장음표시 사용
161쪽
Fecta, non ero quod excurrat ad perfecti nem altei ius;aluer Paternitas deberet excurrere ad Filiationem, & cum ea identificari. Confirm. a. ex Valent. , quia potest Divinitas , quae est in Patre, communicari Fi-ho non communicata Paternitate; ergo ratio Geniti secundum conceptum inadaequatum deberet etiam .communicari Spiritui Sancto, non communicata spiratione activa, si deberent in Deo omnia identificari, ubi non obviat oppositio relativa Resp. hoc argumentum non leve negotium facessere, adeo ut Arriaga disp. 33. n. 19. dicat, pluries audivisse illud in disputationibus urgeri, quin unquam solutionem perspicuam audiverat. Dicendum tamen ,
quod Filius in hypothesi chimaerica , quod
non spiraret, haberet conceptum Filii realis inadaequate, Ita tamen , ut repugnaret secundum hujusmodi conceptum in adaequa rum usquam reperiri, cum chimaera si Filius , qui non accipiat omnia a Patre praeter Paternitatem, seu qui non spiret; unde fit, quod ca formalitas imaginis, seu processionis per intellectum non pollit de faeto esse in Spiritu Sancto, non quia est relatio disparata, sed quia sedlusa spiratione activa, ratio Filii est chimaerica . Quare informa nego consequentiam . Ad probati nem , nego sequelam. Ideo Pater potest Ldentificare sibi spirationem activam , dc non filiationem , quae pariter cum spiratione activa identificetur, quia Spiratio activa non chimaerica, sive sit in Patre , sive si in Filior Contra vero filiatio est chimaerica, si identificatur cum spiratione passiva; tunc
enim non esset acceptio omnium a Patae Praetra Paternitatem, quia non posset esse acceptio etiam spirationis activae: de ideo dispar ratio. Ad I. confirm. Illud est discrimen inter spirationem activam, quae reperitur in Patre, de Filio, & rationem Imaginis, quae reperuur in Filio, quod spiratio activa secundum conceptum praecisum spirationis ita est persectio, ut si etiam perfectio, de non chinaria, sive identificaur cum Paternitate, sive cum Filiatione. Contra vcrO TMtio Imaginis non est realis, sed chimaerica, si identificctur cum spiratione passiva; quia ratio Imaginis realis debet importare acceptionem Omnium a Patre praeter Paternitatem. Ad rationem a priori; infinitas in Divinis importare debet excursum ad Omnes persectiones, nisi obstet oppositio relativa , ratione cuius habetur in Deitate stacunditas, quae spectat ad cumulum perfectionum.
In casu nostro inter Filiationem , quae
non sit chimaerica, sed sit acceptio omnium a Patre praeter Paternitatem ) 8c spiratio. nem passivam datur oppositio relativa. Mideo non potest cum spiratione passiva identificari filiatio , quae si filiatio realis , 5enon Chimaerica; quandoquidem si spiratio passiva esset etiam filiatio, atque adeo a ceptio omnium a Pacie praeter Paternitatem, esset etiam acceptio spirationis activae s atque adeo in Spiritu Sancto simul bdentificarentur spiratio passiva , 8c activa, quod repuguat. Ad x. Deitas identificari potes h cum duabus relationibus oppositis, v. g. cum Pate nitate, de Filiationer at Filiatio identimeari nequit cum utraque spiratione activa, Ee passiva , di ideo nequit Spiritus Sanctus de facto esse Filius. Neque dicas cum Arriaga, quod hoc siepetere principium. Nam debemus h o c non demonstiare, sed tanquam de Fide certum supponere , quod scilicet conceptus adaequatus Deitatis importet foecunditatem , atque adeo identitatem cum Relationibus oppositis a Contra vero Filiatio sicut e iam Paternitas secundum conceptum adaequatum importat identitatem cum sola spi ratione Activa, de idcirco identificari non potest cum spiratione passiva, ratione O rsitionis relativae, quam habet cum illa , consderetur secundum conceptum inadae quatum; esto secundum conceptum inadmquatum procedentis per intellectum vide tur ab ea oppositione relativa praescindere secundum conceptum explicitum. Hinc si Filiatio simpo1etans etiam spirationem activam in suo conceptu adaequato cum spiratione passiva identificaretur, deberet dari quarta Persona producta a tali Filio; &sic processus in infinitum in Personis Divi
Ex quibus sequitur , quod Filiatio, &Paternitas de facto distinguantur a spirati ne passiva, non quidem ob oppositionem relationum disparatarum, sed ob oppositi nem relativam , quam imbibunt explicite in conccptu adaequato , & solum implicite in conceptu inadaequato. Si enim dati posset dis filictio realis ob meras relati nes disparatas, a fortiori posset interced re inter essentiarn Divinam , & relationes , seu personalitates cum magis opponantur absoluta rcspectivis, quam respectiva disparata inter se ) atqui in omnium sente tia haberetur in Deo compositio, & i
persectio, si essentia a relationibus disti
162쪽
' Uno VI. Utram Spiritus Sancus, ctc. Ζάγ
gueretur adrgo a semoti, si distinguerem Spirationis a stivae M passivae ; unde Divi
natas. radicans. Paternitatem immediate oppositam Filiationi , non debet dici mediate opposita Filiationi , eo quod debeat illam. etiam radicare .. Contra vero. Filiatio est radix solius Spirationis activae, non ve tur invicem relationes disparatae ..X. Responderi deinde potest huic cel hri argumento alia via, dicendo, quod spiratio activa. si minus. includitur in. conceptu formali. filiationis , saltem in eo fun
detur, seu radicetur . . Cum enim filiatio se a ' - - -
sit acceptio. omnium a Patre praeter P ouod hic non est investigandum Ased ero Spirationis a iuvae simul , & pallivae,.
