Crinagorae Mytilenaei vita et epigrammata. [microform]

11쪽

Do crintviora Mytilenaei vita quaestio quomodo instituenda sit, opera levi constituet, qui epigrammata Crinagorao quamvis raptim percurrerit atque comparaverit cum exilibus quae de eo leguntur scriptorum testimoniis. Statim enim omnia sero, quae de poeta illo novimus et quae ut certa atque indubitata Relahitis, haaeotii , 9 Gerat ευευ aliique tradiderunt, et ex poematis ipsis elicita esse et eis reapse contineri percipiet ideoque, qui de eo scribere velit, hunc a carminibus

proscisci, referre omnia ad carmina necesse esse. Itaque nos quoque vitam poetae hoc in capite enarraturi eam disserendi rationem amplectemur, ut singula epigrammata, quae ad Crinagorae vitae conditionem, necessitudines, aetatem investigandas momentum habent, conquiramus atque quae eis patefiunt,

cuncta congeramus.

Cui negotio id certe summo emolumento est, quod crinagoras quamquam alioquin a metro si discesseris, magnis nec virtutibus nec vitiis ex ceterorum Anthologiae poetarum eiusdem aetatis magno numero eminet, eo tamen nomine eis aliquanto praestat, quod cum ceteri semper sere eadem vel similia argumenta versibus exornent ac veteres huius poesis generis cultores, in permultis crinagoras epigrammatis eius imitationis vestigia non inveniuntur, contra certas occasiones, quibus accommodata sunt, dispici etiamnunc licet. Neque tamen hoc, quod

' Anth Graecae a Constantino Cephala conditas libri tres Lips.1754 : Notitia poetarum , p. 221 sqq. imadversiones in epigre Anth Gr. vol. III. p. III: Catalogus poetarum , P. 876 sqq. ' Κrinagoras o Mytilene. Glassas. 1849. Progr.

12쪽

- I peculiare non paucis sane carminibus tribuere possumus, ita ampliandum est, ut ad pleraque, ne dicam omnia revocetur atque unumquodque epigramma limpidum quasi sontem esse ponamus, unde probissima uberrimaque de crinagorae vita atque fortuna indicia haurire cuilibet liceati in autem rem instituit Geistius in disquisitione, quam supra laudavimus, atque id opusculo summa ceteroquin diligentia et subtilitato

conscripto mirum quantum nocuisse arbitramur, quia multa narret de poetae statu, itineribus aliisque, quae sulciantur non certis poetae verbis ad certas personas aut res reserendis, sed eis tantum versibus, quos quivis alius poeta item condere potuerit, cum nullo pacto crinagoram de so loqui comprobari queat.' Unde multas ille easque ex parte audaciores coniecturas periclitatus est, quae si stare possent, quam animo emnximus poetae imaginem haud leviter immutarent. Nos contra

ad certas occasiones ea carmina reseremus sola, ex quibus eae aperte eluceant summa cum cautione et circumspectione

grassantibus. Nullo alio modo eam, quae in his litteris iuro requiritur, probabilitatem nos efficere posse iudicamus. At quo tutius pedem gamus et ad firmius quasi adminiculum

annitamur, priusquam ad rem ipsam, quam tractandam nobis prop0Suimus, nos convertamus, paucis testimonia illa disceptemus, quae exstant de crinagora. Primo loco commemorare par est unum ex antiquioribus

florilegiorum conditoribus, Philippum Thessalonicen8em, qui et ipse huic poesis generi operam dabat et duobus sero saeculis

post Meleagrum Gadarenum, cuius Τερπιος a. a. centesimum a Chr. n. in lucem protractus est, in unum corpus

eorum poetarum epigrammata conflavit, qui post Heleagriun floruerant. Sicut hic, ita Philippus consilium collectionis suae patefecit prooemio, quo totum opus inchoatur et id quod cum Coronae ratione consentaneum videbatur- singuli poetae singulorum florum nominibus nuncupantur. In hac igitur praelatione

