De verborum apud Pindarum conlocatione ..

41쪽

neque praepositiones in hac Sede locatas et a casu suo diremptas omittere debeo. O. XI 20 θήξαις δε κε Ουυτ' αρῖτα τοῦ OTι

nam ξυ l lx 0υ σου*0ῖς Similia omittenda Sunt. Postremo n0n minus Decessario quam Carolus Lachmannin e0mm . ad Lucret. p. 282 Scribendum ait in Horat. Serm. I,

Sane Sit, non lyricorum: libenter amplector egregiam God0fredi Hermann emendati0nem αλ λχ j κῖκρυπτ0 γαρ, quam Bergi

42쪽

recepit. librarii enim tritam Pindaro figuram χ υ Z0ιυ0υ ignorantes inmisso su locum Sibi expedivisse videbantur cf. p. 9 .P. IV 2l 1 vero sc δ' aπειτε, ' ξλυθ0, recte scribitur, cum illud quod Vaticanus secundus habet errore librarii laetum sit

iungant quem B0ectili unum fecit, O. I 57 scribunt

sed in t0to h0c genere est quod animum advertamuS quam veri sit simile n0n post omnes Versus catalecti eos inania tempora adhibita fuisse. certe ubi praecedentem versum in arsides eientem sequitur ordo ab anacria Si incipiens, quae 90SSit praegreSSae arSe08 eSSe theSis, non opus Videtur inani tempore, quia sequens rhythmuS eXplet quodammodo pri0rem'. de me tr. Ρ. p. 77. Omnino autem Vocabula, quibus ampla aliqua significatio subest, ut in aliis locis conspicuis ita etiam in eXtremo VerSuconlocare Solet poeta, velut P. I Tl. 72, neque raro iis, ut ante hoe verbum distinctio sit O. VI l00αυχθχὶ δῖ πελ0υτ' Ξυ γ Ξιυ.29 χυυκτὶ θοχοῦ his. υχ0c απῖIMUI Oi χι δυ' χγχυ χι. θῖξί

43쪽

P. IV 273. N. V 50. X l0. mitto alia multa, illud pulcherrimum omittere non p0ssum P. VI 37 de Nest0re et Antilocho

χυπ0d in loco significare Hermann et Boechii contendit, quod offendit M0mmsen, cum χυτ0υ adverbium Homeri, non Pindari sit. Scholiastae autem χυτου pronomen esse rati falso ad Zπ0ς referunt. quidni αυT0υ θαυχT0ι0 coniungimus, ut haec Sententia evadat δρ/a Φ8iu8 morte δalutem patria redemit 'Semper enim χυτ0υ pronomen pro reflexivo habet poeta cf. P.

IV 265, ubi 0mnes libri consentiunt, IX 62. O. XIII 53. O. II76. P. 34, licet varia scriptura sit , nisi qu0d est O. XIV 226ὶ id est δibi D. in c. 34 ευὶ ris sic D. Parth. III G γυ-

Observavit autem Boeelth de crisi p. 293 poetam Saepe ante eXtremum creticum orationem distinguere: quod unde repetendum sit, non liquere ait. exstare autem talem distinctionem O. III 9 et cc απ0. 13 ταυπ0 et g. P. I 16 τυυπ0TS. li

44쪽

0τι 28S,QV. ac mir0r equidem quod Boechii obscurum esse putat, unde natum Sit hoc genus conlocati0nis . nam cum id numquam in aliis et multis carminibus occurrat, in aliis frequenter, ut quinquiens in P. III et N. VII, quater in P. I et IV, ter in N. IX, bis in O. III. XI. P. II. IX. XII. N. VI, semel in

Septem, nisi fallor, carminibus: apparet id ips0 metro poetae suppeditatum atque eo minus ab illo repudiatum esse qu0 maiorem eX hac re gravitatem Sententia recipiat. plus enim gravitatis redundat, opinor, Si a cretico in clauSula verSuS p0sito enuntiatum mitium capit quam si a dii ambo vel tripodia sive iambica sive trochaica exorditur. Videamus nunc, Si placet, de initio VerSuum. etenim cum Bentley in libr0, qui in eriptus est emendationes in Menandr. et Philem. reli l. auctore Phileleuthero Lipsiensi Traiecti ad Rhenum MDCCX, p. I 08, Versus ab eis quae si z0τα κτικαὶ essent id est λῖV, 0ῖ, I, 8, Similibus particulis initium capere negasset: adsensus B 0ectili de crisi P. p. 272 ita ut ad lyricos qu0que p0etaS hanc regulam pertinere arbitraretur, tamen de industria ait hanc eueliticae separationem quaesitam esse a Pindaro in Aeolicis carminibus eorumque similibus Lydiis ses de metris P. p. 312) Vel ut res horrendas pingeret. N. IV 62πυρ δῖ παγχρο τῖς θραGυυ α χυωυ λῖ0 Tωυ

utrumque egregium es Se vir inlustrissimus praedicat. Scribit etiam N. VI 43 s. φυτα α τε υιυ ' α λῖ0VT0ς, quia zz0TSapud script0res qu0que in initio sententiae positum reperitur