temitatem , sequitur , quod si minus maliter imbibat , . saltem radicet s irati nem activam; ac proinde filiatio si minus: immediate , saltem mediate opponitur se rationi passivae a unde non potest cum illa identificari. . Quare idcirco de facto cum spiratione passiva non identificatur filiatio, quia hujusmodi relationes opponuntur sab. tem mediate Sicut enim Pater de facto non potest. identificari cum Spiritu Sancto,
propter oppositionem. relativam mediatam, .
quae intercedit inter Paternitatem , & Spia rationem palsuam a ita nec. potest de facto Filius. cum Spiritu Sancto, identifidari pro- .pter eandem oppositionem. relativam., saltem mediarum, si filiatio supponatur, ouod non imbibat. sormaliter, sed solum radicet
spirationem ae Ivam .. Neque dicas, quod sicut Divini tas radi- .cat Paternitatem, quae immediate oppon, mr Filiationi, & tamen. potest etiam idemtificari cum filiatione. , quin obstet oppositio relativa mediata; ita. Filiatio, si supponatur quod radicet Spirationem. activam tquae immediate opponitur Spirationi passi- ae , adhuc. posset cum Spiratione passiva identificari, quin obstet oppositio. relativa mediata. Nam disparitas est manifesta, quia scilicet Divinitas cum importet in conceptu suo faecunditatem, necessario debet es.se radix communis relationum oppositarum,
nempe Paternitatis, di Filiationis, necnon. fide credendum est . & idcirco cum spiratione passiva dicit. oppositionem relati v am mediatam. Unde iterum in formae ad argumentum, nego, consequentiam . Ad probationem nego sequelam . Disparitas autem,
quare Spiratio. activa. possit esse in Patre δ.& Filio: Filiatio. vero non possit esse in se cunda simul ,. & tertia Persona ,. ita ut identificetur cum Spiratione activa simul , de passiva; Disparitas, inquam est, quia cum . Filiatio radicet Spirationem activam, si minus imbibit illam , sequitur , quod saltem mediate, si. minus. immediate, . cum illa OP onatur relative ; unde non . potest cum i a identificarii; sicut non potest Paternitas identificarii cum . Spiratione' palsua,. h. inpositionem relativam. mediatam, quam habet. cum illa: . At Spiratio activa non radicat Paternitatem. immediate oppositam. Filiatioai; i cum potius in Paternitate radi cetur; ideo enim Pater est Spirator, quia est. Genitor . & non e converso 3. sicut e
iam Filius ideo est Spirator; quia est filius,
seu quia accipit omnia a Patre praeter P ternitatem , dc non e converso. ergo Sp ratio, activa non potest dici, quod mediate opponatur relative Filiationi, sed debet di ci , quod in Paternitate simul , . ac Filia tione radicetur ; ac proinde poteriticum . utraque ista. Relatione' opposita identificari . Et per haec patet iterum ad confirmationes . . Hic. autem sit hujus. annui pensi, . '
163쪽
I. EUΜ Ο. M. existere , est .s u per st notum quoad se, non
autem non sit per se notum quoad nos , Deum existere sub conceptu Dei, cumuli omnium perlactionum, est tamen per se nota Mus existentia sub co ceptu aliquo convertibili cum Deo , puta
sub conceptu Supremi legislatoris , a quo in conscientia obligamur ; sub conceptu Numinis ab onmibus colendi, de similium; ut proinde dari non possit ad longum tempus Dei ignorantia invincibilis sub aliquo ex his conceptibus a Nec ulla fuit Natio, Qui Deus non innotuerit sub conceptu N minis coIendi. II. Demonstrari posse Dei existentiam ,
Scripturae ipsae , & ratio proclamant . In ter alias aemonstrationes tum metaphy.
