장음표시 사용
581쪽
rum quae Idclaco Tocha competentium vocabatur γα dleebantur Electi , qui tertiam Catechnmeno rum classem constituunt . Reddebant Catechumenἰ Symbolum in Ecclesia Romana Sabbato sancto pauia Io ante baptismum. - autem reddere Symbolum , ilia Iud memoriter recitare , & ChristIanam fidem aninsu scept ionem baptismatis profiteri. Una cum Symbo. Io tradebatur Catechumen s Oratio DomInἰta , quam
tamen proximo primum Paschali festo reddebant. N.mero XIII. 3. vetus In EeeIesia Christian rum mos fuit, ut qui ad Musas celebrandas eonummiebant, Sacrum Epulum percepturi, suam unusquiseque sacrificii partem adferret . Innumera huius relexempla produci possent et sufficiat nobis Canon IU. Coneilii II. Matisconensis, in quo statutum legimus; ci ut omnibus DominicIs diebus Altaris oblatio
h omnibus offeratur tam panis, quam vini; ut per has Immolationes , ae peccatorum suorum fascibi scareant, & cum Abel, vel caeteris iuste offerentIbiis promereamur esse consortes. D Haec consuetudo apud Leonices ex parie adhuc observatur . Sirmondus In D sequisitἰone de A Imo Cap. I. testis oeulaeus haee
feribiti vidimus, inquit, b aliquando ipsi, non
niueundo spectaculo in ArmoricIs apud Leonices an-tIqui moris imaginem referentes Matronas aliquot equae dIe festo communieatum eum in DominIeum venissent, adstantique ad Altare celebraturo Sacerdoti suam singulae oblatam , sed puram , & azymam , vel domo allatam , vel e sacrario petitam obtulissent; ubi peracta consecratione ad communionem ventum est, ita omnes communicarum, ut mutuas in
the se hostias participarent, nee culpari ulla posset, s de alterius, ut Cypuanus loquἰtur , sacrificio sumeret, cum suam ipsa vicissim alteri concederet. ,,
582쪽
XIV. E Gentibus novIter ad ChrIstum eonve I sis haee II Synodo HierosolymItana statuerunt Apostoli r visum est , InquIunt, spiritu
S. & nobIs, nihil ultra imponere vobis onerἰs, quam haec necessaria r Ut abstineatis vos ab immolatis Simulacrorum, & sanguIne, & lataeato , & fornicatione. ,, Act. XU. v. 28. edi 29. Quae S. Cyprianus Lib. I. ad QuIrinum circa finem edit. Antverp. Anno 164 a. pag. 9 . Tom. a. Oper. D. Cypriani lia reddit. : εε Vlsum est Sancto Spiritui , & noess nullam imponere sarcinam, quam istam, quae eX ne-eessitate est, abstinere vos ab IdoloIatriis, & sangui-nIs effusione In teli ger illIcIta in & fornicatione . , , Haec nimirum, ut sa) PacIanus alti novi Testamenτι sola eomisso. Ideo haee tria, IdoIOIatriam , homIel-dium , & fornIeationem, tanquam capitalia vitia sic omnI cura vitabant fideles, ut in his ossenderet ne mos, aut qui offenderet, indignum IIIum Ee lesiae societate iudiearent. Neque hae solum animadversione eontenti erant, sed trium illorum criminum , Idololatriae videlicet, Hom eidii, & Adulterii seu sornicatIonis publiee eonvictum , publieae poenitentiae subdebant . Res hareapud omnes eerta est, & explorata, nec a quoquam In dub um vocari potest, ni si eo ipso in antiquitatis Diseipi Inam peregrinum sese demonstret. b Iis tamen supradictIs tribus eriminibus, quae, quod pubi ea poenitentia iuxta Canones ea nabantur, e micae apud veteres dicta sunt, suecessu temporIs nonnulla addita fuere ,- quae publIee expiari oportebat.
