De problematis Aristotelis dissertatio [microform]

91쪽

Probi. .

Quaeritur, cur suavior sit monoedia Irra vel huicomitata quam sola, sed probi. 43, quod ab iisdem sere verbis incipit, quaeritur, cur suavior sit monoedia eum tibia quam eum lyra eonjuneta Gaga, qui addit ad unam lyram, hoe probi paullo aliter intellexisse videtur. Rou ρδια Phot. p. 274 s. ni reo Metiri soδη ἐν τοῖς δραμιασι xovωδια λεγεται τα εἴς lxovo λιγη quωδου καὶ Ουχ olim onopeo CD. Suid et Hesreh. καίτοι προς χορδας Sensus hie ess mihi vid

turr attamen Irra vel thia non artiseiosius et delieatius eantum omitatur, sed singulos monoediae sonos

exprimit. Hoc est enim πρὸς χορδα s. προσχορδα δε . Ita Ialo lege. 7, 3 o- 2 simplieitatem harmoniae

commendana a puerorum institutione removet iv τε -

φ- α καὶ ποικιλω τῆς λυρας, ut tantummodo discant αποδιδρυα τοι φθέns ατα τοῖς φθέγμ ασι προσχορδα. εἰ α ex is αλχov. Verba fortasse Eorrupta, eerte propter brevitatem obseura, quibus hoc significare videtur Aristoteles si lyra et tibia idem melos quod monoedia canunt, et cantus ita suavior fit, oportebat

92쪽

potius plures libielites ad lithere. Magar tiam si a m ita

αφα Μίζει iv δ' v. Apud antiquiores Graecos eantu priniae partes tribuebantur; hi instrumentoram quasi dominus , habebatur. Itaque quum postea Vulgo quererentur Seriptores eorrumpi harmoniam et in peius labi, hoc quoque asserebant, iusto Ius adhi ri instrumenta, inprimis tibias, o eantu quasi obseuritatem quandam afferre. Pratinas p. Athon. XIV p. si καιγα ἐσρ o αυλος υ7 ρέτας κων ω .axovev vid. oechii ad Pind. p. 25 et de trag. graec prim. p. s), idemque aegre seri, tibieines non, ut olim, συναυλεῖ ehoro sed ehoruin uvαδει tibicinibus. Plut mus cap. 3ο docet, tibicines mereodem a poetis accepisse, πρωταIovio οπὶς δηλovom fi ιψεως, τῶ δ αυλ qviisv et qpGouum τας διδασκαλοις υστερο δε και τουτο διεφθαρη. Hor denique art. poel 202 ithia non, ut nune, orichalco vineta tubaeque aemula sed tenuis simplexque oramine Parico adspirare et adesse choris erat utilia atque nondum spissa nimis Omplere sedilia statu.' Itaque veteres nec instrumentorum multitudine nee sonorum artificiosa

varietate obscurari cantum voleban '

93쪽

emittitur op. of ω vi δυ, tam suavis quam Potest et soIet esse.

ἐα μη lxil ιῆται or nisi quid ad indolem et proprietatem propositae rei apte exprimit et effingit minmimesis et eantum humanum et omfiem omnino harmoniam it primis eommendat; propter hane ipsam verba a harmonia egregari vetat Plato leg g. 2, M. H- διασπῶσι o Tot qταὶ δ θμo με και η λατα μέλους χωρὶς λογους ψιλους εἰς μετρα πιθειτες, λελος 'α καὶ

Interdum antem hane voeem ad modos artificiosiores et flexiones sonorum delieatiore traettim puto, quae aut assae eduntur instrumentis aut oeis cantam simplici rem minitaritve Vide . mirer h.' d me et stic' ιατα.

94쪽

Lueian. l. 54 ed. Reila de Itomine moni et deli tor

διεφθοροτω φ ατωv Plutaret, Polit praeeept. pag. 202 ed. Reisve negat, orationem eius, qui ad populum dicat, ad theatri eonsuetudinem eonformatam effi de re veluti e Pollam ex delieatis ae floridis voeabulis undique collectam, aut argumentis ad acerrimam normam artis a urate exactis instructam, sed, quemadmodum Οἱ Loυσικοι τῆ θιξι αξ, σιτω χορδω ήθικη καταφα&ε Λαι, λη κρου in qu ita eiu modi orationem plenam esse Iiberalitatis et verae animi magnitudinis oportere. Quae quum ita sint, κρουστικα h. l. esse statuor apta ad ejusmodi flexiones et artifieiosos cantus edendos se propter sonos distinetos et mobiles. στοματος, quam os. Quale GaEa instrumenta oris. δι τδto v. Corrupta hae voce ita interpretatur Gadar quamobrem vavius cantatur, quam teretatur, ita ut pro ακουει legisse videatur ii sis.

