas conditione continentem si repetiit ut quae posterior fuisseι eam saceret priorem, quae prior posteriorem. Durissima
eius rei exempla sunt, primum quod extat in II N. D.
46쪽
94 Isti aute in quemadmodum asseverant ex corpusculis non colore non qualitate aliqua - non Sen Su praediti sed concurrentibus temere atque caSu mundum se persectum vel innumerabiles potius in omni puncto temporis alios Ilasci alios interire. Qu0d si mundum es sicere
potes concursus ni0m0rum, cur porticum cur templum
etc. - noli potest Z teriam lut in I Tusc. 67 et 70.t,' h. l. p. am. duplex est anacoluth0u in uti exemplo.
Namque a non modo prioris comparationis membri sententia repetitur sed etiam pro comparati0ne peri0dus conditioiialis substituitur Sequi debebat , sic istos eum atomoruni concursum et lain porticum vel templum etc. et sicero demonstraro p isse IieeeSse est, quod n0n p0S sunt non ut Matthiacus v. cl. olitisc. p. 64 Vult fi8ic
non video eur etc. deinde in II eir. 90 tum accedat exercitatio, qua illiam quem anto delegerit imitando es singat atque ita exprimat, non ut mult0s imitatores saepe cognovi, qui aut ea quae facit ia sunt, aut etiam illa quae insignia ac paene viti0sa, consectantur imitando. Sequi debebat sed ut quae maxime excellantea diligentissimo persequatur. Sed nonnullis interiectis tota et huius enuntiati et superi0ris sententia sic repetitur g. 92 Qui autem ita faciet ut 0portet vigilet necesso est in deligendo, deinde quem probavit in eo quae excellent ea diligentissime persequatur. Recte et nius p. 28 Madvigiunt secutus est memend. Tuli p. 44 inexplicauda duplici illa prioris partis repetiti0ne V Tusc. 73 han Epicuro qui tantummodo induit personam philosophi I dicere licebit -- nullum sapienti esse tempus, etsi uratur torqueatur secetur quin possit exclamare, quam pro nihilo puto. Huic ergo ut dixi n0n multum differentia iudicio serarum, oblivisci licebit sui et
ium Drtunam contemnero cum sit omno et bonum eius et malum in potestate fortunae. - q. 75 Sed cum is dicat semper beatum esse sapientem, cui dicere hoc, si sibi constar vellet, non liceret, quidnam faciendum
est his qui nihil expetendum , quod h0nestate careat existimant 8' Eadem ratio est loci qui extat in I iis diu. 94 de quo Mdvigius emend Tull. p. 38 praeclam, Cicero', ait, fiorSus erat dicere , quae tanta dementia est, ut nihil intersit qui ventus - ubique sit; additurus erat: illud intersit quod quis astro natus sitμvel simile quid, sed pluribus ad prius illud adiectis,
denuo idem repetiit fies no sanorum hominum hoc non dicoro; - illud - dicere 3 Illa autem quae parenthesi c0nclusa sunt, ostendunt Cicer0nem non vello illud ἡ vero pertinere, sed Chaldaeis c0nsentaneum esse ut, si sibi constare vellent, illud etiam dicerent. Recte autem Schuet2ius pro h non certo edidit hcerto non μ. His disputatis apparet, nisi salior, locum ita distinguendum esse , Sed quae tanta dementia est, ut in maximis motibus mutationibusque coeli, nihil intersit, qui ventus qui imber quae tempestas ubique sit 3
quarum rerum mutationes maximas saepe sentiant haec igitur cum sit tum serenitas tum perturbatio coeli, estne sanorum hominum hoc ad nascentium ortus pertinere non dicere quod certe non pertinet illud nescio quid tenue etc. μ
Id deniquo interdum aedidit Ciceroni ut tali duarum
cogitationum confusione prioris orati0nis partis sententiam non repeteret sed alterius sententiae priori parti alterius adiungere p0steriorem. Ac lenissimum eius-m0di anacoluthon est cum posterior sententiae pars ne-
47쪽
ius desideratur, neque - si ipsam rem spectas , alia sententia permutata est, sed ex ea tantum parte quae
modis verborum significatur, priori non respondet, id quo saepissimo accidi in periodis copilitionalibus. Sic quasi quadam attractione sit ut cum protasis c0u- iunctivo pronuntiata sit, apodosis etiam, quae indicativo efferri debebat, cictivo esseratur. Contra si cictivus poni debebat, quia protas si etiam aliquid contineri modi et tempore verbi significatum est, saepenumero indicativus ponitur. Qua de re v. Maiivg. Gr. ling. lat. q. 348. No illud quidem durum est si in altero comparationis
membro, tertium comparationis q. n0 retinetur sed
alia consimili notione permutatur. Sic in I de oss. I, 1. optimi codd. post , ut ipso ad meam utilitatem semper cum Graecis Latina coniunx - exhibent Gidem tibi
censeo faciendum pro sic ct , item , tamquam praecesserit , quod . Ergo cum Cic. in priori membro comparationem instituisset modorum faciendi, in posteriores dei obiectorum. Qu0d vero deteriorum codicum aliqui emendar ausi sunt nam Vin et o habent , id I et Goth. , identidem nullius momenti est Magis etiam excusabitur propter ipsius pri0ris membri partium, alteram priori iam inaequalem quod legitur in I de oss. 16., Ut enim quisque maximo perspicit, quid in re quaque
verissimum sit, quique acutissime et celerrime potest et videro et explicare rationem, is prudentissimus eι sapientissimus rito haberi solet. Idem sit pro Cluent. 7l. 202. ,qui ut quisque crudelissimo oppugnatur, eum lenissimo sublevatis. l)o or. I. 217. ἡNam si quisque ut in aliqua arte et facultate excellens aliam quoque ariem sibi assumserit, is perficiet ut etc. quidem nescio cur Henricli senius cum Lambino Ernestio
aliis, lectionem traditai ferri an0n posses putaverint.
