장음표시 사용
21쪽
sed etiam r. IV. In 8 et r. V. in. . in versum insequentem trans-toli eodem modo, quo in Livii Fragm. Lib. XCI. Iin Ioo. o I. vocabulum TRANSGRESSUS-Q divisum esse videmus. Ceterum de vigiliis et stati
nibus, quarum has non diurnas solum, sed etiam nocturnas fuisse, ex
Liv. X, Sa et S. atque XXV, 58. intelligitur, idem Valet, quod Garatonius ad Cic. Pro Mil. eap. 25. do verbis si excubiae, si vigiliae, recte adnotavit , Coniunguntur haec etiam pro Planc cap. 42. et promiscue usur- ,,Pantur sic tamen, ut uiliae nunquam do diurno tantummodo tempore.
Ita Liv. XXXI, 46. rei praesidium vigilii dismis pariter nocturnisque consectum dicitur, idemque XXXVI, 5. do Heracleae praesidio narratur. In terdum tamen, uti ho Ioco, ita alibi quoque distinguuntur, v. c. iv. IX, 24 Dre, ut minus intentae in custodiam urbis Sumae stationes ac DCtumae vigiliae essent, atque in Salustii Historiarum Lib. II. fragmento Vol. I. P. 176. d. rotacher n. o. noctu diuque stationes et vigilias tentare, quod Brossius Hiat. Reip. Rom. Lib. II cap. 17. inseruit.
Lin. 8. ET ALIA MUNIA EA . . . . I ET ALIA MUNIA ES . . . .
Bim olim suspicabar, hunc locum ita esse reparandum: ET ALIA MUNIA EXPLENT, ex rossi interpretatione o a'acquirere des utres fonctions, soldat. Haec enim munis, quae Liv. IX, 3. LXLIV 4. --nera militaria, XXVII, 9. munera militiae , XXXII, 6. munem belli, XXXVI, 51. munici bessi, et XLV, 56. munia militiae vocantur, e Iereidem esse videbatur, quod minetari munera obire, qua formula Livius XLIU, 6 usus est, quum Cicero de Pro . Cons. cap. 14. dixerit: e Dresusceptum reipublicae munus, et Auctor Dial de orati cap. 52. quoniam quidem ego iam meum munus ea Din. Sed quum in Niebuhri apographo prora reperissem in dimidia litera A parte abscissa, in ipsis schedis Vati-eanis pro EA, licet alias litera irae ceteris emineat, exolescentibus lite- earum ductibus A scriptum exstare, ideoque FACERE Iegendum et hoo
verbum, orationis struetur satis expedita, ad praecedens participium soliti reserendum esse, Probabili fidmodum coniectura auguratus sum. Vid. nostram Epist ad Goelleri P. 575. q. ubi literarum E et 'similitudinem, quae etiam Iocos Hiri Beli. Alex. cap. 6 et Beli. AD. cap. 52. in nostra editione restitutos eorruperat, errorem Praebuisse docui, simulque hanc emendationem magis etiam confirmavi Iocis Salustii et Livii, quorum ille Iug. cap.
22쪽
168o. Eorum, inquit, multitudinem in unum cogit ac Pauliatim eonsuefacit ordines habere, signa egia, imperi misbservare, item alia militarisfacere; hi autem L sia de ensu ex quo belli pacisque munia nori viritim, ut ante, sed Pro habitu pecaeniarum fierent.
