장음표시 사용
461쪽
XXXIX. Ex quo primum orta est in orbe Ecclesia usque ad tempora sancti L dOVIci, nusquam reperies pontifices R manos in ecclesias & beneficia, quae electiva, dicuntur, ullum jus sibi vindicasse, aut elia
gero volentes ullatenus impediisse, quominus libertate electionis fruerentur. 2Quinimo constitutiones eorum extant memorabiles, ex quibus apparet curae eis tuisse, ut recte atque ordine electiones fi ent. Cujus rei fidem faciunt, quae in D . creto Gratiani, & in labro Decretalium Grego
rii hac de re leguntur. Adde quod in post lationibus quoq; ipsis ab eo jure tanquam alieno prorsus abstinebant : & infirmata
postulatione remittebant ad eligentes negotium, ut denuo eligerent. c. bona. depo- φιpralato. Tunc autem florebat Ecclesia, . - rei religio propggabatur,exaltabatur fides c si tholica,bonis & spiritalibus & temporaliabus exuberabant ac circunfluebant omnia.' XL. Cum tempore sancti Ludovici conarentur Romani libertatem electio-
num infringere,& iis malis,de quibus jam diximus, viam aperire: is se principem vere pium, Christianum & catholicum, custodemque & propugnatorem ecclesi rum sibi comminarum praebuit. Occurrit enim perniciosissimis conatibus & concu. liis Romanorum, & ecclesias in libere
462쪽
XLI. Ludovicus Hutinus antis IῖIs . hanc sancti Ludovici constitutionem M
quandam aliam huic similem Philippi Pulchri, edicto suo confirmavit. Cui postea Joannis regis accessit alia confirmatio,
XLII. post illud tempus, Romani
summa ope nisi sunt electiones omninosiibvertere, quorum inceptis reges Christianissimi, conventus solenniter indicet tus, sortiter obstiterunt,eorumque conatuS represserunt, ut ante dictum fuit. Nam sua non parum intereste existimabant, eligendi morem in regno suo retineri, M eo magis, quod jure su' potestatem elugendi facere consueverant. γ
XLIII. Jus quod hic sibi rex vindicat, relatum est in libros juris pontificii, quos Gratianus edidit: ubi dicitur, Hadrianum papam cum unisqtia synodo, tradidisse Carolo regi jus & potestatem eligendi pontificem Romanum, sedem apostolicam ordinandi: item archiepiscopos & epulscopos per singulas provincias ab eo i vestituram accipere diffinivit, ut.nisi a rege laudetur & investiatur episcopRS, a,
nemine consecretur. c. misi M. 62. dist. - .
Ac tametsi Ludovicus plus jus pontificem ' Romanum eligendi res udiasse dicatur, c. ego Ludovicus. 63. dist. semper tamen jus
inpesbturarum retinuit, in cujuS locum po-
463쪽
DEFENSIO PARI s. CuRI stea si1ccesserunt Regalia, &jus aliud quo utitur reX, clim Vacante episcopatu elugendi potestatem facit. I. XLIV. Cum spretis omnibus, quarum jam memini, constitutionibus, Romani hierarchiam Ecclesiae confundere ac pem uiturbare non desinerent, & reservarames suas p passim gratiasque expectativas in orbem spargerent, ingens Ecclesiae deformatio - έ inde secuta est. Ad extremum Ecclesia ibi universalis in spiritu sancto legitime Som tu, gregata,per generalem resormationem c ipitis & membrorum reservationes omnes gratiasque expectativas sustulit,& veteres canones de electionibus ct collationibus' restitituit. In qua generali reformatione illud diserte cautum exceptumque est, ut qui cunque cujuscunque dignitatis, Miam p. palis,obedire contumaciter contempser nisi resipuerit, condignae poenitentiae sib-
XLV. Quod ad minora beneficia attianet, quae collativa dicuntur, obscurum non est, corum conserendorum ac distribuet . v eorum jus ad episcopos in sua qu*nqu* lii dioecesi pertinere, c. regenda. c. νψμπ' unoverint. Io. q. I. ct toto tit. de osc. ordin. in decretal. Ac pontifex quidem Romanus Clim gratin tribuit expectativas, aut mandata quae Vocant de providendo, & ad episcopum aliquem ea mittit, his verbis concipiebut
464쪽
PRO LisTRTATE ECCL. GALL. diploma solet: Cujus collatio jure ordinaris A ad respectat. Proinde ea conferendi facultitas nec eis adimi, nec minui ullo pacto abiaque injuria potest. Ad quam injuriam depellendam episcopi ad regem, ut tui xem defensoremque suum, merito conii gere possunt.
