De problematis Aristotelis dissertatio [microform]

121쪽

κ . Simillime in iisdem verbis te de orati , 44,

patria, cujus tanta alvis et tanta natura or vis naturalis. αἱ γαρ vo σοι te neete Gam, omis- ur modiho enim naturalis ordinis orporum Eme motiones, nullum dubium . Etiam Isingrini ed omittit ου κρασίς ἐστι. Similes sunt musteorum definitiones est l. p. 8, Neom. p. 25, Gaud. Baeta. p. 2.

vi or quam paullo ante asinam esse suavem.

του αμειτο ηδιov. αλλως τε οἱ αισθητο et uae ita versi Lar Praesertim si, quum sensibile sit, pariter vim habeat utriumve extremi, quemadmodum consonantia ex portionibus temperatur, Et proportio ipsa a----- tremoxum potentiam ame in eonsonantiis tenet. In quo et hia verusse eadem videtur et in Hore versione

ante seruia is συμ ἀφ I sae καθαπερ Sensus hie esse mihi videtur praesertim si mixtum iΙIud, quod aensibus perripitur, ita omparatum est, ut in diversis rebus, ex quihoh eompositum est, una quaedam vise natum Mareat id quod in in amphonia diapason; nam in i et a amphoniis, an - rura ob inaequ. soniri 6 α ι ω ἴσα ἐσω, 4n hae autem alte sonus Παρ o mT Ἀτι αμα καὶ δελος. remnisa quae Aristotelea Me probi. revile disputat, conseras velim eum iis, quae de eodem argumento

122쪽

lo s

egregie seripsit II. Q orsted in Stanbinav. 2itteraturset'.

δια et τὶ διο ἐστι et συνυφω vov. Pro συμφωvov, quod 'mnes codd. tenent, sensus loci postulat, ut cumGaEa legamus αυτιφωvov. Nam nisi ipsa quaestio antiphoniam spectat, nulla probabilis est ratio cur haec inprobi commemoretur. Ille est igitur sententiarum nexi stomnis 3mphonia id quod ex praeeedente superioris problematis ratiocinatione sumitur praestat simplici sono; iam vero homophonia simplicis soni naturam habet; antiphonia autem symphoniarum persectissima est. Ergo antiphonia priestat homophoniae. σύ p. to vov, ut ad probi. si ostendimus, comprehendit etiam o vτιφωvov. i et oti et ut voις. ovo p . . tensio. Hujus, vocis signifieationes musteae artis proprias explieat Euclid. p. s. Est enim I sonus, ut apud repandrum σπατο-

ribus opulanti Reete autem Gaga h. l. alius probi malis initium ponit vertendo Cur sola in diapason eoninsonantia magadari solitum est an quia te. Caelerum ex ollatione eodiei Parisiensis, quam ommemoraviamus, latet in tuo quidem codie saepius laetum esse,

123쪽

ul duo problemata temere in unum opularentur, omissa ipsa quaestione. Eadem est ratio codiei uanitensis i, θατέρου se. θoIIou. εἰς il1ισυ τελευτωσαι Thiersch, qui in introd. edit Pind. hune Ioeum attingit, ante M interponi vultoυκ, et hune esse Ioel sensum putat alterius exitus esse imperseetos, quod non in dimidium dosinant, ut diapason. Sed, ut omittam, antiphonum non solum esse diapason, sed etiam trisdiapason et disdiapason, quod om- memoratur proh l. 34 et 4 has vero consonantias non

in dimidium desinere, etiam sine Ita mutatione Ioeum intelligi posse puto. Itaquo illud vi hi ιι τυ τελευτο resero ad verba probI. 35 υκ v λοις poti οἱ λογοι εισι et υχ λα προς λα συγκρ&ετα αλλ' erium μέρη.

Ηνιι et filii magis universo referri ad ea, quae non sint integra, non insolitum est, in eaque re assentientem liabeo Gagam, qui vertit quum finiant ad partem. τ' δυυάμ. ει δυvαγιις est vis quaedam et potestas soni, quae oritur ex eo Ioco, quem in Plematis ordine

tenet. Ita soni ab aetide pag. 3 dieuntur innumerabiles ri τασει, πῆ δὲ δυυαμ.ει in singulis generibus octodecim in s3st disdiapason . Ἀσαι δε ut σοι. Hi nominativus a Grammaticis dieitur absolut part vid. Bern hard misten fla s. Spntale pag. 479. p. εἶ ζo αλλω φρεγγομέvot ἐστ v. Hae Voee. satis obseura sunt. Gaza vinit quomodo in horis, quum ad finem deventum est, differentia ex ampliore Voe aliquorum exsultat ut legisse videatur αλλω vel προω φρεπομειωv. Μ α φεέγγεσθαι autem non ad ten-ssionem voeis, quod hi locus postulare videtur, sed ad magnitudinem trahi solet, quanquam video, Anaxandri-

