De problematis Aristotelis dissertatio [microform]

101쪽

inusteos aut ηιμελης, 'ipl1ORI vo est, aut unum ex is, hos generibua melodiae significata H. I. Εαρμ. μέλη sunt antilenae illae simpliciores, antistrophicae, evio inritimi et harmoniae genero, raris mutationibus p.ετα-

p. 259. Sunt mulatione numero quattuor, generi arstematis, toni, melopoeiae Antiquis temporibus raras fuisse mutationes, ex multis Dei eluee Vid. probi. 20. Apud Phit de mus. cap. 2 videmus, Frta tim Mantineensem aliosque antiquiores poetas abstinuisse chromate metabolo, polyehordia. Ae sane diffi-eilior erat melabole, quamdiu ησα ἰδίοι αυλοι καθέκαση αρμονία καὶ επιστοις GDq v πῆρυ λοιεκα s vla ovsi πρωφopo D Tot αγωσι. Postea autema Ireteis et dithrrambieis poetis requentatas esse omnis generi mutatione eonstat. Itaque Dion Hali de

eomp. aget. 24 ait, Veleres metopoeios, ut Alcaeum, paucis usos esse mutationibus Stesichorum autem et

Pindarum plus opera dedisso metabulae; dilbrrambicos quoque varietati studuisse, adhibit scin eadem eantilena noxia, Phrygia Lydia harmonia variisque et generibus et rhythmis. ιτ- έ, L ala est artifex, o πολλοι vulgo homines. occio hoc φυλαττovτες sunt eboreutae Vid probI. 43. Hor. ari poet. V. 93. Elcher Nae)tra p. 330. . ἐπ ceu 9. Cod. Vat. v, ed. prinα, Fib., Ald.

tus et desinitus numerus in strophis, tum trophae es

102쪽

Probi. 16.

Hoe ProbL obscurum esse miti sateor λ . misy orantem, aliquid vis inesse neque enim alio Ioeo horum prohI opponuntur sibi antiphoniae et 3mphoniae immo antiphoniae comprehenduntur symphoniis probi. 38, 35,3 ele Fortasse tamen ex probi. 39 aliquid seis assandi potest, ubi quaeritur, me umphonia et antiphonia suavior sit quam homo onia ita et h. I. Iegendum erit

αδη de tertia persona infinitum snbjectum eontiis mente a. ut minus commode dicunt, de omisso Pron τις

n Ainimis quidam doctus, quoeum hos Eominentisi a -- munieavi, suspieatus est, antiphontis o quidem Ioco et probi sequ signiscari me odias a horis per diapason virissim deeantatas. Quod quam verum sit, viderint leetores eruditi. 'H-fuli χό, J

103쪽

i Φαvίζουσι. Son homophon ita eonfluunt, ut alter altero obseuretur et obruatur. CD proia. 3si ἀορ.oφινκ ἡ λου θει ephoriov. Antiphonia autem, ut bene itur probi. seqv. et eadem et simul illa videtur. Finem proh . ita vertit Gagat alteram enim Oeem idem sonare nee AE est, itaque duas ad unam resonare, quae tertiam offuseare saeile possinti

recte.

ι τώ, quod mulli addunt ante αμα haud dubie ex antecedentibus vel sequentibus in sum. αν τυ ρωvου SIIb. AId. min. ed. Prine αυτιθέτου.

me quoque proh . in antiphoniae natura illustranda versatur. Quaeritur enim, eur armphonia διαπασω eantetur sola. His verbis significari posse videtur, diapason so' tum armphoniae eantarum esse. Sed ex multis veterum

testimoniis, quae eum alii ollegerunt tum Boee, i. Eoanmentatione de veterum harmonia, qua Pindari editionem ornavit addo insignem Iocum Platonis lepig. 7, 10.34 , manifestum est, etiam alias Armphorias in usu fuisse. uuae quum ita sint, apparet h. I. intelligi perpetuitatemurmphoniae Hue pertinet etiam o νιαγαδιζει or eandem symphoniam eontinuare de quo h. I. Murelius disputarem, nisi meeli ad Ind. magadidis o instrumentἱ, quo antiphoniae istae eanuntur, naturam docte et lueulenter illustrasset.

