De Philippi Melanchthonis ortu, totius vitae curriculo et morte, implicata rerum memorabilium temporis illius hominumque mentione atque indicio, ... narratio diligens et accurata Joachimi Camerarii Pabeperg. Lipsiae Ernst Voegelin Lipsia

211쪽

188 VITA PHILIPPI posse tibi moderari, quando vis. Ita breue ec minus elaboratum ab altero quodam reo sponsum datum, in eruditorum quorundam dicta incurrit. Etsi autem aderat Eccius,

qui fulcire quasi sedem Pontificiam putabaotur, oc causiae tamen bonitas, & rerum de quibus agebatur veritas, & Philippi etiam Melanchthonis doctrina, facile tutata est partem illam, ec aduersarii tum non parum perculsi, colloquium institutum non illi quiisdem recusare, id quod honeste facere non poterant, sed clanculum impcdire, ec dispuistationes defugere. Et modo moram quaerere congressibus, modo nouas conditiones ferore: Tandemq; eo deuenire, ut conscripta a

se capita postularent publice recitari, Sc omones Vt ea approbarent illis* subscriberent autoritate praesidis adduci. Non potcrant his

assentici Saxonici. At p ab aliis quo p compluribus simplex oc euidens dissertaq; praecimpuarum controuersiarum explicatio, praesem rebatur tortuosis dic obscura varietate implicatis istorum formulis. Quo offensis nonnulis lis nouae artes tentatae suerunt, institutum ut singuli accerscrentur & audirentur coram

ijs, quibus gubernatio colloquiis illius comis missa fuerat. Esti actum primum cum HenirichoTheologo Illustrisis.Princip. Fridericha Palatini, sene illo quidem nes eximiae do- , ctrinae

212쪽

MELANCHTHONI s. 18'ctrinae laude celebri, sed viro opt. & in vertistatis exploratae atU certae professione defenissionei acerrimo Θc constantissimo. Post hunc existimabantur audituri Alexandrum

Alesium Theologum Illustrissi. Principis Io achimi Marchionis. Qui quidem Sc paratus erat & cupidus conflictus. Sed huic obstitit iustum praesidis, qui oc Alesium ad pugnam

instructum sciret, oc talem administrationem rei viciosam esse animaduerteret. Nam Saoxonici cum P his coniuncti, cernentes quaeri suorum distractionem, Zc concipi ab aduerissariis spem fore eos separatoa tirnidiores,epiastolam a Philippo compositain illis 5c in conusilium aduocatis miserant. Ea testati se ex animo piam concordiam expetere, & bono sudio profiteri id doctrinae genus in quo versarentur, quem iudicarent esse consenissum catholicae Ecclesiae Christi, eum p illustrari & patefieri oportere significarunt

non aliqua se cupiditate, non petulantia,non morositate, dissidia alere, qui tanta pericula tot aerumnas, tam dira odia sustinerent: Et orare se cum reuerentia, scripsere, ut se illi interpellari boni consulerent, ab iis qui propter communem Ecclesiae Christi necessita. tem aduenissent. Post haec ostenderunt, auo dire ideo differri colloquium, ut noua capita

excudantur ipsis deinde Proponenda, qui-

213쪽

1 o vir A PHILIΡpthus cogantur assentiri. Et hac ratione ad concordiam rem adduci posse, fortasse aliis quos arbitrari. Quos θc falli certum sit, rediscrepare haec a Decreto Hagano ensi. Seaducnisse ut doctripam placide conferrent

cum aducrsariJS, non Ut acciperent legeS caspitum flexiloquorum 8c insidiose scriptois rum, quibus non tollerentur sed magis infla marentur dissidia. Eo accedere Sc illud, quod iniquum sit, non audita Vtral parte ire in suffragia. Fortasse argumentis auditis ato

perspectis, eX Utraq3 aliquo S parte mutatuo ros sententias, quas adhuc retinerent. Itaque

graue esse praeiudicium suffragia praeripere. Rectis asse se synodum Pontificiam, quod iniquum sit aducrsarios ec hostes esse iudi ces. At in synodo minus fuisse periculi fuisturum, quam si iam aduerstarii velint necessiotatem imponere aisentiendi capitibus suis Conuentum enim synodi habiturum plures doct os 5 moderatos , 5c externarum natioranum homines, minusq; indulgentes affectio hus animorum suorum, fortasse oc hoc tum

futurum fuisse, ut & attente audirentur ipsi, ec res erudite disputarentur. Atq; perhiberi a quibusdam sapientibus dici, ne esse quidem opus disputatione, quod illae sint non rerum sed verborum controuersiae, quas prosit ob-xuere potius quam agitando excitare.Cumcp

