장음표시 사용
111쪽
minrita Pisti Ierat. --s, qua re dehalalatam et eam
lam etiam mugi e vim no. miremium es Quum igitur tanta sit harmoniae vis et naim a quantam deinseri mus, in edueatione quoque et morum institutione elebrari usum eius Huben malo et Aristoteles nam eum omnia morum conformatio in eo posita sit, ut mete gaudere, amare, odisse assueseant pueri, nihil ad avinins eonformandos plus valere putant, quam si puer recto et liberali anhmi motu et honia moribus, qui Arthmo et eant exprimantur, deIeetae mature du
igitur th a vi a veteribus summis laudibus eIebrata in quo posita fuerit, jam Eollatis aeriptorem testimoniis exposuimus. Unde oriretur autem quidve esset in hammonia, quod animum tam vehementer moveret, non dis, Multer explieare poterant, qui animi naturam harmozniae partieipem esse statuebant; Nam sententiam a mul
112쪽
α va xo re etc. Hac de re paullo alites sensia Plato, erius verba legg. 2,g69 attuli ad probi lin ... . αλλ' ο τὸ χρῶμα te Polit 3, 5 aliquam tamen, sed longe minorem vim ethicam tribuit ii quae in est.
porum figuris et oloribus si τοῖς πάθεσι cernantur. Hae autem ellaream vim non. ipsa in se continent, aesttantummodo signis quibusdam deeIarant. . io υχὶ qu. minus reete Behherus aliique editorest ψόφος or eo πρωτο καὶ γεηικωπαTovTωvακουπω Ptol. p. l. Adrastus Peripat. ap. Porphrri pag. 193. κιvs κι9ησις h. l. ambigua est Vox nam sonus et nos s. aures nostras movet de anima , 7. το3 ρωνια ειε το διαφωές, πο ουτο δ κιοεῖται τ αισ-θπὶτηριου, et ipse in motu positus est de anima , tam γαρ ὁ ψόφος ιυησις . n. l. autem illud inprimis tenendum videtur, sonum, quum ait in motu et gylatione positus, emeacem quandam e praeticam naturam habere, eaque de causa ethicam vim in se eontinere et
ad animos varie asseiendos et formandos epomodatum esse. Similite Aristid. Quinet de mus. ιδ s p. 4η μουσικὴ πραξι φυρν ut και κιγησεσι μηλειτοι Sed vide totum locum, quem ad Arist. Poeti pag. 7 -
αυτη δ εχ ει te. te sina ernitur elima iurhythmis et in sueeessione sonorum aeutiorum graViorum' que Pr in ea, quam nos melodiam dieimus, non in
113쪽
Caelem n mia mihi ho minimo metereundum Id eur, mat mem quoque, quum musteis Letibus poetieae, hamnonaeae, orchestraeae aummam, ain ethleam et mim inam nullsa locis, tribuat, plasti us ambus tantummodo emamm imitandarem inunus adώignare ne ullam sere iis in inopi, Weonsormandis et in juventute edueatida Iheum relinquere 'Vid. miserra. e. pag. m.
volio t. id prohI, 5. Aliam huius vocis originem affert Plutaretius qui de must ea o tradit, olim non nenim haemonias et Arthinos immutare, atque iniis di to nomos, quia vetitum esset exiredere et καθ' εκα remvsvoliteis DG δος πῆς ethlem: Al AristoteIis sententiam propius Meedit Suidas, qui a voe volabo κιθαρωδικος ait Apollinem adhibita ithara hominibus leges tradidisse, hine nomos citharoedicos nomen traxisse. iδον του γόν. ouo Antiquissimi hujus moris, ut
eantarentur memoriam Musa deges, non multa exstare
114쪽
nae l. e. ontuleris, facile vidchis, nullum Ioeum esse conjecinris, quas Proposuit DraF, μοδεικτ' v v lxoφυλακα, vola. opov. Apud Agathγrsos autem exstare hune morem solus, quantum Scio, auctor est Λristoteles. Apud geograph. scriptores erte nihil egitur, nee apud
Herodotiim, qui libr. 4 lo tradit, Agathrmis in moribus et institutis eum Thraeibus similitudinem esse.
Hoc probi propter brevitatem minus perspicuum copiosius explicatur probi. B. υκ ἔχει αυτ ιστροφov. His verbis in prohI. Brespondent: λελογηκιστα χουσι. Itaque hi modi parnm apti erant ad chori melodiam constituendam. Ad emtam autem, quae auribus Deile percipi posset, melodiam proprie pertinebat forma antistrophiea, qua eadem melodia eodibat vid. probi. 5). Caetera ad probi. 4 accuratius explIcabuntur.