sius, nisi eum Frontini vestigiis institisse dicas, iam ante me bene intellexit, haec verba, quae sola reiushemius Posuit, ineam spatium non explere, ideoque vocabulum SILENTIO supplendum esse iudicavit. Vertit enim r e nudi, a I seconde esiae u res e de Maarde, iis sortirent ous en grana silenoe. Quae quidem licet narrationis tenori optime conveniant, atque Frontini verbis copias silentio noctis eduxit, et auctoritate Salustii ipsius, qui Iug. cap. Io6. de Sulla quaestore milites, inquit, prima vigili silenti egredi iubet, aliisquo Veterum scriptorum Ioeis V. C. Liv. VII, 35 et , 5 . egregie comprobari possint negari tame nequit, Saluatio, si hoc, quod sponte intelligitur, diserte declarare voluisset, non tam secunda vigilia silentio cuncti egrediuntur, quam inverso Potius Verborum ordine secunda vigilia cuncti silentio egrediuntur, scribendum suisse, quum cuncti, quo orationis subiectum, quod Vocant, denotatur, prius animo cogitantis sese offerat, quam silentio, quo modus egrediendi definitur. Longe diversa est ratio loci Caes. B. G. II, 55. de tertia vigilia silentio exercitum in oppidum reducit , ubi vocabulum silentio ad formulam exercitum reducit,
reserendum esse apparet. Itaque noli huius versus spatio, quod Participium COMMISSA non capere videtur, reponere malim vocabulum NOCTIS, quod in vigiliarum designatione ab optimis quibusque Romanorum scriptoribus modo omissum, modo additum esse constat. Ceterum secunda vigilia
noctis est idem quod ante messiam nociem φ), post quam tertia erat vigilia. Vid quos hac de re laudavit Burmann ad Proper ΙV, 4, 61. et addo Ruperi ad SH Ιtat, VII, 154 sq. sive ad in VII, 55. ubi perperam tibicine pro tubicine scripsit. Eadem vocabula n librariis quoque permutata esse, ex iis apparet, quae ad Liv. I, 45 adnotavi.
io Brosati in nota versioni subiecta monuit, .eunda vigilia idem valere, quod aprh neus aurea du solae et fugitivos, quum hae per auctumnum agerentur, hora nona vespertina exacta, per tenebras, ut rei hemius ait, ut dubia adhu Iueo
castris egressos esse, u negem, non reperio.
23쪽
17 Lin. ao. 11. EGREDIU LICTOI quamquam Freiushemius eodieis Iaetinam Iiteria NTUR, REInserendis optime explevisse atque hac ration verba EGREDIUNTUR et RELICTO, quorum hoc Geria ius et
Protacherus omiserunt, verissimo restituisse censendu est, Propter sequentia tamen, quae idem rei nahemius malo tractavit, Verbo egrediuntur non minimam, sed maximam interpunctionem subiiciendam esse arbitror.
. TRIS Bim. Fretnahemium hic quoque codicis lacunam recte
supplevisse hunc in modum: RELICTO BUCINATORE IN CASTRIS, Ei
literae residuae demonstrant, et vero etiam loci simillimi Caes. B. C. II, 5. atqudi Frontin Strat. I, 5, 17. quos, quum nostro commentarii vicem prae-atent, nobis temPerare non possumus, quo minus integro adponamus. Ita igitur ille oua re animum a resa, V -- et tere re exercitus cognito, buccinatore in castris et paucis ad speciem tabema lis relictis, de tertia litati silentio exercitum in oppidum reducit. Hi autem L. Sulla, inquit, bellas alia, apud Aesemd- inter angustias deprehensus, ad exercitum hostium, cui mutilus praeerat, colloquio petito, de conditionibus pacis agitabat sine e tu hostem tamen propter indutias negligentia resolatum animadvertens, nocte P fectus, relicto buccinatore, qui vigilias ad dem remanentium di inderet, et quarta vigilia commissas consequererur, in Iumes suos cum Omnibus impedimentis tor tisque in tuta Perduxit. Ceterum de eo, quod hic bucinatore rectius, ni salibr, scriptum est Pro buccinatore, audiendus Drahen rchius, qui ad Liv. VII, 55 I. Utroque modo, ait, scribi posse ,,videtur, bucina et buccina Certe bucinator et buccinator in lapidibus an- ,,tiquis obvium est. Prius apud Gruterum P. 559, . . alterum ibid. p. 516. . n. 8 P. 55I. n. s. et p. II 16. n. A. me ratione acribendi consulendus est
11 Alibi in tutum, v. e. ἐν XXXm, . n. qua gentire ne Romani, et rege ea sua ind. in tutum non eas et Hune Ioeum pervertit Doeringiua, qui:, roin tutum, inquit, Plurimi codd. apud Drahenh. offerunt in tuto utrumque .eodem redit; si in tutum egimus, T. gr. a sua eat participium. inima ero. Rege ea sua vel si nomen est, quod Liv. XXIv, 6. Iegitur atque Drahen eoici etiam XXI, i. reponendum videbatur. De contrario error. In quem Doeringius iam XXXI, a. ab Ernestio induetus eat, id nostra Adnotati ad Liv. I, o.