Cas, tum morales non videtur contemne
da posterioristica illa demonstratio , quae nititur illi principio , Omne quod fit , ab alio fit; cum non possit in catas per se subordinatis dari processus in infinitum,&Tepugnet mutua causalitas in eodem genere causae . Demonstratur etiam quafi a prioricum D. Mχlmo Dei existentia ex conceptu Entis Optimi excludentis quemcunque destetum: Evidenter quippe descendit quasi a priori Entis optimi existentia ex ejusdem possibilitate ι εe ejus possibilitas evidenter inferiur ex hoc , quod Nulla chimaera sit Ens Optimum excludens oue cumque deferum; cum non possit Cnimae ra contradictionem excludere, quae demctum imbibit, Se imperstetionem. III. Essentia Divina metaphysice inspecta
apte reponitur in praedicato initatis, non ut involvente , sed ut radicante reliquas perlaetiones , dc Attributa . Ex Αχitate quipye , prout importante Independentiamin essendo , & Sufficientiam suimet , Tite infertur, quod Deus sit etiam aliorum sufficientia , seu Prima Causa incausata , δι quod illi omnes omnino competant Persemetiones . Hine ipsa etiam praedicata Deo ,
8c Creaturae communia , puta ratio Su,
Mutiae , Viventis , Intellectivi, in Deo
sunt praedicata Secundaria , quae ex Ase late promanam, uuamvis in Creaturis ea praesupponantur ad praedicatum essentiale , non consequantur ad illud . Attributa Diavina nullatenus ex parte obieeti , aut i ter se , aut ab essentia distinguuntur , n
que realiter, neque formati ter, seu ex natura rei, neque modaliter, neque vi aliter: Sicut enim inter Attributa partialia nonnisi distinctio rationis intercedit penes Nostros diversos conceptus , ut docent communissime, ita inter Attributa totalia-IU. Deus ratione suae Immensitatis est actu, & sormaliter in Spatiis imaginariis a Ratione vero suae aeternitatis non habesnab aeterno realiter praesentia sibi temporarinea, sed solum intentionaliter ι ut proinde non potuerit ab aeterno certo, & infallibialiter cognoscere futura libera ob eorum prae tiam in aeternitate , sed solum quia , posita eorum temporanea existentia tanquam rsquisito , intellectus Divinus experseetione suae infinitae cognoscitivitaiax debuit ea certo , & infallibiliter attinge re 3 prout etiam ratiocinari debemus decerta , 8c infallibili ecienitione liberorumae lium conditionale futuroru . Denique ratione suae summae simplicitatis Deus ex cladit etiam compositionem metaphvsicam. ex genere, & dylarentia; Unde nulla ratio univoce dicitur de Deo , Sc. de Crea turas nec potest Deus includi in praedieamento Substantiae.
V. Visionis Dei possibilitas nequit rati ne naturali demonstrari positives esto pos. sit ea satis probabiliter ostendi . Satis e iam probabiliter ostenditur ratione natur ii repugnantia Suhstantiae creatae superna turalis , cui stilicet sit connaturaliter debita Visio Dei. Inter caeteras arridet tum ratiocinatio Angelici ostendentis, illam re- Pugnare. ex eo , quod Modus operandi s quatur modum essendi ; tum ratiocinatio Suarii ostendentis ejusdem repugnantiam ex hoc, quod in isto universo numeris omnia hus absoluto ea de facto non detur. Non videtur tamen essicaciter ostendi repugna
ua Creaturae, cui is connaturaliter debita
164쪽
Dei viso ex eo , quod eulibet Creaturae repugnet comprehensio illius Univetii, cruius ipsa est pars , necnon comprehensio mnium possibilium a Quae comprehensiones in linea cognitionis non pertingunt ad Perinsectionem Visionis Dei , quippe quae est isticitativa Creaturae rationalis in ordine supematurali : Esto enim Visio Dei aliquatenus praestet comprehensioni cujuslibet in nivem, non proinde fit, quod cui non est debita comprehensio universi , a fortiori non sit debita Visio Dei, cum ea sint in ordine diverso.
VI. Oculus corporeus non potest divinutus elevari ad Deum videndum a sicut nec alia potentia materialis . Lumen gloriae mlevans, Ec confortans intellectum Beati intrinsece, ac permanenter in ordine ad Dei visionem eliciendam, non est tota ratio a
genes : Ad illam quippe immediate etiam concurrit partialiter intellectus beati . Hic autem potest divinitus visionem beatificam producere absque lumine gloriae intrinseco, adjutus ab Omnipotentia specialiter assiste
VII. Inaequaliter Beati Deum vident promeritorum diversitate . Inaequalitas tamen visionurn non est unice desumenda ex inaequalitate luminis , quod in praemium comRrtur , sed etiam ex inaequalitate intellectuum ι influit quippe intellectus perfectior in Visionem formaliter ut perfectior . POL sibilis est species impressa creata Dei, quae sit accidens objectivum essentiae Divinae , di tanquam instrumentum libere assumptum ad concurrendum influxu obiectivo in Dei visionem: Quicquid sit, an ea de facto do. tur , & an identificetur cum lumine gloriae a potest siquidem cum illo identificari , ita ut eadem omnino realitas utriusque mimnus praestet a potesque ab illo realiter distingui . Nequit intellectus creatus quantumcunque adjutus lumine gloriae Deum Comprehendere r Potest tamen Dei Visio es-e praecisiva, ita ut videatur essentia non visis formaliter Personis , aut Attributis ;& potest etiam unum Attributum videri .
ne alio , ac una Persona , non visa altera correlativa . De facto tamen Dei visio ED sentiam , & personalitates omnes attingit, necnon Attributa totalia, non tamen OmnIa partialia .
