Magni Hippocratis Opera omnia (tomus I)

91쪽

Oeuores d'Hippocrare. Aphorismes traduits d apros la collation do vingi deuX manuscriis et des in te pretes orientauta, par ΜΩ LEI EBUIRE DE VILLEBRUNE. si Par. 1786. 12.8 ΙHaec verso fere eadem est, quam ea, quae cum graeco textu, quem supra memoravi p. LXVIII, prodiit. Galeno succenset, quod teXtum mutaverit,

id quod ex Μeletii commentariis, de quibus mox dicemus, probat. Vid. GALEΝΙ defensionem in diarior Iourn. de medecine to. LXII. p. 28O. sqq. Κ.JAnglico. DThe aphoris ais of Hippocrates, trans- Iated into tingi isti by S. H. Lond. 161Ο. II. I 655. 8.Κ.J Lond. 1695. 8. 1665. 8. BODLEI. vertente CONR. SPRENGEL. Log d. I 7o8. 8. I735.8. Belgicae. Aphori sinen, of hortbondige Syeuksnuari Hippocrates, ben0ssens dessetfs wet en on derricli

TUI P. Vertauid do OP S. BLΑΝΚΑART. Tu Amsteril. 171 4. 128 Altera haec est editio, cum vita Hippocri

secundum Sorarium.

Italiost Asoris mi di Hippocrate, tradolli da LucΑ

92쪽

LXXII HISTORIA LITERARIA

8. Bibet f. Aerette, odor die Aphorismen des Hippo-krates. N ach d. taleiar. Texte d. Nic. Leonic. ganet neu und Dei in deulschen Iamben ubersetZt, V. m. ein. huygen, ehensalis eigetis hierliber vertis sten physol. prahi. Exhlar. in Prosa versebeia. - VOn BEΝED. V. W GEMANN. Erst. Th. Reutling. u. LeipZ. 1818. 8. Quatuor priores sectiones continet. Versus horridi, Iiiulci ;animadversiones additas Hippocratem haud juvant. Quae effecerunt, ut to. ΙΙ. typis exscribi haud posset. Die acliten Hippocrati schen Schristen vertetitsciit v. e laut. 2. Gebr. f. prahi. Aerette v. g iidete WundurZte v. D. II. BRANDEIS. B. I. Wien 1822.8. Aphorismos consetinet. Versio satis bona: animadversiones adserunt ut

plurimum Hippocratis loca parallela, et Celsi loca,

quibus Hippocratis verba expressiti raro criticae sunt.

Praeter has versiones germanicas commemorandae ad

huc sunt CH. Gun. GRUNERI Bibliotheh d. ali. Aerglein Uebersetet. und Ausettig. etc. Leipg. 178O. 1782. 8, Voll. a. quorum prius genuina, posterius notha Hip'POCr. scripta continet. Priori volumini quoque insunt ophorismi, sed non integri, nec eodem ordine, quo in editionibus continentur vulgaribus, sed nonnulli tan tum, et in tres classes divisi, quorum prima, qui RAEPhysiologiam, secunda, qui ad diaeteticen, tertia, qViod pathologiam Hippocratis illustrandam faciunt,

Phorismos continet. Duniquo CVRΤ. SPRENGELὶV. in Apologie dos Hippokrates u. sein. Grundsatηζ Le ρη- 278 9. 1792. 8. Voll. u. praeter librum de diRQ ta acutorum et do aere, aquis et locis, to. ΙΙ. p. 260 622. aphorismos non solum transtulit, utplurimum Lommodo, sed et animadversionibus instruxit, quae t δι' Patentem librorum omnis generis luctionem com

93쪽

probant, Hippocrati recte intelligendo maxime uitialem. K.

Paraphr Ues metricae graecae. ROBERT. CONSΤΛNT1NUM aphorismos graece reddidisse SPAcΗIUs notavit in oleuch. medic. p. a 4. Cons. HALLER. in bibl. med. pract.t0. I. p. 44. Graeco et latino carmine exposuerunt etiam aphorismos ANTON. FAVENTINUS, REGINALDUS SΤUII-M1Us. Graec. et lat. Versibus per GERARD. DENIsoΤ. Paris.1 634. 8. FALC. cum comment a GUIL. ODRY.Paris. 1654. 12. versibus gr. et lat. ah ANT. HOMMEio.

carmine expressit aphorismos do. FIBERUS. s Hippocr. A plioris mi soluti et metrici interpr. Jo. HEURNIO, me taphrastis Io. FRERo et RAD. INTERTONO. Cantabrii 635. 8. in Cat. Μue Brit.J Latino carmine ab Aloys. Luisino. Ven. 155 a.

a) Haec metrica aptiorismor. Versio continetur quoque in IIippocr. aphor. c. concordantia eoaeundem ac indico locupletissimo. Acced. iid. aphorismi Versu heroico explicatia Io. BPT. CONDE, med. Brux. LOV - 178 a. s.' N.