Nec tamen Rhodio L l. p. 36. adsentimur qui et his*retinendum et hita voculam Domissam subaudiendam habet. Similiter pronomen relativum non accurate demonstrativo reddi,ur tu II do sin. 32. Quantum enim
potero, minuam contentiones omnesque simplices sente utias eorum, in quibus nulla est virtutis adiunctio, omnino a philophia semovendas putabo etc. ubi v. Madvigium. Pro Balbo 32 hquaedam foedera extant, ut Cenomanorum, Insubrium, Helvetiorum, Iapidum, nonnullorum item ex Gallia barbar0rum, quorum in laederibus exceptum est etc. alibi. I 0rtasse etiam huc reserendum est quod legitur in II epp. ad sam. 2. ΑΕpistolarum genera multa esse i non riguoras; sed unum illud certissimum cuius caussa inventa res ipsa eSt, ut certiores saceremus absentes, si quid esset quod eos Scire aut n0stra aut ipsorum interesset. Quod Rhodius
L L p. 1l. , inventum participium anto , ut suppleri
vult eo haec sero sontentia ossici videtur quod ideo
inventum est, ut cuius caussa -. vel , quod eius caussa inventum est ut -- faceremus, cuius caussa etc.
Sic vero non modo durissime inventum participium omissum esset, sed ne apte quidem potuit admitti. Itaque malim ut certiores saceremus verba, quibus Cic. quae sueri caussa cur ipsa res inventa esset, Lamplius declaret, tamquam appositi0ne Verbis cuius cauSs etc. μadnexa accipere ut sententia eadem es sciatur ac si Cic. dixerit , namque ea res epistolas scribere eo inventa est ut certiores saceremus, cui rei quae epistolae inserviunt eae primum illud genus constituunt sententiam vero relativam , cuius caussa etc. ad unum illud certissimum resurre, quamquam illa ipsa res n0u
48쪽
illius generis caussa inventa est, sed eius usus cui priumum illud epistolarum genus inservit ceterum cuni Cic. id sibi proposuisset ut tria esse epist0larum genera eorumque nullum sibi j convenire exponeret, est p0st, unum animo supplendum esse apparet Abriimpitur comparatio in I. de s n. l, 1. Quidam autem n0 tam id reprehendunt, si remissius agatur, Sed tantum Studium tamque mustam operam in eo ponendam n0n arbitrantur. Sed adnotandum est alterius coin parati0nis nombri sententiam, quod esses debebat quam mimis magnum studium μὴ vel l iale quid, enuntiat c0iulitionali isto interieci iam praereptam esse. Quam0brem ne potuit quidem continuari comparatio. N0n tam non dictum esse pro eo quod est senui admodum Madvigius ad h. l. satis dem0nstravit etiam haec contulit sinii liter dicta Brut 58. quae suavil0quentia nunc quidem non tam est in plerisque Latrant enimiam quidam orat0res, n0n l0cuntur. et de sin. I. 10. nec cum istis tanto operes pugnare - et iis servire pro quam iis servire. Similiter comparati in altero membro praetermittitur in I. Tusc. 67 et 70. v. h. l. p. 1ll. Durius Cic. comparationis institutae obliviscitur in I. Tusc. 30 Ut porro si missimum hoc asterri videtur, cur deos esse credamus qu0d nulla gens tam seraetc. Omni autem in re consensi omnium gentium lex naturae putanda est. Cum' Cic. imm0rtalitatem' animorum consensi0ue omnium probaturus esset, Sic exorsus est tamquam orati0nem sic c0ntinuaturus essethSic etiam cur anim0s immortales esse credamus idem
hoc afferri videtur firmissi mussi etc. Sed nonnihil digressus pro altero membro generalem Sententiam sub-