24쪽
13,, Dausqueius in orthogr. 'ri II in v. buccina. Adde Sehneideri Gramm. Lat Part. I. Vol. II. P. 4oll. Lin. 12 ET AD UIGIL J Quum quae reinahemius ex Frontini loco reposuit ET AD UIGILIARUM SPECIEM, versus longitudinem non nihil excedant, hanc lacunam ita Olius explendam censeo ut,
ingrata vocabuli vigilia repetitione evitata et tribus literia omissis, rescriba-iue, ET AD UIGILUM SPECIEM, quibus aeque respondent Frontini verba rut stationis species esset. Etenim. ViX pu est, ut moneam, milites, qui in castris vigilias agunt, hoc loco vigiles appellari, sicuti apud Liv. XXI, 3. vigilibus ad portas trucidatis, et XLIV 55. ubi do L. Aemilio Paullo haec leguntur modes etiam novo more scutum in vigiliam ferre eruit, atquealthi sexcenties.
que loco lineae spatium non capit Freiushomii upplementum PROCUL
UisENTI CADAUERIB QUAE ER ERANT, in quo et illud displicet,
quod nomen Iurale cadaveribus, cuius inserandi infra locum M. Freuis. hemius non vidit, ad Participium singularo relicto resexendum est, ni dicas, Vocabulum cadaveribus Dum .equenti Participio Axis, quod in mutini loco ad vocem Pam Pertiuet, fouiungeudum Me ouam ob rem, Froniitii verbis procul intuentibus, i ductus, pro certo affirmaro auiam Salu-,lium nihil nisi PROCUL UISENTI B scripsisse praesertim quum idem e stet i eiusdem Historiarum fragmento, VOI. I. P. 13. d. Fresso T. n. 229. Scyliam accolae saxun in inri imminens amellant, simiae Hebrae J mae procul visentibus, quod Bromius Hiat. Reip. Rom. Lib. IU. cap. 5 inseruit. Addo Curi. U, I, 56. in procul visentiBus suine monitibus suis imminere uidearitur, et Iustis. IV, 1. nequa ex rientissiua modo terribile, intimetiam procul visentibus, Pro quo Paullo Post procul inspicientibus posuit 3).
ra Quo minua apud Isidox Orig. XIV, 18 ubi haec exatant, ex vulgari rationa iva in m a me, sive in a Di scribaa, impedira videtur locua te pro Sext. eap. 55. I, o T. -- puri hominia imminans, ubi tamen Schulatu vel in os, vel ori legandum
eas. PinatuT. i5 Idem, nisi conIectura saltar, restituendum Liv. XXVIII, 4 ubi pro Iephanti ea a te Ilorum procul speciem praebebant, quum ante Praebe hane in co-
25쪽
certa literae T vestigia in schedis Vaticania etiamnunc comparere. De supplemento autem huius loci olim hae scripseram ,,Fretnahemium non solum ,,in fine versus Proximi litera ER hecte addidisse, atque hoc modo ver ,,hum EREXERANT egregio revoeasse, sed etiam lacunam ho versu Ob- ,,viam, itera A et vocabulo ALIS ex ingenio adiectis, quibus, non id ,, gens, ut fragmentum nostrum restitueret, Frontino praeeunte et Brossio,,sequente, adiunxit 'Per modica interealia ante portam fixis, optime sup- ,,plerisse, satis docent Frontini verba padis per modis intervalla mi ante Poriam, recta cada ra, adamata est atque armis, adligavit uno tamen pro ALIS, quod linea explendae non ussicit atque a Genachio et Frotaehero omissum eat, ARBORIB', i. e. stipitibus inve Palis, reponere
Uti. 15. RECENTIA C ...... P RECENTI AC Bim.