XLVI. Indignitatem hanc, ratio providendi ecclesiis, quam Romana curia ex cogitavit, Vehementer auget, per reserr riones mmpe & gratias expectativas. Pra bent enim occasionem captandae mortis alienae, quod cum ne ethnici quidem tot rabile judicarint, multo magis Christiani horrere & execrari debent. c. nulla. de conta praeben. XLVII. Experientia vel sola docuit, postquam a pragmatica fanctione reces.sum est, quanquam gratiae pectativae, confusionem pariant, partim ob earum multiplicationem, partim ob praerogat Varum, ac derogationum cI ululas &c villationes, quae in eis inseri consuev runt. Miras enim offundunt tenebras, Alites infinitas gignunt. Ac tametsi Pius qui novissime diem suum obivit, statuisset, duo tantum diplomata in singulas coli . tiones e*pedienda esse, tamen duodecim ac eo amplius non raro conspici tui XLVIII. Ante ea decreta, quorum strupra montionem fecimus, tanta erat cons
465쪽
62 DEFENSIO PARIs. GRI Asio; ut in dioecesi Andegavensi sexcenta gratiae expectativae in uno inventae sint. Nec minor in plerisque aliis locis extitit
XLIX. Si eo tempore, quo istae tot gratiae i mpetratae fuerunt, decessisset pol tifex RomanuS, irritae omnes ac prorsus inutiles redditae fuissent, propterea quod novi pontifices hujusmodi gratias statim revocare solent. Itaque in singula esse mata si viginti aureos compuxemus, id est, quanti vulgofestimantur, sumptuSin e rum impetrationem facti, comperiemuς jacturam hanc duodecim tantium aure
rum esse. 'L. Tempore etiam Martini, talis erat in Ecclesia confusio: cujus tolt Endae gratia, decreta, de quibus jam diximus, comstitutionesque factae fuerant. verum si mulatque as eis recessum est, in pristinum illud chaos denuo incidimus. Li. Ratione caret penitus haec provia dendi ratio, quia certo certius est, ordinorium, qui in loco ipso commoratur, & non tantum novit qualis sit Ecclesia, sed qualis sit etiam is de quo praeficiendo agitur, in Ilus & utilius 'posse EccIesiae providere, quam in Romana Curia hujusmodi diplomatis provideri soleat. LII. Si quis objiciat, ordinarios etiam collatores plerunque homines non id
466쪽
. PRO LIBERTATE ECCL. GALL. a 'neos ad gubernationem eccIesiarum pro- movere: huic respondendum est, si quid
ea in re deliquerint, coxxigi eos & puniri posse juxta. c. gr. e. depraeben. At pontifex Romanus nemini subest, ut ipsemet de se testatur; nec potest quisquam ei dicere
ea elucidari ita possunt cum aliquo Reia
publ. bono, ut nihilominus illibata decre-xorum authorito maneat..
LIV. Si ita regi videretur, posset ratio iniri, qua stantibus decretis, facilius qxpeditius ac minore sumptu regiis ministris
confuderetur in distributionem beneficiorum, quam per Curiam Romanam fiat:& eadem opera scholasticis & literatis viris prostyici posset, nempe certoS menses pro tertia parte ipsis debita attribuendo.
PQuod rex defuntius facere cogitabat, &in animo habebat. LV. Commodior atque utilior regi es mi sec
cur ita facis' Adhaec praeficiuntur a pol tifice Romano peregrini, non indigenae, aequorum ingenium & conditio moribus Patriae non convenit. Itaque dissidia hinc facile nascuntur cum gravissimo salutis
animarum detrimedio,& sacramentorum iureverentia.
LIII. Decreta, de quibus hic loquimur,studiis ac literis maxime favent: quia jubent literatis ac graduatis beneficia conferri. Quod si quae in eis obscuritas insit,
467쪽
DεrεNsio PARIS. CURIAE set ordinaria eligendi ratio, cum sit verisimile,homiriem gravem & idoneum,quem ipse comendaverit eligentibus, acceptum eis sere, nec quemquam futurum qui h nestae regis voluntati non facile assenti
LVI. Si sorte quis dixerit alienum non to esse, ut Romanus pontifex distributionem tu aliquorum beneficiorum habeat, quibus clpossit familiaribus suis & aliis gravissimis itiviris,quorum opera utitur in rebus arduis, lasconsulere: Respondendum est, satis huic lprospectum esse per ea synodorum decre- torta, de quibus hic loquimur. Dimittuntur enim omnia beneficia, quorum reservatio .phlin corpus juris includitur. Ad haec sibi ai sunt decem beneficia, unum ad vitam, & ii duo, ubi quinquaginta, juxta c. mandatum. Qua ratione bene mereri de multis ei perquam facile est, nullam confusionem asserendo Ecclasiae, nec sibi vindicando jura
LVII. Quod ad judicia & lites attinet, perspicuum est eas coram ordinariis re etari debere : nec absque semina eorum injuria & totius populi gravi incomm do, si majores gravioresque causas excia ipias, aliter fieri potest. Quamobrem si ndecreta tollantur, quibus huic malo prae aclusa fuit via, justissima erit apud regem αconquerendi causi.