Α Ρ. IV 2,8y crinagoras quoque locum obtinet comparatus

3 Hoc etiam si qui libram reconsuerunt, Oxistimant: Stollitis Z. s. d. . . 850 35 et Baehriva Holdd. Jahrbb. 1849. .

13쪽

illo cum ramo ne δε κόρυμβος ΚρtvαIορας c. πρες ε πτε2 m), qua quidem ex imagine nihil fructus lucramur. Utrum aetatis poetarum, an auctoritatis et gravitatis in prooemio hoc disponendo ratio habita sit, nondum exploratum est, quamquam res quaestione haud indigna videtur Fortasse e mero casu nominum ordo dependet. Id vero notabile est, primus qui commemoratur a Philippo, poetam Antipatrum Thessalonicensem, qui compluria carmina L. Calpurnio isoni Thracum victori, dicabat, non in posteriores huius sylloges epigrammatistas referri. Quiem cum continuo Crinagoras sequatur, hunc quoquo priori propius quam posteriori termino admovere nos posse arbitror Indubitatum vero ex testimonio hilippi id ponitur Crinagoram intra centesimum a. a. Chr. et centesimum a. p. Chr. suisse. Hoc temporis longum spatium artioribus finibus circumscribitur loco quodam Strabonis, quo de illustribus Mytilenes viris disseritur. Qui posteaquam de Pittaco, qui vetustioribus

tρmporibus in insula floruit, narravit, quae narranda putat, sic pergit t. XIII p. 617): στερο δ' ε7εvaeto χρόvoti: πολλῶ clato stuης ρητωρ, καθ' ' iis stet δε Hoetdμω καὶ Λεσβοκλῆ, καὶ ΚρtvαIορας καὶ ὁ συ Πραρευς εο ρuv c. Hic Crinagoras eiskium l. l. etiam haesitasse, num idem esset atque epigrammatarius noli mirari; nam id testimonium, quo omnis haesitatio extruditur, nondum noverat. Quo magis mireris hoc ab Geistio et Jacobsi ne allatum quidem esse, cum eo solo Strabonem innuere poetam certo comprobetur. Legitur autem

in lemmate, quod scriba ad p. 4 appinxit: ΚρtvαIορου

Μυet ηυαιου ceteris enim in lemmatis omnibus patriae poetae mentio non inicitur. Sed redeamus ad Strabonis verba. Unde

utique, quod statuit cum Jacobsto Geistius, Crinagoram, Strabonis aequalem, Augusti aetate scripsisse minime concedo effici posse. Etsi Lesbocles atque otamon rhetor Augusto et Tiberio regnantibus vitae florem consecuti sunt, do Theophano rerum riptor idem obtineri nequit. Ut Strabo ipse extremo capite prolixius tradit atque aliis, quae afferre hic nihil attinet,

3 Vide apparatum criticum.

14쪽

testimoniis constat, ex intimis et perpetuis comitibus ompeierat. Eius honoris causa patria crinagorae urbs, qua bello Mithridatico, cum ambiguam Romanis fidem praestitisset, a M. Thermo praetore expugnata erat, in pristinam libertatem redacta est Theophanis filium' ut aequalem tum etiam

Quae si ita se habent, id pro certo affirmari potest Strabonem haudquaquam nos cogere crinagorae aetatem usque ad

Augusti aut Tiberii tempora producere idque unum inde

consci non ita multo ultra Strabonem poetae vitam protrahere licere, retro autem nos nullo limite cohiberi. Quemadmodum Theophanem, item crinagoram καθ' ημα Ιεvεσθα Strabo dicero

potuit, etiamsi ompei aequalis fuisset. δ)

Non inconsiderate nos nulla ex parte viae nostrae impedimenta obiecisse, ita ut, sicut libet, exspatiari possimus intra terminos, quos supra pepigimus, luculento docemur tertio

vel potius quarto testimonio, quod iam in consortium eorum, quibus desuncti sumus, addemus. Exstiua in mologicomae. s. V. ἁρπυς, cui adscripta leguntur haec verba memorabilia 'Aρrtui: ερινοῦ, - παρὰ Παρθεvul, ε Κρπα Iόρα 'Aμ orcpoi extνὰς ἁρπυαεληεσαeto. Cum vel Jacobsius se, quid sit Parthenii crinagoras, cum ignorantissimis ignorare confiteatur, einehitis Analecta Alex. p. 16 et p. 266 cum recte illud explicavit, tum nostram de Crinagora cognitionem haud tenuiter adauxisse videtur Vixi aut nopolam, si υἱωνον legimus eum Viseonti. Arduam do Theophanis progenis quaestionem hi attingere nolumus, sumolat monuisse mihi quidem perquam verisimile videri opp. A. P. VII. 219 et IX. 28 647Τὶ, quorum de auctor in eapito quarto pauca addemus, filio vel nepoti Theophanis deberi neque, maximo ob Antonias mentionem, Vide p. 20 - tam, quam editoribus, improbabilo etiam p. aibelli nr. 8l ad eundem spectare. Sed hoc carmen nondum omni ex parto expeditum est a'. d. qui ei operam dederunt. 3 Hoc Messi disputatione Herm. Ol. XIII. p. 33-45 eonfirmatur, qui ostondit Strabonem καμν μῶς verba eis attribuisse omnibus, qui mortui ossent post a. 69 1 a. u. o. 3 cf. Hesych. ἄρ- ἔροπα. ἰοχεῖς.