Literam Α, cum aequentii in apographo Chevane Pessime coniunctam, advocabulum Praecedens retrahendam, atque emendatione, uti facillima, ita certissima, RECENTIA CADAUERA scribendum esse, priusquam Nie-huhrii apographum nanciscerer, coniectura perspexi et Brossium , qui per u mrei nombre da corys nou liment moris inferpretatus est, in idem -- cum incidisse . postea demum intellexi.
Lia. 16. BROSIGN . BRO SIGN Bim. Ex his literis primo adspectu colligas, a Salustio hic traditum fuisse. ue-einatorem in eastri relictum CREBRO SIGNUM dedisse atque vigilias, ut
Frontini verbis supra ad huius fragmenti Iin. II. prolatis utar, ad fidem remanentium divisisse. Quum autem Partacus vigilia ecunda castris esset egressus, ideoque Post eius discessum duae tantum vigiliae committendae, tres finiendae essent, neque Salustium, a buccinatore crebro signum esse datum. hic narrasse arbitror, Iraesertim quum iterae BR SIG a vo-dieibua pomultis, quibus etiam Lipsiensis accedit, et editionibus antiquis 44m, in
eodd. ut a Flor vi in cod. LOV. 1. 1 ui atque in cod. Voss. vi aut additum reperiatur, elephanti e stellorum Peciem procul visenti praebebant, seribendum esse suspicor.
26쪽
cabu1 buccinatore, quod lin. II praecessit, longius in remotae, quam ut cum eo commode possint coniungi, neque Brossium, qui verba Mirompeti sonnoit de moment en moment, interpretationi adiecit, hae ex literis illis exsculpsisse, sed de statis vigiliarum reliquarum vicibus, a hucciuatore per fraudem indieatis, cogitasse atqui illa verba do auo addidisse ex stimo. Itaque hi etiam literas, quae coniungenda suissent, in apographo Chevane perperam disiuncta esse auspicor, et, quum in versu Proximo
aliquantum spatii supersit, ET CREBROS IGΝIS FECERANT, aeriuendum censeo, fretus quum maxime Frontini verbis igntibus Per tota castra jactis, aliisque veterum scriptorum locis, V. o. Saluati Iug. eam48. Mincrebris nibus factis elo atque cap. 1o6. in castris ignes Dam creberrumos feri. De re vide, ut alia huius generis strategemata mittam, Frontin. Strat. I, I, 7. . et 5, 26 Polyaen Strat. III, 9, 5o. II, 5 et HI, II, 4.
coli. Liv. VIII, 58. XXII, 41 42 63. atque XXXI, 58. ubi de Philippo se
stratus hostem secunda vigilia, iatis ignibus per tot castra relictis, silenti agmine abiit. Taeterea Gerlachius pro crebros ignis, quam accusativi sormam schedae Vaticanae Fr. VII. Iin. . s. offerunt, minua accurate crebro ignis edidit Froueherus illud recte restituit. Lin. 7 - 39. MIDIN . . et in m. . . . TU . . . . I n his Iaeeri Dagmenti particulis, quarum prima vocabuli formido, ecunda autem nominis Varinius reliquias continere videtur, apte coagmentandis alii, si lubet, ingenii Vires X periantur et, qua ratione cum fragmento insequenti possint coniungi, dispicere adnitantur.
