De verborum apud Pindarum conlocatione ..

1쪽

INAUGURALIS PHILOLOGICA

QUAM

CONSENSU ET AUCTORITATE

MPLISSIMI PHILOSOPHORUM ORDINIS

RITE CAPESSENDOS

DIE XXIII M. NOVEMBRIS A. MDCCCLXVII

, H. L. Q. S.

ΡUBLICE DEFENDET AUCTOR

PAULUS HARRE

ADVERSARIORUM PARTES SUSCIPIENT

3쪽

- - 1 indari epinicia carmina qu0d ab eis qui in antiquis literis subtiliter versati sunt integreque iudicant non magis admirabilia quam ad intellegendum difficilia existimantur ab eo nimirum repetendum est quod lyricus hic fuit p0eta et princeps quidem omnium quotquot Graecia tulit lyricorum, quodque eX

hoc numero solus est cuius carmina nobis magnam partem integra Servata sunt. quamquam non ita arbitrari debemus nullam in dicendo audaciam vel esse vel cogitari p088e quae Π0Πapud Pindarum, audaciSSimum poetam, inveniatur: immo iueis quae ad con Struendam quidem orationem pertinent specio- sam fere simplicitatem ostendere solet, quandoquidem quae eius pr0pria vel cum paucis communia esse dicuntur ad eadem plerumque licentiarum genera revocanda sunt. etenim in infiniti-Vis, participiis, app0sitis denique exsultat huius p0etae oratio et sua habet n0n pavea in casuum ac praepositionum usu et Spernit Verbum substantivum articuloque Semper potest carere et praebet in synthesi quoque ins0lita n0nnulla ut figuram Pindaricam:

Verumtamen non pauca, quae Vel in Scaenicorum poetarum licentiam dicendi cadunt, frustra apud hunc quaesiveris. dixi de simplici enuntiat0: quid 3 ampl0s illos et celebratissim0s Pindari verborum ambitus, quas Graeci nominant, cuicuimodi tandem esse arbitramur 3 scilicet ad eas quae ab Is0- crate in primis excultae sunt oratorias peri0d0s tantum abest ut hae lyricae accedant ut admodum pauca cum istis communia habeant. nam cum circuitum et quasi orbem Verborum, Si non' nullas Singulares parentheses brevesque relativas enuntiationes e CeperiS, non ita concludere soleat Pindarus, ut sententiae primariae unam vel etiam plures secundarias inculcet, qu0niam

4쪽

haec ipsa subiuncta enuntiata maXimeque ea quibuS c0mparatio, cauSa, effectuS, consilium continentur rarius dumtaxat adhibet: plane et splendide ita plerumque decurrunt eius comprehensiones, app08itis, participiis, infinitivis abundantes, ut aut c0niuncti0nibus c0pulativis et adversativis coniungantur aut χσυυδῖτως app0nantur aut relativo pronomine cum antecedentibus conectantur. quanto autem opere Pindarus a praecedenti aliquo sive vocabulo sive enuntiato relicua Omnia pendere n0luerit, cum e parata xibus, quas dicimus, creberrimis tum eX inaequali membrorum quae sibi respondent Structura cogu0Sei licet. quae cum ita sint, verb0rum quidem c0nstructio qualis Sit saepissime

nullo negotio perspicitur, illud crebro n0n item facile intellegitur quid sibi p0eta v0luerit lyricorum inlustrissimus. est enim hostproprium poetarum - etsi ne ab 0rat0ribus quidem syll0gismos sed enthymemata audire volumus - ut non menti et rationi enuntiati0nes proponant sed conscribant carmina quae animo oporteat

percipi, ade0 ut pulcherrima interdum ea habenda sint quae perversa esse ars l0gica clamitet. nimirum hoc illud est qu0d sentiebant veteres et ipse Plato divinus cf. Phaedr. p. 245 Aj, cum poetaS 'αιv0'SV0uc et g.ῖλαγχ0 κους dicerent insaniam eis divinitus missam tribuentes, idemque effecit ut Aesehylus et quidam alii scripsi Sse ebrii fabulas crederentur. atque vel maxime hoc etiam in Pindarum cadere plurimumque conferre ut nobis disseilis videatur quis est qui concedere nolit 3 nam illa quae simplicibus

illis τε et δε particulis cum antecedentibus verbis conectuntur vel ασυυδετ ως adiunguntur saepius non facile ad declarandum est qua ratione cum eis quae praegrediuntur cohaereant, cau-Samne an effectum an condicionem an aliud eiusmodi signiscent. alia aliud subiectum, alia aliud obiectum eXcipit. compreheHSiones Vero quae plane alienae videntur aliis inmittuntur. quin illud si ut t0tae sententiae verbis n0n eXprimantur, quae ab audientibus ut cogno Scantur poeta suo iure postulat. adde huc ldicta illa et similia, ipsas denique, ne multis m0rer, fabulas, l

quae qu0 pertineant n0n raro difficile dictu est: et recte iudi- care videbitur G0d0sredus ille Hermanu, cum in opusc. V0l. VI