res sit

214쪽

res sit eadem, horridiora quaedam verba te,niri posse, Quo iudicio Vtrami partem grauiter ledi. Si enim verborum tantum sint disis sidia, interrogarunt illa in epistola Saxonici ec socii ipsorum, cur suae doctrinae assentienistes interficerentur c cur tot mortaleS, totaSUad , gentes deletas aliqui vellent ρ' Perinde este hoc, ac si Sarmata velit interficere Gerae manum, propterea quod lingua alia sit. Niὰ mis se graues poenas dare inscitiae, si ideo plectantur, quod non fatis facundi aduersia xi js videantur. Se etiam scelcratos habenis dos, si Ecclesim Sc Reipublicae tranquillitautem turbent, non necesarijs rixis verborum. Sane si quando exarserunt ciuiles dissensio. nes, in ea quoq, parte, quae iustam causiam

tuetur, minUS interdum moderate certari

Ideo non esse fortasse nullas in utriusq3 partis disputationibus rixas verborum. Sed eas famcile posse tolli. Et ubicun* res conuenit, non repraehendere se verba, quibus 8c ipsi saepe iisdem sine cauillatione utantur, quamouis sentiant proprietatem sermonis in do. ctrina Ecclesiastica seruandam esse. Non igitur litem de genere sermonis, sed rerum maclgnas esse controuersias: De vero Dci cultu& Veneratione. De vera Inuocatione. Eas non esse eludendas hac specie, quod sint verborum certamina. Nisi aliqui fortasse omniis O a um reo

215쪽

UITA PHILI p tum religionum dissidia verborum esse cera tamina putent, a qua philosophia Christia

nos prorsus abhorrere deceat. Se Vnam vetaram Religionem esse statuere, qUae certo verisbo Dei tradita consensus sit Catholicae Ecisclesiae Christi, in qua regiaci Filius Dei, ecimplorantes se audiat & impertiat salutemati vitam aeternam. Quapropter orare se, ne capitum nouorum praeiudiciis onerentur, neue rebus nondum disceptatis suffragia praeripiantur, sed ut instituatur secundum decretum Hagano ense collocutio. In ea se operam daturos, Ut omnes honesti viri inistelligant, quod non abhorreant a moderatis

consiliis. Vere enim posse affirmari, sic esse se affectos, ut morte etiam sua piam Ecclesiae

concordiam redimere cupiant. Vtrum Vero

aduersarii hanc quaerant, an potiuS prauas rum superstitionum confirmationem, iudiis candum se relinquere bonis δέ veritatis amantibus. Neque fucosas compositiones restituturas esse tranquillitatem. Quod si de rebus ipsis integre planes disputari placeat, cur non secum potius agcre uelint quam cum alijs c Nam se sperare suas explicatio isnes piis mentibus fatissa sturas esse, de omniis . no existimare, Inuictissimi Imperatoris Cais roti eam esse virtutem, ut Veritatem patefietari, oc consuli saluti Reipub. velit rationibus

216쪽

optimis.Ideo orare se, ut petitio illa sua inhonam partem accipiatur, cam* proficisci non ab impud cntia scd pio studio iudicetur.

Quod si pergant aduersiarii praeripere suffrais

gia, quale sit futurum iudicium bonorum ubi* de coniiciatu illo, non ciue obscurum. Quorum spcni dic expcctationcm falli non debere, ncque sibi imponi ncccs itatem tuis starum querelarum. Seque considere futurum i autoritate praesidentum interposita, ad veritatem patefaciendam studia conuertantur,ec aliquando uno pcctore & Vna Voce Omanes Ecclesiastici coetus Deum cclebrent. His literis redditis ab incepto illo audiendi adoriendis singulos, autores suasorcsu eius deostiterunt, rursumq3 policeri facultatem conogressivum publicorum, cum prius contendis,sent ut pauci quidam Vtrin* deligerentur,&rationem qusrerent qua inueniretur aliqua controuersiarum moderatio. A quo consilio Saxonicorum cumq3 eis coniunctorum quio husdam non abhorrentibus, vel quia timore

quodam afficiebantur, vel quia praesidi obosequendum esse statuebant, Philippus, qui publicae quietis gratia nihil non quod recta

conscientia posset, faciendum tolerandumq3 duceret, quid periculi tamen illa in re esset, libere demonstr vit. Sem existimare osteno

217쪽

um, ut dubiae aliquae 5c fucosis confirmatio nes sententiarum inueniantur. Cumq; iam eum talium actionum magnopere esset pero tesum, Zc ludibrηs adueifariorum prouocas

retur, vehementius tum etiam locutus est.