VIII. Non datur in Deo proprie, M so maliter Intellectus , seu Potentia intelligendi per modum actus primi physici , sed solum in eo datur potentia aci intelligem dum logica , importans solum nou res
gnantiam ad intelligendum, & ipsa actualis Intellectio persectissima. optime explicatur juxta Doctrinam Angelici , quod ex Summa Immaterialitate descendat tanquam a priori in Deo Summa Intellectivitas; si tamen
nomine immaterialitatas non veniat Immate
rialitas entilatava , sed exercitiva a quat nus quae minus participant de exercitio m teriae , 3c sunt minus receptiva , eo magis habere possunt formam alterius , & esse magis cognoscitiva et unde cum Deus omni prorsus exercitio materiae careat, est sun me cognoscitivus . Per scientiam simplicis intelligentiae Deus videt Creaturas omnes
possibiles, non solum in seipso , sed etiam
in seipsis r hic enim novus modus com scendi possibilia , ita ut solum 'sint ob eis ctum terminativum, ac determinativum Divinae cognitionis , nullam praesereri impe sectionem a cum de facto non aliter Deus possit futura libera conditionata cognosce re per scientiam mediam , de sic etiam viis
deat futura libera absoluta per Scientiam Visionis ι nequit proinde dici supersua in Deo cognitio illa possibilium in seipsis iquinimmo ea circumscripta , non habetur cognitio comprehensiva Dei etiam secum dum ejus praedicata respectiva intentionalia , seu secundum quod est expressio possis bilium in seipsis.
gentiae , qua omnia factibilia repraesenta tur , est causa rerum a non vero Scienti Visionis : non enim praerequiritur in i tellectu Divino ad aliquid causandum praeister Scientiam simplicis intelligentiae alia cognitio contingens , & practica spectans ad Scientiam Visionis , quae solet vocari Imperium piaesupponens actum Divinae voluntatis imperantis Omnipotentiae facti nem hujus potius, quam alterius factibilis: posta siquidem scientia simplicis ilitelligemtiae reptaesentante omnia factibilia , tan- ruam virtute dirigente, ac ratione causami, potest immediate Divina voluntas hanc virtutem pro labito applicare ad hoc potius , quam aliud factibile ponendum per Omnipotentiam, tanquam per virtutem ex quentem . Hinc dum aliquid causatur a Deo , illud in priori repraesentatur per scientiam simplicis intelligentiae ut factibiale, dc ut potens existere; in posteriori vero rationis signo I epraesentatur ut existens tum in fieri, tum in facto esse . per scientiam visionis contemplantis obiecti exulem
165쪽
dre insallibiliter futura libera in seipso , statu poesbilitatis transeat ad statum ex L
neque in solo tuo decreto , aut in eorum stentiae conditionalis , non requiratur de causis proximis , quas hic supponimus este cretum ullum Dei actuale, sed satis sit d indiffercntes ; Neque demum in praesentia cretum conditionatum , quod scilicet tunc reali , quam habeant temporalia ab a te daretur, quando voluntas poneretur in iis no in Nunc ri ternitatis tanquam in ali circumitantiis, in quibus per scientiam merina mensura ; Sed ea vilici in seipsis , qua- diam praevidetur libere operatura Sicut
tenus ratio , a qua , tanquam a conditi non requiritur in omnium sententia ad ne determinatur intellectus Divinus ad ea talem ellectum voluntas Creaturae actu e-
cognoscenda, est a Qualis corum existentia pro futura temporis increntia . Videt pariter Deus sutura libera absoluta in complexo tum scientiae mcdiae de eorum existentia conditionata sub auxilio A, tum e
iam dccreti collativi talis auxilii A.
tam , & insallibilcm contingentium conii tionale futurorum, negari non potest citra injuriam Divinitatis 3 quamvis enim latim ra ista solum habeant esse logicum per hoc,
ruod haberent esse physicum sub tali conitione, physice tamen nullam habent actuentitatem, atque adeo nec cognoscibilitatem intrinseca in , sed solum habent cxtrinsecam cognoscibilitatem per denominationem extrinsecam ab intellectu Divino infinite perspicaci, qui potest, ac exigit ea cogia there. Quare cognoscuntur futura isthaec a
Deo in seipsis per Scientiam Mediam , quae idcirco Media nuncupatur, quia participat Scientiae simplicis intelligentiae necessitatem , Se Scientiae Visionis contingentiam . Videntur autem per hanc Scientiam a Deo tam futura libera conditionata sub conditione conducente , quam sub conditi ne disparata , si ea pendeant a libertate
Creaturae a conditionalia tamen disparata , quae pendent unice a Dei decrcto , videntur a Deo per Scientiam Visi
ctus , dc conditionatum ex parte objecti
neque requiritur ut causa futurorum conis