' αππὶ λουσα se. vet v. χορδή. aEa vox desinens. Alias hoc voc ad vocem refertur aut resonantem et repercussam aut aberrantena, ut mi δε . ἔλαττου minor est vox acutior eis. Probi Sequ.

το βαρυ μεγα ἐστι9. Similiter feci fit, si qui imitantur

homines e longinquo lamantes, dicuntur ξ φθέγγεσθαι και lxοιο τοῖς αr λουσι et 2 interrogatur, cur vox aeutior videatur iis, qui Iongius remoti sint nespondetur: διοι mi ὀλιγοτητα το αερος του p. v . F. -

95쪽

Hoe problema mihi qui in obscurius esse sateor. Gina nihil auxilii suppeditat. Quoniam autem in ipsis verbis vix quidquam inest, quod aut lacunam aut majus aliquod textus vilium aperte indieet, obseuritatem inde

ortam atatuo, quod hoc probi ex interiore melopoeiae natura nobis tantum non omnino ignota repetitum est.

Fortasse tamen illud quaeritur, en in Τmphonii or h. I. sonis, qui simul anuntur, gravior quasi undamentiloe ponatur, ita ut probi sequ in 3mphonia diapason

sonus stravior acutioris appellatur vTιφωνος, non gravioris aeulior Maga vertit a fi quamobrem quae gravior

fidibus est, huic semper aetus modulandi committitur nam si proxima quaeque a medio pulsanda it eum media tantum, nihilominus reddi medium potest at si media subjungenda est, per proximam a media idem reddi non potest.' Idem et διαλη ψει male vertit sirintereipiatur . Suspieionem meam confirmat titulus problematis cujusdam perditi, in quem nuper ineidi, quum in-tarchi Srmposiae perlustrariem. Exstat enim in indie libri non hi titulus τὰ αἰτια συμιφωνήσεως. λ ω καὶ et δια τί πω συνιφωνω cla. poυογιλω τά βαρυπερ Πιvεταιτο μελος. Quod problema si haberemus, hujus explieatio in promptu esset. δέηται Fortasse δει v. επὶ tuae. φιλ n. Vocabulum in re mustea frequens. Quae

ex pluribus rebus omposita et velut in unum confusa

esse in musἰea possunt et solent, in his si una aliqua Pars Per se exereetur et sua vi viget, ea νιλε dieitur, ut ψίλος λογος, oratio soluta, νιλη φωvet OPP. δικπὶ,

96쪽

intum instrumentorum, quem non comitatur minus eantus ut

ononiam in o probi. Et sequentibus notanantur soni antiphoni, homo phoni symphoni, hae voeabh. mum. hreviter explicemus Consonantium sonovisti vari sunt gradus, varia nomina. ---oni sunt, qui tens ne nihili inter se disserunt Gand. p. 3. I l. Ba h. p. IMI hos Plato Phileb. 7 voeat Olaboetovους. Vid etiam leom. p. 23. Antiphoni sunt soni diapason, d adisp., irisdiap. eonsonantes. Mutata praetis neeessitatem Moisqnendi eonsuetudine, Ptolemaeus hos sonos posteae voea . vi homophonos, et forma in eadem lenia e positos ἰατο ους Symphoras apud Aristoti sunt son Eonsonantes et antiphonos quoque complectuntur, opponuntur homophonis. Apud Ptolem sunt sonsedis essaron et diapente consonantes et quae ex his et diapason semponuntur intervalla, quae a Theone Az ed. millia d. Pari du44 e Paelio p 28 ed. Xylatideo voeantur

97쪽

ab aeuis sonori mordinem eanere et numerare solebant.

Hoe probi obseurum iIIud quidem . et a Chaban uio plane desperatum explieabo, ut potero. Doeet Arist. seri intordiuti, ut soni diapason intervallo distantes uti, soni esse videantur. Exempli Ioeo a Met phoenietum et aliud instrumentum. φοινικι ov. φοίνιξ commemoratur apud Athen XIV,s36, h. - 637 h. pud Pollueem libr. 4 Ireophoonteium nominatur, apud Athen. IV, 74 d. e. 4m dyrophoenix.