104쪽

ἶσο απέχουσι τῆς I. εσ qc. an gententiam, quam apud Dionrsium alie quoque pag. 292 d. Sehaes reperi, ita interpretor, ut 1εσοπητα illam inter mesen et paramesen Sitam putem. ἔοικε ἡ κρῆ. Aures quodammodo sentiunt, et eandem sere esse ebordam et utramque extremam orsi malis diapason .

κ tu'qση κινησις Aristid. Quinet. p. B est ταβολητω ποι τητω εις τα μογενῆ atque ita moveri dieiive senus Aristox. p. 49, quum in aliud istum g nerum transit, sonus Aristox. p. 4 et . . , quum tensio ejus

mutatur.

α pixo σας Hujus vocalnali usus in harmoniea arte Iate patet. Resertur enim ad sonum Plut de mus. eap. 23 de mese , ad chordam ut . . , ad instrumentum Aristox. . 43 Probi. XIX, 23), ad ηΤstema Euclid. p. M ad intervalliun Ptolem. p. I , ad genus Aristox. p. R. Vide quae de hae voe docte dispiMtavit ivdesboII in dissertatiun Ia de usu et signi a.'

105쪽

in τῶ καλω ex superioribus mihi latero videtur p. λωv, non φθογγ- Quod vero eadem mes saepisSime mendirit, pertinet ho ad simplieitatem veterin harmoniae, quae crebras μεταβολα κατα ovo decuratissime vitabat. ἱ probi. 36, ubi rei propositae alia assertur explicatio. ποτερο οπι πλειω O povoc .... q. Si quaeras, via intersit into duas aliones ab Aristote1 allatas, abstrumorem quandam quaestronem tangi pnto, de qua

dissennerintrante so isto in temporum philosophi. Ita enim etiam in libro 24 de anima eapi Aristoteles eontea Platonem qui in Timaeo p. si acumen et gravi-

106쪽

talem in sola quantitatis differentia i in motus elee late et larilitate ponit et Pythagoreos, ut videtur, Isi' lana has sonorum speeses ad qualitatis naturam tradueere studet me enim similitudine usus parum apis, ut muluvidetur σπι γαρ vG φωτος ου πατα τα χρωματαψdum αδ ευ ρπου et os καὶ το poeμ ταυτα δὲ λέγωται κατα μεταφορα απο .m irae v. et laba γαρ os rava vir αἴσθησι ει λίγ' χρ- ἐπὶ πολυ et δὲ βαρυ ἐπιπολλωει λη . οὐδε ταχυ σου, το δὲ βαρυβραδυ, δελα ειεται που με δια et ταχος ἡ γάπησις τοιαυτη, του δὲ δια βραδυπητα. Vide dissertationem meam de harm. e. e. p. 34. s. D. xulle obanbbuo bee stossol. bee unitis B, ubi Hantii et Leitinitati sententiae inter se opponuntur Tren- delenburg ad Arist. de anima pag. 388. Hane Aristo: telis sententiam arripuisse et uberius explicasse videtur disripulus ejus Theophrastus erins Dagmentum ex libria de mustea attuIit Porphyrius seomment in Ptolem harm. pag. 233 sqq. d. Wallisti , in quo multIs verbis demonstrare eonatur, fieri nullo modo posse, ut ad meram qua titatis vim reserantur aeumen et gra ita et δὲ ταχυ καὶ ξυ te. Baeest pag. 24 το ξυδια mi βραχυπητα λα πιε προ - iv.

οἱ πολλοί, universus ebortis, o Ἀλίγοι, ve aetores

ve partes chori.

107쪽

De rationibus, quae inter eonsonantias inferendunt, disputavianis in disseri pag. ω seqq. Qualis intemeeda ratio inter elen et 3palen, ex eo mani stum est, quod tota horda et dimidia mus pars onsonant inter se diapason, teinque vox, quae per medium fistulae foramen, e quae per totam emittitur. σuia pωvoυσL Ita mendum cum eodd. Pari et Hasa. Reliqui eodd. et edd. συμφωνουσαἐ τοι αλλοις se ὀργωοις. αυλοτρυπαι. De perforat ne tibiarum librem seripsis at Aristoxenus, id Fabr. hihIIolh maee. Propter ne in sonorem rationibus definiendis usum tibias stulasque a Pythagoreis appellatas esse inst menta ean nica, oeet Ptolemai Crrenaea apud Porph ad Ptolem.

