De verborum apud Pindarum conlocatione ..

31쪽

cf. O. III 1l s. P. IV 83 s. 216 s. N. VII in. vel P. III 114- α δ' χρετα δεῖ θυαῖς α0ιδῶς 80Vια τῖλε θει vide O. III 37 s. IX 107 s. P. V 77 s. - O. II 97 s. III 3 s. Deinde ad eos similes exitus adgredienti, quorum alter inarsi, alter in thesi p0situs est, breviori mihi esse licet, quoniam h0c genus multo etiam latius quam illud de quo dixi patet. J. II 26

32쪽

tale dictum est

alia multa omitto. P0stremo illud non neglegendum est etiam imparibus vocalibus esset interdum ipsis c0nsonantibus conSonantiam quandam h0c pacto O. XIII 24 s. υπατ Ξυρυ αυὰ G G ω

N. IX 40 δε, δρεχ et 6υκ 20ῖ λῖι πχΙχις ETSωυ πῖλοδοις. videmus autem quant0 opere a n0StriS, ut dicuntur, rimiS, quae primarias vocabulorum sedes insignes reddant, differant haec Veterum h0m0eoteleuta, quippe quae cum perrar0 tu syllabis

33쪽

materialibus N. ΙΙΙ 20ὶ appareant, aures tantum permulceant. quae cum frequentiSSime ultro Se 0fferrent, minime nostra veteribus aequabilis rimandi rati0 probari p0terat sed apta et temperata et Varia homoeoteleut0rum dispositi0 efficienda erat, ne animi audientium satietate defetigarentur. Haec habui de vocalitate quae dicerem. addam autem pauca de vocibus m0nosyllabis, de reditu ad idem v0cabulum, de adgnominatione, de rerum imitatione, quam 4υ0 λχz07. O laudicimus. monosyllabae voces apud Pindarum, utp0te qui gravitatem orati0nis et dignitatem secutus longioribus et pleni0ribus uti soleat vocabulis, non crebro dumtaXat pr0pter p08itae plureS Occurrunt estque alienum ab eius dictione vel illud So

qu0dsi quattu0r, quinque, Sex denique monosyllaba continuau-tur, metrum efficit ut hoc non insuave videatur. J. IV 52

34쪽

sulto ad idem vocabulum saepiuS redeatur. Pindarum tamen, quamquam non ad hanc rem diligenter animum attendi, praeterquam in praepositionibus raro crediderim talia admisisse, ut P. IV 273 s. est seri επὶ Io.ραί ἡ πιί ῖσσαι δυσπαλῖς Ituc ται, εξ

Dissen sexplicat. p. 363 statuit N. II 10ss.

μ.M et ηλόθευ 11χρι Ουα ,Ξῖσθαι, quem lusum ab hoc carmine non alienum esse ait. ceterum eiusm0di ioca ab epiniciis carminibus, licet in eis iocetur interdum p0eta, aliena Videntur eSSe. neque enim quemquam fore arbitror qui vel in o. I 52 ἐυ 0ὶ δ' απορα γαστρι μαργο v α καθ ο V πιυ' Ξιπῖιυ adgnominationem od0retur. - O. XIII 64 autem dubito casune an consilio tribuendam sit Πάγασου nobΞωυ ΞπαθῖV. Postremo de ea imitatione, quae ovo ματ0 z0ιάα dicitur, quamvis ad id qu0d mihi prop0situm est parum attineat, faceren0Π p0SSum quin pauca Verba faciam. video enim Τ. Momm- senium in Rauchenstein. ad Pind. comment. ceuSura, quae inest iu mus. Rhenan. Vol. IV a. 1846, p. 564 S. D0nnulla eXempla adferre, in quibus n0n modo conveniens metrum Summa cum arte elegerit poeta de metr. P. p. 295-T) sed etiam v0cabulorum elementis res ipsas quasi adumbraverit et depinxerit.