583쪽
Vehementer autem Ii falluntur i qui quaevis pe
eata mortalia indiscriminatim publice castiga a fuisse opinantur. Nec enIm Veteres Scriptores, qui s cuIo terito floruerunt quo maxim Moenitentia pu-hllea viguit Tertullianus, CyprIanus, Gregorius Thaumaturgus, alia peccata praeter tria gravissima, IdoIolatriam , homicidium, & adulterium, eorumque species manifestas publicae addicunt poenitenclae . Sie malefiela, & divinationes, de quibus IlliberDiana Synodus I. Canone c., continentur sub Ido Iolatria , ct iuxta hunc canonem poenitentiae publiacae subitetuntur. Sie salsum testimoninm, & oeeu torum eriminum delatio Eliberi lano can. 73. & homicidii mulctis inpiabantur, &e. XU. Infirmum, diees, argumentandi genus est,
εἰ quod probandum est , solo seriptorum silentio
evineatur. Porro cum probandum esset , non omnia
peccata mortifera Iegi poenitentiae publieae fuisse subi cta , Id ex argumanto negativo demonstratum la- Iummodo su t. Respondeo inprimis , argumentum negativum ex silentio seriptorum, & maxime synchronorum deductum, minime semper infirmum esse , sed subinde sobustissimnm: Nee enIm lartiori argumento fab Iae, & figmenta exploduntur , nisi demonstratione ,
quod nuIlus Scriptorum coaevorum, aut proAime subia sequentium illa eo tempore actitata referat, quae r
centior quIspiam finxit. Certe decantata illa Fabula Ioannae Papisis hac praesertim ratione refellitur, quod Seriptores synchroni aut proxime subsequentes, Graeci praecipue, Romanae Eeclesiae tum infensissimi, Ioatianae ill Ius fictiliae ment onem nullam faciant, sed priamum a posterioris aevi Scriptoribus, iisque ex paerte ividis intrusa fuerit. Cum ergo nullus saeculi tertii Scriptor, quo tamen , ut moX dicebam, & superius
Cap. I. monui, severitas paenitentiae publicae obse vata fuit vel maxime, aliorum peccatorum canonico-νum mentionem faciat praeterquam eorum, quae dixta mus , consequens est , ut iis magis assentiamur, quam
morosis quibusdam ac heri natu, criticis .
584쪽
mnἰtenna mka Resp. II. AffertIonem nostram probari quoque posse positive, & quidem sequentibus rationum momentis is x. S. Basilius Ep. ad Amphilochium ab Can. rq. avaros hortatur, ut pravum affectum deponant, de paenitentia iis iniungenda nee verbo meminit. Asseria quinimmo , eos seposito avaritiae studio ad Saeerdotium promoveri poster quod eerte signum est, avaros poenitentiae publieae subiectos non fuisse , eum publice poenitentes ad saeros ordines admissi non
fuerint. Vide Not. ad numeri 19.
a. Gregorius Nynnus S. Basilii M. frater Epist. ad Lento; um affirmat , avaritiam absque severiore punitione fuisse a Patribus praetermissiam. 3. S. Augustinus Ep. 64. ad Aurelium ali, com messationes, de ebrietates, quae tune temporis in ii norem beatissimorum Martyrum celebrabantur, quam vis essent flagItiosae, non tamen severius suisse punia eas. En eius verba: b) Cubilia, & impudἱeIllae tam magnum crimen putantur, ut nemo dignus non modo Eeelesiastlao ministerio, sed ipsa etiam Sacramentorum communione vIdeatur, qui se Isto peccato maculave rit . Et recte omnIno. Sed quare solum 2 Commetationes enIm, & ebrietates Ita concessiae, & Iicitae putantur, ut in honorem etiam beatissimorum Martyrum non . solum per dies solemnes, quod ipsum quis nota Iugendum videas, qui haec non camis oculis inspicit, sed etiam quotidie celebrentur . Quam sceditatem a tantum flagitIosa, & non etIam sacrilega erat, qui-. buseunque tolerant ae viribus sustentandam putaremus. q. Secreta consessio regula OIIm fuit impone dae poenitentiae , sive publieae , sive secretae , ex iudicio videlIcet prudentis SaeerdotIs, cuius erat di sternere Inter peccata, quae publicae , quae privatim expiari oporteret 2 ex quo sequItur , non omnia peccata mortalia Ind serImina tIni publIee punita fuisse. Origenes, qui saecuIo III. floruit, ita de re ista dἱδε-rit: a Edst. Operum D. Basil. M. Paris A. 773. b TU. I 17. edit. Lugd. A. I Scr. Tom. ripari. II.