94쪽

aplioritatorum versione S. l. 1669. 12' Latino quo que carmine expressit aphorismos MATTII. ROSELERus, Lucanus. fAphorismi elegis latinis redditi a J. F. CL0s SIo. Tub. 1786. 8. Edit. II. Berol. 1796. 8. Κ.JGallico carmine par DE LAUΝAY. Rouen 1642. 8.BURM. Dein etiam titulo: Hippocrate depaisu par Lovis de Fonteneties. Par. 1654. 4. ASTRUC. De metrica germanica versione UVA GEMANNI vide, quae Paulo ante modita sunt p. LXXII. K.

Commentarii. Commentatorum in aplioris mos immensa vis est. Plures iam in aphorismos commentarii Galeni temporibus exstitere, qui ab eo memorantur. Antiquissimi omnium aliorum aphorismorum interpretum sunt HEROPIIILUS, BACCHIUS, HERACLIDES TARENTINUS , ZEUXIS, quos Galenus omnes ἐφεπειρι vς vocat, quique ab eo eXpresse dicuntur οἱ προποι των γλησαιιενων τ0υς αφορισμους, in Comin. ad VII. aphor. 7 o. p. 355. to. IX. Chart. - HEROPITILI commentarius in

bibl. Ambros. Mediolan. exstare dicitur a Monis. I.

P. 498.

Aplioris mos porro eXplicuere: SABINUS, quem memorat Gal. adv. Iulian. c. 5.

p. 579. to. IX. Chart. LYCUs, Quinti praeceptor, empiricus, a Galeno

aterrimo carbone ob insulsam explicationem suam n0- talus in comm. ad I. aptior. 1 4. p. 28. in praef. ad III, Phor. p. 92. tD. IX. τ0ν δευτερον του συγγραμματος ita γλ)τμου LYCΙ Neapolitani, quem tamen Galenus Ma cedonem eXpresse vocat, citat EROT1ΑΝUs in eXpos. Voc. Hipp. p. a14. ed. Frang. - Peculiarem etiam con

tra Lycum libellum scripsit, de quo paulo post dico mus, set in Histor. I iterar. Galent Oper. to. I. praemisi p. CLXXXIII. dictum est. Κ.

QUINTUS, a Galeno, ob aptiorismos male eXpo sitos, non laudatus, reliquos quoquo Hippocrateos libr0β explicuit.

95쪽

ManINI in aphorismos enarrationes memorat Gaalon. in VII. aph. 24. p. bob. et in VII. apta. 54. p. 324. Chart. RUFI in apliorismos enarrationes laudat Galen. et OR1BΑs1US in praef. ad comm . in aplaor. Hipp. ed. Bas. 1555. Ρ- 7. SORANUM in tres sectiones apta oris mos divisisse, narrat ORiBASIUS. PELOPEM, interpretem apthorismorum, laudat Galen. de ord. libror. suor. p. 5 1. to. I. Chart. et inprimis Oribasius in praef. l. c., qui cautissime verbum apho rismorum e verbo transferens, imitatus sit Hippocratis

brevitatem.

Huncce libellum gr. Jat. o bibi. Cujacii odidit Slph. Claverius, subjunctum suis in Persium annoti. Paris.1607. 8. Vid. Reines ep. ad Chr. Daumium IV. p. 14. De variis opusculi editt. egit Dauinius L c. ep. XXIX.