124쪽

dixisse pro ου καὶ βαρυ et visu τῆ τελευτη et a quo tempore nete duas, eodeni irpate unam vibrationem eonficit, ita ut Meundus etes ietus ineidat in primum'rpates. Vide de avdibit pag. B03 Behh. δια γαρ το περισυνα - αν βαυεσθαι τους λερ ς Moυς To τω ευρω καὶ γιγ-vεσθαι τας καταπαυσεις αυτω αμα et quae sequuntur. Vide etiam probi. 42. Ou αυτ v totouσαις, quia et celerius movetur quam hypate uae verba desunt in Ald. min. et ed. Prisc., quae Pro τελευτωσαι habet τελευτι σαώκαθάπερ τοῖς reo te. κρουει in P δηvvid. Plutareh. de mus Cap. 23. Totam rem ita inter-Pretor, ut putem eos, qui eantum oeis tibiis omitarentur, in reliquo eant et variis guris melleis et aliis symphoniis usos esse Plati erat. 7, 3 o- 2 , in extremo autem eam non Seeus ac nostros musteos diapason onsonantiam adhibuisse. τα αλλα o ripo σαυλου vπες. Hae verba per

se ita explieari possunt, quasi tibiarum e neentu mn nino non adhibitus sit; sed, ut alia omittarn hae non apte diei potest ' πρ του τέλους διαφορά.

ut δει h. I. Rensu Proprio eanere eum est o Noe verbum saepe Iegitur apud Aristotelem, sed, quantum memini, semper sensu translato, ' ut sit consentire, eongruere opp. διαφι vela, ut Eth. Nie. , -- με ταραληρεῖ παντα συγ δει - παπο τα, - δε η δεῖ ταυδιαφωvet ταληθες, et paulo post eodem apite. i

125쪽

Vid probi. 24. ἐπιλαβη. ἐπιλαβει signiscare videtur sonum lenere, ita ut non statim evanescat et transitus fiat in alium onum υπηχat probl 24 dieitur αν 1 v. Utrumque se potes Cur note pulsata, resonet tirpate duplex assem lue ratio nam aut ipsius etes sonus desἰnit in tirpaten, ita ut tirpate horda auribus sonare videatur, nete re

vera sonet aut hypate ipsa, jugo Percusso, ita sonat, ut sonum suum eum desinente netes ono conjungat. 'ηγουσα κάὶ μαρα. tuo μέ νη. id probi. 39Mγαρδευτέρα, Ἀεα ς πληγή του αερος πατη ἐστι. lxato δὲ ete me Verba obseuriora, quae apposita sunt, ut exempli Deo demonstrent, neten desinere in

126쪽

l, ypaten, ita vertit agat Minitiesum, quod post hypaten Protinus neten canere aptissime licet.' Quae interpretatio satis recta mi ai videtur, is quod oee. hypate et neten locum mutasse milii videntur. Nam eten in hypaten desinere Iiaud dubie ita demonstrat, ut docea.aptissimum et iacillimum esse in cantu trans tum ex nete in hypaten.

ως γαρ υσπὶς αυτῆς te. agar etenim quasineten prae se erat, similitudo ex ea petitur. Septatiust quasi enim eantus illius sit etiam hujus suae Versio,

ut in Ioeo hiaud dubie cormpto, ad verum aliquanto

propius accedere videri potest. ἐπεὶ δὲ και lae etc. Gazar cum autem et, quoque ipsa cantus quidam esse probetur est enim vocisnetae jam desinentis tactus , tinnitusque ipse sono respondeat hypatae, merito ob suam affinitatem et moverebrpaten posse videtur. Itaque is post αφη legisse γαρ videtur; tus autem postea additum videtur ab aliquo, quem construetionis duritia an immerito offenderit. Fortasse tamen in parenthesin hae quoque verba ineludenda sunt, ita ut parenthesis extendatur usque ad Oe εἰκοτως. Ου tvat ται. aEa ubi male Septatius non,

quod ου es in codie Laurentiano. Sed quum vix

ullus probabilis sensus inde existere videatur, vuIgaris scriptura retinenda videtur.