Cl. Freinshem. Supplem Liv. Lib LX. cap. 9. atque Heismeri Sparti P. M.
Lin. . . . . INITIIS CONUERTERE S . . I ΙΝ . . . . S CONUERTERENT Bim. Quemadmodum Fr. I. Iin. 5. in fine versus A legitur, ita hoe Ioeo post CONUERTERE haud dubie SED exstabat. De ceteris non habeo, quod dicam. Lin. 5. INIUS L . . . INTUS Bim. MARINIUS tegendum isse,
27쪽
Niobuhrius in apographi margine Motavit nec potest melius certiusque hae lacuna expleri. Idem enim nomen etiam r. I. Ilin. 6. in versus principio positum est. Pro mina iam tace, quod sequitur atque etiam Tacitimst V, 2 legitur, alve multo die, quod Caes. B. G. I, 22 posuit, Liv. III, 6o dixit postquam rata iam dies erat, i. e. postquam multum die P cesserat, ut Saluat Mug. cap. I. Ioquitur, eiusque contrarium est uilla nocte, quod Cio Epp. ad Q. r. II, 9. Q. Cic. de Petit Cons. cap. 15. Liv. XXXV, 4. Tacit. Hist. III, 7. et Tibuli Lis 42. reperitur, sive multo iam noctis, quod Tacit. Hist. III, 9 exstat. Ceterum reinshemius nonnullas saltem huius fragmenti particula ex lin. S. s. et Ia petitas Supplementis Livianis inseruit hoc modo rim a demum lux aperuit, quid astum esset, ,,niissique sunt equites, qui vestigia Spartaci scrutarentur, et quantum pos- ,,sent damni ac morae sacerent. in Liv. XXII, 42 ubi similiter Hannibal consules Romanos saIsa castrorum imagine laustratus esse traditur.
Lin. 4. 5 DERANS AEOLITA A FUGI . . . . . CONUICIAJ. . . . DERANS SOLITA A FULI ΟΝΟ ACTAE Bim. suam
quam Niebuhri apographum haec mulio integriora exhibet, quam schedae Chevaneae, dubito tamen, an Salustius seripserit: DESIDERANS SOLI-ΤA A FUGITIVIS CONUICIA, quum non nisi ea, quae abesse dolemus vel requirimus, Latinia desiderari dicantur, ideoque Varinium fugitivorum
conυicia, sive clamores, sive maledicta hoc vocabulo significari existimes, post eorum diseessum desiderasse, viX ac ne vix quidem probabile videatur. Neque tamen Praeter Considerans, foederatus, moderans et ponderans aliud verbum uecurrit, quod desinat tu syllabas derans, atque huic loco accommodari possit. Huc aecedit, quod Cicero quidem Epp. ad Div. VII, 28. scripsit te ex meis libris animum meum desiderare, nemo tamen, quod sciam, Praepositionem a verbo desiderare addidit Librarium autem iteram
A, quae eme svribenda saet, per errorem bis scripsisse et SOLITA FUGITIVORUM CONUICIA reponendum esse, vix adducor, ut redam, quum vocabulum FUGITIVORUM Iacunae spatium non capiat. De ceteris velim aio habeas, i apographo Chevaneo, uti e VI lin. 5. MALIS pro MAGISQ , ita h- loe FULI, quod exIachius Fui hcripsit, pro FUGIexsulisse et literas NOACTA literia ΝUICIA respondere, iisque vocalem E ex sequentii temere adiectam esse.
28쪽
Lin. s. 6. ET IN CAS . . . . NIECTUS LAPIDUM ET IN CAM
. . . . NI ICTUS SI ARIDUM Bim. Hi quoque in apographo Chevaneo literam post A et ΙCTUS temere iterata atque vocalis o Praetermias eati Schlitterus autem pro ARIDUM, errore lapsus, ARRIDUM posuit Ne. que tamen est, quod dubites, Saluatium ET IN CASTRA CONIECΤ LAPIDUM, scriptum reliquisse Cie. Epp. ad Att. IRAE. Quinti fratris a
mus primo fracta comectu Ividua ex area nostra.