Hoc probi. ex veteris trago'diaes historia letitum est, quam ex lyricae oeseos sinu paullatim quasi evo-
115쪽
lutam emersisse constat. Ae Phrynielius quidem, qui a nonnullis dieitne Thespidis diseipulus suisse, a Plutarcho Sympos. , 5 traditur tragoediam adduxisse εἰς μυ- θους κοὶ παθη. Idem a Suida tetrametrum in tragoediam intulisse traditur. Itaque etsi dramaticam poeseos vim
et naturam excoluisse putandus est, tamen manifestum
est, quod in hoe probi dicitur, etiam tum longe a. jorem et velut praeponderantem suisse Irricae oeseos Vim, eaque de causa a schol Aristoph. ad nan. v. 334 dieitur λελοποιος et ἐδυς lv lxελεσι. μέλη P: ρδαι χορικαι χορι κοὶ -lλατα, μετρα erant, quibus aetores Ioquebantur.
δια πασω alii ab octaehorda lyra nomen traxἰsse putant, Theo Smrrn. p. l; alii, quod totius harmoniae quasi corpus conlineret, Ptolem libr. 3 cap. I, vel quod omnes diaberet harnionicas rationes Philopon ad Arist. de an. . sol. 8 a. ἐπτα ησα v. id problI. 25 et 44. Τερπαυδρος h. l. auctor dicitur eius tensionis, quae ambis deseripta est ad probI.7. 'eten adposuisse Tempandrum, Plutaretius quoque auctor est de mus. cap. 2ου.
Septem suisse chordas 3stematis Terpandri docent etiam Boeth de mus. I, 20 et ne id introd. harm. pag. ID. Ex hoe probi satis perspicuum est, Sstema, quum antea minus suisset si non chordarum multitudine, ait men finium ambituὶ, a Terpandro ad magnitudinum διαπασῶ perductum esse, ita tamen, ut deesset trite; id quod optime eongruit cum iis, quae ad probi. 7 dispu
116쪽
Proia. II. lQuaeritur, cur eoncinnior sit eantus ab aeuto ad Wave quam a gravi ad aeutum. Ab aent ad in avedescendere solitos esse Veteres ostendimus ad proDl. 43. Cur hane rationem praetulerint, hoe probi explicat Aristoteles.
ευα pix Srib. Vet. μαρμο οπερα. et απο Post o missum .D. pus ση καὶ ' Is μω v. Ad meae temperabantur eteri soni. Vid. Euel id. p. Is et probi. 36. Ad hane saepe revertuntur optimae quaeque melodia, hae eorrupta totum corrampit eantum probi. 20. Dux apud Plutarchum quoque de mus. cap. dieitur mese, ubi tonus
Vid probi. l. η τι et Loeus coemptus et probabili sensu rena Gam ita vertit --Non hisdiapente neque hisdi lassaron instrui potest, sed hisdiatessam et hisdiapente
proportiones apte in unam diapason Eontinentiam copis. Iantum Quae versio Ileel fortasse eommentarii loco lex- tum paullo uberius reddat, tamen verum Sensum eo
linere videtur. Itaque aio Aristotclem seripsisse eonjiciorvi τι o δὶς δἰ γιῶ ουδὲ δὶς δια τετταρ ova ovum. vel simile q- , o δὲ δια τετταριν καὶ διαπειπε or quia nee diatessaron ne diapente duplieatum, sed diat a ron cum diapente eo iunctum habet rationem. Rationem
117쪽
habere leuntur soni vid. proia. 4 , - aut in muli, pila aut in superpartieulari propin tione οὐ sunt. Jam vero ne hisdiatessaron te ne hisdiapente lὶ ratiomem habet, sed dispente eum diatessero Nee desunt vestigia e leum. Nam esus Syburgi pro mi δις
habet αδείς, ei pro G tres e d. apud A. et M. Cam in tenent υδε. Ita et Halaiensis. δἰ ξειω or δια tavra dor. δἰ ξειοι vid Boee . Philolaus p. 66. Nomen a veteribus Pythagoreis et bratum. Via Nieom. p. γ, Aristid. p. 7 Porphre ad Ptolem harm. . 27 .