5쪽

p. 4 eum quoque qui ad interpretandum hunc poetam accedat pennis niti existimet Daedalea ope ceratis. Verum ne nimis longus sim in enumerandis Pindaricae dicti0nis virtutibus et difficultatibus tandemque ad id quod mihi propositum est accedam, decantata ista Pindari audacia nulla

in re perinde apparet atque in Speci08a Verborum conlocati0ne, in qua certe omnium Graecorum maximam sibi licentiam permiSit. Sed caVe confundas etco, vῖ 0τῖρωυ, qui vocantur, difficilem saepius et admodum contortam Vocabulorum Structuram cum hac concinna plerumque et apta Verborum dispositione,

quae, qualis Sit p0eta Pindarus, non mediocriter declaret. quam0brem cum non sit ea indigna quae uberius paullo tractetur, eUm praeSertim peccaverint passim viri docti, quaelibet Pindarieae in traiciendis verbis audaciae impertientes: ego ad

hanc quaestionem accedere audeo. treS autem Sunt reS, quantum ego eXiStimare p0SSum, quae maXime pertinent ad Verborum conlocationem, vocalitaS graece ὀλωVιχὶ, metrum, con' cinnitatis et convenientiae studium. itaque primum dicendum est de rebus euphonicis, deinde de metricis rebus, tum de generibus quibusdam conlocationum, quae a p0eta adhibita Sunt, ut oratio concinna p0eticaque evaderet. de his omnibus ubi viderimus, ad Singulas orationis partes adgrediendum erit. Ac primum quidem 80uorum dignita8, maieStas, Suavitas non exiguo m0mento fuit ad conformandam illam communem Pindari dialectum, de qua G. Hermann eXposuit commentatione, quae in opuSc. Vol. Ι invenitur, atque Boeckh in terti0 de metris Pindari libro p. 29l sq. cf. eiusdem eXpl. Pind. p. 346. aene eaedem quidem tu omnibus carminibus verb0rum formae Occurrunt Sed, quae erat diversa indoles Doric0rum, Lydiorum, Aeolicorum modorum, modo graVitatem magiS SOD0rum, modo Suavitatem poeta secutus est. Sed haec nihil ad nos, quae ad Verborum conlocationem n0n attineant: illud videndum est

6쪽

quasnam literas Son0sque in pluribu8 Vocabulis, quae aut excipiunt sese aut in insigni l0co posita Sunt, saepius adhibere Pindarus n0n dubitet. est profecto ieiuna haec et arida quaestio, verumtamen neceSSaria. nam quoniam n0Strae aureS, quae

veteribus hominibus aut male aut bene 80nuerint, minime recte diiudicare possunt id qu0d optime c0gn08ci potest e praeclara Chr. Augusti L0bech de praeceptis quibuSdam grammaticorum euphonicis dissertatione, quae in paralip0menon gram. gr. parte priore eXtat -: ipSa Veterum auctorum scripta diligentius de ea re eXaminanda sunt, qua in re nescio an inter eos aliqua Sit discrepantia. primum autem de similiter incipientibus vocabulis syllabisque, deinde de verbis similiter atque desinunt antecedentia eX0rdientibus, tunc de similiter cadentibus vocibus eorundemque Sonorum in arsi adsiduitate agendum mihi videtur. Principio cum a δ, π, κ, π, in literis crebro insequentes Syllabas vocesque incohari Sinat Pindarus, rarius aut numquam id fieri videmus a ceteris con80nantibu8, qu0d partim caSU, partim etiam consili0 p0etae tribuendum est. ac duo quidem conSO anteS numquam Sic repetitae inveniuntur, velut in his Euripideis anapaestis Hecub. 1ll in Taec π0Vz07z080υς σχῖδιας : praeterquam quod est in h. ine. 47, 4λ 6στεω υστευαγ λῖ, φαρυυ fortaSSe con Sulto p0Situm. neque magiS com-p0sitae ζ, ξ hoc m0do redeunt. nam D. inc. 177ατε Θολου ξυλ , , ut χῖρὶ Ξὶ ov, θυατα θυατ0ῖσι ποῖπῖι, Θιλῖ0υτα, de quibus in tertio capite exp0nendum eSt, hic non laudari debent: ad quae accedit quodammodo D. Se0l. I ep. 1τ0 αυδῖ μ ὀλί*ρ0v0ς ἀρχα, Ξυρ0αSV0V σκολιου

deinde ' et I mediarum haec s0la habeo quae laudem perfacile autem tale aliquid fugere ocul08 p0test in I. V 12 S. ljχλλῖται. - D. ine. 112, 3 τραγοι γυυχιξι. N. IX. 13 9ῖUIi

i Sequ0r in numeris indicandis Boeckhii editi0nem minorem a. 1825.