p. octo δε καὶ τ δια πέvτ πω ημ. te λ ω, Ti. Me verba ex eqq. male petita sunt ei a Gam recte omissa, qui modo legit καί . t. . . t. ἄκρα . Ita odd. et edd quod voe ad risu iure runt, sensu Ioel non intelleeto legendum videtur

ετ α se χορδα. sequitur ἡ λε - η δε. Ita ego lego. Edd. si Laurent et Paris. L

108쪽

puto, quum in eodd. et edd. alienum Ioeum invaserint et

mediam disputationem de diapason interrumpant.

uaerItur, cur a quas eten pulsa erit, arpate Sola resonare videatur. Respondetur, io propterea seri, quod typate naturae quadam cognatἰone eum et Eoalescens et Conspirans, sola appareat et audiatur, quunt reliqui son evanescant. Caeterum o totum uberius tractatur probi. 42.

44, ubi alieitur alia ratio. ad

Magnam fuisse apud antiqvos barmoniae atque omnino musteae vim ethicam eum ad varios animi sensus, motus, habitus exprimendos tum ad hominum mores Onsorman-

109쪽

dos negarisenenio potest, nisa en vel omnem his seras. fidem Eontemnere vel invissima summo in philos rem, Platonis atque Aristotelis, disputatione vanas et futiles deeIarae placet ). nane vim eo majorem suisse statuendum est, quo retius onspirantia et quasi eo sata luter se eodem tenderent singula mustea artis membra, eamus, oesis, corporis motus, et quo studiosius non solum singuli homines, sed etiam unἰversae eivitate operam darent, ne harmonia insueatis aurium blandimentis elisin. eiunis quas diffunderetur et dimneret, sed ut antignae simplieitatis et severitatis sneeum et nervos retineret vid.

In melopoeia harmonieorum veterem lita nominantur genera ηθους ε statueron, quo exprimantur agnitudo

animi et sortis animi elatio, es heroicae, Ingenii liabitus tragoediae proprius systaliaeum, quod animum ad humἰ italem contrahat et rebus amatoriis, lamentis, miserationibus conveniat hevehastis m, quod prae se serat animi tranquillitatem et tirmnis, neomiis, paeanibus, consiliis dandis Meomodatum ait vid. Euelid pag. I, Baech.

p. 4 Aristid. p. 30 . Si meritur, quibus rebus Meeelbi et indolis diversitas significata sit, respondeor an ipsis harmoniis sive figuris diapason masnam fuisse im vid. Boeeli ad Pind. p. 232-242. Aristot Polit. 8, 5

110쪽

Pag. 1 genus ethrom. ηδtoo καὶ πεpo Arist. I. e. idem viθος habet παρ ητικωτερο Theo. p. 37, genus enharm. δαγερτικο καὶ vetito Aristid. . di vid. In de mus. eap. 32-33 sinstiloriam instrumentorum 'roprietatem - exiguam vim habuisses et eum harmamin et rhythmi rurietate enitus conspirasse. Ita Aris p I. IR4 Hrpodoria dieitur κιθαρωδικωτάτη πιλ Ra vi LPoliti B, τ δε γαρ mi αυτη δυναμt ' φρurtae πω ἁρμ ιω sem αυλο ει τας Ποιvotc. p. γαρ ρ α σακοι eia παθητικο Aristid pag. ο καὶ ιρlxoveti, aκαστη κατοι πη diaeta φυσι και βυθμος ἐκαστος ορ- άvtoota προσφορος Atque haec omnia ad harmoniam e rhrilinium reseruntur, quibus si addideris eam diversitatem, quae in poeseo genere et natura, in dialeeli det tu, in eorporis motu et sanatione in quihusdam IPricae pomeo generibus Athen XIV, Mi Leemitur m nisestum erit pro elo, quanta verit in meorum mustea varietas, quamque a urata ei insignis ethiete indolis deelaxatio antiquio ibus saltem temporibus; nam postea eum distraetas et inuisa singula musima a tea, tun diversos et eontrarios motus orporis, Astismos, eantus temere inter se mixtos et Ons os am