De verborum apud Pindarum conlocatione ..

11쪽

ἀρεταῖσι, σου TZ n0u uno tenore dicitur nec canebatur Sed, cum Versus claudatur, tempus inane accedit post ἀρῖται τιvatque ipsa vox descendit in σι syllaba subsistitque paullulum, ut maiore cum vi in σου Ta attollatur. P0Stremo ne vocabula quidem duo subsequentia a simplici sigma ordientia nobis occurrunt Sed ita, ut alterum Sive utrum

12쪽

eo quem significavi sigmatismo admittendo severi0rem multo fuisse Pindarum quam inlustrissimum quemque ceterorum poetarum. Deque enim adsentiar J. H. Vossi0 l. l. p. 48-50 ρρεσι qu0d terdeciens invenit in carminibus Homericis, ob sibilum in γρεσὶ, itemque alia satis considenter mutanti: Sunt alia quoque id genus apud H0merum quae a Pindaro aliena Sunt. cf. Lobeck l. l. parat. p. 15 eXtr. S. quid 3 qu id Aeschylum cum hoc nomine evolvissem, statim incidi in versus Prom. 407 SS.

Euripides vero ade0 8igmatismum neglegendum hunc putavit, ut in fam080 Medeae V. 476, quem comici p0etae iure iuriserunt nostrique homines Saepius adserunt, dicere auderet ετ u σά I Gς ισχύι, OGOι. vide Schol. ad h. v. Eustath. ad Iliad. p. 813, 46. Meiuehela. comi C. gr. Vol. II 2 p. 626 s. Satis multa mihi videor verba fecisse de consonantibuS, a quibus Syllabas ac vocabula rarius incipere siverit Pindarus: nunc eX eis quae mihi in promptu sunt exemplis, in quibus δ, Π, κ, π, ' adSidua Sunt, aliqua h0c loco adferam: cui enim bono est omnia coacervare 3 ac de delia quidem haec in medium veniant His ριδες Διις O. XI 96. P. III 11. 12. VIII 20. N. IV I 2. X 65. O. V 44. Κρουιδα δε P. IV 115. N. VIII 49. X 80. J. I 35. λυχ γαισι δε δοκευσχις O. XI 30. I 54. IX 86. XIII 105. D. Hyp0reh. VII 3. - N. VIII 48 δὶς δ λ δυοῖυ. O. IX 100. N. III 41 δε διδακτ εχευ. O. XIII lib. P. IX

13쪽

, , , .

14쪽

cf. P. IV l24 s. II 15 s. O. VI 39 s. IX 38 S. D. inc. 3, 3. Jam vero tau, cuius adsiduitas minime Graecis iniucunda fuit, sescentiens apud Pindarum syllabas incohat, ut plura enumerare eXempla Supervacaneum videatur. etenim similiter etiam tres deinceps syllabae non raro incipiunt, velut O. I 66μ ὀτα TO TXIuzz0T 's, P. XII 13. J. II 9. O. I lib. Nu 9. P. II 21. IV 291. J. III 55. IV 56. D. Sc0l. III 2. Pr0s0d. Iant. 3. ine. 48, 8. 136, 4. cf. O. I 60 μ ετ α τριωV TSTαρ-T0V, J. Id 77 zzzbχαται τε. atque hic vel maXime cogn0Sei licet, quantam vim Drmalia vocabula ut cum phil080phis barbare l0quar, qui ne satis quidem accurate Voces inter formales et materiales dispertiebant: tamen brevitatis causa libenter peccamus HSi opportuno u0mine) licet igitur cogn0Sci, quantam

vim formalia v0cabula cum ad ceterarum conSonantium concursum tum maXime ad huius tau frequentationem habuerint. quare materialia voeabula non admodum saepe a tau deinceps initium capiunt, velut O. XIII 57 τε χυε ιυ XI 76 χει δετο δῖ πο V TΞαΞυ0ς πῖρπυαῖσι θαλιαις. talia autem crebra Sunt πιυι

15쪽

IV 12, 18 O Tite tute Tati tibi tanta tyranne tulisti.