ditionalium a siquidcin purificata conditi ne illud non daretur 3 ncque requiritur ut objectum , in quo ea a Deo videantur ;elim possint, ac debeant videri in seipsis in priori ad quemcunque actum liberum Divinae voluntatis a propterea hujusmodi decretum cst essentialiter superfluum . Iminosi futura libera conditionata viderentur in decreto, quod esset cuciati aliter connexum cum una patete contradictionis, everteretur eorum libcrtas ; ac proinde negata scientia media, rudret Divina Providentia erga creaturas liberas qua liberas . Ex quibus
sequitur, quod ut actus creaturae libcr dexistens , sed sufficit , quod ea daretur pro
quando esset actum liberum positura. XIII. Similiter per Scientiam mediam reflexam cognoscit Deus independenter ab ullo decreto actu existente, quid clici ipse facturus sub quacunque condatione induierente , & pollibili , quamvis ea nunquam sit purificanda : Sicut enim est essentialiter superfluum decretum absolutum ex parte actus , de conditionatum ex parte obiecti relate ad scientiam mediam dircetam ; ita etiam relate ad reflexam : postulat quippe decreta Divina conditionalia videri ab ipsis Deo in seipsis , antecedenter ad quemcunque actum liberum suae voluntatis actu exi
XIV. Decreta libera non superaddunt v litioni Divinae necessariae perfectionem alia quam Deo intrinsecam contingentem , si ve realiter , sive modaliter, sive etiam ex natura rei , aut virtualiter ab illa disti ctam . Neque constituuntur formaliter per ipsam volitionem Dei neccssariam sub conia
notato extrinseco , quod sit merum requisitum , & non conititutivum denominati nis libere decernentis . Neque complentuc per extrinscca complementa , quae non spectent ad conlii tutionem actus liberi Divisnt, scd solum constituunt denominationem
libere volentis . Neque important merum respectum ad objecta creata contingentem, a Deo tum realiter , tum virtualiter inia distinctum ; Ncque respectum ad veritates oblectivas aeternas , & contingentes reali
ter a Deo d stinctas: Sed important quandam terminationem , seu habitudinem ad objecta creata intrinsecam Deo , ab illo tamen virtualiter distinctam , quae simpliciter , de entitati v c sit indcfectibilis , de necessaria, deficere tamen pollit solum secundum quid , de denominative et Unde eshcontingens contingentia propria libertatis Divinae ; ad quam non spectat poste trans. ire de non esie ad cste , aut e converso , sed solum poste ab una ad aliam denominationem transre , in variata enititate ui qii equaque perfecta incapaci mutationis .
Huic sicut ineffabile mysterium Trinitatis
166쪽
Ivari nequit citra distinctionem virtualem inter essentiam , & Personalitates , quae nihil perfectionis addant essentiae , utpote cumulo omnium perfectionum a unde nulla perfectio desit uni Personae , quamvis realiter distinguatur ab aliis, distineti
ne tamen eminentiali non pura : Ita mysterium absconditum Divinae libertatis salvari nequit citra distinctionem virtualcm inter volitionem necessariam , di hujusm
di terminationes contingentes , quae nubiam persectionem volitioni necessariae Divianae usquequaque perfectae superaddant , nec imperfectionem ullam imbibant rati
ne contingentiae a cum non sint conti
gentes simpliciter , seu quoad entitatem& perfectionem, sed solum secundum quid,
seu secundum denominationem , terminationem, exercitium, & munus denominandi Deum libere decernentem.
praeparatio mediorum ad finem . Videtur ea principalius importare actum volunt iis , & minus principaliter actum intellectus , quatenus ad finem a cicaturis os quendum praeitat, quod decernantur, quam
quod cognoscantur media ad talem finem. Praecipiu Providentiae a ius sunt Praedesti. natio Creaturae rationalis ad gloriam , ac Reprobatio . Praedestinatio hominum poshoriginale ex Augustino eth Praescientia , ac praeparatio beneficiorum, quibus certissime
liberantiu , quicunque liberantur. Eam non
posse fieri in priori ad Scientiam mediam,
seu ante praevisionem meritorum conditi natium, docent communissime a careret enim Divinus intellaectus perfectione sibi debita , si pro priori ad aecreta libera car ret aut Scientia simplicis intelligentiae , aut etiam Scientia mcdia; quicquid sit, an
raedestinatio in priori ad scientiam me- iam concepta sit eversiva libertatis . Praedestinatio radicalis importans seriem gratiarum , quae praevisae sunt finaliter effic Ces, & perducentes ad gloriam, indivisibiliter sumpta facta est antecedenter ad merita absolute praevisa , atque adeo in pri ri ad Scientiam Visionis a cum non possit prima gratia quae eth principium meriti , cadere sub meritum . Praedestinatio vero formalis, seu Volantas conferendi gloriam ut coronam ,. ex Parte objecti neque est ante , neque post merita absolute praevisa; sicut nec Reprobatio positiva praecedit, aut subsequitur demerita absolute praevisa a
Cum supponamus , Deum omnia decernere
mnia contingentia uno simplicissino actu Scientiae visionis intelligit , citra signorum multiplicitatem ex parte objecti.