127쪽

dandi viam aperii Gaga, iri vertit praesertim quum levissimo motu ipsa moveatur. Jam manifestum est, legendum esse αλλως τε και ita ut litterae αλλ. praecedontis oeabuli causa a serihi praeseritae sint, tum κινεῖσθαιως laetum esse ex κινησεως Vid. notas Sylburgi. De'nique pro αυτῆς γε , quod etiam Gaκ habet, Paris. eod. auctoritate ego αυταῖς. Verto autem praesertim quum levimimo motu illae agitentur.

.' c. . . . . '

Hia quoque probi turpissimis maeniis inquinatuia, quoad potero, perpurgabo. ἐστι v. Unus Od. Vaticanus retinuit veram Ieetio..

λυρα v. Melius προς λυραv. eque enim quaeritur, cur suavior sit monoedia ad tibiam vel lyram, quam sine tibia vel Irra, sed eur suavi' sit ad tibiam quam ad Irram. Hoc satis declarant ea, quae respondentur, nee deest Iirius quoque emendationis suasor Gaza. πα et fiδιο et Hae corrupta fiunt Argumentandi ratio illa est quo suavius est id, cui admisceas aliquid, eo suavius fit illud iam vero tibia suavior est quam irra ergo cantus tibiae admixtus suavior fit quam lyrae admixtus Legendum autem videtur πα τ τ' ori μιχθε et διο ἐστιν. Non multum abhorret ab hac scriptura arae versio , omne Suave, quod mixtum eum Su - , Viore St, suavius redditur', itaque is post et addidisse videtur 'di vi λυρα legas et γῆ λυρφ ἐπεὶ το μενι ιγ lx suo ete. une quoque locum, si quid video, insignis invasit corruptio, crins ne Garae qui-

128쪽

dem versio Immunis est. Nam nisi omnia me sinunt, altera hie assertur ratio quo quid melius et interius permixtum L eo suavius jam vero tibiae eum he aecurativa quasi eonfunduntur et conspirant quamurrae ergo hie eoneenlusi laetior existit itaque legendum pro latu uri vel ἔτι αἱ vel simile quid vid probi. . Fallitur autem Septatius, qui locum ita sanare studet, ut oee. krtatam ....Hδ ο ἐστὶ uneis includat, quanquam desunt etiam in vet. Sesb. o Moc λικτος Theoph. caus. Iant. Pag. 597Sehneid. τῆς ιυωδους γλυκυπqτος ἐγγυτατα κειται τὸ ob αἱ oc'vio δει βοαι ubi inveniantur vid. aheopli.

eaus. Iant. I, 9.η ηπτο αισθητο v. Ariatoteles enim, ut vulgo V eres a recentiorum etiam multi, sonum in aeris motu positum putavisse videtur. καθ' αυτους θεωρου p. avo ete Ga sonus iFrae per se Patens suumque genus incere eustodiens, quibus verbis Arist. sententiam satis recte reddidisse videtur. ovτες αυτω v. Legendum αυτῆς i. α δῆς, aut

τώ p. avia πτα. Exterminanda sine ulli dubitationesum hae verba, addita ab imperito interpreto, ut haberet, quae opponeret Sequentibus verbis et Ia ὀκτώ, id prohh25. Itaque hi quoque loeus ex eorum est. numeri qui ostendunt, hae problemata non solum a negligentibus li-hrariis sed etiam ab indoctis interpretibus depraerata esse.

129쪽

ri sint ii te nund Ioe- eorruptum ita vertit

Gazar ecisum nem, quae inter extrema eontinentur, Ium

medium metrium quoddam est; mo enim in medio situm iisέ eorum quae iii aliquo insisvano ad utrumque

vergunt extremum, hoc Principium et .mqdium L Unde antelli us eum ει ιδη repudiare et anto θατερο so

quam etiam apud Gagain exiguum quqddam vestigium appare in voce et mea . VerIsimile est, hae voce. glossat.re aliquo addita nam In Syn, vel Iestne τουet vim In textum ἰrrepsisse, tum ero, ut verb9rum ambitus existeret, ab I; additum illud ἐπειδή, quod

130쪽

'. t

de anima pag. IBB. .. et . . . . . .

Vides, quam multoriun voethus eboeus eonstet auiis tamen ex omnibus sonus redditur .... singulorum iuius latent stem, omnium Pyarent . - ' ..

. . . . ..