DoMNUM et ΑΤΤΑLIONEM, interpretes Hippocratis, Oribasius citat in praef. ad aptaor. p. 8.N UMESIANI interpretatio aphorismorum memora tur a Galeno in V. aph. 44. p. 22 I. et iri IV. apta or. 69. p. I 79. neo non in comm. I. in libr. Hippocr. do h mor. tetat. 2 4. p. 555. to. VIII. DIONYSII enarrationum in aptior. mentio sit ad IV.

oph. 69. p. I 79. Scripsisse Numesianum et Dionysium in IV. aph. 69. loco vocum Ουρα θρομβωδεα, μορβορω-

δεα Galenus refert. . Nos omnes commentatores Galenus generatim non

laudat, nimis quippe verbosos, et qui Hippocratis mentem raro adsecuti sint. Vid. locum classic. in praef. ad comm. in seci. VII. aphor. p. 292. LYCUM, quem sua spectra, non Hippocratis placita scripsisse adserit, peculiari libro, qui to. IX. Chart. legitur, refutavit. Contra aptioris mos antiquiore jam tempore THEs- SALUA TRALLIA Us, methodicae sectae instaurator, quem Galenus momorat c. I. ad vers. Iulian. p. J77.

96쪽

LXXVI HISTORIA LIT ERARIAto. IX. Chart. Caelius vero Aurelianus, quod miror,

Hori citat.

In eosdem aphorismos IULIANUS AleXandrinus, Galeno coaevus, libros XL. scripsit. Secundum vidit Galen. advers. Iul. c. 1. P. o 77. to. IX. , Dumque peculiari libro, qui in eodem tomo legitur, acerrime confutavit. Cod. Gaioni libri adv. Lycum et Iulian. exstat in bibl. Μedicea. Bandini III. p. 48. GALENI in aphorismos commentarii eorum, qui nobis supersunt, antiquissimi sunt. Exstant, et quiadem integri, in VII. sectiones aphorismorum. fCon Hist. liter. Galen. to. I. Oper. ejus. p. CLXXXI. seq. de

codd. et editt. liorum commentariorum. Κ. ORIBASIo, qui adscribuntur, commentarii nunc dicendi sunt. Hos pro spuriis habent LEON. FUCIIS IUs in epist. nuncup. ad comm. in aptior. Hippocr. HALLERUS in bibl. med. pract. to. I. p. 48. et GRUNERUS Cens. Iibr. Hipp. p. 47. et quidem mitius germanarum originum tot notae illis insunt, ut mirer plane, GUIΝTIIΕ-RIUM ANDERNAc. in epist. dedicatoria editioni suae commentarior. Oribasii praefixa, atque Bos QUILLONUM in Prael. ad Hipp. aph P. p. 9. R. genuinus hujus libri origines ognovisse acriterque defendisso. Ipse enim hio Oribasius, Juliani imper. medicus, Ptolemaei Euergeti jussu se hos commentarios confecisso, atque post sep tuaginta perfectissimorum medicorum examinationem eQugessisse. memorat, et, quod Oribasius, Iuliani me dicus, non fuit, claristianus fuit: tu II. aph. 59. p. 80 8 I. ed. Bas. 1555. haec habet, quae auctorem fuisse christianum, uiatiiseste probant: Si aegrotans es religio

suε , opponere illi debet medicus Doram feripturam stamen antea hanc amaoeril etc. Et in VI. uph. 5

GUtiquZS temporibus nullum ad aliare processsse dioit, Us qui e Leoifico genero, aut reDio fuerit. Laudβx

ceterum Dullos Graecos, Latinos vero Terentium, Vix gilium et ovidium, et latino suam enarrationem scrip sisse videtur: codice enim latino Gu1NT1IERi Us usus Osiq

97쪽

HIPPOCRATIS. LXXVII

videtur, non graeeo, quod BOSQUILLONUs l. c. p. 9.vult, nequo codeX aphorismorum c. commentariis Ori-hasii saec. XIII. scriptus, qui no. I97 i. in bibl. reg. Paris servatur, graecus, sed latinus est. CodeX etiam hihi. r. Paris. no. ΤIO a. non ovibusii prologum in aphorismos, sed ultus, et incerti quidem, interpretis latini continet. -- CodeX Vibrassi Oribasii) super aphorinmos Hippocratis exstat in bibl. monast. S. Trin. de Vindocilio. Mouls. ΙΙ. p. 12Ο4. Miliones horum commentariorum sunt, et omnes quidem editore, non interprete Jo. GUINTHERIO. Andevn. Paris. 1553. 8. BOS QU. Venet. 1555. 8' Bas. 1555. 8.' Patav. 1658. 12.8 Vid. quoque de his editionibus et generatim de commentariis Oribasii GoULiuin Journ. de medecine to. LXIV. p. a 45. et to. LXXVII. p. 345. Aphorismorum ceterum ordo in his editionibus turbatus est, septimaque sectio Oribasio dicta partem aphorismorum, qui in sexta continentur, comprehendit. Ordo etiam priorum sectionum turbatus est.