stituit homni autem in re se ei quo immortalitatem animorum subiciens Sententiam absolvit. Prorsus desideratur relativa sententia in I de s n. 55ἡNullus in ipsis error est finibus bonorum et malorum, id est in voluptate aut in dol0re, sed in iis rebus peccant, qu0m e quibus haec efficiantur ignorant. Quod quamquam negandum est Ciceronem consilio ac voluntate admisisse tamen inde natum esse verisimile est quod Cic. non tantum quibus in rebus peccaretur, sed Statim quemadmodum istis in rebus peccaretur ignorando eas accuratius desinire voluit Apodosis desideratur in I de r. 246. ἡNam quod inertiam accusas adolescentium qui istam artem, primum facillimam, non ediscant quae quam sit lacilis illi viderint qui deinde quod sit plena delectationis, in qua tibi remittunt omnes istam voluptatem et ea se carere patiuntur; nec quisquam est eorum qui, si iam sit ediscendum sibi aliquid non Teucrum Pacuvii malit quam Manilianas venalium Vendendorum leges ediscere. Recte Matthiaeus ad h. l. in Soebodii Misceli Crit. I, p. 678. , Dicere voluit Cici,nam quod inertiam accusas adolescentium, primum quod sacillima sit, deinde quod sit plena delectationis, iniuste facis: nam primum quam sit facilis etc. Sed suo iure, opinor, Henriclisenius ad h. l. , Fatendum est tamen admodum durum esse huiusmodi anaeoluthon, ubi apodosis non omittitur sed bis per relativam sententiam exprimitur; neque sine caussa Ern hunc locum non ubique sanum esse suspicatus est. IUN. D. 47. Sed sint ista conum et cylindrum et pyramidem pulchriora quam sphaeram duntaxat in aspectu, quod mihi tamen ipsum non videtur. Quid enim pulchrius ea fgura quae sola omnes alias figuras i complexa coutinet, quaeque
49쪽
nihil asperitatis se habere potest nihil lacunosum Cumque duae formae praestante sint, ex solidis globus - ex planis autem 'circulus aut orbis - his duabus formis contingit solis ut omnes earum partes sint inter se simillima - quo nihil fieri potest aptius. μSequi I debebat post parenthesin nihil tamen globo
aptius excogitari potest. vel tale quid, sed pergit Cic. tamquam nihil globo persectius esse docturus fuisset et eum l de altera eius praestantiae partes pulchritudine satis disputasset, iam ad alteram, globo nihil aptius esse transeundum esset Phil I, 17. An si cui quid ille promisit id erit fixum, quod idem sacere non potuit 3 Iam quae apodoseos sententia esse debebat leges eius ratae non erunt 3 pluribus interpositis per seponitur hi 8. ἡ Εequid est quod tam proprie dici possitaetum eius aqui quam lex te. Madvigium Emendit. Tuli. p. 45. qui praeclare do toto hoc dicendi genere disputavit t. l. p. 24 ad 51.
Ferri non posse Tusc. IV, 13. quoniamque ut bona natura appetimus sic a malis natura declinamus quae declinatio si cum ratione set, cautio appelletur, eaqu0 intellegatur in solo esse sapiente quae autem in ratione - nominetur metus. et illud , si librarii esso recto censuit . et nius il l. p. 32ὶ Atque quemadmodum illud fisi irropserit, luculentissime docemur Euelineri sententia Ciceronem , quae declinatio pro,in declinatio quae dicere non potuisse putantis. Νon in anacoluthis habendum est cum interr0gatio rhetorica qua aliquid non esse significatur per hut consecutivum q. v. cum superioribus coniungitur, ita ut ipsa sententia negativa, quae in ista interrogatione subsit, tamquam effectus denotetur Qua do re v. Naegoisbachii
librum qui inscribitur Lat. Stilistik p. 319. Sic sao-pissimo - ut advigius ait ad II de n. 61 p. 250
interrogatio ab huis incipit cum do consilio rei interrogatur aut simpliciter aut sic ut aut sine consilio factum aliquid reprehendatur, aut cum consilium probabile nullum suerit, laetum negetur. Sed quod Livii locum assertqui extat in XLIV, 39. , Sine ulla sede vagi dimicassemus, ut quo n0s Victores reciperemus 3μ nescio an ibi magis de effectu quam de consilio interrogetur ut sententia haec sita ita ut non fuisset quo etc. Recte
Heinius . l. p. 30 sic explicuit Tusc. I, 50. , Quasi vero intellegant qualis sit Manimus in ipso corpore, quae
conlarmatio quae magnitudo, qui locus, ut, si iam possent in homine uno cerni omnia quae nunc tecta sunt, easurusne in conspectum videatur animus an tanta sit