15쪽

erum in dubium revocari potest, quin exicographi verba de carmine quodam arthenii crinagorae dicato accipienda sint.

Huiusmodi poemata, quae aliorum poetarum nomina prae Seserunt, non raro Alexandrinorum temporibus ac postea condebantur, cuius consuetudinis einekius nonnulla exempla

contuli Unde sequitur, ut crinagoras Parthenii aequalis fuerit, hoc propterea magni momenti est, quod Parthenii vitae spatium duco Meinekio certo determinare possumus. Huius locus classicus, quem dicunt, habendus est Suidae de Parthenio nota limpido, ut videtur, ex sonis hausta. Quem auctorem ut sequamur, Parthenius Nicaeae aut Hyrieae natus bello Mithridatico ab imperatore quodam Romano captus Romam deductus est, quod a. 681 a. u. actum sit necesso es Quod deinceps

Suidas prodidit aetatem arthenii usque ad Tiberii imperium

processisse, hoc eum non recto rettulisse vel inde apparet, quod Parthenius, si vicesimum annum agentem eum facimus, cum Romam venit a. 767, quo Tiberius ad rei publicae gubernacula accessit, plus 10 annos natus erat, id quod verisimile non est. Neque tamen plano ex vano haustum est, quod Suidas narrat; nam manasse videtur ex Suetonii vita Tib. c. 70, quo Tiberium arthenii carminibus maximo delectatum esse traditur. Itaque non imperatori Tiberio, sed aduleaeenti cum Parthenio seno consuetudo erat familiaris. Iam quaerendum est, quid ex testimonio Hymologici Max elicere possimus ad crinagorae aetatem determinandam Tiberio imperatore si Ρarthonius ultra centesimum annum progreSSus Sset, etiam crinagoras, eius amicus, iam senectutem attigisset, nisi sorte quadraginta annis minor natu suit. Neque igitur temere statuemus Crinagoram floruisse saltem Augusto

regnante. Num aliquantulum insequentis imperii vita eius perduraverit, non liquet; sed si certis indiciis Tiberii quoque aetati assignetur, per testimonia externa hoc fieri posse iudico. Neque hoc modo eis, quae de testimoniis disseruimus, patefactum est, sed etiam illud pro certo affirmare licet duas esse crinagorae vitae partes, alteram, qua Mytilenis, alteram, qua Romae versabatur. Quod discrimen etiam in carmina cadere,

16쪽

habet cautiones.. Namque in monumentis sepulcralibus liberi νιορ et Romanorum saepissime eiusmodi nomina graeca leguntur, quorum pauca afferre non pigebit Corneliae Selene, uxori optimae

M. Valeri M. l. Simonis CG L 4931) Permulta etiam exempla exhibet vol. VI pars III nuper emissa, ubi saepiuscule haec et similia nomina Graeca Erotia quoque et Proeli, Proetas leguntur Quod intuentes complures coniecturas a Geistio expromptas ad irritum caderes facile comprobare poterimus. Proten enim filiam nobilis cuiusdam Romani esse ponit primam genitam neque vero nobili genti Romanae eam adscribendam neque primam aenitam esse oportere inscriptionibus comprobatur Cui haud dissimilem sententiam idem . . de roclo animo informavit, cum recte quidem illam vocem υ littera elisa graesti nominis sormam induisse, sed nihil ess nisi latinum Proculum perspiceret, utique tamen hunc roculum summo loco ortum et eo patre natum esse sumeret, qui Augustam samiliam propriore amicitiae gradu contigisset Hoc ut utile est, ita quod extrema argumentationec0nicit fortasse intelligendum esse Proculi, Augusti liberti, situm, non est quod graviter restagemur. Magis mosuspensum tenet carmen illud, quo poeta ampullam aeneam Simonis ilio natalem agenti, amico dulcissimo, muneri mittit. Geistius in Suida profectus iure admiratur lexicographum,

cum S oλπη totum epigramma suppeditaret, verba te

Σ ii ovo omittere inde colligit, siquidem saepe, quae in codice corrupta propagarentur, Iraeteriret, Suidam hoc quoquo versu verba illa corrupta ratum non exscripsisse. Hoc sonasso

' Videras unico Aeolidis dialecti vestigio p. 26. Vid apparatum erit. disp. 6.