585쪽
medicum, eui debeas causam Ianguoris exponere . SEquid eonsilii dederit, facias, & sequaris. Si inteII aerIt , & viderit talem esse Ianguorem tuum, qui in conventu totius Eeclesiae expona debeat 6 .& curari, ex quo fortassis, & caeteri aedificari poterunt, & tu pis facile sanari, multa hoc deliberatIone , & satis periit IIllus Mediei consilio proeurandum est cf. Probatur id ex facto , quod narrant Sozom nus L. 3. Hist. c. I s. & SocrateS L. s. cap. I9. M Mulier quaedam, ait Socrates, ad Presbyterum Poe-rsitentiarium aceedens , delicta post baptismum a se
perpetrata iba SIGILLATIM CONFESSA ERAT e a , Presbyter vero praecepit mulieri , ut ieiuviis ,
ae orationIbus vacaret. ys Narrat exinde Historieus, mullarem ilIam Measi ne poenitentiae per Ivendae diutius ita EeeIesia commoratam, eum Diacono peccasse ; quo faeinore taan rem Sacerdotis primum deposito , tum ex imma
auro, & imprudentἔ Belo publice declaratostanis datum Ingens in Ecclesia subortum est, ipsaque mulier ex consit Io Sacerdotis Poenitentiarii publicam po talentiam subi It. Ille enim ex seereta consessione iudicabat, & quae & quanta poena pro delictis imponenda foret. ι Ille Poenitentiarius 3 mo es que delicto , Fid aut facere singulas , aut luere oporteret ,
, 6 Denique constat ex Can. 4. ConeIlII Neocaesa riensis An. I i . celebrati, quod pro peccatis, sola cogitatione commissis, etsi lethfferis, poenitentia publiea dictata non fuerit . Vide Tom. Ilia Concilia Reglor. fol. 78. & 79. XVI. Ex modo dictis.satis constare, arbliror s
586쪽
CIora tantum , IdololatrIam videt. Homicidium , &fornicationem, eorumque species manifestas , prImis
Beesesiae Deeulis publicae pestillentiae subiecta fuisse.
Pro aliis tamen eriminibus cet ii erant praescrIpti e
nones , ta secundum quos Sacerdotes poenitentiam iniungere oportebat . Diu illi in Ecclesia. perseus rarunt , donee frigescente fidei ἱum charitate in deis suetudinem abiere . De iis ita discurrit suo more perquam, erudite Sanctissimus , qui modo Ecclesiae
praeest, Ponti fax Benedictus XIV. b Tomo XII
suorum operum edit. Romanae Anni I 48. L. VII. C. sa. pag. say. Tanta, inquit, diligentia Maiores nostri disquirebant, quae unicuique peccato fiaset imponenda poenitentia, ut si enorme aliquod a diretur perpetratum crimen , quod vel ratione sui, vel ratione adiectae cireum stantiae, quandam peculiarem , & graviorem redoleret nequitiam , & turpitu-d nem, simul statim eonvenirent Episcopi ad delibe-'randum, quo poenitentiae genere esset illud expiandum, reque mature discusscta , ae tandem deliberata, singuli
pa ceciis suis, quod communi consensu statutum fuerat , significabant: ... tanti praeterea momenti negotium aestimabatur, ut peccatores dignam , suoque reatui aequam subirent poenitentiam , ut interdum Romani Ponti fieis ea de re exquireretur sententia , & quandoque ad eundem ipse reus remitteretur diiudicandus , qua & quanta postat tensa, a DEO, atque ab Ecc'esia reconciliationem consequi mereretur, , , Post horum probationem ita subitingit laudatus Pontifex. Dic inam autem aut Episcosi, aut Ponti fiers Maximi certo crimini semel Imponendam statuerant, po nitentia, in eodicem reserebatur, qui Liber Paeniten tralis est nuncupatus , ut deinceps regula esset, ad quam Inferiores Sacerdotes se conformarent: & ne quis
587쪽
. Ηἰ Τorsa quam ab ea recederet , Episcopus In sita synodo ἀatque in dioecesis visitatIone, id potissimum investigabato an quilibet Presbyter librum haberet Poenite etialem , suae dioecesis proprium , & an secundum quod