35쪽

utque ad N. X v. 5 conruptum, quem Sic de coniectura Scribere voluit

quasi vero penes homines esset talia elementis effingere: quasi poeta esset divino amatu elatus, qui delectatus istiusm0di artibseiis balbuttire vellet. si quid enim ex eius viri disciplina fructus consecutuS Sum, quem in principibuS numero e0rum, qui in antiquarum literarum studio se conlocaverunt: id pro certo habe0 nihil aliud eX rerum natura quam S0n0S p0SSe qui 'busdam elementis adumbrari atque facile hoc quidem auribus percipi neceSSe e88e. Sic ineSt, opinor, HV0 λατ07. 0 l. . in D. Hy-p0reh. i, de qu0 dixi in p. 8: et fortasse etiam suam e0ntendi talia omnino n0n p08sunt in egregia illa Aetnae m0ntis ignes evomentis descriptione P. I 23 λλ' ευ ορ ρυαισιV πὀTῆας 30ιυισσα κυλιυδ0 'Ξvae SP ὀξ Sc 'χθεῖ V 2ῖρῖι π0VT0υ et IZ α

undarum strepitus imitatione exprimitur. at ver0 - pace id viri optime de h0c poeta meriti dixerim - qu0modo fieri p0-

verstreut 0rbautes significaretur, equidem, ut eSt captuS meu S, nullo pacto comprehendere pOSSum. Qu0niam de vocalitate exp0sui, quae quidem ad verborumc0nlocationem pertineat, nune illud Videndum est quomodo rhythmicis metricis que rebuS USUS Sit poeta, ut maiorem Vocibus, quibus Vellet, Vim et gravitatem adderet. atque qui nostra aetate modos faciunt tantum abest ut ulla re prohibeantur quominus quaelibet vocabula Syllaba Sque numero cantuque augeant, ut, cum maximam habeant brevium longorumque

36쪽

temporum varietatem, quolibet Spatio l0ngam Syllabam, quolibet brevem, etiam levi8Simam quamque, orati0ni S particulam temere cani non raro iubeant. quod longe Secus fuisse scimus apud h0mines antiquos, quippe qui praecipue fl0rentissimis Graeciae temporibus cantum ma Xime humanae vocis probarint, ut Pindarus in o. II. υ λυους appellaret atque

υIToz0V I08SUST H. Zχὶ γαρ ΞGθ' UT I 8STας. l0ngarum autem breVium lue Syllabarum eam Selmper in canendo servari volebant rationem, ut in eodem quidem pede rationali ρητο in brevis syllaba dimidium esset antecedentis l0ngae arse08 θῖσε oc . quare id quidem h0die ignoramus quatenus ad verba insignia reddenda saltatio adiuverit, quatenuS V0ees modo acutae modo graveS, modo contentae modo remiSSae, quatenus varietas interdum in vocum tibiarum nervorumque cautibus momento fuerit: at hoc videmus numero quem Thythmopoeia facit passim summa cum arte ita uSum eSSe poetam, ut vocabulis quibus vellet gravitatem quandam eximiam impertiret. nam cum apud Veteres quoque haec musicae artis summa lex fuerit, ut, praeterquam in metri S-χυχχ. . 0- V0 c, Singuli pedes eundem numerum tactum didimus aequaleque temp0ris spatium haberent: in compositis numeris Singuli pedes sive λῖυ λατι Sive qua Si aequiperandi erant, n0n temere, ut apud noStros, Sed - ut Supra dixi - ea ratione ut insequens brevis antecedentis longae arseos dimidium esset. sic in P hio carmine primo, ut de dis scili dactylorum trochaeorumque irrationalium mensura nihil dicam cs. Boeckh. de metr. Pind. p. l05 Ss. 268 s. praef. Seh0l. p. XXXXVI 88. Blossbach. rhythmic. p. 117SS. p. 128SS. me' tric. p. 403 S., haec qHae Signo qu0d τριI80v0, Syllabam Significat, notantur maximam sine dubio gravitatem habent

- et quae Secuntur.

37쪽

Str. 8 , quae est de Aetna ignes eiciente,

γ i ob υ ' ἁλω et, icon Sidera, Si placet, aniI' 2s. τι λα V l O XV, ant. ν 2. Str. 2' 2, alia et in hoc et in aliis carminibus P. IXStr. 2, praecipue V. l02 eXtr. J. ceterum, quod de universa Pindari verborum conlocatione dictum volo, cavendum eSi ne ita existimetur in omnibus vocabuliS, qu0tquot numero, metro, transgressione deni que concinna conSpicua Sint, neScio quam magnam significationem necessario inesse debere cf. p. 23). haec putida et umbratilis quaedam diligentia fuiSSet, quae, cum numeri, Ae0lici praecipue, artificiosissimi et difficillimi fuerint, dicere non queo quantum de pulcritudine carminum detraxisset. Videmus autem ex arsium, vel dicam syllabarum in quibus arSiS Sit, concurSu maXimam vim et gravitatem redundare tum ad vocabula singula tum ad ordines, et ubi thesis liminate suppleatur aut arsiS T0υ Z producatur, ut TO G λ0c sat, velut

tum vero Boeckli de metris P. p. 80 in antispastis qui dicuntur pedibus Aeolic0rum numerorum neque λS IZχ Ne ille που ψadhibendam esse contendit sed arrhythmiam potius pulcherrimam, quae Syncosae n0Strorum muSic0rum reSpondeat, Statuendam esse ait, ut in hoc