. . . STREPITUS TUMUL . . . . I ΟΝ . RES Bim. Pro Comiti Sehluteri editione ΝΟΝ legitur. Totum autem locum ita esse supplendum, ut
ri apographum praestare videtur. Sio Tacit. Ann. I, 5 quum barbari festis
epulis, laeto cantu aut truci sonore Subiecta alitum ac resultantis satius complerent. Add. Ann. IV, 48. et XIV, 56. raeterea vocabulum tumultuosus
admonet loci Liv. XLI, a. ubi, quum in cod. Vindob exstet nuntios tumultu . . . misit, Pro eo, quod Grynaeus edidit nuntius tumultus eius venit, rescripsi: nuntios tumultuosos misit; quod cur Baumgarten-Crusio
I4 Interdum librario quoque ita peccasae, ut litera mala dupIicarent, et satis constat, et Iuculento comprobat exempI Ioeua iv. XLV, 9 ubi Pro tum moto aditus, quod Grynaeus edidit, in eod. Vindob summoto additu egitur. Tantum autem abest, ut codicia scripturam confirmare existimem viri doeti nonieeturam, qua teste Drahenborchio ummoto additus acrIbendum esse, ad marginem ed. Curionia opinabatur, ut, quum Livius, at hoc voluisset, haud dubie ummotori ius potius Ito- tori additus praeco etc. positurus sitisset, aliam huic Ioeo medelam adhibendam esse cenaeam. Vulgatum enim serri nequit, quum aurum tor aditu a nequo oum, qui submovet, ne adiri Possit, quae pessima est eaneri interpretatio in Theε. Lingu Lati proposita, neque eum, qui ubin . . t ut adiri Osait, alve, ut verbis Ernesti in Glosa. Liv. utar, eum, qui submovendo viam et aditus iacit, significare queat, et lictor recte quidem aurum tiar populi teatur, um moto aditu non item. Quae quum ita sint, Odicia acripturam presalua aecutus nequo consuetudini Latina oblitus edidit ubinoto alvisa ummoto aditus, squa Iection. Baumgartem Coratus haec adnotavit: Quod MeyMigiua dedit, uti molo di tua, quum non inteIIIgam, religiositis repetere noIo: idemquo ad huius libri cap. 7. ubi, quum Pr dono consul ictorea misisset, qui submovando iter ad praetorium facerent, in cod. Vindob. don. a cingulo ie-tores misissent sui laum moto citer etc. reperissem, mandaticino certissima
29쪽
DΑΝΥΙUM scribenduin sit. Cetera, quae equuntur, aliorum studia exemceant. mos omnem lectionis diversitatem notass satis habebimus.