eius tenuitas ut sugiat aciem 3 et ibid. V, 76. , ut ea qui adeptus sit, cur eum beatum modo et non beatissimum etiam dixerim Θ Ubi qui factum sit ut Wytten-bachius ai' scribi vellet non intullego. Neque est cur rellio 4ut interpolatum esse censenti credamus. Sed singularis ratio est loci supra commemorati Tusc. I, 50. Ibi enim interrogatione ab ut incipiente effectu designatur sententiae quae ipsa est negativa quasi vero intellegant μ . Sententia igitur haec est: ἡFalso istis animorum aeternitas propterea incredibilis videtur, quod qualis animus
vacans corpore sit intellegere non possunt. Nam ne in
ipso quidem corpore qualis sit intellegi potest ita, ut
etiamsi possent cerni non tamen animus in conspectum eaderet itaque tantam potius eius tenuitatem esse existimandum si ut aciem fugiat. Prorsus alia
ratio est loci qui extat in Ddo sn 19. ,Deinde ibi-
50쪽
dem homo acutus, quoi illud occurreret, si omnia deorsum e regione serrentur et, ut dixi, ad lineam numquam soro ut atomus altera alteram posset attingere itaque attulit rem commenticiam declinare dixit atomum perpaullum. Atque , itaque nec poni solere in oratione paullo liberius evagata revocanda contra Matthiaeum opusc. p. 5. aliosque neque esse hic talem periodi inflexionem ut in viamrevocanda fuerit, neque ullam hica itaque' addendi excogitari p0sse caussam Madvigius ad h. l. extra ullam dubitationem posuit. Quod vero addit fortasse verbum aliquod excidisse, cuius subiectum esse hacutus homo μ id sano fieri potuisso negar nequit. Sed nescio an Cic. hic idem admiserit, quod uos in l0quendo saepissime, nec nos soli sed haud dubio omnes omnium temporum homines, praesertim cum saepius in his libris cum sestinations confriptis liberiore dicendi genere utatur quam quo deceat scriptorem Nam sicut nos, cum perpravum consilium, quo quis aliquid commiserit, perspexisse nobis
videmur et enarraturi sumus, quae res fuerit unde consilium tale natum sit protasi exponimus, ipsum deinde consilium quod apodosi contineri debuit, reticemus sola particula qua apodosin introducere solemus, quae est fida dimissa voltu gestuque fortasse quae sentiamus significantes, ipsam rem deniquo quam commisit illo conclusionis particula adiungimus - qua reticentia quippe qua sat ut ii quibuscum loquimur ipsi in eam suspicionem incidant quam nos movere voluimus, id quod volumus saepe sortius meliusque adsequimur quam si omnia verbis describamus sic nostro loco Cio Epicuri consilium se aliqua re acute ficta et commenticia expediendi reticere videtur Nam Ciceronem hoc loco
acriter acerbequo in Epicurum iiivehi eumque vidisse errorem suum sed quia ipse sibi nimis placuisset, ne
sententiam Se mutare atque retractare necesS eSSet, consilio ac votivitat salsa aciat c0mmentum isse dicere tam itanum est quam qu0d maxime. Ilo igitur Si est anacoluthon -- certe rhet0ricum est Denique l0ctim iri spiciamus his omnibus c0iitrarium. Nam quod
in tua animadvertas velim, quid mutandum putes, nec ex poctes dum ad omnia dicam quae a te dicta sunt;
universa enim ill 0rum ration cum tota vestra conssi-gendum ut 0. Qui quom videront otc. id non ad sententiae partes primariam et Secundariam non recte inter Se restion dentes spectat, sed ad tota nuntiata alteriana alteri n0n recte adiuncta. Verum quia quartum eorum an ac0luthorum genus sacere noluimus, ut antea eiusmodi an acoluthc id0ne loco, ut nobis videbamur, inseruimus Sic hoc exemplum hic inserendum esse pr0pterea putabamus, quod si meram sententiam respicis eadem ratio inter haec duo enuntiata intercedere
videtur atque inter unius enuntiati partem primariam et secundariam. Atque cum Cic. dixisset , quorum suit haec institutio pergere debebat Qu0m viderentμ, 0nnihil tamen digressus l0ngius remoti illius , quorum s. h. inst. obliviscitur et ipsam illus institutionis ex-p0sitionem ex pr0ximo su portoribus nectit.
Altera eius generis species est cum non duae quae sere uno temp0re in animo script0ris versantur, de eadem re cogitati0nes c0nfunduntur, sed sententia prima