38쪽

discedendum esse rati tamen non satis probabiliter h00 genus expediVerunt. Satis dictum puto de rhythmicis rebus nam adumbrare h0c genu S, n0n persequi Singula volui): nunc ad metricas adgredior. atque magnam horum carminum praestantiam eX eo repetendam eSSe, quod breviores et longiores versus Summa cum arte a poeta coniuncti sint, idem ille B0eckli adfirmat docri Si P. p. 274 88. cf. de metr. P. p. 297, ubi illud in medium Vocat exemplum O. VII str. oc Tις α ρ Ξιχέ ΣΠ0 IS 30

hic certe amplissimum locum obtinet δ 0ρησῖται itemque in Seq. Str. et ant. χGR0αχι, ΗΘΣκλῖ0c, I ZάπTob 0Ξυ 0υ, πχι ιυῖξ0b γρῖVGV, αγυθυ θῖξV, α' παλ ΘααῖV, AGKῖ8 θῖ φ, B0ιωτι 0V, quae Omnia et Suapte vi et tota sententia maxime insignia sunt. vide P. III Str. 3. Similia eXempla, quamquam non perinde atque haec c0nSpicua, passim occurrunt. deinde B0eckh - est enim hoc loco saepe ad eundem virum locupletissimum redeundum - de metr. p. 293 8. docet quantam diligentiam in eo posuerit poeta, ut convenientia sententiis metra et numeros eligeret, ut res leveS levibuS, grave8 gra Vi bus rhythmis deseriberes: eoque magis in hoc admirandum Pindarum esse, quo dissicilius fuerit iu str0phicis carminibus certam numerorum formam habentibus Sive metris argumenta, sive argumentis metra effingere aecurate resp0ndentia. Sic O. I Str. 8 in stipere a septem brevibus eisque per StrophaS 0cto tales subditas esse Sententias, quae tot brevium concurSu pila gantur aptissime. vide praecipue V. ii

39쪽

Jam Ver0 cum alios popul0s nihil antiquius habere et habui S Se Videamus quam ut versu sententiam concludant id est ut 'ὀτρα α7zηρτισμ vae efficiant Westphal. metric. II 2 p. 334 s. :Graeci non modo non sinebant saepe ex alio in alium Versum sententiam transire sed etiam vehementer - et, Si quiSquam, Pindarus - delectabantur h0c genere, quod Franc0gallic0Vocabulo enjam benient vocamus. principio coniuncti0nes in eXtremo VerSu conlocatae sunt. O. VI 47 s. 'χσιλεύς δ' επεί

40쪽

in eXtremis versibus reperiuntur, siquidem J. VII 3l pro librorum ειπε δ' cum Boeckhio de crisi p. 273 scribendum est ὀιet. Ξυ, itemque I'. IV 55 ταχεωc pro et χυωί δ', ut asyndeta evadant pulcherrima. nam talis Gib, λ0ιγε, quod at J0c Σ070- κλεῖ0, vocatur, post Pindari aetatem a Sophocle maxime, grammaticam Calliae trag00diam secuto, adhibita est in trimetro antea non uSurpata videtur. O. III 25 enim pro vulgari c0ραχι,' in eXtrema antiStr. 6 py χ, quod de coniectura restituere B0eckhl. l. dubitabat, in optimo libro Ambrosiano p0stea repertum eSt relicua eaque pauca exempla qua ratione facillime eXpedienda essent, ipse Boechii l. l. explanavit, quamquam N. VIII 38 a Bergilio et M0mni senio non coniunguntur VerSUS, Sed ZIJ VJ XLV pro κχλυψαι μ' scribitur. - ac ne P. II 44 quidem neglegendum est, ubi relativum pron0men cf. Oed. Col. 14 Sic positum videmus

haec Pindarus: multo autem liberi0res in hoc genere Scaenicip0etae fuerunt, velut, ut hoc unum commemorem, in Antig. v. 409 legitur