468쪽
PRO LIBERTATE ECCL. GALL. LVIII. Sancti Petri exemplum, cujus successores sunt pontiaces Romani, maxume eoS movere debet, ut jurisdictioneni ordinariam episcopis dimittant. Nam cum Hieroselymis quaestio de legis observotione exorta esset, Petro tum praesente, cobus qui Hierosolymorum episco crat, sententiam de ea re pronunciavit. Acut Vincentius scribit in Spec. histor. λ'. haec quaestio ad alium nisi per appellationem
LIX. Absque his,de quibus loquimur,
constitutionibus, nemini liceret tuto E clesiam aliquam aut benςficium obtinere. Argumento sunt ea quae post abrogationem earum constitutionum Romana Curia hic desigilavit: Non enim sessimcaustrum ecclesiasticarum, sed etiam possessi-riarum cognitionem, quae regis est, sibi vindicare Romani coeperunt. Ac ne a regalibus quidem ipsis potuerunt abstine- rei quorum cognitio ad regem & Curiam Partamenti haud dubie spectat Idque perspectum est in plerisque negotiis, pr pter quae regem admonuit consuluitque Curia, qui tum in finibus Aquitaniae erat. Nec stiu post ejus rei gratia constitutiones memorabiles edidit rex, quae in Partamenti recitatae, promulgatae,
actis pexscriptae sunt. LX. Nec cleticos modo &Occle
469쪽
M DEFENsio PARIs. CuRIA ecclesiasticas vexabant his litibus Romani, sed etiam laicos profanosque homines. Nam eXemplum si carit tonsoris ante diavi Dionysii aedem in urbe habitantis, qui cum Romae agentem filium amisiisset, mox pro ejusdem debito in Curiam Romanam pertractus est. Idemque Joanni Dargon-
geS regio advocaxo accidit. iLXI. Alterum ex quatuor malorum generibus, quae ex decretorum contemptu& abrogatione oriri diximus, est patriae
appellamus. Regis liquidem interest rimum, desertum a populo & desolatum regnum non esse. In multitudine pvuli diu gnitru regis, ct in paucitate plebis, ignominia
LXII. Ante haec decreta &constitutiones cum reservationes & gratiae pXpect tivae id usu essent, & causae in Romana Curia tractarentur, populares regni hujus
certatim concurrebant Romam. Quorum
alii cardinalibus & aulicis inserviebant: alii nullius hominis familiae' mancipati,sedaliqua spe vana illecti suam parentumque suorum substantiam absumebant: alii, & hi quidem plurimi, eo consilio Romam migrabant, ut caeteris hic manentibus molestiam exhiberent, & ecclesias beneficiaque ab eis quo jure quaque injuria
extorquerent. Nam experimento com
desolatio, quam depopulationem vulgo ' lit
470쪽
--m proficiscebantur, sive ob itia neris periculum & moIestiani, sive ob p stem, quae Romae crebro grassatur, statim mortem oppetere solitos fuisse. Qui verb
goriunt facessebant senibus, valetudin riis, & aliis hujusmodi qui in ecclesiis suiq
. dc beneficiis erant assidiit. Ac saepenu mero eontingebat , ut miseri homines in Curiam Rδmanam citati, chin adversiis istos calumniatores 1e desendere nequi rent,prae taedio & maerore vitam finire eo
LXII1. Pleri que beneficiorum capta tores parentum, Sc amicorum loculqs eo hauriebant omnino, tandemque ad sum mam inopiam, atque a eb mendicitatem redigebatitur. Quae res etiam plurimiqmortem accelerare consueverat. Nee verbulla spe alias tantas perferebant mi serias, nisi ut plumbum tonsi pro juro domum aliquando referretit. Accidebatque inter dum ut hians eorvus deluderetur, utque plumbum auro redemptum nihil planh
aliud quam plumbum esset. Cum enim
diplomatibus suis plumbeis confiderent, interveniebat alius qui annullationeni alia quam, sic enim vocant, ex insperato affer test. Ae interdum decem aut duodee mad idem beneficium anhelantes eu stecea