D. inc. 15. - N. III 77 μ εμ ιγ 'SV0υ μ λι λευκω. - N. I 11 S. μεγαλω, δ' χεθλ ωv l M0ῖ α μυῖ μυασθαι *ιλῖι. O. VI 21 3.Σ Θ-τυρήσω μῖλι ρ00II0ι δ' επιτρῖ60υτι M0ισαι. - D. Thren. III vero valde suspectum est, ubi in V. 5 legimUS J 0λ7.αῖς Rχθα μῖγα, αειδ0vτα denique addam O. VI 84 μ ατρ0μ ατωρ εμ α Στυμ. Θαλή, εὐχυθης Maz 0πα. VII 88. P. II 26. Quorsum igitur haec tam multa de rebus minutis 3 quia primum , ut supra dixi, quid bene Pindaro sonare, quid male visum Sit, omnino non diiudicare possunt aures nostrae, quippe quae ipsa vernacula lingua ita imbutae sint, ut de sonorum suavitate aliter ac veteres sentiant. Sic Vel S deinceps vacabula inducere facillime patimur, non item, opin0r, facile p literam, praesertim a qua Τhe0tiscae voces genuinae perraro eX0rdiantur. sanxit hoc sentiendi discrimen diversa nationum indoles, longe remota aetas, consuetudo. an dubitamus quin futurum fuerit ut musici modo et concentus veterum nobis, si audiendidata esset facultas, miri et insoliti neque ilic0 tam pulcri, quam fuerunt certe, Viderentur 3 deinde eorum errorem perStringere Volui, si qui cogitent de usurpata a Pindar0 alliterati0ne quo nomine, ut apud Nahium reperio, Pontanus primu S uSus eSt)quae a poesi Graecorum aliena est. a maioribuS tamen eorum nihilo minus eam adhibitam esse quondam proverbia cantilenaeque quaedam docent, velut obscaenum illud, de qu0 B0eckl, ad P. III 19 expl. agit,

16쪽

Romani autem, de quorum usu Α. F. Nahe vir acutissimus in museo Rhenan. a. 18 29 p. 324-418 uberius et fusius disputat, R0mani veteres, in primis Scaenici poeta, nou Sine magna voluptate in hoc artificio usque eo exsultabant, quoad ei poetae qui Se suaque Scripta penituS ad Graec0rum eXempla con-larmabant, Augusti videlicet aetate alliterationem ut subrusticum quiddam vitaeque c0mmunis proprium aSpernari coeperunt. Pindarum vero dico alliterati0nem habere nullam, vel dicam eum nullam de industria adhibuisse. sive enim alliterationem pr0prie eam intellegimus, e qua quasi ex fonte cetera eiusmodi manarunt, Si similes orationis partes simili etiam litera adumbrantur et quasi devinciuntur hoc pacto felix lauStumque, puro

pi0que, hind und keget, mit herZ und haud, de quibus in prooemio libri de Theotiscis iuris antiquitatibus scripti p. 6 88. Ja-

equidem me tale aliquid apud hunc p0etam legere, qu0d ad

illum usum sit appositum. Sive eam definitionem nimis angu- Stam rati omnem hac certe condicione adstrictam esse volumus

alliterationem, ut, cum gravi 0ra reddat vocabula, illa etiam a mai0ribus n0stris liedstabe dicta, in primariis sententiae vocibus alliterati0 fiat et in primariis quidem earum Syllabis, metro quoque insignibus, denique ut facilline animis h0c artificium

percipiatur: vidimus m0do Pindarum non solum a compositarum duarumque consonantium in primis verbis adsiduitate abhorrere Verum etiam ceterarum literarum, quae magis Sentiatur, iterationem quam maxime vitare. atqui iSta δ, π, y literarum adsiduitas sermalibus, ut dixi p. 12, praecipue V0eabu' lis si id est particulis, praep08iti0nibus, articulo, pr0nominibUS.

relicua autem sic insignita materialia vocabula aut in diversis enuntiatis posita sunt, ut nihil inter se commune habeant, aut versuum clausula dirimuntur aut a debili syllaba ordiuntur. restant perpauca exempla, in quibus, si essent Graeci alliteratione delectati, eam statueremus. Sed quoniam harum ipSarum eonSonantium repetitionem non offendebant Graeci tritaque ha

17쪽

μή qu0tus quisque eorum in his paucis exemplis sentire et percipere eiusmodi aliquid potuit, quod n0s vocamus alliterationem 3 neque magis pr0fect0 quisquam audit quod solo oculorum obtutu observaturi eandem literam du08, treS, quattuor deinceps versus incipientem. percipi h0c potest in minutis versiculis ab arsi incipientibus, non in Pindaricis plerumque longissimis ipsaque l0ngitudine imparibus, quorum alius aliam comp08itionem habeat. quapropter eo magis insipientis est versus pari initio praedit0s e Pindaro coacervare quo minUS Verendum est ne quis ab hoc poeta rationem Eddici Drnyrdalag vel caldorum dr0tthuaedi minus artificiosi n0u alienam eXistimet 2 . Ac ne vocales quidem deinceps vocabula inducentes Spectandae videntur, quoniam in clausa, ut aiunt, SIllaba cum Sequenti consonante alium sonum efficiunt, nisi forte eadem consonans redit ut O. VIII 9 επ' 'Αὶ ρευ, αλσος. P. III 57 αγυ- 30D ἀμ. zv0αv. N. VI 14. sed aliena sunt N. XI 37. P. IV 34.