XVI. Reprobatio est Praescientia, & Prmparatio damnationis quorundam , ferens in Deo voluntatem permittendi peccatum reproborum , ac puniendi illos in aeternuir Rcprobatio negativa , seu praecisiva , cum importet voluntatem dandi auxilia finaliter incisi cacia, animo tamen sincero, ut ad salutein perducant , fit independenter a m ritis . Reprobatio vero positiva , seu punitiva importans animum puniendi propter demerita , quamvis ex parte objecti neque sit ante , neque mih demerita absolute futura ; aequivalenter tamen est po1t demerita absolute praevisa s quatenus si permisso peccati , dc decretum poenae infligendae distingiterentur ex parte objecti , permissio
peccati, atque adeo Scientia visionis de peccato absolute futuro anteced cret decretum poenae infligendae , & non e converso . Et eodem pacto in praesenti providentia Praedestinatio formalis est aequivalenter postmerita absolute praevisa, quatenus si decretum de dandis auxiliis esticacibus, & decretum dandi gloriam distinguerentur ex parte o
jecti , illud antecederet; unde in praesenti
providentia vera est haec causalis: ideo Deus decrevit gloriam D. Petro , quia decrevatilli conferre auxilia finaliter efficacia , a que adeo quia praevidit per Scientiam visi nis ejus merita absolute futura, Sc non Ex opposito : hic enim modus praedes inandi expediens fuit, ut nos redderet solicitos de meritis augendis , & de gloria acquiri
venda. Non repugnat tamen, quod in alia
providentia Praedustinatio ad gloriam sieaequivalenter in priori ad merita absolute praevisa ; licet repugnet , quod Reprobatio positiva sit ullatenus in priori ad demerita absolute praevisa ; potest quippe Deus ex tua Bonitate intendere directe salutem Electorum , & in ordine ad illam conferre auxilia efficacia ; dissonat tamen Divinae
clementiae intendere directe damnationem Reproborum , & in ordine ad illam coi ferre auxilia inefficacia. XVII. Reprobatio negativa optime coinhaeret in Deo cum voluntate scri a salvam di omnes, quatenus auxilia inefficacia dantur animo sincero , ut fiant efficacia , Sebona operatio ponatur, unde si praevisa fessi seni csscacia , libentius darentur , & non haberetur reprobatio 3 propterea Deus c iam erga Reprobos. est beneficus. Causa autem reprobationis negati vae , prout imp μ
167쪽
tat voluntatem dandi auxilia isthaec inem cacia animo sincero , & non is orto , ut inde prodeat operatio salutaris , est unice Divina voluntas ipsis Reprobis benefica rCausa vero Reprobationis positivae est ipsa reproborum voluntas, quae ob demerita fit obnoxia gehennae. Permisso peccati potest esse effectus Praedestinationis, quatenus eo est ea intendi a Deo ut utilis ad Praedestin
XVIII. Arcanum , & ineffabile Trinit tis mysterium Requit ratione naturali positive aemonstrari s est quippe supra, quam
vis non contra rationem . Dantur In eo
tres Personae in unitate Essentiae , Sc quatuor Relationes , videlicet Paternitas , &Filiatio, Spiratio activa , & passiva s quinque vero sunt Notiones , nempe Paternitas , & Innascibilitas in Patre , Generatio passua in Filio, Spiratio activa in Patre dc Filio, ac Spiratio passiva in Spiritu Sancto. Non est autem specialis notio Improducibilitas in Patre , Inspirabilitas in Patre , &Filio , Ingenerabilitas in Patre , & Spiritu
Sancto, quia nulla ex his praesefert specia- Iem illam dignitatem , quam ex suo Concmptu praelari Innascibilitas cum aliis. Quamvis duae sint Personae spirantes adjective , unus tamen est substantive spirator i sicut unus est substantive Creator, licet tres sint Personae Creantes adjective. XIX. Praeter distinctionem eminentia- em , hoc est realem non puram , sed admixtam identitati reati, quam Fides docet intercedere inter Personas Divinas, admi
tenda etiam est ex parte objecti alia disti,ctio inter Naturam , & Personalitates ad salvanda praedicata contradictoria objectiva,
quae de illis verificantur . Distinctio autem
ista non est realis , aut modalis , nec sor malis, seu ex natura res , sed vi mitis imtrinseca , quae uni Deo competere potest , quippe cui nequit fieri novae persectionis accessio . Hinc Personalitates , ut distincta ex parte objecti a Natura Divina, non sunt formaliter perfectiones secundum esse Ad,
quamvis realiter , dc identice importent mmnem perfectionem absolutam. Principium Quod productivum in Divinis constituitur formaliter tum per praedicatum absolutum, tum etiam per Relationem : Principium vero quo consistit dumtaxat in Absoluto , connotante tamen in obliquo Relationem tanquam conditionem essentialiter requiis
XX. Unius secundae Personae processio est Generatio . Idcirco autem Verbi dumtaxat processio est origo Viventis a vive te principio conjuncto in similitudinem naturae , quia Verbum accipiendo a Pacie omnia praeter Paternitatem , accipit ab il- Io vi processionis naturam etiam foecu
dam , atque adeo illi etiam in praedic to notionali foecunditatis assimilatur a quod non competit processioni Spiritus Sancti . Prescindimus autem , an ex aliis etiam capitibus sola secunda Persona sit Fi-
Iliis . Verbum procedit ex cognitione mmnium necessariorum , atque adeo etiam ex cognitione Creaturarum possibilium a non tamen ex cognitione contingentium, seu ex Scientia visionis : neque etiam eTScientia media , quae pariter participet de contingentia . In hypothesi impossibili , quod Spiritus Sanctus non procederet a Filio . ab illo realiter non distingueretur: Siquidem in Divinis omnia sunt unum , ubi non obviat oppositio relativa.