ibi praescriptum erat, pro modo culpae poenitentiam iniungeret. ,, Haec probat ex Burchardo, atque ex Reginone , qui in sua canonum collectione e. 98. docet, in visitatione Ecclesiarum hane linguIIs Presbyteris ab Episcopo , aut Archi-DIacono interroga tionem fuisse propositam: SI habeat Poenitentiale R manum , mel a Theodoro Episcopo , vel a Veneris. Presistero Beda editum , ut secundum quod ibi δενμptum es, ἰnterroget confrentes , ω eonfessa modum
a Antonius AugustInus, pergit erilditus , quem laudavimus , Pontifex ad suam Juris Canonici epitomam antiquum attexuit Poenitentiale Romanum, in novem tituIos distrIbutum , In quibus varia re censentur erim num genera, atque ex ConcIIIIs, summorum Pontificum epistoIIs , ac Patrum sententiis, poenitentiae descributitur, pro singulis imponendae . . . . . . Post GratianI Decretum in editIone Romana habentur eanones PoenitentiaIes desumpti ex Summa Astensi, eosdemque canones a mendis purgatoSs qui librariorum incurIa In eos irrepserant, laudatus Anton us Augustinus adiecit libris Poenitentialibus, Romano, Bedae, & Rabani, opportunis, & eruditis notis a se exornatis . Alios antiquos libros PG- nitentiales In lucem protulill Morinus In append. adtras . de Poenit. Alios evulgavit Martene tom. a. de antiquis Ecclesiae ritibus . Librum de remedio peccatorum Venerab. Bedae, & Capitulare Theodulfi A
chiep. Aurelianensis , publici iuris fecit Baluzlus
tentiales ex Italicis deprompsit bibliothecis, alterum scit. ex MS. Capituli Canonicorum Velonensium , at terum ex C Icibus inS. Monasterii Bobiensis, a i que
588쪽
que ambos edidit tom. s. . ntiq. Itia. med. κυ a Frt. 68. S. CaroIus Borromaeus, non solum vulgatos canones PoenitentiaIes, sed Innumeros alios ex
antiquis Coneiliis , aliisque libris Poenitentialibus in unum eoIIegit, per decem distribuit Deealogi praee pia , porumque lectionem summopere Saeerdotibus sa) commendavIt. meet exinde sapIentissimus Pontifex , non pr denter facturum Episcopum iIIum , quI In Synodo
DIceeesana antiquos eanones Poenitentiales renovaret,
suisque Constitutionibus annecteret , animo Inducenis di Consessarios ad poenitentias Imponendas , quae pro unoquoque crimine sunt in illis praeseripter hae enim ratione non solum rigidἰssimae EthIees sectatorem se ostenderet, sed rem plane impossibilem at
M At, subiungit Idem loco eIt. pag. II. n. sasi Episeopis suis Synodalibus Constitutioniblis cano
nes Inserat Poenitentiales, veI eorundem studium, de cognitIonem Sacerdotibus suadeat, aust etiam praecipiat, nhn ut Illos , iam a multis saeculIs obsoletos ad nsunt revocet, sed dumtaxat , ut eorundem notiis tia Consessariis prodesse queat , ad aliqualent proportIonem serWandam inter diversas peceatorum spe cies, & poenἰtentiam pro singulis Imponendam ; Aepraeterea, ut iidem Confessarii inde argumentum de--mant ad aperiendum PoenItentibus admissorum ste- 'Ierum gravitatem , quae tam Ionga s tam aspera, tamque formidanda vIndicta, etiam in hae vita, ab Ecclesia coercebantur , si , Inquam, hoc tantum consilio Id ab Episcopo fiat , statim Constitutiones Synodales inclamare, turbas eiere, Clerum, & populum adversum eas concitare, quod aliquando δε- m stimus , res plane intolerabilis est , atque annito eordato viro serenda. DConfirmat dicta doctissimus Pontifex plurium Syno-
589쪽