Lin. s. EQUITES DEQUITIS Bim. Hoc illi nemo praeseret, quum
verbum mittit praecedati Et rei hemius quoque seripsit missique sunt
Lin. o. 11. PRO . . . I Si Livii haec essent, haud cunctanter repo
nerem PROSPECULATUM, quod Lirim, 3. pro vulgari speculatum
mae verbi EXPLORAR Titerae N in aedis Vaticanis in unam guram coaluerunt, ridemque scripturae eompendium M. O lin. Is in verbo
scripsi dono a consul. IIctorea mi agi ea a. ut, qui submoto sive um- moto ita ad praetorium facerent, Iectioni a me receptae a onsule Ictorea laa essent, in adnotationibus hae subiecit is vasto Ig. onau Ii et rea Iaias et Eldam, .ubmut aeribenti, non Parui, quum me- ,,rum ompendium Iongioris,ema. Id videatur. Utinam paruisset. Scito enim Romanos, id quod ex Lim XXV S. I, a quid mutanstrin, verba oeum nun . , deIer , quam cum Baumgarten - si per . dium sturam eo poPm I Io eum cuneo irruperunt vo euneti exupeetunt, mriber malim, a XXVI a . atque r. Geonori et Drahenhoretii adnotationium ad hos oma intelli gytur, in aummoto vel' sum mito in eodem. hreviter divisa. Pro Populo per Lati ea aut ictores a m moto in c. dore quod quum oubum summove T. . utroquis apparitorum genero proprium emis e natet, nem intrabitur. Quenmdmodum igitur Lim XL et Iictorea Perae regiis remm t. itve PR. torium eo Isa dicuntur, ita etiam nostro Ioeo verba summoto stat tua, qua librarii error in aummoto aditu sive aditu abierunt, commode per in aummoto aditus, i. e. ad I tua ad tribuna alio toribus ummoto popuI P. t. fautus, explicari meorunt Raquo nihil impedit, quo minua vocabulum aurum to T, tori aequentia Praeco et a Coenaua .rsonae nomen requirere videantur, Pariter ad ummo tua, quum Plin. H. N. VIII, M. non eum arduino incestit um motu lictorum, as eum Salmasio incedit summoto egendum ait. in malam rem abire iubeamus.
30쪽
asi TRAHEBANT reperitur. Pri quam apographimiebuhriani eopia seret, UT
ENIXE ORARENT, scribendum esse auspicabar. Idem vocabulum, licet opinioni nostrae adversari videantur, sae Lindem annus ad Vitas Duumvirorum te P. 246. monuit, nuper restitui Liv. XLII. s. ubi in verbis et ipse Dotia eorum eximie pollicitus erat, pro eximie, quum cod. Vindob. exin offerati in altera Livii editione enixe reposui Similiter saltem iv. III 8 impigre promissu m auxilium. '
mutatione vid. Adnotati ad Livii Fragm. Lib. XCI. lin. 9 8o et 164. 65. P. I S. et Ma.
et L saepissime confusas esse docui in Adnotatu ad Livii Fragm. Lib. XCI. Iin sit. P. 596.
TAMEN AGMINE latere, ollim opinabar. At quum Niebuhri apographum. LAMEN exhibeat, quid vocabulum SOLAME hi sibi velit, exputara
ab Persimili duarum Iiterarum transpontione et unius mutatione LIndemannus, ut nomen siluas L. Postumi Albini Iada infamia, quam Galli, id quod LIv. XXm, 4. testatu Litanam vocabant, Ciceroni mutueret, Tuae Disp. I, 37 pro Latini AIbinum haud dubio Litana AIbinum Me reponendum, gregio oeuit in Iibello scholaatteo, Zittaviae a. 8a6 edito. Atque hanc coniecturam, Per se admodum Probabilem, magia etiam confirmare potuisset loco Liv. XX L 8. ubi idem sere, quo Cicero nominais vit, a Scipiono commemorantur Romanorum imperatores, hoIIo Punico ecundo anteessetLCeterum haec in memoriam revocant Ioeum Liv. XLV, S ubi pro vulgato ut Latinas edictae a con au I. unt, quum in eod. Vindob de ore Titur Iatinae te legatur atque librarius, ut alibi v. e. XLIV. . do quo loco I. noti a5. Ilia voeabulis, ita hio etiam verbo deero vi litora ur temere adiecisa videatur, orationem lacuna, rodo deformatam expleturua in altera Livii editione aeripsi sine dilatione edicta a non au Ia unt. Hoc enim, quum syllaba latione facito in latino alvo Iatina abire potuerint ad codicia aeripturam propitia aecedit, quam a Catatim odiota. st contulo sunt quod Baumgartem Criuiua ex Iaα Gronovi coniectura recepit, atque Praeterea aliquatenua altem eonfirmatur Ioeis Liv. XIV, b. d. baidibus accipiendi sine di- Iatione agebat, et VeIIei. Pal. II bo. aliisque, qui Iu erant abire ad Pompeium, is in dilatione dimi asta.