Videtve hoe instrumentum suisse natura acutum, Erius soni eum aliis instrumentis, natura gravioribus, comparata lallaei quadam et deceptἰone aurium iis eiusmodi rebus non insolita homophoni viderentur, quuin essent diapason intervallo aeutiores Aeolum suisso instrumentum velitide probabile est, quod tyrophoenix dieitur etiam am-hum apud Allien IV, 7 d. e. 33 c. hae aulem Athen. XIV, 633 s. vocatur ὀξυφρoIIo οργανοῦν. αυθρωπιν Probabile est in hae voce Ialere nomen iniaevmenii alterius Cod. Vat. X in margo habet ατροπω. Idem I sseminam videmus Neque tamen quidquam, quod sciam, de ejusmodi instrumento proditum est ia'. ξεσι se. ρIοινοις, quod etiam probi. 23 millitum

98쪽

me probi. , quum ad naturam carminum antisir phieorum illustrandam magno opere pertineat, saepius attigerruit, qui de historia variorum antiqua poeseosa

nerum scripserunt.

vόνιος. De nomis Veterum, quorum natura non dum plene et persecte illustrata videtur, eis quae Span-

e attingere, quae ad hune Arist. Ioeum explieandum pertinent. Intelligimus autem ex h. L. nomos antistrophis caruisse et, quod etiam ex aliis locis eoncludere lieet, mimetieos variosque suisse ita, ut paucis exemplis laesungar. Chrysothemis ludis irthiis momum

99쪽

ia ne momori an, nam M'pande novius in septis partes

divisus erat. Vide Pon. 4, 2, 4, uret emem de 'Aead des Inse X, 220 Boeest ad Pind. p. 823nomus Pythius in quinque. Vid Strab. IX, p. 42I, Poll.

X, BL Manifestum est igitur, mimelisos suisse nomos et Pro varietate momenti magnam Arami, loni' , mel poetae varietatem admisisse. ' καθαπερ α - κα . Id filiam ad Apo . Meripag. 3 et, ut ex Aristot exemplum asseram, hel. I,

quosdam dilhrrambos antistrophis usos essm, Postea m em, quum mimetie saeti essent abjectam antistrophieam sermam. Ex antiquissimo autem dithyrambo s. ex horis dithrram, is duo poeseos genera momisse omatat, quorum alteram erat tragoedia Aristi de arie poet. eap. 4 , a terem dithyrambus Mentior, metris et Arth- a varius magi et solutus. Melis ex tetrametro 4me hieorin tragoedia postea transiit in iambienm Arist.

a P -- p. VIII de inus tradit. Saeadam doetiisse horum Canere Primam stropham. Dor ita seeundam Phrygia tortiam Lydia harmonia inde hune nomum Oeatum τριμέav.

Nimetisos esse dithyrambos et nomo ait Arist. Poet. sn. p. 2. Diog. III, 5 ait, in antiquiore trag. horum soIum διαδρα

100쪽

poet 4 Hiet. 3, qui versus sermonis magas proprius erat Hiet. 3, ). In dithΤrambo antem ex versi,

κοα olio Procedentiliris Postea nata sunt metra aris,

setosiora antistrophiea sortasse Arionis aetate vid. Orici 2 pag. - . Sed ne hae quidem solana mansit; eonstat enim vel ex hoc problemate, postea abjectis a tistrophis, quibus in eanendo mulitim adjuvahantu Eh reulae, liberiores et soli liores metrorum guras exsi lisse fortasse inprimis a Lasi Hermionensis tempore vid. Utriei p. 52 l . Hujus rei hane ansam assert Ar stoteles, quod initio ther homines eanerent postea autem, quum gantus ad artisees mercede conductos des tus esset, qui in hoc uno genere laborantes Eanendi peritiores essent, dimetIioribus rhrthmis et magiis vario harmoniae usui aditum patefactum. Ita etiam ratinas apud Atheni XIV, 6 7, antiquae musicae simplieitatem turbatam esse ait αυλτὶτω Μαι χορευτῶ lxισθοφορ- κατεχ πω τας ρχήστρας omnino autem, ut recte an. . mulier in Dori observatum est, ex senilis

vestigiis manifestum est, canium semper magi magi

que a populo ad singulos, a theris ad mercenaia transisse. Ex illo fine tempore major brthini melque et harmoniae' licentia, magia immodiens tiMarum usus δ), eantus, qui initio suerat olius hori, Interetiosem et choragum vel singulos ehoreulas divisust m mesis in immensum ueta Ial. Pol 3, 397. ωστ 4vα pixotvi α oe. 49αρl apud seriptores

a Dion mallearn pag. 262 Selaaef. καἰ ore μοχ .... ἐπεὶ παρά γε τοῖς ἀρχαίοις τεταγμένος τὶν ὁ διθυραμβος. Dithyr Phrygia harmonia utehatur rist. PoIit B, T.