168쪽
Continentur. Prior numerus designat Disputationem , Secundus diuaestionem,
Tertius numerum Marginalem. ΑαΤernitas est D EI propria, adeo ut
IV. non possit creatura sive permanem, sive successiva , aut series generationum esse ab aetemo . Disp--. I. LM . 4.
Arii sophisma ad impugnandam Filii Divb
Meitas est praedicatum constitutivum Divunae essentiae. I. 1.2. Quomodo ex Mehate perfectiones omnes attributales ius
Attributa Divina nullatenus ex parte ob mcti distinguuntur, neque inter se, neque ab essentia. I. 3. a
BEati in quonam sensu Deum videant
inaequaliter pro inaequalitate merit Tum a. . I 6. Quid videant de facto in
mnimoda Immaterialitate radicatur ,3.1. 2. Idque apte evincitur ex ratiocina
tione Angelici. ibid. Comprehendi Deus non potest ab inteue Creato , quantumcunque hic adjuvet lumine gloriae. Creaturae possibiles videntur a Beatis in
maliter terminative. 2. 4 I L. Creaturas possibiles Deus non solum e
gnoscit in seipso , sed etiam in seipsis .
DEI existentia est per se nota quoad
se, non tamen quoad nos . I. L. a. Est tamen per se nota quoad nos sub conceptu aliquo convertibili cum Deo , puta sub conceptu Supremi Legislatoris , N minis colendi 8cc. adeo ut Dei ignorantia ad longum tempus sub aliquo ex his Conceptibus convertibili cum Deo sit in possibilis. I. I. 6. Dei existentia, quamvis non possit demo strari demonstratione prioristica pressed, cta, seu per causas s demonstrati tamen potest multipliciter posterioristice a prinsertim ex illo principio: omne quoa fit, ab alio fit. I. I. s. Sicut etiam quas a priori ex conceptu entis optimi involve tis qua unque perscistionem , & excludentis quemcunque defectum. I. I. A. Deo non competit intellectus, seu potentia
intelligendi per modum actus primi physici, sed topici, quatenus non repugnat, quod intelligat, di defacto sit perfectissima omnium intellectio. Deus actu, di formaliter est in spatiis ima
Deus ea pollet simplicitate, ut excIudat et iam compositionem ex genere , dc dissi
Icaua a uadς osa est in praedicamento suo.
169쪽
stantiae; nec ulla ratio univoce praedicatur de Deo, & de Creatura. I. Deus possibilia cornoscit , tum in seipso , tum etiam in seipsis. 3. 2. 2. Necnon seipsum cognoscit in Creaturis; ita tamen ut cognitio isthaec solum sornaalltcr , dc ex suo conceptu sit minus perfecta; ad eum modum, quo persectio attributalis solum forinaliter, & ex suo conceptu est minus perfecta, quam perfectio essentialis, scupraedicatum astitatis .. ibid. Deus ab intellectu creato comprehendi non
Deitas , quia cst principium emanatiVum , . non productivum Paternitatis , & Ui rum personalitatum, non distinguitur realiter a Filiatione, quamvis haec opponatur relative paternitati: Contra vero Pater,
quia est principium productivum Filii qui
quatenus fert acceptionem omnium a Patre praeter Paternitatem, debet accipere a Patre etiam Spirationem activam, ratione
Cujus relative opponitur Spirationi passivae ) ideo deberet a Spiritu Sancto realiter distingui ob illam oppositionem relativam mediatam, etiam in hypothesi impossibili, quod non spiraret Spiritum Sam
Distinctio intercedens inter Essentiam, & Pe sonalitates Divinas debet esse ex parte o jecti; non tamen realis, aut modalis, aut formalis, seu actualis cx natura rei, sed solum virtualis intrinseca. s. 2. q. Divina decreta libera non superaddunt volitioni necessariae perfectionem aliquam Deo
intrinsecam, dc contingentem. 4. I. q. Ne que salvantur per volitionem necessariam sub connotato extrinseco; Neque per coim Plementa extrinseca. I. 6. Sed important terminationem quandam Deo intrinsecam, dc contingentem, virtualiter distinctam a volitione necessaria; Eaque solum cst ab ista separabilis denomitiative, non entitatiVe. 4. I. 9 Distinctio realis solum inte cedit inter ea, quae sunt separabilia quoadentitatem,&persectionem; non vero ii ter ea, quae sunt scparabilia quoad denominationem propriam virtualitatis Divinae contingentis , nulIam importantis perfectionem , aut imperfectionem ex proprio conceptu , involventis tamen entitative quamcunque perfectionem. 4. I. I 3.
Divina decreta in quonam sensu admittant pluritatem signorum q. 2. F.
PIiatio, quae radicat spirationem activa realiter debet distingui a spiratione pa
sua, cui opponitur relative: At spiratio activa , quia non radicat, sed radicatur in Paternitate relative opposita Filiationi, ideo. non debet realiter a Filiatione distingui. s. 6. IO.
Filius accipit omnia a Patre praeter Paternitatem, atque adeo accipit etiam spirati nem activam; dc propterea ratio Filii seu generationis palsve, utpote imbibentis spurationem activam, de facto competere non potest Spiritui Sancto, ob relativam oppositioncm saltem mediatam, quae inter Generationem pallivam, Sc Spirationem pia,
Filio qua tali. convenit in quarto modo, hoc cst omni, de soli, quod procedat in similitudinem naturae , quatenus natura non solum cst principium operationum immanentium , sed etiam transeuntium. s. q. 3.