ῖδραις εδυα τε, quae omnia non magis casu tribuenda Sunt quam h0e O. XI 50 παγο, Κρ090υ π ρ 0 G- πρόσθῖγαρ et q. S. Sin autem apertam Syllabam V0cale8, longae praecipue et diphth0ngi, efficiunt, parum hoc interesse eXistimo utrum incipiant v0cabulum quod fit interdum casuὶ an in media v0ce p0sitae sint: hoc interest ut in arsi, quam Veteres Vocabant, reperiantur, quo facilius auribus percipiantur, qua

de re infra eXponam. Alter l0cus est de concursione earundem c0BSOnantium, SO-110rum, Syllabarum in exitu et initio verborum facta. atque Gquidem literarum c0ncursum ab Η0mero omnibuSque quotquot

F. D. . Grater in scholis de regio modo drotthvsedi) bardorum et scal-d0rum habitis, quas The0tiscis actis inseruit quae inscripsit Idunna et Hermode, ratistav. 18 12 n. AT p. 185-8 atque in Ersch. et Grub. encycl. S. V. aSSO-nang V0l. VI p. 128 hunc regium modum apud H0merum invenisse sibi visus est. idem cum in Hebraeorum carminibus simile aliquid repperisset, p0etarum Hebrae0rum artem, quae diu tenebris offusa latuisset, principem se hac rati0no inlustrasse gl0riabatur.

18쪽

teretes aures habuerint poetis vitatum esse, ubi seri p0tuerit, non recte videtur J. H. Vos S ad Η. h. in Cerer. p. 48 contendere, Siquidem Saepe talia occurrunt 'χρτυρῖς G0 Θωτατυι o. Ι

σπ0υδαισι, αρξαι cf. Ναρις ζ 00αλγ ι0ς. Διὀς ΞῖVι0υ. quamquam amasse poetam talia, ut ait MommSen in adnot. ad Ol. p. 157, ubi haec breviter perstringit, quis potest nostrum adfirmare 3

deinde εχ ante R. p0situm invenitur P. XII 20 Ξκ κχ87zχD 'χυ quod Momm seu l. l. exemplum profert Ξκ K80V0υ n0n repperi. c0ntra in ρ litera, etiamsi παρ, ' περ Pindaro frequentata Sunt, taliS concursu8 non animadvertitur. verum in ny frequentiSSi-mUS est. O. II 66 αδακρυ, υῖν 6υται. O. III 34. V 8. VI 10. 87. VII 18. 27. 33. 57. VIII 16. IX75. XIII 98. at vero

Boeckhio, licet summa me in virum admirabilem pietas teneat, illud dare non ausim, qu0d in not. crit. p. 401 ea de cauSa Semper νί, post vocabulum in ny literam desinens scribendum putavit, qu0d cum sonus labialis velut in qστριχ ' μιV esset ingratissimus, literae ny autem iucundissimus, haud dubium esset

Pindarum acutissimarum aurium poetam praetulisse 'Iστρια VLV. eSt Sane υιυ Scribendum Semper δ): verum si cui Ιστριχα 'AVnon magiS masculum et austerum, Pindaricum denique videtur

Neque enim vereor ne n0u iure suo Mommsen D0ricum V tu Semper scri

bendum curaverit, qua de re iam G. Hermanu in opusc. I p. 257 cogitaverat. neque enim pro diversa m0dorum numerorumque indole alteram praeferebat f0rmam p0eta cf. B0eckh. not. crit. p. 402) neque eandem Semper in un0quoque carmine Servabat neque soni suavitate c0mmotus - ut exempl0rum conlatio d0cet - m0do epicam m0d0 D0ricam probabat. optimi autem libri p0steaeonlati persaepe V tu praebent, ubi B0eckiiii libri μ. V dabant, quo de T. M0mm-Sen accuratissime exposuit in Jalin. annal. v0l. 83 a. 1861 p. 44-47. sin Vero plus apud nos librorum auct0ritas valet, semper la V, quand0 0ptimi libri id praebent, scribendum est, non m0do haec modo illa f0rma eligenda existi mationem aliquam de son0rum suavitate SecutiS.

20쪽

cales et diphth0ngi, id est quae ad austeram Pindari y SILλ0-

ο θυια, CODVeniant, componuntur. praecipue autem hoc in αι

Postremo hoc loco enumero quae in similiter ea dentium Verborum numero locare debui O. II 88 Διος πρυς θῖῖ0v. P. IV 286 καιρ0ς προς ἁ θρωπωυ. 297 χπχθηί χυTOc Iriis χΙTGV. nec minus hoc insuave est n0stro iudici0 h. Thren. VIII 2 'ιοτου τελευταv. omitto alia id genus. Nunc adgrediamur, si placet, ad similiter desinentia Vocabula eorundemque sonorum in arsi adsiduitatem. atque ut aconS0nantibu S 0rdiamur, per se patet voces in rho liquidam deincepS cadentes non crebro inveniri, quia et raro haec litera vocabula claudit et talem rh0taeismum Elei scilicet homines et Carystii et posterioris aetatis Lacones pr0baverunt, non autem hic Summus poeta. est autem P. I 69 αγητηρ χυ 8. D. Paean