17쪽

P eo confirmatur, quod non raro, ut postea demonstrabimus, scriba in versus exitu cum litteras archetypi non dignosceret, lacunam correctione qualicunque elavit et quod praeterea scribaa accentum omisit, omissum c demum supplevit Τ). Quam ob rem Geisti coniectura Λινωvoc probabilitate non omnino destituta est. Attamen cum rasuras nullum dispexerit vestigium Stad uellerus, qui . d. compluries hunc Versum X uSSit, atque cum multa, quae non ad rem explicandam laciunt, Suidas praetermittat eumque praeterea etiam alios ac Romanos donis et arminibus prosequi possit poeta, in textu reliquimus Dp.ωvoc nomen, sive graecum sive libertinum est.' Redeamus interea eo, unde digressi sumus, ad poetae aetatem indagandam. Quo anno, quali opportunitate usus' Romam ille venerit,

liquido eruere non possumus, cum epigrammata ipsa ansam

ad hanc rem diiudicandam non dent. roximum igitur est, ut quibus temporis indicia impressa sunt carmina interpretati terminos quosdam constituamus, qui initio et exitui vitae crinagorae eiusque prosectioni in Italiam proximi pangendi sunt. Trimum sub examen Vocemus ep. XXXII. Hoc epigrammate poeta iuvenili quodam, ut mihi videtur, servore provectus Vehementissime sortem corinthi, urbis olim clarissimae, deplorat, cuius gloria antiquissima foede inquinata

esset turba, venalium nequam servorum, qui ossa Bacchiadarum nunc indigne premerent Mari eam submersam esse cupit,

Aegira 3 humiliorem, desertiorem Lybica arena. Intellegenda nimirum est libertinorum colonia a Julio Caesar a. 710 in Isthmum deducta, qua Corinthus, si Dioni l. 43 c. 50 fidem

adiungimus, det αμ. ἀυεβιῶσκoveto etiam Carthaginis mentionem

3 moe saepius non parvi esse momenti infra ostendam. Item non plano abioeorim eiusdsm v. d. do Evandro sop. 22 opinionem. uno enim coelatorem Evandrum, captivum Alexandria Romam deductum saeo Porph. admori sat Ira,si), ossa conicit. Eius voma Hymnia appollari a Crinagora Hymnis esse potuit profecto.' Quamquam do a re eoniecturam qualemcunque periclitari licero eo robabimus p. 20 sq.

18쪽

me ingenium non modo poeticum, sed etiam vere Graecum.

Graecus poeta loquitur, cui factum illud opprobrium Grasci nominis esse videtur et reeena in visceribus haeret Quod

qui reputarit, consentiet mecum carmen anno 10 vel paulo post conditum esse censente, id quod cum indiciis intomis ex omni parte congruum est Hoc posito consequens videtur esse crinagoram, alterum quasi Horatium, a partibus primum adversariorum Caesaris stetisse, neque tamen, cum postea in

familiaritatem 'gentis imperatoriae se insinuaret, perpetuo

eis adhaesisse, sed novo rerum ordine postremo acquievisse. Contra qui eam sententiam amplectuntur, qua hoc epigramma posterior aevo attribuitur, ei artificiose occasionem quandam excogitare debent, qua adductus poeta hos versus concinnaverit Atque cum revera se, quod quaesiverant, invenisso

putant, nova exoritur difficultas Nam quomodo poeta, qui Octavia eiusque liberis lamiliariter usus est, tam petulanter invehi potuit in Caesarem ipsum, cum coloniam ab eo deductam eiusque incolas cf. v. bytam protervis dictis incesseret

Quod asinima illi quidem crinagorae lectoribus proponunt,

solvere nequeunt. Nomeistius quidem feliciter omnes scopulos eluctatus est, cum ad iter quoddam in Asiam actum versus illos referret Quid revera hunc v. d. ut multo post Caesaris mortem epigramma compositum esse ratiocinaretur, adduxerit, diserte ipse non exposuit Suspicor equidem factum id esse opinione quadam de poetae aetate praesumpta. at, ut dixi, iusta argumenta proferri non possunt, quibus crinagoram nondum ante a. 712 scribere potuisse appareat scribere dico, non Romae commorari. Nam ut illud certum videtur, ita hoc argumentando offici nequit, immo multo verisimilius est eum tum etiam extra Italiam moratum esse. Quod si recto statuerimus, commodissime iam hoc loco ea epigrammata recensebimus, quae spectant me iudice ad migrationem illam Italicam.