MELETII philosophi commentarii exstant in bihl

T. Paris. oo. 2685. et apud Montiauc. II. p. 755. et in bibl. S. Remigii Rhemensi, teste eodem. f De illo cod.ms. LEFEBURE DE VILLEBRUNE in praef. ad Hippocr. hor. p. X. not. h haec habet: se Hic bonae notae Molotii codex fuit quondam servatus inter libros Principis Henrici a Lotharingia, abbatis protomonasteriorum S. Dionysii et S. Remigii, nepotis Cardin. a Lotharingia. Eum integrum glaece commentario stipatum legeram, cum me monuit CI. Lorry alicubi olim delituisse versionem ejusdem a quodam Pietreo latine factam nec incassum ipsum quaesivi in bihi. reg. Auctor quidem uomen suum reticet, ast nepotem Gentiani Herveti, hominis non infimi commalis certe, se profitetur. Ipso quoque textum graecum propria manu, antequam eum Verteret, exscripserat, ut forma literarum videre ost Hinc jam bina Oxstant Meletii graeca apud nos exemplaria. Tres tantummodo priores hujusce codicis la-

98쪽

LXXVIII HISTORIA LITERARIAtini aut graeci prelo forent submittendae sectione Maximi nominis medicus debuit haberi Meletius illo,

non monachus certe, ut vulgo creditur; quippe qui pari passu incedat cum Hippocrate, Galeno in cod. Vindob. cui titulus: Infrosophium etc. de quo conf. Fabricius hibi. graec. to. XIII. p. boi. Ja 8. Hunc Meletium alium esse, atque Monachus ille tractatiunculae δε urinis. versibus politicis scriptae metor, cod. graeci 2 2 4Ο. bibl. reg. certo certius mihi constitit: hi enim politici versus decimi tertii seculi sunt inventum. Tam olumbis est monachus iste, tam plebejus in scribend0, ut plus mille antiis Μeletio philosopho recentior vide

tur. ΙHic autem noster elegatis, tersus, eloquens, rerum ubertate potius viget, quam vanis verborum ambagibus

luxuriatur, doctrinaque Hippocratica plenum refertum que se commendat. Quod certum est, ante Joannicium, decimi seculi medicum, vixit Meletius, cujus nominis multo plures in Graecia docti viri inclaruerunt. Multi etiam TΙΙEOPHILI , et literis et doctrina medica nomen suum posteris commendavere. Sed sit hic noster I lie0philus f Philotheus J, qui Comes archiatrorum nomi natur Chrysostomo, sitve qui Puo TosΡΑΥΑR1us ; de hiis

dignitatibus in aula Graecorum imperatorum vid. Cal

viui lex. juricae . Vinhii amoen. philol. med. Jos. Lauren tii Amalthaeam, Aleursii lex. graec. barb. Κ.JTIΙΕΟΡHILI Prolo spatharii, sive, uti vocatur in

Commentario suo edito, PIIi LoΤHEI commentarii grae ce exstant scripti in bibl. r. Par. no. a149. vid. Mont

fauo. II. p. 759. in bibl. Viridob. Lambec. V. p. 165. vid. DE NESSEL in catal. ms. graec. bibl. Vind. P. ITHO. 74. P. 44. Exstant iidem commentarii in bibl. Via

in bibl. Medic. plut. 86. Monis auo. I. p. 4 3. Bandini III. P. 98. io a. in bibl. Ambros. Mediol. Montf. I. p 529. sin bibl. Naniana, ut supra memoratum est, i ix bibl. univers Aliors. graecus, chartaceus, seculo XIV

99쪽

nIPPOCRATIS.

LXXIXVix superior, in quo vero enarrationes aphoris moris ecl. I. ultimo tamen eScepto, desiderantur, quem descripsit, exemplo etiam textus addito, Io. ANDR. ΝAGEL, in progr. quo donationis TreWianae memoriam renovat. Aliors. 1788. 4. Codicem etiam graecum habuit, quem in comment. in aphor. Hippocratis memorat, et eX quo plurima loca in comment. suos transscripsit, ΑΝΤ. MUS.