Negauiti se talium actionum participem, multo minus administrum esse velle: Non dicere sententiam, non scribere quicquam in hoc genere, non etiam si quid constitueretur approbare. Non, si exercitus hostium, qui ad portas es set, metu terreretur. Doctri nam neces seriam in Ecclesia illustrem oc claram es. debere, eius luci ut caligo prsstigia. rum offundatur, se autorem adiutoreminunquam futurum. Ita ad congrcssium pubis licae disputationis res est reducta. Ibisp tum rursum postulatum, ne dissentientes suas rationes pronunciando explicarent, sed ut trais derent perscriptas. Hanc occasionem aliqui abrumpendi colloqun censebant non ciueamittendam. Quorum in Philippum absentem is enim e consilio discesserat hortatus, ut quid optimum esset diligenter considerais rent) minus etiam clementem orationem fuisisse cognouimus. Sed pluribus visum cst, hac etiam in parte praesidibus esse gratificandum Conuenit igitur ut scripta offerrentur. Idocum faciendum esset, mutare rursum autores

huius consilii sententiam suam, oc moram initis

218쪽

MELANCHTHONI s. Ipsiniicere, & tandem ad disputationem verboorum relabi. Itaque ea statim has quasi velitationes secuta est. Certatum fuit de naturae vitio re prauitate Eccio suo more iactata iam pridem enarranti, non sine maledictis contunieliosis in eos, qui ista aliter distere. rent, cum tamen aliter cum priuatim de queostione illa locutum esse constaret, Philippus Melanchthon postero die respondit, & suae partis sciatentiam Veram exposuit plane Scdiserte, & a conuiciis quidem abstinuit, nono nihil tamen fatis in Eccianis inci ths deridendis aspersit. Post paucas congrcssioneS, rursus dissuad cnte Philippo, obtinuerunt Viduo ad Praesidem accederent, qui de capite disputatione agitato, formulam congruen tem perscriberent. Protulit tum Eccius quandam suam. Sed postea auocatus Grano Melanus ab Imperatore Carolo, qui Venerat illis diebus Spiram, tota res ita relicta ec ad

conuentum, qui Ratisbonae mox ageretur,

reiecta est. Hoc quasi praeludium magna solicitudine affecit Philippum, neq; passum esthene sperare de vilis talibus congressibus. Neque ille aduersariorum doctrinam, non Potentum vim metuebat, minimeP omnium

causis diffidebat: Sed astutiae fraudes & laoqueOS in concinnandis 8c colorandis discreo

Pantibus sententijs, oc falsitate quasi illumi

219쪽

Ty6 VITA PHILIΡΡrnandacinfuscandaq; veritate pertimescebat. In istis autem actionibus quantumuis paruae

releues offensiones mirifice excruciare aniamum ipsius solebant. Nel praesagia ista fit.

do fucata θc tenebricosa illa negotia retulit, sed eorundem priores difficultates auXit,no. uis inuolucris oc integumentis additis. De quibus aliquid suo a nobis loco dicetur. Atisque Granuclanus tum ita discessit, ut & ho. na existimatio eius de Philippo Melanchtho. ni videretur esse, θc ipse prae se ferret voluta. talem at p studium, quibuscunq3 modis possiset perficiendi, ut Germania pacem haberet, policens se ad mansuetudinem flectere Impe. ratorem velle, oc hortari ad conseruandam tranquillitatem, Zc iudicii publici nimiam seueritatem cohercendam, Denique pia Sc sa. lutaria sua consilia omnia futura esse prossessus est. Anno Christi M. D. XLI. argit conuentum Imperator Carolus Ratibonae ad Danubium, quae Regenoburga a fluuio vicino appellatur, atq3 Ptolemaeo esse existi, matur Artobriga, colonia Tiberii. Ad quem cum actiones de doctrina Ecclesiastica stipe

rioris temporis essent prorogatae, ita eo cliniam iussus est proficisci Philippus Melanchisthon. Qui illo itinere in finibus territorii Palatinorum, cum vectoris culpa essedum quo

220쪽

MELANCHTHONI s. Is ipse & alij vehebantur, euersum fuisset, maα num dextram ita afflixit, Vt nunquam inteis ger usus illius restitutus sit. Vci laxata, vel certe quassatis ossiculis detorta fuerat comis missura cum cubito. Itaq3 & curationiS tum ec postea debilitatis ea parte incommoda molestia'; perferre est coactus. Protule,runt ibi librum , nescio quorum opera cono flatum, de quo persuasum Imperatori fucis rat, eo ipso utrius P partis errores quos disissidentibus altercationes attulissent, posse corrigi. Postulabatur igitur ut ille probatus reciperetur. Id quod neutra parS facere uois luit, cum Saxonici illum quidem non peni. tus reiicerent, sed censerent emendari oporistere, inq3 co operam suam policerciatur: Aduersarii autem horum, totum librum rea pudiarent oc damnarent. Vt infelice ad mois dum sidere natum hunc librum existimari debeat: Qui recens veluti in pueritia sua omnibus inuisus & clanculum educatus postea adultior caussa maximarum calamitam tum fuerit quando Interim dum Synodus cogeretur, eodem serme, sed accuratius Me stilo, ut ferebatur prolato, quid fieri serua. rit placeret, definitum fuit. Atl erat Rati-honensis expositio talis, quae nisi dissecpta nodo oc concertando diffidentiae alienationes lanimorum corroboratae essent, serri admitis