dorum testῖmonzς, quae in Sacerdote eanonum poenia tentIalὲum notitiam requirunt . Ex. gr. In Synodo Pragensi habita istis. 2 iussu Cardinalis Episeopide Harrata recusa I cso. Titia o Panis. dicitur:
confessaris canones Paenitentiales memor mandent , ut sagulis criminibus canouam Satima tionem injungant. Sedi,d utique latet Iigendum est secundum distretam Doctoris Angeliei doctrinam , qui Quodlib. I. q. I. it. Ita sapienter discurr te M videtur satis conveniens , quod Sacerdos NON ONξRET POENITE
sicut parvus ignis a multis lignis supeςpositis de facilἰ extinguitur, ita posset contingere, quod pamus
affectus Contritἰonis in pcinitente nuper excitatus , propter grave onus satisfactionῖs extingueretur, pec Catore totaliter desperante . Unde melius est , quod Sacerdos poenitenvi indicet , quanta poenitentia essetfibi pro peccatis iniungenda, & iniungax sibi nihil
mInus aliquid, quod Pinnitens tolerabit ter ferat, ex auius Impletione assuestat, ut maiora imμeat , quae etiam Sacerdos iniungere non attentasset, & haec , quae praeter iniunctionem facit , ccipiunt nisiorem vim expia tants culpae praeterI ula generali i runctῖone, qua Sacerdos dicit et Quidquid boni ste ris , sit tibi in remissionem Peccato um . s. Ex his S. Doctore disputatis patet i. i IIam Diasonem post absolutionem super poen7tentes dici solitam , de qme incipit: Taso Domisi M P. c. Od. non esse Oittendam , etiam Ita concursu populi , quia iuxta mentem eiusdem Doctoris opera poeniten-tIs aespiunt maiorem vim ex hac generali Sacerdo-etis iniunctione d a. Noni bene procedere Consessariosul s, qui rigidis suis , vi ad annum aut ultra pro- tradi s poenitentiis , suos filios spirituales pene mactant, salten, tam pusi IIa mes faciunt, ut ad me dationem vix terveniant . Hag enim pinnitentias auxubliviscuntur, aut non persolvunt, sicque Cum gran dibiti paeniteatiis evnx a d infernum. Suius igitul este per se loquendo s nani circumstantiae attendendae
590쪽
Faenἰ tentIae PublIeae . 38 tores ad purgatorium , quam cum grandi , & vIκ non importabili ad in sernum.
tanum, alii Eliberinum vocant , Concillum habItum est Sarento IV. apud Hispanos In provincia Boetiea prope Granatam sa) anno incerto a novemdecim Episcopis , quos inter eminebat ossus Cordubensis . Plurimi saeviente perseeut one DIoeIetiana eandem Synodum convoeatam suἰise asserunt . octo nia sunt Iegitimi Canones istius Conellii , de quibus videatur Cardinat. AguIrre In Notit a Concit. Ηἰspaniae . In ter canones illos celebris est 3 ς. non vero 7 8. ut mendose habet edIllo Grave nil Augustana de anno 1 2 si tom. I. ρ In. 8 . col. In quo asseritur rib Iaeuἰν picturas in EeeIesia esse non debere, ne quod colitur 9 adoratuν, in parietibus depingatur . Hoc canone mire gloriantur nostri temporis Haeretici Iconomaehi . Sed resutantur ἔn prῖmis ex eo , quia eo tempore atrox furebat Diocletiani persecutio, & gr ve ingruebat periculum , se ne imminente perseeu tione ima nes in templis relictae , cum transportar non possint, ludibrio fierent Paganis; inita imagInes In parietibus depleta venustatem amittunt, δt decro stato pariete foedantur . Unde teste Uasquesso l. a. de Adorat. d p. e. 2. n. I 32. Hispanἱa , ubi, ut
diximus, ConeIllum i Ilud celebratum fuit, paucis Ita Eeclesiis repet Emtur magines picte in par etibus , praesertim S. Christophori , sed pleraeque in tabulis , aut statuis Iἰgneis inauratis, quamvis iam etiam illiea Concilii illius eonstitutione decessum fuerit. 3. ΑΙ-