45쪽

not. crit. p. 536). alia autem exempla, ubi δε in initi0, et, δ' similia in exitu Versuum erant, p0stea B0eckli in editione

minore secunda aliter conformavit. Atque ut ante V0cabulum in eXtremo Versu l0catum oratio

frequenter distinguitur, ita post verbum in initio metri positum

sententia crebro terminatur. atqui non omnia, ut dixi, cum vi elocuntur poetae. est autem O. II 97

minime vero a Doricis carminibus hoc genus alienum est. Video. III 33. P. I 6 b. IV 23. 53. 1l7. 145. 157. 158. 198. 200. 204. 212. 229. 237. 24 l. 2b6. 257. 259. 3. II 19. V 56, alia multa, etiam eiusm0di δ' Gλ6δαπς,

P. IV 33 - Οχτ0 δ' Ευρυπυλος Γαιχ0I0υ πνῆc χGθιτ0U Euus σιδαῖ ' ' S V χ L. Venimus nunc ad illam conlocationis speciem, quae lati8sime patet apud Pindarum eiusque maXime propria eSt, qua non modo enuntiata in sequentes Stropha S, antiStropha S, ep0'dos, Sed etiam singula v0cabula in epodos maxime transire iubet poeta. vide Boeckh. de metr. P. p. 339 8., qui Ae0licis in primis carminibus eorumque similibus, m0toriis illis ac turbulentis, h00 genus vindicat, quamquam id minime raro in Doricis, statariis et tranquillissimis, invenitur. nam in Pythio quidem quarto carmine, qu0d, Si quicquam, tranquillissimam Doricorum harmoniam habet, septendeciens in eXtrema Stropha sententia clauditur, bis autem et viciens in sequentem rhythmum transit. principi0, ut a singulis Vocabulis ordiar, O. I. T9 8S. eStῖπεὶ τρεῖς πῖ καὶ δῖ κ' χυδρχέ 0λῖσχις λυαρά δεῖται γάλ0 ep. θυγατ80 .

47쪽

17 str. 22 ant. D. Seol. II ant. sed O. III 16 str. Friedericlis Stud. Pind. p. t 2 pulere eum sequentibus conexuit. - illud etiam si ut extremo antecedentis et primo VerSu Sequentis rhythmi sententia e0ntineatur, ut O. XI 84 8.

O. XI 69 s. ant. - Dorie0rum P. I, 33 s. ant. J. IV 12 s. es. in permultis autem eorum quae attuli sive subiectum Sive obiectum sive appositum aliquod summa cum elegantia et in fine sententiae et in hoc speci080 loco c0nlocatum VidemUS. Jam Vero sententiae in Sequentem rhythmum traductae

48쪽

d. III ep. g - γυ κα P. IV ant. L. - Saepe a Utem per pro nomen relativum in sequentem Stropham tranSitur, octienS, nisi fallor, in D0ricis illis carminibus bis in ep0d. , viciens in ceteris SeXiens in epod. . - atqui non Semper, ut in pleri Squee0rum quae modo laudavi videre licet, suitur semper cum magnificentia sententia in initio sequentis rhythmi, sed etiam in fine antecedentis novum enuntiatum incipit, velut O III 9 s. P. IV l91 ff. J. V 42, non raro ab eXtremo VerSu eXOPSUM, ut O. VI 77

49쪽

orditur enuntiatio, ut in his D0riei P. IV l38 li Vl

P. I ep S . N. XI ant. I. J. H I . I . ep. deinde O. IX ep. δ . P. Vant. x. X ep. I . N. II l0 ss. VIant. VII ep. I. J. VI ep. I . Haec dixi l0ngius quam instituta ratio p0stulabat: sed frequentiam ostendere volui harum tranSgre SSioniam, Uae adeo Pindaro probatae sunt cf. p. 3 i), ut in parte multo plus tertiaeXemplorum enuntiationes in Sequentem stropham traduXerit. itaque, si eXceperis O. XIV, duarum Stropharum carmen, et O. XII, quod Stropham, ant , ep0 d. habet, in unoquoque elis'mine hi transitus reperiuntur, in nonnullis vero c0ntinenter fere apparent, velut seXiens deinceps in Dorico J. I: atque in P. XI noviens transitur, bis non : N. IV octiens, ter non: J. IV et VI sexiens, bis non . mitto alia. fluanto Opere autem h0ggenus non abhorruerit a statariis et sedatis carminibus, ex exemplis quae ex undecim illis certe Doricis elegi satis apparere eXistimo. Relicuum est ut paucis adumbrem quantum poetae artificium in eo cernatur quod complura Vocabula quae SenSu coniuncta sunt n0mina et app0sita dic0 praecipue in insignibus versuum Sedibus ornavit et auXit. per autem pauca genera eX tanta frequentia et varietate leviter attingere satis habeo. primum in initio et exitu versus uotiones re coniunctae repertula' tur. O. III 100Ξ0α090ζ υι 70,T ' Ξπ ' χυθρωπ0uc χ0ι ὸχ .

v. 55. O. IX 97. VIII 53. cf. P. IV 139 s. idem in du0bus Versibus accidit. J. II i5

50쪽

P. XII T s. O. X exti . N. VIII 9 et q. S. - tum hanc Speciem eius qu0d enjambement dicitur in primis adamavit p0eta.

O. II 55