ΡΗ1LoΤΗEUM dixero A. M. BRASSAVOLUS, LEOMF HsiUs in epist. nuncupat. comm . in aphori CΟΝR. GES NERUS, atque editores commentariorum, quos scripsit. Graecae editt. plane desiderantur. Latinae duae sunt, nempe: PHILO ΤΗΕΙ commentaria in aphori Hippocratis e graeco in lat. conversa, interpr. LUD. CO-B O. Uen. 15 49. 8.Α et Spirae 1581. 8. STEPHANI πολια εις rou Iπποκρατους α φορισNOvς κατα συνοχριν, exsistit in bibl. Caes. Vind. DE N EssEL Catal. Pa. II l. no. 16. p. 27. Alius CodeX, principio mutilus, est in eadem bibliotheca, teste DE NESSEL I. c. HO. 44. p. 5O. Commentarii e Stephano et Philotheo in bibl. Ussetab. i. 4. ACTU ABII comm. tu aphoris nios eXstabant ap. FELIC. PACIO TUM , toste Gesnero in bibl. Anon 'mi comm. graeci in bibl. P. Paris. no. 2257.

226o. In priorem sectionem et partem secundue in bibl. Medi c. plui. 74. - Ignoti hominis commetit. graeci inaphorismos exstant in bibl. Laur. Med. graec. pliat. 74. Monis Ι. D. Z85. Enarrationes singulis aphorismis sub jectae graec. in bibl. r. Paris. no. 885. Fuit et in bibl. Meermania. cod. 11O. a 25. sec. XVI. f. scriptus, qui inter ulla continebat quoque Anon. expositionem in Hippocrio hor. Κ.J Commentar. arabicus auctore ALLAIDIN EBN EL-Ν is seculi XIV. est in bibl. r. Paris. UO. IO42. --HONLiN1, filii Isaac, Syri, comment. in libri I. aptior. Hippocratis exstat in bibl. Palat. Medio. uo. 953. Asso- manu. P. 57i. - UASENI Gilaei commetit. arabici in

100쪽

interpretibus arabicis, et in quot libros L. 1ectionssaphorismos Hipp. distribuerint veteres. De comm. R gis ad mentem Galent vid. Cusiri p. 265. - Do. 873. p. 293. est ALMANALII comment. in aptior. vid. Castri.J- Commentarii IIALY in aptior. eXstant in bibl. colleg. omii. anim. ΟΣΟΠ. Cod. Bri t. no. 145Ο. - Abr. PatriclieXplanati. in aptior. apud Ρlantovicium. Molis Abdalala, Cordubensis, et Mosis ben Eved - Elobi m. Wolf. Hebraici comm . in bibl. Vind. Lamb. I. p. 184. Aphorismata Hippocr. c. comm . R. JUDAE BEN SAMUELIs ex avstic. in liebraicum conversa exstat in bibl. Lati P. Med. plut. 88. Πο. 54. Monis. I. p. 412. Hipp0cr. aptior. c. comment. MOSIS BEN EVED - HAELOHIM Israe- Iitae ad mentem Galeni, paucis exceptis, in bibl. Lugd. Bat. p. 285. Coni. Bartoloccius in bibl. rabbin. to. I.

Commentarii Iulini in bibl. coli. nov. Oxon. Π0. 1 13Ο. et in bibl. reg. Paris. no. 6845. 6843. 6855. 685o. 6956. 7 Oai. 7027. Quaestiones in aptior. ibid. no, 6657. 6549. Magistri Benedicti glossae supra libr03 horism. in coli. Caji Gonviti. Cantabr. n. 96O. Auo nymi glossao et scitolia in bibl. r. Paris. no. 7o5Ο. et op Cushley. BALTH. LEMECIIΕΝ in aliquot uphor. Monte II. P. 76 a. Anonymi comm . in aphori in bibI. S. Gytiani Turonens. no. 4O5. Monf. II. p. i 277. EXIlβnt quoque anonymi glossae in hibl. Basil. et anonymi Runot. sit aptior. in bibl. Coistiniana San-Germas I O. 1OI7. Bis Cum expositione apta orismi Oxstant ii bibl. Seoria iasi Montinuo. I. p. 62o. - Constat linus Africanus in apli. FIipp6 . exstat in bibl. R R