19쪽

s Huius nonnulla vestigia relicta sunt. 3 Neque enim umquam mihi persuadebo re nigaturum ex Lesbo in Italiam poetam carmen 3 panxisse, postquam aliquamdiu in patria, Versatus emet. Immo non modo verisimile est, sed optime

cum universo epigrammatis tenore consentaneum Crinagoram

hanc primam navigationem parantem a Menippo ergameno petisse, ut descriptione itineris missa dux sibi fieret nisi sono quis fieri potuisso negat, ut crinagorae amici ἐταιροψ, ipsi quoquo Mytilenaei Romae iam ante poetae prosectionem morarentur. orum autem desiderio commotus cum δη δηροvχρ M ab eis abesset, ipse Romam demigrat. Neque dicis causa,

ut quasi geographi auribus aliquid daret, epigramma hoo cri-nagoram scripsisse elucet ex verbo περιπλοοv ), quod terminus

proprius talium descriptionum habendus est neque aliter explicari potest, nisi sorte cum Dindoreo vide notam genitivum substituas. Menippi vero geographi aetas huic sententiae

neutiquam adversatur; nam hoc unum scimus aliis testimoniis sum floruisse post Demetrium Magnesium . . po8 Ciceronem.

Quae Marcianus, qui Menippi περιπλου breviavit, de hoc et aliis

eius scriptis memoriae tradidit, bene concinunt cum epigrammate crinagoreo. Nam praeter περιπλου et letinuetoc θαλασσης scripsisse dicitur διαπλους i. e. secundum mellerum I p. XXXVI navigationes ab altera ad alteram continontem sive linea recta per altum nullisque stationibus interruptas sive via per insularum stationes delineata διάπλου διὰ κόρου illas, has tuat υς

διὰ va o ov;' etiam de insulis eorumquo ambitu dixisse Menippum clare testatur gathemerus I, 5 , Marcianus denique eum figeographica historicis quoquo illustrasso auctor est. Non frustra diuet , illi hidia σω vel περιτ, a Menippo commodato' t. p. X M AIphei Crinagorae et squalia et popularis, qui Romam profectura φώρως πολιν secundam navigationem ut sibi praeberet, Neptunum orat, si Antipatri Thoas. p. X 25. Etsnim tano mitti ibi vult poeta, non, quod ueneras aeribit - ἴστω κυκειν, quibus verbis has itineris dosoriptio insigniri non potasti eas περιπλιν ps insertas et subiuncta fuisse nollem contest; quo iure, nescio.

20쪽

περηρα λαvetu septem stadiis metiri posse perhibet atque do sertilitate insulae et portibus nonnulla eodem ex fonto hausta profert. Hanc vero insulam Corcyrae, quam ipse in ep. 43 commemorat ut itineris stationem, vicinam eum praetervehi oportebat, qui ex Graecia in Italiam tendebat neque alio modo priora duo verba hoo die nae Her et extremum primi VBrsus εχουσtv vermisen intellegere quisquam poterit. Ρrospere migrationem processisse ex ep. 6 discimus, quo poeta Neptuni favorem expertus, ut aliis quoque Aegaeum mare emetientibus aveat, vota facit. Maximo igitur ad Menippi aetatem determinandam momento foret, si eruere liceret, quo anno Crinagoras Mytilenis in Italiam demigraret. Id aliquatenus, nam ut supra dictum est, liquido annum nemo dispiciet continget ratione et via explicatis eis, quas

iam censurae subiciemus, epigrammatis: ep. 23. Spectat carmen ad Philostratum Academicum, Cleopatrae συμ ρtλοσορ ηο τα sic Philostratus , quem posteaquam per

regios autores ditatus esset, iam omni auxilio destitutum in misero quodam et deserto Aegypti vico, 'Omρακι, a scilicet, σταθμ vὐδρ ρ sepultum iri poeta vaticinatur. Complura de hoc philosopho ex Plutarchirant. c. 80 cs Cat. c. 7, hil. Viit. Soph. 6,19 comperimus Ario intercedente Caesarei pepercit. Hoc quoquo poema, ut de Philostrati sorte morte 3 nuntius allatus est, quo videlico crinagoras vehementer concutiebatur, conscriptum est meo iudicio, i. o. a. 24 Num tum temporis iam Romam poeta moratus

3 Ad Sybota Q. e. quod nos voeamus Sauweide, hoc ep. spoetare Reiskius speciosa stringeniosa coniectura assecutus est, quam Jacobatum

frustra diluero conatum saso Geistius probavit Thuo. I, 54 Cio ad Att. V. adhibitis.' Etiam strica epigrammatum ration illam sontentiam maximo commendari domonstrabimus infra p. 38,41' 42. Ustorem ad Manippl

amicitia momoriam excitant nos nonnulla geographion nomina qui

sitiora os opp. 34, 36 39, 28,31, 18h