Filius in creatis ob imperfectioncm producere potest alium filium In divinis tamen ob summam. pcrfectionem quatenus i
mnia a Patre, praeter Paternitatem, acciapit) solum producere potest aliud suppositum, non alium Filium . . s. q. q.
Futura non fucrunt ab aeterno praesentia realiter AE ternitati divinae, sed solum intemtionaliter .. I. . . Hinc non possunt fui ra ab aeterno a Deo infallibiliter cognosci ob eorum realem praesentiam in Reste nitate . ibid. & 3. 3. .. Futura contingentia, quae sunt libera Creaturae , non possunt a Deo videri in sua EG sentia: Ncque in eorum causis proximiS , utpote indifferentibus; sed videntur tum in seipsis non secus ac futura libera conditionata tum etiam in complexo scientiae mechae de actu libero conditio nate futuro sub auxilio Α, & decreti consere iis hoc auxilium. 3, 3. 3
GEnerationis definitio soIum competit proccisioni Verbi , non Spiritus Sam
Gratiae ordo ordinem naturae universint imi
III latio a distributivo ad collectivum qua
170쪽
Immaterialitas omnimoda Dei summam in eo cognoscitivitatem radicat. 3. 2.2. Innascibilitas in Deo est praedicatum noti nate, non vero Inspirabilitas, aut Inspi
Intellcctus, de voluntas notionalis in Deo distinguuntur ex parte oblecti realiter in- adaequate, intellectus quippe notionalis importat naturam sub Paternitate, voluntas Ucro naturam cum Paternitate simul,& Filiatione, ac intellectus, Sc voluntas essentialis nullatenus ex parte objecti distinguuntur. I. 3. 6. Intellectus inaequales cum aequali lumine gloriae inaequalem cautant Visonem, A. 4. IIIntellectus seu potentia intelligendi in Dco non danir per modum actus primi physi-- ci, sed datur solum potentia intelligendi logica , seu non repugnantia ad intelligendum, dc persectillima intellectio. 3.
LLocus intrinsecus quid importet; ita ut aliquid dicatur sequi per Locum intrinsecum, non per locum extrinsecum S. 63. Lumen gloriae non eli tota ratio agendi relate ad Dei visionem. i. . 3. Sisita:qirale in
intellectibus inaequalibus , inaequalis Dei
portet . 6. I. Pater mittit, Filius mittit Ec mittitur, Spiritus Sanctus soluinmittitur. ibid.
tantum quinque , nempe Innascibilitas, seu Improducibilitas , Paternitas , Filiatio, Spiratio activa, de Spirallo passiva, quin inter illa recenseatur Inspirativitas, de Inspirabilitas λ S. I. I.
OOCulus corporeus nequit elevari ad
Deum videndum; sicut nec alia p. tentia materialiS. 2. 3. I.
PPEccati permisso num possit esse effectus
Personae divinae distinguuntur inter se distinctione eminentiali non pura, seu d shinctione reali admiscente realem identitatem. Hinc Perinnalitates Divinae ex pacte distinguuntur 'irtualiter ab essentia . s. 2.1. Personalitates Divinae dici possunt tres Entitates , Veritates, Bonitates relativae; non tamen tria entia; Identice important omnem omnino perfectionem; formaliter tamen a persectione , di imperfectione praescindunt. S. I. 7 Personarum Divinarum Missio quid impora tet s. 6. I. Possibilia Deus cognoscit tum in scipso, tum etiam in seipsis . 3. Σ. Σ. Predestinatio radicalis habetur antecedenter ad nostra merita, Sc independenter ab illi S . 4. 1. 3. Praedes inatio vero formalis ex parte objecti neque est ante, ncque post praevisa merita absolute futura; cum Deus unico simpliciismo decreto in posteriori ad scientiam mediam omnia decernat: verum in praesenti providentia aequivalenter est in priori ad isthaec merita; dc in alia prinvidentia probabiliter potest osse in post riori ad eadem merita aequivalenter; quamvis Reprobatio non possit esse aequivalenter in posteriori ad demerita. 4. 2.6. Praedeterminationem physicam D. Thomas non agnovit, neque secundum quid n minis, neque secundum quid rei. 3. 3. S. Principium quo productivum Verbi, licui ctiam principium si in productivum Spiritus Sancti, consistit in Absoluto connotante in obliquo Relativum . F. 4. 1. Pr ocesius in infinitum in quolibet genere
caularum quare repugnet I. I. IO.
Providentia quid sit , de in quo consistat .
RI Ἐprobatio quid, de quotuplex si λ 4.
2. Io. Reprobatio politiva ex parte objecti neque cst ante, neque post demerita absolute prae visa; aequivalenter tamen est in posteriori ad illa, quatenus si distinguerentur permissio peccati cum ejus. dem praevisione , Se decretum damnati ni , istud consequeretur, non anteiret. ibid. Reprobatio negativa quonam pacto sit R probis benefica Et quonam pacto cohaereat cum Divina voluntate salvandi