et και eri et OG vos lxat ο καὶ Si eodd. an male Bah. eoni et tactv και In quo si illud tactv minus placeat, vide an praeserenda sit mea conjeetum v lxstovτε και quae propius aceedit ad versionem Garae eo sonantia quoque diatessaron proportione sequitertia continetur, quae terminis constat, quorem major minorem intra se totum eontinet et inat e tertiam eius partem. ι πω τετταρω, ἐπίτριτό ἐστι v. Ne codd. sed Pro τετταρωv quod interm eis male sedulo
et ei propositae parem perito ex inani quadam veri specie positum videtur, legendum των τρι- , ut est in me versione. ἐπιτμ ἐστι ex superioribus male repetitum Mendum es Prima igitur ratio eue, ius sit diapason,
118쪽
in ea, quod rationes habeat integum et non melis numeris expressas I eeunda, quod persectissimum sit, quippe ex utraque consonantia diapente et diatessaron eonfiatum vid probi. 34 , et quod sit is ετρο πῆς λελιρδίας or quod totum melodiae quasi corpus omplectatur. Vide verba Ptolem. 3, , quae ad probi. 32 attulimus.
Quae sequuntur verba δια παυτος te ne ullo sententiae nexu cum o probi cohaerere videntur et in GaEae versione desunt. Videntur autem ex alia quadam Metione fortasse ex m. hue temere intrusa.
χρῖσι φθεγγόμεvαι necte GaZa sonos ineompositos reddunt.' τιτ 'ἐρlxo σθαι te. Gagar ratio concinendi nervis omnibus apta intensione continetur, quae non nisi habitudine quadam ad mediam accommodanda est . Prox δὲ sortetisse legendum ouet δε ejiciendumque posterius πασαις. Caeterum hae verba: TO S 1M ..... απασαι desunt in ed. prin. Ald. min. Ising
119쪽
βαρ altero loco mutandum videri potest iii βραδυ propter oppositum ταχυ hae enim voce sexcenties inta a se eonfunduntur , nisi sorte potius pro ταν legendum o υ, quod melius convenit et Gazae auctoritate confirmaturi
διασθε9εια v. Aeutam esse vocem infirmorum hominum, ut puerorum, Deminarum, enum, Eunueborum atque omnino infirmorum animalium, multis locis
docet Aristoteles, ut in libro de audit, pag. 03 d. Belah. in ph3siognom. pag. 0 ejusd. d. in probi.
seet II 6 21 de generat anim. 5, ,δι και ι κτικot. I aec verba, uti in omnibus eodd. alieno loco posita leguntur post δυναμεως Tilla ειον, inserenda sunt post ταχυ φέρεται Hoe et sententiarum nexus suadet et GaEae auctoritas confirmat. ται δὲ βαρέα κατε, . Hae Verba supervaeanen videri possunt. Fortasse tamen non inepta videbuntur, si animadverteris, ex satis frequenti veterum loquendi usu grave in summo positum fuisse, acutum in infimo. leom. pag. 6 ο βαρυτατος φθογγος παπι ἐκλήθη urru vγα τοῦ α - - εατο τ κατωπα v. Aliam rationem secuti sunt in modorum nominibus, ut ait Ptolem. lib. 2 ap. O. - reo παραχρησαμενοι προς τῆ ἐπιτ βαρυτερο syδειξο, οὐ δε περ προς τ' ἐπὶ et ὀξυ
120쪽
ηδ τὶ φυσικηv. Poeti cap. 4 κατα φυσι onoc 'pavTO p ιν ισθαι και τῆς αρpavίας και του θριου Cie de orat. 3, 5 r nihil est autem tam ognatum mentibus nostris quam numeri atque es. δια δ τ εθος τροποις λελω χαίρolxsu Tropa sunt, qui dicuntur loni et harmoniae. Quod vom ieet minua artifieiosum habendum sit, ne in enumerandia harmoni martis partibus a mustei aeriptoribus usurpetur, tamen nonnunquam apud hos invisitur, ut ap. Aristid. p. 22 τροπος συστ ills ατικός. MSP. P. 2 ovot. m. αὶ τροποι Aristox pag. 40, aceti. p. 2 τροπος ἐστὶ κλοκῆς ἐνιpus ou πῆμ.α. in autem isthmo et eantu jam a tenerrima aetate ipsa natura duee delectamur, ita hammoniarum varietati usu adsve mus. Fit igitur in his
haemoniis id/m, quod initio livia di thita, leom. de