7쪽

VIII 85. IV 222s. XI 57. '

a Spiratarum vero haec egempla in medium veniant. O illa

0vχz69. nihil addo de eiusm0di repetitione πιθ0t. tenendum vero est non tam rara esse ab aspiratis incipientia V0cabula, ut non saepius hae literae in uno vel pluribus versibus verba iuc0hent. vide P. IV 1808. O. VII 428. 39-41, alia. Tum, ut ad liquidas veniamus, O. XI 13 est πυλι, Λοκρου. similiter P. IV 292. x III Ti. J. III ll. IV 2 l. VII 10. D. inc. 162. O. II IT s. - Ν. III 60 αλαλα, Λυκι6, 9. N. VIII 20

deinceps O. III 36 legimus αγωυχ υεμεὶis, item P. VIII 18. N. I 13. II 4. l2. III 25. 82. X 44. J. I 36. III l2. IV 2. h. Se0l. Ι 1 et 3. N. VII 87 s. J. IV 4 s. V 4 s. h. inc. 3, 1 8.

8쪽

sed rho numquam duas deinceps Voces incipit, et Syllabas quidem eiusdem vocis se excipienteS inc0hat, ut in80υ8χι τι, χῖχ-80τα, Iῖρα Θ 0V, Ταριας, de quo Spiritu vide schol. ad Iliad. Α 56. λεξικου περὶ πυSυ χτ6b, p. 242 ed. Valchen. Ammon. , Secundum quod Boeckh h. ine. 178 ed. mai. ρῖριοθαι Scribit. verum in duobus vocabulis haec sola inveniuntur. O. V, qu0d carmen non a Pindaro scriptum est, 18 εὐρυ ρῖ0Vτα, ad qu0dc0nfer quae de literarum vi ac munere praeelare est Socrates apud Platonem tradens in Cratyl. p. 426 C - 427 C. de induStria autem, credo, ingratus sonus in D. Dithyr. VI quae-Situs est, egregie scilicet abs0num illum in Cybelae Sacris crepitum et strepitum perStringenS, τοὶ 'ἐυ καταρ ὀ V, .λτῖὸ παρα ριμ '0ι cacis V,

αἰ ω, 6 ITS OV S88χιGbr. Relicuum est ut de sigmatismo videamus. Lasum Constat Hermionium, doctorem Pindari, cum ad 80norum concentum et iucunditatem omnia referret, atque alios complura carmina αG IJ in comp0Sui 88e, e quibus initium hymni tu Cererem Hermioniam Servatum est. nam ut Athenaei, auctoris n0Stri, verbis

Pindarus haec ludicra et poeta indigna arbitrabatur, Sicut idem

ille Athenaeus tradidit in libro X p. 455 C IJιυδαρος δε πλυς

9쪽

id est D. Dithyr. V olim aliter atque Lasum eiusque socios in egisse dithyramborum p0etas Pindarus dicis - sunt Boeelthii

Verba, eX cuius diSputatione expl. P. p. 581 s. haec depr0mpsi et dicebat in sequentibus haud dubie Se antiqu08 aemulantem velle carmen facere divino spiritu repletum, n0n istis exilibus artificiis indulgentem.' itaque non modo non eXStare apud hunc poetam Sigma videmus sed etiam frequentissime concurrere. Sic in eXtremis saepe vocabulis adsiduum est, velut P. II 80 σκῖυχς Ξτῖρας αἶχπτιστ0ς Ξιαι, *ῖλλὀς υοῦ ἐξ ὀ8H0 , χλαχέ vel J. III 42 46 ς ρ ρ0ς θαητ0ς ως αστρ0ις SV αλλ0ις, et quae sunt alia id genus, de quibus infra dicetur, itemque de hoc concursu ἱκῖτας GS ,Ξυ, υδχT0ς G , SV0ς. ac ne plureS quidem tu eodem versu a Sigma exordientes Syllabae rarae Sunt, cuius rei haec exempla adferre libet: O. VII 50

Similia saepius. - P. I 54. deinde P. XII 16 συ λχ I α ις Maδ0ισα c. d. IV 2l et P. XII 21 συυ Xχρισι v, alia. tum talia

10쪽

TSθα0ῖσι . Solet enim p0eta Sibilantium concursum dialectic0 I vitare, de qua re disputat Tycho Mommsen in adnotat. critie. Supplem. ad Olymp. p. 122 s. sed nihil erat - ut ex eis quae attuli patere opinor - quod hunc virum de Pindaro non mediocriter meritum offenderet sigmatismus in O. XII 16

08ῖψαισα, x χυσῖιῖ, 6ῖυσ0 'αι, alia id genus . contra in duobus v0cabulis raro aliquid eiusmodi accidit apud hunc p0etam. nam illa non commemoranda Sunt eXempla, in quibuS impurum, ut cum Italis loquar, alterum s est, veluti N. V l6 S.

σου Θηλατ0ις αυαγκαις Scripsit, cum libri πιεζει I' vel πιείεις habeant. restant eXempla, in quibus SimpleX Sigma Sic repetitum invenitur, perpauca, de quibus Mommsen l. l. agit, ita tamen ut viro docto non plane adsentiar. nam eum O. VI 5 S. ev II σα l συυοι κιστήρ, N. IX 54 κελαδῆ σχι συυ χλιTΞGGι, Cer-